SC:บทที่517 ความปรารถนาของหลินเฉิง
หลิน?คุณหลิน!?
เพียงแค่เดินเข้าไปยังห้องนั่งเล่นภายในบ้านหลินเฉิงก็เห็นหลินโหยวเหว่ย ผู้ที่ซึ่งถูกซื้อมายังที่อยู่อาศัยเขต 1 แห่งนี้ เธอปรากฏตัวต่อหน้าเขาในชุดนอนและมองเขาด้วยสีหน้าเหมือนเห็นผี!
หลินโหยวเหว่ยคือผู้หญิงที่ถูกซ่อนอยู่เป็นเวลานานหลินเฉิงเองก็หลุดหัวเราะออกมาในเวลาเดียวกัน เขาเข้าใจแล้วว่าทำให้ผู้อาวุโสฟ่างถึงได้กลัวยิ่งนักตอนที่เห็นเขาเข้ามา
อย่างไรก็ตามผู้อาวุโสฟ่างยังคงต้องการมากกว่านี้ ในตอนนั้น เขาตั้งใจที่จะช่วยไถ่ถอนหลินโหยวเหว่ยก็เพราะว่าเธอนั้นให้ข้อมูลที่มีค่าแก่เขา มันไม่มีความหมายอย่างอื่นเลย แม้แต่จะมีคนอื่นจากเขต 1 ออกมาด้วยก็ตาม แต่หลินเฉิงก็คงจะเลือกฝากหลินโหยวเหว่ยไว้ในความดูแลของผู้อาวุโสฟ่างอยู่ดี ในความเป็นจริง เขาก็รู้อยู่แหละว่าจะมีอะไรระหว่างทั้งคู่หลังจากนั้น เพราะงั้นมันไม่เกี่ยวข้องกับเขาหรอก
ทั้งสองคนปกติสุขกันดีใช่มั้ย?
หลินโหยวเหว่ยพยักหน้าและกล่าวทักทายเขาทันทีที่หลินเฉิงหันกลับไปเขาก็หยอกล้อและมองไปยังผู้อาวุโสฟ่างที่เดินตามเขามา
ดีๆ
ได้ยินหลินเฉิงถามตาเฒ่าฟ่างก็หน้าแดงขึ้นมาทันทีและตอบไปด้วยเสียงงุบงิบ
หลินเฉิงเห็นฟ่างพยักหน้ารับก็เลยหันไปหาเฉินฉีและถามด้วยคอแข็งๆ แล้วว่าแต่ ในเมื่อทั้งสองยังปกติดีทำไมถึงต้องหลบซ่อนพวกเราด้วย?
ก็เสี่ยวเหว่ยน่ะ…เอ่อ…ไม่ได้จ่ายเงินเพื่อไถ่ถอนมา…มันเลยเหมือนกับ…เหมือนกับ… เหมือนกับตัดเคราตัวเอง?
ดูฟ่างที่อ้ำอึ้งอยู่นอนหลินเฉิงก็อดไม่ได้ที่จะช่วยพูดออกมาต่อให้จบ
ได้ยินหลินเฉิงพูดผู้อาวุโสฟ่างก็ก้มหัวลงต่ำกว่าเดิมอีก เขากลัวว่าหลินเฉิงจะโกรธเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้
มองไปยังผู้อาวุโสฟ่างที่เป็นคนใจกว้างใจกว้างมากๆที่กำลังยืนอยู่หน้าเขาเหมือนเด็กที่ทำความผิด หลินเฉิงก็รู้สึกช่วยไม่ได้อยู่พักหนึ่ง ก่อนที่จะตัดสินใจลงไปนั่งก่อนแล้วจึงพูดขึ้น ฉันไม่มีความคิดเห็นอะไรเรื่องที่ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันหรอกนะ เพราะว่าฉันพูดไว้ก่อนที่จะออกจากเขต 1 ไว้ชัดเจนหมดแล้ว หลินโหยวเหว่ยและฉันต่างก็ชัดเจนกันหมดแล้วจากที่นั่น ดังนั้นแล้วไม่ว่าเธออยากจะทำอะไรหลังจากนั้น มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันแล้ว ฉันจำได้ว่านายก็อยู่ที่นั่นด้วย ณ ตอนนั้น ทำไม? จำเรื่องพวกนั้นไม่ได้แล้วหรือไง?
