ตอนที่ 79 วีรบุรุษช่วยหญิงงาม
เห็นพิมพ์ลดาเพียงต้องการกาแฟ จิลถาก็พูดกับบริกร ว่า: “งั้นผมก็เอากาแฟถ้วยเดียวพอ”
พนักงานเสิร์ฟนำกาแฟมาส่งให้แล้วจากไป ละพิมพ์ลดา ไว้ซึ่งเธอเองไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับผู้ชายที่กำลังนั่งอยู่ตรง ข้ามกับเธอเองได้อย่างไร มือน้อยๆที่วางอยู่ใต้โต๊ะจับผ้าปู โต๊ะที่แขวนอยู่ข้างๆไว้แน่น
“พิมพ์ลดา?” ทันใดนั้นจิลถาเรียกชื่อเธอ เมื่อพิมพ์ลดา เงยหน้าขึ้นมองเขา เขาก็ยิ้มและกล่าวต่อว่า “ภายหน้า ผม สามารถเรียกชื่อคุณโดยตรงไหมครับ?
“เอ๋อ? ” พิมพ์ลดางงงัน พยักหน้า “อ่า ได้สิ ได้แน่นอน! เธอเอื้อมมือไปหยิบช้อนเล็กๆจากในจานมาคนกาแฟ
พิมพ์ลดารู้สึกว่าตัวเองถูกคุณอรัญญาบังคับให้ไปออก เดททุกแห่งหนกับผู้ชายที่ไม่เคยเห็นหน้าค่าตามาก่อนเลย ก็ยังไม่กระอักกระอ่วนเหมือนเช่นนี้ในตอนนี้
ดูเหมือนว่าจะไม่เห็นพิมพ์ลดาอึดอัดไม่เป็นตัวของ ตนเองทั้งสิ้น จิลถามัวแต่เริ่มแนะนำตัวเขาเอง “ผม จิลถา เป็นวิศวกรก่อสร้าง คณรู้ใช่มั้ย?”
เดี๋ยวเดี๋ยวรอเดี๋ยว! ฟังคำพูดนี้ของจิลถา พิมพ์ลดายิ่ง มายิ่งรู้สึกว่าวันนี้ทำไมเหมือนเขามานัดบอดกับตัวเองมาก ขึ้น? หรือว่าเขายังคิดที่จะสานสัมพันธ์ที่เริ่มแรกพวกเขายังไม่ได้เดทกันสำเร็จหรือ?
โอ้พระเจ้า! แม่แก่ไม่ได้บอกกับผู้แนะนําคนนั้นว่าเธอ แต่งงานไปแล้วหรือ? พิมพ์ลดาคิดในใจ ต้องเงยหน้าขึ้น มองผู้ชายที่กำลังนั่งอยู่ตรงข้ามกับเธอเอง “เรื่องนั้น คุณจิ!” เป่าลมหายใจออก เธอระดมความกล้าหาญ ถามว่า: “คุณมา วันนี้เพื่อ? ”
เห็นพิมพ์ลดาในที่สุดก็เงยหน้าขึ้นมองเขาเอง จิลถา หัวใจมีความสุขพักหนึ่ง “พิมพ์ลดา ผมเป็นคนที่ให้ร้าน ดอกไม้ส่งกุหลาบให้คุณมาครึ่งเดือน
“ฮ่าฮ่า…” พิมพ์ลดายิ้มแห้ง ๆ กล่าวว่า “ขอบคุณ!” เขา ไม่ได้รู้ว่าดอกกุหลาบของเขาได้สร้างปัญหาอันยุ่งยากยิ่ง ใหญ่เพียงไรต่อพิมพ์ลดาทั้งสิ้น! เธอเกือบจะคิดว่านี่เป็นจิร ฐาส่งมาแล้ว
“พิมพ์ลดา” ทันใดนั้นจิลถาเหยียดมือของเขาออกมาจับ มือเล็ก ๆ ของพิมพ์ลดาที่วางไว้ข้างถ้วยกาแฟ “คืนนี้เป็น คริสต์มาสอีฟ ผมหวังว่าเราจะผ่านไปด้วยกัน
“คุณจิ คุณจิปล่อยฉันนะ! พิมพ์ลดาไม่ได้คาดคิดว่าเขาจะ คว้ามือของเธออย่างกะทันหัน รีบคิดจะผลักเขาออกไป แต่ ว่าเนื่องจากร้านกาแฟค่อนข้างเงียบ ข้าง ๆ ที่นั่งไม่ไกลก็มี คน อีกทั้งไม่อาจเคลื่อนไหวมากเกินไปเสียงดังเกินไป!
