แต่บางเรื่องเราก็ไม่มีไฟล์แล้วเหมือนกัน
บทที่ 367 บุกรุก!
การฆาตกรรมอำพรางอันแสนเลือดเย็นในครั้งนี้ จนภายในตัวบ้านตระกูลตู้ไม่อาจปกปิดเอาไว้ได้ จนกระทั่งมันแผ่รังสีออกมายังภายนอกบ้านตระกูลตู้ จนทำให้บรรดานายตำรวจรวมถึงเย่ชวง ต่างตัวสั่นเสียวสันหลังวาบ ขนพองสยองเกล้ากันเป็นแถว!
“เป็นไปได้ยังไง!” นายตำรวจคนหนึ่งใช้สายตาเพ่งมองไปทางบ้านตระกูลตู้ พลันเบิกตาโต สีหน้าไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เห็น
ตึง!
สีหน้าของเย่ชวงตึงเครียดเคร่งขรึม เธอจ้องมองบ้านตระกูลตู้ พร้อมทั้งเสียงอันเฉียบขาด “อธิบดีทุกท่านต่างเฟ้นหาคนกันมาอย่างพิถีพิถัน ทุกคนต่างผ่านประสบการณ์ต่างๆ กันมาอย่างโชกโชน…เรื่องพิสดารก็ผ่านกันมาเยอะ คดีนี้ถือว่าเป็นความลับสุดยอด… ดังนั้นไม่ว่าจะเจอเหตุการณ์อะโปรดอย่าได้ตื่นตระหนก ต้องหนักแน่นกันเข้าไว้”
“หัวหน้าเย่ ตกลงว่าด้านในเกิดอะไรขึ้น?” หนึ่งในเจ้าหน้าที่ตำรวจทนกับความสงสัยที่คับแน่นอยู่ในใจไม่ไหว
เจ้าหน้าที่ตำรวจเหล่านี้ถึงแม้ว่ารู้ว่าคดีนี้เป็นคดีเกี่ยวกับตระกูลทองของหู้ไห่ มันเชื่อมโยงไปถึงตระกูลตู้ ตระกูลจาง ทว่าไม่รู้ว่า คดีนี้มันมีความโหดเหี้ยมท่ามกลางกลิ่นคาวเลือดอย่างมืดมน
เย่ชวงมองเข้าไปในบ้านตระกูลตู้ ขนาดเธอเองก็ยังเกิดความสงสัยอยู่เช่นกัน…ว่าด้านในมันเกิดอะไรขึ้น… ถึงได้เกิดเรื่องการฆาตกรรมอันเยือกเย็นขนาดนี้ … การฆาตกรรมล้างโคตรจากด้านในตระกูลตู้จนออกมาด้านนอกของตระกูลตู้ จนทำให้ทุกคนที่อยู่ในที่เกิดเหตุนั้นตัวแข็งจนถึงจุดเยือกแข็ง… ร่างกายหนาวสั่นจนชาไปทั้งตัวรวมทั้งเย่ชวงด้วย อุณหภูมิอันอบอุ่นที่รายล้อมที่รอบตัวพลันลดระดับลงไปหลายองศา!
“เข้าไปเดี๋ยวก็รู้เอง” ดวงตางดงามของเย่ชวงจ้องมองบ้านตระกูลตู้อย่างปกติ พลันกล่าวพูดออกมา
“แก๊ก แก๊ก แก๊ก ….”
เสียงรองเท้าหนังดังกระทบกับพื้นจนเกิดเสียงดังลั่น เย่ชวงกับเจ้าหน้าที่ตำรวจอีกหลายท่านต่างเดินจ้ำอ้าวเข้าไปด้านในคฤหาสน์ตระกูลตู้
ยิ่งเดินเข้าใกล้ตัววิลล่าหลังนั้น เย่ชวงพลันผ่อนเท้าลง ดวงตางดงามพลันมองบริเวณประตูใหญ่ของวิลล่าที่ปิดอยู่
สายตาของเย่ชวงพลันค่อยๆ มองลงต่ำลงเรื่อยๆ ทันใดนั้น เจ้าหน้าที่ตำรวจนายหนึ่งก็สูดลมหายใจเข้าอย่างแรง พร้อมทั้งจ้องมองตาไม่ขยับบริเวณตรงรอยร้าวที่ปรากฏให้เห็นตรงประตูขนาดใหญ่ของวิลล่า!
