บทที่161 ลงโทษ
สีหน้าถังเต๋อเข้มขรึม ความหยิ่งยโสที่ใบหน้าของเฉินเป่ย ประทับตราไว้ในหัวสมองของเขาอย่างลึกๆ
ตั้งแต่ถังเต๋อกุมอำนาจอยู่ในมือ และนั่งอยู่ในตำแหน่งที่สูงศักดิ์มาอย่างยาวนาน เพราะฉะนั้นคนที่คบหาสมาคมกับเขา ส่วนใหญ่ต่างเคารพนับถือเขา พูดจาก็เกรงอกเกรงใจและระมัดระวัง ไม่กล้าทำให้เทวดาอย่างเขาโกรธเคือง
ถังเต๋อจ้องหน้าเฉินเป่ย คำพูดของเฉินเป่ยดังเข้ามาในหูของเขา ทำให้หัวใจเขากระตุกอย่างไม่ขาดสาย
ส่วนถังโหรว ได้ยินคำพูดของเฉินเป่ย ใบหน้าที่สวยสดงดงามซับซ้อนมากยิ่งขึ้น…….เธอมองดูเฉินเป่ย เธอยากที่จะรับได้……เพื่อผู้หญิงคนหนึ่งเฉินเป่ยถึงกับมาหาพวกเขา มาทำให้พวกเขาต้องรู้สึกหวาดกลัว！
ในใจของถังโหรวเกิดความหึงหวง ตาที่สวยสดงดงามของเธอจ้องมองเฉินเป่ยอย่างไม่ให้คลาดสายตา กัดริมฝีปากที่แดงก่ำ กัดจนเกือบถลอกแล้ว ความหึงหวงในใจยิ่งอยู่ยิ่งเข้มข้นขึ้นมา………
สีหน้าถังเต๋อคมชัด ดูจากผิวเผินยากที่จะดูความเคลื่อนไหวในใจของเขาออก เขาจ้องมองเฉินเป่ยตั้งนานสองนาน ค่อยๆพูดขึ้นมาว่า “คุณเฉินต้องการทำอะไร?”
เฉินเป่ยเอาสายตาหยุดนิ่งไว้ที่ตัวของถังโหรว “คุณบกพร่องการอบรมสั่งสอน ถ้าอย่างนั้นผมก็ขออบรมสั่งสอนเธอแทนคุณก็แล้วกัน”
สายตาที่สวยสดงดงามของถังโหรวจ้องมองเฉินเป่ย นัยน์ตาที่สวยสดงดงามมีทั้งความกล้ำกลืนและความอับอายปะปนกัน………เฉินเป่ย ถึงกับกล้ารังแกเธออย่างโจ่งแจ้งขนาดนี้? ！ และไม่ไว้หน้าถังเต๋อเลยสักนิด！
ต้องรู้ว่า ฐานะของถังเต๋อซึ่งอยู่ในเมืองเยี่ยนจิงจัดการกับเรื่องยากแค่ไหนก็เป็นเรื่องที่ง่ายนิดเดียว หากว่าเขาไม่ได้มาที่หู้ไห่อย่างเงียบๆ และไม่บอกใคร มิเช่นนั้นถ้าหากถูกหู้ไห่ทางโน้นรับทราบ ต้องอลังการแน่นอน และต้อนรับเขาตามมาตรฐานอย่างคิดไม่ถึง！
ถังโหรวรู้ฐานะคุณปู่ของเธอดี เธอแค่คิดไม่ถึง เฉินเป่ยใจกล้ามาก นี่เป็นการหักหน้าถังเต๋อชัดๆ！
“คุณเฉิน ถังโหรวเธอยังเด็ก เรื่องนี้เธอผิดเอง คุณเฉินไว้หน้าผมด้วย ตระกูลถังของผมต้องนับถือคุณชายเฉินเป็นแขกพิเศษชั้นนำอย่างแน่นอน！” น้ำเสียงของถังเต๋อหนักแน่น และเอ่ยพูดปากด้วยความเคารพนับถือ
ถังโหรวเป็นหลานสาวของเขา เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะอนุญาตให้คนอื่นมารังแกหลานสาวของเขา！
