บทที่ 203 หลง!
แขนที่ทรงพลังสีบรอนซ์เงิน ได้คว้าจับแขนรากบัวที่ขาวดุจหิมะของไอรีนไว้ ทำให้หัวใจของไอรีนเต้นแรง สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปมาก!
ไอรีนพยายามดิ้นรน แต่แขนนี้มีพลังอย่างน่าประหลาดใจ เหมือนดังคีมที่หนีบแขนไอรีนไว้ ทำให้หัวใจของไอรีนสั่นสะท้าน!
จากนั้น ใบหน้าที่สงบและลึกล้ำได้ปรากฏสู่สายตาของไอรีน เฉินเป่ยมองเธออย่างเย็นชา และก้มลงเหลือบมองไปยังมีดสั้นในมือของไอรีน
ร่างอันงดงามของไอรีนสั่นสะท้าน เธอคิดไม่คิดถึงเลย ว่าแผนการลอบสังหารของเธอจะล้มเหลว! แผนการที่เธอเตรียมการไว้อย่างดี ทักษะการแสดงที่ไร้ที่ติ ไม่อาจปกปิดเฉินเป่ยได้เลย!
“ผมรอคอยวันนี้ รอมานานแล้ว…” เฉินเป่ยปล่อยมือออกจากแขนของไอรีน แล้วค่อยๆ พูด
ทันใดนั้นไอรีนก็หดตัวเข้าไปอยู่ตรงมุมเตียง ถือมีดสั้นเอาไว้ มองไปยังเฉินเป่ยอย่างระมัดระวัง
เฉินเป่ยนั่งลงตรงขอบเตียง มองมายังไอรีน ดวงตาของเขายังคงมีความล้อเล่น
ไอรีนได้ยินคำพูดของเฉินเป่ยก็ตกใจเล็กน้อย ใบหน้าซีดลง มองไปยังเฉินเป่ยอย่างนึกไม่ถึง สีหน้ายังคงเต็มไปด้วยความตกใจ “นายรู้มานานแล้วหรอ”
เฉินเป่ยมองไปยังไอรีน แววตาของเขายังเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย “ไม่อย่างนั้นทำไมหรือ ผมรู้ตั้งแต่ตอนที่คุณใส่ยาลงให้ผมแล้วล่ะ”
“เป็นไปไม่ได้!” ไอรีนส่ายหน้าอย่างสิ้นหวัง ร่างกายของเธอสั่นอย่างรุนแรง “คุณไม่มีทางรู้ทันหรอก! พวกเราให้ความร่วมมือกันดีมากขนาดนั้น!”
สีหน้าของเฉินเป่ยเรียบเฉย มองไปยังไอรีน และพูดอย่างใจเย็น “ต้องขอบอกว่า ทักษะการแสดงของคุณเข้ากันได้ดี แต่ก็น่าเสียดาย ที่พวกคุณมาเจอคนอย่างผม”
ไอรีนจะรู้ได้อย่างไร ว่ากลอุบายและวิธีการเหล่านี้ ถูกเฉินเป่ยมองออกตั้งแต่ต้นจนจบแล้ว แต่ก็เป็นเหมือนลิงที่คอยกำกับการแสดงและแสดงด้วยตนเอง เฉินเป่ยยังคงตั้งใจร่วมมือกับเธออย่างแนบเนียน ทำให้เธอตายใจว่าเฉินเป่ยจะต้องหลงกล!
การแสดงของไอรีนอาจสามารถหลอกคนทั้งโลกได้ แต่ เฉินเป่ยเป็นใครกัน
ไอรีนคิดจะหลอกเฉินเป่ย แต่ไม่เป็นเหมือนอย่างที่คิดไว้!
