ทะเลสาบ เดสแปร์
ป่าริมทะเลสาบ
แคร็ก … แคร็ก …
หญิงสาวคนหนึ่งจับเคียวเล็ก ๆ ด้วยนิ้วเรียวของเธอตัดลำต้นสีเขียวอย่างระมัดระวังจากนั้นจึงโยนไม้ไผ่ขนาดใหญ่ลงในตะกร้าด้านหลังเธอเผยให้เห็นรอยยิ้มที่พึงพอใจ
ผักป่าเหล่านี้ถูกเรียกว่า ‘หัวใจมังกร’ เพราะใบเหมือนหัวใจขนาดใหญ่ มันอร่อยและมีประโยชน์และเห็นได้ทั่วไปในป่าถือได้ว่าเป็นอาหารธรรมดาสำหรับผู้คนในอาณาจักรเฮโน
ผู้หญิงคนนั้นมีรูปร่างหน้าตาโดยเฉลี่ยจมูกเล็กและตาเล็ก นิ้วและแขนของเธอถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นมีแม้แต่โคลนสีดำบนแก้มของเธอปกปิดรอยกระของเธอเล็กน้อย เธอดูเหมือนผู้ลี้ภัย แต่เธอไม่สนใจและใช้หลังมือเช็ดเหงื่อจากหน้าผากของเธอและยังคงมองหาผักป่าในป่า
เธอมุ่งเน้นไปที่การค้นหาผักป่าเท่านั้นและไม่ได้สังเกตว่าเธอกำลังเดินไปที่ค่ายริมทะเลสาปเดสแปร์
ที่ประจำการค่ายนั้นไม่ใช่สิ่งที่คนถูกล้อเลียนได้ด้ยจากโรงเรียนเวทมนตร์ต่าง ๆ จากทั่วไอลีน สภาพแวดล้อมของค่ายก็มีทหารคอยดูแลดังนั้นจึงอาจกล่าวได้ว่าการรักษาความปลอดภัยนั้นแน่นหนามาก แต่ไม่ทำการขัดขวางใดเมื่อหญิงสาวก้าวเข้ามาแม้แต่ทหารที่สังเกตเห็นเธอก็ไม่ได้ไล่ล่าเธอ พวกเขาแค่มองเธอแล้วกลับไปลาดตระเวนราวกับว่าพวกเขาไม่เห็นอะไรเลย
พวกเขาไม่สามารถถูกตำหนิได้ตามลักษณะของผู้หญิงคนนี้เธอเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านใกล้เคียงที่มาหาผักป่าสำหรับครอบครัวของเธอเธอไม่ได้เป็นภัยคุกคามเลย
ลองดูสิถ้าคุณไม่เชื่อมัน ผักป่าครึ่งตะกร้าของเธอและแก้มที่สกปรกของเธอก็เป็นเครื่องพิสูจน์
“ วิ้วววว สุดท้ายข้ามาถึงแล้ว!”
เธอเดินผ่านบริเวณที่มีการป้องกันและเดินเข้าไปในค่ายมุ่งหน้าไปยังศูนย์ประจำการ
สิ่งที่แปลกคือค่ายเต็มไปด้วยผู้คนแต่ไม่มีใครสนใจเธอ เธอเป็นเหมือนก้อนกรวดที่ข้างทางกลมกลืนไปกับพื้นหลัง
“ ข้าไม่รู้ว่าคุณหนู…ถ้าเธอรู้ว่าข้ามาเพื่อตามดูเธอโดยเฉพาะเธออาจโกรธ” เสี่ยวฮัวหิ้วตะกร้าไม้ไผ่มาที่หลังแล้วมุ่งหน้าไปที่กลางค่ายขณะพึมพำกับตัวเอง
ตามแผนการดังกล่าวเสี่ยวฮัวควรอยู่ในลอมบาร์ดในการทำภารกิจอื่น ๆ แต่เธอก็ขัดกับคำสั่งของอาจารย์และมาที่เกาะเดสแปร์เพื่อค้นหาเชนไตหยิน
แม้ว่าเธอจะรู้ถึงความสามารถของคุณหนูและไม่มีใครที่เธอไม่สามารถลอบสังหารได้ หากเธอจริงจังและน่าจะสำเร็จภารกิจได้สำเร็จ แต่เธอรู้สึกกังวลราวกับว่ามีอันตรายเธอจึงมาช่วยเหลือโดยไม่ได้รับอนุญาต
เสี่ยวฮัวไม่เหมือนเชนไตหยินที่ฝึกฝนเทคนิคการลอบสังหารที่ทรงพลัง เธอสามารถลดการดำรงอยู่ของเธอได้มากที่สุดโดยแสร้งทำเป็นเป็นคนสัญจรผ่านไปมาเพื่อแทรกซึมและปฏิบัติภารกิจสอดแนม
เป้าหมายปัจจุบันของเธอคือคริสตัลกำทอนเสียงขนาดใหญ่ที่ศูนย์กลางของค่าย