นั่นก็ถูกแต่เสี่ยวเหว่ยนั้นถูกนายไถ่ตัวออกมา ถึงแม้ว่านายจะไม่ได้แคร์อะไร แต่ฉันก็ยังคงต้องบอกนายล่วงหน้าอยู่ดี…
ได้ฟังคำพูดของหลินเฉิงเขาก็รู้สึกดีขึ้นไม่น้อย แต่พอเขาคิดว่าหลินเฉิงต้องจ่ายเงินเป็นจำนวนมากเพื่อจะไถ่ถอนหลินโหยวเหว่ยออกมา เขาก็บอกตัวเองตลอดว่าต้องดูแลเธอให้ดี แต่เขาไม่คิดเลยว่าสาวที่เขาคอยดูแลจนกระทั่งถึงเตียงนั้นจะเป็นสาวที่เพื่อนของเขาไถ่ถอนมา มันทำให้เขารู้สึกว่าทำอะไรที่ผิดพลาดมหันต์ลงไปเลย ผิดจนขนาดที่ไม่กล้าที่จะมองหลินเฉิง เลยทำได้แต่ก้มหน้าลงต่ำ
ใช่เลยคุณหลินคุณหลินพูดถูกแล้ว ตอนนี้ฉันได้เจองานที่มั่นคงและเหมาะสมแล้ว แล้วที่อยู่กับผู้อาวุโสฟ่างนี่ก็เพราะคิดว่าเขานั้นเป็นคนดีมากๆ เราเพิ่งจะพูดเรื่องนี้กันไปเมื่อไม่นานมานี้ ว่าพวกเราจะหาเงินมาจ่ายให้กับคุณหลินที่ไถ่ถอนฉันออกมา มันอาจจะต้องใช้เวลาซักหน่อย แต่เราตั้งใจจะทำอย่างนั้น!
ทันทีที่เขามองหลินเฉิงเขานั้นเหมือนหนูที่พบปะกับแมว ตัวหลินโหยวเหว่ยเองก็ช่วยอะไรไม่ได้นอกจากเอ่ยถามเขาเพื่อพยายามช่วย
งั้นเหรอท่านผู้อาวุโสฟ่าง?
ได้ยินคำพูดของหลินโหยวเหว่ยหลินเฉิงก็มองไปยังผู้อาวุโสฟ่างและถาม
ผู้อาวุโสฟ่างรีบตอบหลังได้ยิน ใช่แล้วๆ! ไม่ต้องกังวลนะน้องหลิน ฉันจะคืนเงินที่นายใช้ไถ่ถอนเสี่ยวเหว่ยให้ครบในเวลาไม่นานเลย!
นั่นใช่จุดจบหรือเปล่า?
ได้รับการยืนยันจากฟ่างเช่นนั้นหลินเฉิงก็กรอกตาไปมา ในเมื่อพวกนายรู้แล้วว่าจะทำอะไรกัน ทำไมต้องกันฉันไว้ราวกับเป็นขโมยขโจรแบบนี้? ถ้าจะทำแบบนั้นฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรอยู่แล้ว นายแค่ต้องเอาเงินทั้งหมดที่จะคืนออกมาและอย่าส่งไปที่บ้านฉัน แต่ส่งไปที่บ้านป้าฉินแทน
จริงๆแล้วเงินที่ไถ่ตัวหลินโหยวเหว่ยออกมานั้นแทบไม่มีค่าอะไรในสายตาหลินเฉิงเลยถ้ามันจำเป็น เขาคงจะใช้เงินในการแก้ปัญหาทุกอย่างมาเป็นพันๆครั้งแล้ว แต่ครั้งนี้เขาก็ไม่ปฎิเสธหรอกนะ นั้นเพราะว่าจากการที่ฝั่งผู้อาวุโสเข้าใจอะไรแบบนี้ ถ้าเขาไม่รับเงินไว้ อาจจะทำให้คนเฒ่าคนแก่นอนไม่หลับแน่ๆ แล้วก็คงจะต้องรู้สึกเป็นหนี้เขาไปอีกตลอดชีวิตที่เหลืออย่างแน่นอน
และเพราะว่าหลินเฉิงนั้นไม่ได้ตอบปฏิเสธถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ต้องการเงิน แต่ในเมื่อผู้อาวุโสฟ่างพูดแบบนั้น ดูเหมือนว่าเขาเองก็จะใส่ใจเรื่องนี้มากอยู่เหมือนกัน ในฐานะเพื่อนเขาต้องไม่หักหน้าผู้อาวุโสฟ่างด้วยและด้วยเรื่องที่เกิดตอนนี้มันทำให้เขาเห็นว่าคนๆนี้จริงใจกับหลินโหยวเหว่ยขนาดไหน
ถ้างั้นนายก็ยอมรับแล้วนะ?
