ตอนที่ 81 แบบจีนหรือแบบตะวันตก
เห็นพิมพ์ลดาหลบไป จิรฐากระเถิบติดเข้าไปอีก “พิมพ์ ลดา ถ้างั้นคุณบอกผมว่าคุณต้องการแบบจีนหรือแบบตะวัน ตก?”
หันศีรษะไปเล็กน้อย พิมพ์ลดามองดูตาของเขา ตอนนี้ดู เหมือนเขาจะถามอย่างจริงจังไม่ใช่พูดเล่นตลกแล้ว
“ฉัน… ” ตั้งแต่วัยเด็ก พิมพ์ลดาก็ชื่นชมฉากที่เจ้าสาวสวม ชุดแต่งงานสีขาวเรียบ ๆ ตามด้วยเด็กน้อยสองคนโปรย ดอกไม้บนพรมสีแดงในโทรทัศน์ พรมสีแดงทางนี้ เจ้าสาว ยิ้มเต็มใบหน้า ท่าทางก้าวเท้าไหวพลิ้ว พรมสีแดงทางโน้น เจ้าบ่าวใจกระโดดโลดเต้น รอคอยการมาถึงของเจ้าสาว อย่างเงียบ ๆ “ฉันชอบสไตล์ตะวันตกแล้วคุณล่ะ?”
ได้ยินพิมพ์ลดาตอบ จิรฐาเพียงแต่ยิ้ม นั่งกลับในที่นั่ง คนขับของเขาเอง ตอบว่า “ผมได้ทั้งนั้น ขอเพียงคุณชอบก็ พอ!” กล่าวพลาง เขาเริ่มสตาร์ทรถ ขับรถออกจากถนนเล็ก ที่ค่อนข้างเก่าโทรมสายนี้
หลับดีคืนหนึ่ง เมื่อพิมพ์ลดาตื่นขึ้นมา ลืมตาขึ้นก็ดู เหมือนได้ยินเสียงนกร้องที่นอกหน้าต่างอีก เธอค่อยๆ ถอนตัวจากอ้อมกอดของจิรฐา ใส่ชุดนอน เดินไปที่ริม หน้าต่าง พอเปิดม่านออก เธอก็เห็นนอกบ้านสีขาวโพลนไป ทั้งแถบ
เมื่อคืนเธอกับจิรฐากลับมาถึงบ้าน หิมะยังไม่ตกใหญ่มาก ไม่คิดว่าในตอนกลางคืน กลับตกลงมามากขนาดนั้น ถึงแม้ว่าวันนี้ดวงอาทิตย์ยังไม่ออกมา ท้องฟ้ายังเป็นสีเทา แต่ถูกหิมะขาวนั้นส่องสะท้อน กลับดูสว่างมาก
หลังจากกินอาหารเช้า พิมพ์ลดา งโซฟาในห้องนั่งเล่น อ่านนิตยสาร เมื่อเร็ว ๆ นี้เธอทำแต่การวางแผนออกแบบมา ตลอด ทั้งสิ้น รู้สึกว่าคลังสินค้าอันน้อยนิดในสมองของเธอ กำลังใช้จนจะหมดสต็อกแล้ว ต้องรีบไปดูองค์ประกอบ ง เป็นที่นิยมของโลกแฟชั่น เรียนรู้ศึกษารูปแบบการโฆษณา ของผู้คน
พอดีสิ่งที่เธอต้องทำต่อไปคือโฆษณาหนังโป๊ชิ้นหนึ่ง ดังนั้นเมื่อวานนี้เธอจึงไปซื้อนิตยสารผู้หญิงมาดู เปิดไปเปิด มา ชื่อหัวเรื่องบนหน้าใดหน้าหนึ่งก็ได้ดึงดูดความสนใจ ของพิมพ์ลดาทันที
“ผู้หญิงจะครอบครองอำนาจริเริ่มได้อย่างไร?”
