ลูกเขยมังกร – บทที่ 914 เรื่องราวมันไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้น

บทที่ 914 เรื่องราวมันไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้น

ชายที่ชื่อว่าไป๋เฉิงหลินพยักหน้ารับ : “ครับ เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมเอง”

แล้วสำหรับเรื่องการตัดสินใจจัดการกับหมาป่าทะเลทรายก็สิ้นสุดลงเท่านี้ แต่ยังมีข้อวิพากษ์หลายอย่างที่จะเป็นต้องไตร่ตรองอย่างละเอียด อย่างเช่นว่าจะเลือกตระกูลใดเข้าร่วม ติดต่อด้วยรูปแบบใด และจะทำอย่างไรถึงจะทำให้อีกฝ่ายไม่ทำให้เรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ซึ่งเรื่องเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่ต้องระมัดระวังอย่างมาก เพราะหากวางหมากพลาดไปเพียงตัวเดียว ทั้งกระดานนั้นอาจจะล่มก็เป็นได้

และเหตุผลเหล่านี้พวกเขาทุกคนล้วนเข้าใจเป็นอย่างดี

หลังจากที่พูดคุยกันอยู่อย่างนั้น ก็ไม่ทันได้รู้ตัวเวลาว่าผ่านไปนานมากแล้ว

จนเฉินเฟิงรู้สึกว่าเท่านี้น่าจะเพียงพอแล้ว เพราะเรื่องหลังจากนี้คงต้องรอให้เริ่มดำเนินการแล้วถึงค่อยเพิ่มเติมรายละเอียดบางอย่างเสริมเข้าไป

และชาต้าหงเผาถ้วยนั้นของเขาก็ได้มีการเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ในระหว่างการสนทนา จนกระทั่งเฉินเฟิงยกถ้วยชานั้นขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะดื่มจนหมด แล้วเขาจึงลุกขึ้นยืนพลางหันไปพูดกับคนตระกูลทำความเข้าใจ : “วันนี้พอเท่านี้ก่อนแล้วกันครับ รอให้ถึงเวลาเริ่มดำเนินแผนการ ผมจะติดต่อไปหายันเจียงอีกทีดูว่ามีจุดไหนที่เขาพอจะช่วยเหลือได้บ้าง”

พวกเขาตระกูลไป๋ลุกขึ้นยืนพร้อมกล่าวคำขอบคุณ: “อย่างนั้นคงต้องขอบคุณคุณชายเฉินแล้ว ถ้าหากว่าได้การช่วยเหลือจากคุณชายเฉิน ทะเลทรายแห่งนี้ก็คงจะมีโอกาสมากขึ้น”

เฉินเฟิงที่ยืนอยู่ตรงนั้นเพียงแค่ยิ้มรับเท่านั้น

เมื่อกลับมาถึงหุบเขา เฉินเฟิงก็โทรศัพท์ติดต่อไปยังยันเจียง

“ผมอยากจะลงมือจัดการกับหมาป่าฝูงหนึ่งในทะเลทราย คุณพอจะมีวิธีการจัดการอย่างไรบ้าง ?” เฉินเฟิงถามออกไปอย่างไม่อ้อมค้อม

แต่เสียงปลายสายกลับตอบด้วยน้ำเสียงที่ลังเล

“คุณชายเฉิน ดีที่สุดคืออย่าทำเรื่องนี้เลย”

เมื่อว่าตามความเข้าใจของเฉินเฟิงที่มีต่ออีกฝ่ายนั้น ตัวเขารู้ดีว่าเป็นเรื่องยากที่จะลงมือจัดการ แต่เขาก็ไม่น่าจะปฏิเสธออกมาโดยตรงแบบนี้ และสิ่งนี้ทำให้เฉินเฟิงรู้สึกสงสัยขึ้นมาว่าอย่างมีเรื่องบางอย่างที่ตัวเขานั้นยังไม่รู้อีกใช่หรือไม่

เขาถามกลับด้วยเสียงที่เรียบเฉย: “เพราะอะไร?”

