เมื่อถึงขั้นนี้แล้วโรซี่ก็ไม่สามารถดูแลได้อีกต่อไปเธอสัญญาว่าจะช่วยหลินเสี่ยวปกป้องความลับ “ดับเบิ้ลแชนท์” แต่เธอไม่เคยสัญญาว่าจะทำอย่างอื่น
นอกจากนี้เธอยังชมเชยเขาและสร้างหลินเสี่ยวในแง่ดีในความคิดของเจ้าหญิง หากหลินเสี่ยวรู้ไม่เพียงแต่เขาจะไม่โทษเธอเขาก็ควรจะขอบคุณเธอ!
ถ้า…ถ้ามีโอกาสใด ๆ ที่เชนไตหยินตกหลุมรักหลินเสี่ยวเพราะเรื่องนี้และพวกเขาแต่งงานกันเธอก็ยังต้องขอหลินเสี่ยวเสียค่าธรรมเนียมในการจับคู่!
“ เจ้าหญิงจริง ๆ แล้วซีซาร์ได้รับการประเมินระดับ S ในนามเท่านั้น! เขาเป็นแค่คนสวมหมวกและมีความสามารถไม่มาก! ผู้ที่ควรได้รับการประเมินระดับ S คือหลินเสี่ยว! หลินเสี่ยวเป็นฮีโร่ตัวจริง!”
โรซี่เปิดเผยทุกสิ่งในพริบตา
“ สิ่งที่เจ้าพูดจริง?” เชนไตหยินถาม
“ 100%” โรซี่ตอบด้วยฟันที่กัดแน่น
ทุกอย่างขึ้นอยู่กับสิ่งนี้! เจ้าหญิงเชื่อเถอะ!
“ โอ้มันเป็นอย่างนั้นนี้เอง ไม่น่าแปลกใจที่วันนั้นในที่ฝึกฝน…” ในที่สุดเชนไตหยินก็ไม่สงสัยอีกต่อไปพยักหน้าแล้วบ่นอะไรบางอย่าง
“ ไม่น่าแปลกใจ…อะไรนะ” โรซี่ไม่ได้ยินสิ่งที่เธอพูดหลังจากนั้น
เกิดอะไรขึ้น? เชนไตหยินเชื่อเธอจริง ๆ?
แม้โรซี่จะรู้สึกว่าคำโกหกของเธอไร้สาระแต่เธอไม่ได้คาดหวังให้เธอเชื่อจริง ๆ แล้วมันกลับกลายเป็นว่าเจ้าหญิงนั้นเป็นคนหัวรุนแรงใจง่าย!
โรซี่มีความยินดี ตอนนี้ความประทับใจของเชนไตหยินสำหรับหลินเสี่ยวต้องพุ่งสูงขึ้นและความประทับใจของซีซ่าร์ของเธอน่าจะลดลงแผนของเธอประสบความสำเร็จ!
แต่เมื่อเธอดื่มด่ำกับความสุขที่ได้วางแผนไว้เธอก็ตกตะลึงทันที
เธอสังเกตเห็นดาบที่สวยงามสองเส้นห้อยอยู่ที่เอวของเชนไตหยิน ฝักมีสีดำสนิทมีดอกไม้สวยงามแกะสลักอยู่ หนึ่งอันที่ยาวและอีกอันสั้นเหมือนกริชมันถูกปกคลุมด้วยแจ็คเก็ตอย่างสมบูรณ์และมีฝักที่มองไม่เห็นเท่านั้น
แปลกจัง เชนไตหยินกำลังถ่ายโอนไปยังฝ่ายเวทย์มนตร์ทำไมเธอถึงนำดาบมา?
“ เจ้าหญิง…ดาบที่เอวของท่านนั้นสวยมาก!” โรซี่ใส่รอยยิ้มปลอมแล้วพูดว่า
“ พวกเขาอะนะ?” หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เชนไตหยินรีบวิ่งไปที่ดอกไม้ที่แกะสลักบนฝักดาบยาวและค่อย ๆ วางมือบนมือสั้น ๆ
“ อันยาวเรียกว่า ‘หิมะ’ มันเป็นที่ชื่นชอบมาก สั้น ๆ ที่เรียกว่า ‘นักล่าวิญญาณ’ มัน…” ขณะที่เธอพูด เชนไตหยินก็ยังยิ้มเล็กน้อยแต่ความเศร้าก็ส่องประกายในสายตาของเธอ
การเป็นคนช่างสังเกตเป็นหนึ่งในจุดแข็งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโรซี่ถึงแม้ว่าเธอมักจะทำสิ่งที่ไม่น่าเชื่อถือ แต่เมื่อพูดถึงการสังเกตผู้อื่นการมาจากครอบครัวผู้ประกอบการค้าหมายความว่าเธอมีทักษะบางอย่าง
เธอจับความโศกเศร้าชั่วขณะนั้น
ทำไม? ทำไมเชนไตหยินถึงมีความสุขมากเมื่อเธอพูดถึง “หิมะ” แต่ก็เศร้ามากเมื่อพูดถึง “นักล่าววิญญาณ”?
