ตอนที่ 68 เขาต่างหากคือผู้มีพระคุณ! !
สีหน้าของหลีหงเปลี่ยนไปทันที จ้องมองไปที่ชายชรา มีเพียงความตกใจและความสงสัยเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในดวงตาของเขา
สีหน้าของหลี่เช่าเทียนเย็นชา เขาก้มศีรษะลง ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยความไม่แน่ใจ สีหน้าที่ดูเรียบสงบที่ผ่านมาได้เปลี่ยนไป… เพิ่มความตื่นตระหนก!
ป้ากับป้าสองมองหน้ากัน หน้าซีดและตกตะลึง พวกเธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ชายในปากของชายชรากลับกลายเป็นหลานเขยที่แต่งเข้ามาของตระกูลหลี!
เป็นไปได้ยังไง! ไอ้ขยะนั้นต้องพูดมั่วแน่ๆ เขาจะรู้เรื่องแพทย์ได้ไง!
ญาติของตระกูลหลีบางคนตกตะลึง!แม่งเอ้ย เฉินเป่ยผู้ซึ่งถูกตัวเองกล่าวหา ในตอนนี้จู่ๆก็กลายเป็นผู้ช่วยชีวิตของชายชรา! การพลิกผันครั้งนี้เร็วเกินไปและน่าตกใจเกินไปทำให้พวกเขาแทบรับมือไม่ทัน!
พวกเขาพึ่งล้อเลียนหลานเขยธรรมดาของตระกูลหลีไป สักพัก หลานเขยคนนี้ก็กลายเป็นผู้ช่วยชีวิตของถังเต๋อ! !
ทั้งหมดนี้มันกะทันหันเกินไป น่าตกใจเกินไปแล้ว ทำให้พวกเขาไม่อยากจะเชื่อเลยมันเหมือนความฝัน!
“เป็นไปได้ยังไง … ” ใบหน้าของหลีเช่าเทียนดุดันและเคร่งขรึม แขนของเขาสั่นเล็กน้อยหัวใจของเขาไม่สามารถยอมรับและเชื่อมัน!
“คนที่คุณพูดถึง ผิวคล้ำหรือเปล่า ผู้หญิงข้างๆเขาสวยมาก … คุณแน่ใจไหมว่าเป็นหลีชิงเยียน” ลูกชายของถังเต๋อจับแขนทั้งสองของชายชราไว้ พูดด้วยเสียงสั่น
ชายชราพยักหน้า“หลีชิงเยียน สาวงามที่เป็นนักธุรกิจหญิงที่มีชื่อเสียงในหู๋ไห่ มีกี่คนที่ไม่รู้จัก?ผมจำไม่ผิดแน่นอน สูตรนี้ เขาช่วยผมทำให้มันสมบูรณ์จริงๆ”
หลังจากพูดจบ เขาก็พูดด้วยอารมณ์ไม่น่าเชื่อว่า “คาดไม่ถึงจริงๆ ในเมืองหู๋ไห่แห่งนี้ จะมีหมอวิเศษแฝงตัวอยู่ในเมืองด้วย โรคที่พ่อผมใช้ทั้งชีวิตก็รักษาไม่ได้ ถูกเขาเขียนสูตรออกมาอย่างง่ายดาย … ”
สีหน้าถังเต๋อเคร่งขรึมและเคารพ ทันใดนั้นเขาก็คุกเข่าลง!
“ผู้มีพระคุณ โปรดรับการคารวะของผมด้วย ต่อไปต้องการอะไรก็มาหาผมได้เลยผมถังเต๋อจะพยายามช่วยท่านทุกอย่าง!” ถังเต๋อเอ่ยปาก สายตาแต่ละคู่ในห้องเต็มไปด้วยอาการตกตะลึง มองไปที่ชายชรา เต็มไปด้วยความอิจฉา！
เพราะว่า คนที่ให้คำมั่นสัญญานั้น มีสถานะที่ไม่ธรรมดา!
