SC:บทที่ 109 เซอร์ไพรส์
เมื่อได้ยินความสงสัยของ หลินเฉิง ฟางซิงเฉิง จึงพูดว่า
“หลังจากที่เสี่ยวเฉินหายตัวไปในวันที่ 2 เราถูกโจมตีโดยฝูงตัวกินคน! ในเวลานั้นมีเพื่อนของเรามากกว่า 1 โหลถูกฆ่าตายและบาดเจ็บสาหัส ทำให้สถานที่ที่เราอยู่ในตอนนั้นถูกทำลายเช่นเดียวกัน มันร้ายแรงมาก เราจำเป็นต้องหลบหนีและพบห้องทดลองนี้ เนื่องจากสถานการณ์เร่งด่วนเกินไปข้อมูลในการทดลองที่ผมได้รวบรวมเอาไว้ไม่ได้ถูกนำออกมา ดังนั้นผมต้องการสถานที่ที่ทำการทดลองต่อไปได้ ส่วนวิธีติดต่อหยานจิง..”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้น้ำเสียงของชายชราตื่นเต้นเล็กน้อย
“ผมได้วางแผนเอาไว้แล้ว ในตอนที่ผมได้รับเลือกเป็นนักวิชาการของสถาบันชีววิทยาของประเทศจีน รัฐบาลได้ติดตั้งโทรศัพท์ดาวเทียมของทหาร ซึ่งเป็นสิ่งที่ถูกควบคุมอย่างเข้มงวด มันเป็นอุปกรณ์ที่ผู้นำระดับชาติและนักวิทยาศาสตร์บางคนเท่านั้นที่มี อีกทั้งมันยังโดดเด่นเรื่องการป้องกันการโจรกรรม มันสามารถเปิดทิ้งเอาไว้ได้นานมากกว่า 2 เดือนและไม่ได้รับผลกระทบจากสถานีภาคพื้นดิน เพราะมันใช้การสื่อสารผ่านดาวเทียม แต่ในวันที่ผมออกมาจากบ้านผมตื่นสายและรีบออกมาดังนั้นผมจึงไม่ได้เอามันออกมาด้วย…”
มีสิ่งประดิษฐ์แบบนี้ด้วยหรอ?
เมื่อได้ยินเรื่องนี้ หลินเฉิง รู้สึกประหลาดใจและตื่นเต้นทันทีเขาคว้าไหล่ของชายชราและรีบถามว่า
“มีโทรศัพท์แบบนี้จริงหรอ!ผมสามารถโทรไปที่อื่นนอกจากหยานจิงได้ไหม ผมสามารถโทรไปยังเซียงโจวได้ไหม”
ชายชราเห็น หลินเฉิง ตื่นเต้นเขาจึงรู้สึกแปลกๆ
“เอ่อ…ตราบใดที่มีคนอยู่ปลายสายไม่ว่าจะเป็นที่ไหนคุณก็สามารถโทรไปได้ แต่คุณจะโทรไปทำอะไรที่เซียงโจว”
หลินเฉิง โบกมือของเขา
“คุณไม่ต้องสนใจเรื่องนี้ นับว่าคุณโชคดีแล้วในตอนนี้ บอกผมว่าบ้านของคุณอยู่ที่ไหนผมจะไปเอาโทรศัพท์เครื่องนี้กลับมาให้คุณ !”
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของ หลินเฉิง ฟางซิงเฉิง รู้สึกสับสนในความโชคดีครั้งนี้ของเขา
“เดี๋ยวก่อน บอกผมได้ไหมว่าใครคือคนที่คุณต้องการโทรหาด้วยโทรศัพท์เครื่องนี้?”
หลินเฉิง พูดอย่างหงุดหงิด
“ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ แค่บอกมาว่าบ้านคุณอยู่ที่ไหน!”
ฟางซิงเฉิง ส่ายหัวและพูดว่า
“ผมจะรับประกันได้อย่างไรว่าคุณจะกลับมาเมื่อได้รับโทรศัพท์แล้ว คุณก็รู้ว่าโทรศัพท์นี้สามารถช่วยชีวิตผมได้..”