กลุ่มคนที่ล้อมรอบคริสตัลโปร่งแสงสีฟ้าอ่อนนั้นพวกเขาจ้องมองอย่างระมัดระวังเพราะกลัวว่าพวกเขาจะพลาดรายละเอียดเดียว พวกเขาชี้ไปที่คริสตัลและกระซิบซึ่งกันและกัน
เสี่ยวฮัวรู้ว่าคริสตัลทั้งหมดที่ทีมจัดขึ้นดังก้องด้วยคริสตัลขนาดใหญ่นี้ ขอบคุณที่มันสามารถใช้สำหรับการสังเกตและรู้การเคลื่อนไหวและคะแนนทั้งหมดของทีม
“ ดูสิ สถาบันน้ำมี 51 คะแนนอยู่แล้ว!”
แม้ว่าเสี่ยวฮัวจะไม่สามารถอ่านการเคลื่อนไหวของพลังเวทย์มนตร์ภายในคริสตัล แต่ผู้คนในบริเวณโดยรอบสามารถทำได้
ฝูงชนก็เริ่มกระวนกระวายอย่างไม่ลดละ
“ วู ข้าได้ยินมาว่าสถาบันน้ำมีนักรบที่แข็งแกร่งชื่ว่าเวเบลน! ข้าได้ยินมาว่าโล่ของเขาประกอบด้วยโลหะผสมคริสตัลเย็นและมันก็ยากจะพังทลายอย่างน่าอัศจรรย์! พร้อมด้วยทักษะการต่อสู้น้ำของเขา เกราะป้องกันน้ำก็เป็นพลังป้องกันที่แข็งแกร่งมาก อาจไม่มีใครที่สามารถทำลายเกราะของเขาจากด้านหน้า” ชายศีรษะล้านแตะที่หัวของเขาและอุทานด้วยความชื่นชม
“ มัม นั่นคือสิ่งที่เจ้าผิด ด้วยความสามารถรวมของซีซาร์ คลื่นดาบทำให้เขาสามารถทำลายเกราะของเขาได้อย่างแน่นอน! แม้ว่านั่นจะเป็นการสิ้นเปลืองพลังงานมากเกินไป แต่ก็ไม่มีเหตุผลที่จะใช้ทักษะขั้นสูงสุดของเขาก่อนเวลาอันควร ” ข้างๆเขาชายชราที่มีผมขาวตอบอย่างเป็นกังวล
วูเข้าใจว่าแม้ว่าพวกเขาจะมีซีซาร์ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาสามารถทำตามที่พวกเขาชอบ หากพวกเขาตกอยู่ในหล่มที่เป็นสงครามแห่งการขัดสีพวกเขาจะพ่ายแพ้ไม่ช้าก็เร็ว
โชคดีที่ยังมีหลินเสี่ยวอยู่
วูเดาว่าทุกคนจะเลือกฟังคำสั่งของหลินเสี่ยวหลังจากมาถึง แม้ว่าเด็กเหลือขอคนนั้นจะไม่จริงจังและมักจะพยายามขี้เกียจ แต่การตัดสินของเขามักจะแม่นยำมากในช่วงเวลาที่สำคัญและจะไม่ทำการตัดสินใจใด ๆ
หากซีซาร์เป็นเครื่องมือที่แม่นยำและมีประสิทธิภาพและสามารถทำงานที่ท้าทายที่สุดด้วยความเร็วที่เร็วที่สุดหลินเสี่ยวก็เหมือนนาฬิกาโบราณ เขาอาจปรากฏดูปกติและอาจช้าไม่กี่วินาที แต่ในเวลาเป็นตายเขาสามารถให้การอ้างอิงที่มั่นคง ความเชื่องช้าของเขาจะจำกัดความเร็วของซีซาร์และบรรลุความสมดุล
ด้วยหลินเสี่ยวที่นั่น วูไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับพวกเขาที่ทุกข์ทรมานในยุทธวิธีการต่อสู้และการตัดสินใจเขากังวลเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของการต่อสู้ของพวกเขา
โซ่มีความแข็งแรงพอ ๆ กับลิงก์ที่อ่อนแอที่สุดและจุดอ่อนที่อ่อนแอที่สุดนั้นอ่อนแอมาก
นอกเหนือจากข้อเท็จจริงที่ว่าโรซี่ไม่ได้เป็นนักเวทระดับที่ห้า เอเลน่าแม่บ้านก็เป็นคนธรรมดาเธอไม่ได้มีอะไรนอกจากการถ่วง หลินเสี่ยวก็ปกป้องคนรับใช้ของเขาเช่นกันหากพวกเขาเริ่มต่อสู้พวกเขาอาจป้องกันได้อย่างง่ายดาย
“โอ้? วิทยาลันลอรันมี 40 คะแนนแล้ว? น่าประทับใจ.”