ก็เห็นเลือดสดสีดำไหลออกมาเป็นกอง…ยาวเหยียดหยาดเป็นรอยดั่งงูตัวหนึ่ง… ซึ่งมันอยู่ตรงบริเวณที่ปิดช่องประตูของประตูขนาดใหญ่ของวิลล่า เลือดมันค่อยๆ ไหลออกมาทางด้านนอกเรื่อยๆ .. จนได้กลิ่นคาวเลือดเหม็นคลุ้งลอดผ่านออกมาจากที่ปิดช่องประตู แถมกลิ่นมันยังรุนแรงกว่าตอนที่เย่ชวงอยู่ตรงประตูในสวนอีกหลายเท่าเสียอีก!
หัวใจของเย่ชวงเต้นอย่างหนักหน่วง! อาศัยประสบการณ์ในการตัดสินใจแล้ว.. กลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งที่รุนแรงขนาดนี้.. ขนาดเธอเองยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้องฆ่าคนไปกี่มากน้อย ถึงได้มีกลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งจนทำให้คนพะอืดพะอมได้ถึงเพียงนี้!
เย่ชวงพยายามอดทนต่ออาการพะอืดพะอมเอาไว้ในใจ พลันคว้าปืนออกมา ส่วนอีกมือหนึ่งก็ค่อยๆ ผลักบานประตูออก…
หลังจากที่เย่ชวงเปิดประตูแล้วนั้น กลิ่นคาวเลือดที่คลื่นเหียนชวนอาเจียนก็ส่งกลิ่นออกมาจากด้านในของวิลล่า กลิ่นนั้นมันพุ่งเข้าหาเย่ชวงกับอีกหลายคน จนกลิ่นเหล่านั้นมันตลบอบอวลติดตัวพวกเขาทุกคนไปหมด!
“อ้วก…” เจ้าหน้าที่ที่มีประสบการณ์อันโชกโชนแถมผ่านคดีฆาตกรรมอันโหดเหี้ยมมานักต่อนักจนนับครั้งไม่ถ้วนมาแล้ว เมื่อได้กลิ่นคาวเลือดอันรุนแรงในครั้งนี้ จนลมในท้องเกิดอาการลมตีขึ้นจนอยากจะอาเจียนออกมาทันที
ปัง!
ประตูวิลลาถูกเปิดออก แสงสีทองส่องสว่างผ่านก้อนเมฆดำทะมึน จนมันสาดแสงเข้ามาด้านในวิลล่า ทว่าเมื่อเย่ชวงกับเจ้าหน้าที่ตำรวจท่านอื่นเห็นภาพเหตุการณ์ในวิลล่าในเวลานี้…ต่างตกตะลึงยืนตาค้างกันเป็นแถว!
พวกเขาเห็นอะไรกันแน่?
ดวงตางดงามของเย่ชวงเบิกตาโต ตัวสั่นสะท้าน …. เพราะว่านัยน์ตาอันงดงามนั้นพลันแสดงอาการตัวสั่นและสะเทือนขวัญเป็นอย่างมาก!
ส่วนเจ้าหน้าที่ตำรวจท่านอื่นๆ เมื่อเห็นภาพที่อยู่ในวิลล่าแล้ว … ต่างขนหัวลุก จนขาทั้งสองข้างสั่นผับๆ นัยน์ตาฉายความรู้สึกมันยากที่จะเชื่อและมันเป็นเรื่องที่เกินคาดคิดไว้เสียอีก!
ประตูวิลล่าถูกเปิดออก ภาพที่มีแต่กลิ่นคาวเลือด ต่างอยู่ในกระบอกตาของพวกเขาทั้งสิ้น!
เลือดที่ไหลกองเป็นทาง … ศพที่กองเป็นภูเขาเหล่ากา … เลือดไหลท่วมจนขวัญผวา! ภาพที่เห็นนี้มันน่าหวาดกลัวกว่าหนังสยองขวัญจำพวกหนังของอเมริกาเสียอีก!
