บทที่ 542 ตามฆ่าไม่ลดละ！
ด้านหน้ามีลี่ฉื่อโจมตีอย่างบ้าคลั่ง…ด้านหลังมีการไล่ฆ่าของชายชุดเทาปิดหน้า！
เฉินเป่ยในตอนนี้อันตรายไม่สิ้นสุดจริงๆ！
เขาโดนบีบคั้นจนถอยไม่หยุด แผลโดนยิงที่ขาเจ็บไปถึงกล้ามเนื้อ…ทำให้การเคลื่อนไหวของเขาไม่ถนัดนัก！
ลี่ฉื่อเห็นท่าดี ตวัดมีดสั้นแทงไปที่หน้าอกเฉินเป่ยอย่างแรง！รังสีอำมหิตพุ่งสูง！
ภายใต้หน้ากาก เฉินเป่ยตากระตุก！ทันใดนั้น…เฉินเป่ยลงมือ…ตวัดมีดฟันไปที่ข้อมือข้างที่ถือมีดของลี่ฉื่อเร็วราวสายฟ้าฟาด…เขาใช้แรงแทบจะทั้งร่าง！
“บึ้ม!” ลี่ฉื่อร่างลอยออกไปราวโดนพลังมหาศาลโจมตี…จนล้มกระแทกพื้นอย่างแรง..พื้นแตกเป็นเสี่ยงๆ! ฝุ่นคลุ้งตลบ!
ชายชุดเทาปิดหน้าได้ทีคิดโจมตี…ลอบทำร้ายเฉินเป่ย…ผลสุดท้ายเฉินเป่ยตวัดหมัดใส่เขาอย่างแรง เร็วปานสายฟ้าฟาด!
ชายชุดเทาปิดหน้าไม่รู้ตัวเลยสักนิด…หน้าอกโดนซัดเข้าอย่างแรง…กระตุกทั้งร่าง..จนลอยกระเด็นออกไป!
ซ้วบ! สถานการณ์ตกอยู่ในภาวะชะงักค้าง!
ลี่ฉื่อลุกขึ้นนั่งจากพื้นด้วยสภาพผมเผ้าคลุกฝุ่น เขาจับจ้องสายไปที่ราชาหลงอย่างตะลึง! มีความไม่อยากเชื่ออยู่ในสายตาของเขา! เมื่อกี้..ท่าที่เฉินเป่ยใช้..มันช่างคุ้นเหลือเกิน..เหมือนเคยรู้จัก..คลับคล้ายคลับคลาว่า เป็นกระบวนท่าโจมตีที่ใช้ในการทหารของทีมนั้น? !
เฉินเป่ยต่อสู้มายาวนาน กำลังเริ่มไม่ค่อยสู้ดี…สีหน้ายิ่งซีดเผือด..เลือดสดยิ่งไหลมากขึ้นเรื่อยๆ แม้แต่แผลโดนยิงนั้นก็ดูเหมือนจะสาหัสมากขึ้นเรื่อยๆ! เริ่มเจ็บปวดรุนแรงมากขึ้น!
แต่แม้ว่าเขาในตอนนี้จะได้รับบาดเจ็บหนัก…กลับสู้กับทุกคนได้ด้วยตัวคนเดียว! ทำสายลับทั้งทีมล่าถอย..สู้จนลี่ฉื่อและชายชุดเทาปิดหน้ายังต้องถอย..นี่มันแกร่งเกินไปแล้ว!
วินาทีนี้ ลี่ฉื่อถึงพึ่งเห็นว่า..ราชาหลงตรงหน้าเขานี้…น่ากลัวกว่าที่เขาคาดคิดไว้มากนัก! คนน่ากลัวแบบนี้ ถ้าปล่อยเดินเพ่นพ่านไปในหัวเซี่ย ต้องก่อความวุ่นวายระดับชาติแน่! จำต้องจับตัวมาลงโทษให้ได้!
