การดูนักเรียนของเขาแพ้ต่อหน้าต่อตาของเขาโดยที่ไม่ต้องแข่งขันแม้แต่จะทิ้งรสชาติที่ไม่ดีไว้ในปากของมัม
แต่ไม่มีอะไรสามารถทำได้มันเป็นความผิดของตัวเองที่เขาไม่ได้มาตรงเวลาดังนั้นแม้ว่าเขาจะแพ้เขาก็ไม่สามารถบ่นได้
มัมคิดขึ้นเองเขาต้องได้รับคำตอบจากฮาร์เดนหลังจากการแข่งขันถ้าเขาพลาดการแข่งขันเพราะเขาเมาเขาจะหักขามัน!
“ ฮาร์เดนหายไปโดยไม่มีเหตุซึ่งถือว่าแพ้ หลินเสี่ยวชนะ!” มัมประกาศผลเสียงดังต่อหน้าผู้ชม
อย่างน้อยก็มีคนไม่กี่คนที่กำลังชมอยู่
“ เยี่ยมมากนั่นหมายความว่าข้าชนะรอบแรกในกลุ่ม E!” หลินเสี่ยวรีบวิ่งลงบันไดและทำเครื่องหมายชัยชนะที่เอเลน่าเธอเดาะลิ้นของเธอและแสดงความรังเกียจ
ไม่มีใครรู้ว่าเคล็ดลับแบบใดที่หลินเสี่ยวดึงออกมาแต่เอเลน่าจะไม่รู้ได้อย่างไร ผู้ชายคนนี้แสดงได้ดีเกินไป
มัมไม่เคยคาดหวังว่ารอบแรกจะเสร็จเร็วนักในขณะที่เขากำลังเตรียมออกเดินทางหลินเสี่ยวก็บล็อกเขาทันที
“ อืม…ท่านอาจารย์มัม?” หลินเสี่ยวพูดด้วยรอยยิ้ม“ ตั้งแต่ข้าชนะรอบแรกเพราะคู่ต่อสู้โดนปรับข้าจะไปรอบต่อไปเลยได้ไหม?”
“ อ้า?” มัมถูกผงะ
แน่นอนว่ามีกฏเช่นนั้นหลังจากการแข่งขันเริ่มขึ้นผู้เข้าแข่งขันทุกคนต้องรอช่วงฝึกซ้อมล่วงหน้า แม้ว่ามันจะไม่ใช่ตาพวกเขาก็ไม่สามารถจากไปได้โดยไม่มีเหตุ หากมีสิ่งใดเกิดขึ้นเช่นการปรับแพ้ สามารถเร่งการแข่งขันรอบต่อไปได้
ซึ่งหมายความว่าหลังจากที่ฮาร์เดนถูกปรับหลินเสี่ยวสามารถเริ่มรอบต่อไปได้ทันที!
“ เจ้าแน่ใจหรือว่าเจ้าต้องการเริ่มรอบต่อไปในตอนนี้” มัมถาม
แม้ว่าเขาจะไม่ใช่อาจารย์ของหลินเสี่ยว แต่เขาก็รู้บทบาทของผู้ชายคนนี้ไม่มากก็น้อย หลินเสี่ยวเป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นคนขี้เกียจเขาจะไม่ทำอะไรมากกว่าที่เขาต้องทำทำไมเขาจึงขอให้เริ่มการแข่งขันรอบต่อไปทันทีโดยทันที
“ ครับ ข้าแน่ใจ! ข้าอยู่ในสถานะสุดยอด ข้ารู้สึกว่าข้าสามารถจัดการคนสิบคนได้เลย!” หลินเสี่ยวตอบ
“ เอ่อ ตกลง…ให้ข้าตรวจสอบว่าฝ่ายตรงข้ามคนต่อไปของเจ้าคือใคร” มัมเดินเข้ามาและหยิบสมุดบันทึกเล็ก ๆ แล้วมองดู“ ฝ่ายตรงข้ามคนต่อไปของเจ้าคือ…ฮาร์ต”
“ โอเคท่านช่วยเรียกฮาร์ตให้เร็วหน่อยได้ไหม” หลินเสี่ยวกดดันเขา
“ ฮืมอย่าอวดดีฮาร์ตจะไม่แพ้แน่นอน!” มัมบ่นแล้วร้องตะโกนเสียงดัง“ ฮาร์ต! ฮาร์ท! ตาเธอแล้ว!”
รอบที่สองของกลุ่มE หลินเสี่ยวปะทพฮาร์ต เริ่ม一
อย่างไรก็ตามยังไม่มีการตอบสนองจากใต้เวที
“ แปลก…ฮาร์ต?”