เรื่องนี้มันทำให้จิตวิญญาณที่อยู่ด้านในสุดเกิดความรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก! ด้านในคฤหาสน์บริเวณทางเดินทอดยาวทุกทิศทุกทาง…แม้กระทั่งหลอดไฟเองก็ยังเปื้อนเลือด จนมันสาดแสงออกมาเป็นเลือดสีแดงแทน….ซากศพทุกศพเสียชีวิตอยู่ในสภาพอย่างน่าเวทนา… ร่างกายที่เย็นเฉียบ….ดวงตาต่างนอนตายตาไม่หลับเบิกตาโต …. เลือดที่ไหลนองออกมาเป็นกองจนรวมเป็นสายน้ำได้! นี่มันเป็นเลือดจริงๆ ที่ไหลออกมารวมกันจนเป็นแม่น้ำตามจริง!
บนทางเดิน เลือดสดๆ ได้ไหลนองเป็นกองเลือด… เย่ชวงก้มหน้าก้มตา ใบหน้างดงามฉายความรู้สึกสับสนอลหม่านแสดงออกผ่านทางสีหน้า… ในใจของเธอเต้นสั่นอย่างบ้าคลั่ง…. นี่เพิ่งแค่ผลักประตูวิลล่าเข้ามาเท่านั้นเองก็เห็นบริเวณทางเดิน…และด้านในของวิลล่า ที่มีแต่เลือดแปดถึงเก้าสิบเปอร์เซ็นต์เข้าไปแล้ว?
เย่ชวงได้แต่คิดอยู่ในใจเงียบๆ ทว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจที่อยู่ด้านข้าง หยิบที่คลุมรองเท้าออกมาสองชุด พร้อมยื่นให้เย่ชวง “หัวหน้าเย่ สวมอันนี้เอาไว้เถอะ ที่นี่มีแต่เลือด”
เจ้าหน้าที่ตำรวจย่างเท้าเข้าไปด้านใน เลือดสดอันเข้มข้นได้ไหลทะลักขึ้นมา…จนล้นกระเพื่อมถึงบริเวณน่อง ถ้าไม่ใช่ถุงคลุมรองเท้าที่มันยาวมาถึงหัวเข่าแล้วละก็…. รองเท้าหนังคู่ใหม่คู่นี้ของเย่ชวง มันคงต้องเปรอะเปื้อนอย่างแน่นอน
บริเวณทางเดิน การตายดูช่างโดดเดี่ยวอ้างว้างเหลือเกิน กลิ่นคาวเลือดรุนแรงมันแพร่กระจายไปทั่วจนปกคลุมกลุ่มของเย่ชวงกับคนอื่นด้วย เสียงเงียบกริบไม่มีเสียงอื่นใด มีเพียงเสียงเดินเท้าของเย่ชวงกับเจ้าหน้าที่ตำรวจหลายนายที่เดินเข้าไปท่ามกลางกองเลือดเท่านั้นเอง
ไม่นาน สายตาของเย่ชวงก็หยุดอยู่ที่ประตูของห้องอาหาร… ศพมากมายนับไม่ถ้วนที่นอนกองกันอยู่ตรงบริเวณประตูห้องอาหารเรียกความสนใจของเย่ชวงได้ทันที!
บริเวณประตูห้องอาหาร ซากศพอันเย็นเฉียบทุกศพที่นอนเสียชีวิต กองอยู่รวมกันราวกับภูเขาลูกย่อมๆ อย่างนั้น.. เย่ชวงกวาดตามองศพที่เป็นภูเขา! จนหัวใจเต้นอย่างบ้าคลั่ง ยากนักแก่การที่ทำให้มันสงบลงได้!
