ตอนที่ 53 เทพธิดา เธอรีบกลับมา
ฉู่ลั่วหานใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงในการทำความสะอาด ดอกกุหลาบภายในห้องคนไข้ทั้งหมดออกไป
ดอกกุหลาบจำนวนมากอยู่ในถังขยะที่วางด้านนอก เต็ม ถังเขียวขนาดใหญ่ ดอกไม้และใบไม้ล้นออกมาจากฝา กลิ่นดอกไม้กระจายทั่วสถานที่
หนึ่งนาทีก่อนยังเป็นสัญลักษณ์แห่งความรักใคร่ ชะตา กรรมนี้ถูกเขียนขึ้นมาใหม่ในนาทีนี้ ฉู่ลั่วหานมองดูกุหลาบ ที่ถูกทิ้ง หันตัวเดินไปด้วยใบหน้าไร้อารมณ์
เขาอยากใช้วิธีนี้ทำให้เธอเสียเกียรติ ถ้าอย่างนั้นเธอก็ เพิกเฉยมันให้เขาได้เห็น
“หมอฉู่ คุณจะไปไหน? หมอที่วินิจฉัยโรคหายไปแล้ว คนไข้ที่ยื่นบัตรคนไข้กำลังรวมตัวโวยวายคุณ”
จ้าวเหมียนเหมียนพูดอย่างโอเวอร์ พยายามเลียนแบบ
ความเอิกเกริกเมื่อครู่นี้ ฉ่ลั่วหานร้องออกมา เธอจำได้!
“เดี๋ยวฉันไป คนไข้กำลังต่อคิวใช่ไหม?”
เห็นท่าทางกังวลของฉู่ ลั่วหาน จ้าวเหมียนเหมียนก็ หัวเราะคิกคัก “ฮ่าๆ หมอฉู่ยังมีอารมณ์แปรปรวนเป็น เหมือนกัน ไม่ต้องเป็นห่วงนะ โลกสงบสุขผู้คนก็สบายดี ตอนแรกเธอมีปัญหา แต่รองคณบดีเตรียมคนไปตรวจโรค ด้วยตัวเองแล้ว คุณไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ”
ทำไมเป็นถังจิ้นเหยียนอีกแล้ว?
เหมือนเขารู้จักชีวิตของเธอดี ความรู้สึกนี้ ไม่ดีเลย
จ้าวเหมียนเหมียนลูบแขนเธออย่างลึกลับ พูดซุบซิบ “หมอฉู่ รองคณบดีเราหน้าตาดี และเหมือนจะดูแลคุณดี มากด้วย ปิดกั้นนักข่าวให้คุณ แถมเตรียมการตรวจโรค แทนคุณอีก มีความรักใคร่!”
“แสดงให้เห็นว่ารองคณบดีทำงานได้ดี ตั้งใจและรับผิด ชอบ ไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิด”
ฉู่ลั่วหานสองมือล้วงกระเป๋า รู้สึกไม่สบายตัวเหมือนมี หนามที่มหลังตลอดทาง เจ็บจนขมวดคิ้ว ส้นสูงบนเท้าก็คด เคี้ยวหลายครั้ง เกือบจะล้ม
จ้าวเหมียนเหมียนยื่นมือไปพยุงเธอ “เป็นอะไร? คุณเท้า แบนเหรอ?”
ชินกับการสนิทกับคนอื่นนอกจากลู่หวู่ซวงมากเกินไป แต่เธอก็ควบคุมได้ “เหนื่อยไปหน่อย ได้นอนก็คงจะดี”
“ทำฉันตกใจหมด คิดว่าช่วงนี้คุณโดนทรมาน เท้าก็ ทรมานเหมือนกัน หมอฉู่ ถูกนักข่าวสัมภาษณ์ และมีการ ดูแลของรองคณบดี รู้สึกสวยงาม!”
จ้าวเหมียนเหมียนควงแขนฉู่ลั่วหาน เดินไปก็ยังไม่พอใจ กับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่กี่วันนี้ ฉู่ลั่วหานรู้สึกอึดอัดใจตลอด ที่ถูกควงแขน เธอไม่ชอบสัมผัสร่างกายกับคนอื่น อึดอัดใจ เหมือนถูกอุ้งมือข่วน
ในที่สุดก็เลิกงาน ฉู่ลั่วหานเปลี่ยนชุด กระดุมหนึ่งของเสื้อคลุมขาวหลุดออกมา เธอขมวดคิ้ว ม้วนเสื้อผ้าแล้วโยน ลงถังขยะ!
