หลังจากที่กำแพงน้ำแข็งพังทลายลงดาบสายฟ้าก็ไม่ได้เสียหายเลยแม้แต่น้อย หลังจากที่เร่งกำลังกลับมาแล้ว คลื่นสายฟ้าพวกนั้นก็วิ่งตามหลินเฉิงต่อในทันที!
ถูกไล่ไม่หยุดเลย!!
หลินเฉิงต้องหลบสายฟ้าที่พุ่งเข้าใส่อีกครั้งหลินเฉิงได้แต่ขมวดคิ้วแล้วบ่นกับตัวเอง อยู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าร่างตัวเองถูกหยุดกลางอากาศ!
เขายกมือสองข้างช้าๆแล้วหันกลับไปมองดาบสายฟ้าชัดๆ ก่อนที่ดาบนั้นจะมาถึงตัวเขา มือทั้งสองก็มาประกบกัน ทันทีที่เข้ากางออกอย่างรวดเร็ว ก้อนน้ำแข็งสี่เหลี่ยมขนาดยักษ์สองก้อนก็โพล่ขึ้นมาทันที! มันรับการโจมตีทั้งหมดของคลื่นดาบอสนีบาตอย่างไม่หยุดยั้ง! ตู้ม!
ด้วยเสียงปะทะที่เบาจนแทบจะไม่ได้ยินก้อนน้ำแข็งทั้งสองก็เชื่อมกันเป็นหนึ่งเดียวกลางอากาศ มันค่อยๆ ดันฉางเหวินฉวนกลับไปอย่างช้าๆ
แกร็ก!แกร็ก! แกร็ก! แกร็ก! แกร็ก!
หลังจากที่พลิกวิกฤตได้แล้วหลินเฉิงก็พักหายใจสักแปป อยู่ๆ เขาได้ยินเสียงปรบมืออย่างชัดเจนจากเบื้องล่าง!
เมื่อฟุ่นควันจางลงก็เผยให้เห็นฉางเหวินฉวนกำลังปรบมือให้เขาอยู่!
การแสดงของนายทำให้ฉันเปลี่ยนมุมมองไปทุกขณะเลย!
ฉางเหวินฉวนเดินเข้ามาช้าๆแล้วมองหลินเฉิงอย่างประหลาดใจ ฉันคิดว่านายเป็นแค่คนที่โชคดีได้พลังที่ร้ายกาจมา ตอนนี้เหมือนนายจะไม่ได้เป็นแค่ไอโง่แล้ว แต่นายยังมีพลังมากพอที่จะสู้กับฉันได้หลายยกขนาดนี้! ฉางเหวินฉวนเดินมาถึงเบื้องล่างของหลินเฉิงพอดิบพอดี ฉันสนใจจริงๆ ว่านายเป็นไงมาไง พลังควบคุมน้ำแข็งของนายก็คงปราบภัยอันตรายมาตลอดทางจากแผ่นดินใหญมาถึงนี่เลยหละสิท่า?
แล้วเรื่องนั้นมันสำคัญอย่างไรกับนาย?
จากคำดูถูกเริ่มกลายเป็นคำถามมากขึ้นเรื่อยๆ
แต่ฉางเหวินฉวนเองก็ไม่ใช่พวกที่ชอบเล่นลิ้นเขายังคงพูดอย่างดุดัน นายต้องตอบฉัน!
ต้องขอโทษด้วยท่าทีของนายมันทำให้ฉันไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก –
หลินเฉิงยักไหล่พร้อมกับแบมืออกทั้งสองข้าง
จะใช่อย่างงั้นหรอ?
เห็นสีหน้าสบายอารมณ์ของหลินเฉิงแล้วฉางเหวินฉวนก็ทนไม่ไหว ช่างปะไร เดี๋ยวนายก็บอกทุกอย่างกับฉันแล้ว! ทันใดนั้นร่างของฉางเหวินฉวนก็หายไปในอากาศและอากาศรอบๆตัวหลินเฉิงก็บีบตัวอยย่างรวดเร็ว ในมือของหลินเฉิงตอนนี้กำดาบน้ำแข็งไว้แน่น แล้วกวาดไปทางซ้าย รอรับการจู่โจมของฉางเหวินฉวน!
หลังจากที่พักได้ไม่นานฉางเหวินฉวนก็เห็นหลินเฉิงและความไม่เสียใจของชายคนนั้น ทันทีที่ฉางเหวินฉวนโพล่ออกมา เขาก็ฝาดขาโดยเล็งไปที่คอของหลินเฉิงทันที!
ตู้ม!
หลินเฉิงสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวจากด้านหลังของเขาหลินเฉิงก็กระโดดแต่การเตะนั้นก็ทำให้เขาเสียหลักอย่างสิ้นเฉิง
ปั้ง!