“เท่าที่เดาหมาป่าฝูงนั้นคงจะหมายถึงฝูงหมาป่าทะเลทรายในทะเลทรายนั้นสินะครับ !ถึงแม้ผมจะไม่รู้ว่าทำไมคุณชายเฉินถึงอยากจะจัดการกับหมาป่าทะเลทราย แต่ผมคิดว่าคุณชายเฉินคงจะยังไม่เคยทำความเข้าใจพวกเขาอย่างละเอียดเลย ”

“ใช่พวกเขา” เฉินเฟิงตอบกลับ “ถึงอย่างนั้นในเมื่อผมคิดที่จะต่อกรกับพวกเขา แน่นอนว่าผมนั้นต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับพวกเขา แต่ฟังจากที่คุณพูดแล้ว พวกเขายังมีความลับอื่นอีกงั้นหรอ ?”

แล้วเสียงจากปลายสายก็หัวเราะออกมาเบาๆ : “คุณชายเฉิน เรื่องราวมันไม่ได้ง่ายอย่างที่คุณคิดเอาไว้หรอกนะครับ”

“อ๋อ?”

“หมาป่าทะเลทรายหากเป็นเพียงแค่หมาป่าทะเลทรายคนเดียว ก็คงไม่ได้มีความยุ่งยากอะไรขนาดนั้น แต่ว่าคุณชายเฉิน คุณรู้สาเหตุที่ทำให้เขากลายเป็นตระกูลใหญ่อันดับสองในทะเลทรายแห่งนี้เพียงแค่ช่วงเวลาสั้นๆ นี้หรือเปล่า ?”

“นั่นไม่ใช่เพราะว่ารูปแบบในการกระทำของพวกเขาหรอกหรอ?ความโหดเหี้ยมที่ไม่เกรงกลัวความตายแบบนั้น ผมคิดว่าคงไม่มีตระกูลไหนกล้าที่จะเผชิญหน้าต่อต้านพวกเขาแน่นอน ” เฉินเฟิงไตร่ตรองก่อนจะพูดการคาดเดาของตัวเองออกมา

แต่ปลายสายนั้นกลับแย้งกลับทันที: “นั่นเป็นเพียงแค่สาเหตุหนึ่งเท่านั้น แต่สิ่งนี้ไม่สามารถทำให้พวกเขาสามารถเติบโตด้วยความรวดเร็วขนาดนั้นได้ เหมือนกับหมาป่าทะเลทรายจริงๆนั่นแหละครับ ถึงจะอยู่ในพื้นที่ทะเลทรายอันทุรกันดารแบบนั้นแต่ก็ไม่เคยมีความขาดแคลนเลย จนเวลาหลายปีผ่านไปก็มีเพียงแค่หมาป่าทะเลทรายเท่านั้นที่ออกมาจากทะเลทรายจริงๆ ”

นั่นยิ่งทำให้เฉินเฟิงสงสัยมากขึ้น เขาจึงถามอีกครั้ง: “นั่นเป็นเพราะว่าอะไร?”

“คุณชายเฉิน คุณเคยคิดหรือเปล่าว่ามีคนกำลังจัดฉากสร้างเรื่องในทะเลทรายอยู่ ”

“จัดฉาก?” เฉินเฟิงคิด: “ใช้หมาป่าทะเลทรายในการจัดฉาก อย่างนั้นต้องมีกำลังอำนาจมากขนาดไหนเชียวถึงจะสามารถจัดฉากสร้างเรื่องได้ใหญ่โตแบบนี้ ?นี่เป็นการปล่อยข่าวเขย่าขวัญคนอื่นเกินไปแล้วมั้ง”

เขาคนนั้นหัวเราะ: “แต่คุณชายเฉิน ผมกลับได้รับข่าวมาแล้วว่าเบื้องหลังนั้นมีคนต้องการใช้หมาป่าทะเลทรายมาต่อกรกับตระกูลเชียนหน่ะสิ ถึงแม้ว่าผมจะยังไม่รู้ว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเขานั้นเป็นใครกันแน่ แต่พวกเขาจะต้องเป็นตระกูลใดตระกูลหนึ่งในยันเจียงแน่นอน ”