ไอรีนกัดฟันแน่น คำพูดของเฉินเป่ยถากถางเป็นอย่างมาก ทำให้เธอรู้สึกละอายใจจนพูดไม่ออก แทบจะอยากหาที่เย็บปิดตะเข็บไปในทันที
เธอเป็นสายลับใต้ดินอันดับหนึ่ง นึกไม่ถึงว่าก่อนหน้านี้ก็ถูกเฉินเป่ยจับได้มาแล้ว…แต่โชคดีที่เฉินเป่ยไม่ได้ลงมือ…ไม่อย่างนั้น ถ้าเป็นคนอื่นก็ไม่รู้ว่าไอรีนจะต้องตายแบบใด
ดวงตาของเฉินเป่ยมองไปยังมีดสั้นในมือของไอรีน และหัวเราะขึ้นอย่างเยือกเย็น “จะเอาเจ้าสิ่งนี้มาฆ่าฉันนะหรือ ไร้เดียงสา!”
ไอรีนเงยหน้าขึ้น มองไปยังเฉินเป่ย “คุณเป็นใครกันแน่!”
การที่จะมองไอรีนได้อย่างทะลุปรุโปร่ง จะต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน สิ่งเดียวที่ไอรีนมั่นใจ ก็คือเฉินเป่ยไม่ธรรมดาเลยแม้แต่น้อย
“ผมเป็นใคร คุณไม่มีสิทธิ์จะรู้” เฉินเป่ยพูดเบาๆ พลางสูบบุหรี่ไปด้วย
ไอรีนขบริมฝีปากแดง คำพูดนี้ของเฉินเป่ย ตบตาเธอโดยตรง
“บอกมาเถอะ คุณเป็นคนของใคร” เฉินเป่ยถาม
ไอรีนเงยหน้าขึ้นอย่างดื้อรั้น แก้ตัวอย่างหนัก “อย่างนั้นคุณก็ไม่สามารถพูดโดยไม่มีหลักฐานได้ ว่าฉันได้รับการว่าจ้างมา!”
“ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาหรือไง” เฉินเป่ยยิ้มอย่างเยือกเย็น “ตอนที่กินข้าวกันครั้งแรก ยาที่คุณใส่ให้ผม ตอนนี้ผมยังมีเก็บไว้อยู่เลย ด้านบน ก็น่าจะมีลายนิ้วมือของคุณ…บริษัทของคุณเป็นแค่บริษัทเปลือกเปล่าๆ และคุณก็มักจะเข้าออกโรงแรมแห่งหนึ่งเป็นประจำ ก่อนและหลังไม่เกินห้านาที…” เฉินเป่ยพูดอย่างเย้ยหยัน “เป็นไปได้ไหมว่าคุณจะพบแต่พวกผู้ชายสามวินาที”
ดวงตาอันงดงามของไอรีนมองไปยังเฉินเป่ย รูปร่างงดงามของเธอก็สั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ ฟันสีเงินนั้นขบกัดริมฝีปากแดงอันอวบอิ่ม ส่วนโค้งเว้าบนร่างกายอันเซ็กซี่ของเธอ ไร้สิ่งกีดขวาง
แต่ขณะนี้ความสงบเข้ามาแทนที่ในดวงตาของเฉินเป่ย ร่างกายที่งดงามพร้อมที่อยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้ ไม่อาจทำให้เขารู้สึกอะไรได้แม้แต่คลื่นในใจ
ไอรีนพูดไม่ออก และเฉินเป่ยก็ยังถามอย่างเฉยเมยอีกเล็กน้อย “คุณ ใครเป็นคนส่งคุณมา”
ไอรีนมองไปยังเฉินเป่ย ในที่สุด…เธอก็ยอมปริปาก เอ่ยคำพูดมาหนึ่งคำ “หลี!”
ฮะ！
ในห้องส่วนตัว อุณหภูมิลดลงในชั่วพริบตา เจตนาของการฆ่าที่น่ากลัว ก็ได้คลุ้งไปทั่วห้องส่วนตัว!
