ประธานหยิ่งยโสของฉัน – ตอนที่ 100

ตอนที่ 100

ตอนที่ 100 อุ้มเจ้าหญิงของหมอถัง

หลังจากที่หลงเชียวแย่งตอบ ถังจิ้นเหยียนก็เอ่ยเสริมขึ้นว่า “อย่างนี้เกรงว่าจะไม่ได้ ผมจองเอาไว้เพียงแค่สองห้อง ผม กับคุณลู่พักด้วยกัน เกรงว่าจะไม่เหมาะ”

ลู่ซวงซวง “..นั่นไม่เหมาะอย่างแน่นอน! ”

คู่ลั่วหานเอ่ยขึ้น “แบบนี้แล้วกันค่ะ ฉันกับซวงชวงพักอยู่ ห้องนึง ห้องนั้นที่เหลือ พวกคุณสองคน…” เหี้ย คำนี้จะพูดออกมาได้ยังไง ตอนนี้ความสัมพันธ์ของ หลงเชียวกับถังจิ้นเหยียนน่าอึดอัดขนาดนั้น พักอยู่ด้วยกัน

คงจะพังบ้านของคนอื่นเลยล่ะมั้ง?

หลักการของถังจิ้นเหยียนก็คือ พวกเขาไม่พักอยู่ด้วยกันก็ ดีแล้ว จึงได้ตอบตกลงอย่างยินดี “ผมยังไงก็ได้ ไม่รู้ว่าคุณ หลงจะยอมได้รับความไม่เป็นธรรมสักคืนหรือเปล่า?”

ความหมายนี้ หากหลงเซียวไม่ตกลง ก็จะแสดงให้เห็นว่า เรื่องมากไม่เป็นลูกผู้ชายมาก เขาไม่มีทางเลือกที่จะปฏิเสธ

การแบ่งห้องสำเร็จเรียบร้อย แยกกันอยู่ที่ชั้นสองและชั้น สามของคฤหาสน์ ฉู่สั่วหานกับลู่ซวงซวงพักอยู่ที่ห้องนอน ของเจ้าของบนชั้นสาม ห้องนอนที่อยู่ชั้นล่างแม้ว่าก็เป็นห้อง นอนใหญ่เช่นเดียวกัน แต่ขนาดก็ต่างกันเล็กน้อย

“ลั่วลั่ว หัวใจของฉันแทบจะหยุดเต้นแล้ว! แหม่ ผู้ชาย ของเธอมาหาถึงที่นี่เจอได้ยังไงกัน? ตกใจหมดเลย! ฉัน กลัวจริงๆ ว่าหลงเชียวของเธอจะโมโหจับหมอถังทุบจน กลายเป็นพายเนื้อ !

ลู่ชวงซวงกุมหน้าอกเอาไว้หอบหายใจอย่างแรง ตกใจจน ยังไม่สงบลงมา นึกกลัวในภายหลังจะแย่

“ฉันก็บอกกับคนรับใช้ไปอย่างลวก ใครจะรู้ว่าเขาจะมา? วันนี้เขาควรจะอยู่บ้านเป็นเพื่อนโม่หรูเฟยถึงจะถูก”

โม่หรูเฟย แค่คิดก็ปวดหัว!

“พระเจ้า เธอว่าห้องที่อยู่ชั้นล่างจะเกิดสงครามโลกอะไร ขึ้นหรือเปล่า? ฉันเป็นห่วงบ้านหลังนี้จัง”
“คงจะไม่..มัง?” ฉู่ลั่วหานก็ไม่กล้ามั่นใจเช่นเดียวกัน

วันนี้ช่างน่าอึดอัดจริงๆ

ห้องนอนชั้นล่าง

หลงเชียวนั่งอยู่บนโซฟา ขาทั้งสองข้างที่เรียวยาวไขว้เข้า หากันอย่างสง่างาม เหมือนกับท่าทางของเจ้าของ “คุณถัง คุณคิดยังไงกับภรรยาของผม?”

ถังจิ้นเหยียนถือแก้วน้ำใบหนึ่งเอาไว้ นั่งอยู่บนโซฟาที่ฝั่ง ตรงข้าม “หมู่คือผู้หญิงที่ดีมาก สำหรับคิดยังไง? คุณหลง คิดว่าไงล่ะครับ?”

ที!