เฉินเฟิงถึงกับตะลึงงัน เขาไม่กล้าที่จะเชื่อเรื่องแบบนี้เลย

ทางด้านเสี่ยวเย่ที่ยืนอยู่ในห้องรับแขกก็แอบมองดูเฉินเฟิงที่กำลังเดินเข้ามาจากด้านนอกราวกับว่ากำลังมีเรื่องบางอย่าง

เมื่อรู้ว่าเบื้องลึกของหมาป่าทะเลทรายนั้นยังมีบางอย่างซ่อนอยู่ เฉินเฟิงก็อดไม่ได้ที่จะยั้งคิดขึ้นมา จากนั้นเขาจึงวางสายไปด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด

แต่เมื่อเขาได้เห็นเสี่ยวเย่ เขาก็ถามไปด้วยความแปลกใจ: “มีอะไรหรือเปล่า?”

เสี่ยวเย่ตอบกลับด้วยความกังวลใจ: “คุณชายเฉิน ได้เวลาทานอาหารแล้วค่ะ”

เฉินเฟิงพยักหน้าก่อนจะเดินจากโถงทางเดินเข้ามาด้านใน

เสี่ยวเย่ได้จัดเตรียมอาหารไว้บนโต๊ะตั้งนานแล้ว ดังนั้นเฉินเฟิงเพียงแค่เดินไปยังโต๊ะอาหาร แล้วหยิบเอาถ้วยข้าวที่เสี่ยวเย่ได้ตักเอาไว้ขึ้นมา

“เสี่ยวเย่ กับข้าววันนี้ดูเหมือนจะไม่อร่อยเหมือนกับของเมื่อวานเลยนะ !”

เสี่ยวเย่มองไปยังอาหารที่อยู่บนโต๊ะพร้อมกล่าวตอบด้วยความโกรธเคือง: “เป็นเพราะว่าคุณชายเฉินนั้นจู้จี้จุกจิกเกินไปต่างหากล่ะค่ะ ฉันอุตส่าห์นำเอาอาหารชั้นเลิศที่ฉันถนัดที่สุดออกมาทำจนหมดแล้ว แล้วแบบนั้นจะให้มันอร่อยเหมือนกันทุกวันได้ยังไงกันคะ บางทีก็ต้องลองทานอาหารบ้านๆ ดูบ้าง ”

เฉินเฟิงยิ้มตอบ: “อ๋อ คุณโทษผมแล้วงั้นสิ ผมเป็นถึงเจ้านายของคุณเชียวนะ อันดับแรกเลยคือคุณควรจะคิดพิจารณาตัวเองว่าทำได้ดีแล้วหรือยังถึงจะถูก”

แต่เพราะการได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับเฉินเฟิงมาเป็นระยะเวลาที่ค่อนข้างนาน เสี่ยวเย่จึงรู้ถึงนิสัยของเฉินเฟิงดี และเมื่อมองดูสีหน้าเฉินเฟิงปรากฏรอยยิ้มแล้วเธอก็มีความสุขอีกครั้ง ก่อนที่จะกลอกตาใส่เฉินเฟิงอย่างไม่เกรงใจ พร้อมกับตอบกลับอย่างขอไปที: “ค่ะ เสี่ยวเย่เข้าใจแล้วค่ะ เสี่ยวเย่จะไปคิดทบทวนตัวเอง ครั้งต่อไปจะจัดเตรียมอาหารชุดใหญ่ให้กับคุณชายเฉินเลยค่ะ ”

เมื่อพูดจบเธอก็นั่งลงอีกฝั่งก่อนจะทานอาหารพร้อมกัน

เฉินเฟิงที่รู้ตัวไม่สามารถหลอกให้เธอตกใจได้อีกแล้ว จึงรู้สึกหมดความสนุก จากนั้นก็กลับมาย้อนคิดถึงเรื่องของหมาป่าทะเลทรายอีกครั้ง

