ปรากฎว่าซีซาร์รู้สึกว่าโรซี่ทำตัวแปลก
เธอขี้เกียจอยู่เสมอ แต่เธอก็ไม่ได้หลับและต้องไปห้องน้ำตลอดเวลาดังนั้นมีบางอย่างผิดปกติอย่างแน่นอน
ในตอนแรกซีซาร์มีข้อสงสัยของเขาดังนั้นเขาจึงตามเธอไปดู แต่เขามีความคิดที่สอง มันอาจจะดูแย่เกินไปที่จะติดตามผู้หญิงคนหนึ่งที่จะผ่อนคลายตัวเองในตอนกลางคืน โรซี่อาจคิดว่าเขาเป็นคนโรคจิตดังนั้นเขาจึงไม่สามารถตัดสินใจได้ในขณะที่เขาโยนตัวเองและหันเข้าหาเตียง
จนกระทั่ง ผู้คนจากวิทยาลัยกาโต้และโรซี่เริ่มต่อสู้และเขาเห็นแสงไฟดังนั้นเขาจึงรีบไปช่วยเธอ
เขาไม่รู้เลยว่าเขาจะมาช่วยชีวิตเธอทันเวลา
มันเป็นโชคสามส่วนและความกังวลเจ็ดส่วน ตอนนี้โรซี่รู้ว่าซีซาร์สนใจเธอตลอดเวลา เขาแอบสื่อสารกับพี่ชายของเธออย่างลับๆตั้งแต่เริ่มต้นและรู้เกี่ยวกับแหวนมิติและการ์ดลับม้วนเวทของเธอ จากนั้นเมื่อถึงเวลากลางคืนเขาก็ไม่สามารถหลับได้เพราะเขากังวลเกี่ยวกับเธอ แต่ไม่สามารถพูดได้ เขาจึงรอจนกระทั่งมีบางอย่างเกิดขึ้นก่อนที่จะรีบ …
บ้าอะไรเนี่ย?
โรซี่ต้องการพิสูจน์ให้ซีซาร์เห็นว่าเธอไม่ได้เป็นตัวถ่วงแต่ในที่สุดเธอก็ยังเป็น และซีซาร์ก็ใช้วิธีของเขาในการปกป้องเธออย่างเงียบ ๆ ทำให้เธอดูเหมือนเด็กที่กำลังโกรธแค้น
“ ซีซาร์ ข้า …”
โรซี่แค่อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ถูกขัดจังหวะโดยซีซาร์
“ ข้อเท้าของเจ้าเจ็บหรือเปล่า? ข้านำครีมมาด้วย ข้าจะช่วยทาในภายหลัง “
“เอ๋? ไม่ไม่…ไม่จำเป็นข้าสามารถทำได้ด้วยตัวเอง!” โรซี่ปิดใบหน้าของเธอและหดตัวลงในอ้อมกอดของซีซาร์ไม่สามารถมองหน้าเขา
ซีซ่าร์อุ้มเธอไว้อย่างแน่นหนากลิ่นของเขาลอยเข้าไปในจมูกของเธอทำให้ร่างกายของเธอผ่อนคลาย
แค่คิดว่าเขาถอดถุงเท้าและรองเท้าแล้วถือเท้าเล็ก ๆ ของเธอเพื่อทาครีมทำให้ใบหน้าของเธอแดงก่ำและเริ่มปล่อยไอน้ำออกเหมือนเครื่องจักรไอน้ำ
“จริงๆ? เจ้าข้อเท้าแพลงของเจ้าเมื่อเจ้ายืนตอนนั้น ถ้าข้าปล่อยให้เจ้าทาครีมด้วยตัวเองและเจ้ามือแพลงขึ้นา เจ้าก็ไม่จำเป็นต้องแข่งขันกันอีกต่อไป”
“เจ้าพูดอะไร?บ้า เจ้าล้อเล่นข้าสนุกไหม ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าจับข้าแรงไป ข้าจะไม่ข้อเท้าแพลงแน่นอน!”
โรซี่กล่าวโทษเขาแต่ซีซาร์ไม่ตอบและอุ้มเธอไป
“เจ้าบ้า! ทั้งหมดเป็นความผิดของเจ้า! เจ้าบ้า!”