ถึงแม้ว่าพิมพ์ลดาไม่เคยเชื่อว่าผู้หญิงด้อยกว่าผู้ชาย แต่ ในบางด้าน ผู้ชายก็เป็นผู้ชายในที่สุดและผู้หญิงก็เป็นผู้หญิงถึงที่สุด เขาจิลถาจับไว้แน่น ต่อให้เธอพิมพ์ลดาจะ กลั้นจนหน้าแดงไปหมด ผลักยังไงก็ผลักไม่ออก
“พิมพ์ลดา!” เห็นพิมพ์ลดาหน้าแดง จิลถาก็ยิ่งได้คืบเอา ศอกลุกขึ้นจากด้านตรงข้ามอ้อมมานั่งลงข้างๆเธอ
เห็นผู้ชายคนนี้กำลังจะเอื้อมมือมาคว้าไหล่ของเธอ พิมพ์ ลดารีบขยับไปด้านข้าง “คุณจิ คุณจะทำอะไรน่ะ? คุณอย่า ทำแบบนี้! คุณปล่อยฉันนะ!”
คราวนี้เสียงของพิมพ์ลดายังคงดึงดูดความสนใจของแขก เหรื่อรอบๆ เห็นทุกคนต่างซุบซิบพูดคุยเกี่ยวกับพวกเขา พิมพ์ลดารีบพูดกับจิลถาที่ข้าง ๆ ว่า “คุณจิ คุณมีอะไรจะพูด คุณกลับไปนั่งในที่นั่งของคุณเอง ดีไหม? ทุกคนต่างมองดู อยู่น่ะ!”
“พิมพ์ลดา! คุณไม่ต้องกลัว พวกเขาดูก็ส่วนพวกเขา” คำ พูดนี้ของจิลถาพอออกจากปาก หัวใจดวงน้อยๆของพิมพ์ ลดาก็กระอักเลือดเก่าออกมาคำหนึ่ง หนังที่ใบหน้าของ ผู้ชายคนนี้ทำไมจึงหนาได้ถึงขนาดนี้น่ะ! “พวกเราไปหาที่ นัดกันเถอะ คืนนี้ผ่านวันคริสต์มาสอีฟ ดี ๆ กันไหม? แล้วผม จะพาคุณกลับบ้านไปพบพ่อแม่ผมในวันหยุดสุดสัปดาห์? โอเคไหม?”
เอ๋อ? นี่มันอะไรต่ออะไรกัน ที่ไหนต่อที่ไหนกันอ่ะ?
ไม่ดี แน่นอนไม่ดี! ถึงแม้ฉัน พิมพ์ลดาจะไม่ได้เป็นหญิง สาวบูชาพรหมจรรย์ แต่ดีร้ายอย่างไรฉันรู้ว่าฉันเองเป็นผู้หญิงที่มีสามีแล้ว แม้ว่าจะไม่ต้องปฏิบัติตามหลักการ 3 เชื่อ ฟัง ( ในประเทศจีนโบราณผู้หญิงต้องเชื่อฟังบิดา ก่อน แต่งงาน สามีของเธอในชีวิตแต่งงานและลูกชายของเธอ ในเมกกะวัตต์ ) และ 4 คุณธรรม (ความจงรักภักดีทาง กายภาพ, เสน่ห์, กาละเทศะในการพูดและประสิทธิภาพใน งานเย็บปักถักร้อย ) ดีร้ายอย่างไรก็ไม่คิดจะมีความสัมพันธ์ นอกสมรสน่ะ!
หลบพันอ้อมกอดของจิลถา พิมพ์ลดาได้ถูกเขาบีบ จนเข้าไปอยู่ในมุมของโซฟา เงยหน้าขึ้นมองเขา เธอได้ วิงวอนด้วยหน้าที่ไร้ความผิด “คุณจิ ฉัน…”
“พิมพ์ลดา คุณไม่ต้องอายหรอก! ผมรู้ว่าหญิงสาวจะตื่น เต้นเมื่อพบพ่อแม่ฝ่ายชายเป็นครั้งแรก แต่คุณไม่ต้องกลัว มี ผมอยู่ที่นี่!
