แต่บางเรื่องเราก็ไม่มีไฟล์แล้วเหมือนกัน
บทที่536 สกัดกั้น!
ไม่นานเสียงแจ้งเตือนที่หนวกหูก็ดังขึ้นภายในบ้านตระกูลหลีชั่วขณะนั้น
“เตือนภัย! เตือนภัยระดับหนึ่ง! มีผู้บุกรุกบ้านตระกูลหลี!” เสียงที่ตื่นตระหนกกำลังดังก้องอยู่ในอินเตอร์คอม
ซู่! ชั่วขณะนั้นลูกน้องตระกูลหลีกลุ่มใหญ่พุ่งโจมตีออกมา คนหลายร้อยเต็มๆ นั้นแต่ละคนในมือมีอาวุธล้ำหน้าที่สุดไว้ อาวุธทั้งหมดบรรจุกระสุนพร้อมยิง อาวุธหลายร้อยเตรียมเล็งเป้าไปที่เฉินเป่ย แรงอาฆาตน่าสะพรึงกลัว
ในขณะเดียวกันประตูใหญ่ที่หนาทึบของคฤหาสน์ตระกูลหลีนั้นก็กำลังปิด…สนิท
ในคฤหาสน์ตระกูลหลี ผู้คนทั้งคฤหาสน์ล้วนถูกทำให้ตื่นตกใจ
“เกิดเรื่องอะไร?” บิดาของหลีเช่าเทียน หลีเห้ารีบร้อนเดินออกมา สีหน้าเคร่งขรึม ถามกับทางลูกน้อง
ลูกน้องแสดงสีหน้าเคารพนับถือ “ด้านนอก…ด้านนอกคฤหาสน์…มีผู้ชายคนหนึ่งพุ่งถลามาครับ!”
“อะไรนะ?” พอได้ยินการรายงานของลูกน้อง…สีหน้าที่แก่หง่อมของหลีเห้าก็แข็งทื่อ ในดวงตาเผยกลิ่นอายที่ซับซ้อนน่าประหลาดใจอย่างยิ่งออกมา
อย่างไรเสียหลีเห้าก็นึกไม่ถึงว่าจะมีคนใจกล้าบุกคฤหาสน์ตระกูลหลีของเขา? นี่…คือไม่เห็นกฎหมายอยู่ในสายตาเลย ใจกล้าไม่กลัวฟ้าดิน
“ให้กองทหารที่เกรียงไกรสุดจับกุม…จับมาตรงหน้าของฉัน!” ทั้งตัวของหลีเห้าเดือดดาลไปหมด โกรธจนตัวสั่น
นี่เป็นความอัปยศอดสูใหญ่หลวง บ้านตระกูลหลีประสบกับการยั่วยุที่ใหญ่ขนาดนี้ นี่จะให้หลีเห้าไม่โกรธได้อย่างไร
ตระกูลหลีหน้าประตูคฤหาสน์ การสังหารน่าสะพรึงกลัว
ลูกน้องของตระกูลหลีหลายร้อยล้อมรอบเฉินเป่ยแน่น ปากกระบอกปืนนับไม่ถ้วนเล็งไปที่เฉินเป่ยตรงๆ
นอกถนนใหญ่ซึ่งไม่ไกลจากคฤหาสน์นัก…เหล่าผู้คนกลุ่มนั้นเจอฉากนี้เข้า…ชั่วขณะนั้นตกใจจนสีหน้าซีดเซียว…ลูกน้องตระกูลหลีหลายร้อยเล็งปืนโดยตรง นี่คือกำลังจะเกิดเรื่องใหญ่
เฉินเป่ยกวาดดวงตานิ่งๆ ผ่านลูกน้องตระกูลหลีกลุ่มนี้ด้วยสายตาสงบนิ่งอย่างยิ่ง
“รีบถอดหน้ากากออก! ยกมือยอมจำนนซะ!” ลูกน้องตระกูลหลีหลายร้อยล็อกเป้าที่เฉินเป่ยไม่ขยับ เสียงดุดันหาที่เปรียบไม่ได้
มุมปากเฉินเป่ยยกเส้นรัศมีวงกลมขึ้น หน้ากากหลงที่ดุร้ายกวาดตามองลูกน้องตระกูลหลีกลุ่มนี้…ราวกับจิตสังหารแหลมคม…