ในตอนแรกโรซี่พยายามออกแรงเต็มที่เพื่อทุบหน้าอกของซีซาร์ แต่ซีซาร์ยังคงไม่พูดอะไรเลย เธอทุบและทุบด้วยความแข็งแกร่งที่น้อยลงและน้อยลงและบรรยากาศระหว่างพวกเขาก็ยิ่งแปลกขึ้นเรื่อย ๆ
“ เข้าบ้า เจ้าดูถูกข้าใช่ไหม? เจ้าอาจจะไม่ช่วยข้าและปล่อยให้ข้าตาย … “โรซี่พูดพึมพำอย่างเงียบ ๆ
“ เจ้าอ่อนแอดังนั้นเจ้าต้องการคนที่จะปกป้องเจ้า” ซีซาร์เริ่มพูดถึงเรื่องอื่นด้วยเหตุผลบางอย่าง
“เอ๊ะ?”
เธอจ้องมองที่การแสดงออกของซีซาร์ผ่านทางมือของเธอและมองอย่างเด็ดเดี่ยว
“ ข้าไม่แข็งแรงพอที่จะปกป้องเจ้าได้ตลอดเวลาดังนั้นเจ้าควรเรียนรู้ที่จะปกป้องตัวเองและอย่างน้อยก็ให้โอกาสข้าที่จะช่วยเจ้า” น้ำเสียงของซีซาร์โทนเดียวและไม่มีความอบอุ่นและฟังดูเหมือนว่าเขาเป็นอาจารย์สอนเด็กซน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งประโยคสุดท้ายมันเป็นคำสบประมาทที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโรซี่ ประโยคสุดท้ายที่วิจารณ์เธออย่างชัดเจนว่าเธอเป็นถังขยะที่ไม่สามารถช่วยตัวเองได้!
แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างโรซี่รู้สึกว่าตัวเองอยากร้องไห้
นั่นหมายความว่าแม้ว่าเธอจะเป็นถังขยะ ซีซาร์ก็ยังยินดีที่จะปกป้องเธอตราบใดที่เธอให้โอกาสเขา ซีซาร์จะทำทุกอย่างที่เขาสามารถทำได้เพื่อปกป้องเธอ!
การได้รับการปฏิบัติเหมือนถังขยะ แต่ยังได้รับการปกป้องแม้ว่าจะไม่ใช่สัญญาที่โรแมนติคแต่เธอยังหวังอะไรอีกหรือ?
“ขอแสดงความยินดี.”
ในขณะที่ซีซาร์แบกโรซี่กลับไปที่ค่ายจึงไม่สามารถหลีกเลี่ยงผ่านเอเลน่าและหลินเสี่ยว หลินเสี่ยวแสดงความยินดีกับพวกเขาด้วยเหตุผลบางอย่าง
“…”
ซีซาร์เหลือบมองมาที่เขาด้วยความสับสนแล้วเดินต่อไป แต่โรซี่ก็เข้าใจในสิ่งที่หลินเสี่ยวหมายถึง เขาแสดงความยินดีกับเธอที่ประสบความสำเร็จในการยุติการต่อสู้ที่เธอมีกับซีซาร์ เธอจ้องมองเขาอย่างมีความสุขแล้วยังคงนอนหลับอยู่ในอ้อมกอดของซีซาร์และกลายเป็นถังขยะที่เชื่อฟัง
“ ซีซาร์ เจ้าจะช่วยข้าทาครีมใช่ไหม?”
“ทำด้วยตัวเจ้าเอง.”
“เอ๋? เจ้าไม่ได้บอกว่าเจ้าจะถอดรองเท้าและถุงเท้าของข้าเป็นการส่วนตัวและถือเท้าเล็ก ๆ ของข้าในขณะที่ทาครีมหรือ?”
“ นี้…ข้าไม่คิดว่าข้าจะพูดอะไรแบบนั้น”
“ไม่! เจ้าไม่สามารถกลับคำพูดของเจ้า! ข้าอยากให้เจ้าถอดรองเท้าแล้วทาครีมมิฉะนั้นเจ้าจะนอนไม่หลับคืนนี้!” โรซี่ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เธอจะเป็นคนโง่ถ้าไม่ใช้ประโยชน์จากมันแม้ว่าเธอจะได้รับประโยชน์จาก … แต่มันก็เหมือนกัน!