ฉู่ลั่วหานเพิ่งออกจากประตูโรงพยาบาล โทรศัพท์ก็ดัง ขึ้น พอเห็นชื่อ เธอก็แสยะยิ้ม
คราวที่แล้วเธอพูดไม่ออก ดูเหมือนจะดีขึ้นแล้ว “ว่า”
ฉู่ซีหรานหัวเราะเยาะในโทรศัพท์ “ฉู่ ลั่วหาน พี่สาวสุด ที่รักของฉัน เธอขายหน้าจริงๆ ผู้ชายของตัวเองอุ้มผู้หญิง อื่นไปต่อหน้าสื่อข่าว ทิ้งภรรยาอย่างเธอไว้ยอดเยี่ยมจริง! ชื่นชม ฮ่าๆ ชื่นชม!”
ฉู่ซีหรานปากไม่เคยพูดจาดีอยู่เสมอ เธอขับรถต่อไป เสียบหูฟังบลูทูธ “พูดไร้สาระจบยัง? จบแล้วจะวางสาย!”
“ทำไมรีบ? เธอคิดว่าฉันสนใจเรื่องเน่าๆ ของเธอหรือไง? ฉันรอให้เธอและแม่เธอโดนเตะออกจากตระกูลหลงอยู่ ถึง ตอนนั้นเธออย่าตายน่าเกลียดไปล่ะ ทำให้คนตระกูลฉู่ ขายหน้า”
“ดูเหมือนเธอจะโทรมาไร้สาระ! หน้าไม่อาย ฉันไม่มี อารมณ์ฟัง”
เธอยื่นมือกำลังจะถอดหูฟัง
“ฉู่ ลั่วหาน วันเสาร์วันเกิดแม่ฉัน ตระกูลฉู่เป็นเจ้าภาพจัด งานเลี้ยงที่โรงแรมที่เหาอย่าลืมกลับมาเข้าร่วมงานเลี้ยงล่ะ ส่วนหลงเซียว….ดูแล้วเธอไม่น่าจะมีปัญญาพาเขากลับมา อย่าแต่งตัวโทรมลดระดับงานปาร์ตี้ลงล่ะ อย่างอื่นก็คง หวังกับหมอที่น่าสงสารอย่างเธอไม่ได้แล้วแหละ”
งานเลี้ยง? เธอต้องเข้าร่วมอยู่แล้ว สองแม่ลูกคู่นี้เล่นบ้า อะไรอีก
“ฉู่ซีหราน เธอจัดการฉันได้ไหม? ไม่เอาเขามาด้วย ฉัน จะทำให้เธอได้รู้ว่า พี่ก็ยังเป็นพี่ เธอล่ะ เหอะ!”
“ปากแข็งให้มันน้อยๆ หน่อย! ยังไม่แน่ว่าใครจะตาย!” “ดีมาก มีความก้าวหน้า ฉันจะช่วยเธอประเมินผลเอง”
เธอถอดหูฟังออก งานเลี้ยงตระกูลฉู่ แน่นอนว่าเธอต้อง ไปอยู่แล้ว! ช่วงนี้เธออารมณ์เสีย กำลังต้องการระบาย ฉู่ซี หรานสองแม่ลูกคู่นี้มาตอนนี้กำลังพอดีเลย!
วันเสาร์ก็มาถึงในพริบตาเดียว
ตอนบ่าย ฉู่ซีหรานลากลู่หวู่ซวงไปเสริมสวย ทำเล็บ เลือกเสื้อผ้า ออกแบบชุดออกมาหนึ่งชุด เธอหมดเงินเดือน ไปสองเดือน
ลู่หวูซวงมองอย่างงุนงง “คุณนาย เป็นอะไรไป? อยาก เปลี่ยนความคิดและประพฤติตัวเองใหม่เหรอ เงินจำนวน มหาศาล? หลงเซียวไอ้ชั่วนั่นมันให้ค่าครองชีพเธอเหรอ?”