ถังเต๋อ… มาจากพรรคการเมืองในเยี่ยนจิง… ตำแหน่งใจกลางเมืองจีน … สถานที่นั้นที่เต็มไปด้วยอำนาจสูงสุด!
ส่วนถังเต๋ออยู่ที่พรรคการเมืองมีตำแหน่งสูง … แม้แต่หลีหงก็ยังต้องพึ่งพาเขา!
ในห้องนอนนี้ หลายคนต้องการมีความสัมพันธ์กับถังเต๋อ เพียงแค่พวกเขาปีนไต่ขึ้นไป แม้ว่าจะมีความสัมพันธ์เพียงเล็กน้อย พวกเขาก็จะสามารถโลดแล่นในเมืองหู๋ไห่ได้อย่างสบายในอนาคต!
ดังนั้น ในช่วงที่ถังเต๋อป่วยหนัก ผู้คนทุกประเภทได้เข้าออกในคฤหาสน์ มีคนใหญ่คนโตจำนวนมากที่มาจากเยี่ยนจิงจากระยะทางที่ไกล
มีคนจำนวนมากที่จ้างแพทย์ผู้เชี่ยวชาญทุกประเภท วงการแพทย์ทั้งหมดหู๋ไห่ กำลังวุ่นวัยกันใหญ่ก็เป็นเพราะถังเต๋อ
สุดท้าย ถังเต๋อกลับได้รับการช่วยเหลือจากชายชราที่พวกเขาไม่รู้จัก ถังเต๋อทำตัวสุภาพกับเขาขนาดนี้ ให้พวกเขารู้แล้วพวกเขาจะไม่โกรธได้อย่างไร?
ชาติที่แล้วเขาทำอะไรมาเหรอ จึงสามารถรักษาโรคของถังเต๋อให้หายได้ ดึงถังเต๋อกลับมาจากมือของความตาย
แพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านข้างหลายคน มองชายชราอย่างไม่พอใจ คิดว่าชายชราเป็นเพราะความโชคดี
ชายชราโบกมือให้กับถังเต๋อที่กระตือรือร้นและกล่าวว่า “ผมแค่อยากจะเติมเต็มความปรารถนาสุดท้ายของพ่อเท่านั้น … ตามใบสั่งยานี้ของผม ทานวันละสามครั้ง สามารถกินมังสวิรัติได้เท่านั้น ผมจะกลับมาดูอาการในอีกสามวันข้างหน้า”
“ได้ รีบไปส่งคุณหมอหน่อย” ถังเต๋อกล่าวอย่างเคารพและมองไปที่ถังเฮ่าลูกชายของเขา
ถังเฮ่าพึ่งรู้ตัวและรีบแสยะยิ้ม“ คุณท่าน ผมขับรถไปส่งคุณ”
หลังจากที่ชายชราเดินออกจากคฤหาสน์ ถังเต๋อก็นั่งลงบนเตียง หายใจยาวๆและมองไปที่หลีหง “หลีหง คุณรู้จักผู้มีพระคุณที่ชายชราได้พูดก่อนหน้านี้หรือไม่?”
“ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด เขาคงจะเป็นหลานเขยของผม” หลีหงผงะและพูดอย่างลังเล
“หลานเขยของคุณ?” ดวงตาของถังเต๋อเป็นประกายและหัวเราะ “งั้นก็รีบเชิญเขามาที่นี่ ผมอยากจะขอบคุณเขาเป็นการส่วนตัวที่ได้ช่วยชีวิตผมไว้”
“ พี่ชาย แม้ว่ายานั้นจะช่วยชีวิตคุณไว้ แต่ตอนนี้ร่างกายของคุณอ่อนแอเกินกว่าจะลุกจากเตียงได้เลย รอให้คุณดีขึ้นก่อนแล้วผมจะพาเขามาพบพี่นะ” หลีหงรู้สึกอับอายและเสียใจทีหลัง ถ้ารู้ว่าเป็นเช่นนี้แต่แรก เขาจะไม่ปล่อยให้เฉินเป่ยจากไป ดูเหมือนว่า เฉินเป่ยรู้เรื่องแพทย์เป็นเขาเองที่เข้าใจเขาผิด
หลีหงหันหน้าไปมองหลีเช่าเทียนและพูดว่า “เช่าเทียนจงไปหาเขากลับมา”
“ ผม?” หลีเช่าเทียนที่สีหน้าเย็นชา เปลี่ยนไปทันทีเมื่อเขาได้ยินหลีหงพูดแบบนี้!
