เป็นไปได้ที่จะพบสมบัติ 100% แต่ไม่ได้หมายความว่าจะตกได้ 100% มันมีความเสี่ยงมากเกินไป
เป่ยเฟิงควบคุมเบ็ด และโยนตะขอออกไปในตำแหน่งที่ระบบบอกเร็วกว่าเดิมมาก
โลกแห่งนี้ดูมีชีวิตชีวามาก
เมืองใหญ่อยู่บนพื้นดินที่ไร้จุดสิ้นสุด
มันเพียงพอที่จะรองรับผู้คนนับล้าน และในบางครั้งก็มีผู้ฝึกตนก็จากมิติอื่น ๆ เดินทางมา
“มิติโบราณที่เปิดเพียงครั้งเดียว ไม่รู้ว่าทำให้คนตายไปแล้วกี่คน”
ผู้ฝึกตนกำลังนั่งดื่มอยู่คนเดียวที่ชั้นเก้าของร้านอาหารมองดูผู้ฝึกตน และพึมพำกับตัวเอง
“ดูสิ นั่นมัน … ราชาดาบน้อยลู่ฉี ! ข้าไม่คาดคิดว่าเขาจะมา !”
“ไม่เพียงเท่านั้น แต่นั่นมันเจ้าอาวาสวัดโบราณไม่ใช่หรือ ?”
“มีคนมากมายมาที่นี่ ข้ากลัวว่าที่พวกเขากำลังค้นหาจะเป็นเก้ามังกรเพลิงศักดิ์สิทธิ์และดาบสังหารในมิติโบราณ”
ผู้ฝึกตนบางคนรีบมาแต่เช้า ฝูงชนบนท้องถนนด้านล่างก็กรีดร้อง
“เก้ามังกรเพลิงศักดิ์สิทธิ์ไม่เท่าไหร่ แต่ดาบสังหารนั้นชั่วร้ายเกินไป ข้ากลัวว่าจะไม่มีใครรับมือมันได้”
ภัยพิบัติที่เกิดจากดาบสังหารเมื่อหลายร้อยปีก่อนยังไม่มีใครลืมมันได้
“ทำไมกัน … เจ้าคิดว่าทำไมผู้ฝึกตนถึงเดินทางมาที่โลกแห่งนี้มากมายในเวลานี้ ? ในช่วงไม่กี่ครั้งที่มิติโบราณเปิดออก ข้าไม่เคยเห็นเหล่าผู้ฝึกตนข้ามมาได้ จนท้ายที่สุดได้ปรากฏดาบศักดิ์สิทธิ์ทั้งสอง”
ชายวัยกลางคนที่มีท่าทางเหมือนนักวิชาการหัวเราะเยาะ
“หือ ? ดูเหมือนเซี่ยงไทจะรู้อะไรบางอย่าง ทำไมไม่ลองฟังหน่อยล่ะ ?”
ผู้ฝึกตนมีความสนใจเล็กน้อย
“ดีล่ะ …”
ชายวัยกลางคนที่ดูเหมือนนักวิชาการหยุดพูดและมองไปที่อาหารของตัวเองบนโต๊ะ
“ฮ่า ๆ เอาอาหารดี ๆ มาให้พี่ชายท่านนี้ซักสองสามจานและลงในบัญชีของข้าไว้”
ผู้ฝึกตนที่รอฟังหัวเราะและพูดขึ้น
“ฮ่า ๆ เรามาเข้าเรื่องกันเถอะ ข้ากำลังเจอปัญหา ขออุ้งเท้าหมีหิมะและหม้อต้มหัวใจให้ข้าด้วย”
ชายวัยกลางคนมีความสุขและหันไปหาเถ้าแก่โรงเตี๊ยม
ใบหน้าของผู้ฝึกตนดูน่าเกียจ “แกเป็นหมารึไง ?”
“แกกล้าดียังไง !”
ผู้ฝึกฝนที่อยากรู้อยากเห็นตวาดชายวัยกลางคนเมื่อเขาพูดถึงอุ้งเท้าหมีหิมะ นี่คือสัตว์อสูรที่ทรงพลัง อุ้งเท้าเป็นส่วนที่สำคัญ และราคาของมันคือ 300 ผลึกวิญญาณ !
“นายท่าน ?”
