I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก – บทที่ 156 สำรวจ

“สาวน้อยชีวิตของเธอเป็นของฉันแล้ว!”
ฮวาเจี่ย จับปืนไว้แน่นเธอมองไปที่อุ้งเท้าของโคล่าซึ่งมีเลือดไหลอยู่ ฮวาเจี่ย จ้องมอง โคล่า อย่างเย็นชาแล้วตะโกนใส่ หยูซาน ที่ยังไม่ทันตั้งตัว
หากสุนัขโง่ตัวนี้ไม่ใช้อุ้งเท้าของมันป้องกันกระสุนกระสุนปืนนี้คงเจาะทะลวงศีรษะของ หยูซาน ไปแล้ว
“ดูเหมือนว่าเธอจะรนหาที่ตายนะ!”
ในเวลานี้หลินเฉิง รู้สึกโกรธมากที่เขาไม่ได้ฆ่าผู้หญิงคนนี้และตอนนี้เป็นผลให้โคล่าได้รับบาดเจ็บ
หลินเฉิงรู้สึกผิด เขากำมือแน่น เป็นผลให้มือขวาของ ฮวาเจี่ย ที่ถือปืนอยู่นั้นถูกแช่แข็งในทันทีและไม่สามารถขยับเขยื้อนได้อีก
เมื่อพบว่ามือขวาของเธอสูญเสียความรู้สึกใบหน้าของ ฮวาเจี่ย ซีดเซียวเธอต้องการที่จะหลบหนีไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว แต่ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าร่างกายส่วนล่างของเธอไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ น้ำแข็งค่อยๆลามขึ้นมาจากเท้าของเธอจนมาถึงหน้าอกแล้ว
ปังปัง!
ทันใดนั้นพรมใต้ฝ่าเท้าก็ขยับหลินเฉิง ถูกกระสุนปืนจู่โจมอย่างรวดเร็วแต่กระสุนปืนเหล่านั้นถูกป้องกันโดยชุดป้องกันของเขา
“ทักษะกระจอก!”
หลินเฉิง ถอนหายใจอย่างเหยียดหยาม และกระทืบลงบนพรมใต้เท้าทันที ทันใดนั้นก็มีร่างของใครคนหนึ่งวิ่งออกมาจากใต้พื้นพร้อมกับกุมท้องของตัวเองด้วยความเจ็บปวด
เมื่อมองเห็นคนนี้หยูซาน รู้สึกตกใจเพราะเธอรู้จักคนคนนี้เขาคือหญิงสาวที่เคยอยู่ห้องกับชายหนุ่มก่อนหน้านี้
ฉับ!
เสียงของการฟันดาบดังขึ้นผู้หญิงคนนั้นร้องด้วยความเจ็บปวดกุมลำคอของตัวเองเลือดพุ่งออกมาอย่างรุนแรง
หลังจากฆ่าหญิงที่มีความสามารถในการอำพรางหลินเฉิง ยิ้มอย่างโหดเหี้ยมและค่อยๆเดินไปหา ฮวาเจี่ย ที่ถูกแช่แข็ง
“อาเหว่ย…อาเหว่ย…”
ในเวลานี้ฮวาเจี่ย ไม่ได้มีรูปลักษณ์ที่สง่างามและสงบเหมือนแต่ก่อนดวงตาของเธอพร่ามัว ริมฝีปากของเธอยังคงมีคราบฟองสีขาวที่เธอสำลักก่อนหน้านี้ เธอมองไปที่หญิงสาวที่นอนจมอยู่ในแอ่งเลือดอย่างไม่น่าเชื่อและส่งเสียงพึมพำเบาๆ
หลินเฉิงหันหน้าไปหาโคล่า ซึ่งกำลังเลียแผลของตัวเองอยู่ เขาตะโกนขึ้นด้วยความโกรธว่า
“เจ้าโง่..มันใช่เวลามาเลียขาไหม?”.ไอรีนโนเวล.
เมื่อได้ยินคำพูดของ หลินเฉิงโคล่ารู้สึกเขินอาย มันลุกอย่างรวดเร็วและเดินไปกัดมุมเสื้อของ หยูซาน เพื่อนลากเธอออกมาจาก ฮวาเจี่ย
เมื่อเห็นพฤติกรรมสุนัขที่โง่เขลาของเขา หลินเฉิง ส่ายหัวอย่างไร้ประโยชน์ เขาดีดนิ้วจนน้ำแข็งบนร่างกายของ ฮวาเจี่ย หายไปจากนั้นแตะที่หัวของหญิงสาวกระเด็นออกไปกระแทกกำแพงโดยตรง
เมื่อมองไปที่ฮวาเจี่ย กำลังเจ็บปวดเมื่อถูกเตะโดยตรง หลินเฉิง พูดอย่างเยาะเย้ยว่า
“ไปลงนรกพร้อมกับคนที่เธอรักซะ!”
หลังจากผู้จบหลินเฉิง หยิบมีดตรงของ หยูซาน หยูซาน โยนลงไปที่พื้นใกล้กับเท้าของ หยูซาน จากนั้นเขาพูดขึ้นว่า
“ฉันจะให้เธอจัดการ2 คนนี้อย่าทำให้ฉันผิดหวัง!”