สีหน้าชายชุดเทาปิดหน้าเองก็เต็มไปด้วยความเคร่งเครียด แววตาฉายแววหวาดกลัว! เขากุมหน้าอกตัวเองไว้แน่น..เมื่อกี้โดนเฉินเป่ยซัดหนึ่งหมัดเข้ามา ทำเอาเลือดลมในร่างเขาปั่นป่วนอย่างรุนแรง..แทบกระอักเลือดออกมาเลยทีเดียว! ราชาหลงคนตรงหน้านี้..น่ากลัวมากจริงๆ! เหนือกว่าที่เขาคาดไว้มากนัก!
เฉินเป่ยกวาดตามองไปรอบๆอย่างหวาดระแวง เขาดึงมีดหลงหยาเก็บอย่างแรง..ร่างหายแวบ…รีบถอยหนีไปอย่างเร่งรีบ! ศึกในวันนี้ ไม่ควรล่าช้าอยู่ต่อ!
“จะหนีไปไหน!” ลี่ฉื่อตะคอกใส่ดัง ผุดร่างตามไปไม่ลดละ!
ร่างชายชุดเทาปิดหน้าเองก็ผุดรีบไล่ตามไป ทั้งระดมยิงปืนใส่เฉินเป่ยอย่างดุดันด้วย!
เฉินเป่ยในตอนนี้ได้รับบาดเจ็บสาหัส..ประหนึ่งจับเต่าในกำมือ! พวกเขาจะยอมปล่อยให้เขาหนีรอดได้ยังไง? !
การต่อสู้เริ่มอีกครั้ง! เงาร่างสามร่างไม่หยุดโจมตีใส่กัน! แรงโจมตีสนั่นหวั่นไหสจนบรรยากาศเริ่มบิดเบี้ยว ขนพองสยองเกล้ามากขึ้นทุกที!
เฉินเป่ยโดนบีบคั้นให้ถอยไม่หยุด..เขาเจ็บไปทั้งตัว เลือดสดไหลจากบาดแผลไม่หยุด!
ตอนนี้การต่อสู้โรมพันตูหนักมาก รังสีอำหิตไม่ขาดตอนเลย!
ห่างไกลออกไปนับร้อยเมตร บนถนนเส้นยาว
มีเงาร่างหนึ่งค่อยเดินมา!
ในมือเขาถือดาบยาวน่ากลัวด้ามหนึ่ง ออร่าแรงคับฟ้า!
รังสีอำมหิตแผ่ซ่านไปทั่วถนนทั้งสาย..ตามการย่างก้าวแต่ละก้าวของเขา!
คนเดินผ่านไปมากับคนมุงต่างพากันหลบหนี…ทุกคนหวาดกลัวกับผู้ชายน่ากลัวคนนี้ซะแล้ว!
“ครืด..” ดาบยาวค่อยๆกรีดพื้น และทิ้งรอยบาดหนักๆไว้หนึ่งรอยมาตามทาง!
เขาลากดาบยาวมาแบบนี้ ทีละก้าว..ทีละก้าวไปยังสนามรบเบื้องหน้า!
ในที่สุดเขาก็เริ่มก้าวเท้าเร็วขึ้น…จนร่างเขาทั้งร่างพุ่งทะยานความเร็วสูง! แทบจะกลายเป็นเงาร่างประดุจสายฟ้าฟาด!
รังสีอำมหิตแผ่ซ่านไปทั่วถนนทั้งสาย!
บนพื้นด้านหลังเขา…มีรอยดาบกรีดหนักๆลงบนพื้นถนนน่ากลัวหนึ่งรอย!
…
บนสนามรบไม่ห่างไกลนัก..เฉินเป่ยโดนโจมตีรอบด้าน เขายังคงถอยไม่หยุด..
ทันใดนั้น สายตาเขาขมวดขึ้น..เขาเงยหน้ามองไปด้านหน้าอย่างฉับพลัน!