“เรียกหลีเช่าเทียนออกมา แล้วฉันจะไว้ชีวิตเขา” เสียงของเฉินเป่ยน่าหวาดหวั่นอย่างยิ่ง สั่นสะเทือนราวกับปีศาจร้าย
“โอหังมุทะลุ!” ลูกน้องตระกูลหลีหลายร้อยคนสีหน้าหนาวเหน็บ ที่นี่เป็นคฤหาสน์ตระกูลหลี ที่เมืองจิง คาดไม่ถึงจะมีคนกล้าบุ่มบ่ามเช่นนี้…นี่คือกล้าหาญอย่างใหญ่หลวงจริงๆ
“ปัง…!” ลูกน้องตระกูลหลีคนหนึ่งยิงปืนโดยตรง กระสุนนั้นยิงมายังหัวเข้าของเฉินเป่ยฉับพลัน พยายามยิงเขาให้ล้มลงพื้น
ชั่วพริบตาเดียว ภาพเงาเฉินเป่ยก็แฉลบผ่านอย่างรวดเร็ว…จนกลายเป็นภาพวืด…
ภาพวืดฉับไวดุจการสังหารสยองขวัญ ลงมือทันที เฉินเป่ยไวปานสายฟ้าแลบ ระหว่างที่มือเท้าระเบิดโจมตี…ภาพเงานับไม่ถ้วนก็เศร้าสลดลอยออกไป เลือดสาดกระจายกลางอากาศ
ลูกน้องตระกูลหลีหลายร้อนคนในชั่วขณะเดียว…พริบตาเดียวก็ถูกตีแตก
“ปังๆๆ…!” เสียงกระสุนนับไม่ถ้วนดังก้องอยู่ทั้งในถนน…กระสุนพ่นยิงอย่างสยดสยอง แต่กระสุนนับไม่ถ้วนทั้งหมดไม่มีทางสัมผัสถึงเฉินเป่ยเลยแม้แต่น้อย
และลูกตาของเฉินเป่ยนับวันยิ่งเย็นชา
เขายืนมือไวดุจสายฟ้าแลบ…ปล่อยหมัดหนึ่งไปโดยตรง…ต่อยคนตรงหน้าลอยใน เพียงหมัดเดียว…ต่อยลูกน้องตระกูลหลีคนหนึ่งกระเด็น แต่ทุกที่ที่ภาพเงาเขาผ่านไป…ล้วนเป็นการสังหารหมู่เลือดสาด
ลูกน้องตระกูลหลีคนหนึ่งใช้มือกุมอาวุธร้อน เล็งศีรษะของเฉินเป่ยแล้วยิงอย่างดุเดือด
“ปังๆๆ…!” กระสุนสยองขวัญราวกับจะกลืนกินทุกอย่าง โจมตีมายังเฉินเป่ย นี่กะลงมือถึงตาย อยากยิงคนให้ถึงแก่ชีวิต
ลูกตาเฉินเป่ยแข็งตัว ร่างกายไหวหวั่น ทันใดนั้นดิ่งลงไป
มือทั้งคู่ของเฉินเป่ยกดศีรษะของลูกน้องตระกูลหลีคนนั้นไว้ พลังทั่วตัวพุ่งฉับพลัน
“กร๊อบ!” เสียงกระดูกแตกหักทีหนึ่ง คาดไม่ถึงทั้งศีรษะลูกน้องตระกูลหลีคนนั้นถูกแรงมหาศาลกดจนแตกละเอียด เนื้อสมองไหลออกมาจนเลือดแดงไปแถบหนึ่ง
ใต้หน้ากากของราชาหลง จิตสังหารที่ท่วมท้นปล่อยออกมาไม่หยุด มีเพียงราชาหลงที่ใส่หน้ากาก ถึงจะคือกำลังทั้งหมด
หน้ากากปกปิดใบหน้าของเขาไว้แล้ว ภายใต้หน้ากากน่ากลัวที่ดุร้ายนั้น …ปีศาจร้ายที่ส่วนลึกในใจเขานั้น…ถึงจะปรากฏบนโลกอย่างแท้จริง ตอนหน้ากากดุร้ายน่ากลัวปรากฏตัว เลือดสด…ทุกพื้นที่โดยรอบตัวเขาจะเปื้อนเลือดแดงไปหมด