ดวงตาของเฉินเป่ยเปล่งประกายอย่างเย็นชา จ้องมองไปยังไอรีน ด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม…หรี่ตาลงแล้วพูดว่า “พูดต่อสิ”
ไอรีนแถมจะอยากกัดริมฝีปากแดงนั้นอย่างรวดเร็ว ดวงตางดงามของเธอมองไปยังเฉินเป่ย พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา “ภารกิจของฉัน คือการปกป้องและเชื่อฟังคำสั่งของเขาอย่างไม่มีเงื่อนไข…”
“คำสั่งของเขา ก็คือการให้คุณมาฆ่าผม” เฉินเป่ยถาม กดไฟแช็กในมือ เปลวไฟปรากฏขึ้น และจุดบุหรี่
“จะให้ฉันค้นหาตัวตนของคุณจนเจอ…ก็มีเพียงให้คุณตายไปแล้ว ก็จะกำจัดอุปสรรคของเขาได้” ไอรีนฝังศีรษะของตนเองไว้ระหว่างขา…เธอเป็นสายลับอันดับหนึ่ง เธอสามารถเป็นร่างไม่อาจเป็นไปได้มานับครั้งไม่ถ้วน แต่ผลในวันนี้…เธอคิดไม่ถึงเลย ว่ามันจะพลิกผัน!
ยิ่งไปกว่านั้น การที่ต้องถูกบ่มเพาะอยู่ในมือของชายที่ไม่รู้จักตัวตนชัดเจน ทำให้เธอไม่เต็มใจอย่างมาก!
และดวงตาของเฉินเป่ยนั้นลึกล้ำไม่มีประมาณ ราวกับว่าจะอ่านความคิดของเธอได้ ถามอย่างมีนัย “คุณรู้สึกไหม ว่ามาพลาดกับเรื่องง่ายๆ”
ไอรีนไม่ได้พูดอะไร ได้แต่นิ่งเงียบไป
เฉินเป่ยยิ้ม “คุณไม่รู้สึกหรือว่ากระบวนการตั้งแต่ต้นจนจบนี่มันสมบูรณ์แบบ เพียงแค่เงื่อนไขสุกงอม ทุกอย่างก็สำเร็จ”
เฉินเป่ยพ่นควันออกมา “ผมไม่มีอะไรทุกอย่าง คุณจะไม่มีเหตุผลในการเข้าไปในอ้อมแขนของผม แม้ว่าจะเมาแล้วต้องการมีความสัมพันธ์กับผม แต่พวกเราไม่มีอารมณ์ที่ต้องการจะแลกเปลี่ยนความสัมพันธ์กันมาก่อนเลยด้วยซ้ำ”
เฉินเป่ยมีสีหน้าประชดประชัน เขาพบเจอผู้หญิงมามากมาย เขาเป็นเซียนเรื่องอย่างว่าจากปากของชิงเหนียน คู่นอนคืนเดียว…เมื่อเขาอยู่ในต่างประเทศคำนี้ทำให้เขาคุ้นเคยเป็นอย่างมาก
และไอรีนจงใจจัดเป็นคู่นอนคืนเดียว มันดูปลอมมาก
ไอรีนมองไปยังเฉินเป่ย ดวงตาที่สวยงามนั้นดูสิ้นหวัง “ฉันสูญเสียความเชื่อใจจากหลีไปแล้ว ฉันก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย”
เฉินเป่ยส่งเสียงอุทานอย่างเยือกเย็น ถามกลับไป “แล้วจะอย่างไร ผมต้องร่วมมือกับคุณเพื่อให้คุณแก้ปัญหาให้ผมอย่างนั้นหรือ”
ไอรีนพูดไม่ออก ในที่สุด ใบหน้าที่สวยงามแสดงให้เห็นถึงความเด็ดขาด ดวงตาที่งดงามก็ดูดุดัน!
ทันใดนั้นมือที่ขาวราวกับหยกที่จับมีดสั้นไว้ จู่ๆ ก็สั่นเทา มีดสั้นในมือ ก็ได้กลายเป็นแสงสีเงินพุ่งตรงไปยังเฉินเป่ย！
รวดเร็วดุจสายฟ้า!
ไอรีนก็เปิดฉากการลอบสังหารอย่างกะทันหัน แต่ไม่ได้ทำให้หัวใจของเฉินเป่ยหวั่นไหว ดวงตาของเฉินเป่ยยังคงสงบนิ่ง แล้วคว้าไปในอากาศ!