ไม่กลัวตายจริงๆ

“ผมไม่สนใจว่าคุณจะคิดยังไง ขอแนะนำให้คุณรักษา ระยะห่างกับเธอเอาไว้ไม่เช่นนั้น ผมกลัวว่าคุณรับผลที่เรื่อง นี้ก่อให้เกิดขึ้นไม่ไหว”

ถังจิ้นเหยียนดื่มน้ำชาไปคำหนึ่ง นำแก้วใสวางลงบนโต๊ะ “ใจที่รักสวยรักงาม ทุกคนล้วนมีกันหมด เธอคือภรรยาของ คุณ ข้อนี้ผมทราบ แต่คุณหลงก็คงจะรู้ว่า การแต่งงานที่ทะเบียนสมรสใบเดียว ผูกมัดเอาไว้ สุดท้ายก็ทดแทนความรักที่คนทั้งสองมีให้กัน ไม่ได้”

“ความรัก? พูดเช่นนี้ ระหว่างคุณกับภรรยาของผม ตอนนี้ มีสิ่งสิ่งนี้แล้ว?”

ลองฟัง การประชดประชันและความโมโหที่อยู่ในน้ำเสียง ของท่านเชียว

ถังจิ้นเหยียนส่ายศีรษะ “พูดอย่างตรงไปตรงมา ไม่มีครับ เธอยังไม่ยอมรับผม แต่ผมคิดว่า ตอนนี้คุณหลงก็ยังไม่ได้รับ ความรักจากเธอเช่นเดียวกัน ไม่อย่างนั้น เธอคงจะไม่คิด สลัดบ่วงการแต่งงานอย่างเต็มความสามารถ อีกทั้ง ผมคิด ว่าคุณหลงก็คงจะไม่ได้รักเธอเช่นเดียวกันล่ะมั้งครับ? ความ รักที่ดี จะทำให้คนเพลิดเพลินมีความสุข แต่ตอนนี้ คุณคิดว่า เธอเพลิดเพลินมีความสุขหรือเปล่า?”

หลงเชียวในเวลานี้อยากจะยิงเขาให้ตายจริงๆ !

“คุณถึงแม้แต่เป็นมือที่สามก็เป็นได้อย่างเหตุผลถูกต้อง และวาทะเต็มไปด้วยสัจธรรมขนาดนี้ ผมในฐานะที่เป็นสามี คนนี้ อยากจะมอบหนังสือรับรองการแย่งแฟนให้กับคุณ จริงๆ”
“คุณหลง ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะเสียบเท้าเข้ามาในการ แต่งงานของคุณ เพียงแต่หวังว่าคนที่ผมแคร์จะมีความสุขได้ แม้ว่าสุดท้ายคนที่เธอเลือกจะไม่ใช่ผม”

“คุณวางใจ เธอไม่มีทางเลือกคุณ”

“บางที ก็ไม่แน่”

“นี่ไม่ใช่สมมติฐาน คือผลลัพธ์” ท่านเซียวไม่อยากพูดจา ไร้สาระกับเขาอีกแม้เพียงครึ่งประโยค ผู้หญิงของเขา นั่นก็ คือเป็นของเขาตลอดชีวิต คนอื่นคิดอยากจะมีส่วน เกี่ยวข้อง?

ไม่ไสหัวไป งั้นก็ตาย

“คุณหลงเป็นฝ่ายที่มีอำนาจยิ่งใหญ่ อยากจะโค่นล้มผม นั้นง่ายมากจริงๆ อย่าพูดถึงผม คุณทำให้โรงพยาบาลล้ม ละลายก็เป็นเรื่องที่พูดเพียงแค่ประโยคเดียว เพียงแต่ดีที่คุณ หลงยังถือว่าเป็นสุภาพบุรุษคนหนึ่ง เรื่องแบบนี้ คุณไม่แยแส ที่จะทำ ผมก็ไม่กลัวว่าคุณจะทำเช่นเดียวกัน”

ยกให้เขาขึ้นไปในที่สูง เพื่อจะปกป้องทุกอย่างที่ตัวเองมี อยู่ตอนนี้เอาไว้?
เขาก็ไม่แยแสจริงๆ !

“หากเพื่อความรัก มีอะไรที่ทำไม่ได้?”