ถ้าพูดว่า…ด้วยสถานะนี้ของเขา เขายังมีห่วงมากมาย…เช่นนั้น…เวลานี้ที่เขาใส่หน้ากากราชาหลง…ถึงจะเป็นเทพสังหารปีศาจร้ายที่แท้จริง ภายใต้หน้ากาก ไม่สงสารอะไรอีก
หากกล้ามาขัดขวาง จะต้องเปื้อนเลือดทุกพื้นที่
ที่เกิดเหตุ…เกิดการสังหารหมู่โหดเหี้ยมประหนึ่งป่านรก
ลูกน้องตระกูลหลีนับไม่ถ้วนมีเจตนาอยากฆ่าเฉินเป่ย…กระสุนนับไม่ถ้วนกราดยิงกระหน่ำ เล็งศีรษะเฉินเป่ยตรงๆ แต่…ส่วนสำคัญของการสังหารฉากนี้…คือเฉินเป่ย ไม่ใช่ราชาหลง
ภาพเงาของเขาอยู่ในฝูงชนโจมตีสยดสยอง…ทุกที่ที่ผ่าน…มีเลือดสดที่แดงเถือกน่ากลัวออกมาด้วย ภาพเงาแต่ละกลุ่มล้มลงไป…บนพื้น…มีเลือดสดเปื้อนไปทั้งประตูใหญ่คฤหาสน์
“ปึง!” เฉินเป่ยปล่อยหมัดออก ต่อยลูกน้องตระกูลหลีคนสุดท้ายกระเด็น…กระดูกหน้าอกลูกน้องตระกูลหลีคนนั้นแตกเป็นเสี่ยงแล้วยุบลงโดยตรง เลือดสดกระจายแถบหนึ่ง
ที่เกิดเหตุเต็มไปด้วยเลือดเหม็นคาวเศร้าสลด ลูกน้องตระกูลหลีหลายร้อยคน…พากันล้มลงในกองเลือดทั้งหมด
ตาต่อตา ฟันต่อฟัน หลายสิบวินาทีก่อน…พวกเขาพยายามสังหารเฉินเป่ย…หลายสิบวินาทีต่อมา…พวกเขาทุกคนล้มลงในกองเลือด…ไม่มีใครสักคนสามารถลุกขึ้นได้อีก ลูกน้องตระกูลหลีหลายร้อยคน…โดนทำให้พิการทั้งหมด
ราชาหลงยืนอยู่ในกองเลือดอย่างทระนงและเย็นชา…มือทั้งคู่ของเขาแปดเปื้อนเลือดที่แดงฉาด…นั่นคือเลือดของศัตรู เลือดที่แดงสดกำลังหยดร่วงตาฝ่ามือของเขาช้าๆ… ดุร้ายสยองขวัญ
เขาค่อยๆ เงยหน้าขึ้น จ้องประตูคฤหาสน์ตระกูลหลีที่ปิดแน่นบานนั้นด้วยสายตาสงบเย็นยะเยือก…
“ฉันคือเจ้าของหลงหุน——ราชาหลง! รีบให้หลีเช่าเทียนไสหัวออกมา ไม่อย่างนั้นจะกำจัดตระกูลหลีทิ้ง!” เสียงของราชาหลงมีพลังที่เข้มแข็งสั่นสะเทือน ราวกับการสังหารสยดสยอง ลอยไปทั้งท้องฟ้า ดังก้องกลางอากาศไม่หยุด
ในบ้านตระกูลหลี หลีเห้าเงยหน้ามองท้องฟ้าบนศีรษะด้วยความตื่นตกใจ…เมื่อสักครู่เสียงทรงพลังดุเดือดนั้น…เขาได้ยินเข้าหูชัดแจ๋ว เจ้าของหลงหุน…ราชาหลง?
หลีเห้าสีหน้าประหลาดใจสงสัยไม่สงบ…ราชาหลงคนนี้? สรุปเป็นใครกัน?