“ฉัน…”
“โอ้ ใช่แล้วล่ะ! พ่อแม่ของผมอาจจะดูถูกพื้นเพครอบครัว และการงานของคุณ แต่ไม่เป็นไร เราสามารถทำงานให้ หนักขึ้นคืนนี้ ช่วยตั้งครรภ์ให้พวกเขามีหลานชายก่อน! เช่น นี้พวกเขาก็จะได้ไม่ต้องมีปัญหาแล้ว”
อะไร ? ยังตั้งครรภ์มีหลานชาย? ได้โปรดเถอะ จิลถาคุณ สามารถให้ฉันพูดคำทั้งหมดก่อนแล้วคุณค่อยพูดอ่า! พิมพ์ ลดาหันศีรษะไปกลั้นลมหายใจค้อนขวับ พยายามที่จะให้ ตัวเองสงบ แต่เมื่อเธอหันกลับมา ก็เห็นผู้ชายคนนี้ได้ขยับ ศีรษะมาใกล้เธอ
“คุณจิลถา คุณปล่อยฉัน คุณปล่อยฉัน!”
ในที่นั่งมุมนี้ เสียงร้องตะโกนของผู้หญิงได้ดึงดูดความ สนใจของลูกค้าทั้งหมดในร้านกาแฟ พนักงานเสิร์ฟบางคน กำลังจะมาช่วย ก็เห็นใครบางคนวิ่งพุ่งผ่านพวกเขาอย่าง รวดเร็ว
พิมพ์ลดาหลับตาแน่นหลบอยู่ในซอกมุม เธอได้คิด เตรียมไว้แล้ว ถ้าเขาจิลถากล้าที่จะจูบลงมา เธอก็จะยกมือ ขึ้นและตบกลับไป เพียงแต่เมื่อมือของเธอเพิ่งยกขึ้น น้ำ หนักที่เดิมกดทับบนร่างกายของเธอก็หายวับไปในพริบตา
“วู้วววว… ได้ยินเสียงข้างหูดังมา พิมพ์ลดาลืมตาขึ้น หัน ศีรษะไปดูใครบางคนแกว่งกำปั้นหวดจิลถาล้มลงกับพื้น
เช็ดคราบเลือดบนริมฝีปาก จิลถาลุกขึ้นยืน ตะโกนใส่คนที่ หวดเขาเองลง: “เจ้าเป็นคนอะไร! ผมกับแฟนของผมจูบกัน เกี่ยวอะไรกับเจ้า! ”
นั่นเขาเหรอ? ได้เห็นตนัสชั่วขณะนั้น พิมพ์ลดาก็ไม่รู้ว่า เธอเองควรจะสุขหรือทุกข์!
แต่เมื่อจิลถาลุกขึ้นจากพื้น ตั้งกระทู้ถามตนัส เธอไม่ ลังเลที่จะซ่อนอยู่ข้างหลังเขา ชะโงกศีรษะตอบเขาว่า : “ผู้ ตรวจการใหญ่ ช่วยฉันด้วย! ฉันไม่ใช่แฟนเขา ฉันไม่ใช่!”
ชีวิตน้อย ๆ สำคัญกว่าหน้าตา เหตุผลข้อนี้พิมพ์ลดายัง เข้าใจ พูดไปแล้ว เธอไม่ใช่แฟนของจิลถาจริงๆ เธอไม่รู้ว่าทําไมเขาถึงคิดว่าเธอเป็นแฟนของเขา
เมื่อพิมพ์ลดาดึงแขนตนัสและซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเขา เพียงแต่กล้าที่จะชะโงกศีรษะกลับออกมาโต้กลับ มุมปาก ตนัสหยักขึ้น หันไปมองผู้ชายตรงหน้า ตอบอย่างเย็นชา ว่า “พนักงานของผมบอกแล้วว่าเธอไม่ใช่แฟนของคุณ และ เมื่อเร็ว ๆ นี้ทุกคนได้เห็นตั้งแต่เริ่มเข้าประตูมา คุณก็ล่วง ละเมิดเธอ บังคับเธอ เธอเอาแต่ปฏิเสธมาตลอด คุณผู้ชาย ท่านนี้ ในฐานะผู้ชาย โปรดทำตัวให้มีบุคลิกอันดีงามบ้าง เรื่องนี้พวกเราก็แล้วกันไปถอะ แต่ถ้าคุณต้องพัวพันให้ถึงที่ สดแล้ว พนักงานของผมสามารถฟ้องคุณล่วงเกินทางเพศ เมื่อครู่ผมได้ถ่ายรูปที่คุณล่วงละเมิดเธอทั้งกระบวนการครบ หมดแล้ว”
“คุณ” คำพูดของตนัสกระตุ้นให้จิลถาโกรธ เขากำกำปั้น ยังคิดจะพุ่งเข้ามา แต่เมื่อได้คิดว่าเขาเพิ่งถูกต่อยล้มลงกับ พื้น ยังคงสละสิทธิ์ เปลี่ยนเป็นใช้นิ้วกลางชี้ ๆ “นับว่าเจ้า แน่! ” แล้วมองไปที่พิมพ์ลดาซึ่งอยู่หลังตนัส “เรื่องนี้ผมจะ ไม่ปล่อยให้มันผ่านไปแบบนี้แน่นอน
จิลถาไปแล้ว ในร้านกาแฟกลับสู่สงบอีกครั้ง แต่แวว ตาที่ทุกคนมองเธอเอง ก็ทำให้พิมพ์ลดารู้สึกว่าพวกเขา ทั้งหมดต้องการที่จะมองเธออย่างทะลุปรุโปร่งปานนั้น
ตนัสเพิ่งแสดงฝีมือเพื่อช่วยเธอ พิมพ์ลดาเดินไปเบื้อง หน้าพูดกับเขาว่า “ขอบคุณค่ะ!”
