หลังจากที่ผู้ใช้พลังกับเต่ายักษ์ต่อสู้กันมาหลายยกหลินเฉิงก็เข้าใจว่าพลังของเต่ายักษ์นั้นสูงกว่าที่ผู้ใช้พลังจะรับมือได้ง่ายๆ ถ้าอยากจะปราบมันจริงๆ ก็ต่องใส่สุดตัวแล้วหละ!
แต่เมื่อหลงซงพบว่าสถานการณ์นั้นเกินกว่าที่จะควบคุมเอาไว้ได้เธอก็ต้องไปหาฉางเหวินฉวน นั้นทำให้หลินเฉิงสับสนมาก
หยูซานเองก็ได้วัดพลังของฉางเหวินฉวนให้เขาดูไปแล้วให้พูดตามตรงพลังของฉางเหวินฉวนน่าจะแข็งแกร่งกว่าหยูซานอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเต่าตัวนี้อยู่ดี มันเหมือนกับการเรียกคนหน้าโง่ออกมาเล่นละครก่อนที่จะโดนเต่ายักษ์ซัดหายไปในทะเล
แต่หลงซงก็เป็นผู้ช่วยอันดับหนึ่งที่คอยดูแลกองพันที่หนึ่งมาช้านานในภาวะวิกฤตเช่นนี้เธอคงไม่เปิดใจและวิ่งไปหาฉางเหวินฉวนเพียงอย่างเดียวแน่ๆ เหมือนกับว่าฉางเหวินฉวนจะสามารถทำให้วิกฤตการณ์นี้หายไปได้ในทันทีอย่างไงอย่างงั้น!
ทำไมเธอถึงต้องการไปพบฉางเหวินฉวนกันแน่นะ?
นั่งคิดอยู่นานหลินเฉิงก็คิดเหตุผลที่สามารถอธิบายทุกอย่างได้ขึ้นมาแล้ว!
ฉางเหวินฉวนและหลงซงจะจัดการสถานการณ์นี้ได้อย่างง่ายดายนักแต่พวกเขาก็เป็นพี่น้องกัน พวกเขาเข้าใจกันและกันอยู่บ้าง แม้ว่าใครๆ กลัวว่าพวกเขาจะไม่ถูกกัน แต่เธอมั่นใจมากว่าเต่ายักษ์ตรงหน้านี้จะถูกต้านทานเอาไว้ได้ถ้าฉางเหวินฉวนปรากฏตัว นั้นหมายความว่าเธอรู้ความหมายของการปรากฏตัวนั้นดี เธอเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งว่าฉางเหวินฉวนจะควบคุมฉากบ้าคลั่งเบื้องหลังกำแพงนี้ได้อย่างแน่นอน!
เมือคิดถึงสิ่งที่ซ้อนเร้นอยู่ได้นั้นหลินเฉิงก็โล่งอก แต่เขาก็ขมวดคิ้วอีกครั้งความรู้สึกไม่ง่ายเกิดขึ้นในจิตใจของเขาทันที! ง…งั้นก็ขอบใจนะหลังจากที่ทุกอย่างสิ้นสุดลงฉันจะตอบแทนนายเอง!
ไม่ใช่แค่เขาแต่หลงซงก็รู้สึกดีขึ้นมาแล้วในตอนนี้ เธอพันแผลของตัวเองอย่างระมัดระวังหลังจากที่ทายาแล้ว พร้อมกับขอบคุณเขาด้วยเสียงเบาๆ
งั้นก็ดี…
พวกเขาพยักหน้าให้กันหลินเฉิงก็ฟังเสียงภายนอกอีกครั้ง ก่อนที่จะมองตรงไปยังกำแพงน้ำแข็ง
ฟู่!
ทันทีที่เขาโพล่หัวออกไปจากกำแพงเสียงข้างนอกยังฟังดูวุ่นวาย เหมือนกับว่าการโจมตีของเต่ายักษ์จะทำให้เรือรบแต่ละลำกลายเป็นนรกบนดินเสียอย่างงั้น เลือดไหลท่วมอยู่เต็มด่านฟ้าเรือ มันค่อยๆ ล้นออกไปสู้ท้องทะเล แขนขาที่ขาดกระจัดกระจายอยู่เต็มไปหมดทั้งบนนี้และข้างล่างทะเล หลินเฉิงไม่เห็นร่างของใครยืนอยู่เลยแม้แต่คนเดียว เหมือนทุกอย่างบนเรือได้ตายลงไปหมดแล้ว! อ๊ะ?
หลังจากที่เขาสั่นกลัวหลินเฉิงก็ได้ยินเสียงร้องดังมาถึงหูของเขา เขารีบหันไปดูก็พบว่าหลงซงเองก็เดินเข้ามาดูสภาพพายนอกกับเขาเหมือนกัน เธอเอามือปิดปากทันที ความกลัวของเธอก็เป็นอะไรที่ปกปิดไว้ไม่ได้เช่นกัน!
มันเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร….
เห็นฉากแห่งความตายที่ไร้เสียงน้ำตาก็ไหลออกมาจากม่านตาน้อยๆ เธอบ่นพึมพัมกับตัวเอง และไม่อยากจะยอมรับความจริง
ไม่เอาหน่ะนี้ไม่ใช่เวลามาร้องไห้นะ!
เห็นท่าทีของหลงซงอ่อนแอลงไปมากหลินเฉิงก็เตือนเธอพร้อมกับขมวดคิ้วแน่น ถ้าสัมผัสทั้ง 6 ของฉันเดาไม่ผิด ยังมีอีกหลายชีวิตที่รอดอยู่ แต่พวกเขาไม่กล้าที่จะโพล่หัวออกมา ถ้าฉางเหวินฉวนจะแก้ไขสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนี้ได้อย่างที่เธอว่าจริง เธอต้องรีบไปหาเขาเลยนะ! ฉันจะรับมือกับเต่ายักษ์ให้สักพัก! ได้ยินคำพูดของหลิงเฉิงหลงซงก็ตกใจ เธอไม่คิดว่าจะมีใครกล้าต่อกรกับเต่ายักษ์อีกหลังจากที่เห็นฉากอันโหดร้ายมานับไม่ถ้วนแบบนี้!
เตือนครั้งสุดท้ายนะอย่ามองฉันด้วยสายตาที่ไม่เชื่อใจแบบนั้นอีก!
เห็นหลงซงมองมาด้วยสายตาที่สับสนหลินเฉิงก็โบกมือ ฉันแค่ไม่อยากจะมายืนรอความตายอยู่ตรงนี้ เท่าที่เห็นถ้าไอเต่าเส็งเคร็งนี้ยังไม่ตาย ก็คงจะไม่มีใครหนีรอดไปได้แน่นอน!
เขาลดกำแพงน้ำแข็งลงและกระโดดลงไปในทะเลทันที!
ปั้ง!
แทนที่จะเป็นเสียงน้ำกระจากแต่มันกลับเป็นเสียงเท้ากระทบกับของแข็งแทน!
ด้วยความเย็นของเท้านั้นมากว่าอุณหภูมิติดลบน้ำทะเลจำนวนนึงก็แข็งตัวอย่างเฉียบพลัน เป็นพื้นให้กับเขา ทำให้เขาไม่ต้องกลัวเรื่องตกลงไปในทะเลเลยสักนิดเดียว
เขาใช้’วิชาเดินบนน้ำ’ นี้วิ่งอย่างโซเซเข้าไปหาเต่ายักษ์ทันที!
หลังจากที่เต่ายักษ์เกือบจะทำลายกองพันทั้งกองไปในที่สุดมันก็สงบลง และไม่ตอบโต้อะไรกลับมา เขาคิดว่าการโจมตีของหลงซงจะทำมันรู้สึกไม่ดีนัก มันลอยตัวอยู่บนทะเลพร้อมกับกระดองที่สั่นเทา
แม้มันจะอยู่ในสภาพนี้แต่เขาก็ไม่คิดว่าจะจัดการมันได้ง่ายๆ
ตามธรรมชาติของสัตวพวกนี้มันน่าจะเก่งกาจด้านการต่อสู้อย่างมาก และการต้องสู้อย่างโฉกโชนนั้นทำให้มันฉลาดอย่างมากด้วย ถ้าเขาเคลื่อนไหวอย่างไม่ระมัดระวังเขาต้องตกหลุมพรางของมันอย่างไม่ทันตั้งตัวแน่ๆ !
ส่วนเรื่องสุดท้ายคือฉางเหวินฉวน!
จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่อยากจะสู้เพราะเขาไม่ต้องการที่จะแสดงพลังของตนออกมาให้ใครๆ เห็น หรือไม่ก็เพราะฉางเหวินฉวนยังไม่ปรากฏฏตัวในตอนนี้
โฮกกกก…
ทันทีที่เข้าประชิดตัวเจ้าเต่ายักษ์มันก็รู้ทันทีว่ามีคนกำลังเข้ามาหา มันร้องเพื่อเตือนว่าอย่างเข้ามาใกล้ให้มากไปกว่านี้!
หลินเฉิงหยุดทันทีที่มันร้องเตือนเขามาที่นี้เพื่อถ่วงเวลา จนกว่าหลงซงจะไปตามตัวฉางเหวินฉวนมาได้ เขาไม่อยากจะเปิดฉากจริงๆ เห็นได้ชัดว่าเต่ายักษ์ยังเหลือพลังสำรองอีกเยอะ ถ้าทุกอย่างมันแย่ลง เขาอาจจะหนีไปได้ แต่กองพันมันก็อีกเรื่อง!
————————SC: บทที่ 383 มนุษบิน
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")