วินาทีถัดมา แสงอันเยือกเย็นนั้นก็หายไปในอากาศ ดวงตาอันงดงามของไอรีนก็หดลง จ้องมองไปยังมีดสั้นในมือของเฉินเป่ย!
ฝีมือแบบนี้ ทำให้ไอรีนถึงกับตกใจกลัว การจับมีดสั้นที่ลอยไปด้วยมือเปล่า…แม้แต่หัวหน้าของเธอเองก็ยังทำไม่ได้!
เฉินเป่ยไม่ได้ตั้งใจจะแสดงทักษะที่มีออกไป ทำให้ไอรีนจ้องมองไปยังสายตาซึ่งเต็มไปด้วยความซับซ้อนของเฉินเป่ย
มีดสั้นในมือของเฉินเป่ย คมของมีดได้บาดนิ้วของเขา แต่กลับทิ้งไว้เพียงรอยสีขาวบนผิวด้านของเฉินเป่ย
เฉินเป่ยปล่อยมีดสั้นห้อยลงมา กระตุกมุมปากขึ้นอย่างดูถูก พูดเบาๆ “มีดสั้น เขาไม่ใช้กันแบบนี้หรอกนะ”
วินาทีถัดมา มีดสั้นก็หล่นออกจากมือของเฉินเป่ย และติดแน่นอยู่กับผนังห้อง
ดวงตาของไอรีนเต็มไปด้วยความสงสัย เธอไม่ค่อยเข้าใจ ว่ามีดบินของเฉินเป่ย เป็นอย่างไร
แต่หากมองใกล้ๆ อย่างละเอียด ก็ต้องประหลาดใจ เมื่อพบว่ามีดนี้ของเฉินเป่ย ปักตอกยุงเข้ากับบนกำแพง!
ไอรีนมีสีหน้าสิ้นหวัง คุกเข่าลงทันที สีหน้าซีดเหมือนกระดาษ พูดด้วยเสียงแหบแห้ง “จะเป็นหรือจะตาย ก็แล้วแต่คุณเลย”
เฉินเป่ยไอรีนที่กำลังรู้สึกอับอาย จึงพูดว่า “คนแซ่หลีนั่น ไม่ได้ให้สัญญาอะไรกับเธอเลยหรือ”
หัวใจของไอรีนตกตะลึง เงยหน้าขึ้นมองเฉินเป่ย ดวงตาแฝงความประหลาดใจ เธอไม่คิดเลยว่า เฉินเป่ยจะรู้เรื่องนี้ด้วย
ดวงตาที่ลึกล้ำของเฉินเป่ย เขาในขณะนี้ ไม่ได้มีลักษณะของความใจกว้างอย่างปกติอีก เขาในตอนนี้ ทั่วทั้งร่างบ่งบอกถึงเสน่ห์อย่างหนึ่งของผู้ชายที่มีเอกลักษณ์
“นี่คือ ความลับขั้นสุดยอดของหัวเซี่ย…ฉันไม่สามารถบอกได้” ไอรีนกัดฟันและเลือกที่จะเก็บความลับไว้
องค์กรมังกร…เป็นกลุ่มสายลับที่ลึกลับและทรงพลังที่สุดของหัวเซี่ย เธอก็เพิ่งจะรู้จักชื่อโดยบังเอิญเช่นกัน….ถ้าหากรั่วไหลออกไป อาจเป็นอันตรายต่อความปลอดภัยของหัวเซี่ย！
เฉินเป่ยมองไปยังไอรีนแล้วพูดช้า ๆ “เขายินยอม และยังดึงดูดเธอได้ด้วย ขอแค่มีองค์กรมังกร”
ทันใดนั้น ร่างของไอรีนก็ตกตะลึง เธอเงยหน้าขึ้นมองเฉินเป่ย ดวงตาก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง ไม่อาจจะอธิบายความตกตะลึงนั้นได้…มันน่าตกใจมาก จนไม่อยากจะเชื่อ!