เดิมเธอคิดจะกล่าวขอบคุณแล้วจากไป แต่ใครจะรู้ ขณะเมื่อผ่านข้างกายเขา เขากลับพูดกำกวมหนึ่งประโยคว่า “ชีวิตส่วนตัวของนักวางแผนออกแบบพิมพ์ลดาดูแล้วน่า อุดมสมบูรณ์มากนัก!!
ประโยคนี้ของเขาเต็มไปด้วยน้ำเสียงเสียดสีเยาะเย้ย ทำให้ความสำนึกขอบคุณเขาที่เดิมก่อเกิดในใจของพิมพ์ ลดาก็หายวับไปในพริบตา
หยุดฝีเท้าลง เธอเงยเล็กน้อยหันไปมองดูเขาด้านข้าง ขณะกำลังคิดจะตอบเขา หางตาก็เหลือบเห็นหญิงสาวสวย ในชุดแฟชั่นผลักประตูไม้ของร้านกาแฟเข้ามา ทันทีที่เธอ เข้าประตูมาเธอก็โบกมือให้ตนัสที่ยืนอยู่ข้างๆเธอ
ริมฝีปากแย้มยิ้ม พิมพ์ลดาจงใจยืนเขย่งปลายเท้าเข้าใกล้ ตนัส ใช้เสียงที่มีแต่พวกเขาเท่านั้นจึงจะได้ยินตอบเขากลับ ไปว่า “ชีวิตส่วนตัวของดิฉันอุดมสมบูรณ์มากก็เทียบไม่ได้ กับของท่านผู้ตรวจการใหญ่ซึ่งเต็มไปด้วยสีสันมากมายค่ะ!”
พึงทราบว่า ร่างของน้องสาวผู้สวมใส่เสื้อผ้าทันสมัยนั้น ชุดนั้นได้แขวนสายรุ้งเจ็ดสีทั้งหมดขึ้นไปจริงๆอ่า
พิมพ์ลดากล่าวจบ ยิ้มอย่างเย้ายวนแล้วจากไป เธอสั่น โดยไม่รู้ตัวในชั่วขณะที่ออกมาจากร้านกาแฟ เสียงที่เธอ เพิ่งพูดไปเมื่อครู่ทำให้เธอเองขนลุกไปหมดแล้ว!
เดิมงานของผู้นำก็มีมากมาย ตอนนี้ใกล้สิ้นปีก็เปลี่ยน เป็นยิ่งยุ่งมากขึ้น วันนี้จิรฐาเลิกงานช้ากว่าปกติหนึ่งชั่วโมง กว่า แต่คิดไม่ถึงว่าเมื่อเขาขับรถกลับกำลังขึ้นเนินนอกหมู่บ้าน กลับได้เห็นพิมพ์ลดาแล้ว
อากาศหนาว เธอมือหนึ่งถือถุงช้อปปิ้งของ ซุปเปอร์มาร์เก็ต ในมืออีกข้างหนึ่งที่แขนแขวนกระเป๋าถือ ของเธอ มือเล็กๆซุกอยู่ในกระเป๋าเสื้อผ้าฝ้าย เดินทีละก้าว มุ่งไปที่หน้าประตูหมู่บ้าน
แบนๆ
แม่เจ้า!
