ตอนที่ 84 หลงเซียว คุณอย่าหลงกล
“อะไรนะ? แกจะบอกว่าเธอรู้แล้ว?”
ย่านธุรกิจCBDกลางเมืองหลวงในสำนักงานชั้นบนสุด ของตึกสูงระฟ้า
คางเฉิงเจี๋ยผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้ ขาข้างที่ยังไม่หายดี กระแทกเข้ากับมุมโต๊ะเต็มแรงจากใช้แรงมากเกินไป
ความเจ็บแผ่ซ่านจนมุมปากกระตุก
“shit! เธอรู้ได้ยังไง! เป็นไปไม่ได้!”
ใบหน้าคางเฉิงเจี้ยบิดเบี้ยวไปมา
เขาเดินอ้อมโต๊ะทำงานยกแขนข้างที่ไม่ได้รับบาดเจ็บขึ้น กดลำคอของเฮยหูอย่างช้าๆ “พูดอีกทีสิ! มันเป็นไปได้ยังไง!”
เฮยหูคือคนที่ถูกสั่งให้วางยาเมื่อคืนก่อน เขาเช็กจนมั่นใจ ว่าตอนลงมือนั้นรวดเร็วและไร้ร่องรอยไม่มีใครเห็นอย่าง แน่นอน
แล้วอีกอย่างคือทำเสร็จเขาก็รีบออกจากคลับนั้นมาทันที แถมยังทำลายกล้องวงจรปิดในคลับไปแล้วด้วย เขาเองก็ไม่ เข้าใจจริงๆ
“พอมีข่าวที่ฉู่ลั่วหานโดนวางยาก็มุ่งตรงไปที่คลับ เมื่อกี้ พึ่งได้ข่าวจากที่คลับว่าก่อนที่เธอจะหมดสติไปได้พูดไว้ว่าเธอ รู้ตัวคนทำ แต่ตอนนี้เธอยังไม่ฟื้นถ้าเธอฟื้นเมื่อไหร่ความจริง คงกระจ่าง…คุณชายเมื่อคืนคุณไปที่คลับผู้หญิงที่นั่น เห็น…ตามความฉลาดของเธอ คงจะซี้ตัวคุณได้อย่างแน่นอน”
มือของคางเฉิงเจี๋ยที่กดลำคอเขาอยู่ก็คลายแรงลง ก็จริงสุดท้ายก็ยิ้มอย่างน่ากลัว
“สมกับที่เป็นคุณชาย วิธีนี้ดีเลยครั้งนี้นังนั่นต้องตายแน่!”
ริมฝีปากคางเฉิงเจี๋ยยกขึ้นทำมุมฉายความเจ้าเล่ห์ “แค่นี้ ยังไม่พอหรอก หลงเซียวทำมือฉันหัก ทำดั้งฉันหัก ทำให้ฉัน กลายเป็นคนพิการ ฉันจะต้องชำระบัญชีกับมันอย่างสาสม”
“งั้น….คุณชายวางแผนจะทำอย่างไร?”
คางเฉิงเจี่ยยกมือขึ้นทำท่าปาดคอตัวเอง “มันต้องตาย เท่านั้น!”
ห้องพักผู้ป่วยที่โรงพยาบาล ถ่ายเอาฤทธิ์ยาตกค้างใน ร่างกายออกแล้วแต่ร่างกายเธอยังอ่อนแอเลยถูกขอให้นอนดู อาการต่อ
เธอที่คุ้นเคยกับความยุ่งตลอดเวลาพอมีเวลาว่างเลยไม่รู้ จะทำอะไร ตอนเดินวนรอบๆ อย่างเบื่อหน่ายห้องพักวีไอพี ขนาดใหญ่ โทรศัพท์ก็ดังขึ้น
“หมอฉู่ หมอ…ช่วย…ช่วยฉันด้วย…”
เสียงอ่อนแรงราวกับกำลังจะขาดใจอยู่รอมร่อ
สมองของฉู่ลั่วหานทำงานอย่างรวดเร็ว “คุณเป็นอะไรไป? อย่ารีบ ค่อยๆ พูด”
“หัวใจฉัน….โรคหัวใจ…” เสียงของคนป่วยอ่อนลงเรื่อย คล้ายกับจะหมดลม
“คุณอยู่ไหน? บอกที่อยู่มาเร็วๆ!”
ฉู่ลั่วหานมือหนึ่งถือโทรศัพท์อีกมือสวมรองเท้ามาแล้ว หยิบเอาเสื้อคลุมตัวนอกก่อนจะรีบออกไปทันที
“ฉันอยู่ที่….ทางแยกเหอซี…ช่วยด้วย..”
