SC:
“เอาล่ะก็ได้..”
หลินเฉิงเงยหน้าขึ้นแล้วพูดว่า
“พวกเรามีเพียงสุนัข1 ตัวจะสู้กับคนทั้งกลุ่มได้ยังไง”
“โอ้..”
เมื่อเห็นว่าหลินเฉิง ยังคงมีทัศนคติที่ไม่แยแสต่อเรื่องใดๆ มันทำให้ เฉิงเก๋อ หัวเราะด้วยความโกรธ
“แกยังกล้าพูดแบบนี้อีกนะสิ่งที่แกทำมาก่อนหน้านี้ไม่เคยสำนึกกลัวบ้างเลยหรือไง คิดจะมาแหยมกับคนเขตกวนโจวอย่างนั้นหรอ!”
“เฮ้!ทำไมโกรธแค้นราวกับว่าผมไปทำไม่ดีไม่ร้ายกับภรรยาของคุณล่ะ!”
ทันใดนั้นหลินเฉิง ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าจำนวนมากมาจากทิศทางหนึ่ง เขาส่ายหัวอย่างไร้ประโยชน์
“ลืมไปซะเถอะเล่นกับคุณนี่มันเสียเวลาจริงๆ!”
ทันใดนั้นหลินเฉิง ก็ขี้เกียจที่จะคุยกับผู้ชายคนนี้ต่อไปเขาดึงปืนกลออกมา 2 กระบอกและเปิดฉากยิงสัตว์ที่อยู่ตรงหน้าทันที
ปังๆๆๆๆๆๆๆ
ฝูงสัตว์กลายพันธุ์ที่อยู่ด้านหน้าของเขาถูกจัดการด้วยกระสุนปืนจนล้มระเนระนาดทันทีที่ หลินเฉิง เปิดฉากยิงพวกมันก็เริ่มสับสนและออกวิ่งพร้อมๆกัน
“หยุด!หยุด!อย่าวิ่ง!”
เมื่อเห็นฝูงสัตว์ที่กระสับกระส่ายและวุ่นวายเฉิงเก๋อ จ้องมองไปที่ หลินเฉิง อย่างโหดร้าย
“ไอ้เด็กเวร!ยังมีฤทธิ์อีกนะ!” หลังจากนั้น เฉิงเก๋อ ก็เหยียดมือออกไปและทำท่ากำมือ ทันใดนั้นปืนกลในมือของ หลินเฉิง เริ่มมีรูปร่างบิดเบี้ยว
ด้วยพลังในการควบคุมโลหะของเฉิงเก๋อ ทำให้ปืนกลในมือของ หลินเฉิง ทั้ง 2 อันเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว หลินเฉิง ทำได้เพียงแต่ทิ้งเศษเหล็ก 2 ก้อนนี้ยังไม่เต็มใจและพึมพำว่า
“โอ้!ไม่เห็นสนุกเลย..”
ดูเหมือนว่าสัตว์ต่างๆถูกทำให้สงบลงได้อีกครั้งดวงตาของพวกมันเป็นสีแดงและจ้องมองมาที่ หลินเฉิง กับว่าต้องการจะฉีกเขาออกเป็นชิ้นๆ หลินเฉิง ทำได้เพียงดึงดาบออกมาและเตรียมพร้อมที่จะเผชิญหน้า
ในเวลานี้เฉิงเก๋อ ยังคงนั่งอยู่บนสิงโตตัวใหญ่ ดูเหมือนว่าเขากำลังสื่อสารกับใครบางคน หลังจากนั้นเขาก็พยักหน้าเบาๆ และส่งสัญญาณมือไปที่สัตว์ทั้งหลาย จากนั้นเขาพูดกับ หลินเฉิง ด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยว่า
“ท่านจิว พึ่งมีคำสั่งใหม่เดาสิว่ามันคืออะไร? จะอยู่หรือตาย!! ดังนั้นไอ้เด็กเวรถ้าแกมีอะไรจะพูดก็พูดออกมาก่อนที่จะไม่มีโอกาสจะพูด!”.ไอลีนโนเวล.
“ไม่อ่ะ..ไม่มีอะไรจะพูด”
หลินเฉิง ส่ายหัว
“ผมไม่มีอะไรจะพูดหากคุณมีอะไรจะพูดก็พูดมาเถอะ…หรือคุณต้องการเวลาร้องหาพี่สาวอย่างนั้นหรอ?”
“เชี่ยไอ้เด็กเวร!”
เมื่อเห็นว่าหลินเฉิง ยังคงมีทัศนคติแบบนี้ เฉิงเก๋อ รู้ดีว่าพูดไปก็ไร้ประโยชน์ดังนั้นเขาจึงส่งสัญญาณให้ฝูงสัตว์เตรียมพร้อมที่จะพุ่งทะลวงไปหา หลินเฉิง
“อวู้”
เมื่อเห็นฝูงสัตว์กำลังพุ่งเข้ามาหา หลินเฉิง โคล่า ทนไม่ไหวอีกต่อไปมันเริ่มกลายร่างในรูปแบบสุนัขของนรก หลังจากที่มันกลายร่างมันพุ่งเข้าไปด้านหน้าและตบลงบนหัวของเสือชีต้าตัวหนึ่ง ในขณะที่หลบหลีกสัตว์ตัวอื่นๆอย่างง่ายดาย จากนั้น โคล่า ก็ทิ่มกรงเล็บไปยังคอของเสือชีต้าทันที!
“นี่…นี่มันสุนัขที่สามารถปลุกรูปแบบพิเศษได้อย่างนั้นหรอ?!”