หลีหง ให้เขาไปตามเฉินเป่ยกลับมา
เขาและเฉินเป่ยไม่ถูกกัน หลีหงขอให้เขาไปตามเขามันก็เหมือนกับว่าตนเองยื่นหน้าไปให้เฉินเป่ยตบอย่างรุนแรง
“ คุณปู่ ผมไม่รู้ว่าเขาไปไหน อีกอย่างเขาออกไปนานแล้ว ผมคาดว่าผมคงตามกลับมาไม่ได้แล้ว” หลีเช่าเทียนกล่าว“ เราไปดูที่บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปกันดูเถอะ?”
“ก็ดี” หลีหงพยักหน้าและมองไปที่ถังเต๋อ “พี่ชาย เราไปขอบคุณแทนพี่ก่อนและเมื่อคุณดีขึ้น คุณค่อยไปพบเขาอีกที”
ถังเต๋อเห็นด้วย หลีหงหันหลังจากไป ถังเต๋อเรียกเขาไว้และบอกเขาว่า “ต้องบอกเขาว่า เมื่อผมดีขึ้นผมจะมาขอบคุณเขาเป็นการส่วนตัว!”
ทุกคนในห้องนอนใจสั่นอย่างรุนแรง คำพูดของถังเต๋อ แสดงให้เห็นว่าเขาเห็นความสำคัญของเฉินเป่ยแค่ไหน!
หลังจากที่หลีหงและกลุ่มคนในตระกูลหลีเดินออกจากคฤหาสน์ หลีหงก็มองไปที่อีกฟากหนึ่งของถนน พูดเบาๆว่า “ชิงเยียนได้ให้เซอร์ไพรส์ผมเยอะจริงๆ ตอนแรกก็คิดว่าหลานเขยคนนี้เป็นแค่คนธรรมดา คิดไม่ถึงว่าเขาจะรู้เรื่องแพทย์ด้วย … ”
“ คุณปู่ท่านพูดแบบนี้ไม่ได้ … ” ทันใดนั้น หลีเช่าเทียนกล่าวอย่างเย็นชา
หลีหงมองไปด้านข้าง หลีเช่าเทียนพูดอย่างลึกซึ้งและพูดช้าๆ “เฉินเป่ยรู้เรื่องแพทย์ ตอนที่เขาพูดที่บ้าน แม้แต่สีหน้าของหลีชิงเยียนก็ประหลาดใจมาก นั่นหมายความว่าหลีชิงเยียนก็ไม่รู้เรื่องนี้ หากเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์จริงๆ ทำไมต้องปิดบังหลีชิงเยียนผู้หญิงของตนเองด้วยละ? ”
คำพูดของหลีเช่าเทียนหยุดไปสักพักและพูดช้าๆ “ท่านปู่ มีความเป็นไปได้อีกอย่าง … ” “แบบไหน” สีหน้าของหลีหงกำชับดวงตาของเขาก็ลึกขึ้น
“เขาอาจจะบังเอิญรู้สูตรยานี้ แต่แท้ที่จริงคือเขาไม่รู้เรื่องแพทย์เลย!” หลีเช่าเทียนพูดอย่างเย็นชา“ เขาแค่อยากทำให้เราและถังเต๋อรู้สึกดีกับเขาในอนาคต เขาจะมีโอกาสปีนขึ้นไปบนกิ่งไม้สูงๆ”หลีเช่าเทียนจ้องตรงไปที่หลีหงและกล่าวว่า” คุณปู่ คุณลืมไปแล้วหรือถังเต๋อยังมีลูกสาวคนเล็กคนหนึ่ง ถังเต๋อรักเธอเหมือนอัญมณีในฝ่ามือของเขา … ”
“ ความหมายของคุณคือ สิ่งเหล่านี้เฉินเป่ยได้วางแผนไว้แต่แรกแล้ว?” หลีหงฉลาดมากและเขาเดาได้ว่าหลีเช่าเทียนหมายถึงอะไร
“เราควรพึงระวังคนคิดร้ายกับเราเสมอ คุณปู่ … แม้ว่าเขาจะเป็นลูกเขยที่แต่งเข้ามาในตระกูลหลี
แต่เขาก็ไม่ใช่สายเลือดของตระกูลหลี ไม่มีใครรู้เหตุผลว่าทำไมเขาถึงยอมเป็นลูกเขยแต่งเข้ามาในตระกูลหลี” หลีเช่าเทียนพูดช้าๆด้วยน้ำเสียงทุ้มหนาแน่น.