“นอน? …เอ๊ะโอเค” ซีซาร์ไม่สามารถเปลี่ยนใจและเห็นด้วยอย่างไม่เต็มใจ
เขาเพิ่งไม่รู้ว่าโรซี่วางแผนจะไม่ให้เขานอนหลับคืนนี้ …
แค่ก แค่ก
อย่างไรก็ตามภายใต้ผ้าคลุมของบรรยากาศแสนหวานนี้ซีซาร์และโรซีก็ไปที่ไหนซักแห่ง
ตอนนี้เหลือเพียงคนเดียวคือคนโง่ทั้งสี่ที่นอนอยู่บนพื้นและคู่หูและคนรับใช้ทำให้การแสดงออกที่ยากลำบาก
“ เจ้าสามารถทำสิ่งนี้ได้เช่นกัน? จริง ๆ แล้วซีซาร์เป็นอัจฉริยะด้านผู้หญิงและมักจะแสดงท่าทางโง่ ๆ ในช่วงเวลาที่สำคัญและประสบความสำเร็จในการเล่นกับผู้หญิง?” การแสดงออกของหลินเสี่ยวนั้นเหมือนว่าเขาเพิ่งกินอึ
ซีซาร์ตอนแรกแสร้งทำเป็นเย็นชาแล้วตั้งใจแสดงความอบอุ่นดูแลโรซี่และเธอก็ตกหลุมพราง
หล่อ, เชื่อถือได้, แข็งแรงถึงแม้ว่าเขาจะน่าเบื่อ แต่เขาก็อ่อนโยนยืนอยู่ข้างหลังเธอและรอให้เธอหันกลับมา … พระเจ้านี่มันละครเกาหลี คุณจะทิ้งถ้อยคำที่เบื่อหูนี้ถ้าคุณไม่ได้เป็นตัวเอกชาย!
หลินเสี่ยวเยาะเย้ยซีซาร์กับเอเลน่าที่ยืนโง่แต่ตอนนี้ใครเป็นคนโง่กันล่ะ?
“ มีใครบางคนยืนอยู่ข้างหลังเจ้าอย่างเงียบ ๆ และปกป้องเจ้า นั่นไม่เลวเลยทีเดียว” หลังจากฟื้นตัวได้ในที่สุดเอเลน่าก็พูดพึมพำกับตัวเองขณะที่เธอจ้องมองพบกับหลินเสี่ยวโดยไม่ตั้งใจ
เมื่อเปรียบเทียบกับซีซาร์ไม่เพียงแต่เขาจะไม่ปกป้องเธออย่างเงียบ ๆ เขายังรังแกเธอและใช้ประโยชน์จากทักษะของเธอเพื่อตัวเอง ทันใดนั้นเอเลน่าก็ตระหนักว่าความแตกต่างระหว่างคนนั้นใหญ่เกินไป
“ เหอะ …เจ้ารู้สึกยังไงกับเรื่องนี้?” หลินเสี่ยวเม้มริมฝีปากของเขาและด้วยเหตุผลบางอย่างก็รู้สึกไม่ดี
เขาไม่สนใจสิ่งที่เอเลน่าคิดและเริ่มจัดการกับผลพวงที่เกิดจากการปล้น…
ตอนแรกเขาคิดว่าจะมีเยอะแต่มีแค่ 60 คะแนนเท่านั้น แต่หลังจากคิดเกี่ยวกับมันแล้วมันก็สมเหตุสมผลเพราะพวกเขาวางแผนที่จะซุ่มโจมตีทีมอันดับหนึ่งตั้งแต่เริ่มต้นการแข่งขันดังนั้นโดยธรรมชาติพวกเขาจะไม่เก็บมากนัก
เช่นเดียวกับที่ซีซาร์และโรซี่ไปทาครีมและแสดงความรักต่อสาธารณะ หลินเสี่ยวก็พาแม่บ้านของเขาไปทำความสะอาดสนามรบ สมาชิกของวิทยาลัยลอัรนแต่ละคนมีภารกิจของตนเองและการต่อสู้ยามค่ำคืนก็จบลงอย่างนั้น
แต่มีบางคนหายไป… เชนไตหยิน
ในตอนแรกเธอติดตามหลินเสี่ยวเพื่อช่วยแต่จบลงด้วยการจากไป
“ ฮิฮิ…มันโอเคที่เจ้าโอเค” เชนไตหยินยิ้มเมื่อเธอเผชิญหน้ากับซีซาร์
“อ่า”.
