มันหยุดหอนแล้วในตอนนี้พร้อมกับเก็บหัวเข้าไป เพื่อฟื้นตัวจากบาดแผล
มันไม่คิดจะไปไหนแค่เก็บพลังเอาไว้เท่านั้นมันไม่สนใจมนุษย์ที่เข้ามาใกล้แล้ว ตราบใดที่มันได้พัก เมื่อตื่นขึ้นมา มันจะใช้พลังทั้งหมดทำลายทุกอย่างให้สิ้นซาก!
หลินเฉิงไม่เดินอีกต่อไปแล้วเขาค่อยๆ บินออกไปช้าๆ
ฟิ้วฟิ้ว -!
เวลาเดียวกันกับที่เขาบินเข้าไปนั้นเขาก็สร้างธนูน้ำแข็งขึ้นมาสามดอก พร้อมกับยิงออกไปใส่หัวของเต่ายักษ์ พร้อมกับชักดาบน้ำแข็งขึ้นมา!
โฮ๊กกกกก!!!!
ทันทีที่ธนูน้ำแข็งพุ่งเข้าเป้าจังๆเต่ายักษ์ก็ยืดหัวออกมาพร้อมกับร้องคำราม มันไม่คิดว่าจะถูกจู่โจมแบบนี้ทั้งๆ ที่แสดงความโหดร้ายพร้อมกับเตือนไปแล้ว ชายตัวเท่ามดคนนี้ไม่ควรจะทำอะไรมันได้!
มันอ้าปากออกมาด้วยความโกรธเสียงที่คุ้นเคยก็ค่อยๆ ดังออกมา
ยังจะเล่นไม้เดิมอีกหรอ?แกต้องเสียเลือดเสียเนื้ออีกหน่อยแล้วหละนะ!
มันกำลังจะโจมตีหลินเฉิงด้วยคมดาบแห่งเสียงอีกครั้งหลินเฉิงก็พูดดูถูกมันอย่างอดไม่ได้ ดาบน้ำแข็งของเขาเปร่งแสงสีน้ำเงินออกมาจ้า ก่อนที่จะฟันเป็นแนวนอนใส่ปากของมันอย่างจัง!
ตู้ม!
น้ำแข็งเกาะปากของมันอย่างรวดเร็วและหน้าเป็นชั้นๆเพียงพริบตาเดียวปากของมันทั้งปากก็ถูกเคลือบเป็นน้ำแข็ง!
อูอู!
ทันทีที่ปากของมันขยับไปไหนไม่ได้ มันก็ส่งเสียงตำรามออกมาจากคอ แต่เหมือนกับว่าชั้นน้ำแข็งนี้จะแข็งแกร่งกว่าที่มันคิดเอาไว้มาก มันพยายามอย่างสุดฤทธิ์ แต่ก็ไม่ได้พลเพราะกรามมั้นค้างไปแล้ว คมดาบก็ไม่สามารถฝ่าออกมาได้!
หลินเฉิงไม่ได้สนใจท่าทีของมันนักทันทีที่มันหมายหัวของเขาเป็นตาเดียว เขาก็รีบวิ่งหนีออกไปอย่างไกล!
ทุกคนบนเรือก็ไม่ได้อยู่ในสภาวะที่พร้อมจะสู้เขาจึงล่อมันออกไปด้วยตัวของเขาเอง สถานที่นั้นต้องเป็นสถานที่ ที่เขาสามารถเอาตัวรอดได้ และเต่ายักษ์ก็ต้องทำร้ายใครไม่ได้อีกแล้วด้วย!
หลินเฉิงวิ่งออกไปกลางทะเลและเต่ายักษ์ก็ไล่ตามเขามา มันอยู่ในทะเลมานาน ไม่เคยเห็นใครมาแหย่มันเหมือนลูกลิงแบบนี้ ตอนนี้เป้าหมายเดียวของมันคือการจับลิงตั้วนี้และขยี้มันให้เละซะ!
หลินเฉิงเข้าใจสิ่งที่มันคิดดีไม่ใช่แค่คนที่ฉลาดขึ้น ตอนนี้เองปัศาจตัวอื่นๆ บนโลกก็ฉลาดขึ้นเช่นกัน การแก้แค้นของพวกมันก็ต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน!
