ตอนที่ 534 ยอมแล้ว
“ถึงไม่มีเขาฉันก็ทำคนเดียวก็ได้” หลินเหยาปากไม่ตรงกับใจ แต่ฟังหยวนรู้ว่าในใจเธอคิดอะไร ถึงแม้ปากเธอจะพูดว่าไม่ยอม แต่ในใจเธอก็ไม่ได้ต่อต้าน
“เอาล่ะไม่ต้องโกรธแล้ว แต่งงานแค่ครั้งเดียว หรือคุณอยากทำให้ตัวเองเสียใจกัน งานใกล้จะเริ่มแล้ว คุณคิดให้ดีๆ ผมจะไปดูว่าข้างนอกเตรียมงานไปถึงไหนแล้ว” เดิมทีฟังหยวนอยากจะลูบหัวเธอ แต่น่าเสียดายที่หัวเธอเต็มไปด้วยเครื่องประดับ เขาเลยไม่ได้ทำ
ถังโจวโจวเห็นว่าฟังหยวนไปแล้ว เธอก็ค่อยๆ เข้าไปในห้องพัก พอเห็นใบหน้าหลินเหยาค่อนข้างเลอะก็เอ่ย “เหยาเหยา เดี่ยวฉันจะไปเรียกช่างมาให้เติมหน้าให้เธอนะ”
เธอเพิ่งจะเข้ามาก็ออกไปอีกแล้ว หลินเหยาเองก็เรียกเธอไว้ไม่ทัน
เมื่อช่างมาแต่งหน้าและดูแลชุดให้หลินเหยาเพิ่มเติมแล้ว หลินเหยาถึงได้มีโอกาสถามถังโจวโจว “โจวโจวเธอคิดว่าฉันควรจะยอมไหม”
“เหยาเหยา ทำไมถึงใช้คำว่ายอม ถ้าเธอไม่ยอมฟังหยวนก็บังคับเธอไม่ได้ ดูท่าทางพ่อเธอวันนี้ ก็คิดว่าเขาเองก็ค่อนข้างจริงใจนะ”
มีอีกหลายคำที่ถังโจวโจวไม่สามารถพูดออกมาได้ ทำได้เพียงให้หลินเหยาได้ตัดสินใจเอง ท้ายที่สุดแล้วเรื่องนี้เธอเองก็ไม่แน่ใจ ทำได้เพียงให้หลินเหยาทำตามความรู้สึกตัวเอง
“เหยาเหยา ฉันแค่อยากเตือนเธอเรื่องหนึ่ง วันนี้ไม่ว่าเธอจะตัดสินใจยังไง แต่ต่อไปเธอจะต้องไม่เสียใจทีหลัง” ถังโจวโจวนั่งข้างเธอเงียบๆ ไม่พูดอะไรสักคำ ให้เวลาหลินเหยาได้คิด
หลินเหยาเงียบไปนานมาก นานมากๆ เธอคิดถึงตัวเองเมื่อก่อนเธอจึงค่อยๆ พยักหน้า “โจวโจว ฉันคิดได้แล้ว บางทีนี่อาจเป็นครั้งเดียวในชีวิตของฉัน ถ้าพลาดไป ฉันคงต้องเสียใจจริงๆ”
หลินเหยาปฏิเสธไม่ได้ ตอนเธอยังเด็ก เธอรักหลินเสวียจงที่สุด คิดมาตลอดว่าพ่อของตัวเองเป็นฮีโร่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก เพียงแต่ต่อมาหลินเสวียจงก็ได้ทำเรื่องผิดต่อเธอและแม่ม
ระหว่างเขากับแม่นั้นระหองระแหงกันมาตั้งแต่ตอนที่หลินเหยายังเล็กแล้ว บางทีเขาอาจจะต้องอดทนมาหลายปีเพื่อหลินเหยา เพียงแต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหว เดิมทีอยากจะปิดบังหลินเหยา แต่หลินเหยาก็รู้
แม่ของหลินเหยาเองก็ไม่ยอมเลี้ยงเธอ กลัวว่าถ้าแต่งงานอีกครั้งแล้วเธอจะเป็นภาระ หลินเสวียจงเลี้ยงดูเธอเองมาตลอด แต่หลินเหยาปฏิเสธที่จะอยู่กับครอบครัวใหม่ของเขา เพราะเธอดื้อรั้น ดังนั้นหลินเสวียจงจึงค่อยๆ ละเลยเธอไป
“เหยาเหยา เธอคิดได้แล้วก้ดี” ดูเหมือนหลินเหยาจะเข้าใจแล้ว ถังโจวโจวก็วางใจไปได้ไม่น้อย เดี๋ยวจะไปส่งข่าวให้ฟังหยวนที่อยู่ข้างนอก ให้เขาเตรียมตัว