แล้วเสียงก็เงียบไป
“ฮัลโหล? ฮัลโหล?”
ฉู่ลั่วหานที่กำลังจะวิ่งออกจากห้องไปถูกคนลักษณะ คล้ายบอดี้การ์ดขวางทางเอาไว้ “คุณออกไปไม่ได้”
“ปล่อย! คนไข้ของฉันกำลังแย่ ฉันไม่สนว่าคุณจะเป็นคน ของใคร ปล่อยฉันเดี่ยวนี้!”
ทางแยกเหอซีอยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาล จะต้องเป็น คนไข้ที่เคยรักษากับเธออย่างแน่นอนไม่อย่างนั้นคงไม่มี หมายเลขโทรศัพท์ของเธอ
ฉู่ลั่วหานรีบวิ่งมาถึงปากทางเข้ามองซ้ายมองขวากลับไม่ เห็นแม้แต่เงาของคนไข้
ในตอนที่กำลังมองหาอยู่ๆ รถเก่งสีดำขับมาจอดตรงหน้า พร้อมเปิดประตูฝั่งข้างคนขับแล้วยื่นออกมาแค่หัว “หมอ…..
“คุณเป็นยังไงบ้าง? ไม่ต้องตกใจ ให้ฉันขับพาไปโรง พยาบาลเอง”
ทันทีที่ฉู่ลั่วหานเห็นคนไข้ก็มุ่งความสนใจไปแค่ที่คนไข้ กระโดดขึ้นรถเข้าไปนั่งฝั่งข้างคนขับได้เธอรีบจัดการตรวจ ชีพจรกับอัตราการเต้นของหัวใจคนไข้ทันที
กึก! เสียงล็อกประตูรถ
อยู่ๆ ชายที่นั่งฝั่งคนขับก็ยิ้มเยาะ “หมอฉู่ ดูแล้วคุณก็ไม่
น่าจะฉลาดเท่าไหร่”
“นายไปใคร! เปิดประตู!”
ปีง!
ของหนักตีเข้าที่ศีรษะ สติของฉู่ลั่วหานค่อยๆ ลง
“แกพูดว่าอะไรนะ? คนหายไปแล้ว! สมควรตายนัก!”
จี้ตงหมิงได้รับโทรศัพท์แจ้งจากทางโรงพยาบาล พวกเขา เตรียมดักปลาปลายังไม่มา แต่กลับได้เหยื่อตกปลาไปซะ แล้ว!
ท่านเซียวต้องสับพวกเขาเป็นชิ้นๆ แน่
“ปิดถนนทุกสาย เช็กกล้องวงจรปิดอย่างละเอียด! เร็ว!”
หลงเซียวที่นั่งอยู่ในห้องทำงานหลังจากได้ทราบข่าวเขา โยนปากกาเลี่ยมทองในมือทิ้งลงพื้นทันที ท่านหันกลับ มาด้วยความโกรธ “ไร้ประโยชน์! เช็กกล้องวงจรปิดตรวจ สอบทุกคนที่น่าสงสัย..เซ็กประวัติการโทรของเธอด้วย!”
ปีง! ท่านเซียวกระแทกโทรศัพท์ลงบนโต๊ะไม้ตรงหน้า “ให้
ตาย!”
ไม่กี่สิบนาทีให้หลัง
“ท่านเซียว เจอเบาะแสแล้ว พบคุณหญิงครั้งสุดท้ายที่ บริเวณทางแยกเหอซี คุณหญิงขึ้นรถเล็กซัสสีดำไป
แต่ป้ายทะเบียนรถถูกปิดไว้”
“ประวัติการโทรล่ะ?”
“สายสุดท้ายที่โทรเข้ามาโทรเข้าจากอินเทอร์เน็ต ไม่ สามารถตรวจสอบได้ ท่านเซียวนี่มันเป็นการลักพาที่วางแผน มาก่อนแล้ว”
สายตาอันเฉียบคมของท่านเซียววูบไหวเต็มไปด้วยไอความหนาวเย็น วางแผนไว้แล้ว? ดูแล้วน่าจะเป็นคนคนเดียว กับที่ลงมือวางยาเธอ พอรู้ว่าเธอยังไม่ตายถึงได้กลับมาทำซ้ำ
เธอไปมีเรื่องกับใครกันแน่?
Shit
ฉู่ลั่วหานที่โดนของหนักฟาดเข้าที่ศีรษะ ปวดหัวราวจะ แตกออกเป็นเสี่ยงๆ พยายามเปิดเปลือกตาขึ้น สิ่งที่เห็นคือ เหมือนห้องในบ้านร้างว่างเปล่า แสงลอดผ่านเข้ามาทาง หน้าต่างที่มีใยแมงมุมเกาะอยู่ เธอหรี่ตาลงอย่างเป็นกังวล
“โอ้ ตื่นแล้วเหรอคนสวย”
ใครกัน?