“เป็นไปไม่ได้…คุณรู้ได้อย่างไร” น้ำเสียงของไอรีนแทบไม่อยากจะเชื่อ ดวงตาคู่นั้นเบิกกว้าง จนแทบจะล้มลงกับพื้น!
เธอมองไปยังเฉินเป่ย ราวกับจ้องมองสัตว์ประหลาด และจ้องมองอย่างเอาเป็นเอาตาย…เรื่องของเธอและหลีเช่าหงไม่มีบุคคลที่สามรับรู้…ชายที่อยู่ตรงหน้า รู้จักการมีอยู่ขององค์กรมังกรได้อย่างไร!
“ด้วยความสามารถของคุณ ในองค์กรนั้น ก็ไม่น่าจะเลวร้ายเกินไป ไม่ว่าหลีเช่าหงจะให้สัญญากับคุณเป็นสมบัติเงินทองแค่ไหน ก็เกรงว่าจะไม่สามารถดึงดูดคุณได้…มีเพียงองค์กรมังกรของหัวเซี่ยเท่านั้น จึงจะทำให้คุณหวั่นไหวได้”
เฉินเป่ยมองไปยังปฏิกิริยาของหลินเฉว่ ยิ้มเบาๆ …เขารู้จักองค์กรมังกรได้อย่างไร…หรือเขาจะคุ้นเคยกับองค์กรมังกรมากกว่าหลีเช่าหง!
“คุณ…คุณเป็นใครกันแน่! ” น้ำเสียงของไอรีนดูหวาดกลัวอย่างมาก…เธอยิ่งพบมากขึ้นว่า ชายตรงหน้าที่เธอเดาไม่ออก…ดูเหมือนตนเองจะไม่มีความลับเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา!
ผมก็เป็นผม ลูกเขยของบ้านหลี ก็แค่นั้นเอง” เฉินเป่ยตอบเบา ๆ
“เขาให้สัญญา ว่าขอเพียงแค่ฉันสามารถทำภารกิจสำเร็จ ฉันก็จะได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมองค์กรมังกร…อยู่ในระบบ เป็นสายลับที่ดีที่สุดในองค์กร” ไอรีนพูดกระซิบ บอกออกมาหมดทุกอย่าง โดยไม่ปกปิดความลับใดไว้ “นี่เป็นความฝันของสายลับทุกคน และเป็นสิ่งเดียวที่ฉันอยากได้”
“ไอ้คนโง่แซ่หลี” ทันใดนั้น เฉินเป่ยก็ยิ้มเยาะด้วยสีหน้าเย็นชา “ดูเหมือนว่า องค์กรมังกรจะเสื่อมโทรมลงแล้ว องค์กรมังกรที่เสื่อมโทรม ก็คงจะสูญเสียจิตวิญญาณที่เคยมีอยู่เดิมไปหมดแล้ว”
ไอรีนมองไปยังเฉินเป่ย เฉินเป่ยพึมพำกับตนเอง ก็ยิ่งเพิ่มความลึกลับของเขา ทำให้ไอรีน ยิ่งอยากรู้จักตัวตนของเฉินเป่ยมากขึ้นไปอีก
ตอนแรกเธอรู้สึกว่าตัวตนของเฉินเป่ยไม่ได้กระจอก แต่คิดไม่ถึง ว่าเฉินเป่ยจะรู้จักองค์กรมังกรจริงๆ!
สรุปแล้วเฉินเป่ยเป็นใครกันแน่ ไอรีนคาดเดาอยู่เงียบๆ …ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าดูเหมือนจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับองค์กรมังกรในอดีต…
สีหน้าของเฉินเป่ยเรียบนิ่ง มีเพียงความซับซ้อนในดวงตาเท่านั้นที่ทรยศความรู้สึกของเขา
โดยธรรมชาติแล้วเขาไม่สามารถจะบอกไอรีนได้ หลายปีก่อนหน้านี้ ตอนที่องค์กรมังกรประลองฝีมือกัน ชื่อเสียงของตำนานองค์กรมังกรในตอนนั้นไม่ได้หายไปไหน…ทุกคนในองค์กรมังกร ล้วนเรียกเขาอย่างเคารพว่า——หลง!