นาทีผ่านไป
“ฮาร์ท! เจ้าไปไหน เขาอยู่ในห้องน้ำ?”
ผ่านไปห้านาที
“ เฮ้พวกเจ้าไปที่ห้องน้ำแล้วมองหาฮาร์ตบอกเขาว่าการดวลกำลังจะเริ่มแล้วรีบมาเร็ว! โอ้ใช่ตรวจสอบบาร์ด้วยข้าสงสัยว่าพี่ชายทั้งสามนั้นดื่มมากเกินไปเมื่อวานนี้!”
“ โอเคครับ ท่านอาจารย์!”
ในช่วงเวลาแห่งความสิ้นหวัง มัมส่งนักเรียนสองสามคนไปตามหาพวกเขาโชคไม่ดีที่ผ่านไปสิบนาทีและยังไม่มีการตอบสนอง
“ อืม…ท่าอาจารย์มัม ข้าเชื่อว่าเวลาผ่านไปสิบนาทีแล้ว”
“ เห้อ…เด็กเหลือขอ” มัมกำลังเดือดดาล
“ ขอโทษครับ ท่านมัม ตามกฎถ้าฝ่ายตรงข้ามไม่อยู่ที่นี่ข้าก็จะ…โดยอัตโนมัติ…ฮิฮิ” หลินเสี่ยวเต็มไปด้วยรอยยิ้มและแสร้งทำเป็นอายเมื่อเขาพูดกับมัม
“ เจ้ามีโชคดีจริงๆในระหว่างการฝึกซ้อมการต่อสู้จริง ๆ เจ้าได้เป็นผู้ก่อกวนระดับ S และเจ้ายังโชคดีในครั้งนี้เช่นกัน?” มัมจับไหล่ของหลินเสี่ยว“ ชนะสองรอบโดยไม่ทำอะไรเลย…ไม่เลว!”
เพราะฮาร์ตมาสายเขาจะถูกปรับโดยอัตโนมัติและหลินเสี่ยวก็ได้รับชัยชนะอีกครั้งในพริบตา
“ เอ๊ะ…โอ๊ยโอ้วโอ๊ย” หลินเสี่ยวไม่สนใจการนวดของกล้ามเนื้อดังนั้นเขาจึงรีบผลักเขาออกไปอย่างรวดเร็ว“ ข้าอยากต่อสู้กับพวกเขาด้วยความยุติธรรมแต่พวกเขาก็ไม่สามารถทำได้ ข้าจะทำอะไรได้?”
“ หืมมมอย่าแสร้งเหมือนว่าเจ้าไม่พอใจ ตอนนี้เจ้าชนะสองรอบหากเจ้าชนะในรอบต่อไปเจ้าจะเป็นสุดยอดของกลุ่ม!” ไม่ทราบว่ามัมประกาศข่าวดีกับหลินเสี่ยวหรือเกลียดโชคของเขาหรือไม่
แต่มันก็แปลกวันนี้เป็นวันแรกของการแข่งขัน แต่ฮาร์เดนและฮาร์ตไม่มาแม้ว่าพวกเขาจะดื่มมากเกินไปเมื่อคืนมันก็ไม่น่าเป็นไปได้ที่ทั้งคู่จะมาไม่ได้
มัมมีลางสังหรณ์ไม่ดีถ้าฮาร์เดนและฮาร์ตไม่มานั่นหมายความว่าพี่ชายสามคนคนสุดท้าย …
“ อืม…มันอาจฟังดูไร้ยางอายนิดหน่อย แต่ท่านอาจารย์มัม ข้าชนะในรอบนี้ใช่มั้ย” หลินเสี่ยวถาม
“ ใช่มันเป็นชัยชนะของเจ้า! แล้วมันยังไงล่ะ?” แม่ถามด้วยอารมณ์ไม่ดี
“ เห้อถ้าเป็นอย่างนั้นข้าจะไปต่อในรอบต่อไปได้ไหม?”
“อะไรนะ? เจ้ายังต้องการที่จะทำต่อไป?” มัมตกใจมาก
ดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจในกลุ่ม E มีเพียงสี่คนตั้งแต่ฮาร์เดนและฮาร์ตต่างก็แพ้คนเดียวที่เหลืออยู่คือแฮร์ริสัน!
แฮร์ริสันเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในสามคนถึงแม้เขาจะมีทักษะการต่อสู้อำนาจสูง แยกภูผา หลินเสี่ยวก็ไม่เข้ากับเขาเลย!
“ แฮร์ริสันเป็นพี่ชายใหญ่แน่นอนเขาจะไม่สาย! หลินเสี่ยวอย่ามั่นใจเกินไป!”
