เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก – ตอนที่ 163: ในห้องครัว…
ตอนที่ 163: ในห้องครัว…
โดย
Ink Stone_Romance
กินข้าวเสร็จ เฉินเยี่ยนและหวางจวนเก็บกวาด หูเฟยอยากจะกลับ แต่ซินห้าวไม่กลับ เขาก็ไม่ขยับ ทำไมเขาต้องกลับก่อนด้วย เขาต้องกลับพร้อมซินห้าว
“คุณลุง คุณป้า ผมขอคุยกับเยี่ยนจื่อไม่กี่คำหน่อยครับ อ้อ เรื่องบุหรี่”
ซินห้าวไม่อยากนั่งอยู่ในโถงบ้าน ไม่มีอะไรจะคุย โดยเฉพาะตรงข้ามยังมีเฉินเวยที่เอาแต่จ้องเขาตลอด แล้วยังมีสายตาอาฆาตของหูเฟย เขาอยากจะไปหาเฉินเยี่ยนของเขา
“ไปเถอะ ไปเถอะ ไม่อย่างนั้นฉันไปล้างจาน เธอกับเยี่ยนจื่อเข้าไปคุยกันในห้อง?”
หวางนิวกระตือรือร้นมาก
เฉินจงก็ไม่ได้คัดค้าน เขามองออกว่าตอนนี้ในสายตาซินห้าวมีแต่ลูกสาวคนโต
“ไม่เป็นไรครับ ผมไปหาเยี่ยนจื่อได้ครับ”
ซินห้าวพูดจบก็ลุกขึ้น ไม่รอให้หวางนิวพาไปเขาก็ออกจากโถงบ้านไปห้องครัว
เฉินเวยอยากจะตามไปด้วยโดยไม่ต้องคิดเลย เฉินจงตะโกนเรียกเฉินเวยด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
“หนู หนูอยากจะไปช่วยพี่ล้างจานค่ะ”
เฉินเวยหาข้ออ้าง
“เวย แขนลูกยังไม่หายดี นั่งลงเถอะ”
หวางนิวดึงลูกสาว ถึงแม้ลูกสาวจะไม่ดี ถึงแม้จะมีความคิดอะไร ยังไงก็เป็นลูกสาว เธอก็รัก
เฉินเวยตามไปไม่ได้ ได้แต่นั่งอยู่ตรงนั้นด้วยความหงุดหงิด ในใจเหมือนกรงเล็บของแมวที่กำลังจิกอยู่ แต่ไม่สามารถแสดงออกได้
หูเฟยที่ก้นลุกจากเก้าอี้ได้ครึ่งหนึ่งก็นั่งลงไปอีก เขาอยากจะตามไปด้วย แต่เฉินเวยยังโดนปฏิเสธ ตัวเองจะเหลืออะไร ไม่อย่างนั้นคงเสียหน้า
ซินห้าวไปในครัว หวางจวนที่กำลังกระซิบพูดกับเฉินเยี่ยนอยู่เห็นเขา เธอพูดกับเฉินเยี่ยน แล้ววางชามในมือลง เธอออกไปแล้ว เธอรู้ว่าซินห้าวน่าจะมีเรื่องพูดกับเฉินเยี่ยน ตัวเองอยู่ที่นี่ไม่ได้
หวางจวนเพิ่งเดินออกไปข้างนอก ก็เห็นเงาดำ เธอตกใจ กลับโดนเงาดำนั้นดึงเสื้อไว้
“พี่จวนเอ๋อร์ ไม่ต้องกลัว ผมเอง”
เฉินหู่พูดออกมา
“เธอมาทำอะไรที่นี่?”
