SC:บทที่510 น่าละอาย
เดินเข้าไปยังครัวและเทชาร้อนมา2 แก้ว หลินเฉิงเดินกลับมาพร้อมกับแก้วชา หลังจากที่ส่งมันให้หลี่เหมิงเตี๋ยแล้วเขาก็นั่งบนบนโซฟาช้าๆและจิบชาไปพลางๆขณะถาม เป็นยังไงบ้าง? ดูเหมือนเธอไม่ได้อยู่ในขั้นที่พอจะคิดอะไรได้เลย
ได้ยินแบบนั้นเธอก็เม้มปากช้าๆมองไปยังคุกน้ำแข็งที่ฉางเหวินฉวนถูกขังไว้แบบไม่รู้ตัวก่อนจะตอบกลับ แต่ฉันคิดว่ามันน่าจะดีกว่าถ้าให้เรื่องที่เกิดก่อนหน้านี้จบๆไป ถึงมันจะเป็นช่วงเวลาที่เศร้าสร้อย แต่มันก็น่าจะดีถ้ารีบฝึกฝนเพื่อพัฒนาตัวเอง…
โอ้?
คำพูดของหลี่เหมิงเตี๋ยทำเอาหลินเฉิงที่กำลังก้มไปจิบชาถึงกับมองมาที่เธอแบบไม่คาดคิดเลย แค่คืนเดียวความคิดเด็กสาวอย่างเธอก็สูงขึ้นขนาดนี้เลยเหรอ? น่าประหลาดใจจริงๆ
อย่าเยาะเย้ยฉันสิพี่ชาย…
เมื่อเห็นสีหน้าเหนือความคาดหมายของหลินเฉิงหลี่เหมิงเตี๋ยก็บ่นออกมาแบบโกรธๆ ตั้งแต่ที่ฉันกลับไปเมื่อคืน ก็เอาแต่คิดเรื่องนี้ และทันใดนั้น ฉันก็พบว่า ตัวฉันนั้นเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางมาพักใหญ่ๆแล้ว นอกจากฉันจะไม่ทำอะไรเลยแล้ว ฉันยังคอยให้พี่มาคอยตามเก็บเรื่องแย่ๆที่ฉันทำเอาไว้อีก ฉันนี่ช่างไร้เดียงสาจริงๆ!
ไม่ต้องพูดแล้ว
หลังจากที่เห็นว่าหลี่เหมิงเตี๋ยดูเหมือนจะคิดได้แล้วหลินเฉิงก็รู้สึกโล่งอกและวางแก้วชาลง จริงๆแล้วก่อนที่ฉันจะมาที่นี่ เธอเองก็ทำดีมากแล้ว ไม่ใช่แค่ชนะความจริงที่โหดร้าย แต่เธอยังช่วยป้าฉินและลุงหลี่ให้สามารถมีชีวิตอยู่รอดได้และทำให้ครอบครัวกลับมาร่ำรวยได้ด้วยความสามารถของตัวเธอเอง ถึงแม้ว่าเรื่องพวกนี้จะมีฉางเหวินฉวนมามีเอี่ยวตลอด แต่ฉันก็เชื่อว่าต่อให้ปราศจากเจ้านั่นแล้ว เธอก็ยังคงทำมันได้เหมือนกัน!
ถ้อยคำของหลินเฉิงนั้นทำให้หลี่เหมิงเตี๋ยรู้ว่าเขากำลังปลอบเธอแต่เธอนั้นก็อยู่ในช่วงอารมณ์ที่ดีอยู่แล้ว ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้ใช้เวลาร่วมกันนานนัก แต่เธอก็ยอมรับหลินเฉิงในฐานะพี่ชาย เธอกลัวว่าหลินเฉิงจะดูถูกเธอเพราะเรื่องความสัมพันธุ์กับฉางเหวินฉวง แต่ในตอนนี้ ดูเหมือนว่าเธอนั้นจะคิดมากไป
มันเป็นเรื่องที่พบเจอได้ยากที่สาวน้อยอย่างเธอจะสามารถคิดได้ด้วยตัวเธอเองโดยที่ไม่มีฉันอยู่ด้วย
เขาโบกมือก่อนจะหยิบเอายาเพิ่มสมรรถนะร่างกายแบบD ที่เหลืออยู่ออกมาจากกระเป๋าและส่งมันให้หลี่เหมิงเตี๋ย เอานี่ไปดื่มก่อน
นี่คืออะไรเหรอ?