ฉู่ลั่วหานทำผมทรงใหม่ “ฉันต้องการเขาให้เงินฉันหรือ ไง? ฉันเป็นหมอระดับท็อป เงินเดือนสูง”
“สุดยอด! ลั่วลั่ว รูปแบบที่คุณเป็นอยู่ตอนนี้ เชื่อมต่อกับ คุณเมื่อได้พบคุณครั้งแรก ลูกสะใภ้ผู้ถูกกดขู่แต่งงานกับ หลงเซียว เทพธิดา เธอรีบกลับมา!”
เธอเอานิ้วลูบคางเธอ “คืนนี้ เทพธิดาของคุณก็จะกลับมาแล้ว”
ยิ้มให้กับผู้หญิงในกระจก ฉู่ลั่วหานทาลิปสติกสีชมพู กุหลาบ ไม่ว่าจะแต่งหน้าหนักหรือเบา เธอก็จัดการได้หมด
แต่งหน้าเสร็จแล้ว ฉู่ลั่วหานยื่นมือออกไป “เอากุญแจรถ เธอมาให้ฉัน”
“ทำไม?”
“พี่กำลังไปสนามรบ ต้องมีอุปกรณ์ไหม? รถของฉันไม่ เหมาะ”
“ฮ่าๆๆ!” ลู่หวูซวงขำจนปวดท้อง “โอ๊ย ขำจนจะบ้า หมอฉู่ รู้จักรักษาหน้าเป็นด้วย ตกลง! เอารถให้เธอ นี่ก็ให้เธอด้วย เครื่องประดับอันลิมิเต็ดจากมิลาน มีแค่สามอันบนโลก ช่วยฉันฉีกยัยโม่หรูเฟยด้วย!”
เอ่อ คืนนี้คนที่เธอจะจัดการน่ะไม่ใช่โม่หรูเฟย แต่ไม่เป็น อะไร รับสร้อยคอที่tiffanyให้มาสวมรอบคอ คอเรียวยาว เต็มไปด้วยเพชรระยิบระยับ
“อืม ไม่เลวๆ เหมือนฉีกหน้ายัยนั่นด้วยมือ ลั่วลั่ว ไปกัน เลย!”
เธอเลิกหน้าผากขึ้น “นั่นต้องอยู่แล้ว”
โรงแรมระดับอินเตอร์ตี้เหา ไฟส่องสว่างเจิดจ้าเหมือน ตอนกลางวัน ด้านนอกมีรถหรูหราหลากสีสัน พรมแดง ขยายออกไป วิหารงดงาม หรูหราฟุ่มเฟือยอย่างยิ่ง
ดูเหมือน สองแม่ลูกคู่นี้ยินดีที่จะจ่ายสำหรับงานวันเกิด
ห้องโถงตกแต่งด้วยโคมไฟระย้าคริสทัล แก้วไวน์สั่น สะเทือน ปลายกระโปรงโบกสะบัด ผู้หญิงในชุดราตรีขาว กำลังเล่นเปียโนอย่างน่ารักที่เวทีตรงหน้า
“อ๊ะ! ประธานหวัง ไม่เจอกันนาน คุณนี่ยิ่งเด็กลงเรื่อยๆ เลยจริงๆ นะ!”
“ประธานจ้าวก็! ครั้งล่าสุดที่เจอคุณก็งานประมูลปีที่แล้ว ไม่เจอกันนานที่ไหนล่ะ ได้ข่าวว่าธุรกิจของคุณไปได้ไม่ เลวเลย”
“ประธานเฉิน ขอบคุณที่ให้เกียรติมาร่วมงาน!”