เขากดไปบนนิ้วมือที่เรียวยาวอย่างมีความหมายที่ลีกซึ้ง เดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลง ราวกับก้อนหินขนาดใหญ่มหึมาโยนลงไป ในน้ำอย่างมีเป้าหมายที่แน่นอน กระตุ้นให้เกิดคลื่นยักษ์

ขนาดใหญ่ขึ้น

ถังจิ้นเหยียนไม่พูดอะไรต่อไปอีก ในใจกำลังคาดคะเน การต่อสู้ที่ยากลำบากนี้ จะสู้ยังไงดี?

รุ่งเช้าวันต่อมา

ฉู่ลั่วหานกับลู่ซวงซวงลงมาจากชั้นบน เห็นชายหนุ่มสอง คนลุกขึ้นจากเตียงนั่งอยู่ในห้องรับแขกแล้ว

คิดไม่ถึงว่าทั้งสองคนจะอยู่ด้วยกันอย่างสงบไร้การ ทะเลาะเบาะแว้ง? เป็นความยินดีที่คาดไม่ถึงจริงๆ !

ฉู่ลั่วหานเดินเข้าไป หลงเชียวกับถังจิ้นเหยียนหันหน้ามา พร้อมกัน แทบจะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า “หลับสบายไหม?”
คำพูดนี้

ออกมาจากปากของถังจิ้นเหยียนนั่นคือคำทักทายที่เป็น ไปตามธรรมชาติ แต่น้ำเสียงของหลงเชียวงั้นหรอ ฟังดูแล้ว ดูเหมือนจะค่อนข้างแปลก

คู่ลั่วหานพยักหน้าให้กับทั้งสองคน “ดีมากค่ะ พวกคุณ

ล่ะ?”

คราวนี้ ทั้งสองคนแทบจะเป็นการไม่ต้องพูดก็เข้าใจได้ อย่างพร้อมเพรียงขึ้นมาอีกครั้ง

เอ่อ คิดๆ ก็ใช่ พวกเขาสองคนอยู่ในห้องเดียวกันสามารถ นอนหลับสบายนั่นถึงจะแปลก

ลู่ซวงซวงรีบเข้ามาคลี่คลายสถานการณ์ “หิวแล้ว ทาน ข้าวได้หรือยังคะ?”

“แน่นอนครับ ก็รอพวกคุณลงมา”

มือใหญ่ของหลงเซียวจับมือของเธอเอาไว้ “ทานอาหาร เช้าเสร็จแล้วกลับ”

“เช้าขนาดนี้?”

“ทำใจไม่ได้? ทิวทัศน์ หรือว่าคน?” หลงเซียวล็อกมือของ เธอเอาไว้แน่น ตอนนี้เขาคิดเพียงแค่อยากจะเอาผู้หญิงคนนี้ ซ่อนเอาไว้ในคฤหาสน์อย่างแน่นหนา ไม่ต้องออกมาอีกต่อไป!

บทสนทนาที่ไม่สบอารมณ์เมื่อคืนนี้ ท่านเชียวถึงขั้นนอน

ไม่หลับไปครึ่งค่อนคืน

ถังจิ้นเหยียน ก็เช่นเดียวกัน

“ฉันสัญญากับซวงซวงเอาไว้ว่าจะเที่ยวเป็นเพื่อนเธอสอง วัน หากท่านเซียวมีธุระกลับไปก่อนก็ได้ค่ะ”

มือของเขาจูงเธอเอาไว้ แรงไม่มาก เธอไม่ได้ขัดขืน

“คุณให้ผมมาที่นี่ ไม่ใช่ว่าอยากจะไปด้วยกันกับผม?”

ล้อเล่นน่า!

“ฉันให้คุณมาตั้งแต่เมื่อไรกันคะ?”

แปลกคน

“ไม่ให้ผมมา ทำไมตั้งใจบอกคนรับใช้ถึงตำแหน่งของ คุณ ยังอธิบายกับพวกเขาว่าคุณจะค้างคืนไม่กลับ คำ บอกใบ้ที่ง่ายขนาดนี้ ผมจะไม่เข้าใจ?”