อย่าบอกข้าว่าเจ้าหญิงกำลังคิดเกี่ยวกับวิญญาณที่ตายด้วยดาบนั่น?
เป็นไปได้ไหมว่าเธอเคยฆ่ามาก่อน?
โรซี่สั่น
เป็นไปได้ยังไง? เจ้าหญิงที่มีเสน่ห์คนนี้ฆ่าคนจริง? ไม่มีทางใช่มั้ย
“ นั่น…เจ้าหญิง ปะ ไปเรียนกันเถอะ!” เมื่อเห็นว่าสถานการณ์เปลี่ยนไปมากเท่าไรโรซี่ก็รีบเปลี่ยนหัวข้อ
“ เอาล่ะไปกันเถอะ”
“ หลินเสี่ยวอยู่ที่ชั้นเรียน ข้าจะพาท่านไปพบเขาเอง!”
“ เยี่ยมมากขอบคุณน้องสาวโรซี่”
เชนไตหยินกำจัดความเศร้าในสายตาของเธอและรอยยิ้มที่มีเสน่ห์นั้นปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอและเธอยังคงทำหน้าที่ของเธอในฐานะเจ้าหญิงที่สง่างาม
วิทยาลัยลอรัน
ห้องเรียนวิชาเวทมนตร์
เนื่องจากเป็นวันแรกของโรงเรียนหลักสูตรจึงไม่สำคัญ ในตอนเช้าอาจารย์ส่วนใหญ่พูดคุยเกี่ยวกับ “การแข่งขันวิทยาลัยไอลีน”
มีเพียงนักเรียนที่แข็งแกร่งที่สุดเท่านั้นที่สามารถเป็นตัวแทนของวิทยาลัยลอรันเพื่อเข้าร่วมแข่งขันกับสถาบันการศึกษาอื่น ๆ เพื่อสร้างชื่อเสียงให้กับตนเองและโรงเรียนของพวกเขา
ดังนั้นก่อนการแข่งขันสถาบันลอรันจะจัด“ การแข่งขันคัดเลือกภายใน” พวกเขาจะได้พบกับนักเรียนที่แข็งแกร่งที่สุดสองคนในรูปแบบ 1v1 และมีเพียงสองคนเท่านั้นที่สามารถเป็นตัวแทนของ วิทยาลัยลอรัน ใน “การแข่งขันวิทยาลัยไอลีน”
สำหรับสิ่งที่อาจารย์พูดถึง หลินเสี่ยวไม่ได้ยินอะไรเลยเขานอนเหยียดยาวบนโต๊ะนอนทั้งชั้นแม้หลังเลิกเรียนเขายังนอนกรน
“ แปลกโรซี่ไปไหน พวกเจ้าเห็นโรซี่แล้วหรือยัง?”
หลังเลิกเรียนนักเรียนเริ่มกระซิบต่อกัน
“ ข้าไม่รู้… แต่ซีซาร์ยังอยู่ที่นี่ดังนั้นเธอจะไปไหนได้!”
“ที่นี่! ใครที่คิดถึงเรื่องนั้น…ข้าได้ยินมาว่ามีนักเรียนโอนย้ายมาในวันนี้!”
“ ใช่ ข้าเคยได้ยินมาว่ามันเป็นเจ้าหญิงจากจักรวรรดิฉินผู้ยิ่งใหญ่!”