ฉูลั่วหานจะหมุนตัวกลับไปพบว่าตัวเธอถูกมัดไว้กับท่อน ไม้ท่อนหนึ่ง มือทั้งสองข้างผูกเข้าด้วยกันด้วยเงื่อนตาย ร่างกายส่วนบนก็ถูกมัดไว้ด้วยเช่นกัน เธอพยายามดิ้นรน อย่างหนักจนมือทั้งสองข้างเจ็บชาไปหมด
“อย่าเสียแรงเปล่าเลย เธอหนีไม่พ้นหรอก”
ขายที่สวมหมวกคลุมหน้ามิดชิด ถือมีดปลายแหลมเดิน เข้ามาใกล้ฉู่ลั่วหานทีละนิด แนบใบมีดลงกับใบหน้าเธอเบาๆ สัมผัสของโลหะเย็นๆ ที่เคลื่อนไปมาบนผิวหนังทำเอารู้สึก ขนลุกไปทั่วร่าง
“แกเป็นใคร? จับฉันมาที่นี่ทำไม?”
ฉลูรั่วหานไม่มองปลายมีดเลย ยังคงพยายามรักษาท่าทาง สงบไว้ จะตกใจไม่ได้
“ก็มีคนจะเจอเธอนี่แหละ ไม่งั้นจะทำเรื่องยุ่งยากพาเธอมาแบบนี้ทำไม?”
น้ำเสียงอำมหิตแบบนี้ไม่ใช่คนดีแน่นอน!
ดวงตาคมของฉู่ลั่วหานหรี่ลงเล็กน้อย “ไอ้ตัวไหนมัน อยากเจอฉัน ให้มันไสหัวออกมา!”
“อารมณ์รุนแรงสมกับที่เป็นผู้หญิงของหลงเซียวเหลือเกิน หรืออยู่กับหลงเซียวแล้วอารมณ์ยิ่งรุนแรง” เขาหัวเราะอย่าง หนัก ใบมีดไล้ไปทั่วใบหน้าของเธอ ซึ่งทุกที่ที่ใบมีดพาดผ่าน สามารถเปลี่ยนเป็นคราบเลือดได้ตลอดเวลา
“หัวเราะหาพ่อแกสิ! ให้นายของแกออกมาเจอฉัน ทำไม? กล้าลักพาตัวฉันมาแต่ไม่กล้าให้ฉันเห็นหน้ามันอย่างนั้นเหรอ”
ฉู่ลั่วหานพยายามแสดงออกว่าไม่กลัว หนังแนวถูกลักพา ตัวเธอดูมาก็เยอะ ยิ่งเธอกลัวและร้องไห้ขอความเมตตามาก เท่าไหร่พวกมันจะยิ่งย่ามใจมากขึ้นเท่านั้น
เธอคิดไม่ตกว่าตัวเธอสำคัญพอที่จะสามารถใช้ขู่ใครได้ แต่ถ้าเป็นหลงเซียว
“พล่ามอะไร แขกคนสำคัญอีกคนยังไม่มา เจ้านายฉันจะ ออกมาได้อย่างไร?”
พูดพลางกดโทรศัพท์ของฉู่ลั่วหานเล่น “อยากเจอหน้า
สามีก่อนตายไหม? หลงเซียวเป็นจระเข้มือหนึ่งแห่งวงการเงิน เธอว่าถ้าตำนานเจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์ต้องมาตายที่นี่….* “ถุย! คนอย่างพวกแกคิดจะเรียกค่าไถ่เขา? สมองมีแต่
ขี้หมาหรือไง” “งั้นเรามาพนันกันว่าหลงเซียวจะยอมมาตายเพื่อเธอไหม ว่าไง?” ชายคนนั้นเขี่ยโทรศัพท์เธอไปมา เขาหาเบอร์โทรของหลงเซียวแล้วยื่นมาส่ายไปมาตรงหน้าเธอ
“เขาไม่มาหรอก! ระหว่างเรา….”
กดโทรออกไปแล้ว!
หลงเซียวที่กำลังไล่เช็กกล้องวงจรปิดเห็นเบอร์ของ ฉู่ลั่ วหานโทรเข้ามา เส้นประสาทตึงแน่นพร้อมกัน “คุณอยู่ ที่ไหน?!”
“คุณชายหลง ดูเหมือนว่าคุณจะกระวนกระวายมากเลย?”
ไม่ใช่เธอ!