เถ้าแก่โรงเตี๊ยมไม่ได้ออกไปทันทีและไม่ลังเลที่จะมองไปที่ผู้ฝึกตนคนหนึ่ง
เขาหัวเราะเยาะและโบกมือให้เถ้าแก่
“แฮ่ม ว่ากันว่าก่อนหน้านี้กองกำลังขนาดใหญ่ได้แอบส่งศิษย์จำนวนมากเข้าไปในมิติโบราณที่รกร้างเพื่อหาเบาะแสของอาวุธศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองที่เป็นที่สะดุดตา”
“ไม่เพียงแค่นั้น แต่ยังรวมถึงผู้คนจากนิกายเก้าอัคคีและนิกายศาลาสังหาร เนื่องจากผู้อาวุโสสองคนที่เข้ารับตำแหน่งถูกสังหาร ทั้งสองนิกายจึงเริ่มเข่นฆ่ากัน ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาความขัดแย้งยังคงดำเนินต่อไปมากยิ่งขึ้น เนื่องจากการสูญเสียเมืองแห่งอาวุธศักดิ์สิทธิ์ กองกำลังของพวกเขาจึงล่มสลายไป ตอนนี้ทั้งสองนิกายต้องต่อสู้เพื่อค้นหาอาวุธศักดิ์สิทธิ์ของนิกายตน”
ชายวัยกลางคนที่ดูเหมือนนักวิชาการกล่าวช้า ๆ ราวกับว่าเขาไม่ได้สังเกตเห็นจิตใจของผู้ฝึกตน
“นายท่าน อาหารมาแล้ว”
เด็กหนุ่มเดินถือถาดพร้อมอาหารสองจานและเหยือกเหล้าเข้ามา
กลิ่นหอมอบอวลไปทั่วร้านอาหาร ทำให้แขกในร้านคนอื่นต้องหันไปมองที่มาของกลิ่น
เพียงแค่อุ้งมือหมีหิมะก็มีราคาถึง 300 ผลึกวิญญาณ มันถือว่ามีราคาแพงไม่น้อย แต่ถึงแม้ว่ามันจะล้ำค่า แต่มีคนน้อยมากที่จะสั่งมัน
“เจ้ากินมันได้ด้วย ? อาหารเหล่านี้เป็นอาหารจิตวิญญาณ ในฐานะคนธรรมดา เจ้าไม่กลัวตายหรือ ?”
ผู้ถามเอ่ยเสียงแผ่ว
“ฮ่า ๆ แม้ว่าข้าจะเหมือนคนที่กินมันไม่ได้ แต่ข้าจะบอกอะไรให้ ข้าเคยกินมันมาก่อน !”
ชายวัยกลางคนที่ดูเหมือนนักวิชาการมองแล้วจึงพูด
“ข้าว่าเจ้ากินมันไม่ได้ ต่อให้เจ้าอยากกินมันมากแค่ไหนก็ตาม เจ้ามีพลังมากแค่ไหนกันถึงคิดว่ากินมันได้ ?”
ผู้ถามจ้องตรงไปที่นักวิชาการวัยกลางคนและพูดอย่างไม่สบอารมณ์
“ข้าบอกไปแล้วว่าข้ากินมันได้”
นักวิชาการวัยกลางคนดูเหมือนจะไม่เข้าใจการกระทำของผู้ฝึกตนและกล่าวอย่างจริงจัง
“เจ้ากินมันได้ ? แสดงให้ข้าเห็น !”
ผู้ฝึกตนเอามือขวาจับด้ามดาบ แต่น้ำเสียงของเขากลับสงบนิ่งแทน
กร่อดดดดดด !
“ชิ้ง !”
“เฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ !”
คนที่เหลือที่รอคอยการแสดงที่ดีต่างก็ตกตะลึง
ทันใดนั้น โรงเตี๊ยมมีเสียงดังก็เงียบลง มีเพียงเสียงเคี้ยวของคนคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้ผู้คนรู้สึกหนาวสั่น
“ดูสิ ! ข้าบอกแล้วว่าข้าเคยกินมันมาก่อน หื้ม ? ข้าลืมไป เจ้าคงไม่มีโอกาสได้เห็นมันอีก”
นักวิชาการวัยกลางคนพูดกับตัวเองและมีน้ำสีแดงเลือดไหลลงมาที่มุมปากของเขา
ในช่วงเวลานั้น นักวิชาการวัยกลางคนก็เปลี่ยนรูปลักษณ์ของเขา หัวของเขาก็ยื่นไปข้างหน้าเปลี่ยนเป็นหัวมังกรสีม่วง กลืนกินผู้ฝึกตนซึ่งไร้ยางอาย !