สีหน้าของหลีเห้าเขียวปัดแถบหนึ่ง พูดเสียงดุ “ไม่ต้องสนใจอะไรทั้งนั้น สกัดคนคนนี้ไว้ให้ฉัน!”
ด้านนอกคฤหาสน์ตระกูลหลี เฉินเป่ยที่อยู่ใต้หน้ากากดุร้ายน่ากลัวสงบเย็นยะเยือกผิดปกติ มือทั้งคู่ของเขาเปื้อนเลือดสด กำลังย่างกรายเข้ามาทีละก้าวแบบนี้
“ซู่…!” ทันใดนั้นกระสุนเปลวไฟลูกหนึ่งยิงมาทางเฉินเป่ยทันใด
เฉินเป่ยยกมือขึ้นข้างเดียว…มีดหลงหยาบินยิงออกไป
“ชิ้ง!” มีดหลงหยาฟันกระสุนออกเฉียบไว โจมตีไปทิศทางของมือดักยิงคนนั้นเฉียบพลัน
“เฮือก!” ชั่วพริบตาเดียวมีดหลงหยาทะลุผ่านศีรษะของมือดักยิง บินวนเบาๆ แล้วกลับมาในมือของเฉินเป่ย
“ฟู่ๆๆ—!” กระสุนซุ่มยิงนับไม่ถ้วนระเบิดจู่โจมเข้ามา สยองขวัญไร้ที่เปรียบ พยายามสกัดกั้นเฉินเป่ยที่จู่โจมฆ่าไว้ด้านนอกคฤหาสน์
ด้านหน้าเฉินเป่ยมีแสงดำหมุนวนอยู่ มีดหลงหยาแปรเปลี่ยนเป็นสายฟ้าแลบนับไม่ถ้วน ฟันกระสุนอันสยองขวัญนั้นร่วงลงทั้งหมด
เฉินเป่ยเหยียบเข้ามาทีละก้าวแบบนี้ เขามาถึงด้านหน้าคฤหาสน์ตระกูลหลีโดยตรง…จากนั้น…ถีบทันที
“ตึง—!” เสียงดังสะท้านฟ้า ประตูเหล็กหนักและใหญ่ที่ห่อหุ้มด้วยสีทองแดงสองบานนั้นของคฤหาสน์ตระกูลหลี…ถูกถีบออกด้วยเท้าเดียว เสียงดังลั่นดังก้องทั้งในคฤหาสน์ สั่นสะเทือนอย่างยิ่ง
…
ในห้องลับพิเศษแห่งหนึ่งของคฤหาสน์ หลีเห้ากุมโทรศัพท์เครื่องนั้นไว้ สีหน้าเปลี่ยนไปตื่นตระหนกตกใจกะทันหัน
หลงหุน…? อภิมหาอำนาจนานาชาติที่ต่างประเทศ? ราชาหลง
ลูกตาของคุณชายใหญ่ตระกูลหลีดูตกใจถึงที่สุด ตระกูลหลีของเขา…เมื่อไรกัน…ที่ไปหาเรื่องบุคคลสยองขวัญเช่นนี้เข้าได้?
นี่…เสมือนถูกตีกลางแสกหน้าอย่างจัง…ตีจนทั้งตระกูลหลีเดิมทีไม่ทันได้เตรียมป้องกันได้ทัน
หัวเซี่ยคือสถานที่ต้องห้ามของทหารรับจ้าง… แต่นี่กลับปรากฏทหารรับจ้างมากะทันหัน ทำให้ทั้งตระกูลเยี่ยนจิงวุ่นวายใหญ่ ไม่ทันได้ป้องกัน ใครๆ ก็ไม่อาจคาดถึง…ที่ดินแดนหัวเซี่ยนี้…เยี่ยนจิงที่น่าเกรงขาม จะมีบุคคลที่สยองขวัญเช่นนี้มาฆ่าถึงบ้าน
“ตระกูลหลีร้องขอกำลังหนุน สนับสนุนเร่งด่วน!” หลีเห้ารีบตะโกนบอกในโทรศัพท์ มีความกังวลสุดๆ
หลังจากวางโทรศัพท์ลง หลีเห้าก็ตะโกนอย่างร้อนรน “รีบไปร้องขอสองอัจฉริยะของตระกูลหยางให้สกัดกั้นศัตรู!”
