SC:บทที่529 วกไปวนมา
เจ้าบ้าเอ้ย!
ได้ฟังแบบนั้นหลี่เฉิงหยี่ก็อดไม่ได้ที่จะบ่นเขา นายจะไปทั้งที ยังจะให้คนเฒ่าคนแก่อย่างพวกเราคิดเรื่องงานได้อีกเหรอ?
อ๋า?
หลังจากได้ยินว่าหลินเฉิงที่เพิ่งกลับมานั้นเตรียมจะออกไปอีกแล้วเขาก็รีบมาที่นี่เลย
อ๋าอะไร?
เพียงแค่เหลือบมองฉินซูยี่ก็หันไปปรามหลี่เฉิงหยี่ไว้ก่อน เขาจึงหันไปหยิบเอากล่องไม้ที่ดูมีคุณภาพดีออกมาจากกระเป๋าและถือมันอย่างระมัดระวังก่อนจะส่งให้แก่หลินเฉิงพร้อมกับพูดขึ้ัน เอานี่ เก็บมันไว้ ถือว่าแทนหัวใจเล็กๆน้อยๆของฉันกับป้านายก็ได้
ความอยากรู้อยากเห็นว่าอะไรอยู่ในกล่องนั้นมันทำให้หลินเฉิงค่อยๆเอื้อมมือไปเปิดกล่องช้าๆเพื่อที่จะได้เห็นภายในและทันใดนั้นเขาก็ต้องพูดไม่ออก!
มันเป็นกล่องที่สวยและประณีตมากๆแถมภายในยังบรรจุยาเพิ่มสมรรถนะสีหยกไว้อีก3 ขวดด้วย!
ฉันถามว่าลุงป้ามาทำอะไรกันที่นี่?
เขาส่ายหน้าพร้อมกับน้ำตาและหัวเราะออกมาหลินเฉิงวางกล่องไม้ที่มียาเพิ่มสมรรถนะนั้นไว้บนโต๊ะก่อนจะพูดต่อ ฉันเพิ่งจะให้ยาเพิ่มสมรรถนะแก่ทั้ง 2 ไปเมื่อ 2 วันก่อนเองไม่ใช่หรือไง? ฉันไม่อยากจะสนใจมันอีกไม่ว่าจะได้เห็นอีกกี่ครั้งก็ตาม! ทำไมลุงป้าถึงต้องเสียเงินกับของแบบนี้ด้วย!
เจ้าโง่!นายคิดว่าพวกเรานั้นแก่แล้วโง่เหรอ?
ฉินซูยี่นั้นหัวใจเต้นแรงแต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะบ่นเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกครั้ง ไม่ว่าเธอจะมียาเสริมสมรรถนะมากขนาดไหน หรือต่อให้มีเป็นกระบะ เธอคิดว่าเธอจะจัดการกับปัญหาเรื่องเงินได้หรือไง? ครั้งนี้หลี่เฉิงหยี่ชิงความเหนือกว่าและพูดต่อ ใช่แล้ว ถึงแม้ว่ายาเพิ่มสมรรถนะที่นายให้พวกเรามานั้นจะแข็งแกร่งขนาดฝืนชะจาฟ้าลิขิตได้ แต่มันไม่เหมาะกับการเอาไปขายหรอกนะ เพราะเมื่อไหร่ที่มีคนเห็นมันล่ะก็ นายอาจจะโดนหมายหัวเลยก็ได้! แต่ยาเพิ่มสมรรถนะพวกนี้มันต่างออกไป เรื่องนี้น่ะ พวกเราสำรองเงินเอาไว้เพื่อความทะเยอะทะยานนี่ไว้โดยเฉพาะ เพราะงั้นตราบใดก็ตามที่ยาพวกนี้อยู่ในมือนาย นายก็เหมือนกับมีเงินปริมาณมหาศาลอยู่กับตัวนั่นแหละ! ถึงพวกเราจะช่วยนายเรื่องความแข็งแกร่งไม่ได้ แต่เราได้คิดถึงเรื่องนี้มานานแล้ว มันเปล่าประโยชน์ที่จะนำตั๋วสมุทรสีครามออกไปใช้นอกฐาน เพราะงั้นก่อนที่จะมาเลือกหนทางนี้ พวกเราได้ไตร่ตรองมันดีแล้ว ต่อให้นายไม่อยู่ที่นี่ การเดินทางก็คงจะไม่ลำบากเกินไป…