หมู่บ้านกลางเมืองเป็นเขตพื้นที่ระดับมีเกรดคุณภาพสูง ในเมือง เงียบสงบมาก ปกติผู้คนที่มักจะผ่านถนนสายนี้ก็ เป็นผู้อาศัยในที่นี่ ไม่ค่อยมีเสียงแตรปรากฏ เสียงแตรรถ สองเสียงที่ดังขึ้นทันใดนั้น ทำให้หัวใจดวงน้อย ๆ ของพิมพ์ ลดาเกือบจะกระโดดออกมา
เธอหยุดฝีเท้าลงและกำลังคิดหันไปด่าคน แต่กลับ เผชิญเข้าไปในดวงตาที่ยิ้มแย้มคู่หนึ่ง
เห็นพิมพ์ลดาที่ถูกตนเองทำให้ตกใจ พลันจิรฐาก็รู้สึก ความเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานทั้งวันก็สูญหายไปสิ้น ผลักประตูรถเปิดออก เขาลงจากรถเดินอ้อมหน้ารถไปตรง หน้าเธอ เอื้อมมือรับถุงช้อปปิ้งในมือของพิมพ์ลดามา ถาม ว่า “ทำไมวันนี้กลับเย็นขนาดนี้?”
ทันทีที่เสียงของเขาจบลง สาวน้อยตรงหน้ากลับยก แขนทั้งคู่ขึ้นโอบรอบคอของเขา กอดเขา และซุกเข้าไปในอ้อมอกของเขา
เอ๋อ? จิรฐางุนงง นี่เป็นครั้งแรกที่พิมพ์ลดาได้ริเริ่มกอด เขาไว้เอง นอกเหนือจากเวลาหลับ
ยกมือข้างหนึ่งที่ไม่ได้ถือของกอดเธอกลับ ริมฝีปาก จิรฐาโค้งขึ้นหัวเราะ ถามที่ข้างหูเธอว่า “เป็นอะไรไปแล้ว? วันนี้รุกเองแบบนี้”
ศีรษะน้อย ๆ ของเธอแนบอยู่ในหน้าอกของเขา เสียง ของพิมพ์ลดาที่นุ่ม ๆ ก็ผ่านเข้ามาในหูของเขา “จิรฐา ขอบคุณที่คุณแต่งงานกับฉัน!
หลังจากเกิดเรื่องขึ้นในช่วงบ่ายวันนี้ พิมพ์ลดาขอบคุณ น้าจังกึมนานาประการจากก้นบึ้งของหัวใจ เริ่มแรกถ้าเธอไม่ ได้ให้ที่อยู่ซึ่งเขียนเบอร์โต๊ะผิดไปแก่ตนเอง ตอนนี้คนที่ตน แต่งงานด้วยก็ไม่ใช่จิรฐาคนนี้แน่นอน แต่เป็นจิตถาคนนั้น แล้ว
และจิลถาคนนั้น พิมพ์ลดาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเขาจะเป็น คนแบบนั้น
จิรฐาไม่เข้าใจว่าทำไมพิมพ์ลดาพูดแบบนี้ในทันใด แค่ คิดว่านังหนูโง่พูดแบบไม่ได้ปรับแต่งซึ่งทำให้เขาเองมี ความสุขมาก
มันเป็นช่วงเวลาเลิกงานและบางครั้งมีรถของผู้อยู่อาศัย วิ่งกลับบ้านจะผ่านมาบ้าง จิรฐาไม่ชอบแสดงความรักฉันสามีภรรยาของพวกเขาที่นี่ให้คนอื่นเชยชม ได้แต่ฝืนตนเอง ดึงพิมพ์ลดาออกจากอ้อมอก
มองเข้าไปในดวงตาของเธอ เขายิ้ม ตอบว่า “คุณพิมพ์ ลดา ผมขอขอบคุณ คุณแต่งงานกับผมด้วย!”
