ตอนที่ 46 การครอบครองอย่างสมใจ ให้เธอเป็น
คนออกแรง
เธอสังเกตเห็นว่าร่างกายของเธอเหมือนกำลังจะ ล่มสลาย เธอถูกกดลงบนโซฟานานเกินไปและเอว หลังของเธอก็เกือบหัก
แม่งเอ๊ยหลงเซียว!
เธอพยายามปรับลมหายใจของเธอเบาที่สุดเท่าที่ จะเป็นไปได้ เพื่อที่เธอจะไม่ทำเสียงที่น่าอายอีกต่อไป
ในช่วงสามปีที่ผ่านมา พวกเขาไม่มีเพศสัมพันธ์กัน เลย สองสามครั้งที่ผ่านมา เขาโหดร้ายขึ้นทุกทีและทุก ครั้งมันเจ็บเหมือนครั้งแรก เขากลับไม่รู้จักทะนุถนอม เลย
เธอเอื้อมมือหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาบนพื้นและต้องการ บังตัวเอง ผู้ชายพูดอย่างขี้เกียจน้ำเสียงเหมือนสนาม แม่เหล็ก “จำเป็นหรือ?”
เธอหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาแล้ววางไว้บนร่างของเธอ กลิ่นของเขาเต็มไปด้วยจมูกของเธอ แม่งเอ้ย คิดไม่ ถึงว่าจะหยิบผิด
“จำเป็น”
เธอกัดฟันตอบโต้กลับไปเขาหลับตาลง มุมปาก เอียงเล็กน้อย”ตอนครั้งแรก ก็เห็นคุณทุ่มสุดแรงนี่ ทำไมตอนนี้ตอแหลแบบนี้?”
เขามักจะพูดถึงตอนนั้นนั้นซ้ำ ๆ แต่เธอกลับจำไม่ ได้ว่าเธอทำอะไรกับเขา ในครั้งนั้น ตกลงว่าเธอได้ทำ อะไรลงไป?ทำไมทัศนคติของเขาจึงดูถูกเหยียดหยาม ทุกครั้งที่เขาพูดถึงมัน?
ไม่ไปสนใจการเหน็บแนมของเขา ฉู่ลั่วหานห่อตัว เองไว้ หันไปห้องน้ำเพื่อล้างตัว
หลงเซียวค่อยๆลืมตาของเขา มองไปที่หลังของ เธอ หลังขาวเหมือนหิมะ มีผมยาวยุ่งกระจัดกระจาย กระปล่อยลงมา กระดูกสะบักเห็นได้จางๆ พื้นหลังที่ ขาวสะอาด ยังมีรอยช้ำเขียวม่วงที่เขากระทำเอง
เมื่อกี้เขามัวหลงไหลความสุขกับเธอด้วยความ แน่วแน่ จึงลืมควบคุมแรงของตนเอง
เธอดูเหมือนจะบาดเจ็บ
ลั่วหานยืนอยู่ใต้ฝักบัว อาบน้ำและล้างตัวเอง ใน สายตาของหลงเซียวเธอเป็นเพียงเครื่องมือระบาย อารมณ์เมื่อเขาต้องการเท่านั้นมั้ง?
เธอหัวเราะเย็นชา หลงเซียวสำหรับฉัน ประโยชน์ ของคุณเกือบจะเหมือนกัน
“เอ๋!
น้ำซึมหัวเข่าของเธอ และเธอพึ่งนึกขึ้นได้ว่าเธอ
เป็นคนที่ป่วย
“ก๊อกๆๆๆๆ!” เสียงเคาะประตูดังขึ้น …. เสียงดัง กว่าเสียงน้ำ หลงเซียวคุณมาทำอะไรอีก?
เธอไม่สนใจ และอาบน้ำต่อไป “เปิดประตู!”ฉันกำลังอาบน้ำ!”
คนโง่
เธอไม่เปิดมันไม่สำคัญ
เขาพบกุญแจสำรอง คลิกเปิดประตูไม้ของห้องน้ำ หันหน้าเข้าไป ฉู่ลั่วหานยืนอยู่ท่ามกลางสายหมอก
“คุณเป็นประสาทเหรอ? ออกไป!”
