หลินเสี่ยวมักชื่นชมโรซี่
เด็กผู้หญิงจากตระกูลขนาดใหญ่นั้นแตกต่างกันอย่างแน่นอนแม้ว่าเธอจะดื้อรั้นและมีอารมณ์ไม่ดี แต่เธอมีความเข้าใจที่ดีกับผู้คน เธอสามารถอนุมานได้ว่าเขารู้เกี่ยวกับเชนไตหยินเพียงเพราะเขาไม่แปลกใจ
“ ข้าไม่รู้ ข้าไม่รู้เรื่องจริงๆ อย่าพูดมั่วๆนะ” หลินเสี่ยวหาวแล้วปฏิเสธ“ เป็นเรื่องธรรมดาไม่ใช่หรือที่พี่สาวหยินจะทรงพลัง? สำหรับอีกสองความลับถามเธอด้วยตัวเองเถอะ”
เห็นได้ชัดว่าเขาไม่สามารถบอกเธอได้ว่าเขาได้รับประจักษ์พยานว่าเชนไตหยินเป็นนักฆ่าใช่ไหม? ยิ่งกว่านั้นเขาไม่สามารถพูดได้ว่าเป้าหมายต่อไปของเธออาจอยู่ในการแข่งขันครั้งนี้ …
แม้ว่าเขาจะเป็นพันธมิตรกับโรซี่ แต่เขาจะไม่ใช้วิธีการนี้เพื่อทำลายการหมั้น
“ แทนที่จะเป็นข้า ความสัมพันธ์ของเจ้ากับซีซ่าร์จบไปแล้วหรือยัง? อย่าเสียใจมากเกินไป เจ้าเป็นผู้หญิงที่ดีเจ้าจะพบกับชายที่โดดเด่นอย่างแน่นอน!” หลินเสี่ยวกลัวว่าเธอจะพูดถึงเชนไตหยินอีกครั้งดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว
“ ฮืม เจ้าเรียนรู้ที่จะปลอบผู้คนเมื่อไหร่กัน หลินเสี่ยว เจ้าไม่ได้วางแผนที่จะใช้ประโยชน์จากข้าเมื่อข้าอกหักใช่ไหม?”
“ เอ่อ…งั้นโปรดสวมถุงน่องผ้าไหมสีดำและรองเท้าส้นสูงแล้วมาดูกันว่าเจ้าหรือพี่สาวหยินสวยกว่ากัน?” หลินเสี่ยวจ้องที่ขาสั้นของโรซี่และยิ้มเยาะ
“ เหอะ พี่สาวหยินนี้ พี่สาวหยินนั่น น่าขยะแขยง! เธอจำเจ้าเป็นอย่างนั้นเหรอไง?”
“ เก็บมันไว้ คนโง่ที่ถูกทิ้งโดยซีซาร์ไม่มีสิทธิ์พูดถึงข้า”
“เจ้ารู้อะไร? ข้า – ข้าแค่อยากจะปลุกความอยากอาหารของเจ้า เจ้าเข้าใจไหม คนงี่เง่า?” โรซี่มุ่ยและโกรธค้อนของหลินเสี่ยวกลับอย่างโกรธแค้นทำให้เอเลน่าหันกลับมาอีกครั้งด้วยแสงจ้าเย็นชา
ตรรกะของโรซี่ก็เป็นเช่นนั้น
ที่จริงแล้วเธอรู้แล้วว่าซีซาร์ไม่ได้มอบไหล่เย็นชาให้กับเธอ เขาแค่กังวลเกี่ยวกับเธอและไม่ต้องการให้เธอมีส่วนร่วมในการแข่งขัน แน่นอนว่าเธอไม่ใช่คนงี่เง่าเธอสามารถบอกได้ว่าสมองซีซาร์คนนั้นคิดอะไรอยู่
แต่ถ้าเธอรู้ว่าทำไม เธอยังตั้งใจที่จะเพิกเฉยต่อซีซาร์ละ?
คำตอบคือแน่นอนเราต้องคลายสายบังเหียนเพื่อให้เข้าใจได้ดีขึ้น!