เมื่อเห็นว่าชายชราไม่เชื่อตัวเอง หลินเฉิง จึงพูดว่า
“คุณสามารถเชื่อผมได้!หากคุณไม่เจอผมในวันนี้คุณคงถูกกินด้วยตัวกินคนไปแล้วหรือไม่ก็ถูกกองกำลังนั้นจับไป อย่าคิดว่าหลานสาวของคุณที่เป็นผู้มีพลังจะสามารถไปเอามันมาได้!”
เมื่อฟังคำพูดของ หลินเฉิง ฟางซิงเฉิง ขมวดคิ้วและคิดอย่างรอบคอบอยู่พักหนึ่ง เขารู้สึกว่านี่เป็นเรื่องจริงเขาจึงกัดฟันแล้วตัดสินใจว่า
“ตกลง..แต่คุณต้องพาหยูเอ๋อไปด้วย!”
เมื่อเห็นว่า ฟางซิงเฉิง มีคำเรียกร้อง หลินเฉิง รู้สึกตลกเล็กน้อย
“ศาสตราจารย์ฟางทำไมคุณต้องทำเป็นเรื่องใหญ่ด้วยแม้ว่าคุณจะส่งสายลับตัวเล็กมากับผม แต่ถ้าผมไม่อยากกลับมาจริงๆผู้หญิงตัวเล็กๆนั้นจะหยุดผมได้หรอ”
ฟางซิงเฉิง ส่ายหัวและพูดว่า
“ผมไม่ได้ส่งเธอไปเพื่อตรวจสอบคุณ เธอไม่มีความสามารถที่จะต่อต้านคุณได้ แต่ผมคิดว่าบ้านของผมอยู่ไกลจากจุดนี้มาก และคุณไม่ใช่คนท้องถิ่น ซึ่งง่ายต่อการหลงทาง ที่นี่มีรถจอดอยู่ชั้นใต้ดิน หากคุณขับรถไปที่นั่นหยูเอ๋อสามารถช่วยบอกเส้นทางกับคุณได้ นี่คือสิ่งที่ผมตั้งใจส่งเธอไปกับคุณ”
หลินเฉิง ไม่สนใจเขาพูดอย่างหงุดหงิดว่า
“ไม่!ผมสามารถค้นหาเส้นทางด้วยตัวเองและไม่ต้องการภาระเพิ่ม คุณไม่จำเป็นต้องพูดถึงเรื่องนี้อีก!”
เมื่อเห็นทัศนคติของ หลินเฉิง ฟางซิวเฉิง ยังคงยืนยันคำเดิม
“ คุณต้องพาเธอไปด้วย ไม่อย่างนั้นผมจะไม่บอกที่อยู่! ผมเห็นว่าคุณต้องการโทรศัพท์เครื่องนี้มากและไม่ใช่คนเลว หากคุณตกลงทุกอย่างจะเป็นไปอย่างราบรื่นคุณจะสามารถกลับมาที่นี่ก่อนมืดด้วยซ้ำ!”
แกร็ก !
ทันทีที่ ฟางซิงเฉิง พูดจบเขาก็เห็น หลินเฉิง ยกปืนขึ้นมาจ่อหัวของชายชรา หลินเฉิง พูดอย่างช้าๆว่า
“คุณพูดผิด ผมไม่ใช่คนดี ถ้าคุณไม่อยากตายก็พูดที่อยู่ออกมาซะ ผมไม่มีความอดทนมากนัก!”