คำพูดของเขา ยั่วให้พิมพ์ลดาหัวเราะแล้ว
“เรากลับบ้านค่อยคุย?” ยกมือขึ้นวาดที่ปลายจมูกซึ่งหนาว เหน็บจนแดงไปหมดของพิมพ์ลดา จิรฐาจูงเธอเดินไปที่รถ
แม้ว่าจิรฐาจะถามเธอเองซ้ำๆสองสามรอบว่าทำไมวัน นี้ถึงกลับบ้านดึก พิมพ์ลดาก็ยังไม่บอกเรื่องที่เกิดขึ้นใน ตอนบ่ายช่วงเลิกงานแก่เขา แค่บอกว่ารีบทำโครงการแผน งานการออกแบบนั้น จึงเลิกงานดึกมากแล้ว
แต่ความรู้สึกในความกตัญญูต่อท่านผู้นำผู้ใหญ่ที่ ได้กล่าวเพื่อปลกตนให้ตื่นจากความฝัน พิมพ์ลดายังได้ แสดงออกอย่างละเอียดลออและสุดซึ้งแจ่มแจ้ง ไม่เพียง แต่ได้ทำอาหารอร่อย แต่ยังให้ท่านผู้นำผู้ใหญ่อิ่มเอมใน รสชาติ ในช่วงพักกลางคืน ยังได้ริเริ่มกว่าปกติมากนัก ที่ ทำให้ท่านผู้นำผู้ใหญ่ไม่คาดคิดเป็นพิเศษอย่างยิ่ง คือคืนนี้ เธอกลับริเริ่มกระโจนขึ้นมาเอง อันนั้นแหละ
“อือ! จิรฐาคืนนี้ฉันคิดจะอยู่ด้านบน! ” ในความมืด มือคู่ น้อย ๆ ของพิมพ์ลดา ยันไว้ที่หน้าอกของจิรฐา ผลักเขา
ท่านผู้นำผู้ใหญ่ยิ้ม เม้มติ่งหูของเธอกัดเบา ๆ ถามว่า “คุณคิดจะอยู่ด้านบนจริง ๆ ?”
“อืม อืม อืม! ” พิมพ์ลดาพยักหน้าอย่างคิดก็ไม่คิด
ความจริง พิมพ์ลดาแค่รู้สึกว่าทุกครั้งที่จิรฐาอยู่ข้าง บนแล้ว หลังจากเสร็จงานแล้วทุกครั้ง วันถัดไปที่ตื่นขึ้น มา เธอปวดหลังปวดเอวไปหมด เขากลับยังตื่นแต่เช้าตาม ปกติไปทำงานเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ดังนั้นเธอจึงคิดว่า คนที่อยู่ด้านบนในการออกกำลังกายควรจะสะดวกสบาย เพลิดเพลิน!มากกว่าคนที่อยู่ด้านล่าง ดังนั้นเธอจึงต้องการ เป็นคนนั้นที่อยู่ด้านบนสักครั้งในคืนนี้แน่นอน
เห็นพิมพ์ลดาพยักหน้ายืนยันแน่นอน ท่านผู้ใหญ่กู่ร้อง เบา ๆ หนึ่งเสียง ทนกับแรงกระตุ้นที่เขาต้องการจะเข้าสู่ร่าง ของเธอ พลิกตัวหนึ่งตลบ อุ้มพิมพ์ลดาขึ้นคร่อมบนร่างเขา
เอง
แย่แล้ว!
เมื่อคร่อมอยู่บนกายของผู้ชายคนนั้น น้องพิมพ์ลดานี่จึง ได้สติกลับมา เธอเองกระทั่งจะเริ่มเคลื่อนไหวจากตรงไหน ก็ยังไม่รู้ทั้งสิ้น!
” น่าอายผู้คนจัง ทำอย่างไรดี? พิมพ์ลดาหมด หนทาง มือน้อย ๆ ยืดกางนิ้วออกวาดวงกลมบนหน้าอกของ ท่านผู้ใหญ่ เปิดปากถามว่า “นั่น ฉัน ฉันควรเริ่มต้นที่ไหน?”
“อืม…
บ้าจริง! ผู้หญิงคนนี้จะปฏิเสธหรือจะต้อนรับน่ะ ยังจะคิดหากลอุบายหลอกผมหรือ? ในใจท่านผู้ใหญ่คิด มือใหญ่จับ มือน้อย ๆ ที่ไม่อยู่สุขบนหน้าอกของเขาแล้วค่อยๆดึงลงไป ข้างล่าง
ขณะถูกจิรฐาจับมือ พิมพ์ลดายังไม่เครียด แต่เมื่อเขาดึง มือของเธอเองลงไปถึงร่างกายส่วนล่าง ส่วนใดส่วนหนึ่ง ของเขา เมื่อสัมผัสบางอย่างที่แข็งแกร่งนั้น พิมพ์ลดาก็ ตกใจ เธออายคิดจะดึงมือกลับมา แต่เขาจับไว้แน่นไม่ยอม ปล่อย
“อ้วว! จิรฐา คุณรังแกฉัน!” เธอกระดกริมฝีปากขึ้น ขยับไป มาบนร่างเขาคิดจะปืนลงมา กลับไม่รู้ว่าตนเองบิดร่างแบบนี้ เพียงให้ร่างท่อนล่างของจิรฐายิ่งปวดบวมทนไม่ได้
“พิมพ์ลดา!” หมดหนทาง จิรฐาได้แต่ยกมืออีกข้างขึ้น กดเธอไว้ ถูไถที่ข้างหูของเธอ “คนดี เอามือจับไว้ให้ดี ไม่ เป็นไรหรอก! คุณไม่ใช่บอกว่าคุณต้องการจะอยู่ด้านบน หรอกหรือ?”
