บทที่387 ความเจริญของการพนันเพชรพลอย!
“พรึ่บ!”
เสียงของเฉินเป่ยดังขึ้น จางเป่าเฉิง รวมไปถึงสีหน้าของหลีชิงเยียนกับซูเหลย ต่างก็อึ้งกันไปหมด!
ใบหน้าของจางเป่าเฉิงรอยยิ้มลดเลือนไปอย่างช้าๆ จางเป่าเฉิงเงยหน้าขึ้นมาช้าๆ มองดูสีหน้าที่เรียบเฉยของเฉินเป่ย แต่น้ำเสียงยังคงเต็มไปด้วยความหึง
หลีชิงเยียนใบหน้างามที่เย็นชานั้นก็ต้องอึ้งไปชั่วขณะ ต่อมาใบหน้าก็กลับไปเย็นชาอีกครั้ง มองดูเฉินเป่ย และเอ่ยปากด่าว่า “หุบปากเลย ใครใช้ให้นายเสียมารยาทกับหัวหน้าสมาคมจางแบบนี้!”
เฉินเป่ยมองดูใบหน้าที่งดงามของหลีชิงเยียน ก็ยิ้มกว้าง อธิบายว่า “ประธานหลี ผมแค่เสนอความเห็นเท่านั้น ท่านเป็นถึงประธานบริษัท ท่านให้คนอื่นนั่งที่ของท่าน คงจะไม่เหมาะสมเท่าไหร่นัก”
หลีชิงเยียนทำเสียงฮึ มองดูจางเป่าเฉิงที่มีสีหน้าลำบากใจ และพูดว่า “เป็นกฎภายในของบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปน่ะค่ะ มีเพียงผู้ที่มีความสามารถเท่านั้นถึงจะได้รับการปฏิบัติที่ดี หัวหน้าสมาคมจางทำภารกิจใหญ่เพื่อบริษัทของเราภายในเวลาสั้นๆแบบนี้ได้ ที่นั่งนี้ควรจะให้หัวหน้าสมาคมจางนั่งมากกว่า ไม่มีอะไรไม่เหมาะสมหรอกค่ะ ถ้านายมีความสามารถ หาเงินมาได้ร้อยล้าน นายก็นั่งได้”
เฉินเป่ยหน้าตึงไปทันที ทำได้เพียงหุบปาก และพึมพำเสียงเบาว่า “ให้ตายสิ ก่อนหน้านี้หาเงินให้ตระกูลหลีตั้งเยอะ ก็ไม่เห็นมีใครมาดูแลฉันเลย”
หลีชิงเยียนเห็นเฉินเป่ยหุบปากแล้ว ก็หันไปหาจางเป่าเฉิง ยิ้มให้อย่างมีมารยาท หลีชิงเยียนประธานสาวที่ยิ้มขึ้นมาแล้ว กลับทำให้คนหัวใจเต้นตึกตักได้ เป็นเสน่ห์ที่ยากจะอธิบายได้!
รอยยิ้มที่น่าหลงใหลอของประธานสาว มีผู้ชายน้อยมากที่จะโกรธในสถานการณ์แบบนี้ได้!
จางเป่าเฉิงก็เป็นเหมือนกัน เขาพยักหน้ายิ้มอ่อนๆ พูดว่า “ประธานหลีพูดแบบนี้ ทำผมเขินจริงๆนะครับ”
“หัวหน้าสมาคมจาง กินอะไรคะ?” หลีชิงเยียนถามเสียงเบา
จางเป่าเฉิงพยักหน้า “ก่อนจะมาที่นี่ ผมกินมาแล้วครับ”
หลีชิงเยียนพูดเสียงอ่อนโยนว่า “งั้นก็กินอาหารว่างเลยแล้วกันค่ะ” คำแนะนำของประธานสาว จางเป่าเฉิงก็ปฏิเสธไม่ได้
หลังจากสั่งอาหารว่างที่มีหน้าตาน่ารับประทานมาแล้ว หลีชิงเยียนก็พูดคุยกับจางเป่าเฉิงทันที ทั้งสองคุยกันอยู่นาน จนทำเอาเฉินเป่ยที่อยู่ข้างๆต้องเกิดอาการหึง ในใจมีความหึงอย่างมาก
ต่อมา ที่นั่งของเฉินเป่ยก็ถูกหลีชิงเยียนแย่งไป ทั้งสองพูดกันอย่างสนุกสนาน มีเพียงเฉินเป่ย ยืนอยู่ข้างหลีชิงเยียน ดูเธอที่ปกติเย็นชา ตอนนี้กลับทำตัวอ่อนโยน และโปรยเสน่ห์ต่อหน้าจางเป่าเฉิงอีก ทำเอาเขาต้องอิจฉาไม่หยุด
ใครจะกล้าคิดละว่า ราชาหลงที่มีชื่อเสียง กลับเพราะผู้หญิงคนเดียวและเริ่มอิจฉาจางเป่าเฉิงขึ้นมา!