“ หืมมข้าจะทำให้เขาเข้าใจว่าข้าโรซี่คนนี้ไม่จำเป็นต้องแต่งงานกับเขา! ข้าจะไม่ก้าวลงไปจนกว่าเขาจะขอโทษข้า มาดูกันว่าใครจะอยู่นานกว่ากัน!” โรซี่กำหมัดเธอและทุบหลังของหลินเสี่ยวต่อไป
“ แค่กๆ…หยุดได้ไหม? ซีซาร์จะอิจฉา! “แม้ว่าจะรู้สึกสะดวกสบายที่จะได้รับการตอกกลับของเขา แต่เอเลน่ามองย้อนกลับไปเป็นครั้งคราวทำให้เขารู้สึกอึดอัด แต่เขามีความรู้สึกผิดแปลก ๆ และไม่สามารถมองสายตาเธอได้
อืมหญิงสาวคนหนึ่งที่ไม่สนใจเขาเลยเมื่อเร็ว ๆ นี้รู้ว่าต้องกังวลเกี่ยวกับเจ้านายของเธอแล้วหรือ? สายไปแล้ว!
หลินเสี่ยวอยากพูดอะไรบางอย่างและหยอกล้อเอเลน่าเพื่อลดความอึดอัดน้อยลง แต่เขาไม่เคยคาดหวังให้เธอหยุดและจ้องมองเขาทันที
“หืม? เอเลน่า มีอะไร?” เธอหยุดได้กระตุ้นความสนใจของเชนไตหยิน
ดังนั้นเชนไตหยินก็หยุดและตามปกติแล้วซีซาร์ที่เป็นผู้นำก็หยุดเช่นกันดังนั้นทุกคนให้ความสนใจกับหลินเสี่ยว
“ เจ้าต้องการจะทำอะไร?” หลินเสี่ยวโกรธ
เอเลน่าวางแผนที่จะใช้ความรุนแรงในครอบครัวหรือไม่?
แม้ว่าเขาจะคุยกับโรซี่เล็กน้อยแต่เอเลน่าก็ไม่มีเหตุผลที่จะโกรธขนาดนั้นนอกจากนี้เธอไม่ชอบเขาเลยทำไมเธอถึงหึงละ?
เอเลน่าไม่พูดและยังจ้องมองที่หลินเสี่ยวต่อไปการจ้องมองของเธอก็กลายเป็นน้ำแข็งมากขึ้นเรื่อย ๆ
“ ข้าทำอะไรผิดเหรอ?”
บรรยากาศเริ่มหนักขึ้น
หลินเสี่ยวเอียงหัวอย่างไร้เดียงสาในขณะที่โรซี่เงยหน้าขึ้นมองบนท้องฟ้าในขณะที่ฮัมเพลงการแสดงออกของเธอบอกว่าไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอและเธอก็ไร้เดียงสา
“โรคจิต!”
เอเลน่าสาปแช่งเขาอย่างเงียบ ๆ จากนั้นส่งสายตาให้เขา
“ อืมพวกเจ้า…” เชนไตหยินคิดว่าพวกเขากำลังต่อสู้และต้องการไกล่เกลี่ยแต่ใจเธอต้องการ ‘ดูรายการ‘ ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถก้าวต่อไปได้อีก
มันเป็นครั้งแรกที่เห็นพวกเขาทะเลาะกันหากเธอยังคงสังเกตการณ์ต่อไป เธอจะรู้ความสัมพันธ์ของพวกเขาใช่ไหม?
ดังนั้นทุกคนเริ่มดูรายการ
“ เอเลน่า…” หลินเสี่ยวกะพริบตาและมองเธอ ลังเลที่จะพูดบางอย่างจากนั้นก็จำบางสิ่งได้
การต่อสู้ที่คาดการณ์ไว้ไม่ได้เกิดขึ้น
แม้ว่าเธอจะสาปแช่งเขาอย่างโกรธแค้นและเรียกเขาว่า ‘โรคจิต‘ แต่จากประสบการณ์ของเขาที่ถูกดูถูกโดยเอเลน่า เขาสามารถบอกได้ว่าเธอกำลังตำหนิเขาเพราะไม่สามารถเข้าใจเธอได้
เธอกำลังบอกกับเขาว่าเรดาร์ตรวจจับเวทย์มนตร์ของเธอมีปฏิกิริยา!
