มันเป็นกลลวงหรือไม่? พวกเขากําลังแสดงอยู่หรือเปล่า?
ไม่ เอเลน่าแน่ใจว่าพวกเขาไม่ได้สังเกตเห็นเธอและอาจคิดว่าไม่มีคนอยู่รอบ ๆ นั่นหมายความว่าสิ่งที่พวกเขาทํานั้นเป็นเรื่องจริง
ใครจะคิดว่าวีรบุรุษจะนอนเมาที่นี่ แล้วการที่เขาเสียดาบศักดิ์สิทธิ์ไปหมายความว่ายังไง?
ความอยากรู้อยากเห็นของเอเลน่ากําลังพุ่งปรี๊ด
จากสิ่งที่เธอรู้ดาบศักดิ์สิทธิ์ที่กรีนตันใช้นั้นมีรูปร่างค่อนข้างแปลก มันเป็นดาบที่มีลักษณะ คล้ายหินขนาดใหญ่ พวกเขาแยกออกจากกันไม่ได้และมักจะแบกมันไว้บนไหล่ของเขา เขาทํามันหายไปได้อย่างไร?
คุณต้องประมาทแค่ไหนที่จะทําผิดพลาดแบบนั้น มันสร้างความเสื่อมเสียให้กับวีรบุรุษทุกคนไม่น่าแปลกใจที่เขาเศร้ามาก
เดี๋ยวก่อน…ไม่ต้องพูดถึงว่าดาบศักดิ์สิทธิ์ของเขาไปไหน แต่ถ้าชายคนนั้นเป็นวีรบุรุษกรีนตันจริงๆเธอก็ไม่ตกอยู่ในอันตรายงั้นหรือ?
เมื่อคิดถึงเรื่องนั้นเอเลน่าก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น เธอหันไปและเขย่งตัวไปทางห้องจัดเลี้ยงอย่าง ระมัดระวังและต้องการบอกให้หสิ้นเชียวรู้โดยเร็ว!
มันแปลกมากในช่วงเวลาสําคัญ คนแรกที่เธอนึกถึงคือคนลามกที่เธอสาปแช่งหลายพันครั้งที่ – ความรู้สึกเป็นสิ่งที่ไม่สามารถเข้าใจได้อย่างแท้จริง
แม้ว่าเอเลน่าจะเคลื่อนไหวอย่างนุ่มนวลที่สุดเท่าที่จะทําได้ แต่เธอก็ยังคงดึงดูดความสนใจของพวกเขาเมื่อเธอหันกลับมา
“ใคร!?” เอเวอลินรู้สึกได้ถึงการปรากฏตัวของใครบางคนและคิดว่ามันเป็นมือสังหาร เธอจึงร้องออกมาด้วยน้ําเสียงที่ดุดัน
เอเลน่าไม่กล้าวิ่งเมื่อเธอถูกหยุดเธอทําได้เพียงยืนนิ่ง ๆ และหวังว่าพวกเขาจะไม่เห็นตัวตนของเนื้อ
“ เจ้า เป็นสาวใช้เหรอ”
เมื่อเธอเห็นชุดแม่บ้านที่สวยงามของเธอ เอเวอลินก็ถึงกับผงะจากนั้นก็ลดความระมัดระวังส่วนใหญ่ลง
” ยืม”
เอเลน่าพยักหน้าตอบรับจากนั้นแสร้งทําเป็นว่าไม่มีอะไรผิดปกติแล้วเดินต่อไป
“เดี๋ยว!”
เมื่อเธอถูกหยุดอีกครั้ง เอเลน่าไม่พอใจเธอเล็กน้อยและคิดว่าเธอน่ารําคาญจริงๆแต่เธอไม่ กล้าวิ่งไปจึงได้แต่ถามเบา ๆ
– ข้าช่วยท่านอะไร?”
“ โอ้ มันไม่มีอะไรมากข้าแต่อยากจะถามว่า ก่อนหน้านี้เจ้าได้ยินบทสนทนาของเราหรือเปล่
” ไม่!” เอเลนาตอบโดยไม่ได้คิดเรื่องนี้
นั่นเป็นการโกหกที่หนักแน่นที่สุดที่เธอเคยทํา
ได้โปรด เธอพูดได้อย่างไรว่าเธอได้ยินพวกเขา?
