เห็นความคาดหวังในดวงตาของชายสวมแว่นเหมือนกับว่าเขาไม่กล้าที่จะพูดออกมา หลินเฉิงก็ส่ายหน้าและพูด ผู้จัดการฟูกำลังกังวลเรื่องอะไรอยู่? มีบ้านประมูลแห่งอื่นอยู่ในฐานทัพแห่งนี้อีกหรอ?
ได้ยินคำถามของหลินเฉิงฟูจือเฉาก็เกาหัวและกล่าวขอโทษ
ขออภัยครับ!ผมกำลังรีบอยู่ ไม่มีอะไรหรอกครับคุณหลิน ที่นี่ไม่มีบ้านประมูลแห่งที่สองหรอกครับ แต่ก็เหมือนที่พวกเรารู้ อะไรหลายอย่างก็ไม่สามารถขายผ่านบ้านประมูลได้ อย่างเช่นแขกที่ประมูลสินค้าขอคุณไปไง?
ได้ยินแบบนั้นเขาก็เข้าใจความหมายทันที งั้นเขาก็คือเฉินไฮจริงๆ สินะ?
คะ…คุณรู้ได้ไง!? เห็นหลินเฉิงเดาถูกเขาก็เริ่มพูดต่อฟูจือเฉามองมายังเขาอย่างตกตะลึง คุณหลินพึ่งมาที่นี่เองไม่ใช่หรอ? ทะ..ทำไม…
ก่อนที่เขาจะได้พูดต่อฉีฮองก็ดึงแขนเสื้อเขาไว้ มองไปยังชายแก่ที่นั่งเคี้ยวเมล็ดแตงโมงอยู่ตรงโซฟาคุยกับเซี่ยวหยู และเธอก็พูด ผู้จัดการฟู คุณหลินพึ่งมาที่นี้ครั้งแรกก็จริง แต่เขาก็มีคนสำคัญคอยดูแลอยู่…
มองตามที่ฉีฮองมองไปฟูจือเฉาก็เข้าใจสิ่งที่เธอตั้งใจจะสื่อ เขาจึงพูดขึ้น แหม่ ไม่น่าเลยผม ทันทีที่ผมเข้ามาก็มัวแต่คุยกับคุณหลิน ลืมกัปตันฟางไปเสียสนิทเลย!
แย่แย่… เห็นฟูจือเฉาของโทษที่เมินเขาไป เลาฟางก็ไม่ใส่ใจอะไรมากมาย กินเมล็ดแตงโมต่อไป ฉันก็แค่นำเขาเข้ามา และแจกแจงสถานะการณ์ปัจจุบันของที่นี่ให้เขาฟังนิดหน่อย ที่เหลือฉันไม่ได้ยุ่งอะไรมาก
พูดยังงั้นก็ไม่ถูกครับ
เห็นท่าทีถ่อมตัวของเลาฟางฟูจือเฉาก็มองในแง่บวก ถ้าไม่ได้เป็นเพราะหัวหน้าทีมอย่างคุณ นำทางหลินเฉิงมายังบ้านประมูลของพวกเรา เราคงเสียดายโอกาศนี้แย่! ชื่อเสียงของทีมของกัปตันก็โด่งดังไม่ใช่น้อย! ผมจะรีบทำเรื่องบัตรสมาชิกอีกใบให้ด้วยอย่างเร็วที่สุดเลยครับ ผมหวังว่าท่านจะใช้ส่วนลดและไม่ทอดทิ้งพวกเราไป….
ได้ยินแบบนั้นเลาฟางก็มีความสุขเขาส่ายหน้าและบอกกลับไป แหม่คุณฟู ผมก็ไม่ได้โง่นะ เรื่องอะไรจะทิ้งบ้านประมูลแห่งนี้ไป ไหนจะเรื่องบัตรส่วนลดอีก? ถ้าทางบ้านประมูลทำให้ผมก็ยิ่งมาที่นี่บ่อยขึ้นอีก…
ดีเลยดีเลย! ผมหวังว่ากัปตันฟางจะให้การสนับสนุนพวกเราต่อไป…
เห็นการขอบคุณกันอาจจะไม่จบลงง่ายๆหลินเฉิงก็ทนไม่ไหว กระแอ่มสองที เพื่อขัดจังหวะพวกเขา ขอโทษที่แต่ยังไม่มีใครตอบคำถามของฉันเลยนะ เฉินไฮตามหาตัวนายอยู่หรอ?
เห็นท่าทีทนไม่ไหวของหลินเฉิงฟูจือเฉาก็กลับมาคุยกับเขา เขาพยักหน้ารับ คุณหลินเดาถูกแล้ว หัวหน้าเฉินกำลังจะมา…
อยู่ๆเขาก็เห็นสีหน้าของหลินเฉิงเปลี่ยนไป เขาจึงรีบพูดต่อ แต่ไม่มีอะไรต้องกังวลครับ ผมไม่เปิดเผยข้อมูลของคุณหลินให้กับใครทั้งนั้น มันเป็นการให้เกียตรและความรับผิดชอบของพวกเราต่อลูกค้าทุกท่าน ไม่ต้องห่วงครับ!