“ถังเต๋อ ผมเคยช่วยคุณครั้งหนึ่ง ไม่ได้ต้องการคุณตอบแทน หลังจากนั้นก็ช่วยเหลือหลานสาวคุณอีกครั้ง สุดท้ายหลานสาวคุณตอบแทนด้วยความโกรธ ตอนนี้เอาคำว่าแขกพิเศษชั้นนำมาแกล้งผมอีก คุณเห็นผมเป็นคนโง่หรือไง? สีหน้าเฉยเย็นชาและเข้มขรึม และเดินออกมาแบบปุ๊บปั๊บ
“ถังเต๋อ คำพูดเดียวกัน ผมไม่อยากพูดรอบสอง！” เสียงเฉินเป่ยเย็นชา เต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น ก้าวเท้าออกมาปุ๊บ เสียงตะโกนดังกระจายไปทั่ว！
ความอ้างว้างรอบๆ และอุณหภูมิลดลงอย่างเฉียบพลัน ทุกที่เต็มไปด้วยความอาฆาตแค้นที่ทำให้คนเกรงกลัวอย่างขนลุกซู่！
ในชั่วขณะหนึ่ง นัยน์ตาของเฉินเป่ยมีท่าทางบ้าคลั่งอย่างนองเลือดออกมา ทำให้ร่างกายถังเต๋อกระตุก มองไปทางเฉินเป่ย สีหน้าเปลี่ยนไปมาก คาดไม่ถึงอย่างน่าตกใจ！
นัยน์ตาทั้งคู่ที่เข้มขรึมของเฉินเป่ย เต็มไปด้วยความอาฆาตแค้นอย่างนองเลือด เหมือนกับมีหลุมศพและทะเลนองเลือดอยู่จริงๆ！ ความโมโหแค้นใจของเฉินเป่ยในขณะนี้ ไม่เหมือนเลยว่าคนถึงจะมี…………แต่กลับเหมือนกับสัตว์ที่ดุร้ายมากกว่า！
เขาจ้องหน้าถังเต๋อ เหมือนกับการมองดูของสัตว์ดุร้าย ที่จะเอาชีวิตของถังเต๋อไปได้ทุกเวลา！
ถังเต๋อผู้มีความรู้กว้างขวาง นัยน์ตาลึกๆ ถึงกับเผยความหวาดกลัวออกมา………จู่ๆเขาเหมือนกับว่าเห็นสัตว์ดุร้ายที่น่ากลัวจากร่างกายของเฉินเป่ย！
สีหน้าถังเต๋อจู่ๆก็เปลี่ยนไปอย่างคมเข้มและซับซ้อน ในชั่วขณะหนึ่ง หัวใจของเขากระตุกอย่างแรง ไม่มีความรู้สึกที่ตกใจกลัวแบบนี้มานานแล้ว
เขามองหน้าเฉินเป่ยอย่างมีความหมายลึกๆ ในใจกำลังทำการต่อสู้อย่างดุเดือด ในที่สุด เขาถอนหายใจออกมายาวๆ แผ่นหลังเปียกชื้นไปหมดอย่างไม่รู้ตัว
“คุณเฉิน เราไม่มีความแค้นต่อกันเลย หวังว่าคุณจะยั้งมือด้วย” ถังเต๋อเอ่ยปากพูดขึ้น น้ำเสียงได้เปลี่ยนไปแล้ว มีความอ้อนวอนเพิ่มขึ้น
ส่วนถังโหรวผู้ที่เฉลียวฉลาดสังเกตเห็นความผิดปกติ หันหน้ามองไปทางถังเต๋อ และตะโกนพูดว่า “คุณปู่คะ……….”
“หุบปาก！” ถังเต๋อตะคอกอย่างเย็นชา ด่าทอว่า” ปกติอบรมสั่งสอนแกน้อยเกินไป แกรู้ไหมแกก่อเรื่องใหญ่โตขึ้นมาแล้ว รับโทษดีๆซะ”
ถังโหรวจ้องตาโต นัยน์ตาที่สวยสดงดงามยากที่จะเชื่อ เธอมองหน้าถังเต๋อ ไม่มีปฏิกิริยาเลยสักนิด！
คุณปู่เธอ ถึงกับ……..ยอมอ่อนข้อแล้ว?