เสียงของผู้หญิงที่อยู่ถัดจากวูดึงเขากลับสู่ความเป็นจริงเขาหันกลับมาและเห็นหญิงสาวที่แต่งตัวสง่างามแม้ว่าดูจากเวลาที่เหลืออยู่บนใบหน้าของเธอเธอก็ยังถือว่าน่าสนใจ
“ นั้นไม่ใช่ผู้ตัดสินเจนนิเฟอร์หรือ? ท่านมีเวลามาที่นี่เพื่อเดินเล่น?”
“ ข้ามาดูว่าสถาบันการศึกษาของเจ้ากำลังทำอะไรอยู่” เจนนิเฟอร์ใส่รอยยิ้มปลอม“ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับคริสตัลของเจ้าและพวกเขาไม่สามารถส่งสัญญาณความช่วยเหลือหลังจากพ่ายแพ้และพบกับอันตรายข้าก็อาจจะถูกกล่าวโทษได้”
“ เจ้าพยายามจะพูดอะไร? เจ้าจะรู้ได้อย่างไรว่าเราจะพ่ายแพ้”
วูไม่ได้พูดอะไรเลยแต่มัมไม่สามารถฟังเธอต่อไปได้
เขาไม่รู้ว่าอดีตผู้หญิงคนนี้เคยมีอะไรกับวูและวิทยาลัยลอรัน คอยกำหนดเป้าหมายพวกเขาอยู่เสมอ กำหนดเป้าหมายพวกเขาและพูดดูถูกเหยียดหยามแปลกๆ ช่างน่าขยะแขยง
“ ฮิฮิ ข้าไม่เคยพูดแบบนั้น” เจนนิเฟอร์ไม่ได้ยุ่งกับมัมและยืนถัดจากวู สายตาของเธอตกลงมาบนคริสตัลและพูดช้าๆ“ ตอนนี้สถาบันน้ำมี 51 คะแนน วิทยาลัยเฮโนมี 48 คะแนนและเจ้ามี 43 คะแนนในที่สามชั่วคราว…ไม่เลวเลยความสำเร็จอันดับสาม”
“ หืมม เจ้าจะประจบเรา” วูลูบเคราและรักษาระยะห่างจากเพื่อนคนนี้
เธอหมายถึงอะไร เธอหมายถึงว่าอย่างมากก็ที่สามหรือ? เธอดูถูกพวกเขาหรือเปล่า!
แต่วูไม่ได้ทะเลาะกับเธอและตรวจสอบคริสตัลต่อไป
“เอ๋? แปลก ความผันผวนมีอากาศที่แข็งแกร่งขึ้นอาจเป็นไปได้ว่า … ”
คนที่อยู่ข้างๆพวกเขาตะโกน“ สถาบันน้ำและวิทยาลัยลอรันได้พบกัน!”
“อะไรนะ?”
หัวใจของวูแน่นขึ้นและเขาก็สังเกตเห็นสายเวทย์สองสายที่อยู่ภายในคริสตัลอย่างระมัดระวัง
ไม่มีข้อผิดพลาดนั่นคือสัญญาณของการเริ่มต้นของการต่อสู้ทันทีที่ผู้ถือคริสตัลสองคนพบกัน เวียงสะท้อนคริสตัลจะตอบสนองกันแม้ว่ามันจะช้าไปนิดหน่อยแต่นั่นหมายความว่าหลินเสี่ยวกับพวกเขาต่อสู้กับเวเบลนแล้ว!