เขาอุ้มเธอขึ้นโดยไม่สนใจว่าเธอจะยังไง และ ปล่อยให้กำปั้นของเธอขัดขืน กอดเธอโดยตรงไปที่ ชั้นสอง แล้วโยนเธอลงบนเตียง”ผู้หญิงโง่!”
คุณไม่รู้หรอกว่าคุณเจ็บหรือเปล่า? คุณไม่รู้หรือ
ไม่ว่าคุณเพิ่งทายา!
ฉ่ลั่วหานทุบผ้าห่ม “หลงเซียวคุณคนบ้า! ทำไมเจ้า
บ้าจัง!”
คุณด่าคนเป็นด้วย? หึม!
เขาโยนกล่องยาให้เธออย่างรุนแรง “ทำเอง!”
เมื่อตื่นขึ้นมาในวันถัดมา ความปวดเมื่อยของ ร่างกายของก็รู้สึกผ่อนคลาย
ไม่ต้องไปทำงานหนึ่งวัน ทันใดนั้นเธอมีวันพิเศษ แต่เธอไม่รู้วิธีจัดการมันยังไง
หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ แปรงฟันล้างหน้า เธอ พึ่งมานึกขึ้นได้ว่า หลงเซียวละ?
ลงจากตึก เธอต้องการทำอาหารเช้าให้ตนเอง แต่ ตู้เย็นว่างเปล่า และ “ผักสีเขียว” ที่เธอซื้อครั้งล่าสุดก็ เหี่ยวแล้ว ขมวดคิ้ว….เหลือเพียงไข่สามฟองแล้ว อาหารเช้าทำไงดีล่ะ?
เธอเตรียมทำ ไข่ลวก..และโทรศัพท์ดัง ขึ้น”ที่รัก! คุณมีข่าวทุกวันเลยนะ ความนิยมของคุณ เพิ่มสูงขึ้นจริงๆ! สองวันก็ได้เห็นสองเวอร์ชัน ถ้าจะเป็น แบบนี้ต่อไป ไม่ถึงเดือนคุณสามารถสร้างภาพยนตร์ ได้แล้ว ชื่อหนังว่า”การบันทึกการโด่งดังของคุณหมอ ฉู่!”
เธอเอนกายลงบนกรอบประตูแล้วจ้องมองที่หม้อ “โทรหาฉันในตอนเช้า เพื่อขู่กรรโชกฉัน? คุณระวังตัว ไว้เลย”
“ฉันจะไปได้ที่ไหน! ฉันเพิ่งกลับมาจากมิลานและ จะไปร่วมงานที่ Fashion คิดไม่ถึงว่าจะได้รับข่าวของ คุณอีกครั้ง แหม่ๆ หมอชื่อดังอย่างฉู่ลั่วหานยังจำได้ ไหมว่าวันนี้เป็นวันอะไร?”
วันนี้?
เธอลองคิดดู สถาปนาทหาร?สถาปนาพรรค?วัน วาเลนไทน์?วันคนโสด?
“ไม่ใช่มั้ง! วันนี้เป็นวันเกิดของคุณนะ! คุณอย่าบอกฉันนะว่าวันเกิดของคุณเองก็ลืม! ”
หา?!
เมื่อเธอตบหัวของเธอ จริงที่วันนี้เป็นวันเกิดของ เธอ เธอลืมมันจริง ๆ “สาว ๆ ไม่ชอบงานวันเกิดเมื่อพวก เธออายุผ่าน 18 ปี ทุกครั้งเหมือนเตือนพวกเธอว่า มีอายุเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งปีแล้ว ลืมไปก็ดีอีกแบบนะ”
“เป็นการหลอกลวงตัวเอง! คุณลืม แต่ฉันไม่ลืม หรอก พี่รีบกลับมาเพื่อจัดงานวันเกิดให้คุณ วันนี้คุณ คงไม่มีแพลนอะไรมั้ง?”
นอกจากลู่หวู่ซวงเธอไม่มีเพื่อนในประเทศเลย เธออาศัยอยู่ต่างประเทศเป็นเวลานาน และเพื่อนๆของ เธอก็อยู่อีกด้านหนึ่งของมหาสมุทร เวลาปกติ เธอมัก จะไม่มีงานเลี้ยงกับเพื่อนๆ หรืออะไรเลย”คุณลู่เชิญ ทั้งที เรื่องอื่นๆต้องหลีกทางให้แน่นอน”
“เยี่ยมมาก! งั้นเปลี่ยนเสื้อผ้าของคุณแล้วรอฉัน เดี๋ยวฉันจะไปรับคุณ แล้วพาคุณไปที่ที่หนึ่ง!”