“เหยาเหยา เธออยู่นี่ก่อน ฉันจะออกไปดู อีกเดี๋ยวเธอก็จะเป็นเจ้าสาวที่มีความสุขที่สุดในโลกแล้ว” ถังโจวโจวประคองเอว รู้สึกค่อนข้างเหนื่อย เธอค่อยๆ พยุงตัวเองกับกำแพงและออกไปข้างนอก
เมื่อออกไปได้ไม่นาน ลั่วเซ่าเชินก็ปรากฏตัวต่อหน้าเธอ พอเห็นเธอค้ำเอวอยู่ และสีหน้าก็ดูไม่ค่อยดีนักจึงรีบไปประคองเธอทันที “โจวโจว ไม่ค่อยสบายใช่ไหม ไปพักกับผมก่อนเร็ว”
ตอนนี้ถังโจวโจวกำลังตั้งครรภ์ ความจริงไม่ควรที่จะกังวลอะไรมาก เขาได้ยินมาว่าคนที่มาเมื่อกี้คือพ่อของหลินเหยา นึกกลัวว่าถังโจวโจวจะต้องไปไกล่เกลี่ยเรื่องข้างในอีก เรื่องนี้ทำให้ความประทับใจของลั่วเซ่าเชินที่มีต่อหลินเหยาลดลงไปในทันที
“ไม่เป็นไร ฉันจะรีบไปบอกฟังหยวน เหยาเหยายอมแล้ว ให้เขาบอกกับพ่อของเธอด้วย งานแต่งใกล้จะเริ่มแล้ว คุณรีบไปบอกเถอะ”
ถังโจวโจวผลักลั่วเซ่าเชินไปแต่เขายังคงพยุงเธอไม่ยอมไปไหน ถังโจวโจวจึงพูดว่า “เซ่าเซิน ฉันไม่เป็นไรจริงๆ ลูกยังอยู่ในท้องฉัน เขาสบายดี คุณวางใจเถอะ ฉันจะไม่ทำให้ตัวเองเกิดเรื่อง”
“นอกจากนี้วันนี้ก็เป็นวันดีของเหยาเหยา ฉันออกแรงช่วยนิดหน่อยเอง คุณรีบไป อย่างนี้ฉันก็จะได้พักเร็วขึ้น ดีไหม”
ถังโจวโจวทำได้เพียงยืนกรานให้ลั่วเซ่าเชินใจอ่อน
ตอนที่ 535 งานแต่งในโบสถ์
“ได้ ถ้าอย่างนั้นคุณยืนอยู่ตรงนี้ก่อน เดี๋ยวผมกลับมา”
“อืม คุณไปเถอะ ฉันจะรอคุณอยู่ตรงนี้” ลั่วเซ่าเชินรีบวิ่งไป ผ่านไปสิบนาทีกว่าเขาก็กลับมา
“ผมบอกเขาแล้ว คุณไม่ต้องกังวลแล้ว รีบไปพักกับผมเถอะ”
“แต่หลินเหยายังอยู่ในห้องคนเดียว ฉันจะไปอยู่เป็นเพื่อนเขา คุณไปทำธุระเรื่องของคุณเถอะ คุณดูสิ สีหน้าฉันดีขึ้นมากแล้ว”
ลั่วเซ่าเชินจ้องดูก็รู้สึกว่าดีขึ้นกว่าก่อนหน้านี้ เพียงแต่เขาก็ยังกังวล เพราะอย่างไรตอนนี้ในท้องของถังโจวโจวก็นูนขึ้นเล็กน้อยแล้ว เพียงแต่วันนี้ใส่เสื้อผ้าหลวมๆ เลยดูไม่ออก ถ้าถูกคนชนเข้าจะทำยังไง
ในใจลั่วเซ่าเชินยิ่งคิดก็ยิ่งฟุ้งซ่าน อีกนิดเดียวก็จะรับถังโจวโจวกลับออกจากที่นี่แล้ว ที่ทำให้เขากังวลไปหมด
“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ ผมจะไปส่งคุณ เห็นคุณเข้าไปแล้วผมค่อยไป” ลั่วเซ่าเชินยังสองจิตสองใจ
พวกเขาเดินผ่านเส้นทางที่ถังโจวโจวเพิ่งเดินมา “เอาล่ะ รีบเข้าไปเถอะ” ลั่วเซ่าเชินมองส่งอยู่หน้าประตู ลั่วเซ่าเชินโบกมือให้ถังโจวโจว เหมือนจะรอให้เธอเข้าไปก่อนค่อยจากไป
“เซ่าเซิน คุณไปทำธุระของคุณเถอะ” วันนี้ต้องเป็นวันที่เซ่าเซินตื่นเต้นมากแน่ๆ ไม่อย่างนั้นทำไมมีอาการแปลกไปจากปกติแบบนี้
“ได้ คุณก็อยู่เฉยๆ นะ” ลั่วเซ่าเชินยังคงจูงมือถังโจวโจวไว้