เธอมองไปยังขวดแก้วที่หลินเฉิงส่งมาหลี่เหมิงเตี๋ยดูอยากรู้อยากเห็นอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็หยิบมันมาและถามเขาออกไป ได้ยินเธอถามหลินเฉิงก็ยิ้มแบบมีเลศนัยเขาไม่ได้อธิบายอะไรมากแค่บอกเธอว่า สิ่งดีๆ มันช่วยให้ร่างกายของเธอพัฒนามากขึ้นในทุกๆด้าน
นี่จริงหรือหลอกเนี่ย?
ความมีเลศนัยของหลินเฉินนั้นทำให้ความอยากรู้อยากเห็นของหลี่เหมิงเตี๋ยมันมีมากขึ้นไปอีกหลังจากที่รับขวดยามาและมองมันอยู่ในมือเธอเป็นเวลานาน ในท้ายที่สุดความยับยั้งชั่งใจภายในใจเธอก็หมดไป เธอจึงถามมันขึ้นมาอีกครั้ง แต่พี่ยังไม่บอกวิธีใช้ยานี่กับฉันเลยนะ ใช่มั้ย?
หลินเฉิงนั้นไม่ได้วางแผนที่จะบอกอะไรมากภายในห้องนั่งเล่นนี้อยู่แล้วถึงแม้ว่าฐานสมุทรสีครามนี้จะค่อนข้างสงบสุข แต่หลินเฉิงผู้ที่ซึ่งดิ้นรนมาหลายเดือนในโลกภายนอกนั้น ความระแวงมันสลักลงไปในกระดูกแล้ว เพราะงั้นเขาจึงพูดอธิบายเพิ่มแค่นิดเตี๋ยว เปิดขวดกินก่อนจะไปนอนตอนกลางคืน
เข้าใจแล้ว! ถึงแม้ว่าหลินเฉิงจะไม่ได้อธิบายอะไรแก่เธอมากซึ่งนั่นทำให้ความอยากรู้อยากเห็นมันยังคงอยู่ แต่กระนั้นเธอก็ไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเพียงแค่พยักหน้าและเก็บขวดยาดังกล่าวลงไปในกระเป๋าอย่างระมัดระวัง
หลังจากที่หลี่เหมิงเตี๋ยเก็บยาเพิ่มสมรรถนะไปแล้วหลินเฉิงก็พูดขึ้นอีกครั้ง จำไว้ว่า เธอต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับเท่านั้น ห้ามให้ใครรู้ โอเคนะ? ดื่มมันหลังจากที่กลับไปแล้วคืนนี้ แล้วก็จะดีมากถ้าทำลายขวดทิ้งหลังดื่มไปแล้วด้วย อย่าทิ้งหลักฐานไว้!
นี่…
เห็นหลินเฉิงนั้นดูใส่ใจและพิถีพิถีนแบบนี้หลี่เหมิงเตี๋ยก็อดไม่ได้ที่จะสงสัย พี่ชาย มันไม่ดีกว่าเหรอถ้าจะบอกมาเลยว่าในขวดนี้คืออะไร? ฉันเห็นพี่จริงจังแบบนี้แล้วฉันกลัวนะ!
หลี่เหมิงเตี๋ยมองไปยังเขาด้วยความอยากรู้หลินเฉิงก็ทำหน้าเหมือนจะฆ่าเธอ แต่เมื่อคิดถึงเรื่องที่เธอโดนกระตุ้นโดยเขาเมื่อคืน ไม่ว่าจะยังไง เขาก็เป็นพี่ชายของเธอ ดูเหมือนว่ามันคงจะไม่ดีนักถ้าจะพยายามเอาชนะเธอตลอด เพราะงั้นเขาจึงอธิบายเพิ่มไปนิดหน่อย เธอน่าจะรู้จักยาเพิ่มสมรรถนะสินะ? งั้นให้เธอรู้ไว้ว่านี่คือยาเพิ่มสมรรถนะร่างกายชนิดหนึ่ง เจ้านี่น่ะแม้แต่น้ำเพิ่มสมรรถนะที่ขายกันตามท้องตลาดยังไม่สามารถเทียบเท่าได้เลย ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าสิ่งนี้ยังทรงพลังกว่าน้ำเพิ่มสมรรถนะอีก! เพราะงั้น เพื่อประโยชน์ของตัวเธอเอง รวมไปถึงประโยชน์แก่ตัวฉัน ป้าฉินและลุงหลี่ด้วย เธอควรจะลืมเรื่องนี้ไปหลังจากที่ดื่มมันแล้ว และอย่าพูดถึงมันกับใครทั้งสิ้น!