ด้วยตำแหน่งและตัวตนของราชาหลง มีผู้หญิงมากหน้าหลายตาให้เลือก! การขนส่งขีปนาวุธข้ามทวีป……ซูเปอร์คาร์รุ่นลิมิเต็ดสิบกว่าคันของระดับโลก ของพวกนี้สำหรับเฉินเป่ยแล้ว เป็นเรื่องที่ได้มาอย่างง่ายดาย!
ถ้าชิงเหนียนอยู่ที่นี่ด้วย คงจะหัวเราะเฉินเป่ยแน่ หัวเราะจนฟันร่วงไปเลยก็เป็นได้ ต่างประเทศ ผู้หญิงที่รู้ตัวตนของราชาหลง มีมากมายที่ไล่ตามมาอย่างกับผึ้ง คนบ้าคลั่งมากมายที่หลงใหล มีนับไม่ถ้วนเลยก็ว่าได้!
ผู้หญิงแบบไหนที่เฉินเป่ยไม่เคยเจอ ถ้าเอาเรื่องความรักของราชาหลงเขียนร่ายเป็นประวัติ งั้นก็คงจะเป็น หนังสือที่พูดกับเรื่องราวความรักของราชาหลง คงจะขายหมดทันทีในต่างประเทศ กลายเป็นหนังสือที่ร้อนแรงขายดีแห่งปีทันที!
เฉินเป่ยถือได้ว่าเป็นชั้นสูงของความรัก แต่ตอนนี้ล่ะ เฉินเป่นกลับต้องมายืนข้างหลีชิงเยียนเหมือนกับคนใช้ ฟังเสียงพูดคุยเสียงหัวเราะของเธอกับจางเป่าเฉิง!
หลีชิงเยียนกับจางเป่าเฉิงกำลังพูดคุยกันอย่างสนุก ทันใดนั้น หลีชิงเยียนก็มองดูจางเป่าเฉิง เปลี่ยนประเด็ดพูด ริมฝีปากแดงยิ้มอย่างน่าหลงใหล มองดูเขาและพูดว่า “หัวหน้าสมาคมจาง ช่วงนี้คุณไม่เพียงแต่หาเงินที่น่าพึงพอใจให้กับบริษัทตระกูลหลีได้ ยิ่งไปกว่านั้นยังทำให้พวกเรามีชื่อเสียงขึ้นอีก ก้าวไปอีกขั้นได้ ในเวลาสั้นๆไม่กี่วันในบริษัทตระกูลหลี มีชื่อเสียงในวงสังคมชั้นสูงเล็กน้อยแล้ว ถ้าไม่ได้ความช่วยเหลือของคุณ บริษัทตระกูลหลีอยากจะทำถึงขั้นนี้ อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งถึงสองปีเลยทีเดียว”
“หัวหน้าสมาคมจาง คุณวางใจได้เลย ฉันกับสภาผู้บริหาร จะตอบแทนคุณอย่างงามเลยค่ะ” หลีชิงเยียนพูดอย่างจริงจัง
จางเป่าเฉิงมองดูหลีชิงเยียน ก็หัวเราะเสียงดัง ปัดมืออธิบายว่า “ประธานหลี ผมว่าคุณอาจจะเข้าใจผิดไป ผมไม่ได้สถิติที่น่าตกใจอะไรเลย ช่วงหลายวันนี้ ผมตั้งใจแค่ไหน ก็ไม่เท่ากับที่เฉินเป่ยสัญญาไว้ว่าจะทำให้ได้วันละร้อยล้าน…ผมซึ่งเป็นหัวหน้าสมาคมการพนันเพชรพลอย ไม่เหมือนกับชื่อเสียงที่ได้รับมาหรอกครับ ครั้งหน้าผมจะเสนอเฉินเป่ยให้เป็นหัวหน้าสมาคมการพนันเพชรพลอยรุ่นต่อไปเองครับ ให้เขาทำให้วัฒนธรรมการพนันเพชรพลอยของประเทศจีน โด่งดังขึ้นไปเรื่อยๆ……”
จางเป่าเฉิงเอ่ยปากพูดช้าๆ เฉินเป่ยที่อยู่ข้างๆก็หรี่ตาลง จางเป่าเฉิงคำพูดของเขาชัดเจนมาก น้ำเสียงเต็มไปด้วยคำพูดเสียดสี ทำเอาเฉินเป่ยต้องโมโห และรู้สึกไม่พอใจทันที
จางเป่าเฉิงเป็นคนดุร้ายมาก ต่อหน้าไม่พูดอะไร แต่น้ำเสียงนั้นของเขา เห็นได้ชัดว่ากำลังทำร้ายเขาชัดๆ!