“รู้แล้ว รีบไปเถอะ ฉันจะรอคุณมารับ” อีกเดี๋ยวก็จะเข้าไปในโบสถ์แล้ว แต่ต้องส่งหลินเหยาให้กับหลินเสวียจงก่อนถังโจวโวจึงจะสามารถออกไปได้
“ผมรอให้คุณเข้าไปก่อน” ถังโจวโจวรู้ว่าไม่สามารถห้ามลั่วเซ่าเชินได้จึงเปิดประตูออก และโบกมือให้เขาพร้อมปิดประตู
“ทำไม เพิ่งจะตัดใจเข้ามาได้เหรอ ได้ยินเธอสองคนคุยกันข้างนอก ทำท่าเหมือนฉันจะกินเธออย่างนั้นแหละ หลินเหยาที่อยู่ข้างในได้ยินบทสนทนาชัดเจน รู้สึกว่าลั่วเซ่าเชินและถังโจวโจวหวานชื่นกว่าเมื่อก่อนมาก
“ที่ไหนล่ะ แค่เมื่อกี้ฉันรู้สึกไม่สบายนิดหน่อย เขาเลยค่อนข้างกังวล ไม่ได้หวานอะไรเหมือนที่เธอพูดซะหน่อย อย่าคิดว่าฉันจะไม่รู้นะ เธอกับฟังหยวนหวานกว่าฉันอีก”
ถังโจวโจวเกือบจะพูดเรื่องเมื่อก่อนของหลินเหยาและฟังหยวนออกมาแล้ว พูดเปรียบเทียบให้หลินเหยาฟังสักหน่อย ดูกันสิว่าใครจะหวานกว่ากัน
“ถ้าอย่างนั้นก็ช่างมันเถอะ” ดูเหมือนว่าเธอกับฟังหยวนจะหวานกว่าพวกโจวโจวมาก ช่างโหดร้ายมากสำหรับคนโสด ไม่ควรเอามาเปรียบเทียบเลยจริงๆ
ทั้งสองคนยังพักอยู่ในห้องพัก ทางนั้นก็ส่งคนมาเรียก ถังโจวโจวและหลินเหยาประคองกันออกไปข้างนอก
หลินเสวียจงยืนรออยู่แล้ว เมื่อเห็นลูกสาวใส่ชุดเจ้าสาวเดินมาทางเขา ผ้าคลุมหน้าซ่อนใบหน้าของหลินเหยาเอาไว้ หลินเสวียจงรู้สึกว่าลูกสาวของเขาต้องกำลังยิ้มอยู่แน่ ถึงแม้ว่าพ่ออย่างเขาจะไม่คู่ควรเป็นพ่อเธอ แต่ตอนนี้เธอได้แต่งงานกับผู้ชายที่เธอชื่นชอบแล้ว
หลินเหยาจับมือของพ่อ ยืนอยู่บนปลายพรมสีแดงยืดยาวผืนหนึ่ง ฝั่งหนึ่งมีพวกเธอยืนอยู่ อีกฝั่งมีฟังหยวนยืนอยู่
เมื่อหลินเหยาจับมือของพ่อเดินออกมา คนจำนวนไม่น้อยก็พูดขึ้นว่า “เจ้าสาวสวยมาก”
หลินเสวียจงที่ยืนอยู่ข้างๆ จูงมือหลินเหยาค่อยๆ เดินไป ด้านหน้าของพวกเขามีเด็กสองคนโรยดอกไม้ไปตามพรมแดง
ด้านหลังมีเด็กสองคนคอยยกชายกระโปรงชุดเจ้าสาวให้หลินเหยา ใบหน้าของฟังหยวนเต็มไปด้วยรอบยิ้ม มองดูหลินเหยาค่อยๆ เดินใกล้เข้ามา ภรรยาและลูกของเขา ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปพวกเขาจะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว
หลินเสวียจงหยุดห่างจากฟังหยวนหนึ่งก้าว “ฟังหยวน ต่อไปเหยาเหยาก็ต้องขอมอบให้คุณดูแลแล้วนะ”
“พ่อครับ วางใจเถอะ ผมจะไม่รังแกเหยาเหยาแน่” หลินเสวียจงฟังจบก็ส่งมือของหลินเหยาให้กับฟังหยวน ทั้งสองคนยิ้มให้กัน หลินเสวียจงก็ออกไป
ฟังหยวนจูงหลินเหยาขึ้นมาบนเวที บาทหลวงให้ทั้งสองคนกล่าวสัตย์ปฏิญาณ เมื่อทั้งสองคนตอบรับแล้ว ฟังหยวนและหลินเหยาก็สวมแหวนให้กันและกัน
