หลังจากที่หลินเฉิงหลุดไปได้หลิงเหมิงก็เหลือแต่ความสิ้นหวัง!
เธอนำทัพหัวกะทิมากว่า50 คน เพื่อช่วยเหลือฉางเหวินฉวนจากหลินเฉิง เธอคิดว่าจะจัดการเขาได้ถ้าเขาไม่แข็งแกร่งขนาดนี้ ตอนนี้สถานการณ์ปัจจุบันของการสู้รบกลับไปในฟั่งของหลินเฉิงแล้ว
ถึงตอนนี้ฉันก็ยังอยากได้ยินความลับจากปากของเธอนะแต่ครั้งนี้ฉันไม่ปล่อยให้เธอหนีไปแน่!
เสียงของหลินเฉิงดังขึ้นเธอหันไปมองก็พบว่าหลินเฉิงอยู่ห่างจากเธอไม่กี่เมตรแล้ว
มะ..ไม่นะ!
หัวใจของเธอแทบจะหยุดเต้นเธอถอยหลังกลับไปด้วยความกลัวและขอร้องอ้อนวอน! หลินเฉิงที่อยากจะสังหารเธอก็ไม่ได้สนใจอะไรทั้งนั้นเขาแกว่งดาบไปที่ร่างของเธอ แต่ก่อนที่ดาบนั้นจะได้สัมพัสคอของเธอ แรงบางอย่างก็พลักเขาและเธอออกจากกัน!
อะไรว่ะ!?
หลินเฉิงหันไปหาหลิงเหมิงแล้วม้วนตัวตั้งหลักกลางอากาศชายนักกล้ามสูงเกือบ 3 เมตร หน้าตาอย่างกับดาราก็โพล่ออกมา!
พ..พี่!?
หลินเหมิงที่ทำใจแล้วว่าจะต้องตายเธอหลับตาปี้แต่สิ่งที่เธอเห็นกลับไม่ใช่โลกแห่งความตาย คอของเธอมีแผลโดนบาด แต่เธอก็ไม่สนใจและหันไปหายชายที่เข้ามาช่วย เธอวิ่งไปหาพี่ชายของเธอทั้งน้ำตา!
จำได้ไหมว่าเธอบอกอะไรไว้กับพี่ก่อนที่จะออกมาบอกให้รอฟังข่าวใช่ไหม?
เขาลูบผมของหลิงเหมิงหลิงเหมิงไม่ฟังคำสั่งของเขาและตามเขามา เธอปล่อยโหออกมา น…น้องไม่คิดเลยว่าเขาจะแข็งแกร่งขนาดนี้…
อย่ามาแก้ตัวนะ!
หลินเหมิงได้แต่ทำหน้างงทันทีที่ได้ยิน คำตำหนิ เธอเปิดปากเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่มีอะไรออกมา
หลังจากที่รู้ว่าทุกอย่างเป็นเพราะความสะเพร่าของเธอเองเพราะว่าเธอไปติดต่อกับหลินเฉิงก่อนในตอนแรก ก่อนที่จะต่อสู้กันระหว่างหลินเฉิงกับมังกรม่วง(ซือหลง)
เพราะการต่อสู้ครั้งที่แล้วสร้างความโกลาหลเป็นวงกว้างแม้ว่าซือหลงจะตาย เธอก็เชื่อว่าหลินเฉิงนั้นเก่งกว่า แม้แต่ซือหลงก็ไม่สามารถสู้กับหัวกะทิกว่า 50 คนได้ เธอจึงมั่นใจว่าหลินเฉิงก็น่าจะไม่ไหวเหมือนกัน แต่มันไม่ใช่ ที่แย่ที่สุดคือเธอคิดว่าเธอสามารถช่วยฉางเหวินฉวนได้
อย่างไรก็ตามสถานกาณ์ตอนนี้ก็เหมือนกับเธอถูกตีเข้าที่หน้ามือดีทั้ง 50 คน รวมถึงพลังสะกดใจของเธอก็แล้ว ยังมีผู้คนล้มตายรวมถึงอีกฝ่ายก็ยังไม่เป็นอะไรเลยด้วยซ้ำ นี้เป็นความรู้สึกที่เธอไม่เคยเจอมาก่อน เพราะว่าอีกฝ่ายแข็งแกร่งในทุกๆ ด้าน หาได้ยากนักที่เธอจะรู้สึกสิ้นหวังแบบนี้!