หลายวันผ่านไป เฉินเฟิงยังคงเอาแต่ครุ่นคิดว่าควรจะบอกเรื่องเบื้องหลังของหมาป่าทะเลทรายออกไปหรือไม่ แต่ในขณะที่เขากำลังลังเลใจอยู่นั้น ไป๋ซิงก็กลับมาหาเฉินเฟิงอีกครั้ง

เมื่อเห็นว่าเฉินเฟิงกำลังนั่งกินผลไม้อยู่ใต้ต้นไม้ ไป๋ซิงจึงเดินตรงเข้าไปหาทันที

เขาดูเหมือนมีความสุขอย่างมาก คงจะเป็นเพราะว่าแผนการก่อนหน้าน่าจะมีความคืบหน้าขึ้นมาแล้ว

“ถ้าหากไม่รู้ว่าคุณเคยแต่งงานมาแล้ว ผมคงจะคิดว่าคุณกำลังเตรียมตัวจะเป็นเจ้าบ่าวแล้ว ” เฉินเฟิงพูดหยอกล้อขึ้นมา

ไป๋ซิงชะงักอยู่ครู่หนึ่งถึงค่อยเข้าใจ แต่รอยยิ้มบนใบหน้านั้นยังคงไม่ลดลงไปเลย : “ถือว่าเป็นเรื่องน่ายินดีจริงๆ แถมยังเป็นเรื่องน่ายินดีมากๆเลยด้วย ”

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?อย่าบอกนะว่าพวกคุณได้เจรจากับตระกูลหนึ่งได้แล้ว?”

ไป๋ซิงมองไปยังเฉินเฟิงด้วยความประหลาดใจ: “คุณชายเฉิน คุณรู้ได้ยังไงกัน มีคนมาแจ้งข่าวกับคุณล่วงหน้าแล้วงั้นหรอ ?”

เฉินเฟิงหยิบเอาแอปเปิลลูกหนึ่งที่อยู่ด้านข้างขึ้นมาโยนใส่มือของไป๋ซิง: “ เรื่องแค่นี้ยังต้องให้คนอื่นบอกอีกงั้นหรอ แค่ดูจากท่าทางของคุณก็พอจะรู้แล้วล่ะ พูดมาเถอะ สรุปแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ?”

ไป๋ซิงรับแอปเปิลลูกนั้นไว้พร้อมกับกัดกินเข้าไปคำหนึ่งก่อนจะตอบกลับด้วยเสียงที่อู้อี้ : “สำเร็จแล้ว เมื่อวานนี้สำเร็จแล้ว”

เขากลืนเนื้อแอปเปิลลงคอ แต่เฉินเฟิงกลับตอบด้วยเสียงที่ไม่สบอารมณ์ : “อะไรสำเร็จแล้วล่ะ คุณพูดแบบนี้ใครจะไปเข้าใจกัน ”

ไป๋ซิงนั่งลงข้างๆ เฉินเฟิงก่อนจะพูดอย่างช้า: “คุณชายเฉิน วันนั้นพวกเราตกลงกันว่าจะต้องติดต่อไปยังตระกูลที่ได้รับการข่มเหงจากหมาป่าทะเลทรายใช่หรือเปล่า ?”

เฉินเฟิงพยักหน้า: “พวกคุณติดต่อได้แล้ว?”

