Journey Towards Greatness เกิดใหม่ในโลกโปเกมอนกับการเดินทางสู่ความยิ่งใหญ่ – ตอนที่ 71

จูเลียนกําลังคุยกับชายในชุดสูทสีขาวใกล้ห้องทดลองของศาสตราจารย์โอคิโดะ

พนักงานขาย “เซอร์จูเลี่ยนตามที่คุณร้องขอบ้านหลังนี้อยู่ใกล้ห้องทดลองของศาสตราจารย์โอคิโดะมากที่สุดและกว้างขวางจึงไม่ต้องกังวลเรื่องแขกที่มาเยี่ยมและสนามหลังบ้านเป็นพื้น ที่ว่างขนาดใหญ่ คุณสามารถพาโปเกมอนจํานวนมากไปที่นั่น”

จูเลียน “ฉันชอบที่นี่มาก ฉันจะซื้อมัน”

พนักงานขาย “เป็นทางเลือกที่ยอดเยี่ยมเซอร์จูเลี่ยนกลับไปที่สํานักงานของเราเพื่อเป็นเอกสารทางกฎหมายและบ้านนี้จะเป็นของคุณ”

จูเลียน “เยี่ยม”

จูเลียนไปกับพนักงานขายเพื่อทําตามขั้นตอนและกฎหมายทั้งหมดหลังจากเสร็จสิ้นทุกอย่างและจายราคาแล้วเขาก็กลับมาที่บ้านหลังใหม่ซึ่งภายในยังว่างเปล่า

จูเลียน “ตอนนี้ฉันต้องซื้อเฟอร์นิเจอร์ก่อน กว่าจะถึงตอนนั้นฉันจะต้องอยู่ที่ห้องแล็บไปก่อ

จูเลียนไปที่ห้องทดลองและพบศาสตราจารย์โอคิโดะนั่งอยู่บนโซฟาและดูทีวีเหมือนเช่นเคยเขาดูช่องข่าวคนโตอยู่ตอนนี้

ผู้ประกาศข่าว “ในที่สุดคณะกรรมการของ Pokemon League ก็ได้ประกาศว่าผู้ชนะของ Pokemon League จูเลี่ยนในปีนี้ได้ตัดสินใจที่จะต่อสู้กับสิหัวกระทิและการต่อสู้ครั้งแรกจะอยู่ที่ Indigo Stadium ทางจูเลียนจะต่อสู้กับคันนะซึ่งเป็นสมาชิกของสีหัวกระทิและเป็นผู้เชี่ยวชาญ โปเกมอนประเภทน้ําแข็งที่นั่งทั้งหมดสําหรับแมตซ์นี้ถูกจองไปแล้วทุกคนต่างตื่นเต้นกับการต่อสู้ ครั้งนี้ในอินเทอร์เน็ตกําลังวิพากษ์วิจารณ์จากแฟนๆ ว่าใครจะได้รับชัยชนะ

จูเลียนเดินไปที่โซฟาและนั่งลง

โอโตะ “บ้านหลังใหม่เป็นไงบ้าง?

จูเลียน “ฉันชอบที่นั่นมันค่อนข้างกว้างและด้านหลังของบ้านมีสนามขนาดใหญ่ ดังนั้นฉันไม่ต้องกังวลว่าโปเกมอนของฉันจะไม่มีที่อยู่

โอคิโดะ “ก็ดีแล้ว เธอพร้อมสําหรับการต่อสู้ครั้งต่อไปยัง”

จูเลียน “แน่นอน”

โอคิโตะ “จํา G5 baเที่ฉันพูดถึงได้ไหม”

จูเลียน “ผมจําได้ว่าคุณต้องการมัน ถ้าฉันคิดถูกมันก็ควรอยู่ที่หมู่เกาะออเรนจ์”

โอคิโดะ “ตอนแรกฉันคิดว่าจะส่งเธอไปหามัน แต่เนื่องจากเธอไม่ว่างฉันจึงส่งซาโตชิไป”

จูเลียน “เข้าใจแล้ว มันจะช่วยให้เขามีประสบการณ์

โอคิโดะ “ใช่ เธอพูดถูก”

จูเลียน “ศาสตราจารย์ ผมจะออกไปแล้ว ผมต้องฝึกโปเกมอน”

โอโตะ “โอเค”

จูเลียนออกไปที่สนามข้างนอกและนํา คาบิกอน ออกมาจากโปเกบอลของเขา เมื่อมัน

ออกมาเขาเห็นว่ามันยังคงหลับอยู่

จูเลียน “เมื่อคาบิกอนนอนหลับเขามักจะไม่สนใจทุกเสียงรอบข้าง ดังนั้นถ้าฉันต้องการให้เขาต่อสู้ในการต่อสู้ฉันคิดว่าฉันควรสังเขาทางโทรจิต

จูเลี่ยน [คาบิกอน]

คาบิกอนที่กําลังหลับสนิทก็สิ้มตาขึ้นและหาวในพร้อมขยตา จากนั้นก็มองไปที่จู่เสียนและโบกมือมาให้เขา

จูเลี่ยน เยี่ยมมาก คาบิกอน สามารถฟังฉันได้ถ้าฉันสั่งเขาทางโทรจิต ตอนนี้เรามา ฝึกกันเถอะ

จูเลียน “โอเค คาบิกอนตอนนี้นายตื่นแล้ว มาฝึกกันเถอะและฉันจะให้อาหารอร่อยๆ กิน”

ทันใดนั้นคาบิกอนก็ลุกขึ้นยืนและกระโดดไปรอบๆ อย่างมีความสุขจนทําให้พื้นด้านล่างสั่น จู เลียนฝึกกับ คาบิกอนไปหลายชั่วโมงและปล่อยให้โปเกมอนที่เหลือทําการฝึกของตัวเองไป

