บทที่ 607 การคาดเดาของหลินเฉิง!
แต่ฉันไม่เคยคิดเลยว่าปู่ของคุณหรือผู้อํานวยการเมิ่งไห่จะตื่นขึ้นด้วยความสามารถ ‘สกัดศักยภาพ’ ที่หาได้ยากและมีศักยภาพที่ไม่มีที่สิ้นสุด ความสามารถนี้สําหรับสํานักงานใหญ่ที่ต้องการคนอย่างเร่งด่วนมันก็เหมือนกับการส่งถ่านในหิมะ แน่นอนว่าตําแหน่งของปู่ของคุณเกือบจะถึงจุดสูงสุดแล้ว เพราะสําหรับสํานักงานใหญ่แล้ว หัวหน้า 10,000 คนไม่สามารถเทียบได้กับปู่ของคุณ!
ทั้งหมดนี้เป็นการเก็งกําไรของคุณเองและ —
ได้ยินดังนั้น สีหน้าของเมิ่งอี้ก็ยิ่งตึงเครียดขึ้นเรื่อยๆ เขาอยากจะขัดจังหวะหลินเฉิง แต่หลินเฉิงโบกมือขัดจังหวะทันทีที่เธอเปิดปากพูด อย่าพูดแทรก ฟังผมพูดให้จบ!
แต่ปัญหาคือ การเลื่อนตําแหน่งจากสถาบันวิจัยไปยังสํานักงานใหญ่อาจเป็นเรื่องดีสําหรับคนอื่น แต่สําหรับปู่ของเธอ เมิ่งไห่ แล้วมันก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้น อันที่จริงแล้วผมคงไม่มีความสุขมากนัก เพราะเมื่อเทียบกับความร่ํารวยและความมั่งคั่งในโลกหายนะแล้ว คนที่เป็นญาติพี่น้องเป็นสิ่งที่ผมให้ความสําคัญมากที่สุด!
ฉันเข้าใจเรื่องนี้ จิ้งจอกเฒ่าที่สํานักงานใหญ่ก็เข้าใจเช่นกัน และเพราะพวกเขาเข้าใจเรื่องนี้ แล้วชีวิตของคุณกับปู่ของคุณสองคนก็ถูกจับตามองตามธรรมชาติ!
ด้วยความรู้สึกที่ปู่และหลานของพวกคุณพึ่งพาอาศัยกัน สํานักงานใหญ่เพียงแค่บังคับปู่ที่ไม่ยอมออกจากสถาบันวิจัยและปล่อยให้พวกคุณแยกจากกัน คนหนึ่งช่วยสร้างกองทัพผู้มีความสามารถที่สํานักงานใหญ่ และอีกท่านหนึ่งก็ไปทําการวิจัยร่างกายทดลองที่สถาบันวิจัย ต่อไป ด้วยวิธีนี้คุณจะต้องถูกข่มขู่เป็นครั้งคราว เช่น ถ้าปู่ของคุณไม่ทําดีก็ขู่ว่าจะลงโทษคุณ หรือถ้าคุณไม่ซื่อสัตย์ก็ขู่ว่าคุณจะทรมานคุณปู่ของคุณด้วยวิธีนี้ คุณกลัวว่าอีกฝ่ายจะได้รับบาดเจ็บและถูกบังคับให้ซื่อสัตย์และพยายามทํางานใด ๆ ที่สํานักงานใหญ่มอบหมายให้คุณ! คุณบอกมาสิผมเดาถูกไหม?
หลังจากฟังการวิเคราะห์ของหลินเฉิงแล้ว เมิ่งอี้ก็รู้สึกเหมือนตัวเองกําลังยืนอยู่ตรงหน้าอีกฝ่ายอย่างเปลือยเปล่า ในใจรู้สึกหนาวเหน็บ เธอไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายคาดเดาเรื่องพวกนี้ได้อย่างไร และที่สําคัญคือทั้งๆ ที่เธอไม่เคยเปิดเผยเรื่องเหล่านี้กับเขา แต่เขากลับเดาได้ไม่ขาดสาย!