อยู่ด้านบนก็ต้องถือมันไว้หรือ? พิมพ์ลดาพึมพำในใจ กับตัวเอง แต่มือน้อย ๆ ที่เดิมกำหมัดถือไว้ยังได้ค่อย ๆ คลายออก พร้อมกับการเคลื่อนไหวของเขา จับที่แข็งแกร่ง ไว้อย่างระมัดระวัง แม้แต่คนโง่สุด ๆ ถามไปว่า “มันจะเจ็บ ไหม?”
พิมพ์ลดาดีใจที่เธอเองคืนนี้ได้ขออย่างแรงกล้าให้จิรฐา ปิดไฟ มิฉะนั้นเธอจะต้องไร้ที่หลบซ่อน ปิดหน้าไว้ซุกหลบ เข้าใต้ผ้าห่มไปแล้ว
คืนนี้ ท่านผู้ใหญ่ได้สอนน้องพิมพ์ลดาพัฒนาร่างกาย ของเธอเองทีละเล็กทีละน้อย ยังสอนน้องพิมพ์ลดาให้เขา เพลิดเพลินกับร่างกายของเธอทีละเล็กทีละน้อย!
แต่น่าเสียดาย เช้าวันนี้ เธอตื่นขึ้นมา กลับมองไปที่ เพดานสีขาวตรงหน้า ก่อนที่จะคำรามอย่างโกรธขึ้งว่า “จิร ฐาบ้า! คุณโกหกฉัน!
เมื่อคืน เขาบอกเธอชัด ๆ ว่า “คนดี ท่าทางและการ เคลื่อนไหวเหล่านี้ คุณจะไม่เหนื่อย!
แล้วผลล่ะ? เมื่อคืน เธอไม่รู้ว่าเธอเองอาบน้ำอย่างไร แล้วกลับไปนอนที่เตียงได้อย่างไร และวันนี้ เอวขายิ่ง ปวดเมื่อยมากขึ้น
ดิ้นรนลกขึ้น พิมพ์ลดาเปลี่ยนเสื้อผ้าล้างหน้าล้างตา เสร็จด้วยความโกรธ ออกประตูไปเข้างาน
เธอตัดสินใจว่าเธอจะเขียนอนุสัญญาว่าด้วยการใช้ชีวิต ของสามีและภรรยาเพื่อให้ผู้ชายบางคนรู้จักที่จะระงับไฟ ตัณหาที่ไม่มีทางดับทอดเฉกเช่นเขา
ในปีที่ผ่านมา ประเทศจีนดูเหมือนจะสนับสนุนยกย่อง วันหยุดเทศกาลของชาวต่างชาติ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคือ วันวาเลนไทน์ วันคริสต์มาส อะไรอย่างนั้น ในฐานะที่เป็น บริษัทซึ่งมีการลงทุนจากต่างประเทศเข้าในอุตสาหกรรม ท้องถิ่น บริษัทเจเอสกรุ๊ปจำกัดก็ไม่มีข้อยกเว้น
เมื่อเข้าห้องทำงานมา พิมพ์ลดาก็รู้สึกสัมผัสถึง บรรยากาศรื่นเริงในเทศกาลคริสต์มาสอย่างเข้มข้น เพราะ ที่ประตูของบริษัทมีต้นคริสต์มาสขนาดใหญ่มากต้นหนึ่ง ประดับไว้
พยากรณ์อากาศกล่าวว่าวันนี้เมือง S อาจจะมีหิมะแรก ของรอบปีที่ผ่านมา ข้างนอกหนาวมากแทบตาย พิมพ์ลดา ยังคิดว่าวันนี้ต้องอยู่ในห้องทำงานจนกว่าจะเลิกงานกลับ บ้านโดยตรงจึงจะดี แต่ใครอาจรู้ได้ ความคิดนี้ของเธอ เพิ่งผุดขึ้นมา ก็ต้องแตกสลายไป