เพราะยังไงในสายตาของหลีชิงเยียนแล้ว ตอนนี้เฉินเป่ยหาเงินร้อยล้านมาไม่ได้ เขายังเบิกเงินอยู่ตลอดเวลา ขนาดหลีชิงเยียนยังเลือกที่จะไม่เชื่อใจเขา
หลีชิงเยียนมองเฉินเป่ยอย่างเย็นชา สายตาที่เธอมองเขา เต็มไปด้วยความเกลียดชัง ท่าทีที่เธอมีต่อเฉินเป่ย ก็คงดีไม่ถึงไหน
เฉินเป่ยหรี่ตาเล็กๆลง สองมือเสียบเข้ากระเป๋ากางเกง มองดูจางเป่าเฉิง พูดด้วยท่าทีนักเลงว่า “นี่ ตาแก่ นายหมายความว่ายังไงกัน?”
“ไม่ได้หมายความยังไง นายอย่าคิดมากเลย ฉันแค่รู้สึกช่วงท้ายชีวิตที่มีทำตัวมีประโยชน์ เพราะยังไงฉันทำตำแหน่งหัวหน้าสมาคมการพนันเพชรพลอยประเทศจีนมาตั้งนาน ก็ไม่เห็นใครที่สามารถหาเงินวันละร้อยล้านได้” จางเป่าเฉิงทำหน้าหัวเราะเยาะ มองเฉินเป่ยพูดต่อว่า “ฉันจะรอดู ในสมาคมการพนันเพชรพลอยของประเทศจีนที่เหลือเพียงไม่กี่วันนี้ คุณเฉินเป่ยจะแสดงความสามารถออกมาได้ ทำลายสถิติที่ผมรักษามานานในสมาคมการพนันเพชรพลอยได้” จางเป่าเฉิงมองดูเฉินเป่ย และพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เสียดสี ทุกคำพูดล้วนแต่ประชดประชันเขาทั้งนั้น
เฉินเป่ยมองดูจางเป่าเฉิงด้วยสายตาที่เย็นชา สีหน้ายิ่งอยู่ก็ยิ่งเย็นชาขึ้น อุณหภูมิก็ดูลดลงเรื่อยๆ มีแรงสังหารหนึ่งลอยอยู่เต็มอากาศ
“หัวหน้าสมาคมจาง เขาพูดโม้ไปเท่านั้นแหละค่ะ คุณไม่ต้องสนใจเขาก็ได้ค่ะ” หลีชิงเยียนหัวเราะ และเปลี่ยนเรื่องทันที ดวงตางามของเธอมองค้อนเฉินเป่ยอย่างแรง เหมือนกำลังต่อว่าเขาอยู่ กล้าเถียงจางเป่าเฉิงได้ยังไง บังอาจนัก!
และเฉินเป่ยไม่ได้มองหลีชิงเยียน ความสนใจของเขาอยู่ที่ตัวจางเป่าเฉิงทั้งหมด จางเป่าเฉิงมองเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย ยังมีรอยยิ้มหยอกล้อที่มุมปากอยู่อีก สายตาของเขา ยิ่งอยู่ก็ยิ่งลึกลับมากขึ้น
“ในเมื่อนายไม่กล้าก็ช่างเถอะ ชิงเยียน ฉันยังมีธุระต่อ กลับก่อนแล้วกัน” จางเป่าเฉิงมองเฉินเป่ยด้วยสายตาที่ท้าทาย ทันใดนั้นก็ลุกขึ้นพูด
“หัวหน้าสมาคมจาง ช้าก่อน!” หลีชิงเยียนพูดขึ้นอย่างรีบร้อย รีบตะโกนเรียกจางเป่าเฉิงไว้
ทันใดนั้น เฉินเป่ยก็มองแผ่นหลังของจางเป่าเฉิง และตะโกนไปว่า “ก็แค่ร้อยล้านเอง พรุ่งนี้ฉันไปหาที่สมาคมการพนันเพชรพลอยให้นายดู มีอะไรให้น่าภูมิใจนักหนา”
“พรึ่บ!”
เฉินเป่ยพูดออกไปแล้ว บรรยากาศก็เงียบลงไปทันที จางเป่าเฉิงหยุดชะงัก หันหน้ากลับไปมองเฉินเป่ยช้าๆ
สายตาจางเป่าเฉิงเต็มไปด้วยความตกใจ พริบตาเดียว จางเป่าเฉิงในใจก็รู้สึกตะลึงมาก เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่า เฉินเป่ยจะกล้าตกลงได้!