รู้ว่าเป็นเฉินหู่ หวางจวนค่อยวางใจ เธอกลัวว่าจะเป็นเฉินเวยหรือหูเฟย
“ผมมาอยู่ตรงนี้ช่วยคอยดูพี่กับพี่ห้าว เผื่อมีใครมาแอบฟัง ถ้าพวกเขาแอบฟังจะต้องพูดว่านินทาพี่ใหญ่แน่”
เฉินหู่พูดอย่างมีเหตุผล
หวางจวนหน้าแดง แอบฟังกำแพงนี่หมายถึงคนที่ไม่มีอะไรทำมาแอบฟังสามีภรรยาที่เพิ่งแต่งงานกันคืนนั้น ตอนนี้เฉินเยี่ยนและซินห้าวไม่ได้เป็นแบบนั้น แต่เธอก็อธิบายเหตุผลเรื่องนี้ให้เฉินหู่ฟังได้ เพียงแต่ยืนอยู่กับเฉินหู่ด้วยกัน เธอช่วยเฝ้าด้วยก็ดี
ซินห้าวมาข้างหน้าเฉินเยี่ยน เฉินเยี่ยนเช็ดมือแห้งแล้ว เธอคิดไม่ถึงว่าซินห้าวจะมาห้องครัว เธอยังคิดไว้ว่าเดี๋ยวตอนซินห้าวไปเธอจะไปส่งซินห้าว ทั้งสองคนจะได้คุยกันตามลำพัง
“นั่งลง”
เฉินเยี่ยนจูงซินห้าวมานั่งลงบนม้านั่งตัวเล็กหน้าเตา
บนเตามีน้ำอยู่ ข้างในเตายังมีไฟสีแดงที่ยังไม่ดับ แสงไฟสะท้อนหน้าทั้งสองคน มองดูสีแดง แต่กลับดูมีอีกรสชาติหนึ่ง
“เรื่องโรงงานนั่นใกล้จัดการเสร็จแล้ว ผมอยู่ที่นี่ได้สองวัน จากนั้นก่อนปีใหม่ผมน่าจะยุ่งมาก ไม่มีเวลามาหาคุณ”
ซินห้าวพูดไป ก็ใช้มือลูบผมด้านหน้าหูมาทัดหลังหูเฉินเยี่ยน การกระทำเขาทั้งเป็นธรรมชาติและอ่อนโยน ระหว่างเขาและเฉินเยี่ยนเหมือนไม่มีความรู้สึกที่ไม่ราบรื่นเลย มีแต่ทำให้รู้สึกอบอุ่น
“ไม่เป็นไร ฉันก็ต้องทำงานเหมือนกัน หลายๆ เรื่องจะยากตอนเริ่มต้น ตอนแรกไม่มีทางทำอะไรได้ง่าย คุณไม่ต้องคิดอะไร ทำให้ดี ถ้าเหนื่อยก็พัก อย่ากดดันตัวเอง มีเรื่องอะไรอยากจะปรึกษาคนอื่น คุณก็มาหาฉันได้นะ”
เฉินเยี่ยนไม่ใช่ผู้หญิงที่ติดแฟน ใช่ เธออยากจะเจอซินห้าวบ่อยๆ แต่ตอนนี้พวกเขายังไม่ได้แต่งงาน ถึงแม้จะแต่งงานแล้ว ก็ยังมีงานของตัวเอง ไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงทั้งวัน
“แล้วถ้าผมคิดถึงคุณล่ะ?”
เมื่อก่อนซินห้าวคิดว่าตัวเองไม่มีทางพูดคำพูดพวกนี้ แต่มาเจอเฉินเยี่ยน ไม่รู้ว่าทำไม เขาพูดคำพูดแบบนี้ได้โดยไม่ต้องสิ้นเปลืองแรง แล้วยังออกมาจากใจจริงด้วย
“ก็มาหาฉันได้เหมือนกัน”
เฉินเยี่ยนหน้าแดงเล็กน้อย เธอไม่ได้ตอบปฏิเสธ
คำพูดเฉินเยี่ยนทำให้สายตาซินห้าวเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“คุณยังติดค้างรางวัลให้ผมอยู่นะ”
เฉินเยี่ยนโดนซินห้าวมองก็เขิน เวลานี้เธอเหมือนเมฆที่มีแสงสีแดงเรืองรอง เด่นเป็นประกาย ซินห้าวหวั่นไหว เขาอยากจะกอดเฉินเยี่ยนแบบนี้ อยากจะจูบ อยู่ๆ เขาก็มีความคิดขึ้นมา เขาควรจะปรับแผนเล็กน้อย แล้วรีบแต่งเฉินเยี่ยนเข้าบ้าน?
“นี่ห้องครัวนะ?”