“ฉันขับรถไปเอง คุณบอกที่อยู่”
“พอเลย รถของคุณเนี่ยนะ? พูดให้น่าฟังหน่อยคือ สัมภาระของคนทั่วไป พูดไม่น่าฟังหน่อย แม้แต่ป้าซื้อ ผักยังรู้สึกเก่า”
“โธ่! ป้าเอลิซาเบธ ของคุณ?”
รถของเธอ..ถูกจอดไว้ที่มุมโรงรถของวิลล่า ล้อมรอบด้วยรถหลายล้านของหลงเซียวโปรไฟล์โลโก้โปโลดูต่ำจริงๆ
หลังจากเปลี่ยนเสื้อเสร็จ เธอแต่งหน้าจางๆ เมื่อดู กระจกก็รู้สึกหมดอารมณ์ หน้ายังไม่หายบวม จะออก จากบ้านยังไง?ไปร่วมงานของลู่หวู๋ซวง ต้องมีทั้ง รสนิยมรูปร่างหน้าตา เดิมทีเธอก็ไม่มีสิ่งเหล่านี้อยู่แล้ว ตอนนี้หนักกว่าเดิมทาครีมบีบีชั้นแล้วชั้นเล่า พยายาม เป็นเวลาครึ่งชั่วโมง ตอนแรกต้องการแต่งหน้าเบาๆ ใช้ เครื่องสำอางปกปิดรอยแผลและถุงใต้ตา แต่งไปแต่ง มามันก็เริ่มเปลี่ยนไป ในกระจก อายแชโดว์แก้วชมพู ดอกซากุระ ลิปสติกสีแดงอ่อนกุหลาบ ฉู่ลั่วหานตก ตะลึงเมื่อเห็นว่าตัวเองเป็นแบบนี้
ในใจหลงตัวเองเล็กน้อย ในความเป็นจริง เธออาจ จะไม่เลวร้ายขนาดนั้น?
กริ่งดังขึ้นในขณะที่เธอกำลังเลือกรองเท้า
เธอรีบลงบันไดด้วยเท้าเปล่าเพื่อเปิดประตู….เดิน ไปที่ทางเข้าบันได ตะลึง –
ทำไมหลงเชียวยังอยู่บ้านอีก?เขาออกไปแล้ว ไม่ใช่เหรอ?
สิ่งสำคัญคือ ในมือของหลงเซียวจับไข่ต้มที่ปอก เปลือกเสร็จ…
“ที่รักคุณพร้อมหรือยัง? ผู้หญิงคนนี้พร้อมที่จะไป รับคุณแล้ว!”
เสียงที่ดังของ ลู่หวู่ซวงตะโกนหลังจากเข้าประตูเปิดเช้าวันใหม่ที่แปลกประหลาด
สองนาทีที่แล้ว เมื่อหลงเซียวเพิ่งปอกเปลือกไข่ เสร็จ กริ่งดังขึ้น และเมื่อเขาเห็นว่ามันเป็นเพื่อนของฉู่ ลั่วหาน เขาก็เปิดประตู
แต่ทั้งๆที่ลู่หวู่ชวงได้รับข่าวมาว่าหลงเซียวไม่อยู่
บ้าน
คนสามคนยืนเป็นรูปสามเหลี่ยม และผู้หญิงสอง คนจ้องกันและกัน อ้าปากค้าง
ก่อนที่ฉู่ลั่วหานจะลงไปข้างล่าง เขาก็ได้เห็นรูป ลักษณ์ที่เย้ายวนของเธอแล้ว ปกติแต่งหน้าเหมือน แครอทและผัก แต่เธอพยายามที่จะแต่งตัวสวยๆ เมื่อ เธอออกไปข้างนอก!
ผู้หญิง…. คุณตอแหลเก่งจริงๆ!