มองไปที่ชื่อหัวเรื่องนี้ พิมพ์ลดาก็นึกถึงตนเองเมื่อวัน ก่อนยังกล่าวว่าต้องร่างอนุสัญญาว่าด้วยการใช้ชีวิตคู่ขึ้นมา ได้อย่างฉับพลัน เมื่อคืนกลับมาถึงบ้าน พอเธอเข้านอนบน เตียงก็ถูกท่านนายกเทศมนตรีลากเข้าไปในผ้าห่มทันที ชุด นอนที่เพิ่งใส่ก็ถูกเขาถอดออกอย่างหมดจด ทำให้พิมพ์ลดา ตื่นขึ้นมาเกือบสิบโมงเมื่อเช้านี้
“ใช่ ฉันต้องร่างอนุสัญญฉบับหนึ่งให้เขา!” กล่าวพลาง พิมพ์ลดามองไปที่ประตูห้องสมุดซึ่งปิดไว้ “ยับยั้งควบคุม ตัณหา ประหยัด ๆ พละกำลัง!”
คิดแล้ว พิมพ์ลดาปิดนิตยสารในมือกระโดดลงจาก โซฟา วิ่งตั๊ก ๆ ไปเอากระดาษและปากกามา แล้วนั่งขัด สมาธิบนพรม ฟุบไปบนโต๊ะน้ำชาเริ่มร่างอนุสัญญา
จิรฐากำลังอ่านเอกสารชุดหนึ่งเสร็จ คิดจะลุกขึ้นยืนยืด เส้นยืดสาย ก็ได้ยินเสียงเคาะที่หน้าประตูห้องสมุดดังมาส องเสียง แล้วประตูก็ถูกเปิดออกเป็นช่องเล็ก ๆ ศีรษะน้อยใบ หนึ่งก็แทรกมุดเข้ามา
“ฮีฮี!” พิมพ์ลดามองเขาก่อนแล้วยิ้ม ถามเสียงหนึ่งว่า “คุณ เสร็จธุระแล้วเหรอยัง?”
ดูพิมพ์ลดาซึ่งมีลักษณะเหมือนลูกสาวถามพ่อเช่นนั้นว่า “พ่อพาหนูไปสนามเด็กเล่นไหม?” จิรฐาขยับมุมปาก กวัก มือให้เธอ เข้ามา
ได้รับอนุญาต พิมพ์ลดาจึงได้ผลักประตูเปิดออกแล้ว ไขว้มือทั้งคู่ไว้ข้างหลัง เดินเข้ามาในห้องสมุด
เดินไปที่โต๊ะของจิรฐา ยืนนิ่ง เธอดึงซวบสิ่งที่อยู่ข้าง หลังเธอออกมา ฟาดลงบนโต๊ะตรงหน้าเขา “โน้น นี่เป็นฉัน ร่าง คุณเซ็นเถอะ!”
นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนกล้าหาญชาญชัยองอาจเด็ดเดี่ยว นำแผ่นกระดาษมาให้เขาเองเซ็นเช่นนี้
จิรฐาเลิกคิ้วขึ้น มองพิมพ์ลดา มองแล้วมองเล่า จึงก้ม ศีรษะไปดูแผ่นกระดาษนั้นที่เธอวางอยู่ตรงหน้าเขา
“อนุสัญญาว่าด้วยชีวิตคู่?” มองไปที่ตัวอักษรใหญ่หนึ่ง บรรทัดในส่วนบนกระดาษ A4 จิรฐากลั้นยิ้ม เงยศีรษะขึ้น มองไปที่พิมพ์ลดา ถามว่า “คุณเพิ่งดูละครน้ำเน่าที่ข้างนอก มาหรือ?”
“เอ้อ?” จากคำพูดของจิรฐา พิมพ์ลดาไม่ทันตอบสนองชั่ว ประเดี๋ยวเดียว เธอร่างอนุสัญญาว่าด้วยชีวิตคู่เกี่ยวอะไรกับ ละครน้ำเน่า? คิดแล้วคิด เธอหยิบปากกาเซ็นชื่อด้ามหนึ่ง ออกจากกระบอกใส่ปากกา คลายฝาเกลียวส่งให้เขา “โน้น รีบเซ็นชื่อ!”