เมือถูกฉางเหวินฉวนทำให้เป็นอัมพาดช่วยคราวแล้วหลินเฉิงก็ลอยออกไปกลางท้องฟ้า แล้วตกลงมาบนพื้นหิมะเหมือนกับนกที่ถูกยิง
หิมะหรอ? หลังจากที่เห็นจุดที่หลินเฉิงตกลงไปฉางเหวินฉวนที่กลับลงมันตั้งหลักบนพื้นก็ขมวดคิ้วแน่น ก่อนที่จะได้ทำอะไร ฉางเหวินฉวนก็รู้สึกถึงภัยอันตรายที่มาจากด้านหลัง!
ฟูฟู
ในภาวะวิกฤติหลินเฉิงก็มีเหงือยชุ้มเหมือนกับฉางเหวินฉวน เขาเรียกธนูน้ำแข็งขึ้นมาแล้วยิงสวนกลับไปด้วยความเร็วเสียง!
พลังการเตะนั้นไม่ธรรมดาเลยจริงๆ…
หลินเฉิงที่พึ่งรู้ตัวก็ลุกขึ้นจากกองหิมะแล้วปัดหิมะออกจากไหล่ทั้งสอง และเริ่มพูดจ่าแหย่ฉางเหวินฉวนอีกครั้ง
ถ้าฉันรู้ตั้งแต่แรกฉันจะตอบแทนแกให้สาสมกว่านี้อีก ฉันจะดับลมหายใจของแกลงตรงนั้นเลย!
หลังจากที่หลบการโจมตีทีเผลอของหลินเฉิงได้เขาก็มองหน้าหลินเฉิงอีกครั้ง
จริงหรอ?
ถ้านายฉันรู้ว่านายอ่อนแบบนี้หน้าจะฆ่าให้ตายเลยซะตั้งแต่ตอนแรกเหมือนกัน!
หลินเฉิงกำหมัดแน่นและดาบน้ำแข็งเล่มใหม่ก็โพล่ออกมาทันที ที่เขาแบมือออกจากกัน!
อ่อนอย่างงั้นหรอ?ฮ่าๆๆๆๆ
ได้ยินหลินเฉิงพูดแบบนั้นฉางเหวินฉวนก็หัวเราะเหมือนได้ยินมุกตลกที่ตลกที่สุดในโลกอย่างไงอย่างงั้น
หลังจากที่หัวเราะมาสักระยะเขาก็หลับมาเคร่งขรึมอีกครั้ง ฉันอยากให้แกรู้จริงๆ ว่าไอพวกที่จิตใจอ่อนแอแบบแกมันจะพบชะตากรรมที่เลวร้ายขนาดไหน!
เขายกดาบสายฟ้าขึ้นมาเหนือหัวและแล้วสายฟ้าสีดำก็กลืนกินดาบทั้งเล่ม สายฟ้าที่สถิตอยู่ในทุกบริเวณก็เปลี่ยนสีกลายเป็นสีดำทมิฬทั้งหมด ดาบสายฟ้านั้นมีความยาวที่มากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด พลังการทำลายล้างนั้นเพิ่มขึ้นอย่างไม่หยุด!
สายฟ้าทมิฬ!? เห็นเฉดสีใหม่ของพลังนั้นหลินเฉิงก็รู้สึกช็อค เขาเคยสู้กับมังกรที่เรียกสาฟ้าแบบนี้มาก่อน เขาไม่มีทางลืมพลังการทำลายร้างของมันได้แน่ๆ !
โฮ่?สีหน้าของนายดูแย่มากเลยนะ เคยเห็นฝันร้ายสีดำ แบบนี้จากที่ไหนมาก่อนหรอ?
ฉางเหวินฉวนแปลกใจมากที่เห็นหลินเฉิงช็อคแบบนี้
เพราะว่าสายฟ้าทมิฬนั้นคือสัญลักษณ์ของการทำลายล้างอันไรจุดสิ้นสุดฝันร้ายสีดำนั้น คือท่าไม้ตายที่เขาฝึกมา เขาเองก็ไม่ได้เห็นพลังนี้บ่อยนัก แต่หลินเฉิงเหมือนจะรู้จักมันดีเลย นั้นทำให้เขาสงสัยและมั่นใจมากว่าหลินเฉิงเคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน!
หนะ…แน่นอนว่าเคย!
หลินเฉิงตอบไปหลังจากที่กลืนน้ำลายแล้ว ทำไมนายถึงเรียกมันว่าฝันร้ายสีดำหละ? ———————-SC: บทที่ 418 กลีบพันน้ำแข็ง