“บริเวณประตูห้องอาหารมันถูกขวางทางเอาไว้ ไม่สามารถเข้าไปด้านในได้” เจ้าหน้าที่ตำรวจท่านนั้นกล่าวออกมาหลังจากที่เดินไปวิเคราะห์สถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้าแล้ว ไม่นานก็เดินกลับมาพูดอยู่ด้านข้างเย่ชวงด้วยสีหน้าอาการที่ดูไม่ดี
เย่ชวงตะลึงเล็กน้อย เจ้าหน้าที่ตำรวจท่านั้นกล่าวอธิบายต่อ “บริเวณประตูห้องอาหาร..กองศพมันขวางทางอยู่”
คำพูดของเจ้าหน้าที่ตำรวจท่านนั้นเมื่อหลุดปากออกมาแล้ว ยิ่งทำให้เจ้าหน้าที่ท่านอยู่ที่อยู่ด้านข้างเย่ชวงสูดลมหายใจเย็นๆ เข้าทันที….. บริเวณประตูแต่มีกองศพมาขวางทางเอาไว้… นั่นหมายความว่าจะต้องมีศพมากมายขนาดไหนกันที่สามารถทำให้เป็นแบบนั้นได้!
“ทำยังไงดี?” เจ้าหน้าที่ตำรวจเงยศีรษะขึ้นมา พร้อมทั้งหันไปหาเย่ชวง เพื่อรอเย่ชวง
ตัดสินใจ
เย่ชวงครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ พลันเงยศีรษะพร้อมทั้งกล่าวออกมาอย่างเสียงใส “ไปหาดูสิว่าห้องอาหารยังมีประตูอยู่ด้านหลังอยู่ไหม”
“ครับ” เจ้าหน้าที่ตำรวจรีบแยกย้ายกันอย่างรวดเร็ว… ไม่นานพลันมีเสียงเจ้าหน้าที่ตำรวจนายหนึ่งตะโกนรายงานเสียงดังลั่น “หัวหน้าเย่ ห้องอาหารนี้มีประตูอยู่ด้านหลัง”
ท่าทางของเย่ชวงนิ่งงัน จากนั้น พลันเดินมุ่งหน้าไปยืนข้างเจ้าหน้าที่ตำรวจที่กล่าวรายงานเสียงดังนายนั้น โดยไม่มีอาการลังเลแต่อย่างใด
“เปิดประตู” สีหน้างดงามของเย่ชวงยิ่งเคร่งเครียดหนักขึ้นเรื่อยๆ
ประตูด้านหลังของห้องอาหารถูกเปิดออก เย่ชวงเดินนำเจ้าหน้าที่ตำรวจหลายท่านมุ่งหน้าเข้าไปด้านในห้องอาหาร วินาทีนั้น ท่าทางเปลี่ยนอย่างฉับพลัน
เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายนาย ได้แต่กวาดตามอง พร้อมทั้งเอามือปิดปากอย่างไม่ลังเลสักนิด พลันวิ่งออกจากห้องอาหารทันที เมื่อวิ่งมาที่ประตูของห้องอาหาร มือสัมผัสกำแพงที่มีแต่รอยคราบเลือด พร้อมทั้งอาเจียนออกมาอย่างหมดไส้หมดพุง
เย่ชวงได้แต่อดทนกัดฟันเอาไว้แน่น พร้อมทั้งกำหมัดเอาไว้… หลังจากที่เห็นภาพที่ในห้องอาหารมีแต่ภาพที่จมกองเลือด เธอพยายามปรับสภาพอารมณ์ให้ใจเย็นสงบลงให้ได้….
ห้องอาหารที่แสนจะธรรมดาทว่ามันกลายมาเป็นสถานที่ที่มีแต่ศพเป็นกอง! บริเวณโดยรอบต่างมีแต่ร่องรอยอาวุธในการถูกระดมยิงกันอย่างนับไม่ถ้วน… กองเลือดบริเวณพื้น เริ่มแข็งตัวจนจับเป็นก้อน จนมันเป็นรอยสีดำแห้งกรังติดพื้น!
ด้านในบริเวณห้องอาหาร มันช่างน่าหวาดกลัวยิ่งกว่าขุมนรกเสียอีก … ราวกับเป็นภาพโลกเกิดโลกาวินาศ! มีแต่แขนขาดขาขาด…แถมลอยตุ๊บป่องอยู่ในทะเลกองเลือดไปทั่วบริเวณ… ถึงแม้ว่าจะมองแค่แวบเดียวก็ตาม ทว่าก็ทำให้เจ้าหน้าที่ตำรวจที่เคยผ่านประสบการณ์คดีฆาตกรรมมาอย่างโชกโชนนั้น …. สติสัมปชัญญะขาดผึงทันที!