ความใจดีที่ฉายอยู่บนใบหน้าของทั้งสองหลินเฉิงก็เหมือนจะหยุดหัวใจไม่ให้เต้นไปตรงนั้นเลย เขาอยากจะบอกพวกเขาว่า เขายังมียาเพิ่มสมรรถนะชั้นสูงถูกเก็บไว้ในห้องเก็บแคปซูลอีกเยอะ แต่เมื่อพวกเขาพูดออกมาเช่นนี้แล้ว เขาก็ไม่รู้ว่าจะพูดเรื่องพวกนี้ออกไปอีกทำไม นั่นเพราะว่า ต่อให้เขาจะพูดอะไรก็ตาม มันก็จะเป็นการหักหลังหัวใจที่มุ่งมั่นของคู่รักอายุมากคู่นี้ทั้งสิ้น
หลังจากที่คิดอยู่นานหลินเฉิงก็ตัดสินใจรับยาเพิ่มสมรรถนะทั้งสามขวดนั้นมาเก็บไว้
เพราะว่าถึงแม้ว่าราคามันจะไม่ใช่ถูกๆ สิ่งๆนี้สามารถใช้ซื้ออะไรก็ได้ภายในฐานสมุทรสีครามแห่งนี้ตราบใดที่ยังมีเงินให้แลกมาใช้ เขาไม่รู้ว่าทั้งสองต้องใช้ตั๋วสมุทรสีครามขนาดไหนเพื่อที่จะจ่ายเพื่อให้ได้เจ้านี่มา แต่สิ่งที่คิดว่าไร้ค่าที่สุดตอนนี้ก็คงจะเป็นกองตั๋วสมุทรสีครามจำนวนมหาศาลที่ได้จากนำของที่ไม่มีประโยชน์ไปขายในตลาดมืดต่างหาก!
นี่เป็นค่าเดินทางของฉันสินะ?
มองไปยังยาเสริมสมรรถนะบนโต๊ะหลินเฉิงก็ถามพร้อมรอยยิ้ม ก็อย่างที่คิดนั่นแหละ!
ได้ยินเช่นนั้นหลี่เฉิงหยี่ก็เตรียมจะพูดอะไรบางอย่าง หากแต่ฉินซูยี่โบกมือและพูดไปแทน ยังไงก็ตาม ในเมื่อเธอสามารถมาที่นี่จากซงโจวได้ แสดงว่าเธอเองก็ต้องมีอะไรติดกระเป๋าไว้บ้างแล้ว แต่ไม่ว่าเธอจะรวยหรือจน เธอก็ต้องรับยาเพิ่มสมรรถนะนี่เพื่อป้านะ! ในเมื่อพวกเราไม่สามารถหยุดไม่ให้เธอออกไปได้ เพราะงั้นเราก็ขอช่วยให้เธอเดินทางได้ง่ายๆแทน…
เห็นดังนั้นหลินเฉิงก็โบกมือขึ้นมาและปิดกล่องนั้นไว้พร้อมกับพูดด้วยรอยยิ้ม ป้าฉิน ลุงหลี่ ฉันไม่มีเหตุผลที่ต้องปฏิเสธการรับเงิินนี่หรอกนะ!
มองหลินเฉิงรับกล่องนั้นไปพวกเขาก็โล่งใจในท้ายสุด ถึงแม้ว่าการจะซื้อเจ้ายาเพิ่มสมรรถนะชุดนี้จะต้องใช้เงินเก็บเกือบทั้งหมดที่เริ่มเก็บตั้งแต่ย้ายเข้ามาที่ฐานนี้ก็ตาม แต่พวกเขาก็ไม่เสียใจหรอก พวกเขาคงจะหาเงินมาเพิ่มไม่ได้หากหลินเฉิงเป็นทุกข์จากการไม่มีเงินใช้ด้านนอก ถ้าเป็นแบบนั้นพวกเขาคงลำบากใจมากๆ
ยังไงก็ตาม
หลังจากเก็บกล่องยาเพิ่มสมรรถนะเข้าไปอย่างระมัดระวังแล้วหลินเฉิงก็ดีดนิ้วขึ้นมาพร้อมกับหยิบเอาสมุดบัญชีที่ปั้มตราสมุทรสีครามออกมาจากกระเป๋า ยื่นมันให้ป้าฉินผู้ที่กำลังงงงวยก่อนจะอธิบาย นี่คือสมุดบัญชีที่มีตั๋วสมุทรสีครามอยู่ราวๆ 10 ล้านใบได้ ฉันสะสมมาจากการขายของในตลาดมืด ตอนนี้ฉันกำลังจะไปแล้ว หลังจากออกไปจากที่นี่ สมุดเล่มนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับเศษกระดาษ เพราะงั้นฉันทิ้งมันไว้ให้พวกลุงป้าละกัน
10ล้าน!!