วีรบุรุษที่สูญเสียดาบศักดิ์สิทธิ์ของเขาไปจากนั้นก็นอนในสวนเหมือนคนขี้เมา จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีอะไรแบบนั้นออกมา?
แม้ว่าเธอจะเป็นเพียงสาวใช้ไม่ใช่ราชาปีศาจ แต่เธอก็อาจถูกปิดปากด้วยเช่นกัน
” เจ้าไม่ได้เหรอ”
เมื่อได้ยินคําตอบของเธอ เอเวอลิ่นก็หัวเราะเบา ๆ เธอไม่เชื่อและยังคงสั่งเธอต่อไปอย่างเข้มงวด
” ทําไมเจ้าถึงหันหน้าไปทางอื่น? หันกลับมา!”
เอเลน่ารู้สึกรังเกียจ แต่เธอไม่กล้าพูดกลับไป
ก่อนหน้านี้เธอเห็นเธอตบตีและตุกรีนตันโดยไม่รั้งรอ เธอต้องเป็นคนที่มีอํานาจเช่นกัน ถ้าเธอ ทําตัวหยาบคายกับวีรบุรุษได้ เธอตัดสินใจที่จะไม่เผชิญหน้าและยังคงแสร้งทําเป็นสาวใช้ต่อไปและหวังว่าเธอจะหลอกได้
หลินเชียวอาจจะยังคงเต้นรํากับเจ้าหญิงที่รักของเขาดังนั้นเธอจึงต้องที่ งพาตัวเองเพื่อปกป้องตัวเองได้เท่านั้น
4 ข้าแค่เดินผ่านไปดังนั้นข้าจึงไม่ได้ยินการสนทนาของท่าน ถ้าข้าทําอะไรผิด โปรดยกโทษให้ด้วย ”
สาวใช้ที่เป็นมนุษย์ธรรมดาจะพูดอะไรแบบนั้นใช่มั้ย?
เอเลน่าหันมาและโค้งคํานับเบา ๆ ไปทางเอเวอลินเพื่อขอโทษ
“ โอ้ โอเค เจ้า”
เมื่อเอเวอื่นได้เห็นการปรากฏตัวของเอเลน่าในที่สุดเธอก็ตะลึง
” เจ้าเป็นสาวใช้ของหลินเชียวเหรอ?”
“ เอ๊ะ?” เอเลน่ากลัวจนปัญญาเมื่อจู่ๆเธอก็จําได้
ในทางกลับกันเอเวอลิ่นก็ไม่แปลกใจเลย
ผมสีเงินและดวงตาสีแดง เอเวอลินไม่เคยเห็นสาวสวยขนาดนี้มาก่อน การแสดงออกที่ไม่แยแสและผิวขาวของเธอทําให้เธอดูเหมือนตุ๊กตาที่สวยงาม พร้อมกับหน้าอกที่ดึงดูดความ สนใจของเธอและชุดแม่บ้านที่สวยงามของเธอเธอก็เหมือนเทพธิดา!
แต่เดิมเอเวอลินยังคิดว่าตัวเองสวยมากเธอยังมีคู่ครองมากมายเมื่อเธอยังเด็กแต่เธอเทียบไม่ได้เลยกับสาวใช้คนนี้ต่อหน้าเธอ
ผมสีเงินและดวงตาสีแดง หน้าอกที่ดูโอ้อวด เย็นชาและภาคภูมิใจเมื่อรวมเข้าด้วยกันแล้วเอเวอลินจําได้
“ ถูกต้อง ข้าเคยเห็นเจ้าในห้องจัดเลี้ยงและข้าเคยได้ยินเกี่ยวกับเจ้าหลายครั้ง เจ้าคือเอเลน่า สาวใช้ของหลินเซียวใช้ใหม”
” คะ” เอเลน่าพยักหน้าอย่างอ่อนแรง
“ อื่ม ข้าได้ยินมาว่าหลินเชียวมีสาวใช้ที่สวยมาก ตอนนี้ข้าดูแล้วพวกเขาก็ไม่ได้ผิดอะไร” intl
” ขอบคุณมากๆ “
เมื่อเธอได้ยินน้ำเสียงแปลก ๆ ของเธอ เอเลน่าสังเกตว่าเธอแสดงท่า ที่เป็นปรปักษ์ต่อหลินเชียว สิ่งที่ดีคือเธอไม่ได้ถูกเปิดเผยว่าเป็นปีศาจดังนั้นเอเลน่าจึงผ่อนคลาย
“ ถ้าไม่มีอะไรแล้วข้าจะกลับไปหานายท่าน ลาก่อน”
“ เฮ้อ ช่างเป็นความสัมพันธ์ของข้ารับใช้นายที่ดีจริงๆ ไอ้ขยะ! ไปอาเจียนตรงนั้น ถังขยะ!”