เนื่องจากไม่มีใครรู้เกี่ยวกับความสามารถพิเศษของเธอเพื่อที่จะเก็บเป็นความลับเธอจึงใช้วิธีนี้เพื่อส่งต่อข้อความถึงหลินเสี่ยว
“ เอ่อ…เอเลน่าเจ้าโกรธหรอ? ข้าแค่ล้อเล่น อย่าจริงจังไปใช่มั้ย?” หลินเสี่ยวพูดต่อ
จริง ๆ แล้วเขาถามว่าศัตรูนั้นแข็งแกร่งหรือไม่?
เอเลน่าหยุดแล้วยกมุมปากเธอเหมือนเธอบอกว่าไม่เลว
“ หืมทำไมเจ้าไม่ไปตายซะล่ะ?” เธอตอบโต้ทันที
หลินเสี่ยวเข้าใจว่าศัตรูมีพลังมหาศาลแตกต่างจากมันฝรั่งทอดเหล่านั้นอย่างสิ้นเชิง!
“ เหอะ ข้าทำอะไรผิด? เงยหน้าขึ้นมองเราซะ เราอยู่ในการแข่งขันไม่มีเวลาให้เจ้าโกรธนะ!”
「เงยหน้าขึ้น」, 「เวลา」เขาถามถึงตำแหน่งและเวลาที่ศัตรูจะมาถึง
“เจ้า! …หืม งั้นข้าจะหุบปากทันที โอเค!” เอเลน่าเย้ยหยันแล้วหันหัวไปทางป่าทางซ้ายและหยุดเถียงกับเขา
「ข้าจะหุบปากทันที」, 「ป่าไปทางซ้าย เอเลน่าบอกว่าศัตรูกำลังซุ่มโจมตีทางซ้ายและสามารถโจมตีได้ตลอดเวลา!
“ ถูกต้อง แม่บ้านควรเชื่อฟังนายท่านของพวกเขา” หลินเสี่ยวพยักหน้าอย่างพึงพอใจจากนั้นจับมือของเอเลน่าเบา ๆ แล้วดึงเธอเข้าหาเขา“ มา ตามข้ามาถ้ามีคนซุ่มโจมตีเจ้าควรอยู่ใกล้ๆข้า ”
“ …” เอเลน่าอดทนกับแรงกระตุ้นของเธอที่ต้องการจะเป็นอิสระและยังคงแสดงร่วมกับเขาต่อไป
“ พวกเจ้า…คืนดีแล้ว?” เชนไตหยินไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้
นี่เป็นการทะเลาะที่เร็วที่สุดที่เธอเคยเห็นเมื่อไม่กี่วินาทีที่ผ่านมาเธอสาปแช่งเขาว่าโรคจิตและในประโยคที่สองพวกเขากลับมามีความสัมพันธ์ระหว่างคนรับใช้และเจ้านายที่ใกล้ชิด
ช่างเป็นความสัมพันธ์ที่รักกันจนทำให้คนอิจฉาจริงๆ
“ แค่กๆ …โปรดอย่ารสนใจ ทุกคนโปรดเฝ้าระวัง ระวังศัตรูรอบๆ…โดยเฉพาะป่าทางซ้าย!” หลินเสี่ยวเคลียร์คอของเขาและใช้น้ำเสียงจริงจัง“ ถ้ามีคนกำลังซุ่มอยู่ที่นั่นเราจะไม่มีเวลาพอตอบโต้…ดังนั้นกองหน้าซีซาร์ ข้าจะปล่อยการลาดตระเวนของป่าให้เจ้า!”
“ซุ่มโจมตี?”
ก่อนที่เขาจะเสร็จ เสียงจากทางป่าก็มาทันที