ไป๋ซิงยิ้มรับ: “ยิ่งกว่าติดต่อได้แล้วเสียอีก ในตอนนั้นพวกเราแค่บอกใบ้บางอย่างกับตระกูลโจวเพียงเล็กน้อยเท่านั้น พวกเขาก็ดูจะร้อนรนมากกว่าพวกเราเสียอีก ทั้งยังบอกกับพวกเราอีกว่าขอเพียงพวกเรายอมลงมือต่อกรกับหมาป่าทะเลทราย พวกเขาก็พร้อมที่จะสนับสนุนเราอย่างเต็มกำลัง จะให้ทำอะไรพวกเขาก็ยอมทั้งนั้น ”

เฉินเฟิงรู้สึกประหลาดใจไม่น้อย ดูท่าแล้วหมาป่าทะเลทรายจะสร้างเรื่องน่าโกรธเคืองในทะเลทรายแห่งนี้มานานมากแล้ว

แต่เขายังคงสับสนว่าควรจะบอกเรื่องเกี่ยวกับอำนาจที่อยู่เบื้องหลังของหมาป่าทะเลทรายกับไป๋ซิงดีหรือไม่

และหลังจากที่ไป๋ซิงกินแอปเปิลจนหมด เขาก็เกิดสงสัยขึ้นมาเมื่อเห็นสีหน้าของเฉินเฟิงที่ดูเหมือนจะไม่ได้ดีใจกับเรื่องนี้เลย

“คุณชายเฉิน มีปัญหาอะไรอื่นงั้นหรอ?”

ลูกเขยมังกร

ลูกเขยมังกร

Status: Ongoing

อ่านนิยาย เรื่อง ลูกเขยมังกร ฟรี ได้ที่ novel-fast 


โดย เรื่อง ลูกเขยมังกร บ้างส่วนของนิยาย

บทที่ 1 ทรัพย์สินหลายล้านล้าน

“อยากให้ฉันกลับบ้านตระกูลเฉินงั้นหรือ?” ถนนคนเดิน ในเมืองชางโจวที่ทางเข้าร้าน อาหาร เฉินเฟิงใส่ชุดส่งอาหารเดลิเวอรี่สีเหลืองด้วย สีหน้าเย็นชา

“ใช่ นายท่านบอกว่า ตราบใดที่นายน้อยเต็มใจ ที่จะกลับไปยังตระกูลเฉิน ทรัพย์สินทั้งหมดหลาย ล้านล้านของตระกูลเฉินจะอยู่ภายใต้การควบคุม ของนายน้อย” ตรงข้ามกับเฉินเฟิงชายชราใส่ชุดถัง สีเทาพูดด้วยความเคารพ

“เห้อ…ทรัพย์สินหลายล้านล้าน? ” เฉินเฟิง หัวเราะกับตัวเอง และถอนหายใจเบาๆ : “ตระกูล เฉินนั้นรวยมากจริงๆ”

ราวกับว่าเขาสามารถฟังออกจากคำ กาง ของเฉินเฟิงชายชราใส่ชุดถังถามอย่างหมด หนทาง : ” นายน้อย คุณยังกังวลเกี่ยวกับสิ่งที่เกิด ขึ้นเมื่อสามปีก่อนหรือ? ”

เมื่อเห็นเฉินเฟิงไม่พูดเลย เฉินจงก็ยิ้มอย่าง ขมขื่น ” นายน้อย เรื่องของเมื่อสามปีก่อน นาย ท่านเป็นฝ่ายทำผิดจริงๆ แต่ในช่วงสามปีที่ผ่านมา นายท่านได้ชดใช้กรรมไปแล้วมากพอสมควร สำหรับสิ่งนั้น เหตุใดนายน้อยจึงไม่ให้โอกาสนาย ท่านบ้าง?”

” โอกาสงั้นเหรอ? ” เฉินเฟิงยกมุมปากยิ้มเยาะ %3D เย้ย ขอให้เขาให้โอกาสเฉินเจิ้นหนาน แต่เฉินเจิ้น หนานเคยให้โอกาสแม่ของเขาหรือไม่?