ได้ยินที่หลินเฉิงบอกว่าในสมุดบัญชีเล่มนี้มีตั๋วสมุทรสีครามอยู่ถึง 10 ล้าน หลี่เฉิงหยี่และฉินซูยี่ต่างก็พากันจ้องตากลมโตและถามด้วยความคาดไม่ถึงทันที
10ล้านเลยนะ 10 ล้าน!! มองทั้งสองที่ทำหน้าเหมือนเห็นผีหลินเฉิงก็โบกมือแบบไม่แยแส ถ้าไม่อยากมองมันเป็นเงิน 10 ล้านล่ะก็ มองมันเป็นอย่างอื่นก็ได้ อย่างการที่จะไปเปลี่ยนมันเป็นยาเพิ่มสมรรถนะ บางทีอาจจะได้ซัก 10-20 ขวดเลย ซึ่งจะเห็นได้ว่ามันก็ไม่ได้เยอะแยะอะไร ตั๋วสมุทรสีครามก้อนนี้มันเป็นอะไรที่ฉันค่อนข้างจะระมัดระวังการใช้มันมากๆตั้งแต่ที่เข้ามายังฐานแห่งนี้ แต่หลังจากที่ออกไปแล้ว ยังไงมันก็ใช้ไม่ได้ เพราะงั้นฉันจะทิ้งมันไว้ให้ลุงป้าเพื่อใช้กับชีวิตประจำวันละกัน!
เห็นท่าทีไม่ใส่ใจของหลินเฉิงฉินซูยี่ก็รีบพูดพร้อมน้ำตาและรอยยิ้มของเธอ เด็กบ้า! เธอเคยเห็นแกะดำที่ชีวิตได้ดิบได้ดีเพราะเงิน 10 ล้านไหม? พวกเราน่ะแก่แล้ว แล้วก็ไม่ได้มีปัญหาเรื่องเงินในตอนนี้ด้วย เพราะงั้นเธอควรจะทิ้งสมุดบัญชีนี่ไว้ให้หยูซานนะ!
ป้าพูดอะไรน่ะ?
ได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงก็หรี่ตามองฉินซูยี่ด้วยสายตาแปลกๆเลย หยูซานจะไปอยู่กับป้าหลังจากฉันไปแล้ว เพราะงั้นเงินนี่น่ะจะเป็นเงินป้าหรือเงินเธอก็มีค่าเหมือนกันนี่? ยังไงก็ตาม หยูซานน่ะยังเด็ก เธอมีเงินอยู่ในกระเป๋าเงินอยู่แล้ว เพราะงั้นป้าน่ะต้องเก็บเงินก้อนใหญ่นี่ไว้ ดูแลมันให้ดีแล้วก็อย่าให้ท้ายเด็กล่ะ!
เธอนี่มัน…
คำพูดของหลินเฉิงทำเอาฉินซูยี่รู้สึกเหมือนหัวใจโดนตอกย้ำเลยแต่เธอก็ไม่รู้ว่าจะพูดกลับเช่นไรดี ท้ายสุดเธอก็พยักหน้าแบบช่วยอะไรไม่ได้ ลืมมันไป ฉันจะเก็บมันไว้เอง ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม หยูซานก็ต้องอยู่กับพวกเราอยู่แล้วในอนาคต และไม่ว่าเธอจะกลับมาเมื่อไหร่ พวกเราก็จะเก็บเจ้าสิ่งนี้ไว้ให้เธอเอง!
หลังจากนั้นเธอก็หยิบเอาสมุดบัญชีมาดูก่อนจะเก็บมันลงไปในกระเป๋า
เมื่อเห็นป้าฉินยอมรับสมุดบัญชีเล่มนั้นไปแล้วหลินเฉิงก็โล่งใจ จากนั้นเขาก็จับมือเธอไว้และพูด ดีล่ะ ในเมื่อฉันยอมรับเงินช่วยเหลือค่าเดินทางจากป้าแล้ว และป้าเองก็ยอมรับสมุดบัญชีของฉันไปแล้วเช่นกัน เพราะงั้นในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันก็อยากจะเชิญชวนครอบครัวของฉันทุกคน ไปทานมื้อเย็นกันที่หงเหมาซวนหลังจากเสี่ยวเตี๋ยกลับมา แล้วก็ลุงหลี่ มาดื่มด้วยกันหน่อยมั้ย?
เอาสิ!
หลินเฉิงนั้นตาเป็นประกายก่อนจะพยักหน้าให้ทุกคนอย่างรีบร้อน!