หลงเซียวสีหน้าไร้อารมณ์ เดินไปห้องรับประทาน อาหาร กัดไข่ด้วยริมฝีปากบาง
ภาพนั้น..แปลกยิ่งขึ้น
ลู่หวู่ซวงหัวเราะแห้งๆไปสองที” สวัสดีค่ะ… คุณ หลงเซียว”
หลงเซียวเพิกเฉยเธอ
อย่างที่คาดไว้
ลู่หวูซวงส่ายขาของเธอ “แหนะๆ สถานการณ์ นี้…คุณไปได้ไหม”
ฉู่ลั่วหานเม้มริมฝีปาก “ได้! ”
“จริงหรือ?สีหน้าของหลงเซียวเหมือนจะกินคน แล้ว ”
ฉ่ลั่วหานใจกล้า “เขาเป็นแบบนี้ตลอด ไม่ต้องไป สนใจเขา พวกเราไปกันเถอะ”
เธอไม่รู้ คำพูดของเธอ เข้าไปในหูของเขาทุกคำ ไม่ขาด?
ไม่เพียง แต่แกล้งทำเป็นยั่วยวน แต่ยังไม่เห็นเขา อยู่ในสายตา ทั้งสองข้อหานี้ พอที่จะทำให้เธอตายอีก ครั้งในคืนนี้
“คุณจะรออะไรอีกละ ใส่รองเท้าของคุณ ไปกัน เถอะ”
ฉู่ลั่วหานก้มตัวลงไปเปลี่ยนรองเท้าของเธอ ลังเล ระหว่างรองเท้าส้นสูงและรองเท้าแบนของเธอ”แน่นอน ต้องรองเท้าส้นสูง!”
แต่… ตอนนี้เธอรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งร่างกาย ถ้า เธอใส่รองเท้าส้นสูง เธออาจจะรับไม่ไหวหลังจากนั้น ไม่นาน ”
“รองเท้าแบนดึกว่า ฉันสูงอยู่แล้ว อีกอย่าง ฉันไม่ ควรแย่งชิงคุณนะ” คงจะบอกเธอไม่ได้ว่าเมื่อทำหนัก ไป ทำให้เธอไม่มีแรงใส่รองเท้าส้นสูง?ลู่หวู่ซวง ระเบิด “สูงกว่าฉันแล้วไง! ฉันโกรธแล้วนะ”
หลงเชียวพูดเบา ๆ ก่อนที่เธอจะออกไป “กลับมาก่อนสองทุ่ม ผมมีอะไรจะบอกคุณ”
ฉูลั่วหานจับประตูไว้”เรื่องอะไร?คุณพูดตอนนี้ไม่ ได้เหรอ?”
หลังจากถามเสร็จ เธอรู้สึกเสียใจทีหลัง ต่อหน้าลู่ หนูซวง ต้องไม่สะดวกที่จะพูด “โอเค ฉันจะกลับมาเร็ว หน่อยนะ”
เมื่อหญิงสาวออกไป หลงเซียววางไข่ที่กินไปได้ ครึ่งหนึ่งลง แต่อันที่จริงเขาก็ไม่มีอารมณ์ที่จะกินต่อ
หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “จี้ตงหมิง งานของคืนนี้
ยกเลิกให้หมดนะ” “เจ้านาย คืนนี้มีทีมงานจากอเมริกา..
“ยกเลิก”
%3D
” ครับเจ้านาย ” %3D
หลงเซียวหยิบกุญแจรถขึ้นมาจากบนโต๊ะกระจก มองแวบหนึ่งในกระเป๋า ขมวดคิ้ว เขาวางไว้อย่างเด่น ชัด เธอมองไม่เห็นเลยเหรอ ทำไมเธอไม่เอาไป?
ในวันนั้นโม่หรูเฟยและแม่ของเขาไปที่ห้างสรรพ สินค้า โม่หรูเฟยเลือกกระเป๋าสองสามใบ เขาเห็น กระเป๋าใบนี้ ในใจกระตุก กลับเห็นภาพที่ฉู่ลั่วหาน สะพายมัน หลังจากเดินออกจากห้าง เขาใช้อีกสาย โทรซื้อมาหนึ่งใบ
วันเกิดของเธอกำลังจะถึง เป็นของขวัญให้เธอพอดี
ความคิดนี้ทำให้เขาทรมานตนเองไปสองสามวัน ในท้ายที่สุดเขาก็แกล้งทำเป็นทิ้งไว้ในบ้าน เมื่อเธอมา ถาม ถึงเวลานั้นเขาสามารถตอบเธออย่างเย็นชาว่า “ซื้อเยอะไปหน่อย ให้คุณละกัน”
แต่ฉู่ลั่วหานไม่มีปฏิกิริยาใดๆเลย!