จะเป็นไปได้ยังไง!
สายตาจางเป่าเฉิงหยุดลงที่ตัวเฉินเป่ยไม่กี่นาที ต่อมาก็หัวเราะ รอยยิ้มนั้นดูถูกมาก เขามองเฉินเป่ย และพูดขึ้นช้าๆว่า “ได้ งั้นพรุ่งนี้มาดูกันว่า นายจะหาเงินร้อยล้านยังไง”
สีหน้าจางเป่าเฉิงไม่เปลี่ยนแปลง ในใจกลับดีใจอย่างมาก ในสายตาเขา เฉินเป่ยทำไปเพราะใจร้อนเท่านั้น ถูกความโกรธล้างสมอง กลับกล้าพูดจาโอหังแบบนี้ออกมา นี่เท่ากับว่าเขากำลังตบหน้าตัวเองอยู่นะ!
และหลีชิงเยียนอึ้งไปทันที ประธานสาวมองเฉินเป่ยด้วยความอึ้ง ใบหน้าสวยของเธอตกตะลึงอย่างมาก!
ร้อยล้าน!
คำพูดที่ขนาดจางเป่าเฉิงยังไม่กล้าพูด เฉินเป่ยกลับพูดออกมาง่ายๆ!
นี่เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลยจริงๆ!
จางเป่าเฉิงมีประสบการณ์ด้านการพนันเพชรพลอยดี ช่วงหลายวันนี้เขาเข้าออกสมาคมการพนันเพชรพลอยตลอด ก็ยังหาร้อยล้านไม่ได้เลย เฉินเป่ย เขารู้เรื่องการพนันเพชรพลอยมากแค่ไหนกันเชียว กลับกล้าพูดแบบนี้ออกมาได้! ไม่มีความรู้น่ากลัวจริงๆ!
“พรุ่งนี้เจอกัน” จางเป่าเฉิงหัวเราะ สายตาที่เต็มไปด้วยความท้าทายมองเฉินเป่ยตั้งแต่หัวจรดเท้า และไม่พูดอะไรอีก เดินออกไปในทันที
หลีชิงเยียนอยากจะเรียกจางเป่าเฉิงไว้ แต่พอประธานสาววิ่งตามออกไปถึงนอกภัตตาคาร กลับเห็นว่าเขาขึ้นรถไปแล้ว รถเก๋งขับพาเขาออกจากโรงแรมไป ขับไปทางตัวเมืองที่มีไฟจราจรไกลๆ……
หลีชิงเยียนใบหน้างามของเธอกลับไปนั่งที่เดิมด้วยสีหน้าที่ดูไม่ดีนัก เห็นเฉินเป่ยไม่พูดอะไร กลับนั่งกลับที่เดิม กินอย่างตะกละตะกลามอีกครั้ง มือซ้ายจับน่องไก่ มือขวากินสเต๊กเนื้อ สองมือเต็มไปด้วยน้ำมัน ทำเอาหลีชิงเยียนอารมณ์เสียเข้าไปใหญ่ เธอกอดอก จ้องมองเฉินเป่ย และพูดว่า “พรุ่งนี้นายจะทำยังไง เป็นตัวตลกของทุกคนงั้นเหรอ?”
เฉินเป่ยอึ้ง มองไปที่หลีชิงเยียน และถามอย่างตะลึงว่า “ประธานหลี ขนาดคุณก็ไม่เชื่อผมเหรอ?”
หลีชิงเยียนแสยะยิ้มเย็นชา “เชื่อนาย? เชื่อว่าพรุ่งนี้นายจะหาเงินร้อยล้านได้เหรอ จากนั้นก็ทำหน้าที่แทนจางเป่าเฉิง?”
เฉินเป่ยพูดไม่ออก หลีชิงเยียนฮึเสียงเย็น และพูดว่า “คิดจะเอาไข่ไปกระทบหิน พรุ่งนี้ฉันจะดูว่านายจะมองหน้าจางเป่าเฉิงยังไง”
ประธานสาวสวนมองเฉินเป่ยอย่างเบื่อหน่าย ในน้ำเสียง เต็มไปด้วยความประชดประชัน
พอหลีชิงเยียนพูดจบแล้ว ก็ลุกขึ้น กลับหลังหันหลัง เดินด้วยส้นสูง “ต๊อกแต๊กๆ” ออกไป เฉินเป่ยมองดูแผ่นหลังของเธอ ก็ยิ้มออกมาเป็นริมฝีปากจันทร์เสี้ยว
หลีชิงเยียนไม่รู้อยู่แล้ว เฉินเป่ยจะให้เซอร์ไพรส์กับตัวเอง พรุ่งนี้ แค่เพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น……