จิรฐาไม่รับปากกา หมุนไปคว้ามือเล็ก ๆ ของเธอไว้ ยิ้ม แล้วกล่าวว่า “อืมถ้างั้นคุณเดินมาที่ข้าง ๆ ผมก่อน”
กระดาษ A4 ขนาดใหญ่แผ่นนั้น พิมพ์ลดาได้ร่าง อนุสัญญาว่าด้วยชีวิตคู่ ข้อหนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า จิรฐาไม่โง่ ขนาดนั้น ที่จะเซ็นลงไปแบบนี้ โดยเฉพาะข้อแรกเขาก็ซวย แล้ว
ข้อหนึ่ง สามีและภรรยามีเซ็กส์สัปดาห์ละครั้ง
สัปดาห์ละครั้งเหรอ? นั่นเป็นเรื่องปกติในสายตาของ ท่านนายกเทศมนตรีที่ควรจะมีกันอย่างน้อยสองสามครั้งทุก สองคืน แน่นอนเขาไม่รังเกียจที่จะมีสองสามครั้งต่อคืน!
ด้วยเหตุผลนี้ ท่านนายกเทศมนตรีก็ไม่ได้มีปัญญาคิดจะ ดูในข้อหลัง ๆ อีก เขารู้สึกว่าเขาต้องรักษาภรรยาที่ไม่เชื่อ ฟังของเขาคนนี้ก่อน
ขอเพียงคุณเซ็นชื่อแล้วก็ใช้การได้ ยืนอยู่ที่ไหนไม่ใช่ ยืนหรอกหรือ? ในใจคิดพลาง พิมพ์ลดาจึงตามใจท่านนายก เทศมนตรี อ้อมโต๊ะเดินไปที่ข้าง ๆ เขา
แต่ทันทีที่เธอเพิ่งยืนนิ่งได้ประเดี๋ยว เธอก็ถูกดึงตกลง
ไปในอ้อมอกของเขา
“จิรฐา! คุณเล่นโกง!” พิมพ์ลดายื่นมือน้อยมาคิดจะผลัก เขาออกไป แต่กลับถูกเขาจับมือข้างหนึ่งไว้โดยตรง กดไว้ที่ หน้าอกของเขา
“ภรรยา!” จิรฐากระโจนไปข้างหน้าแวบเดียวก็ล็อคพิมพ์ ลดาไว้ระหว่างเขาเองและโต๊ะหนังสือ มุมปากประดับรอย ยิ้ม ถามว่า “คุณจะให้ผมเซ็นชื่อ ควรจะมีผลประโยชน์ให้ผม ได้ชิมบ้าง ? เป็นสิ่งตอบแทน?”
อะไรคือผลประโยชน์? อะไรคือสิ่งตอบแทน?
พิมพ์ลดาขมวดคิ้วเล็กน้อย ถามกลับว่า “อนุสัญญาชีวิต คู่ นี่ไม่ใช่เป็นสิ่งที่คนสองคนควรยึดถือปฏิบัติตามร่วมกัน
ไม่ใช่หรือ? ทำไมฉันต้องตอบแทนคุณด้วย?”
ปล่อยมือน้อยๆทั้งคู่ของเธอดึงมาไว้ข้างหลังเขาเอง จิร ฐามือหนึ่งกอดเธอ มือหนึ่งลูบแก้มของพิมพ์ลดา หยิกแกม หยอกพูดว่า “การตกลงการค้าต้องสองฝ่ายตกลงกันอย่าง ยุติธรรมจึงจะลงนามได้ ในอนุสัญญาว่าด้วยชีวิตของเราก็ ต้องได้รับความเห็นชอบของทั้งสองฝ่ายจึงจะเซ็นชื่อได้ ไม่ใช่หรือ?”