โอ้!ฉันเข้าใจแล้ว! ฉันจะดื่มมันคืนนี้และทำลายหลักฐานทั้งหมดเลย!
คำอธิบายของหลินเฉิงนั้นทำให้หลี่เหมิงเตี๋ยโล่งใจก่อนหน้านี้เธอเดาไม่ได้เลยว่าสิ่งที่หลินเฉิงให้เธอมานี้คืออะไร แต่ในตอนนี้เธอสามารถเข้าใจได้ทันทีเพราะเธอเคยได้ยินเกี่ยวกับน้ำเพิ่มสมรรถนะ ยิ่งไปกว่านั้น ที่หลินเฉิงบอกว่าเจ้ายาในกระเป๋าเธอนั้นแข็งแกร่งกว่าน้ำพวกนั้นก็เป็นอะไรที่เธอรู้สึกดีสุดๆ!
ท้ายสุดเขาก็ให้หญิงสาวที่กำลังอยากรู้อยากเห็นนี่กลับบ้านไปก่อนจะยกมือขึ้นนวดขมับตัวเอง เขาคิดว่าเขาควรจะพักผ่อนเสียหน่อยหลังจากแก้ปัญหาเรื่องฉางเหวินฉวนกับพวกเผ่ารัตติกาลเสร็จ ตอนนั้น ดูเหมือนเขานั้นจะไร้เดียงสาเกินไป
เมื่อเธอมองไปที่เขาหลี่เหมิงเตี๋ยก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมานิดหน่อยยามที่เห็นเขานั้นนั่งนวดขมับตัวเอง นั่นเพราะว่าเธอจำได้ว่าพี่ชายของเธอไม่เคยหยุดที่จะดิ้นรนเลยตั้งแต่เขาเข้ามายังฐานแห่งนี้ เขาสู้มาตลอดกับคนที่ระดับสูงกว่าภายในฐานรวมถึงพวกที่อยู่ด้านนอกด้วย เพราะครอบครัวของเขาไม่ได้รับการช่วยเหลือขณะที่ความวุ่นวายภายในฐานสมุทรสีครามมันเริ่มขยายออกไปในวงกว้าง ทั้งหมดนี้เป็นเพราะพี่ชายของเธอได้ช่วยให้พวกเธอฝ่าพายุที่โหมกระหน่ำนี้ออกมาได้
แต่ตัวฉันในตอนนั้นทำอะไรล่ะ? ทุกๆวันที่เราได้อยู่ด้วยกันสิ่งแรกที่เธอคิดนั้นไม่ใช่การบอกรักครองครัว หรือว่าหลินเฉิงที่คอยสู้กับพวกด้านนอกมาตลอดเพื่อคอยปกป้องพวกเรา หากแต่เป็นฉางเหวินฉวนที่หลอกเธอต่างหาก!
พี่ชายฉันขอโทษ!
ความน่าละอายมันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆหลี่เหมิงเตี๋ยเริ่มจะตาแดงและเริ่มมีสายน้ำน้อยๆไหลออกจากหางตาช้าๆ
อ๋าฉันพูดไปแล้ว เธอจะร้องไห้ทำไมเนี่ย?
เพียงแค่จะนวดขมับเพื่อผ่อนคลายเท่านั้นหลินเฉิงฟังหลี่เหมิงเตี๋ยผู้ที่เงียบไปนานจู่ๆก็เอ่ยปากขอโทษเขา มันทำให้เขารีบลืมตาขึ้นมามองเธอที่กำลังร้องไห้และเช็ดน้ำตาอยู่ข้างๆเขาตอนนี้!