เห็นหลินเฉิงเบาใจลงหลินเฉิงก็ตัดสินใจที่จะนำยาสำหรับการประมูลออกมา เพียงเพราะเขาสนใจในความลับของธนาคารการค้านี้ด้วย มิเช่นนั้นเขาต้องไปที่ตลาดการค้าด้านนอกและตั้งแผงขายยาอีก แต่เขาเกรงว่าปัญหาจะตามมาหาเขาอย่างไม่รู้จบ
ยังไงเขาก็เป็นคนไม่ชอบเจอกับปัญหาเขาถูกมันรายล้อมมาเยอะแล้วช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้ มันไม่แย่มากแต่ก็น่ารำคราญ!
เมื่อรู้ว่าความลับของเขาจะถูกเก็บรักษาไว้เขาก็พยักหน้าอย่างพอใจ งั้นก็ดีที่สุดแแล้วที่จะทำแบบนี้! ถ้าฉันจะไม่เจอกับปัญหาอะไร ฉันจะวางยาพวกนี้ไว้ให้ แต่ถ้าเจอหละก็ฉันจะเอากลับทันที…
โปรดไว้ใจเราได้เลยคุณหลินมันจะไม่มีปัญหาอะไรทั้งนั้น!
เห็นดวงตาที่เปล่งประกายและคำมั่นสัญญาของฟูจือเฉา
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่มาของยาเหวยเก๋อหรือหลินเฉิงฟูจือเฉาก็เข้าใจความเก่งกาจของชายหนุ่มคนนี้ที่อายุยังไม่ถึง 30 ทันที ข้อมูลนั้นจะไม่ถูกกล่าวถึง สินค้าคงคลังของหลินเฉิง ไม่มีทางที่จะคำนวณได้ทั้งหมด นั้นเพียงพอสำหรับธุรกิจการค้าของพวกเขา ดังนั้นเขาจะไม่ยอมแพ้ต่อพระเจ้าแห่งความมั่งคั่งนี้คนนี้อย่างแน่นอน!
หลังจากที่คิดได้แบบนี้ฟูจือเฉาคิดว่าเขายังไม่สามารถขจัดความกังวลของหลินเฉิงให้หมดไปได้ เกียวกับสิ่งที่ไม่คาดคิดในอนาคต เขาพูดออกมาว่า ให้ผมได้บอกกับคุณ ในส่วนของข้อมูลส่วนตัว นอกจากฉีฮองและเซี่ยวหยูที่เป็นข้อยกเว้นแล้ว ไม่ว่าผมจะถูกพวกหัวหน้าและคนใหญ่คนโตกดดันและทำร้ายขนาดไหน ผมก็จะไม่ยอมเปิดเพยข้อมูลของลูกค้าเป็นอันขาด! ผมสาบานตั้งแต่เซ็นสัญญากับพวกคุณแล้ว!
ได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงก็วางใจ คำสัญญามันก็เรื่องหนึ่ง สัญญาลูกผู้ชายก็ไม่อาจจะสู้กับจิตใจของคนที่ชอบความเสี่ยงหรอกนะ…
คุณหลินพูดถูก!ไม่ว่าเราจะพูดขนาดไหน ทุกอย่างจะกระจ่างต่อเมื้อได้เห็นมันกับตาแล้วจริงๆ ! งั้น…
หลินเฉิงไม่ได้สนใจเรื่องสัญญาอะไรฟูจือเฉาก็มองไปยังหลินเฉิงอยู่สองสามครั้ง เขารู้ว่าชายคนนี้ไม่ได้ยาเหวยเก๋อจากความเก่งกาจเพียงอย่างเดียว เขาต้องมีอะไรบางอย่างที่ต่างจากคนทั่วไปอย่างแน่นอน!
นี้คือยาเหวนเก๋อสามกล่องนี้นเป็นยาแก้ไข้ และแก้ปวด เดี๋ยวฉันขอเอาขึ้นมาอีก 4 กล่องแป๊ปนึง ดูสิมียาอะไรบ้าง….
เมื่อเขาเดาใจของฟูจือเฉาไม่ออกเขาใช้เวลาอยู่ภายนอกมานาน เขาวางกระเป๋าของเขาบนโตะและค่อยๆ หยิบยาต่างๆ ออกมาและอธิบายสรรพคุณที่ละอัน! เมื่อการประมูลรอบต่อไปเริ่มต้นขึ้น ฉันจะกลับมาดูผลเมื่อมีเวลาว่าง แต้ถ้าไม่ว่างฉันก็จะเช็คจากสมุดบัญชีของฉันดู!
ยาทั้งหมดแทบจะเต็มโต๊ะฟูจือเฉาตื่นเต้นอย่างมาก ยังไงก็ตามเขาก็รู้ว่านี้ก็เป็นส่วนหนึ่งของการลองใจ เขาจึงห้ามปรามใจตัวเอง เขาทวนสรรพคุณของยาและพูดกับหลินเฉิงอย่างเต็มไปด้วยความหมาย วันนี้ ฟูจือเฉาคนี้ได้เปิดหูเปิดตาอีกครั้ง ยาพวกนี้มีค่าไม่ถึง 1,000 ดอลล่าด้วยซ้ำก่อนวันสิ้นโลก แต่ตอนนี้มันมีค่าเท่ากับหุบเขาที่เต็มไปด้วยทองคำ!
———————-SC: บทที่ 317 การเชิญชวนของสาวชุดแดง
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")