ประโยคสุดท้ายนั้นทำให้ตาของหลินเสี่ยวสั่นคลอนการเคลื่อนไหวอย่างไม่รู้ตัวของสายตาทรยศต่อความกระตือรือร้นของเขา
แตกต่างจากหลินเสี่ยวเอเลน่าไม่สนใจเจ้าหญิงคนนั้นเลยเธอเป็นห่วงเรื่องอื่นมากกว่า
หลินเสี่ยวมีลักษณะที่โง่เขลาที่ไม่เปลี่ยนแปลงเสมอเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เธอก็ยังนึกถึงรายละเอียดทุกครั้งเมื่อพวกเขาเดินทางไปโรงเรียน
เพื่อหลีกเลี่ยงการจ้องมองและการคุกคามของคนเดินเท้าเธอถูกกอดขึ้นในอ้อมแขนของหลินเสี่ยวเหมือนนายหญิง เธอไม่รู้ว่าหลินเสี่ยวรู้สึกอย่างไรกับร่างของเธอแต่เธอเกลียดตัวเองที่ทำตัวแบบนั้น
เธอเป็นราชาปีศาจ! ปีศาจระดับสูงผู้นำของแมวดำตาแดง! เธอจะถูกปรนนิบัติแบบนั้นได้ยังไง!
ไม่ไม่มีทาง! จากนี้ไปเธอจะไม่ทำอะไรที่น่าละอายอย่างนั้น!
เอเลน่าเตือนตัวเอง
หากเธอยังคงทำเช่นนั้นเธอจะไม่กลายเป็นแม่บ้านของหลินเสี่ยวจริง ๆ หรือ ถ้าสิ่งนี้ดำเนินต่อไปเธออาจเริ่มยอมรับบางสิ่งที่ไร้สาระอย่างช้าๆเพราะ“ หลินเสี่ยวเป็นนาย”!
ราชาปีศาจประเภทใดที่มีทักษะเรียนรู้ในอดีตในขณะที่ซักเสื้อผ้าเช็ดโต๊ะกวาดถูพื้น … เมื่อเวลาผ่านไปบางทีเธออาจจะเข้าใจทักษะของแม่บ้านอย่างถ่องแท้ สามารถทำความสะอาดและอุ่นเตียงของเขา!
แค่คิดว่ามันทำให้ผมของเอเลน่ายืนได้ในที่สุด
ปรัชญาเพื่อชีวิตของหลินเสี่ยวคือการขี้เกียจโดยการตามเขาวิถีชีวิตของเธอก็จะเป็นเช่นนั้นเช่นกัน
แม้ว่าเธอจะเป็น “ราชา” แต่เธอก็ยังคงได้รับความเสียหายจากวิถีชีวิตแบบปานกลางและกลายเป็นสาวใช้ที่ไม่มีความทะเยอทะยานอะไรเกี่ยวกับอนาคตของเผ่าพันธุ์ปีศาจ?
ยอมแพ้ตำแหน่งของราชา? ใครสน! อะไรทำให้รู้สึกสบายใจมากกว่าการเป็นแม่บ้าน
ม่ายยยย! ข้าไม่สามารถเป็นแบบนี้ได้อีกแล้ว!
เอเลน่าแอบกัดริมฝีปากของเธอและวางแผนที่จะแยกแยะรอยต่อระหว่างเธอกับหลินเสี่ยวอย่างชัดเจน แต่เธอสามารถทำได้หรือไม่?
เมื่อเร็ว ๆ นี้ทัศนคติของหลินเสี่ยวที่มีต่อเธอทำให้เธอกังวล
เอเลน่าไม่ใช่ผู้หญิงที่บริสุทธิ์และไร้เดียงสาที่ไม่เข้าใจอะไรเลยถึงแม้ว่าเธอจะไม่เคยมีความสัมพันธ์หรือตกหลุมรักกับผู้ชายหรือทำสิ่งที่ผู้ชายและผู้หญิงทำได้ เอเลน่าที่ฉลาดไม่หลงลืมอารมณ์ใด ๆ
หลินเสี่ยวได้กล่าวก่อนหน้านี้ว่าเขาต้องการหาผู้หญิงที่สวยและอ่อนโยนมาเป็นแฟนสาวของเขาและเอเลน่าก็ไม่สุภาพและมีอารมณ์ไม่ดีและเป็นราชาปีศาจที่ถูกสาปดังนั้นเอเลน่าจึงไม่ตรงกับความต้องการของเขาเลย
ในขั้นต้นเอเลน่าก็เชื่อมั่นเช่นกัน แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้เธอรู้สึกว่าเธอกลับตรงกันข้ามดูเหมือนว่าหลินเสี่ยวคนนี้จะตกหลุมรักเธอ!