“ต้องเกิดการต่อสู้อย่างรุนแรงเกิดขึ้นที่นี่” ผ่านไปนานพอควร เย่ชวงก็เดินถอยหลังออกจากห้องอาหาร พลันสูดหายใจเข้าปอด พร้อมทั้งกล่าวออกมา
“หัวหน้าเย่… ตระกูลตู้ถูกฆ่าล้างโคตร…ต้องเป็นคนประเภทไหนกันนะถึงทำเช่นนี้ได้?” เจ้าหน้าที่ตำรวจนายหนึ่งที่สีหน้าซีดเผือดเป็นคนเอ่ยถาม
“ฉันเองก็ไม่ทราบเช่นกัน” เย่ชวงได้แต่ส่ายหน้าไปมา พลันกล่าวว่า “ภายในห้องอาหารเกิดการต่อสู้กันอย่างดุเดือด… ราวกับว่าร่องรอยส่วนใหญ่ถูกลบไปด้วย… ไม่มีหลักฐานร่องรอยที่สามารถเป็นประโยชน์เหลือไว้สักเท่าไหร่”
“หนึ่งในตระกูลทองของหู้ไห่…. ถูกฆ่าล้างโคตรไปง่ายๆ แบบนี้เชียว …มนุษย์ธรรมดาที่ไหนจะทำได้…เกรงว่าต้องเป็นสัตว์แล้วมั้ง” เจ้าหน้าที่ตำรวจที่ใบหน้าซีดเผือดนายหนึ่งเป็นคนกล่าวออกมา
“ไม่รู้เหมือนกัน” เย่ชวงได้แต่ส่ายหน้า พร้อมทั้งพูดกับเจ้าหน้าที่ตำรวจคนอื่นด้วย “ค้นหาว่ายังทิ้งร่องรอยอื่นๆ ไว้บ้างไหม”
ผ่านไปสักพัก หลังจากที่เย่ชวงได้สงบสติอารมณ์ลงได้แล้ว พร้อมทั้งสูดลมหายใจเข้าออกลึกๆ พลันเปิดประตูด้านหลังของห้องอาหาร แล้วเดินเข้าไปด้านในห้องอาหารอีกครั้ง เพื่อค้นหาหลักฐานอย่างละเอียดอีกครั้ง
เวลานั้นเอง เจ้าหน้าที่ตำรวจนายหนึ่งพลันผลักประตูด้านหลังของห้องอาหารเข้ามาอย่างรุนแรง พร้อมทั้งเดินมาจากทางเดินมุ่งหน้ามาหาเย่ชวง สีหน้าที่ตื่นเต้นมาก พร้อมทั้งพูดว่า “หัวหน้าเย่ เจอหลักฐานสำคัญแล้ว!”
ท่าทางเย่ชวงนิ่งเงียบ พลันลุกขึ้นยืน มองไปทางนายตำรวจท่านนั้น แล้วกล่าวถามทันที “ไปเจออะไรเข้า?”
“พวกเราไปเจอผู้รอดชีวิต” เจ้าหน้าที่ตำรวจท่านนั้นกล่าวออกมา “อยู่ในชั้นใต้ดิน มีคนรอดชีวิตอยู่มากมายเลย!”
ภายในห้องใต้ดิน แสงไฟอันมืดหม่น หลังจากที่เย่ชวงเดินเข้าไปด้านในห้องใต้ดินแล้วนั้น กลิ่นเหม็นชวนคลื่นเหียนอาเจียนถึงได้เบาลงไปเยอะ ทว่ากลับได้กลิ่นอับชื้นขึ้นมาแทน
เย่ชวงและเจ้าหน้าที่ตำรวจอีกหลายนาย โดยการที่นายตำรวจนายนั้นเป็นคนนำทางพาไป ทางเดินอันคดเคี้ยวเลี้ยวไปเลี้ยวมา จนสุดท้ายแล้วเจ้าหน้าที่ตำรวจท่านนั้นก็หยุดลง พร้อมทั้งชี้ไปที่คนห้าถึงหกสิบคนที่ถูกโซ่เล็กข้อแขนเท่าเด็กตรึงเอาไว้ สวมใส่เสื้อผ้าที่ขาดวิ่น เจ้าหน้าที่หลังงอคนหนึ่ง พูดกับเย่ชวง “คนพวกนี้ถูกพบตัวในห้องใต้ดิน”
เย่ชวงกวาดตามองคนห้าถึงหกสิบคน ดวงตาคู่นั้นแสดงอาการตื่นตระหนก พลันเอ่ยถามในทันทีโดยไม่มีการลังเลแต่อย่างใด “ฉันยื่นเอกสารเสนอให้ท่านอธิบดี ส่งคนมาที่นี่ให้มากกว่าเดิม… พร้อมทั้งล็อกดาวน์ที่นี่เอาไว้ ที่นี่ต้องมีร่องรอยหลักฐานอีกเยอะแยะที่พวกเรายังหาไม่พบ”
“ครับ!”