เขาเห็นเงาร่างน่ากลัวของคน ในมือถือดาวยาวพุ่งทะยานมาจากถนนยาวตรงข้ามอย่างรวดเร็ว! รังสีอำมหิตแรงทะลุฟ้าบ้าคลั่ง น่ากลัวสะท้านใจสุดๆ!
คนๆนั้นพุ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูงประดุจดาวตกพุ่งชนดวงจันทร์ จนร่างพร่าเลือนเป็นเงา ดาวยาวฟาดฟันอากาศอย่างแรง! ตัวเขาทั้งตัวพุ่งสูงทะยานกลางอากาศ!
“ไฮ่ยะ—!” คนๆนั้นตะคอกเสียงดัง เสียงสะท้านสะเทือนไปทั่วท้องฟ้า! เขาประหนึ่งแปลงร่างเป็นเหยี่ยว ดาวยาวกลายเป็นรังสีคมปลาบ แทบจะตัดท้องฟ้าได้!
รัศมีดาบสะเทือนบรรยากาศ เหมือนจะตัดฟ้าออกเป็นสองท่อน!
วินาทีนี้เฉินเป่ยตากระตุก!
ลี่ฉื่อกับชายชุดเทาปิดหน้าก็หน้าเปลี่ยนสีฉับพลันเหมือนกัน!
“ฉึก–!” ดาบยาวพุ่งฟันอากาศอย่างรวดเร็ว! กลายเป็นรังสีอำมหิตน่ากลัวสะท้านฟ้า! ฟาดฟันใส่เฉินเป่ยที่อยู่ด้านล่างด้วยความเร็วสูง… !
เฉินเป่ยพลิกหลบ..วินาทีนี้เขาถอยอย่างรวดเร็ว! กลายเป็นเงาร่าง!
“บึ้ม—!” ดาบยาวอานุภาพน่ากลัวมาก ฟาดฟันลงมาที่ขาเฉินเป่ยอย่างแรง!
พื้นตรงนั้นแตกออกเป็นเสี่ยงๆ! พื้นตรงเท้าของเฉินเป่ยเมื่อกี้…พริบตาเดียวกลายเป็นหลุมขนาดใหญ่จนน่าตกใจ!
สีหน้าลี่ฉื่อเปลี่ยนทันที เขาถามอย่างระมัดระวังว่า “แกเป็นใคร? !”
คนนั้นไม่คิดตอบสักนิด สีหน้าเขาเย็นยะเยือก มือที่ถือดาบยาวฟาดฟันอีกครั้ง! ดาบยาวพุ่งเข้าหาเฉินเป่ย รังสีอำมหิตพุ่งปรี๊ด!
รังสีดาบยาวกลายเป็นคมดาบน่ากลัว แผ่ซ่านรังสีอำมหิตสะเทือนฟ้าสะเทือนดินออกมา! และพุ่งเข้าโจมตีเฉินเป่ยอย่างรวดเร็ว!
เฉินเป่ยดวงตากระตุก! รีบยกมีดหลงหยาขึ้นกำบัง!
“แกร๊งแกร๊งแกร๊ง..!” เสียงอาวุธปะทะกันอย่างรุนแรง! การปะทะกันรุนแรงจนเกิดช่องว่างในอากาศบิดเบี้ยว! ก่อให้เกิดประกายไฟเปรี้ยงปร้างนับไม่ถ้วน!
ปะทะกันทีหนึ่ง..ร่างเฉินเป่ยก็กระตุกครั้งหนึ่ง..แผลเขาฉีกขาดไม่หยุด!
ดาบยาวเล่มนั้นอานุภาพน่ากลัวนัก พาน้ำหนักหมื่นชั่ง โจมตีแต่ละทีเต็มไปด้วยความอยากฆ่าเต็มเหนี่ยว!
“อุ๊!” ในที่สุดเฉินเป่ยต้านทานต่อไปไม่ไหว..ร่างโดนกระแทกอย่างหนักจนลอยออกไป!