“กล้าทำอะไรเธอแม้เพียงปลายเส้นผม ฉันจะทำให้แกไม่ ได้ผุดไม่ได้เกิด!” เส้นเลือดบนขมับของท่านเซียวปรากฏขึ้น อย่างรวดเร็ว ฉู่ลั่วหานส่ายหัวอย่างเอาเป็นเอาตาย เธออยาก จะส่งเสียงเตือนว่าอย่าหลงกลพวกมันแต่ถูกเทปปิดปากเอา ไว้จึงทำได้เพียงแค่ส่งเสียงอืออาในลำคอ
อย่าหลงกลสิ! หลงเซียว! คุณฉลาดนี้ต้องไม่หลงกลพวก มันสิ
หลงเซียวที่ได้ยินเสียงอืออาก็แน่ใจแล้วว่าฉู่ลั่วหานอยู่ใน มือของพวกมัน “ท่านเซียว คุณอยากฆ่าผม…ก็แล้วแต่สิ มีคุณผู้หญิงตาย
ไปด้วยคงไม่เหงาหรอก”
หลงเซียวโบกมือเพื่อหยุดทุกคนที่กำลังเช็กกล้องวงจร ปิด ทั้งห้องจึงเงียบลง
“พูดมา อยากได้อะไรจากฉัน?” เงียบสงัด เงียบขรึม เย็นชา
ความเงียบของเขาแทรกซึมไปทักอณูอากาศทั่วทั้งห้อง
“ท่านเซียวไม่ขาดแคลนเงิน แต่พวกผมตอนนี้ขาดแคลน นิดหน่อย ท่านเซียวจะสนับสนุนสักหน่อยไหม?”
ฉู่ลั่วหานได้ยินว่ามันต้องการเงิน ในใจรู้ได้ทันทีว่ามัน โกหก พวกมันต้องการชีวิตหลงเซียวต่างหาก! เรื่องเงินแค่เอา มาเป็นฉากบังหน้าหลอกเขา!
หลงเซียวอย่าหลงกลขอร้องล่ะ!
เม็ดเหงื่อผุดซึมตามกรอบหน้าของท่านเซียว “เท่าไหร่?”
“ห้าร้อยล้าน ถ้าเป็นท่านเซียวละก็คงไม่เกินกำลังหรอก ใช่ไหม?”
ห้าร้อยล้านสำหรับท่านเซียวแล้วไม่สะเทือนจริงๆ “ได้ ห้า ร้อยล้าน บอกเวลากับที่อยู่ฉันมา”
“ฮาฮาฮา! ท่านเซียวคิดว่าผมสามขวบหรือไง? บอกเวลาที่
อยู่…ไม่เท่ากับว่า….”
“อย่าพูดมาก ถ้าอยากได้เงินก็บอกมา!” ท่านเขียวตะโกนใส่โทรศัพท์ด้วยความโมโห!
“ตุ๊บ!” ทันใดนั้นก็มีเสียงแทรกเข้ามาในสาย เป็นเสียงของ ร่างกายที่ถูกเตะด้วยเท้า!
จากนั้นก็ได้ยินเสียงครวญครางตามมา หลงเซียวขมวดคิ้วกำหมัดแน่น
“คุณชายหลงถ้าไม่อยากให้ผู้หญิงของคุณเจ็บตัว กรุณา เกรงใจหน่อย? ตอนนี้เธออยู่ในมือของผมถ้าอยากหั่นอย่างไร ก็จะนั่นอย่างนั้น”
“เดี่ยว! แล้วฉันจะเอาเงินให้แกได้ยังไง?”
ยิ้มเย็นแล้วตอบกลับ “ห้าร้อยล้าน คุณมาด้วยตัวเอง ถ้า กล้าพาคนมาด้วยผมก็จะทำให้เธอเสียโฉมซะ ถ้าคุณแจ้ง ความ…คงต้องขออภัย ผมคงทำได้แค่ฆ่าเธอปูทางหนีให้ตัว
เอง”
“ห้าร้อยล้านเงินดอลลาร์? เกรงว่าใช้รถขนสินค้าคงไม่
พอ”
อีกฝ่ายชะงักไปเล็กน้อย “เปลี่ยนเป็นสกุลเงินอื่นหรือเช็ค เงินสดก็ได้ ผมเชื่อว่าท่านเซียวต้องมีวิธี”
หลงเซียวขมวดคิ้ว “ได้”
“ดีมาก ผมจะรอการมาของท่านเซียว”
ก่อนสายจะตัดไป หลงเซียวขู่ถาม “เงินฉันให้ได้ แต่ก่อน จะให้ฉันต้องการแน่ใจว่าเธอปลอดภัย เอาโทรศัพท์ให้เธอ เดี๋ยวนี้!”