หลังจากเห็นโคล่ากระโดดเข้ามาต่อสู้ในฝูงสัตว์เฉิงเก๋อ จ้องมองด้วยความหวาดกลัวและตะโกนออกมาอย่างไม่เชื่อ
“รูปแบบพิเศษอย่างนั้นหรอ?”
เมื่อได้ยินคำนี้หลินเฉิง ที่กำลังจัดการกับฮิปโปกลายพันธุ์ก็สะบัดดาบฟันฮิปโปกลายพันธุ์ออกเป็น 2 ส่วนทันทีจากนั้นร่างกายของเขาก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วไปปรากฏอยู่ตรงหน้าของ เฉิงเก๋อ
“โฮก!!”
เมื่อเห็นว่า หลินเฉิง ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าสิงโตยักษ์ของ เฉิงเก๋อ ตกตะลึงคำรามออกมาทันทีและต้องการที่จะกัดหลินเฉิง
เมื่อเห็นว่าสิงโตยักษ์ตัวนี้กำลังจะกัดตัวเอง หลินเฉิง ยกเท้าซ้ายขึ้นและเตะเข้าไปหลายดอก จากนั้นเขาพยายามที่จะสะบัดดาบเพื่อจัดการกับสิงโตตัวนี้ก่อน
“แกร็ง!”
ทันใดนั้นหลินเฉิง ก็รู้สึกว่าดาบในมือของเขาไม่สามารถควบคุมได้ พร้อมกับร่างของเขากำลังขยับไปทาง เฉิงเก๋อ ใบหน้าของ หลินเฉิง มืดมนและเข้าใจทันทีว่า เฉิงเก๋อ ได้ใช้พลังในการควบคุมโลหะอีกครั้ง
“โง่มาก!กล้าที่จะใช้อาวุธเย็นเช่นดาบต่อหน้าฉัน!”
เมื่อเห็นหลินเฉิง ถือดาบไว้ในมือ เฉิงเก๋อ พูดขึ้นด้วยความดูถูก
ทันใดนั้นดวงตาของหลินเฉิง ก็หรี่ลงดาบในมือของเขาหายไปอย่างฉับพลันมันทำให้ เฉิงเก๋อ ตกตะลึง แต่ไม่ทันที่จะตอบสนอง หลินเฉิง ก็สามารถสร้างดาบน้ำแข็งออกมาอย่างรวดเร็ว
“แย่จัง!”
หลินเฉิง ถือดาบน้ำแข็งไว้ในมือแล้วมอง เฉิงเก๋อ ที่กำลังตกตะลึงในตอนนี้ ใบหน้าของ เฉิงเก๋อ ตกตะลึงอย่างสมบูรณ์
“ทำไม…มันเป็นไปได้ยังไง…ดาบของแกหายไปได้ยังไง!!”
“เดาไปก็ไม่มีคำตอบ!”
หลินเฉิง พูดขึ้นประโยคนึงจากนั้นพุ่งดาบน้ำแข็งไปหา เฉิงเก๋อ อีกครั้ง
“ฮึ่มดูเหมือนว่าแกจะมีความลับมากมาย ดี!!ฉันจะจับแกและเค้นเอาความลับออกมาให้หมด!!”
เมื่อเห็นว่า หลินเฉิง กำลังพุ่งเป้าหมายมาที่ตัวเอง เฉิงเก๋อ เริ่มกำหมัดอีกครั้ง ทันใดนั้นอาคารโลหะที่อยู่รอบๆตัวเขาเริ่มเปลี่ยนแปลง อาคารโลหะเหล่านั้นเปลี่ยนแปลงเป็นโลหะแหลมคมและพยายามที่จะพุ่งไปเจาะ หลินเฉิง
ตูมตูม ตูม
เมื่อ หนามโลหะเหล่านั้นกำลังพุ่งตรงมาที่ หลินเฉิง หลินเฉิง รีบสร้างกำแพงน้ำแข็งขึ้นมาเพื่อปิดกั้นการแทงของแท่งโลหะได้ทันท่วงที
จากนั้นหลินเฉิง ยิ้มกว้างและดีดนิ้ว 1 ครั้ง ทันใดนั้นฝนที่ตกอยู่รอบๆตัวของ เฉิงเก๋อ ก็หยุดลง ราวกับว่าเวลารอบๆตัวของเขาถูกหยุดเอาไว้
“โอ้..คุณแม็กนีโต้ มันคงจะไม่สุภาพถ้าคุณให้ของขวัญผมแต่ผมไม่ได้ตอบแทน!”
ทันใดนั้นเม็ดฝนที่อยู่รอบๆก็เริ่มเปลี่ยนและเริ่มควบแน่นเป็นเข็มน้ำแข็งเฉิงเก๋อ ไม่ทันที่จะตอบสนองเข็มน้ำแข็งเหล่านั้นก็แทงไปที่สิงโตยักษ์ของเขาทันที
“โฮก!!”
เข็มน้ำแข็งนับร้อยถูกแทงทะลุร่างของสิงโตตัวใหญ่ทำให้เลือดดำไหลออกมาเป็นสายมันกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและเริ่มกลิ้งลงบนพื้นอย่างบ้าคลั่งทำให้ เฉิงเก๋อ ที่อยู่บนร่างของมันไม่สามารถรักษาความเสถียรได้อย่างมั่นคง
ในขณะเดียวกันหลินเฉิง ก็เริ่มใช้ดาบน้ำแข็งในมือของเขาตัดหัวของสิงโตยักษ์กระเด็นออกไปไกล
“เมิ่งซือ!!”
เมื่อเห็นว่าสิงโตยักษ์ของเขาถูกฆ่าตายในพริบตาเฉิงเก๋อรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขาแตกสลายในเวลาเดียวกันเขาก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ!
———————————————-
