ราชินีพลิกสวรรค์ – ตอนที่ 36 พลังของเลี่ยเทียนซื่อ
เหล่านักฆ่าพวกนี้ พื้นฐานการฝึกฝนของพวกเขาแต่ละคน ล้วนเป็นหลิงซื่อระดับเจ็ดขึ้นไป มากไปกว่านั้นผู้นำยังเป็นถึงหลิงเจี้ยง
คนเหล่านี้ ต้องการจะฆ่าล้างคนในตระกูลลู่ทั้งหมด แน่นอนว่ามันเป็นไปไม่ได้ อย่างไรก็ตาม จะฉวยโอกาสลอบสังหารนายน้อยผู้อ่อนแอที่ไม่สามารถฝึกฝนตน ย่อมทำได้โดยง่ายกว่า
ขอเพียงพวกเขาทำภารกิจให้สำเร็จ และฆ่าลู่เจี้ยเสีย ฉะนั้น แม้ว่าพวกเขาจะตายอยู่ที่นี่ก็คุ้มค่าแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อนายน้อยของตระกูลลู่ถูกสังหาร ก็ต้องมีคนของตระกูลลู่โกรธแค้น
มือสังหารเหล่านี้เสียชีวิตที่นี่ มันสามารถลดความโกรธของตระกูลลู่ลงได้บ้าง ในทางตรงกันข้ามหาก หากมือสังหารเหล่านี้หลบหนีไปได้ มันจึงจะเป็นการกระตุ้นความโกรธแค้นของตระกูลลู่มากยิ่งขึ้น และส่งผลกระทบต่อคนที่อยู่เบื้องหลังพวกเขา
ดังนั้น คนที่ตายแล้วเหล่านี้จึงรู้อยู่ในใจของพวกเขาว่า ลู่เจี้ยจะถูกฆ่าได้หรือไม่ วันนี้ก็เป็นวันความตายของพวกเขา
“หลีเอ๋อร์มาที่นี่” เสียงของลู่เจี้ย เยือกเย็นและสงบเหมือนเช่นเคย
ประหนึ่งว่า เขาไม่ใช่คนที่จะถูกลอบสังหารอย่างนั้น ทักทายเจียงหลีอย่างสบายๆ ยกเว้นเสียงนั้นที่เรียกหลีเอ๋อร์
เจียงหลีขมวดคิ้วเล็กน้อย ด้วยเสียงที่ลู่เจี้ยเรียกนางว่า “หลีเอ๋อร์” นั้น
พวกเขาสนิทกันมากขนาดนี้ ตั้งแต่เมื่อไหร่
แน่นอนว่า นางยังคงเชื่อลู่เจี้ย หาช่องว่างและถอยกลับไปหาเขา
“ฆ่านางซะ” ผู้เป็นหัวหน้าสั่งอีกครั้ง
ในหมู่พวกเขา อีกสองคนถูกแยกออกมา เพื่อสกัดกั้นเจียงหลี เมื่อเห็นการชกของนางเมื่อสักครู่นี้ ทำให้คนเหล่านี้รู้สึกกลัว
ทางข้างหน้าถูกขวางกั้น และทันใดนั้นใบหน้าของเจียงหลีก็ดูไม่ดี
ยิ่งไปกว่านั้น นางเห็นมือสังหารคนอื่นๆ ที่เหลือ พวกเขาทั้งหมดก็พุ่งไปที่ลู่เจี้ย
เจ้าไก่อ่อนนั่น! แม้สมองความคิดจะดีมาก แต่จะเป็นคู่ต่อสู้ของนักฆ่าเหล่านี้ได้อย่างไร เจียงหลีกังวลใจ
หากลู่เจี้ยเสียชีวิตที่นี่ในวันนี้ กลัวว่านางจะมีส่วนร่วมในมรสุมนี้ด้วย
แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อมือสังหารที่เหลือวิ่งไปที่ลู่เจี้ย เหตุการณ์แปลกๆ ก็ปรากฏขึ้น คนเหล่านี้ดูเหมือนจะกลายเป็นตอไม้ มือถือดาบขึ้นมา แต่กลับฟันลงไปไม่ได้
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น”
“ข้าขยับไม่ได้”
“มียอดฝีมืออยู่”
เหล่านักฆ่าที่ลอบสังหารลู่เจี้ย แอบกังวลอยู่ในใจ แต่พวกเขาไม่ได้สังเกตเห็นใบหน้าที่ซีดผิดปกติของลู่เจี้ย