พิมพ์ลดาพยักหน้าเมื่อได้ยินคำพูดของเขา ถึงแม้ว่าเธอ จะโวยวายให้เขาเซ็นเมื่อสักครู่ แต่ก็ไม่ได้บอกว่าไม่อนุญาต ให้เขาเพิ่มเติมความคิดเห็นข้อใดข้อหนึ่งอ่า
ทันใดนั้น จิรฐากอดเธออิงไว้กับหน้าอกของเขา พิงพนัก เก้าอี้ด้วยกัน พิมพ์ลดาตกใจประเดี๋ยว มือทั้งคู่รีบกอดคอ ของเขา เห็นเธอตื่นตระหนกทำอะไรไม่ถูก จิรฐาดูเหมือนจะ ยิ่งอารมณ์ดี “ผมจะร่างสามข้อด้วย” เขากล่าวพลางมือข้าง หนึ่งก็เลื่อนลงไปแนบกันที่งอนเช้งของพิมพ์ลดา “หนึ่ง ไม่ อนุญาตให้ผมให้ในสิ่งที่ผมไม่สามารถให้ได้ เช่น ดวงดาว อะไรสักอย่าง”
รู้สึกว่ามือใหญ่ของเขาเคลื่อนสะเปะสะปะวุ่นวาย พิมพ์ ลดาบิดตัวอย่างกระสับกระส่าย พยายามคิดจะผลักเขาออก ไป แต่ปากเธอไม่ยอมตกลง การเคลื่อนไหวในมือเขาก็ไม่ หยุดลง
“ได้ ได้ ได้ ได้! ฉันตกลงกับคุณ! ” ดวงดาวอะไรอ่า? เธอ ไม่ได้เป็นหญิงสาวที่เพิ่งแรกรัก ไหนเลยมีความคิดและ ความต้องการที่ไร้สาระแบบนั้น!
เห็นพิมพ์ลดาตกลงแล้ว จิรฐายังคงขอต่อไปว่า “สอง หลังจากนี้ถ้าไม่มีอะไรนอกเหนือความคาดคิด ต้องกลับ บ้านกินอาหารเย็นกันหมด”
“เอ๊ะ? ทำไมเหรอ?” ความจริงพิมพ์ลดารู้สึกว่ากินข้าวที่ ข้างนอกเป็นสิ่งที่ดี ไม่ต้องทำอาหารเอง ไม่ต้องล้างจาน เอง ไม่มีควันในบ้าน หรือว่าเขา จิรฐาก่อนหน้านั้นไม่ใช่ผ่านชีวิตแบบนี้หรอกหรือ?
แต่ท่านนายกเทศมนตรีไม่คิดอย่างนั้น เขากระซิบเบา ๆ ที่ข้างหูของเธอ “เพราะผมชอบอาหารที่คุณทํา!” กล่าว พลางเขาเปิดปากกัดแทะเล็มใบหูของเธออย่างค่อยๆ ระมัดระวัง คันจนพิมพ์ลดาได้แต่ต้องเห็นด้วย
ตอนนี้พิมพ์ลดาเข้าใจชัดเจนแล้ว เมื่อครู่เขาให้เธอเดิน เข้าไปข้างในนั้นเป็นการจงใจ เขาไหนเลยจะเซ็นอนุสัญญา ที่เธอร่าง จริง ๆ เป็นการหยิบยืมโอกาสข่มขู่เธอให้ยอมรับ คําขอของเขาโดยสิ้นเชิง
“สาม” คราวนี้ จิรฐามองเข้าไปในดวงตาของพิมพ์ลดา กล่าวอย่างจริงจังเข้มงวดผิดปกติว่า “หย่าไม่ได้เด็ดขาด!