“ใช่ พ่อ เฉินเป่ยคนนั้น แค่ดูก็ไม่ใช่คนดีอะไร เขาต้องอยากพึ่งพ่อแล้วปีนขึ้นไป จากนั้นไปรู้จักกับถังโหรวแล้วก็ไปเป็นลูกเขย” ป้ากล่าวอย่างรวดเร็ว
“โอเค ผมรู้แล้ว พวกเรารีบไปดูที่บริษัทของตระกูลหลีกรุ๊ปก่อน” หลีหงโบกมือของเขา ให้ทุกคนเงียบและพูดว่า
“ได้ยินมาว่าบริษัทของตระกูลหลีกรุ๊ปกำลังพัฒนาได้ดีมากในเมืองหู๋ไห่ ไป พวกเราไปดูกัน……”
…………
บริษัทของตระกูลหลีกรุ๊ป สำนักงานของประธานาธิบดี หลีชิงเยียนกำลังก้มหน้าทำงาน ขณะที่เฉินเป่ยนั่งอยู่บนโซฟา กินผลไม้นั่งไขว่ห้างอย่างสบาย
หลีชิงเยียนเงยหน้าขึ้นและเห็นเฉินเป่ยเป็นแบบนี้ เธอจ้องมองอย่างดุร้ายและอุทานอย่างเย็นชา“ เฮ้ ฉันให้คุณกินผลไม้นี้เหรอ?”
เฉินเป่ยผงะ โดยยังคงถือพวงองุ่นอยู่ในมือและถามว่า “ผลไม้ มีไว้กินไม่ใช่เหรอ … ”
หลีชิงเยียนพูดอย่างเย็นชา ใบหน้าของเธอเย็นชาราวกับน้ำค้างแข็ง“ กินก็กิน ทำไมเอาเปลือกองุ่นทิ้งไปทั่ว?”
เฉินเป่ยยิ้มอย่างอ่อนโยน หยิบองุ่นแล้วเดินไปหาหลีชิงเยียน เด็ดออกมาหนึ่งลูกแล้วพูดว่า “ประธานหลี ผมป้อนคุณ”
“ คุณไม่ต้องมาป้อนเลย” หลีชิงเยียนปฏิเสธอย่างเย็นชา
“ อย่าสิ ท่านประธานหลียุ่งกับงานมามาก คุณจะมีเวลากินผลไม้นี้ได้อย่างไร ถ้าไม่กินมันจะเน่า ไม่ก็ให้ผมป้อนคุณเถอะ” เฉินเป่ยยิ้ม
ดวงตาที่สวยงามของหลีชิงเยียนจ้องไปที่เฉินเป่ยเป็นเวลานาน ดวงตาที่สวยงามกระพริบแล้วพยักหน้า
ในใจเฉินเป่ยตื่นเต้น ก็รีบหยิบองุ่นสีม่วงที่อวบอิ่มส่งไปที่ริมฝีปากสีแดงอันบอบบางของหลีชิงเยียน
หลีชิงเยียนเปิดริมฝีปากสีแดงของเธอเล็กน้อยและค่อยๆกัดองุ่น
เปลือกบางๆขององุ่นแตกออก น้ำหวานก็เต็มปากของประธาน เนื้อนุ่มสดใหม่ จนดวงตาของหลีชิงเยียนกระพริบ สีหน้าของเธอก็สดใสขึ้นทันที
ส่วนเฉินเป่ยเห็นท่านประธานเทพธิดาที่กำลังขยิบตาให้เขา ไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร
“ท่านปรธานหลี ท่านมองผมแบบนี้ทำไม … ” เฉินเป่ยรู้สึกกังวลเล็กน้อย
หลีชิงเยียนขมวดคิ้ว“ องุ่นอยู่ไหน?”