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก!” มีคนงอห้านิ้วมาเคาะหน้าโต๊ะของพิมพ์ ลดา เธอเงยหน้าขึ้น ย้ายสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ มายังร่างของผู้ชายคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าเธอ ได้ยินเขาพูด ว่า “เตรียมตัวประเดี๋ยว อีกครึ่งชั่วโมงต่อมา มาพร้อมผมไป ห้างสรรพสินค้าเจเอสด้วยกัน เราต้องไปเก็บรวบรวมข้อมูล เพื่อสังเกตดูโฆษณาที่เราได้ทำว่า ช่วยให้พวกเขานำมาซึ่ง ประสิทธิผลในการประชาสัมพันธ์มากขึ้นและมีผลประโยชน์ ที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นหรือไม่”
หลังจากละคำสั่งไว้ ตนัสไม่รอพิมพ์ลดาตอบ ก็หันไป เดินกลับที่ห้องทำงานของเขาเอง
ถ้าพิมพ์ลดาไม่ได้มองผิดไป เขาเพิ่งมาเข้างาน
นั่นก็คือ เขามาถึงที่ทำงาน ยังไม่ได้เข้าไปในห้อง ทำงานของเขาเอง ก็ได้มามอบหมายงานให้เธอก่อน!
บ้าจริง! ในใจพิมพ์ลดาระเบิดคำหยาบ ” นี่กลั่นแกล้งฉัน
ชัดๆ!”
แม้ในใจจะขุ่นเคือง แต่งานก็คืองาน เจ้านายก็คือเจ้า นาย เดิมการเก็บรวบรวมข้อมูลต้นฉบับโฆษณาในภายหลัง งานชนิดนี้ พิมพ์ลดาล้วนให้ผู้ช่วยบุปผาไปจัดการให้เสร็จ สมบูรณ์ทั้งสิ้น แต่ใครจะรู้ คราวนี้เธอต้องออกโรงไปเอง
“โอ้ ห้องทำงานที่อบอุ่นของฉัน! บ๊ายบาย! ” ในที่สุดก่อน ออกประตูไป พิมพ์ลดาดึงหน้าน้อย ๆ คลายถุงน้ำร้อนของ เธอเองออก
เดิมพิมพ์ลดาคิดว่าการเก็บรวบรวมข้อมูลในภายหลัง เพื่อประเมินประสิทธิภาพของการโฆษณาเป็นงานของเธอ เองและตนัสสองคน แต่ใครจะรู้ เมื่อถึงห้างสรรพสินค้าเจ เอส ตนัสก็เข้าไปในสตาร์บัคส์ซื้อกาแฟแก้วหนึ่งแล้วนั่ง ตรงนั้น วิ่งไปวิ่งมาเรียนรู้เกี่ยวกับเสียงสะท้อนจากลูกค้า ประเภทต่าง ๆ และข้อมูลกลายเป็นเรื่องของเธอคนเดียว!
ยืนอยู่ใต้ต้นไม้คริสต์มาสที่ชั้นหนึ่งของห้างสรรพสินค้า เจเอส พิมพ์ลดามองผ่านกระจกข้างหน้าก็เห็นตนัสนั่งจิบ กาแฟอย่างสง่างาม อยู่ริมหน้าต่างสตาร์บัคส่งตรงข้างหลัง
ยกมือทั้งคู่ขึ้น เธอทำอิริยาบถตาบอดทั้งคู่บนเงาของ ตนัสที่บนกระจก! “ฮ่ม! คิดไม่ถึงให้ฉันระดับพี่สาวมาทำงาน ของผู้ช่วยเล็ก ๆ ! ผู้ตรวจการใหญ่เยี่ยมมาก! ดื่มเถอะ ดื่ม เถอะ ระวังจะสำลักเจ้าตาย! ” ด่าคนที่อยู่บนกระจกพักหนึ่ง พิมพ์ลดากำลังคิดจะหันไปทำงานต่อ ก็เห็นตนัสนั่งอยู่ที่นั่นกวักนิ้วมือใส่เธอ
เอ่อ?
เธอหันมา เผชิญเข้ากับใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเขาพอดี แล้วเขาก็กวักนิ้วมือใส่เธออีก