เมื่อเห็นท่าทีของหลินเฉิงที่ดูเหมือนจะไม่สนใจเรื่องที่เขาพูดนักผู้อาวุโสฟ่างก็หายใจเข้าลึกๆและถามเพื่อยืนยันจากเขาด้วยความระมัดระวังเลย ได้ยินเช่นนั้นหลินเฉิงก็โบกมือให้เขาและพูดขึ้น ยอมรับ ทำไมฉันต้องไม่ยอม? นอกจากข้อมูลที่ต้องการก็ได้มาแล้ว นี่ฉันยังได้เงินที่เสียไปคืนอีก จะไปหาผลประโยชน์ดีๆแบบนี้ได้จากที่ไหนได้อีก? มันก็ต้องยอมรับอยู่แล้ว!
นายยอมรับ!
หลังจากที่หลินเฉิงยินยอมผู้อาวุโสฟ่างก็กระโดดโลดเต้นอย่างดีอกดีใจขึ้นมาทันทีเลย เพราะเรื่องนี้ มันเลยทำให้เขาไม่กล้าที่จะไปเจอหน้าหลินเฉิงตลอดหลายวันมานี้ แม้แต่เฉินฉี ที่อยู่ด้วยกัน ณ ตอนนั้นก็ยังเลือกที่จะเลี่ยงไม่เจอหน้าไปชั่วคราวเลย ตอนนี้เรื่องต่างๆได้ถูกแก้ไขแล้ว มันทำให้เขารู้สึกว่าเลือดลมในตัวมันได้รับการปลดปล่อยแล้ว!
ดีล่ะ…
หลินเฉิงโบกมือก่อนจะมองไปหลินโหยวเหว่ยและพูดขึ้น ถึงแม้ฉันจะไถ่เธอมาจากสถานที่แบบนั้น แต่ตอนนี้ชีวิตของเธอก็เป็นของเธอ ในเมื่อเธอเลือกที่จะอาศัยอยู่กับผู้อาวุโสฟ่าง นั่นแสดงให้เห็นว่าเธอนั้นค่อนข้างจะฉลาด! ถึงแม้ว่าผู้อาวุโสฟ่างนั้นจะดูหยาบคาย แต่ความคิดของเขาก็ค่อนข้างจะละเอียดอ่อน ถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้น พวกเราคงไม่มีโอกาสได้เจอกันอีกในอนาคต ฉันหวังว่าพวกนายทั้งคู่คงจะยังอยู่ด้วยกันได้จนถึงตอนนั้นนะ คอยเผชิญกับเรื่องต่างๆที่จะเข้ามาด้วยกันจนกระทั่งมันถึงจุดจบ…
หลังจากนั้นเขาก็พยักหน้าให้หลินโหยวเหว่ยอีกครั้งก่อนจะยืนขึ้นและพูดกับผู้อาวุโสฟ่าง ฉันจะออกไปรอข้างนอก และก็รีบๆหน่อย ฉันจะชวนนายไปดื่มวันนี้
ดื่มเหรอ?ดี!
เมื่อได้ยินเรื่องดื่มฟ่างก็ตาเป็นประกาย เขาหันไปบอกหลินโหยวเหว่ยเพื่อบอกกล่าว และเมื่อเห็นเธอพยักหน้าให้เขาพร้อมกับรอยยิ้ม เขาก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเลย
ฟู่
ยืนอยู่หน้าประตูขณะที่รอผู้อาวุโสฟ่างอาบน้ำหลินเฉิงที่ถือบุหรี่อยู่ครึ่งมวนก็พูดคุยกับเฉิงฉีผู้ที่ดูดบุหรี่เงียบๆอยู่ด้วยความรู้สึกบางอย่าง ไม่อยากจะคิดเลยว่าคนที่ฟุ่มเฟือยอย่างผู้อาวุโสฟ่างจะสามารถหาครอบครัวได้ นี่มันเรื่องบ้า…
ไม่จริง!