ถังโหรวอยากจะถามถังเต๋อ ตัวเองเป็นหลานสาวแท้ๆของเขารึเปล่า จู่ๆ มือใหญ่โตก็ยื่นจากข้างนอกเข้ามาโอบกอดเอวบางๆของเธอเอาไว้
ถังโหรวถูกเฉินเป่ยอุ้มกอดออกมาข้างนอกอย่างแรงๆ ถังโหรวตะโกนเรียกอย่างสุดกำลัง แต่ว่าไม่มีประโยชน์เลยสักนิ
“คุณเฉินยั้งมือด้วยเธอยังเด็กเกินไป” ถังเต๋ออดไม่ไหวพูดไปหนึ่งคำ
“วางใจ ไม่ทำร้ายเธอหรอก” เสียงของเฉินเป่ยดังออกมาจากรถยนต์ข้างนอก
“คุณปล่อยฉัน！” ถังโหรวดิ้นรนอย่างสุดกำลัง แต่ว่ามือใหญ่โตของเฉินเป่ยเหมือนกับแหนบเหล็ก ควบคุมเธอเอาไว้อย่างแน่นหนา และกดเธอไว้ที่ฝาหลังรถยนต์
ถัดมา สายตาของเฉินเป่ยตกไปอยู่ที่ก้นกลมๆของถังโหรว นัยน์ตาลึกๆมีความรู้สึกเยือกเย็น
“เพี๊ยะ！”
มือใหญ่โตของเฉินเป่ยตกลงไป ตบเข้าไปอย่างเต็มแรง！
ในขณะเดียวกัน เสียงร้องไห้ที่ทรมานดังขึ้นมาอย่างชัดเจน และเสียงตะโกนแหลมปรี๊ดของผู้หญิงก็สะท้อนอยู่ในอากาศ
ช่องว่างในรถยนต์ ถังเต๋อถอนหายใจ และส่ายหน้า
วินาทีนี้หน้าตาที่สวยสดงดงามอย่างไม่มีที่ติของถังโหรวทั้งอับอายและทั้งโกรธแค้นมาก แก้มแดงๆ เหมือนกับแอปเปิ้ลที่สุกอย่างเต็มที่ เธอรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่มาจากก้นได้อย่างชัดเจน ทำให้เธออับอายและโกรธแค้นอย่างผิดปกติ！
การลงโทษของไอ้บ้าคนนี้ เป็นแบบนี้เนี่ยนะ！！
“ปล่อยฉัน！” เสียงของถังโหรวก็เปลี่ยนไปแล้ว ฟันขาวๆกันริมฝีปากไว้ กัดจนเกือบถลอกหมดแล้ว！
ถังโหรวอยากใช้มือปิดก้นเอาไว้ แต่ว่ามือขาวๆของเธอถูกเฉินเป่ยจับเอาไว้อย่างแน่นๆ มืออีกข้างยกขึ้นมาสูงๆ ตบลงไปแบบแรงๆ！
“เพี๊ยะ！”
เฉินเป่ยตบลงไปที่ข้างขวา ทำให้ถังโหรวโกรธแค้นจนอยากหารูหมุดเข้าไปในทันทีทันใด ในอากาศมีความอาฆาตแค้นสะท้อนอยู่！
“ไอ้สารเลว ฉันจะฆ่าแก！！” ถังโหรวตะโกนเสียงดังและแหลมปรี๊ด！
” ฆ่าผมหรอ?” เฉินเป่ยหัวเราะเย็นชา และพูดอย่างเย็นชาว่า” วันนี้ฉันจะอบรมสั่งสอนแทนคนที่บ้านคุณเอง！”
เสียงเฉินเป่ยเพิ่งจบลง มือไม่หยุดนิ่ง ขึ้นๆลงๆแบบไม่หยุดยั้ง เสียงใสๆดังสะท้อนอย่างไม่ขาดสาย ตามเสียงของถังโหรว ทำให้ถังเต๋อที่นั่งอยู่ในรถยนต์ แก้มแก่ๆแดงขึ้นมา
ถังโหรวกัดริมฝีปากเอาไว้อย่างแน่นๆ เสียงดังออกมาจากร่องฟัน เธอพยายามไม่ให้ตัวเองตะโกนออกมา แต่ว่าใครจะไปคิดว่าสายตาของเฉินเป่ยจู่ๆก็เกิดล้อเล่นขึ้นมาเพิ่มความแรงอย่างน่าตกใจ
“เพี๊ยะ！”
เสียงตบครั้งนี้ ดังกว่าครั้งที่แล้วเยอะมาก เฉินเป่ย ลงมือไม่เบาแรงเลยสักนิด ริมฝีปากแดงๆ เสียงดังออกมาอย่างยั่วยวนใจ ทำให้คนคิดไปเป็นเสียงอย่างอื่น~
ร่างกายที่บอบบางของถังโหรวกระตุกไปทั้งตัว เธอทั้งอับอายและโกรธแค้น นัยน์ตาที่สดใสและงดงาม มีความโกรธแค้นลุกไหม้ไปทั่วอากาศ！
จากวินาทีนั้นเป็นต้นมา ถังโหรวก็สาบาน เฉินเป่ยอย่าตกอยู่ในกำมือของเธอนะ มิเช่นนั้นเฉินเป่ยไม่ตายก็ต้องหนังถลอก！