เห้ยลืมไปแล้วรึปล่าวว่าฉันยังอยู่ตรงนี้?
หลินเหมิงที่กำลังคิดไปเรื่อยเปื่อยก็ได้ยินเสียงเรียกของหลินเฉิงมาจากระยะไกล
เมื่อมองไปหาชายคนนั้นเขากำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่
ฉันชื่อว่าหลิงเจิงเป็นพี่ชายของหลิงเหมิง นายคือหลินเฉิงสินะ?
ได้ยินคำพูดของหลินเฉิงหลิงเหมิงก็จะเปิดปากพูด แต่พี่ชายของเธอห้ามเอาไว้ก่อน และพูดแทนน้องสาวของตน
น่าสนใจจริงๆ…
หลินเฉิงส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้เขาดับบุหรี่แล้วตอบกลับไป
นี่มันอะไร?ตอนแรกก็เล่นเบาๆ ก่อน พอตอนนี้มาเอาจริงแล้วสินะ? ถ้านี้คือการเล่นตลกฉันจะไม่ปล่อยพวกนายไปแน่ คิดว่าตัวเองเป็นวีรบุรุษรึยังไง
อยากตายนักรึไง!
เห็นหลินเฉิงพูดจาหยาบคายใส่หลิงจิงก็เริ่งเคร่งครึมมากขึ้น เขาพลักหลิงเหมิงให้ไปอยู่กับผู้รอดชีวิต และกำหมัดวิ่งไปหาหลินเฉิงทันที!
เห็นหลินเฉิงที่กำลังยืนเป็นดินไม่รู้ร้อนเมื่อได้จังหวะหลินเฉิงก็หลบ ทันทีที่เขากางขาออก เขาก็แปลกใจทันที ทุกอย่างไม่ได้เป้นไปตามที่เขากะเอาไว้ ถึงตอนนี้เขาก็ไม่สามารถหลบการโจมตีครั้งนี้ได้เสียแล้ว ความเร็วนั้นเร็วเกินกว่าที่เขาจะคาดเดาเอาไว้ได้!
หลังจากที่รู้แล้วว่าอีกฝ่ายก็ไม่ธรรมดาเหมือนกันหลินเฉิงก็ได้แต่ตั้งรับ รอบแรงกระแทกที่กำลังจะมาถึง!
ตู้ม!
หมัดที่เต็มไปด้วยความโกรธหลินเฉิงรู้สึกเหมือนว่าแขนตัวเองกำลังจะหัก หลังจากรีบสูดหายใจเข้าไปลึกๆ แล้วหลินเฉิงก็เพิ่มแรงเข้าไปอีก ทันใดนั้นเขาก็ช็อคมากกว่าเดิม!
เขาเลือกที่จะไม่ใช้กำแพงรับการโจมตีแต่ใช้หมัดเปล่าๆ เพราะเขาอยากจะวัดพลังของอีกฝ่ายดู และแน่นอนว่าอีกฝ่ายไม่ใช้ปลาในถึงที่รอให้เขากิน หลายอย่างก็เกินกว่าที่เขาคิดเอาไว้มาก จนตัวเองเกือบบาดเจ็บจากหมัดเปล่าๆ ของอีกฝ่าย!
ฮึ่ม!ไอเด็กไม่เอาไหน คิดว่าตัวเองเก่งจนกร่างไปทั่ว! คิดว่าบนโลกใบนี้ไม่มีใครสู้กับแกไม่ได้แล้วรึยังไง!
หลังจากที่หลินเฉิงกระเด็นไปไกลกว่า10 เมตร หลิงเจิงก็เยาะเย้ยกลับไปบ้าง ด้วยสีหน้าดูถูก!
หลินเฉิงได้แต่เลียปากเขานวดท้ายทอยตัวเอง และกำหมัดขวาไว้แน่น และยิงก้อนน้ำแข็งกลับไป!
เห็นหลินเฉิงไม่ตอบอะไรกลับมาหลิงเจิงก็บ่นพึมพัมก่อนที่จะทำแบบเดียวกัน ใช้หมัดเปล่ารับการโจมตีนั้น
ตู้ม!
กำปั้นน้ำแข็งของหลินเฉิงปะทะกับตัวของหลิงเจิงจังๆเพราะขนาดที่ใหญ่ของมัน ร่างสูงใหญ่ทั้งร่างก็กระเด็นจมไปในกองหิมะ!
————–SC: บทที่ 423 เกราะป้องกัน!