เฉินเฟิงจะไม่มีวันลืมเรื่องที่แม่ของเขาเสียชีวิต de ด้วยโรคร้ายต่อหน้าตัวเอง เมื่อสามปีก่อน

ตระกูลเฉินมีทรัพย์สินหลายล้านล้าน แต่เฉิน เจิ้นหนานไม่ยอมจ่ายเงินหนึ่งล้านเพื่อรักษาแม่ของ เขา แม้ว่าตัวเองจะเป็นเหมือนสุนัข คุกเข่าต่อหน้า เขา และขอความเมตตาจากเขา แต่เฉินเจิ้นหนานไม่ ได้สนใจเลยสักนิด และทำได้เพียงแค่เฝ้าดูแม่ของ เขาเสียชีวิตด้วยความเจ็บป่วยอย่างสิ้นหวัง

ตอนนี้ เฉินเจิ้นหนานต้องการโอกาสงั้นหรือ?

ที…

เฉินเฟิงส่ายหัวด้วยสีหน้าเย้ยหยันสุดจะพรรณนา

“หรือว่า นายน้อยเต็มใจที่จะเป็นคนส่งอาหารไป ตลอดชีวิตหรือ? ” เฉินจงถามพร้อมกับถอนหายใจ เมื่อเฉินเฟิงไม่ไหวติง เขารู้ว่าสามปีหลังจากที่เฉินเฟิ งออกจากบ้านของตระกูลเฉิน ชีวิตของเขาไม่ราบ รื่นเลย ไปเป็นลูกเขยของตระกูลเสี้ยไม่ต้องพูดถึง ฐานะที่ต่ำต้อยของเขา ยังคงถูกคนในตระกูลเสี้ย ดูถูกอยู่ตลอดด้วย และวันเวลาของเขาที่อยู่ในตระ กูลเฉินนั้น แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

“ส่งอาหารดีกว่าตาย” เฉินเฟิงพูดด้วยรอยยิ้มจางๆ

สีหน้าของเฉินจงเปลี่ยนไป และเขาก็พูดว่า “นายน้อย คุณหมายถึงอะไร?”

“ไม่ได้หมายถึงอะไรเลย” เฉินเฟิงส่ายหัว “เฉิน จง คุณกลับไปได้แล้ว บอกเฉินเจิ้นหนานและคนใน ตระกูลเฉินด้วย สักวันหนึ่งผมจะกลับไปแน่นอน แต่ ไม่ใช่เพื่อทรัพย์สินนับล้านล้านนั้น!”

เฉินจงผงะ มองดูเงาร่างด้านหลังของเฉินเฟิงที่ กำลังเดินจากไป ทันใดนั้น สีหน้าของเขาก็ซับ ซ้อน…

ตลอดทาง อารมณ์ของเฉินเฟิงซับซ้อนมาก

ตั้งแต่วันที่เขาเกิดมา เขาก็อาศัยอยู่ในบ้านของ ตระกูลเฉิน แต่เนื่องจากฐานะของเขาเป็นลูกนอก สมรส คนในตระกูลเฉินจึงไม่ค่อยชอบเขานัก แม้ กระทั่งคนรับใช้ของตระกูลเฉินก็สามารถดุด่าว่าเขา อย่างดุเดือด และดูถูกเขาได้ตามต้องการ

เดิมที่เฉินเฟิงเคยคิดว่าเขาจะเป็นตัวหนอนใน ตระกูลเฉินไปชั่วชีวิต จนกระทั่งแม่ของเขาล้มป่วย เมื่อสามปีก่อน เขาจึงตระหนักถึงว่า ตระกูลเฉินไม่ ได้ให้โอกาสเขาเป็นแม้แต่ตัวหนอนด้วยซ้ำ!

ในคืนนั้น แม่ของเขาป่วยหนักมาก เฉินเฟิง คุกเข่าต่อหน้าคนในครอบครัวเฉินเหมือนสุนัขตัว หนึ่ง ขอร้องให้พวกเขาช่วยชีวิตแม่ของเขา แต่ไม่มี ใครยื่นมือช่วยเหลือเลย

การแสดงออกของทุกคนนั้น เย็นชามาก

ในที่สุด แม่ของเขาก็ป่วยหนักจนเสียชีวิต เฉินเฟิงรู้สึกว้าวุ่นมาก ในตอนนั้น เขาก็เข้าใจ แล้วว่า ชีวิตของตัวเอง และแม่ของเขานั้น ด้อยกว่า มดอยู่ในสายตาของคนในตระกูลเฉิน!