เฉินเยี่ยนรู้สึกเคอะเขิน ถ้าอยู่กับซินห้าวตามลำพังสองต่อสองไม่เป็นไร แต่นี่เป็นห้องครัวของบ้านเฉิน ถ้าจู่ๆ มีคนเข้ามา เธอต้องขายหน้าตาย
“วางใจได้ ไม่มีใครเข้ามาหรอก”
ซินห้าวกลับพูดเสียงเบา จากนั้นใช้มือจับคางเฉินเยี่ยน เฉินเยี่ยนเวลานี้ดูมีเสน่ห์ขนาดนั้น อดไม่ได้อยากจะชิมสักคำ
เฉินเยี่ยนมองไปที่ประตู มีคนจริงด้วย เธอรีบเอาริมฝีปากจูบไปที่ใบหน้าซินห้าว วันนี้ซินห้าวให้ความร่วมมือเธอเป็นอย่างดี ต้องให้รางวัลเสียหน่อย
ยังไม่ทันที่เฉินเยี่ยนจะละออกมา ซินห้าวกลับใช้มือโอบเอวเฉินเยี่ยนไว้ จากนั้นจูบเธอ
เฉินเยี่ยนไม่กล้าร้องตกใจ แต่สายตาเธอแสดงให้เห็นว่าเธออึ้งคิดไม่ถึงว่าซินห้าวจะกล้าแบบนี้
รู้สึกได้ถึงลิ้นของซินห้าวค่อยๆ แทรกซึมเข้ามา เฉินเยี่ยนอดไม่ได้ที่จะคิดว่าผู้ชายช่างมีพัฒนาการเรื่องนี้เร็วจริง ครั้งที่แล้วซินห้าวยังไม่รู้เรื่องะไรเลย ครั้งนี้กลับทำอย่างคล่องแคล่ว
เรื่องที่เฉินเยี่ยนไม่รู้คือ หลายคืนมาแล้วที่ซินห้าวเฝ้าคิดถึงจูบครั้งนั้นกับเฉินเยี่ยน เขาคิดถึงครั้งหน้าเจอเฉินเยี่ยนตอนที่ได้จูบกันอีกจะเป็นอย่างไร ในสมองคิดเป็นร้อยครั้งพันครั้ง แน่นอนย่อมจูบได้อยู่แล้ว
ลิ้นของทั้งสองคนพัวพันกันเหมือนงูสองตัว เฉินเยี่ยนตกอยู่ในภวังค์ ลืมไปแล้วว่านี่คือครัวบ้านเฉิน ลืมไปแล้วว่าตัวเองอยู่ที่ไหน
ละริมฝีปากออกจากกัน ทั้งสองคนหอบเล็กน้อย เฉินเยี่ยนเชื่อว่าซินห้าวไม่เคยทำอย่างนี้กับใครนอกจากตัวเอง เพราะนอกจากเขาจูบเธอแล้ว ไม่ได้ทำอะไรอย่างอื่น เขาน่าจะทำไม่เป็น
“เยี่ยนจื่อ ตอนแรกผมคิดว่าปีนี้จะทำโรงงาน แล้วทำให้เป็นเรื่องที่ถูกต้อง ให้ที่บ้านรู้ว่าผมมีความสามารถ ผมซื้อบ้านแล้ว พวกเขาก็จะรู้ว่าผมจริงจัง จะไม่โต้แย้ง แล้วผมค่อยมาสู่ขอ รอครึ่งปีหลังผมจะมาสู่ขอคุณ แต่ตอนนี้ผมเสียใจแล้ว ผมว่าผมจะให้ที่บ้านมาสู่ขอก่อน ตอนอยากจะขอคุณตอนนี้เลย”
ซินห้าวก้มหน้าลงไปซบหน้าผากเฉินเยี่ยน ทั้งสองคนอยู่ใกล้กันมาก ใกล้กันจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจของอีกฝ่าย
“ฉันก็คิดเหมือนกัน แต่คุณเพิ่งซื้อโรงงานมา ตอนเริ่มต้นมันยากมาก และยุ่งมาก จัดการเรื่องพวกนี้ตอนนี้ที่บ้านคุณต้องไม่เห็นด้วยแน่ ฉันก็ไม่อยากให้คุณไม่มีสมาธิ ฉันก็คิดจะขยายกิจการห่อบุหรี่ให้ใหญ่ขึ้นอยู่พอดี รออีกสักพักฉันอยากจะสร้างตึกโรงงานที่นี่ ฉันอยากจะจดทะเบียนยี่ห้อบุหรี่ของตัวเอง แบบนี้อีกหน่อยบุหรี่ที่ห่อก็จะมียี่ห้อของตัวเองแล้ว ฝั่งฉันก็คงจะยุ่งมาก ฉันรู้ว่าตอนแรกเริ่มอะไรก็ยากไปหมด ดังนั้นคุณค่อยๆ จัดการเรื่องของคุณ ฉันก็จัดการเรื่องของฉันให้ดี”
เฉินเยี่ยนคิดว่าแผนการของซินห้าวนั้นดีมาก ตรงกับที่เธอคิดไว้ ยังไงตอนนี้พวกเขายังอายุน้อยอยู่ ยังไม่ถึงวัยที่ต้องรีบแต่งงาน สามารถจัดการเรื่องงานให้เสร็จก่อน
“จะจดทะเบียนเครื่องหมายการค้ายี่ห้อบุหรี่ตัวเองเหมือนจะทำไม่ได้หรือเปล่า? เรื่องนี้คุณอย่าเพิ่งรีบร้อน อาคารโรงงานก็อย่าเพิ่งสร้าง เรื่องนี้มีพูดกันเยอะ ป้องกันคุณสร้างมาแล้วใช้ไม่ได้ ผมไปถามเรื่องนี้ให้คุณก่อนว่าทำได้ไหม ถ้าทำได้ ผมจะหาคนมาช่วยคุณสร้าง คุณไม่มีคนรู้จัก ไม่รู้จะไปหาใคร จะยิ่งลำบาก ถ้าไม่ได้ พวกเราค่อยปรึกษากันอีกที”
ซินห้าวไม่ได้ห้ามเฉินเยี่ยนเลย แต่เขาต้องอธิบายเรื่องราวให้เฉินเยี่ยนอย่างชัดเจน
————-
