ตอนที่20 ลูกเขยมาบ้าน
วันนี้เป็นวันเสาร์ แต่เช้าตรู่ เมื่อพิมพ์ลดายังอยู่ในนิทรา โทรศัพท์มือถือของเธอก็เริ่มร้องเพลงสรรเสริญสุขสำราญ
ดึงหมอนมาปิดศีรษะไว้ พิมพ์ลดาตัดสินใจที่จะไม่สนใจ มัน แต่เสียงร้องยังคงดังไม่หยุดและข่มขู่จนพิมพ์ลดาต้อง เผชิญหน้ากับมัน
เผยอตาลืมขึ้นเล็กน้อย เธอบ่นออกมาเป็นเสียงแค้น เคืองระคนโกรธว่าไอ้บ้าหน้าไหนกล้ามากวนฝันดีของข้า ในตอนเช้าวันเสาร์!”
ยื่นมือควานหาไปมาบนตู้หัวนอนสักพัก ในที่สุดเธอเจอ โทรศัพท์มือถือของเธอ หยิบมากดรับสาย เธอยังไม่ทันได้ กล่าวสวัสดี ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงแหลมสูงส่งมาตามสายนั้น
“พิมพ์ลดา”
ช่วงเวลานั้น พิมพ์ลดาเกือบจะถูกสไปร์ททำให้ตกใจจน โยนโทรศัพท์มือถือทิ้งไป
“สไปร์ที่วันนี้เป็นวันเสาร์ไม่ไปทำงาน เธอตื่นแต่เช้า ทำไม?”พิมพ์ลดาพลิกตัวเหน็บผ้าห่มครึ่งหนึ่งไว้ใต้ร่าง ถาม อย่างเหนื่อยล้า
“พิมพ์ลดา เธอบอกว่าเธอแต่งงานแล้ว เป็นเรื่องอะไร กัน?”ตอนนี้สไปร์ทได้กลับคืนสู่ความสงบและถามอย่างชัดถ้อยชัดคำ
แต่งงานสองคำนี้เข้าสู่หูของพิมพ์ลดา เธอก็ดื่นได้สติ ทันที ลืมตาตนเองที่เดิมยังสลึมสลืองัวเงียอย่างเร็ว พิมพ์ ลดามองตู้เสื้อผ้าตรงหน้าเหม่อลอย
“พิมพ์ลดา เจ้าฟังอยู่หรือเปล่า? ทางที่ดีที่สุดเจ้ารีบ สารภาพกับฉันมาตาม ตรงไปตรงมาจะได้รับโทษน้อยลง”
สูดหายใจเข้าลึกๆ พิมพ์ลดาพลิกตัวนอนหงายแผ่หลา บนเตียง ตอบอย่างไร้เรี่ยวแรงว่า“สไปร์ท เมื่อวานฉันได้ แต่งงานกับศิษยาภิบาลคนหนึ่ง!”
สายเรียกเข้าหมายเอาชีวิตแต่เช้าตรู่ สิ้นสุดลงหลัง ประโยคที่ว่า”เราเจอหน้ากันค่อยคุย”ของสไปร์ท พิมพ์ลดา ตระหนักชัดเจนว่าประโยคนั้นของเธอหมายความว่าอะไร นั่นหมายความว่าเราเจอกันแล้วฉันค่อยว่าเธอไปตายซะ
โยนโทรศัพท์มือถือไปบนเตียงนอนตามสะดวก พิมพ์ ลดาก็ไม่ง่วงอีกแล้วจึงตัดสินใจลุกขึ้นกินอาหารเช้า อิ่มแล้ว ถึงมีแรงคิดที่จะจัดการเรื่องบ้าบอเน่าเฟะเต็มกระจาดของ ตนเองว่าจะแก้ไขอย่างไรได้
ญาณัทและอรัญญามีอุปนิสัยตื่นแต่เช้าออกกำลังกาย มาโดยตลอด แต่วันนี้พวกเขาทั้งสองอดไม่ได้ที่จะรู้สึก ประหลาดใจเมื่อพิมพ์ลดาซึ่งจะตะครุบวันหยุดนอนหลับ อย่างเอาเป็นเอาตายตื่นขึ้นมาแล้ว หาได้ยากที่วันเสาร์พวก เขายังสามารถกินอาหารเช้าด้วยกันทั้งครอบครัว
กำลังกินข้าว เสียงกริ่งประตูดังขึ้น
“หนูไปเปิดประตูค่ะ”มาแต่เช้าได้แบบนี้ พิมพ์ลดารู้สึกว่า ต้องเป็นหนุ่มน้อยที่มาส่งนม เธอเองจึงกระตือรือร้นมากรีบ วางตะเกียบลงอาสาอย่างขยันขันแข็งไปเปิดประตู
แต่เมื่อเธอเห็นชัดว่าคนที่อยู่หน้าประตูเป็นใคร ฉับพลัน เธอทั้งคนก็ยืนอยู่ตรงนั้นราวกับรูปปั้นศิลา
“อรุณสวัสดิ์!”ได้เห็นพิมพ์ลดา บนใบหน้าของจิรฐาเพิ่ม รอยยิ้มมีเสน่ห์ที่คนหลงตายไม่ต้องชดใช้ชีวิต
“นั่งหนู แต่เช้าใครกันหรือ?”เห็นพิมพ์ลดาครึ่งวันไม่มีการ ตอบสนอง อรัญญาก็ลุกขึ้นเดินมาเอง แต่หลังจากเธอเห็น จิรฐาที่นอกประตู ถัดมาก็กลายเป็นศิลาด้วย
เพราะชายหนุ่มคนนี้ รูปร่างสูงสง่า หน้าตาหล่อเหลา เอาการ แต่งตัวดี สมาร์ท พูดกับเธอว่า”อรุณสวัสดิ์ คุณแม่!”
เสียงแม่นั้น ความจริงดูเหมือนจิรฐาจะเรียกอย่างคุ้นเคย ไม่เครียด ไม่ลังเล ไม่เบลอ!
ในห้องรับแขกของครอบครัว บนโซฟาตัวยาวแบบ โบราณ จิรฐาและพิมพ์ลดานั่งคู่กัน ญาณัทแยกไปนั่งบน โซฟาตัวหนึ่ง ส่วนอรัญญาเตรียมชาให้ทุกคนเสร็จแล้วค่อย นั่งลง
บรรยากาศดูไม่ค่อยดี
พิมพ์ลดารู้สึกว่าในหัวใจของตนเอง ตอนนี้มีกระต่าย อาศัยอยู่หลายตัวนับไม่ถ้วน เต้นโลดอย่างรุนแรง
อาศัยช่วงที่พ่อกำลังดื่มชา พิมพ์ลดารีบขยับชิดจิรฐา ถามเบาๆว่า”ทำไมคุณไม่พูดกับฉันสักคำก่อน ก็มา?”