หลังจากรออยู่นานเขาก็ไม่ได้ยินเมิ่งอี้ตอบ หลินเฉิงเงยหน้ามองเธอแวบหนึ่ง เห็นใบหน้าซีดเผือดของเธอในตอนนี้ ราวกับเพิ่งได้เห็นฉากนองเลือดอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ มุมปากก็ยกยิ้มขึ้นอย่างอดไม่ได้
เมื่อเห็นว่าผู้หญิงคนนี้ถูกเขาสะกดไว้หลินเฉิงก็หัวเราะเบาๆ เขาหยิบตะเกียบขึ้นมาคีบอาหารไปพลางพูดไปพลาง ไม่ต้องตื่นเต้นหรอก ผมจะบอกอะไรให้นะ ว่าเรื่องพวกนี้ไม่มีเจตนาร้าย ขอแค่อยากให้คุณเข้าใจ หลายเรื่องต่อให้คุณไม่บอกผม ผมก็เดาได้คร่าวๆ ได้ แต่ถ้าคุณอยากให้ผมช่วยจริงๆ ก็ควรจะพูดตรงๆ หน่อย การซ่อนตัวไว้ไม่มีประโยชน์อะไรกับคุณ แต่นั่นอาจทําให้ผมเบื่อ เข้าใจไหม?
เข้าใจแล้ว…
สักพักกว่าจะได้สติ เมิ่งอี้ถอนหายใจลึก ๆ ไม่มีกะจิตกะใจจะกินข้าวอีก เขาเงยหน้าพูดกับหลินเฉิงว่า เมื่อกี้คุณพูดถูก ความจริงก็ประมาณนี้ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังคุณ แค่รู้สึกว่า…
คิดว่าหากคุณเอ่ยปากก่อน เกรงว่าผมคงคิดว่าคุณมีแผนการอะไร?
ยังไม่ทันที่เมิ่งอี้จะพูดจบ หลินเฉิงก็รีบพูดคำที่เมิ่งอี้คิด แต่หากคุณไม่พูดคุณปู่ของคุณจะทําอย่างไร? ไม่ช้าก็เร็วเรื่องสถาบันวิจัยจะถูกเปิดเผย เมื่อถึงเวลานั้น คุณคิดว่าปู่ของคุณ ‘ตัวประกัน’ จะอยู่ดีไหม?
ไม่… เมิ่งอี้ส่ายหัวเบาๆ เมิ่งอี้ที่คิดถูกหลินเฉิงทําลายความคิดจนสิ้นใจตอนนี้ไม่รู้ว่าควรทําอย่างไร ดีไม่ดีนัก ด้านหนึ่งเธอหวังว่าหลินเฉิงจะช่วยปู่ของตนได้ แต่ในทางกลับกัน เธอกังวลว่าปู่ของเธอเพิ่งจะออกมาจากปากหมาป่าแล้วกลับเข้าไปในถ้ําเสือ!
เมื่อเห็นสีหน้าที่มืดครึ้มของเมิ่งอี้ หลินเฉิงที่เข้าใจความคิดของเธอมาตั้งนานแล้วก็ยิ้มเยาะ
อย่าเพิ่งคิดไป ผมไม่สนใจปู่ของคุณไม่สิ ผมควรจะบอกว่าผมไม่สนใจปู่และหลานอย่างคุณสองคน! ภารกิจของคุณคือการพาผมไปหาสํานักงานใหญ่ของคุณ และเพื่อเป็นการตอบแทน ผมสามารถลองช่วยปู่ของคุณได้ แต่ผมไม่กล้ารับประกันว่าจะประสบความสําเร็จหรือไม่…
คุณพูดจริงหรือ?!
เมื่อได้ยินคําพูดของหลินเฉิง
เมิ่งอี้ถลึงตากว้างถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ! หลินเฉิงโบกมือเมื่อเห็นว่าผู้หญิงคนนี้ไม่เข้าใจความหมายของเขามากนัก จึงเน้นย้ําอีกครั้งว่า
ผมแค่บอกว่าจะพยายามช่วย แต่ถ้าเรื่องที่ช่วยปู่คุณขัดแย้งกับสิ่งที่ผมต้องทํา ผมจะเลิกช่วยปู่ของคุณ แต่ตั้งใจทําภารกิจของตัวเองให้สําเร็จ! ดังนั้นคุณไม่ต้องตื่นเต้นมาก เข้าใจนะ?
อืม..