ภายในห้องโถงใหญ่ เสียงต้อนรับแขกของฉู่ซีหรานและ ฟางหลิงหยู้ดังกระเพื่อม ทุกคนในที่นี้ล้วนมีหน้ามีตา ไม่ อย่างนั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงของฟางหลิงหยู้
พูดให้เพราะก็คืองานเลี้ยงวันเกิด พูดแย่ๆ ก็คือเป็นวิธี การสะสมความมั่งคั่งของฟางหลิงหยู้ ช่วยยกระดับฉ่ซีหรา นให้สูงขึ้น
สถานการณ์ของตระกูลฉู่เป็นอย่างไรในตอนนี้ คนอื่น ไม่รู้ แต่ในใจพวกเธอรู้ดีเป็นอย่างมาก
แน่นอนว่าฉ่ลั่วหานก็รู้ดีเป็นอย่างมากเช่นกัน
รองเท้าส้นสูงสีแดงก้าวลงจากรถช้าๆ ในมือฉู่ลั่วหานถือ กระเป๋าเพชรใบเล็ก นิ้วมีแหวนเพชรขนาดใหญ่ที่หลงเซียว ให้มาปกคลุมอยู่ ชุดราตรีสีดำยาวคอVทำให้เธอดูสง่างาม และมีเสน่ห์
เธอขี้เกียจแต่งตัว แต่ก็ไม่ได้คาดคิด
ผิวขาวเหมือนหิมะ มันเข้ากันกับชุดราตรีสีดำ ผมยาว ม้วนขึ้นสูง ต่างหูระยิบระยับแกว่งไปมาเหนือลำคอเบาๆ ระหว่างกระดูกไหปลาร้าเรียวมีจี้เพชรพร้อมสร้อย
เธอดูไม่หยิ่งยโสเหมือนไข่มุก แต่ทุหคนมองออกอย่าง ชัดเจนว่า ทุกเครื่องประดับนั้นมีคุณค่าอย่างมาก
ลั่วหานไม่ได้ปรากฏตัวในงานแบบนี้มานานมาก หลัง จากเข้าประตูไป บริกรรับเสื้อคลุมสีขาวที่เธอถอดออกไป ไม่รู้จักว่าเธอเป็นใคร
“คุณฟาง วันสำคัญแบบนี้ ทำไมไม่เห็นคุณฉุ่มาล่ะ?”
ฟางหลิงหยู้ผู้มีขนมิงค์บนไหล่กัดฟันอย่างแค้นเคือง ฉู่ เจิ้งเจี้ยตายไปแล้วหลายปี เพื่อนเก่าของเขายังไม่ยอมรับ ว่าเธอเป็นภรรยาตระกูลฉู่อย่างแท้จริง เข้ามาก็มองหาฉู่ลั วหานเลย!
เธอถือแก้วไวน์ไว้ หัวเราะฮ่าๆ “ประธานจิ้ง คุณหนูใหญ่ ของตระกูลฉู่ ก็อยู่ที่นี่ไม่ใช่เหรอคะ?”
ฉู่ซีหรานรีบยิ้มตาม “คุณอาจิ้ง สวัสดีค่ะ ฉันซีหรานค่ะ”
ประธานจิ้งเหลียวมองฉู่ซีหราน รอยยิ้มบนใบหน้าหุบลง เล็กน้อย “ดูเหมือน ลั่วหานจะไม่มาในวันนี้”
ฟางหลิงหยู้กัดฟัน “ประธานจิ้ง ฉันก็อยากให้เธอมา เหมือนกันค่ะ แต่ฉ่ลั่วหานเธอไม่ค่อยรู้เรื่อง แม้กระทั่งงาน เลี้ยงในครอบครัวก็ไม่มา ฉันก็หมดหนทางแล้วค่ะ ฮ่าๆ ความอัปยศในครอบครัวทำให้คุณขำซะแล้ว”
ฉู่ลั่วหานมุมปากยกขึ้น หยิบแก้วไวน์แดงจากถาดพนักงานเสิร์ฟ เดินเข้าไปตรงกลางห้องโถงใหญ่ด้วย ท่าทางสง่างาม
“คุณอาจิ้ง ฉันอยู่นี่ค่ะ!”
เสียงคมชัดขี้เล่นจู่ๆ ก็ทำลายความวุ่นวายในห้องนั่งเล่น ทุกคนค่อยๆ หันศีรษะกลับมา เห็นแค่ร่างเรียวสง่างามเดิน เข้ามา ความสง่างามของหญิงสาวทำให้เป็นอิสระจาก ความหยาบคาย
แค่มองเท่านั้น
ประธานจิ้งหัวเราะเสียงดัง “ลั่วหานโตแล้ว สวยขึ้นแล้ว! เมื่อก่อนเธออยู่กับพ่อเธอยังเป็นเด็กหญิงตัวน้อยอยู่เลย ฮ่าๆ!”