หลังจากนั้นหลินเฉิง ก็เดินหายออกไปนอกประตู
หยูซาน เดินลงไปตามบันไดและกำลังคิดเกี่ยวกับวิธีที่จะจัดการผู้ควบคุมสัตว์ที่ชื่อท่านจิว ทันใดนั้นเขาก็ราวกับคิดอะไรออกและแสดงรอยยิ้มที่มีความสุขทันที
ด้วยความโล่งใจหลินเฉิง เดินไปยังห้องที่เต็มไปด้วยผู้หญิงบนชั้น 1 และเปิดประตู ทันทีที่ผู้หญิงในห้องพบว่ามีคนเข้ามาในห้องพวกเธอกรีดร้องเสียงดัง หลินเฉิง จึงปืนกลออกมาและชี้ไปยังฝูงชนก่อนตะโกนว่า
“หุบปาก!”
เมื่อเห็นปืนกลในมือหลินเฉิง ผู้หญิงในห้องต่างปิดปากอย่างรวดเร็วและกอดกันแน่นเป็นกลุ่มก้อนอยู่มุมด้านใน
หลังจากเห็นผู้หญิงเหล่านั้นสงบลงแล้วหลินเฉิง จุดบุหรี่ขึ้นสูบและถามว่า
“ใครรู้จักท่านจิวบ้าง”
เมื่อได้ยินดังนั้นผู้หญิงในห้องต่างมองหลินเฉิง เป็นสายตาเดียวกันแต่ไม่มีใครตอบเขา
“โอ้..”
เมื่อเห็นดังนั้นหลินเฉิง ยิ้มและหยิบปืนกลขึ้นมาก่อนจะเดินไปรอบๆ
จากนั้นเขาเดินไปใกล้กลุ่มผู้หญิงมากขึ้นและถามอีกครั้งว่า
“ฉันจะถามอีกครั้งใครรู้จักท่านจิว!”
“ฉันรู้ฉันรู้!”
“ฉันรู้..”
“ฉัน…”
หลังจากถูกข่มขู่ด้วยปืนกลผู้หญิงเหล่านั้นแทบจะตอบออกมาเป็นเสียงเดียวกัน
“หุบปาก!”
เมื่อเห็นว่าผู้หญิงเหล่านี้ต่างส่งเสียงดังมากยิ่งขึ้นหลินเฉิง ตะโกนขึ้นอีกครั้ง
“สิ่งที่ฉันต้องการรู้ก็คือ ใครรู้จักเขาเป็นอย่างดีไม่ได้เพียงแค่รู้จักชื่อเท่านั้น ใครรู้ยืนขึ้น!”
ผู้หญิงที่ทำท่ากระตือรือร้นก่อนหน้านี้ต่างนั่งกอดกันและมองหน้ากันไปมา
ทันใดนั้นก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวัย30 ปีลุกขึ้นเธอลังเลและตอบเสียงสั่น
“ฉันรู้..ฉันรู้จักท่านจิว!”
“โอ้?”
เมื่อเห็นใครบางคนลุกขึ้นยืน หลินเฉิง จึงค่อนข้างพอใจ
“ถ้าอย่างนั้นเธอบอกชื่อของเธอและเคยทำอะไรมาก่อนหน้านี้?”
เมื่อได้ยินคำถามของหลินเฉิง ผู้หญิงคนนั้นเงยหน้าและตอบว่า
“ฉันชื่อติงหนานเป็นสัตวแพทย์ของสวนสัตว์กวนโจว และก็เคยเห็นท่านจิวทำงานทุกวันและทักทายเขาเป็นครั้งคราว
เมื่อได้ยินดังนั้นหลินเฉิง โบกมือเพื่อให้เธอเดินมาหาเขา
ทันทีที่เธอเดินออกมาจากห้องติงหนาน เห็นฉากที่ทำให้เธอต้องอาเจียนออกมา มีศพถูกทำลายนอนอยู่บนพื้นอวัยวะต่างๆบนร่างกายกระจัดกระจาย เลือดสาดกระจายจนก่อเป็นหยดเลือดบนพื้น
และเห็นอาวุธปืนของคนเหล่านั้นกระจัดกระจายไปทั่วสถานที่กำแพงทุกทิศทางเต็มไปด้วยเลือดจากการต่อสู้ บนทางเดินทั้งหมดราวกับถูกสัตว์ร้ายโจมตี
แม้ว่าเธอจะได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวจากด้านในแต่เธอก็ไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นจนเห็นด้วยตาของตัวเอง
หลินเฉิง เหลือบมองใบหน้าซีดเซียวของหญิงสาวที่อยู่ด้านหลังเขาอย่างไม่สนใจ เมื่อเห็นว่าโคล่าเดินมาด้านล่างพร้อมกับ หยูซาน หลินเฉิง จึงเดินไปหาพวกเขาก่อน
“หืม…สีหน้าของเธอดูไม่ค่อยดีนัก?”
ทันทีที่หลินเฉิง เห็น หยูซาน เขาสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนว่าสภาพของหญิงสาวในตอนนี้ไม่ค่อยดีนัก ณ จุดนี้ดวงตาของ หยูซาน พร่ามัวเธอกุมมือเล็กๆที่กำลังสั่นสะท้านลักษณะของเธอราวกับหวาดกลัวผีร้าย!
หลินเฉิง ถอนหายใจลึก เขาเป็นคนบังคับให้เด็กสาวอายุ 16 ปีฆ่าคน อย่างไรก็ตามหลังจากที่เขาไตร่ตรองเรื่องนี้ เขาคิดว่าถ้าเขาไม่บังคับให้เธอทำเช่นนี้ด้วยบุคลิกของเธอเกรงว่าเธอจะมีชีวิตอยู่ในยุคอวสานโลกนี้ไม่ได้นาน..
——————————————–