SC:บทที่444: ลำแสงสีฟ้า!
กระเรียนขาวขมวดคิ้วและแกว่งมือของเขาอีกครั้งเมื่อเขาพบว่ามีดทั้งสองหยุดอยู่กลางอากาศ จากนั้นเขาจึงหมุนให้มีดสั้นและแทงไปที่น้ำแข็งที่ปกคลุมอยู่เหนือหลินเฉิงอีกครั้ง!
เกิดอะไรขึ้นงั้นหรอ?
เมื่อเห็นว่ากระเรียนขาวพบว่าไม่สามารถทำอะไรกับโล่น้ำแข็งได้และยังเลือกที่จะโจมตีต่อไป หลินเฉิงก็อดไม่ได้ที่จะถามออกมา จากนั้นเขาก็สะบัดมือ ทันใดนั้น ใบมีดน้ำแข็งหลายสิบเล่มก็ปรากฏขึ้นที่ด้านนอกของน้ำแข็งที่คลุมเขาอยู่และพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
ตู้มตู้ม —!
ใครจะรู้ว่าขณะที่หลินเฉิงจะรีบฆ่าพวกเขาโดยที่พวกเขายังไม่ได้โจมตีตัวเอง เขาก็ได้ยินเสียงระเบิดของน้ำแข็งดังขึ้นติดต่อกัน และตอนนั้นเอง เขาก็เห็นว่าใบมีดน้ำแข็งที่พุ่งไปที่ร่างของกระเรียนขาวในตอนแรกได้ระเบิดเป็นฝุ่งผงในอากาศทีละอัน!
เด็กน้อยถึงแม้ว่าทักษะของนายจะดีมาก แต่ก็อย่าดูถูกความสามารถของพวกเราเกินไป….
หลังจากที่จัดการใบมีดน้ำแข็งที่หลินเฉิงสร้างขึ้นทั้งหมดในทีเดียวชายชราที่พูดกับหลินเฉิงก่อนหน้านี้ก็เก็บมือขวาของตนลงไปและพูดกับเขาพร้อมส่ายหน้าเบาๆ
เมื่อได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงก็หรี่ตาลงเล็กน้อย เขามองไปที่ผลึกน้ำแข็งที่อยู่ไม่ไกลจากพื้นเป็นอันดับแรกและจากนั้นจึงถามออกไป พลังในการสั่นสะเทือนหรอ? ผมคิดว่าพลังแบบนี้เป็นของที่หาได้ยากซะอีก แต่ท้ายที่สุด ผมกลับเจอแบบนี้มาแล้วหลายครั้ง แต่มันก็เป็นเรื่องที่ดีจริงๆ….
อ๊าก…
เมื่อได้ยินถ้อยคำเสียดสีจากหลินเฉิงชายชราก็เย้ยหยันออกมา บางทีมันอาจจะมีหลายคนก็ได้ที่มีพลังแบบนี้ แต่ฉันรับรองได้เลยว่าฉันจะเป็นคนที่น่ากลัวที่สุดที่นายเคยเจอมา!
หลังจากที่พูดจบเขาก็แกว่งมือและพึมพำเสียงเบา แล้วหลินเฉิงก็ต้องยักคิ้วขึ้น ในขณะเดียวกันเขาก็กางปีกน้ำแข็งออกและดึงตัวออกมาก่อนที่น้ำแข็งที่ปกคลุมร่างของเขาอยู่จะพังทลายได้ทันเวลา!
ตู้ม!
พร้อมกับเสียงระเบิดที่ดังขึ้นที่กำบังน้ำแข็งที่หลินเฉิงเพิ่งอยู่ข้างในก็ระเบิดออกพร้อมกับพลังมหาศาล และเพราะพลังมหาศาลของมัน พื้นที่โดยรอบกว่าสิบเมตรที่มีที่กำบังน้ำแข็งเป็นศูนย์กลางก็เป็นหลุมลงไป และมันก็น่าประหลาดใจที่เขายังเห็นหลินเฉิงลอยอยู่บนฟ้า!