ฉากตรงหน้าทำให้คนที่อยู่รอบ ๆ กลัวไม่น้อย พวกเขากลัวว่าจะมีจุดจบแบบนั้น !
“แม้ว่าจะผ่านมาหลายปี แต่อุ้งเท้าหมีหิมะก็ยังมีรสชาติที่ยอดเยี่ยมไม่เปลี่ยน”
ท่ามกลางความเงียบ ไม่มีใครกล้าพูดขึ้นเพราะกลัวที่จะเกิดเรื่องเลวร้าย
นี่คือมังกร รูปร่างของมังกรมันเพียงพอจะหยุดทุกการกระทำของทุกคนในที่นี้
มังกรค่อย ๆ ลิ้มรสชาติอาหารอย่างช้า ๆ จนในที่สุดอุ้งหมีหิมะก็หมดจาน
มังกรค่อย ๆ จากไปช้า ๆ และหายไป
“เฮ้อ ! ข้าล่ะกลัวจริง ๆ ! ไม่คิดเลยว่าเขาคือมังกร !”
“มังกรไม่ได้อยู่บนยอดเขาเทียนหยูหรือ ทำไมมันมาปรากฏตัวที่นี่ !”
“เก้ามังกรเพลิงศักดิ์สิทธิ์ถูกสร้างขึ้นมาโดยจักรพรรดิมังกรและเมฆสีแดง มังกรตัวนี้ปรากฎตัวขึ้นเพื่อปกป้องเก้ามังกรเพลิงศักดิ์สิทธิ์ !”
หลังจากมังกรลอยจากไป ผู้คนในร้านก็กลับมาคุยกันอย่างโล่งใจ
“ไม่ใช่ว่าไม่มีเหตุผลที่คนที่ตายในสายเลือดตระกูลมังกรจะถูกส่งไปยังสุสานมังกร อาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่ครอบครองโดยคนนอก จะถูกมังกรไล่ล่า”
ผู้ฝึกตนพูดอย่างช้า ๆ
“ข้ากลัวว่านิกายอื่น ๆ ต้องการเข้าร่วมกับนิกายเก้าอัคคีและนิกายศาลาสังหารเพื่อค้นหาอาวุธศักดิ์สิทธิ์ทั้งสอง และมังกรมีจุดมุ่งหมายเพื่อแย่งชิงเก้ามังกรเพลิงศักดิ์สิทธิ์”
“อย่าคิดมาก สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องน่าปวดหัวของนิกายใหญ่ ๆ เราหาข้อมูลเพื่อสมบัติอย่างอื่นเสียดีกว่า”
ผู้ฝึกตนหลายคนถอยออกไป และบางคนไม่ต้องการที่จะตายที่นี่
ต่อหน้านิกายเหล่านี้ไม่มีโอกาสให้พวกเขาได้ต่อรอง แม้ว่าหนึ่งในนั้นจะได้รับอาวุธศักดิ์สิทธิ์ แต่ก็เป็นเพียงชั่วคราวเท่านั้น
“ดาบสังหารที่มีการสังเวยเลือดวิญญาณนับล้านในเมืองนี้ ข้าคิดว่าเพียงพอแล้วที่จะทำให้ข้าควบคุมพลังหนึ่งในสิบได้”
ท่ามกลางคฤหาสน์เจ้าเมืองในห้องลับ ไม่มีใครมองเห็นได้ชัดเจน ในห้องลับที่มืดมิด มีเพียงเสียงเท่านั้นที่ดังลอดมา
ยิ่งไปกว่านั้น ไกลออกไปบนขอบฟ้า มีรถม้าสีทองค่อย ๆ ลอยเข้ามา บนรถม้ามีทหารที่ดูแข็งแกร่งอยู่
ทหารเหล่านี้มีสายตาที่เฉียบคม แต่ละคนดูแข็งแกร่งไม่น้อย
นอกจากนี้ยังมีภูเขาสีแดงขนาดใหญ่ลอยอยู่ในอากาศ สามารถมองมันได้จากระยะไกล
นอกจากนี้ยังมีพระราชวังที่สร้างขึ้นจากกระดูกสีขาวที่พุ่งลงมาจากท้องฟ้าด้วยความเร็วที่น่ากลัว !