“อ้อๆๆ” เฉินเป่ยค่อยเข้าใจและรีบหยิบองุ่นขึ้นมา ส่งไปด้วยท่าทางที่ประจบ
หลีชิงเยียนเปิดริมฝีปากสีแดงของเธอออก กัดองุ่นอีกลูก … ขณะที่หลีชิงเยียนคายเปลือกองุ่นออก เฉินเป่ยก็รีบหยิบอีกอันทันที …
เฉินเป่ยยืนข้างๆพร้อมกับก้มตัวลง ในขณะที่ใบหน้าสวยงามของหลีชิงเยียนเต็มไปด้วยความเพลิดเพลิน กำลังกินองุ่นทีละลูก
ทันใดนั้น หลีชิงเยียนก็ปิดตาที่สวยงามของเธอ เธอไม่ได้กัดโดนลูกองุ่น ตรงกันข้ามเธอกลับเผลอไปดูดนิ้วของเฉินเป่ยด้วยริมฝีปากสีแดงของเธอ ~
“จ๊วบๆ ~” เฉินเป่ยสูดลมหายใจเข้าลึกๆ หลีชิงเยียนในตอนนี้พึ่งรู้ตัว ใบหน้าที่สวยงามของเธอก็แดง
ฉากนี้ ทำให้พวกเขาอดไม่ได้ที่จะคิดไปต่างๆนาๆ
“ปั้ง!” ทันใดนั้น เงาที่สวยงามผลักเปิดประตูห้องทำงานออก ยืนอยู่ที่ประตูด้วยท่าทางที่มีเสน่ห์
เฉินเป่ยเงยหน้าขึ้นมองด้วยความตกใจ เห็นใบหน้าที่เหมือนนางฟ้ามองไปที่หลีชิงเยียนที่กำลังดูดนิ้วตนเองอยู่ งงไปหมด!
“หลินเฉว่ … ” เฉินเป่ยเรียกขาน บรรยากาศของฉากนี้หยุดไว้ตรงนั้น มันน่าอายอย่างยิ่ง!
เฉินเป่ยเกาหัวของเขา รู้สึกหดหู่ใจอย่างมาก … แม่งเอ้ย กว่าเขาจะได้รับสวัสดิการดีๆแบบนี้ แต่หลินเฉว่ไม่มาก่อนหรือเดี๋ยวค่อยมาเธอกลับมาเวลนี้พอดี …
ทันใดนั้น! หลีชิงเยียนยื่นมือออกมาและผลักเฉินเป่ยออกไปทันที ใบหน้าสวยของเธอแดงก่ำไปด้วยเลือดดวงตาที่สวยงามของเธอจ้องมองไปที่เฉินเป่ยที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความดุร้าย!
“ประธานหลีฉัน … ” เฉินเป่ยยิ้มอย่างเก้อเขิน แต่ไม่คาดคิดว่าหลีชิงเยียนจะหยิบมีดสแตนลี่ย์ออกมาและทุบมันใส่เฉินเป่ย!
“ไสหัวไป!”
เฉินเป่ยเดินออกจากห้องทำงานอย่างล้มลุกครุกคราน ไม่มีความน่าเกรงขามเหมือนตอนอยู่ในต่างประเทศเลย
แต่ว่า ไม่มีใครสังเกตเห็น … ส่วนโค้งลึกของมุมปากของเขา