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เมิ่งอี้ที่เพิ่งจะมีสีหน้าประหลาดใจก็มีสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมา ในใจก็ตึงเครียดขึ้นมาอีกครั้ง
แต่หลินเฉิงกลับไม่มีเวลามาสนใจผู้หญิงอารมณ์เสียคนนี้อีกต่อไป เขาชี้ไปยังชามและตะเกียบบนโต๊ะแล้วพูดกับเธอว่า นี่ก็ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้ยังต้องเดินทาง อีกเดี๋ยวอย่าลืมล้างจานและตะเกียบพวกนี้ด้วย นะ ผมจะขึ้นไปข้างบนก่อนแล้วค่อยไปพักผ่อน ราตรีสวัสดิ์
หลังจากพูดจบเขาก็โบกมือให้โคล่า และหลังจากที่มันตามมาเขาก็เดินไปหาฉินหย่า และกําลังจะพูดกับเธอ แต่เมื่อเธอเห็นว่าเขาเดินเข้ามา เธอก็เอื้อมมือไปคว้าแขนของเขา!
เอาเถอะ ช่วยประหยัดน้ําลายฉันไว้เยอะเลย
เมื่อเห็นฉินหย่าเข้าใจผิดคิดว่าตัวเองเป็นญาติของเธอ หลินเฉิงก็อดหัวเราะไม่ได้ หลังจากนั้นเขาก็พยักหน้าให้เมิ่งอี้ และเตรียมพาพวกเขาขึ้นไปพักผ่อน
เดี๋ยว… เดี๋ยว!
เมื่อเห็นหลินเฉิงกําลังจะขึ้นไปข้างบน เมิ่งอี้ที่กําลังคิดฟุ้งซ่านก็รีบโยนเรื่องวุ่นวายในสมองออกไปแล้วเรียกเขาไว้ ระหว่างทางฉันอยากจะถามคุณตลอดทาง ว่าทําไมคุณถึงสนใจฉินหย่านัก? แม้ว่าความแข็งแกร่งของเธอจะไม่ธรรมดา แต่เมื่อเทียบกับคุณแล้ว เธอน่าจะด้อยกว่าเล็กน้อย นอกจากนี้สมองของเธอยังไม่ค่อยดีนัก แม้ว่าคุณจะหาผู้ช่วยแต่ก็น่าจะหาคนปกติได้ใช่ไหม?
หลินเฉิงได้ยินดังนั้นก็ส่ายหัว ผมไม่จําเป็นต้องอธิบายเรื่องนี้ให้คุณฟังมากนัก อีกอย่าง ก่อนที่ผมจะเจอเธอ พวกคุณก็คิดจะยอมแพ้ในตัวเธอแล้ว ผมเป็นแค่คนเก็บขยะเท่านั้น…
พอได้ยินคําพูดของหลินเฉิง สีหน้าของเมิ่งอี้ก็ร้อนใจ แต่… แต่ปรากฎว่าฉินหย่าไม่ใช่สิ่งที่เรียกว่าความล้มเหลว เธอเพียงแค่ขาดข้อมูลการเริ่มต้นที่สําคัญเท่านั้น!
ใช่แล้ว เธอขาดข้อมูลการเริ่มต้นระบบ แต่ไม่ใช่ว่าพวกคุณก็ไม่รู้เหมือนกันไม่ใช่เหรอ? เอาละ หัวข้อเกี่ยวกับฉินหย่าจบลงแล้ว ผู้หญิงคนนี้ซับซ้อนกว่าที่คุณคิดมาก ด้วยความสามารถของคุณในตอนนี้มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะไขปริศนาในตัวเธอ ดังนั้นคุณควรล้างหน้าล้างตาและนอนให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ และนําทางผมในวันพรุ่งนี้!
หลังจากพูดจบ หลินเฉิงก็ขี้เกียจเกินกว่าจะต่อเรื่องไร้สาระกับเธออีกต่อไป เขาพาฉินหย่าและโคล่าขึ้นไปข้างบน
หลังจากที่หลินเฉิงและคนอื่นๆ ขึ้นไปปิดประตูเมิ่งอี้ก็ปิดปากตัวเองด้วยความโกรธ เมื่อเห็นว่าห้องรับแขกที่ว่างเปล่าเหลือเพียงเธอคนเดียว เธอก็รู้สึกหนาวสั่นเขารีบเดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อล้างจานและตะเกียบให้สะอาด จากนั้นก็วิ่งเข้าไปในห้องนอนเพื่อพักผ่อน
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")