“เอ่อ? คือ… ” คราวนี้ไม่ได้รอพิมพ์ลดาตอบสนองต่อเขา จิรฐาก็คว้าจับริมฝีปากของเธอไว้ และกลืนความสงสัยและ คำตอบของเธอเข้ามาสู่ร่างของเขาเอง
เขายื่นลิ้นยาวออกบังคับให้เธอยอมรับจูบที่รุนแรงและ ร้อนแรงของเขาเอง พันลิ้นเล็กๆของเธอ หยอกเล่นร่วมกัน
“โอ้ ไม่นะ…” ทันทีที่หน้าอกเย็นวาบ พิมพ์ลดาพบว่า กระดุมเสื้อของเธอเองได้ถูกเขาแกะออกแล้วตั้งแต่เมื่อไร
พิมพ์ลดาอายจนหน้าแดง กระซิบว่า “จิรฐา ฟ้ายังสว่าง
อยู่น่ะ!”เขาฝังลงในคอขาวนวลของเธอเสียจูบ “คนดี หลับตา ของคุณลงก็ไม่สว่างแล้ว
ผู้ชายเลว! นี่มันวิธีบ้าอะไรกันอ่า
“จิรฐา ที่นี่เป็นห้องสมุด พวกเรา…” พิมพ์ลดากัดริม ฝีปาก เดือนเขาอีกครั้ง
จิรฐายิ้มอย่างเกเร ตอบว่า “ภรรยา บางครั้งเปลี่ยนสถาน ที่ เปลี่ยนอารมณ์ ก็ไม่เลว
ไม่เลวอะไรอ่าไม่เลว! พิงโต๊ะตัวนี้ไว้ พิมพ์ลดาเพียง รู้สึกว่าแผ่นหลังหนาวจนน่าวิตก
กอดจิรฐาไว้แน่น ๆ และกดเขาไว้บนร่างเธอเอง เขาไม่ ยอมเปลี่ยนสถานที่ เธอก็ไม่ให้เขาเคลื่อนไหว
แต่วิธีของท่านนายกเทศมนตรีก็ไม่ได้มีเพียงหนึ่งสอง อย่างจิ๊บจ๊อยแบบนั้นเท่านั้น
พิมพ์ลดาจับมือของเขาไว้แล้ว แต่ไม่สามารถควบคุมริม ฝีปากของเขาจนในที่สุดทั้งร่างของเธอเองก็ถูกเขาจุดไฟ ติดขึ้นมาแล้ว ไม่เย็นยะเยือกอีก
ตอนนั้นพิมพ์ลดาก็นึกถึงสิ่งที่ร้ายแรงมากและที่สำคัญ
ฟุบบนไหล่ของเขา เธอกระซิบว่า “คุณ คุณไม่ได้ คุณ
สด!ลืม…
“อันไหนล่ะ?” ชายบางคนแกล้งถามทั้ง ๆ ที่รู้อยู่แล้ว
” “จิรฐา แบบนี้จะมีลูกได้!
จิรฐายิ้มพลางกัดแทะกระดูกไหปลาร้าที่สวยงามของ เธอ ทําให้ร่องรอยเดิมที่ยังไม่เลือนหายไปเพิ่มเข้าไปอีกปืน หนึ่ง ก้มลงกระซิบว่า “ภรรยาถ้างั้นก็ให้ลูกน้อยสักคนเป็น รางวัลแก่ผมเถอะ! ”
คำพูดของเขาทั้งเบาทั้งคลุมเครือ พิมพ์ลดาได้ยินไม่ชัด แต่ยังไงจิรฐากลับไม่ยอมพูดซ้ำอีกครั้ง
เมื่อพิมพ์ลดาตื่นขึ้นมาบนเตียง เป็นเวลาบ่ายสองกว่า
แล้ว
เธอพลิกตัวไปก็ได้ยินเสียงท้องร้องกูกูกสองสามเสียง
แล้ว
“ไอ้เจ้าจิรฐา! ” ค่อย ๆ เลิกผ้าห่มออก พิมพ์ลดาก็เห็นร่อง รอยเพิ่มขึ้นบนร่างที่เปลือยเปล่าของเธอเองอีกสองสาม แห่ง กัดฟันกล่าวอย่างโกรธขึ้งว่า “น่ารังเกียจ สัปดาห์หน้า ทั้งสัปดาห์ไม่ให้เจ้าแตะต้องฉันทั้งสิ้น!
พิมพ์ลดาเพิ่งตะโกนคำขวัญเสร็จสิ้นก็ได้ยินเสียงลูกบิด ประตูหมุน ไม่รู้ว่าทำไม พิมพ์ลดารู้สึกว่าเธอเองกินปูนร้อน ท้องอย่างหนัก รีบอาศัยโอกาสก่อนที่จิรฐาจะเข้ามาจากข้างนอก หลับตาลง ดึงผ้าห่มขึ้นมาปกปิดเธอเองอย่างเคร่งครัด
เธอได้ยินเสียงฝีเท้าของจิรฐาหยุดอยู่ข้างเตียงแล้วเธอ ได้ยินเขาพูดเบาๆว่า “เธอยังไม่ตื่น เธอตื่นขึ้นมาแล้วผมจะ ให้เธอโทรกลับดีไหม?”
อะไร? คือโทรศัพท์?