นายน้อย! ภายใต้ความกังวล มีเสียงสื่อสารกับลู่เจี้ย
ไม่ต้องรีบ รอให้นางมาก่อน เจ้าค่อยออกมา ลู่เจี้ยส่งเสียงให้กับเงานั่น
ถ้าเจียงหลีรู้ว่านายน้อยที่ใครๆ ก็ว่าเป็นคนไร้ประโยชน์ สามารถส่งกระแสจิตได้จริง และต้องอยู่ในระดับที่ผู้คนประหลาดใจเป็นแน่ แต่ตอนนี้ นางกำลังถูกพวกเขาทั้งสามคนล้อม และไม่สามารถสังเกตเห็นสิ่งใดได้เลย
สายตาของเจียงหลีกวาดไปทั่วทั้งสามคน พวกเขาก็ปิดกั้นตัวนางเอาไว้ หากนางอยากไปถึงข้างกายลู่เจี้ย มีเพียงต้องฆ่าพวกเขาเท่านั้น
แรงปรารถนาแห่งการสังหารเกิดขึ้นในใจ พลังวิญญาณของเจียงหลีก็เริ่มกระจายออกมา
รู้สึกถึงพลังวิญญาณของเจียงหลี หนึ่งในมือสังหารถึงกับผงะและเยาะเย้ยว่า “เป็นแค่หลิงซื่อระดับสี่”
เขาคิดไม่ออกว่า เพื่อนของเขาถูกนางฆ่าได้อย่างไรด้วยหมัดเดียว
“หยุดพูดเรื่องไร้สาระ ฆ่านางเสียโดยเร็ว” อีกคนกล่าว
พวกเขาทั้งสามมุ่งจะมาฆ่าเจียงหลีพร้อมกัน ในฉากนี้ ดวงตาของเจียงหลีตื่นตา และทันใดนั้นลมปราณที่คมชัดก็พุ่งสูงขึ้น ด้านหลังนาง ร่างลวงตาของเลี่ยเทียนซื่อปรากฏขึ้นอย่างแผ่วเบา ทันทีที่รูปลักษณ์ที่น่ากลัวปรากฏขึ้น ลมปราณของเจียงหลีก็พุ่งขึ้นทันที
“นี่คือวิญญาณยุทธ์ชนิดไหนกัน”
พวกเขาทั้งสามคนประหลาดใจกับลมปราณที่เปลี่ยนแปลงไปของเจียงหลี การปรากฏตัวของวิญญาณยุทธ์นี้ ทำให้เนตรญาณในวิญญาณยุทธ์ของพวกเขาถูกปราบ
“ฆ่ามัน!” เจียงหลีคำราม
กำหมัดทั้งสองมือ เป็นหนึ่งเดียวกันกับกรงเล็บของเลี่ยเทียนซื่อ ตรงไปข้างหน้าและคว้าเอาไว้คนหนึ่ง
พลังที่น่าสะพรึงกลัวแผ่ซ่านในอากาศ นักฆ่าที่อยู่ตรงหน้าเจียงหลีถอยร่นออกมา พร้อมกับความกลัวที่พุ่งเข้ามาในดวงตาของเขา “เป็นไปได้อย่างไร! นี่จะเป็นพลังของหลิงซื่อระดับสี่ได้อย่างไร”
“มันเป็นวิญญาณยุทธ์ของนาง” ใครบางคนมองทะลุทุกสิ่งได้ทันที
“ถอย อย่าเผชิญหน้ากับนาง พลังนี้เกินขีดจำกัดของระดับสี่ และนางไม่สามารถต้านได้นาน”
พวกเขาทั้งสามก้าวถอยหลังพร้อม แต่พวกเขายังคงล้อมรอบเจียงหลีและป้องกันไม่ให้นางไปถึงตัวลู่เจี้ย ทั้งสามคนในฝั่งของลู่เจี้ยยังคงถูกควบคุมโดยกองกำลังที่อธิบายไม่ได้ พวกเขากลัวว่าจะมีใครบางคนอยู่ในความมืด แต่ก็ไม่มีใครปรากฏตัว ในตอนนี้พวกเขาเพียงต้องการกำจัดพลังแห่งการควบคุมนี้โดยเร็วที่สุดและทำภารกิจให้เสร็จสมบูรณ์
“เนี่ยนซือ! ต้องเป็นเนี่ยนซือแน่ๆ” มีคนคาดเดา
หัวหน้าตะโกนอย่างเย็นชา “เนี่ยนซื่อมักจะมีร่างกายที่อ่อนแอ และไม่เก่งในการต่อสู้ ระยะประชิดนี้เนี่ยนซือจะต้องไม่กล้าออกมาแน่นอน ขอเพียงเราทำลายจิตของเขาได้ ก็จะสามารถกลับคืนเป็นอิสระ”
โฮกกก!