หลังจากฝึกจบจูเลียนก็ให้ คาบิกอน กินอิ่มและในวินาทีถัดไปมันก็เข้านอน เมื่อเห็นแบบนั้นเลี่ยนก็ถอนหายใจและกลับไปที่ห้องของเขา

เมื่อเขาเข้าไปในห้อง เขาก็ได้ยินเสียงบในหัว

ระบบ ‘Project มิวทูถูกแก้ไขล้มเหลวในการลบผลข้างเคียงที่เกิดจากการสกัด DNA”

จูเลียน “ทําไมมันถึงล้มเหลว

ระบบ การแยก DNA เที่ยวและการเพิ่มจํานวนเป็นไปไม่ได้ การดําเนินกระบวนกา รนี้ต่อไปอย่างจริงจังจะนําไปสู่ผลข้างเคียงที่อาจเกิดขึ้นและจะไม่ปลดล็อกศักยภาพของยืนแม่ของมันอย่างเต็มที่นี่คือเหตุผลที่ มิวทู ต้องทนทุกข์ทรมานจากการบิดเบือนทางอารมณ์ซึ่งเป็นอันตรายถึงชีวิต

จูเลียน ดูเหมือนว่าฉันจะช่วยมิวทูไม่ได้เลย มันจะดีกว่าสําหรับตัวมันเองจากการซ่อนตัวจากผู้คนโดยเฉพาะซาคากิ ฉันรู้ว่าเขาจะไม่ยอมแพ้เรื่องมิวทูและคราวนี้ฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับมันเพราะฉันรู้จักซาคากิแล้ว มันเป็นเพียงการขุดหลุมศพของตัวเองโดยมองหามิวทู”

จูเลียน “ฉันคิดว่าฉันควรจะออกเดินทางในวันพรุ่งนี้ไปที่ Champion Road

วันรุ่งขึ้นจูเลี่ยนบอกลาศาสตราจารย์โอคิโตะและรถออกไปยังปาโทศิวะ ในขณะที่เขาต้องการสํารวจให้ลึกเข้าไปในปาในครั้งนี้

จูเลียนมาถึงปาโทศิวะและเข้าลึกเข้าไปในปาเพื่อค้นหาโปเกมอนตัวใหม่ที่เขาสามารถพบได้ที่

จูเลียน ครั้งสุดท้ายที่ฉันมาที่นี่ฉันพบโปเกมอนสองสามตัวที่ไม่ได้มีถิ่นกําเนิดในคันโต มาดูกันว่าฉันเจออะไรที่จะดึงดูดความสนใจของฉันบ้าง”

หลังจากขี่มาได้สักพักเขาก็มาถึงส่วนหนึ่งของปาที่เขาต่อสู้กับพวกริงงมะ เขามองไปรอบๆ และไม่พบอะไรเขาคิดว่าพวกมันคงเปลี่ยนอาณาเขตตั้งนั้นเขาจึงเดินทางต่อไป

ตอนนี้จูเลียนรู้สึกผิดหวังเพราะเขาไม่พบโปเกมอนตัวใหม่เลย และเนื่องจากใกล้จะค่ำแล้วเขาจึงตัดสินใจไปตั้งแคมป์ที่นั้น เขาขอให้โปเกมอนของเขาสํารวจพื้นที่เพื่อดูว่าปลอดภัยหรือไม่หลังจากได้รับสัญญาณว่าปลอดภัย เขาก็ตั้งแคมป์และเตรียมอาหารสําหรับตัวเอง

ในขณะที่เขากําลังทําอาหารจู่ๆ เขาก็รู้สึกได้ถึงบางอย่างที่จ้องมองมาที่เขา เขาหัน กลับไปเห็นดวงตาที่เปล่งประกายคู่หนึ่งกําลังจ้องมองเขาจากพุ่มไม้เขาก็ตื่นตัวเช่น เดียวกับโปเกมอนตัวอื่นๆ ของเขาทันใดนั้นสิ่งที่อยู่ในพุ่มไม้ก็ดึงหัวของมันออกมาและเมื่อจูเลียนเห็นก็โล่งใจ

จูเลียน “มิว นายหายไปไหนมาตั้งนาน”

แท้จริงแล้วมันคือมิวที่ออกมาจากพุ่มไม้และลอยไปหาจูเลี่ยนก่อนนั่งบนไหล่ของเขามองดูอาการที่จูเลี่ยนกําลังทํา

จูเลียน “ฉันเข้าใจแล้วว่านานมาหาฉันเพราะนายอยากกินนี้เอง”

มิวพยักหน้าอย่างมีความสุขจากนั้นมันก็เริ่มลอยไปรอบๆ ตัวจูเลียน

จูเลียน “นายกินมันไม่ได้เพราะมันเป็นอาหารของฉัน ส่วนนี้ฉันทําให้นายโดยเฉพาะ

จูเลียนหยิบถุงที่เต็มไปด้วยก้อนจุกที่เขาทําขึ้นมาโดยเฉพาะสําหรับมิว มิวดมกลิ่นมันด้วยจมูกเล็กๆ ของมันและในวินาทีต่อมามันก็เริ่มกินอย่างมีความสุขหลังจากกินมันไปแล้วก็ทักทายโปเกมอนตัวอื่นๆ ของจูเลี่ยน

จูเลียนยิ้มเมื่อเห็นแบบนี้จากนั้นก็มองขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้วเห็นว่ามีดวงดาวอยู่เต็มไปหมดเขาจึงตัดสินใจว่าจะจบวันนี้เสียที เขาเข้าไปในเต็นท์ของเขา