เมื่อรู้สึกสัมผัสจากกระบอกปืนที่จอลงบนหน้าผากของเขา ฟางซิงเฉิง กัดฟันและพูดว่า
“ฆ่าผมสิ! อย่างไรก็ตามแม้ว่าคุณจะไม่ฆ่าผม แต่ไม่ช้าก็เร็วกองทัพเหล่านั้นก็ต้องมาจับผมอยู่แล้ว แต่ถ้าคุณคิดให้ดีๆอย่าลืมว่าผมยังไม่ได้บอกวิธีการทำสารเสริมให้บริสุทธิ์ และดูจากทัศนคติของคุณในตอนนี้เห็นได้อย่างชัดเจนว่าคุณต้องการโทรศัพท์นี้มาก! ผมแค่ต้องการให้คุณพาหยูเอ๋อไปด้วย มันเป็นแค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น คุณไม่ควรหุนหันพลันแล่นแบบนี้”
“เหอะ”
หลินเฉิง พูดอย่างเย็นชาว่า
“ผมจะบอกคุณเป็นครั้งสุดท้าย ผมไม่ต้องการมีภาระ คุณต้องการอะไรให้บอกผม ผมสัญญาว่าจะเอามันกลับมาให้คุณ แต่ผมไม่ต้องการผู้หญิงคนนี้!”
ฟางซิงเฉิง ส่ายหัว
“คุณทำไม่ได้!สิ่งที่ผมต้องการอยู่ในห้องทดลองส่วนตัวซึ่งมีระดับการป้องกันการโจรกรรมในระดับสูงของกองทัพมีเพียงผมและหยูเอ๋อเท่านั้นที่สามารถเข้าไปด้านใน..”
เชี่ยเอ้ย!
เมื่อได้ยินคำพูดของ ฟางซิงเฉิง หลินเฉิง สาบแช่ง เขาพยายามอดทนต่อความโกรธที่อยู่ในใจของเขาและถามขึ้นว่า
“คุณตั้งใจที่จะปิดบังบางอย่างกับผมใช่ไหม มันถึงทำให้คุณเต็มใจที่จะปล่อยหลานสาวของคุณไปกับผม?คุณไม่กลัวหรือว่าหลานสาวของคุณจะไม่กลับมา หลังจากที่เธอออกไปพร้อมกับผม ทำไมคุณไม่ไปกับผมแทน!”
หลินเฉิง ไม่ลังเลที่จะพูดออกมาตรงๆแต่ ฟางซิงเฉิง ยังคงยืนยันความคิดเดิม
“แม้ว่าผมจะแก่แล้ว แต่จิตใจของผมยังคงดีอยู่ แม้ว่ากองทัพจะไม่ได้ออกช่วยเหลือผู้คนแต่ชายหนุ่มยังคุณสามารถเดินทางมาถึงที่นี่โดยไม่เป็นอันตรายอีกทั้งยังนำสุนัขมาด้วย! ถ้าคนอย่างคุณไม่สามารถปกป้องเธอได้ ผมคิดว่าคงไม่มีใครในโลกนี้สามารถทำได้แล้ว สำหรับเหตุผลที่ผมไม่ไปกับคุณ เพราะคนแก่อย่างผมคงเป็นภาระมากยิ่งกว่าหลานสาวของผม ผมคงไม่สามารถวิ่งตามคุณได้อย่างแน่นอน?”
เมื่อเห็นว่า ฟางซิงเฉิง พิจารณาอย่างถี่ถ้วน หลินเฉิง ทำได้เพียงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ เขาเก็บปืนพกและพูดอย่างหวุดหวิดว่า
“ทำตามที่คุณต้องการแล้วกัน แต่ถ้าเธอตายข้างนอกผมจะไม่รับผิดชอบ! คุณเขียนวิธีทำให้สารเสริมความแข็งแกร่งบริสุทธิ์ให้กับผมก่อนและปฏิบัติจนผมเข้าใจ จากนั้นค่อยวางแผนเดินทาง”
ในที่สุด หลินเฉิง ก็เห็นด้วย ฟางซิงเฉิง รู้สึกตื่นเต้นมาก เขารีบไปที่โต๊ะทำงานและเขียนสูตรทันที หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เขียนกระดาษออกมา 3 หน้า จากนั้นโบกมือให้ หลินเฉิง ไปที่โต๊ะ และทำการทดลองตามที่เขาเขียนในกระดาษให้ หลินเฉิง เห็นอย่างชัดเจน
—————————————
![จอมมารแค่อยากเป็นคนดี [反派少爷只想过佛系生活]](https://i3.wp.com/novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137048.jpg?resize=151,215 "จอมมารแค่อยากเป็นคนดี [反派少爷只想过佛系生活]")