เฉินเป่ยล้มลงกระแทกกับพื้นอย่างแรง..ทั้งตัวคลุกฝุ่น..ฝุ่นผงคลุกเคล้ากับบาดแผล..สภาพดูน่าอนาถมาก!
แต่เฉินเป่ยยังไม่ทันตั้งตัว..ดาบยาวน่ากลัวนั่นก็พุ่งเข้ามาอีก.. ! เร็วจนแทบจะกลายเป็นประกายดาบสีขาว! ระดับความน่ากลัวพุ่งถึงขีดสุด!
“แกร๊ง—!” เฉินเป่ยรีบยกมีดหลงหยาขึ้นป้องกัน!
ความคมของดาบยาวปะทะเข้ากับมีดหลงหยาอย่างรุนแรง!
เฉินเป่ยโดนกระแทกจนถอยไปด้านหลังอย่างแรง! ทุกย่างก้าวหนักแน่น! แผลโดนยิงของเขาเริ่มมีเลือดออกอีกครั้ง! คนๆนั้นสีหน้าแดงก่ำ ดาบยาวในมือจู่โจมอีกครั้ง!
“ใช้เวลาไปสิบปีหมกตัววิจัยวิชาดาบ ครั้งนี้คุณชายตระกูลหลีต้องการชีวิตแก แกหนีไม่รอดหรอก!” น้ำเสียงคนนั้นเหี้ยมโหดกระหายเลือดลอบคละคลุ้งในอากาศ!
พอได้ยินคำนี้..ภายใต้หน้ากาก..เฉินเป่ยตากระตุกทันที!
ด้านหน้า ดาบยาวหลีกพ้นการสกัดกั้นของหลงหยา..ตวัดผ่านอากาศ แทงเข้าไปที่หน้าอกเฉินเป่ยอย่างแรง!
“พรืด!” ดาบยาวตวัดฟันเข้าไปที่หน้าอกด้านซ้ายของเฉินเป่ย!
แต่คมดาบกลับไม่ได้แทงเข้าไปที่หัวใจเฉินเป่ย!
ดาบยาวหยุดลงในตำแหน่างห่างออกมาแค่นิ้วครึ่ง และไม่ขยับอีกเลย!
เพราะฝ่ามือของเฉินเป่ย..จับคมดาบเอาไว้! เลือดสด..ไหลลงมาตามมือของเขา..จนท่วมดาบ! ทำเอาลายสลักด้านข้างของดาบเต็มไปด้วยเลือด!
ทุกคนในที่นั้นเบิกตากว้าง แทบกลั้นหายใจมองฉากนี้!
ลี่ฉื่อสีหน้าเคร่งเครียด จ้องมองฉากนี้แทบตาถลน..คนๆนี้…สามารถทำร้ายราชาหลงที่น่ากลัวนั่นจนได้รับบาดเจ็บ? ! ฝีมือของคนๆนี้…จะน่ากลัวถึงระดับไหนเนี่ย? !
เยี่ยนจิงมีคนน่ากลัวมากขนาดนี้เลย!
สีหน้าชายชุดเทาปิดหน้าดูสับสนพิกล สถานการณ์ตอนนี้…ดูไม่ดีนัก!
เฉินเป่ยจับคมดาบที่หน้าอกแน่นมือ สายตาเขาจับจ้องไปที่ผู้ชายตรงหน้า อย่างเคร่งเครียด!
“แกก็เป็นนักฆ่าที่หลีเซ่าเทียนส่งมาเหมือนกัน? !” เฉินเป่ยถามอย่างเคร่งเครียด
ผู้ชายถือดาบยาวตรงหน้ากระตุกแรงอีกครั้ง!
“พรืด!” ดาบยาวขยับเข้าใกล้หน้าอกไปอีกนิด! เลือดสดไหลลงจากบาดแผลที่หน้าอก…ค่อยๆไหลออกมา!