“ F*** พวกเขาเจอกันแล้วในวันที่สองได้อย่างไร นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรอกเหรอ?” มัมบ่นด้วยความโกรธ
เขาไม่เข้าใจมีประมาณร้อยทีมและพวกเขาเลือกสถานที่ห่างไกลเพื่อลงจอดพวกเขาพบกับทีมเต็งได้อย่างไร
แน่นอนว่าเขาคงไม่เคยคาดเดาว่ชาร์ลวางแผนโดยใช้แผนที่เพื่อล่อพวกมันออกมา
มัมเป็นกังวลเขาไม่สามารถอ่านข้อมูลในคริสตัลได้และซักถามวูเกี่ยวกับทุกสิ่ง วูเพิกเฉยเขาและจ้องมองที่การเปลี่ยนแปลงภายในผลึกอย่างต่อเนื่อง การปรากฏตัวทางประสาททำให้เจนนิเฟอร์หัวเราะ
“ เจ้าเป็นห่วงอะไรข้าจะส่งความช่วยเหลือโดยเร็วที่สุด”
สำหรับเธอความกังวลของวูและมัมนั้นไม่จำเป็นเพราะไม่มีทางที่วิทยาลัยลอรันจะสามารถเอาชนะสถาบันน้ำได้
นอกจากเวเบลนนักรบโล่พวกเขายังนำนักเวทเสริมพลังมาด้วย!
ในทางตรงกันข้าม วิทยาลัยลอรันไม่เพียงแต่มีนักเวทสองคน โรซี่และหลินเสี่ยวถ่วงพวกเขพวกเขายังนำหญิงสาวหน้าอกใหญ่ไปด้วย
พวกเขาต้องการใช้สาวใช้หน้าอกใหญ่คนนี้เป็นเครื่องบรรณาการแด่พระเจ้าเพื่อความชคดีหรือไม่?
ช่างน่าหัวเราะ
“ ผลลัพธ์คืออะไร”
ผู้คนรอบข้างค่อยๆรวมตัวกัน
การต่อสู้ของวิทยาลัยลอรันและสถาบันนน้ำเป็นหนึ่งในสิ่งสำคัญและผลลัพธ์อาจส่งผลต่อการแข่งขันทั้งหมด!
เวลาถูกทำเครื่องหมายเป็นวินาทีต่อวินาที
ไม่มีอะไรใหม่เกิดขึ้นภายในคริสตัลนั่นหมายถึงการต่อสู้ใกล้จบแล้วและพวกเขาก็เข้าต่อสู้อย่างขมขื่น
ในไม่ช้า วูและ มัมต่างก็เหงื่อออกอย่างประหม่า
หาก วิทยาลัยลอรันถูกกำจัดในวันที่สองของการแข่งขันพวกเขาจะกลายเป็นเสียงหัวเราะเมื่อกลับไป
“ มีบางอย่างเกิดขึ้น! ดู!”
ในที่สุดพลังเวทย์มนตร์ที่แยกออกจากกันก็จะหนาขึ้นและค่อยๆจางลงเรื่อย ๆ จนหายไป
“ 104 คะแนน!”
ผู้ชนะไม่เพียงแต่ทำลายคะแนนของฝ่ายตรงข้าม แต่พวกเขายังได้รับ 10 คะแนนเพิ่มเติมจากการปล้นดังนั้นจำนวนทั้งหมด 104 คะแนน
“ เอ่อ…หัวหน้าผู้ตัดสิน ข้าแก่แล้วและสายตาไม่ดี เจ้าช่วยข้าดูหน่อยได้ไหมว่าใครชนะในที่สุด?” วูลูบดวงตาแล้วหันมาถามเจนนิเฟอร์ด้วยใบหน้าที่ไร้เดียงสา
“เจ้า!” เจนนิเฟอร์ยึดขากรรไกรของเธอ
คุณหมายถึงอะไรไม่สามารถมองเห็น … ชายชราผู้มีกลิ่นตัวนี้!
ผู้ชนะคือ วิทยาลัยลอรันจริงหรือ?
104 คะแนน วิทยาลัยลอรันอันดับหนึ่ง!