เสียงคำรามของสัตว์ร้ายดังมาจากด้านหลังพวกเขา
พวกเขากลอกตาและมองไปที่นั่น มองเห็นเจียงหลีควบคุม ‘กรงเล็บ’ อันแหลมคม ตะกุยหน้าอกของพวกเขาคนหนึ่งจนผิวหนังฉีกขาดและมีเลือดไหล
ความเร็วของนางราวกับสายฟ้าฟาดก็ไม่ปาน! หัวหน้าของเขาละสายตาออกอย่างรวดเร็ว มองดูการเคลื่อนไหวของเจียงหลีและเหตุการณ์เหล่านั้นที่เกิดขึ้นด้วยความตกใจ
ลู่เจี้ยเองก็ให้ความสนใจกับการกระทำของเจียงหลี ดวงตาที่สวยงามนั้นส่องประกายแวววาว
เงาในความมืดเองก็ตกใจเมื่อเห็น นี่คือพลังและความเร็วของเลี่ยเทียนซื่อหรือ การผสานของวิญญาณยุทธ์ชั้นหนึ่งสามารถปรับปรุงคุณภาพทางกายภาพของบุคคลได้ถึงระดับนี้ ไม่ใช่สิ แม้ว่าระดับการฝึกฝนของนางจะสูงแค่ไหน ก็เพิ่งผ่านพ้นไปได้ไม่นานนี่เอง ยังไม่มีเวลาฝึกฝนทักษะการต่อสู้ นางจะมีทักษะในการสังหารถึงขั้นนี้ได้อย่างไร หรือนางมาจากโลกอื่นจริงๆ
“ฉีกเวหาาา!”
ทันใดนั้น ดวงตาของเจียงหลีก็ปิดลง ลมปราณทั้งตัวของนางพลันแหลมคมราวกับมีด นางตะโกนคำหนึ่งออกมา
ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา แววตาของลู่เจี้ยก็จดจ่อ “ทักษะการต่อสู้แต่กำเนิด”
เมื่อคำพูดของนางสิ้นสุดลง เลี่ยเทียนซื่อที่อยู่ด้านหลังของนางก็พองตัวอย่างรวดเร็ว ขนาดใหญ่จนหลังคาแตก และเขาบนหัวของมันก็พุ่งตรงไปที่นักฆ่า
ชั่วขณะเดียว สถานการณ์ก็เปลี่ยนไป
ภายในหนึ่งลี้ ทั้งหมดถูกปกคลุมไปด้วยพลังทำลายล้าง และลมหายใจแบบนี้ยังสร้างความตกใจให้กับทหารยามที่กำลังอพยพออกไป ทำให้ผู้อาวุโสของตระกูลลู่ซึ่งมีหน้าที่ดูแลตระกูลและซ่อนตัวอยู่ในความมืดตื่นตระหนก
อ้ากกก!
มีเสียงร้องโหยหวนดังขึ้น
นักฆ่าทั้งสามไม่อาจหยุดยั้งสิ่งนั้นได้ ร่างกายของพวกเขาก็ถูกฉีกในพริบตา
เจียงหลีพ่นเลือดออกมาหนึ่งคำ ขณะนั้นร่างกายของนางก็บินลอยกลับไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว เลี่ยเทียนซื่อด้านหลังนางค่อยๆ สลายไป ลมปราณของนางก็หายไปด้วยความรวดเร็วเช่นกัน
ภาพที่นางสังหารคนสามคนติดต่อกันนั้นได้กระตุ้นอีกสามคนที่เหลือ พวกเขามองออกว่าเจียงหลีเหนื่อยล้าเต็มทีและไม่อาจใช้ทักษะการต่อสู้ที่น่าหวาดกลัวนั้นได้อีก
“อาจทำให้ผู้มีฝีมือในเรือนไหวตัวแล้ว”
“มีเวลาไม่มาก ต้องรีบจบศึกโดยเร็ว” หัวหน้าสั่ง ทุ่มกำลังทั้งหมดไปที่การรวมพลังวิญญาณและทำลายพลังจิตลงทันที
ลู่เจี้ยมองไปที่ร่างเล็กที่บินลอยมาหาเขา ถอนพลังจิตของตน อ้าแขนและรับร่างนางเอาไว้
อึ้กก
เจียงหลีกระแทกเข้าที่แขนของเขาโดยตรง แรงกระแทกนั้นทำให้ลู่เจี้ยส่งเสียงต่ำออกมาคราหนึ่ง
“เราไปกันเถอะ” เสียงของลู่เจี้ยดังขึ้นในหูของเจียงหลี ขณะนี้ ร่างกายของนางเจ็บปวดอย่างรุนแรงเหมือนโดนมีดกรีด ทั้งร่างไร้เรี่ยวแรง
หลังจากนั้น นางก็รู้สึกว่าภาพเบื้องหน้าพร่าเลือน ร่างของนางดิ่งลงไปเบื้องล่างอย่างรวดเร็ว…