ท่านเซียวรู้สึกไม่พอใจมาก
“คุณลู่……เรื่องกินดื่มและเรื่องเที่ยวนี่คุณเก่งจริงๆ
เลย!”
” แน่นอน! คุณมันน้ำเต้าน่าเบื่อ ต้องคู่กับคนอย่าง ฉันที่มีชีวิตชีวาและน่ารัก ในทีวีซีรีย์ต่างก็แสดงบท แบบนี้ เป็นคู่CP ที่ดีที่สุด ช่วยเติมเต็มกันและกัน!” เพื่อ เป็นการเฉลิมฉลองอายุที่เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งปีของฉู่ลั่วหา น. คู่หวูซวงขับรถระยะทางกว่า 100 กิโลเมตร พา เธอไปยังคฤหาสน์ส่วนตัวนอกเกียวโต ซึ่งมีสิ่งอำนวย ความสะดวกเพื่อความบันเทิงทุกอย่าง ทะเลสาบแห่งนี้ เป็นบ้านพักที่มีรูปร่างและทิวทัศน์ที่สวยงาม
“เยี่ยมมากเลย คุณพบที่นี่ได้อย่างไร?”
“เพื่อนของเพื่อนของฉันคือคนที่ดูแลที่นี่ ดังนั้นวัน นี้เราสามารถกินฟรีเที่ยวฟรี ท้องฟ้าสูงจักรพรรดิอยู่ ไกล(มีอิสระไม่มีคนควบคุม) ดังนั้นวันนี้เที่ยวและปลด ปล่อยให้สุดไปเลย!”
ฉู่ลั่วหานจับมือทั้งสองข้างของลู่หวู่ซวง ดวงตาคลอน้ำตา” สู่หวูซวง คุณดีสำหรับฉัน ฉันจะทำอย่างไร ถ้าฉันตกหลุมรักคุณ?”
“โธ่! คุณยังไม่ได้ตกหลุมรักฉันอีกเหรอ?ฉันคิด ว่าคุณฝากชีวิตคุณให้กับฉันมานานแล้ว! ”
“ฝากก็ฝาก ต้องเข้าเรือนหอไหม?”ลู่หวู่ชวงหรี่ตา และคิ้วของเธอลงทั้งสองข้าง” เข้าหอเหรอ ก็ต้องรอให้ ผู้ชายหล่อมาไม่ใช่เหรอ?”
ตอนที่ที่เธอพูด เธอปรบมือของเธอ และมีชาย หนุ่มสี่ห้าที่มีสไตล์ที่แตกต่างเดินเข้ามา พวกเขา ทั้งหมดสูงและสะอาด หน้าตาหล่อเหลา ขายาวเอว บาง…. ใส่เสื้อผ้าน้อย
อาหารที่เธอยังไม่ได้เข้าปากหล่นลงมากะทันหัน “อะไรนะ….คุณหมายถึงอะไร?” ลู่หวูซวงควงคอของ ชายคนหนึ่งไว้ และลูบเล่นคางของเขา” เล่นไง! วันที่ สวยงาม มีสาวงามอยู่เคียงข้าง ถ้าไม่มีหนุ่มหล่อมันจะ สมบูรณ์ได้ไงแล้วจะเข้าเรือนหอได้ไง?”
ฉู่ ลั่วหาน กะพริบตาว่า “เจ้าบ้าจริง ๆ คุณจะเล่น จริงเหรอ?”
เนื้อสดๆเหล่านี้ ไม่ใช่เป็ดในตำนานใช่มั้ย !
สู่หวู่ซวงหลี่ตาลง”เป็นเรื่องจริงเหรอไม่ คุณจะรู้ หลังจากได้สัมผัสแล้ว? พวกคุณ ไม่เห็นน้องสาวของ ฉันเหรอ? ไม่รีบไปปรนนิบัติอีก?
ชายสองคนนั่งข้าง ๆ และยกแก้วขึ้นทักทาย “พี่สาวมาชน.
ฟ้าบบ!!