“ โอเคอาจารย์งั้นโปรดเรียกเขาอย่างรวดเร็ว” หลินเสี่ยวชวน
“ เนื่องจากเจ้าขอมัน…แฮร์ริสัน!”
รอบที่สามสำหรับกลุ่ม E น่าจะเป็นรอบสุดท้าย
หลินเสี่ยวกับแฮร์ริสัน
และ…
“ แฮร์ริสัน!?” มัมไม่สามารถเก็บมันไว้ด้วยกันอีกต่อไป
แฮร์ริสันไม่ได้อยู่ที่นั่นด้วย ??? นักเรียนที่มีความภาคภูมิใจของเขาไม่ได้มีโอกาสปรากฏบนเวทีไม่มีใครมาด้วย มันเกิดอะไรขึ้น?
มัมสงสัยว่าพวกเขาจำผิดวันดังนั้นไม่มีใครมา
เมื่อมองดูลักษณะที่ไร้เดียงสาของหลินเสี่ยว มัมก็คลั่งแต่ก็ไม่มีที่ที่จะหยิบมันออกมาถ้าแฮร์ริสันไม่ได้มาด้วยหลินเสี่ยวจะชนะอีก ฝ่ายนักรบแพ้สามคนโดยไม่มีเหตุผลและโดยหลินเสี่ยวผู้ก่อกวนระดับ S ถ้าสิ่งนี้ออกไป มัมก็จะอับอายขายหน้า
เขาทำอะไรได้
ในขณะที่มัมยังคงสูญเสียเวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ หนึ่งนาทีสองนาที …
ในที่สุดใครบางคนวิ่งเข้าไปในที่ดวล
“ ท่านอาจารย์มัม…ท่านอาจารย์…ไม่ดีแล้ว!” นักเรียนอ้าปากค้างหายใจหอบขณะที่เขาวิ่งไปหามัม
เขาเป็นหนึ่งในนักเรียนมัมที่ส่งออกไปก่อนหน้านี้
“ มีอะไรผิดปกติ เจ้าพบแล้ว? เป็นเพราะพวกเขาดื่มมากเกินไปที่บาร์หรือเปล่า” มัมก็ถามอย่างใจจดใจจ่อ
“ ไม่ไม่…พวกเขาพวกเขา…”
“ มีอะไรผิดปกติรีบบอกมา!” เมื่อเห็นการแสดงออกของเขาที่เต็มไปด้วยความโกรธมัมก็กังวลเช่นกัน
“ ท่านอาจารย์…แฮ่กๆ ๆ …”
“ เจ้ากำลังหอบอะไรอยู่? พูด!
“ ไม่ แฮร์ริสัน ฮาร์เดนและฮาร์ตทั้งสามคนได้รับบาดเจ็บ!”
“ได้รับบาดเจ็บ? เกิดอะไรขึ้น?” มัมเริ่มกระวนกระวาย
“ ข้าได้ยินมาว่าพวกเขาได้ต่อสู้กับใครบางคนเมื่อคืนและได้รับบาดเจ็บสาหัสและเกือบจะตาย! ตอนนี้พวกเขากำลังรับการรักษาที่โบสถ์ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถแข่งขันได้อีกต่อไป!”
“ อะไรนะ?” เหมือนกับว่ามัมโดนฟ้าผ่า
ทั้งสามคนเหลือขอเขามักปล่อยไปเมื่อพวกเขาไม่เชื่อฟังเป็นประจำ แต่ทำไมพวกเขาต้องเดือดร้อนในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้? มีอะไรที่น่าโมโหมากกว่านี้คือพวกเขาไม่ได้ตีใครบางคนแต่พวกเขาถูกตีกันจนบาดเจ็บรุนแรง!
มัมไม่เคยมีนักเรียนเช่นนี้ … ช่างน่าขายหน้า!
“ เฮ้อ ท่านอาจารย์มัม นักเรียนของท่านชอบที่จะต่อสู้จริงๆ” หลินเสี่ยวเกาหัวอย่างไม่เกรงกลัวโดยไม่มีใครสนใจและพูดว่า“ ถ้าอย่างนั้นท่านมัมเป็นชัยชนะของข้าหรือเปล่า”
“ …เจ้าชนะ!” มัมบีบคำเหล่านั้นออกมา
“ เฮ่ขอบคุณ ท่านมัมทำงานหนักแล้ว” หลินเสี่ยวพยักหน้าอย่างสุภาพ“ นั่นหมายความว่าการดวลทั้งหมดของข้าเสร็จสิ้นแล้วและข้าอยู่อันดับแรกในกลุ่ม E”
“ใช่!”