เย่ชวงมองมาทางทาสรับใช้ห้าสิบถึงหกสิบคน นัยน์ตาทอประกายด้วยความเห็นใจและความสงสาร ทว่าในใจกลับเกิดความรู้สึกสงสัยอะไรบางอย่างที่ไม่อาจจะแก้ปมได้ … ว่ามือสังหารท่าตระกูลตู้ล้างโคตรนั้น… ทำไมถึงไม่จัดการทาสพวกนี้ให้สิ้นซากไปด้วย? หรือว่าหาพวกนี้ไม่เจอจริงๆ เหรอ? เย่ชวงไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไหร่… เพราะที่เกิดเหตุก็บอกทิศทางไว้แล้วว่าเป็นคนคนเดียวที่ลงมือ… แต่ว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้ไปได้ล่ะ? เย่ชวงก็ไม่อาจจจินตนาการตามได้เลย มือสังหารที่มีความสามารถในการฆาตกรรมฆ่าล้างโคตรตระกูลตู้อย่างเลือดเย็น …. มันยังเป็นคนอยู่ไหม?
………
“รายงานตัว” เวลานั้นเอง เย่ชวงพลันฉุกคิดอะไรออก พร้อมทั้งตะโกนเสียงดังลั่น
เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายนายเดินกลับมาที่ข้างกายเย่ชวง เย่ชวงกล่าวออกคำสั่งทันที “พวกคุณหลายคนคอยคุ้มกันที่นี่เอาไว้ รอจนอธิบดีหน่วยงานใหญ่มาแล้ว ค่อยตรวจสอบที่เกิดเหตุ…”
“หัวหน้าเย่ คุณจะไปไหนเหรอ?” เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายนายเอ่ยถาม
“จะไปตรวจสอบที่ตระกูลจางสักหน่อย ตระกูลจางคงไม่โดนฆ่าล้างโคตรไป นายใหญ่ตระกูลจาง ต้องรู้แน่ๆ ว่ามือสังหารคือใครกันแน่” เย่ชวงกล่าวออกมา
“แต่ว่า… อธิบดีก็เคยพูดออกมาแล้วว่า ตระกูลจางมีอำนาจอันยิ่งใหญ่ ขนาดอธิบดีเองยังไม่กล้าแหย่หนวดเสือเลย … หัวหน้าเน่คุณตัวคนเดียวเดินดุ่มๆ เข้าไปในบ้านตระกูลจางเนี่ยนะ มันอันตรายเกินไป!” เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายนายตกใจสิ้นสติ พร้อมทั้งรีบพูดเกลี้ยกล่อมเพื่อห้ามปราบเอาไว้
ทว่าสีหน้าท่าทางของเย่ชวงนั้นยังคงยืนหยัดหนักแน่น พร้อมทั้งกล่าวว่า “มีแค่เดินมุ่งหน้าไปที่ตระกูลจางเท่านั้นแหละ อาจจะได้ความจริงมาบ้าง… ไม่งั้นเมืองหู้ไห่จะดำดิ่งจะตกอยู่ท่ามกลางสถานการณ์ในทะเลเดือด…. ใครก็ไม่อาจทราบได้ว่า มือสังหารคนนั้นจะกลับมาทำอาชญากรรมที่สุดโต่งเช่นนี้อีกไหม!