เอเวอลินหยุดเอเลน่า ในขณะที่เตะกรีนต้นไปข้างๆจากนั้นเธอก็เดินไปหาเอเลน่า
“ ขอโทษข้าปล่อยให้เจ้าเห็นบางอย่างที่ไม่เป็นที่พอใจ จริงๆแล้ววีรบุรุษเพิ่งได้รับบาดเจ็บ เขาจึงใช้แอลกอฮอล์เพื่อทําให้อาการบาดเจ็บมันงง ไม่ใช่เพราะเขาคิดว่าแชมเปญของราชวงศ์อร่อยเกินไปและดีมไปหลายถังก่อนที่จะกลายเป็นแบบนี้ เจ้าเข้าใจใหม”
“ โอ้ ข้าเข้าใจแล้ว”
เอเลน่าตอบกลับอย่างรวดเร็ว แต่กลับคิดในใจ
คําอธิบายแบบนั้นคืออะไร? ทํานเพิ่งเปิดเผยความจริงอย่างชัดเจน
“ ดังนั้น เจ้าต้องเก็บสิ่งที่เจ้าเห็นไว้เป็นความลับ”
“ โอเควันนี้ข้าไม่เคยเห็นอะไรเลย”
“ ฮิฮิเป็นเด็กที่ไม่น่าแปลกใจที่เจ้านายของเจ้าขอบเจ้ามาก”
“ ท่านรู้จักนายของข้า?”
เอเลน่าไม่อยากพูดอะไรอีก แต่เอเวอลินพูดถึงหลินเซียวหลายครั้งเธอจึงสนใจในความสัมพัน ของพวกเขา
“ ไม่ ไม่ใช่เป็นการส่วนตัว ข้าเพิ่งเคยได้ยินชื่อเขา” เมื่อเธอเอ่ยถึงเขาเอเวอลินก็หัวเราะเบา ๆ แล้วพูดด้วยน้ําเสียงแปลก ๆ อีกครั้ง เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นพี่ชายของนักบุญสโนว์ และมีพรสวร รค์ในด้านเวทมนตร์ ไม่แข็งแกร่งเท่าซีซาร์ แต่ก็ยังโดดเด่น อนิจจาเขาเป็นเพียงขยะที่ไร้ประโยชน์ ”
“ ไร้ประโยชน์?”
“ เขาไม่ใช่เหรอ? เมื่อเทียบกับรีชาร์แล้ว เขาเป็นคนไร้ประโยชน์ ไม่มีแรงจูงใจเพียงเพราะเขามีไหวพริบ เขาแค่ขี้เกียจที่จะไม่ทําอะไรเลย อาจารย์วบอกกับเราแล้วว่า…”
“ เหอะ”
เอเลน่าไม่ได้พูดอะไรและจ้องไปที่เธอ
แม้ว่าทุกสิ่งที่เธอพูดจะเป็นความจริงและแม้แต่เอเลน่าก็ดหลินเชียวแบบนั้น แต่เมื่อคําพูดเหล่านั้นออกมาจากปากของคนอื่น เอเลน่าก็รู้สึกไม่พอใจอย่างมาก
เธอไม่รู้จักหลินเซียวด้วยซ้ำ เธอพูดอะไรแบบนั้นได้ยังไง?