หลินเฉิงเขาใจวิธีคิดของสัตว์ประหลาดชั้นต่ำพวกนี้ดีว่าสัตว์ประหลาดประเภทนี้สามารถหลอกได้ง่ายอยู่ดี ตราบใดที่เขายังใจเย็น เขาก็จะหาทางสวนกลับไปได้อย่างแน่นอน!
ซุ้ม!ฟิ้ว!…ตู้ม!!!.
เขากำลังวิ่งไปข้างหน้าอย่างสุดแรงหลินเฉิงก็ได้ยินเสียงลมผ่าอากาศที่คุ้นเคยดังมาจากข้างหลัง!
ใจของเขาก็เต้นรัวเขาหยุดวิ่งแล้วรีบหันกลับไป เต่ายักษ์อยู่ห่างกับเขาประมาณ 100 เมตร น้ำแข็งในปากของมันแหลกสลายหายไปแล้ว!
ไอบ้าเอ้ย!เล่นงานไอหมอนี้ยากชมัด!
เต่ายักษ์ยินคลื่นเสียงออกมาพร้อมกับส่งสายตาอาฆาตแค้นมาด้วย
จะฆ่ามัน?หรือ….หนีต่อไปดี?
หลินเฉิงขมวดคิ้วและคิดว่าจะจัดการกับมันอย่างไรดีเต่ายักษ์มันต่างจากสัตว์ประหลาดทั่วไปมาก ไม่ว่าจะทางไหนเขาก็ต้องพยายามอย่างสุดแรงเหมือนๆ กัน!
เอาหว่ะต้องทำให้มันพิการอีกหน่อยแล้ว!
หลังจากทำใจอยู่สักพักหลินเฉิงก็ตั้งสติ ถ้าเขายังหนีต่อไป ฉางเหวินฉวนจะไม่เจอเขากับไอเต่าบ้านี่ แผนของเขาในวันนี้ก็พังหมดพอดี ทางออกเดียวของเขาตอนนี้คือต้องสู้!
ตู้ม!
หลินเฉิงหยุดวิ่งและหันไปเผชิญหน้า กับเต่ายักษ์ทันที เขายกมือซ้ายขึ้น และเสียง แกร็ก! ก็ดังขึ้นจากฝ่ามือของเขาทันที!
ฟิ้ว!!
หลิงเฉิงค่อยๆหายใจเป็นจังหวะ ไอเย็นก็ลอยอยู่บนฝ่ามือของเขา เมื่อเขาเห็นมันอ้าปาก น้ำแข็งก้อนกลมๆ เหมือนลูกฮ็อกกี้ ก็พุ่งเข้าไปในปากของเต่าทันที!
อุ๊ก! มันเข้าเป้าอย่างจังเขาได้ยินเสียงเครื่องยนต์ทำงานจากระยะไกล เหมือนกับว่าฉางเหวินฉวนกับหลงซง กำลังรีบเข้ามาช่วยแล้ว!
มาสักที!
เห็นสองพี่น้องรีบเข้ามาช่วยหลินเฉิงที่กำลังคิดว่าจะต้องฆ่าไอเต่ายักษ์บ้านี้คนเดียวก็โล่งอกขึ้นมาบ้าง และเขาก็พึ่งนึกได้ ว่าเมื้อกี้เต่ายักษ์ก็โจมตีสวนกลับมาเหมือนกัน! เขารีบตะโกนบอกทุกคน ระวัง!
วู้ม!
ได้ยินคำเตือนของหลินเฉิงฉางเหวินฉวนก็หน้าถอดสีทันที มันสายเกินไปแล้วที่จะเลี้ยวเรือชูชีพลำนี้หนีไป เขายืนขึ้นพร้อมกับกระโดดเหนือที่นั่งคนขับ ไม่มีใครคิดว่าฉางเหวินฉวนจะทำแบบนี้ เมือนว่าชายคนนี้จะมีความลับมากกว่าที่เขาคิดเอาไวเสียแล้ว!
น้องหลงรีบพาหลินเฉิงหนีไป เดี๋ยวฉันจัดการเอง! เขาบอกกับน้องสาวคร่าวๆพร้อมกับตะโกนเรียกหลินเฉิง ฉันจะสานต่อจากนายเอง หลินเฉิง แล้วฉันจะตามไป นายรีบหนีออกไปพร้อมกับหลงซงก่อนเลย
ฉางเหวินฉวนกระโดดเข้าไปหาเต่ายักษ์ทันที!
——————–
��SC: บทที่ 384 สายฟ้าฟาด!