นายคิดว่าฉันจะเก่งเท่านายรึยังล่ะ?
หลังจากทำลายที่กำบังน้ำแข็งของหลินเฉิงแล้วชานชราก็ปรับลมหายใจของตัวเองจากนั้นจึงเอ่ยถามหลินเฉิงด้วยรอยยิ้ม
งั้นก็แสดงให้เห็นสิ!
เมื่อได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงก็พูดจาดูถูกออกไปและไม่สนใจชายชราอีกเลย
เมื่อเห็นพฤติกรรมที่เหมือนเด็กของหลินเฉิงชายชราก็ยิ้มออกมา ไม่ใช่แค่ไม่โกรธ แต่เขาคิดว่านิสัยของหลินเฉิงน่าสนใจ และอย่างน้อยมันก็ดีกว่าฉางเหวินฉวนที่ดูเหมือนคิดอะไรอยู่ในหัวตลอดเเวลา
หลังจากที่หัวเราะออกมาใบหน้าของชายชราก็กลับมาจริงจังอีกครั้ง ถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกพอใจกับหลินเฉิง แต่ทั้งสองฝั่งก็ต่างประกาศสงครามออกมาแล้ว ถ้าหากต้องการจะหยุดการต่อสู้ก็ต้องตัดสินว่าฝ่ายไหนเป็นผู้ชนะ สำหรับเผ่ารัตติกาลทั้งสี่ พวกเขาจะไม่มียอมปล่อยให้เกียรติยศของเผารัตติกาลถูกทำลายลงด้วยน้ำมือของหลินเฉิงเป็นอันขาด!
ฟึ่บ!
ชายชรากุมมือเข้าด้วยกันเขาชี้ไปทางหลินเฉืงและเอ่ย เด็กน้อย ถ้าหากนายไม่ตายในการต่อสู้นี้ ฉันอยากจะเชิญนายไปที่กลุ่มปีศาจรัตติกาลของพวกเราในฐานะแขก
หลังจากนั้นเขาก็ไม่รอให้หลินเฉิงตอบ แต่กลับเอ่ยเสียงต่ำ จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียง ตู้ม พื้นตรงหน้าของชายชราสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง และกระจายไปที่เท้าของหลินเฉิงพร้อมกับพลังกระแทกที่ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า!
ผมจะไปกับคุณก็ต่อเมื่อผมมีเพียงน้ำในหัวเท่านั้น!
หลังจากที่ได้ยินคำเชิญของชายชราหลินเฉิงก็ไม่ได้ดีใจเลยสักนิดเดียว ปีกน้ำแข็งของเขาพยายามอย่างหนักในการหลีกเลี่ยงคลื่นพลังที่แข็งแกร่งนั้น แต่ก่อนที่เขาจะบินไปไกลอีกสองสามเมตร เขาก็ได้ยินเสียงหวด และทันใดนั้นก็มีแสงสีฟ้าฟาดเข้ามาที่หลังของเขา!
หลังจากที่เห็นแสงสีฟ้าจู่ๆหลินเฉิงก็รู้สึกถึงวิกฤต หลินเฉินไม่มีเวลาที่จะหลบคลื่นพลังที่น่าตกใจที่อยู่ไม่ไกลจากตน และทันทีที่ปีกน้ำแข็งด้านซ้ายของเขาพังลง ร่างทั้งร่างก็หมุน90องศาในอากาศ!
อั่ก!
ในการหลบแสงสีฟ้าประหลาดแม้ว่าหลินเฉิงจะพยายามหลบมันอย่างถึงที่สุด แต่ไหล่ซ้ายของเขาก็ยังถูกกระแทกด้วยคลื่นพลังที่น่าตกใจที่ชายชราปล่อยออกมาอยู่ดี ความเจ็บที่จี๊ดขึ้นทำให้เขาร้องครางออกมา ภายใต้แรงมหาศาลของคลื่นพลังนั้น ร่างทั้งร่างของเขาก็กระเด็กถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว!
ตู้ม!
ครืนโคร่ม –
โคร่ม!
หลังจากที่พังต้นไม้ไปหลายต้นติดต่อกันในที่สุดร่างของหลินเฉิงก็ช้าลง เขาถูกปกคลุมไปด้วยกิ่งไม้มากมายและร่วงลงพื้นด้วยความตื่นตะหนก ความเจ็บปวดของร่างกายทำให้เขาสะดุ้งและร้องออกมา! ให้ตายเถอะนานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่ได้ยับเยินแบบนี้?
หลังจากที่ยืนอยู่พักหนึ่งเขาก็สังเกตเห็นว่ามีใครบางคนกำลังมาทางเขาด้วยความเร็วที่อยู่ห่างออกไป หลินเฉิงลุกขึ้นพร้อมกับถูเข้าที่บริเวณหน้าผากของเขา ซึ่งมันเจ็บมาก หลังจากที่คายใบไม้ที่อยู่ในปากของเขา ก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อพบว่าเผ่ารัตติกาลทั้งสี่ได้มาอยู่ตรงหน้าของเขาแล้ว!
ฉันขอพูดเลยว่าถึงแม้ว่านายจะยังเด็กแต่ฉันก็ชื่นชมสัญชาตญาณในการต่อสู้และการรู้สึกถึงอันตรายของนายจริงๆ!
หลังที่พบตัวหลินเฉิงชายชราที่มีพลังในการสั่นสะเทือนได้มองเขาตั้งแต่บนลงล่างด้วยความเวทนาเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นว่าเขาดูเหมือนจะไม่ได้รับความเสียหายอะไรร้ายแรง เว้นแต่กิ่งไม้มากมายที่ติดอยู่บนตัวของเขา ชายชราก็ต้องประหลาดใจ
อย่ามาพูดอะไรไร้สาระ!
เมื่อได้ยินดังนั้นหลินเฉิงก็ตะคอกออกมาเสียงเย็น และในเวลาเดียวกัน เขาก็ชี้ไปที่ชายชราหัวโล้นที่อยู่ด้านข้างเขาผู้ที่ยังไม่พูดอะไรเลยตั้งแต่ปรากฏตัวและเอ่ยถาม พลังปีศาจของตาแก่นี่คืออะไร?
สุภาพต่อผู้ที่อายุมากกว่าหน่อยเด็กน้อย ฉันชื่อหลิงฉง นายเรียกฉันว่าปู่หลิงก็ได้… เมื่อเห็นว่าหลินเฉิงชี้มาที่ตนอย่างทันที ชายหัวโล้นก็ส่ายหน้าทันที ราวกับว่าเขารู้สึกเหนื่อยหน่ายกับการไม่มีมารยาทของหลินเฉิง
ผมจะจัดการคุณ!
เมื่อเห็นว่าชายชราที่มาและพยายามใช้ประโยชน์จากตัวเองหลินเฉิงก็โมโหและตะโกนออกมา ตั้งแต่จำความได้ ผมไม่เคยเห็นพ่อกับแม่เลยสักครั้ง แต่ตาแก่หัวล้านที่โผล่มาจากไหนไม่รู้กลับมาอยากเป็นปู่ของผมเนี่ยนะ?! อะไรต่อล่ะ พวกคุณที่เหลือเล่นเป็นอะไร? ทั้งๆที่พวกคุณไม่ใช่มนุษย์แต่ทำไมทุกคนถึงใช้ชื่อเหมือนมนุษย์?
หลินเฉิงชี้ไปที่หลิงฉงและตะโกนใส่เขาหลินฉงจึงส่ายหน้าแรงกว่าเดิมทันที ดูเหมือนว่าเขาจะแก่มากแล้วจริงๆ เพราะเขาคุมอารมณ์ของตัวเองได้ดีอย่างน่าประหลาด เขาไม่โกรธที่หลินเฉิงตะคอกใส่เขาเลยสักนิด ในทางกลับกัน เขาถอนหายใจและเริ่มอธิบายให้ชายหนุ่มฟังทันที
—————————–
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")