ขณะที่ซีซาร์เดินตามคู่หมั้นของเขาการแสดงออกของเขาเปลี่ยนไปชั่วครู่จากนั้นเขาก็พยักหน้าอย่างสุภาพกับเธอและอุ้มโรซี่ต่อไป
ในทางกลับกันโรซี่ก็ไม่สุภาพ เธอยกคิ้วและมุมปากของเธอแล้วยิ้มให้กับเชนไตหยิน เธอเป็นเหมือนลิงตัวเมียที่แทบรอไม่ไหวที่จะประกาศให้คู่แข่งทราบว่าเธอมีสิทธิในการสังวาส
เชนไตหยินสามารถฝืนยิ้มได้เท่านั้น
แม้ว่าเธอจะเป็นคู่หมั้นของซีซาร์ ต่ก็ไม่มีความรู้สึกต่อกัน เธอไม่เคยขออะไรจากซีซาร์และไม่มีเหตุผลที่จะบ่น
แต่… เชนไตหยินยังคงรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยจากการดูคู่หมั้นของเธอที่แบกผู้หญิงอีกคน
“ หลินเสี่ยวพวกเขา…”
ดังนั้นเธอจึงหันมาลองสนทนากับคนที่ไม่ทำให้เธอเจ็บปวด แต่เธอก็รู้สึกผิดหวังอีกครั้ง
“ หลินเสี่ยว ข้าพึ่งมีฝันร้าย” ในขณะที่หลินเสี่ยวเล่นกับคริสตัล เอเลน่าเริ่มพูดคุย
“ ข้าบอกแล้ว เอเลน่า เจ้าไม่ได้เรียกข้าว่านายท่านซักพักแล้วใช่ไหม? ครั้งต่อไปที่เจ้ามีฝันร้ายเพียงแค่เรียกข้านายท่านและเจ้าจะสบายใจ”
“โรคจิต.” เอเลน่าแกล้งทำเป็นว่าเธอไม่ได้ยินเขาและพูดต่อไปว่า“ ข้าฝันว่าข้าถูกจับและเจ้าเป็นคนรับผิดชอบในการซักถามข้าจากนั้นเทคนิคการซักถามของเจ้าคือ…ลูบ…ของข้า…”
“ เจ้า ว่าอะไรนะ” หลินเสี่ยวหันหัวของเขาและด้วยแสงเล็กน้อยของเวลาใกล้รุ่งเช้า เขาเห็นว่าใบหน้าของเอเลน่า หน้าแดงเล็กน้อย
“ นะนม… ของข้า …” เอเลน่ากอดอกหน้าอกด้วยแขนของเธออย่างงุ่มง่ามและดันหน้าอกออกมา
“ โอ้ อย่างนั้น ข้าก็ฝันเหมือนกัน” หลินเสี่ยวเกาหัวของเขา“ ข้าฝันถึงลูกพีชลูกใหญ่ ใหญ่มากและมันก็ไม่ได้มีไว้สำหรับกิน แต่สำหรับการถู มันนิ่มและยืดหยุ่นเหมือนฝันของเจ้า…เอ๊ะ?”
“…”
“…”
ขณะที่เขาพูดหลินเสี่ยวก็หยุดเช่นเดียวกับเอเลน่า แต่การจ้องมองของเธอก็เย็นชามากขึ้น
หนึ่งคือผู้หญิงที่มีหน้าอกของเธอถูกลูบในการสอบปาก อีกคนหนึ่งไอ้โรคจิต*******พีช…ความฝันของพวกเขาทับกัน
มันไม่ได้ดูเหมือนเป็นเรื่องบังเอิญ
“ เอเลน่า…มันไม่ใช่สิ่งที่เจ้าคิด!”
“ หากไม่เป็นเช่นนั้นเจ้าจะรู้ได้อย่างไรว่าข้ากำลังคิดอะไรอยู่ เจ้าโรคจิต!”
“ ไม่ ไม่ ไม่ ข้าจะเอาเปรียบจากเจ้าตอนนอนได้อย่างไร? เอเลน่าถ้าข้าอยากจะลูบหน้าอกเจ้า ข้าก็ทำได้ในตอนกลางวันเจ้าไม่สามารถปฏิเสธได้ดังนั้นข้าไม่ต้องรอจนถึงคืนนี้เลย”
“? …เจ้าช่วยพูดซ้ำได้ไหม
“ เอ่อ…เจ้าเอาความสำคัญของตนเองอะไรมา เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นเพราะนมใหญ่หรือ? ข้าแค่อยากจะล้างลูบพีช! แล้วมันอะไรล่ะ?”
เชนไจหยินยืนอยู่ในที่ที่ไม่ไกลนักและมองดูการล้อเล่นที่ใกล้ชิดกันและต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่สามารถหาโอกาสที่จะขัดขวางได้ดังนั้นเธอจึงสามารถยืนอยู่ตรงนั้นได้อย่างโง่เขลา
มันเป็นภาพยนตร์สามคน
เขาพูดกับเธออย่างชัดเจน …