“เพี๊ยะ！” ตบอีกหนึ่งครั้ง ถังโหรวตะโกนเรียกอย่างแก้มแดงๆ ลากเธอกลับมาในความเป็นจริง
ถังเต๋อที่นั่งอยู่ในรถยนต์ จับหน้าผากและถอนหายใจตามด้วย ถังโหรวก่อเรื่องใหญ่โตขนาดนี้ออกมา ทำให้เขาขายหน้ามาก！
รถยนต์ธงแดงข้างนอก ถังโหรวตรึงรถยนต์ไว้ หน้าสวยๆและแก้มแดงๆ หน้าสวยๆมีความอับอายขายหน้าและความโกรธแค้น ฟันขาวๆกัดริมฝีปากแดงๆไว้ ร่างกายที่บอบบางกระตุก คนที่ไม่รู้ คิดว่าถังโหรวกำลังทำอะไรอยู่
ฝ่ามือของเฉินเป่ยขึ้นๆลงๆ ตามเสียงที่สดใสจากการตบสะท้อนอยู่นานมากทีเดียว จนกว่าภายหลัง ถังโหรวขาอ่อนไปหมดแล้ว ร่างกายที่บอบบางกระตุกไม่หยุดยั้ง นัยน์ตาที่สวยสดงดงามมีน้ำตาซึมอยู่ เหมือนกับว่าวินาทีต่อไปก็จะร้องไห้ออกมาแล้ว
มาจนถึงเสียงของถังโหรวเริ่มแหบแห้ง การลงโทษของเฉินเป่ยถึงจะถือว่าจบสิ้น
ส่วนถังโหรว ขาที่เรียวยาวคู่นั้นยังกระตุกอยู่ อ่อนตัวลงไปบนพื้นอย่างควบคุมไม่ได้
สีหน้าท่าทางที่เย็นชาของเฉินเป่ยอบอุ่นขึ้นมาบ้างแล้ว เห็นหน้าตาที่น่าสงสารของถังโหรว เห็นแล้วเอ็นดูเหลือเกิน จึงยื่นมือ โอบกอดเอวบางร่างน้อยของถังโหรวเอาไว้ โอบกอดเอวบางๆเข้ามาในอ้อมกอด ร่างกายอันบอบบางของถังโหรวถูกเฉินเป่ยโอบกอดไว้ กลิ่นหมอละมุนอ่อนๆเข้าไปที่จมูกของเฉินเป่ย ทำให้หัวใจของเฉินเป่ยหวั่นไหว
วินาทีนี้ต่อให้เฉินเป่ยมีความเพียรมากแค่ไหนก็ตาม ก็ยากที่จะต้านทานหน้าตาของถังโหรวแบบนี้ได้！
ถังโหรวพิงอยู่ในอ้อมกอดของเฉินเป่ย เธออยากดิ้นรน แต่ว่าเธอถูกเฉินเป่ยตีก้นแทบจะหมดแรงแล้ว ได้แต่หายใจแบบออดอ้อน ยอดเขาที่ขึ้นๆลงๆ สายตาของเฉินเป่ยมองไป ตามคอเสื้อของถังโหรว มองออกทันทีในความกะหนุงกะหนิง
เฉินเป่ยโยนถังโหรวเข้าไปที่ที่นั่งเบาะหลังอย่างแรงๆ หลังจากหายโมโหถังโหรวแล้ว สีหน้าอบอุ่นขึ้นมากเลยทีเดียว
“คุณเฉิน เรื่องก่อนหน้านี้ขอโทษด้วย วันหลัง ผมต้องไปขอโทษที่บ้านแน่นอน” ถังเต๋อพูดอย่างเกรงอกเกรงใจและด้วยความเคารพนับถือ
เฉินเป่ยมองก้มแดงๆที่ทั้งอับอายขายหน้าและทั้งโกรธแค้นของถังโหรว และส่ายหน้า ” ไม่ต้อง”
มองหน้าถังโหรว รอยยิ้มที่มุมปากของเฉินเป่ยยกขึ้นมา และหันหลังทันที ขี่ขึ้นไปที่มอเตอร์ไซต์คันใหญ่ และขับออกไปไกลๆ
หลังจากรอให้เฉินเป่ยจากไปไกลแล้ว บอดี้การ์ดที่ตัวสั่นกระตุกถึงค่อยๆล้อมรอบเข้ามาอย่างระมัดระวัง เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นรถธงแดงเมื่อสักครู่ ต่างประทับตราไว้ในหัวพวกเขาแล้ว การกดขี่ข่มเหงของเฉินเป่ย ปราบปรามพวกเขาอย่างอยู่หมัด！
แม้แต่ขุนนางใหญ่อย่างถังเต๋อก็ไม่อยู่ในสายตา เฉินเป่ย ใหญ่มาจากไหนกันนะ?
“คุณปู่คะ…….เขาเป็นใครกันแน่คะ?” ถังโหรวกัดฟัน มองไปที่ไกลๆ น้ำเสียงเย็นชาและโมโห
ไม่รู้ เขา……….ไม่ธรรมดา！” ถังเต๋อมองดูมอเตอร์ไซต์คันใหญ่ที่จากไปไกลๆ และคายออกมาคำหนึ่ง