“ ตกลงครับ ข้าไปละ ท่านอาจารย์มัม!”
หลินเสี่ยวโบกมืออย่างมีความสุขต่อมัมและจากไปกับแม่บ้านของเขาภายใต้สายตาที่จ้องมองของผู้ชมที่ตกใจ
ในขณะเดียวกันการต่อสู้กลุ่มอื่นก็ยังดำเนินต่อไป กลุ่ม B ซีซาร์กำลังสู้กับผู้เข้าแข่งขันที่น่าสงสารความเยือกเย็นของนักเวทย์มนตร์ทำให้ผู้ชมเบื้องล่างร้องออกมา กลุ่ม F การเคลื่อนไหวของเชนไตหยินยังคงมีประสิทธิภาพ การชักดาบอย่างรวดเร็วและทำลายอาวุธของฝ่ายตรงข้ามได้อย่างง่ายดายหรือทิ้งเส้นสีแดงบาง ๆ ไว้ที่คอของฝ่ายตรงข้าม, ชัยชนะทุกครั้งในการเคลื่อนไหวครั้งเดียว, ไม่เหลือเวลาเพียงพอสำหรับทุกคน
แต่สำหรับกลุ่ม E ไม่มีใครคาดคิดว่าจะเสร็จเร็วและเป็นคนแรกที่ตัดสินว่าใครจะเป็นผู้ชนะ
“ กลุ่มE ผู้ชนะหลินเสี่ยว!” หลังจากประกาศว่ามัมกำลังร้องไห้น้ำตาไหล
ใครจะรู้ได้ว่าเดิมทีหลินเสี่ยวกลุ่ม E ซึ่งมีนักรบสามคนกำลังทำลายล้างเขาอย่างแน่นอนเขาจะไม่ก้าวหน้า แต่เขาไม่เพียงแค่ได้อันดับแรกเท่านั้นเขายังทำได้โดยไม่ต้องสู้เลย!
ช่างเป็นโชคชะตาที่พลิกผัน!
ในขณะเดียวกันหลินเสี่ยวและเอเลน่ากำลังสนทนากันราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ โบสถ์สามารถรักษาพวกเขาทั้งที่บาดเจ็บมากขนาดนั้นได้?” เอเลน่าถามอย่างสงสัย
“ น่าจะ ข้าได้ยินได้ว่าผู้คนจากโสถ์แสงศักดิ์สิทธิ์รู้จักเวทมนตร์ที่เรียกว่า“ การอธิษฐานรักษา” และมันมีประสิทธิภาพมากสำหรับการบาดเจ็บจากภายนอก”
“ โอ้ไม่เลวเลย…ถ้าปีศาจมีเวทย์มนตร์นั้นพวกมนุษย์จะต้องถูกทำลายล้างโดยพวกเขาไปนานแล้ว”
“ ฮี่ฮี่ นั่นไม่ถูกต้องเจ้ามีวิธีรักษาอาการบาดเจ็บจากภายนอกอยู่แล้ว”
“อะไร? ทำไมข้าถึงไม่รู้ล่ะ” ราชาปีศาจสูญเสีย
“ เจ้าลืม?” ภายใต้สายตาจ้องมองของเอเลน่าหลินเสี่ยวพูดสองคำว่า“ เลือดของเจ้า”
เลือดของราชาปีศาจ“ ยาเลือดราชาปีศาจ” การรักษาที่มีประสิทธิภาพสูงสุดนั้นมีหลินเสี่ยวเป็นพยาน!
“ ถ้าข้าเป็นเจ้า ข้าจะเอาเลือดของตัวเองและแบ่งปันกับลูกน้องของข้าจากนั้นนำขวดไปทุกการต่อสู้เพื่อให้พวกเขาสามารถจิบเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาได้รับบาดเจ็บ” หลินเสี่ยวจริงจังและไม่เหมือนเขาล้อเล่น“ ด้วยวิธีนี้ทุกคนจะมีสองชีวิตและความสามารถในการต่อสู้ของพวกเจ้าจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก!”
“ แต่” เอเลน่าถามอย่างเย็นชา“ ข้าจะไม่ถูกดูดแห้ง?”
“ ใช่แล้วความสามารถในการผลิตจะไม่เพียงพอ”
“… เจ้ากำลังพูดอะไร?”
เอเลน่ารู้สึกเหมือนเขากำลังปฏิบัติต่อเธอราวกับว่าเธอเป็นเครื่องจักรสร้างเลือดหรือมีอะไรแปลก ๆ เช่นนั้น