ในวันนั้น เฉินเฟิงก็ออกจากบ้านของตระกูลเฉิน

ในวันนั้น เฉินเฟิงสาบานว่า วันหนึ่งเขาจะกลับ ไปที่ตระกูลเฉิน และใช้ความสามารถเข้มแข็งอย่าง เต็มที่ เพื่อให้ทุกคนในตระกูลเฉินคุกเข่าต่อหน้า หลุมฝังศพของแม่เขา และขอให้เธอยกโทษ!

แต่ท้ายที่สุดแล้ว มันเป็นเพียงความคิดเล็กๆ น้อยๆของเขาที่ยังเด็ก หลังจากที่เขาออกจากตระ กูลเฉิน และมาที่ชางโจวได้สองวันเฉินเฟิงก็ถูกกลุ่ม คนไล่ล่าและสังหาร หากไม่ได้รับความช่วยเหลือ จากเสี้ยเว่ยกั๋ว เขาก็คงกลายเป็นศพไปนานแล้ว

ไม่ต้องคิดก็รู้ว่า คนที่ไล่ล่าเขานั้น ต้องมีส่วน เกี่ยวข้องกับตระกูลเฉินอย่างแน่นอน

อยู่ต่อหน้าคนในตระกูลเฉินที่ยักษ์ใหญ่ เฉินเฟิ งก็ต่ำต้อยราวกับมด

หลังจากกลายเป็นลูกเขยของตระกูลเสี้ยแล้ว ชีวิตของเฉินเฟิงก็ค่อยๆสงบลง แม้ว่าเขาจะถูกผู้คน นับพันหมื่นคนเยาะเย้ย แต่ยังไงเขาก็ยังเป็นคน ธรรมดาคนหนึ่ง

แต่ต้นไม้ต้องการความสงบลมพัดไม่ยอมหยุด และตระกูลเฉิน ก็ตามมาอีกครั้งโดยไม่คาดคิด

ยังจะให้เขากลับไปที่ตระกูลเฉิน และสืบทอดทรัพย์สินนับล้านล้านนั้น

แต่ลูกหลานรุ่นที่สามของตระกูลเฉินที่ใหญ่โต นั้น มีผู้ชายมากกว่าหนึ่งร้อยคน ไม่ว่าจะวนกันไปกี่ รอบ ก็ไม่มีวันที่จะวนจนถึงลูกนอกสมรสที่จะ สืบทอดตระกูลเฉิน

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า นี่เป็นแผนการชั่วร้ายของ พวกเขา

ครั้งหนึ่งเขาเคยถ่อมตัวเหมือนสุนัข แต่วันนี้ เขา มีค่าหลายล้านล้าน

แผนการชั่วร้ายนี้ปลอมเกินไป!

“เฉินเฟิง!” เมื่อเฉินเฟิงขมวดคิ้วอยู่ในความคิด ก็ มีหญิงสาวใส่ชุดเดรสสีขาวที่สง่างามปรากฏต่อหน้า เขา ผู้หญิงคนนั้นมีใบหน้าที่บอบบาง รูปร่างสูงสุด ส่วนอารมณ์ที่สวยงาม เพียงแค่ยืนอยู่ตรงนั้น ก็จะ ทำให้คนรู้สึกสดใสและน่าทึ่งมาก

ผู้หญิงคนนี้ ก็เป็นภรรยาของเฉินเฟิง มีชื่อว่า เสี้ยเมิ่งเหยา

“เมิ่งเหยา มีอะไรเหรอ?”

เมื่อเห็นเสี้ยเมิ่งเหยา ใบหน้าของเฉินเฟิงก็เต็มทรัพย์สินนับล้านล้านนั้น


และยังมี  นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์ อีกหลายเรื่องที่รอให้คุณอ่านที่ novel-fast.com

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท