SC:บทที่459: ตัวหมาก
ขณะที่พูดวงแหวนนับสิบวงก็ปรากฏขึ้น และทันใดนั้นเองน้ำแข็งที่ปิดปากของหลิงเหมิงอยู่หายไป!
จะฆ่าหรือจะฟันฉันก็ตามใจนาย!แต่อย่าพยายามดึงข้อมูลไปจากฉันอีก ฉันไม่มีทางบอกนาย ต่อให้ต้องตายก็ตาม!
ทันทีที่น้ำแข็งที่ปากหายไปหลิงเหมิงก็เอ่ยกับหลินเฉิงทันที เพราะเธอรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ และจะไม่ทีทางปล่อยให้มันเป็นแบบที่เขาต้องการ เธอจะไม่ทำหน้าโมโหและไม่มีทางคุยกับเขา!
หลังจากได้ยิน คำประกาศ ที่หลิงเหมิงพูดออกมาด้วยตัวเอง เขาก็ดูดบุหรี่เข้าไปยาวๆและโยนก้นบุหรี่ทิ้งไป จากนั้นก็เอ่ยด้วยรอยยิ้มบางๆ ใครบอกเธอว่าฉันจับตัวเธอมาเพื่อล้วงข้อมูล? เมื่อได้ยินแบบนั้นหลิงก็มองหน้าเฉิง ถ้าอย่างงั้นนายต้องการอะไร? อย่าบอกนะว่านายจะให้ฉันหักหลังพวกตัวเอง ฉันขอบอกนายไว้เลย มันไม่มีประโยชน์! หลังจากศึกนี้ คนของพวกเราจะไม่เปิดสงครามอย่างง่ายดายอีกแล้ว ดังนั้นไม่ว่านายจะทำอะไรกับฉัน นายมีแต่จะล้มเหลว!
เธอพูดถูกฉันจะให้เธอหักหลังกลุ่มเผ่ารัตติกาลของเธอ!
เมื่อเห็นใบหน้าจริงจังของหลิงเหมิงทันใดนั้นหลินเฉิงก็ยิ้มออกมา แต่ยังมีสิ่งที่ไม่ถูกอยู่ ตอนนี้เธอไม่ใช่คนตัดสินใจ เธอเป็นเพียงแค่หมากตัวหนึ่งที่ปู่ของเธอกับฉันเป็นผู้เล่น!
นาย…นายจะทำอะไร?!
ดูเหมือนว่าหลินเฉิงกำลังเล่นหมากกระดานใหญ่อยู่หลิงเหมิงเริ่มรู้สึกไม่สบายใจเล็กๆ เมื่อคิดว่าปู่ของเธอจะคิดยังไงตอนที่เธอถูกจับ และทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่า อันที่จริง ตอนวินาทีที่พ่ายแพ้ กลุ่มเผ่ารัตติกาลก็ถือว่าตกสู่กับดักของหลินเฉิงไปแล้วโดยสมบูรณ์!
นี่นี่ สีหน้าแบบนั้นมันอะไรกัน!
เมื่อเห็นสีหน้าของหลิงเหมิงที่เปลี่ยนไปอย่างกระทันหันหลังจากได้ยินสิ่งที่เขาพูดหลินเฉิงก็ส่ายหัวอย่างไม่รู้จะทำอย่างไร เธอไม่อยากให้มีสงครามอีก แล้วเธอคิดว่าฉันอยากรึไง? การต่อสู้มันยากจะตาย โอเค! ฉันก็แค่ต้องการที่จะเข้าใจบางอย่างผ่านกลุ่มเผ่ารัตติกาลของเธอ และเธอก็คือกุญแจสำคัญ
นาย…!
เมื่อพบว่าหลินเฉิงจะใช้เธอเพื่อให้ได้เข้าใกล้กลุ่มเผ่ารัตติกาลของตนจริงๆจู่ๆหลิงเหมิงก็รู้สึกหวั่นใจขึ้นมาอย่างกระทันหันและเธอถึงพูดออกไป ไม่มีทาง! ตอนที่นายจับตัวฉันมา นั่นหมายความว่าสงครามจะเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ ถึงแม้ว่านายจะไม่อยากยอมรับมัน แต่นายคงจิตนาการไม่ออกว่าความเคารพของกลุ่มเผ่ารัตติกาลที่มีต่อราชวงศ์มันมากแค่ไหน! เพื่อที่จะช่วยฉัน พวกเขายอมทำทุกอย่าง! และแผนของนายก็แทบจะเป็นไปไม่ได้!
ช่างไร้เดียงสาจริงๆ…
เมื่อได้ยินสิ่งที่หลิงเหมิงพูดหลินเฉิงก็พูดขึ้น หลังจากสงครามนี้ การตายและการบาดเจ็บของผู้อาวุโสทั้งสี่ของกลุ่มเผ่ารัตติกาลมันไม่มีค่าสำหรับชีวิตของพวกเขาเลยจริงๆงั้นหรอ? และด้วยความสัตย์จริง ไม่ว่าเธอจะเชื่อมันรึเปล่า แต่ต่อให้เธอจะเชื่อหรือไม่เชื่อ พวกผู้อาวุโสของกลุ่มเผ่ารัตติกาลก็ไม่สามารถตัดสินใจอะไรโง่ๆได้อีกแล้ว!
หลิงเหมิงค่อยๆนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้อย่างละเอียดเธอต้องยอมรับเลยว่าสิ่งที่หลินเฉิงพูดนั้นมีเหตุผลมากจริงๆ จำนวนประชากรของกลุ่มเผ่ารัตติกาลนั้นมีน้อยมาก และเมื่อรวมกับการพ่ายแพ้ในวันนี้ เธอได้สูญเสียผู้อาวุโสไปถึงสองคนพร้อมกัน หรือในอีกความหมายนึงก็คือเธอไม่กล้าต่อสู้กับหลินเฉิงตามใจชอบได้อีกแล้ว
แต่ในขณะเดียวกันหลินเฉิงก็จับตัวเธอ ที่เป็นสมาชิกคนสำคัญของกลุ่มปีศาจรัตติกาล คนพวกนั้นไม่มีทางอยู่เฉยและไม่สนใจเขาแน่ และเมื่อคิดมาถึงตรงนี้ หลิงเหมิงก็รู้สึกเหมือนว่าเธอเห็นพระอาทิตย์ท่ามกลางหมู่เมฆ ในที่สุดเธอก็เข้าใจแล้วว่าทำไมหลินเฉิงถึงอยากได้ตัวเธอ!
เข้าใจรึเปล่า?ถ้าหากเธออยากรู้ ก็พูดออกมาที่นี่เลยและเลิกเป็นปีศาจซะที! เมื่อเห็นสีหน้าไม่เข้าใจของหลิงเหมิง เมื่อเห็นสีหน้าเข้าใจของหลิงเหมิงหลังจากที่เงียบไปนาน หลินเฉิงก็หัวเราะและพูดพร้อมกับลุกขึ้น
แต่อารมณ์ของหลิงเหมิงก็ค่อยๆสงบลงหลังจากเธอคิดอะไรถี่ถ้วนถึงแม้ว่าในตอนแรกเธอและหลินเฉิงจะอยู่ในฐานะศัตรู แต่พวกเธอก็ไม่ได้รู้จักกันมากนัก เธอรู้เรื่องของหลินเฉิงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่เธอรู้ดีว่าครอบครัวที่มีจิตใจอ่อนโยนนั้นน่ากลัวขนาดไหนเวลาระเบิดออกมา และเธอก็รู้ว่าตราบใดที่พวกเธอไม่ขัดในสิ่งที่เขาต้องการ เขาก็จะไม่กลายเป็นนักฆ่า
ขณะที่มองหลินเฉิงที่กำลังเดินเข้ามาหาเธอทันใดนั้นหลิงเหมิงก็เงยหน้าและถามออกไป ถ้าทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี นายยังจะสู้กับคนของพวกฉันอยู่รึเปล่า?
เมื่อได้ยินคำถามหลินเฉิงก็ยิ้มมุมปาก มันก็ต้องแล้วแต่นะ! แต่ตราบใดที่ฉันไม่เจอคนตาไม่ถึง ฉันก็ถือว่าเป็นคนที่เจรจาเก่งมากๆคนนึงเลย….
บางที…
เธอมองหลินเฉิงเดินมาด้านข้างเขาเริ่มละลายน้ำแข็งที่ติดอยู่ที่มือและเท้าของเธอออก หลิงเหมิงไม่ได้สนใจเขาเลยสักนิด เธอจ้องตาของหลินเฉิงอย่างมั่นคงด้วยดวงตาที่ใสราวกับคริสตัล ก่อนจะพูดเสียงเรียบ ถึงแม้ว่าฉันจะยังไม่เข้าใจว่าสิ่งที่นายต้องการจากพวกฉันคืออะไร แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม ฉันหวังว่าพวกเราจะไม่เจอกันอีก หลังจากที่ปัญหาทุกอย่างเสร็จสิ้น!
ตามที่เธอต้องการเลย!
เมื่อได้ยินการตัดสินใจของหลิงเหมิงก็เห็นว่าหลินเฉิง ผู้ที่หัวใจเต็มไปด้วยบ่อหลุมมากมายได้ละลายน้ำแข็งก้อนสุดท้ายที่แช่แข็งเท้าขวาของเธอออกไป ตราบใดที่ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี ฉันสัญญากับเธอได้เลย! เพราะยังไงก็ตาม เธอไม่ใช่คู่แข่งของฉัน และเธอก็มีอำนาจมาก….
จำสิ่งที่นายพูดเอาไว้ด้วย!
เมื่อเห็นหลินเฉิงพยักหน้าหลิงเหมิงก็มองไปทางอื่น ถอนหายใจและถาม นายจะขังฉันไว้ที่ไหน?
เมื่อได้ยินคำถามหลินเฉิงก็มองหน้าเธอ ฉลาดจริงๆ ฉันหวังว่าคนของเธอจะฉลาดเหมือนเธอนะ เพราะมันจะช่วยฉันได้มากเลย!
เมื่อพูดมาถึงตรงนี้หลินเฉิง ที่แก้โซ่ออกจากหลิงเหมิงจนหมดและยืนขึ้นและบิดตัว และในเวลาเดียวกันก็พะเยิดหน้าออกไปนอกห้องอย่างดุเดือด ตอนนี้เธอเป็นแขกของฉัน แน่นอน เธออยู่ในที่ๆเรียบง่ายแบบนี้ไม่ได้ ไปเถอะ ฉันจัดห้องVIPไว้ให้เฉพาะเธอเลย!
ขอบคุณมาก! เมื่อได้ยินคำของหลินเฉิงหลิงเหมิงก็รู้ทันทีว่ามันจะต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ เธอก็กัดฟันและเดินชนไหลหลินเฉิงออกไป!
ถึงแม้ว่าเขาจะถูกหลิงเหมิงชนหลินเฉิงก็ไม่สนใจอะไร เพราะอย่างไรแล้ว เขาก็ไม่เคยรู้สึกดีกับการที่ถูกบังคับให้เขามาในวังอยู่แล้ว เขายักไหล่และเดินตามเธอออกไป
เชิญ!
เมื่อพวกเขามาถึงห้องที่ชั้นหนึ่งหลินเฉิงก็ชี้ไปที่ประตูและทันใดนั้นประตูก็เปิดออก จากนั้นเขาถึงชี้เข้าไปข้างในและทำท่าเชิญหลิงเหมิง
วินาทีที่ประตูถูกเปิดออกหลิงเหมิงก็รู้สึกถึงลมเย็นๆที่พัดมาปะทะใบหน้าของเธอ ตัวของเธอสั่นและมองไปที่หลินเฉิงที่สั่งให้เขาเดินเข้าไปใน คุกน้ำแข็ง ด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีนัก
หืม?!
ทันทีที่เข้าไปในห้องหลิงเหมิงไม่มีเวลาให้สังเกตอะไรมากกว่านี้ จากการมองอย่างรวดเร็ว เธอเห็นร่างของดิงเฮาหยวนถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งและเขากำลังจะตาย!
——————————