ประธานจิ้งพูดแบบนี้ ทุกคนก็เข้าใจทันที ท่านนี้เป็น ลูกสาวคนโตของลู่เจิ้งเจีย ชื่อฉู่ลั่วหาน! ควรจะสืบทอด บริษัทฉู่ซื่อ ต่อมาไม่รู้ลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลฉู่หายไป ไหน
ฉู่ลั่วหานยิ้มเล็กน้อยอย่างเป็นธรรมชาติ “คุณอาจิ้งก็ยัง เหมือนเมื่อก่อนเลยนะคะ ชอบพูดตลก คุณอาจิง ฉัน เคารพคุณค่ะ!”
“ที่แท้ก็คุณคู่นี่เอง เป็นเกียรติที่ได้พบคุณ!”
“คุณฉู่ เจอคุณครั้งแรก ฉันจะดื่มหมดแก้วเพื่อแสดง ความเคารพ!”
“คุณฉู่ วันนี้สง่ามีราศีมาก ไม่แพ้คุณแม่คุณในตอนนั้น เลยนะ”
ฟางหลิงหยู่สองแม่ลูกพยายามอย่างเต็มที่ในการจัดงาน เลี้ยง พอฉู่ลั่วหานปรากฏตัวขึ้นมาก็กลายเป็นตัวเอกเลย!
ฉู่ซีหรานกัดฟัน กดเสียงต่ำละขบฟันพูด “แม่คะ แม่จะ ปล่อยให้เธอโวยวายแบบนี้เหรอ?!”
ฟางหลิงหยู้กดความโกรธของเธอเอาไว้ “อย่ารีบร้อน นี่ มันเพิ่งเริ่มต้น ปล่อยให้มันลิ้มรสความหวานก่อน ละคร สนุกยังไม่เริ่มเลย จะรีบทำไม”
ประธานจิ้งจิบไวน์หนึ่งที พูดอย่างเป็นห่วง “มีผู้ชายที่ ชอบไหม? ถ้ามีก็พามาให้อาดูหน่อย และให้อาจิ้งช่วยเธอ”
ทันใดนั้นฉู่ซีหรานก็เดินเข้าไป “คุณอาจิ้ง คุณยังไม่รู้เห รอคะ? ตอนนี้พี่สาวฉันเป็นคนสุดยอดแล้วนะคะ เธอ….”
“วันนี้ไม่ใช่งานฉัน วันหลังฉันจะไปเยี่ยมคุณโดยเฉพาะ คุณอาจิ้ง คุณตามสบายเลยนะคะ”
ลั่วหานดึงแขนฉู่ซีหรานอย่างแรงลากเธอไปที่มุม “ฉู่ซี หราน ฉันจะเตือนเธอไว้นะ คืนนี้พูดอะไรเธอระวังปาก หน่อยนะ!”
“ฮ่าๆ! ทำไม? ตระกูลหลงไม่ยอมรับการมีอยู่ของเธอ กลัวเสียหน้าล่ะสิ! กลัวเสียหน้าเธอก็ไม่ต้องมา! ยัยคนชั้น ต่ำ!”
ฉู่ลั่วหานออกแรงที่นิ้ว บีบจนหน้าเธอซีด “อย่าอวดดี เธอ ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน ถ้าอยากให้งานเลี้ยงจบลงอย่างราบ รื่น กระชับหางของเธอไว้ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป!”
“ฉู่ ลั่วหาน เธอเป็นบ้าอะไร! เธออย่าคิดว่าไอ้แก่จะปกป้องเธอ แล้วเธอจะแตะท้องฟ้านะ!”
“ฉันฉู่ลั่วหานคนนี้ต้องให้ใครปกป้องอีกเหรอ? ฉู่ซีหราน ฉันกับเธอไม่เหมือนกันนะ ถ้าเธอไม่มีแม่ของเธอ เธอก็ทำ อะไรไม่ได้ทั้งนั้น!”
เธอพูดจบ ก็สะบัดมือเธอ มุ่งหน้าเดินเข้าไปในห้องโถง จัดเลี้ยงที่มีคนดังรวมตัวกัน
ฉู่ซีหรานกัดฟันกรอด ใครที่กระชับหาง คอยดูเถอะ!