ฟ้ารู้ดินรู้ ความคิดในทางด้านนี้ของเธอไม่มีแม้แต่นิดเดียว

ทันใดนั้น โทรศัพท์มือถือของฉู่ลั่วหานกับถังจิ้นเหยียนก็ ดังขึ้นพร้อมกันอย่างกะทันหัน

“หมอจู่ มาที่โรงพยาบาลด่วนค่ะ หมู่บ้านแห่งนึงในเขตตง เฉิงเกิดอัคคีภัยครั้งใหญ่ โรงพยาบาลตอนนี้ยุ่งเหยิงไปหมด แล้ว! ”

เธอสบตากับถังจิ้นเหยียนอย่างรวดเร็ว “ไป กลับโรง

พยาบาล! ”

ลู่ซวงซวง “..ไม่ใช่มั้ง! วันนี้วันอาทิตย์! ”

เธอเพิ่งจะเริ่มกินข้าวเอง

“ชีวิตคนไม่รอใคร พวกเรากลับไปที่โรงพยาบาลก่อน พวกเธอ..อยู่กินต่อ”

ฉู่ลั่วหานถึงเก้าอี้ออกก็รีบเดินไปทางด้านนอก ชั่วพริบตา หมอฉู่ก็ถูกเข้าสิง ไม่มีเวลาที่จะสนใจอะไรแล้ว

“ผมไปขับรถ”

ถังจิ้นเหยียนพูดจบโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง “คนใช้ความ ดันในกะโหลกศีรษะขึ้นสูง…เตียมเจาะ! ความเร็วไม่เหมาะที่จะเร็วเกินไป น้ำ ไขสันหลังระบายไวเกินไปจะอันตรายมาก…ดี เตรียมเครื่อง ช่วยหายใจ…อะดรีนาลีนหนึ่งมิลลิกรัม..”

โทรศัพท์ของหมอจู่ก็ดังขึ้นเช่นเดียวกัน “พูด! ”

เจอโหมดแบบนี้ของทั้งสองคน ลู่ชวงซวงยังมีอารมณ์กิน ข้าวที่ไหนกัน

ท่านเซียวที่กำลังร้อนรนจนถึงขีดสุดดึงเก้าอี้ออกอย่างแรง เดินผ่านถังจิ้นเหยียนพร้อมกับเอ่ยขึ้นว่า “ผมขับรถเอง! ”

รับโทรศัพท์กันทีละคนๆ ยังคิดจะไปขับรถ? ไม่กลัวตัวเอง ก่อนถึงโรงพยาบาลถูกชนตายก่อน?

คู่ลั่วหานกุมโทรศัพท์มือถือเอาไว้มองเขาอย่างตกตะลึง…

“อึ้งอะไร? ตามผมมา”

ถังจิ้นเหยียนกำลังชี้แนะแพทย์ฝึกหัดในการปฐมพยาบาล อย่างเร่งด่วนให้กับคนไข้ไม่มีเวลาพอที่จะคิดมาก ตามฝี ก้าวของหลงเชียวไปพร้อมกับฉู่ลั่วหานในทันที
อู่ลั่วหานหันกลับมามองลู่ซวงซวง “เธออยู่ที่นี่ก่อน เอา ของกลับไปด้วย” ถังจิ้นเหยียนนำกุญแจทิ้งไว้ให้กับลู่ซวงซวง “คุณขับรถ

ของผมกลับไป”

ทิ้งสาวน้อยลู่ไปอย่างตรงไปตรงมาขนาดนี้

โรลส์รอยซ์สีด่าขับอย่างรวดเร็วอยู่บนถนน ฉู่ลั่วหานนั่งที่ นั่งด้านข้างคนขับ ถังจิ้นเหยียนนั่งอยู่ที่ด้านหลัง ทั้งสองคน ตั้งแต่ขึ้นรถก็รับโทรศัพท์อยู่ตลอด

สีหน้าคนขับรถมืออาชีพหลงเชียวในเวลานี้ใช้พู่กันจุ่มสัก หน่อยก็สามารถเขียนตัวอักษรได้แล้ว

“เร็วหน่อยค่ะ! คนไข้รอไม่ไหวแล้ว! ”

ฉู่ลั่วหานเป็นห่วงคนไข้ ช่องว่างระหว่างการรับโทรศัพท์

หันไปฝากฝังขอร้องหลงเชียว

หลงเชียวมองเธออย่างเยือกเย็นแวบหนึ่ง “ไม่อยากมีชีวิต อยู่แล้ว ผมไวอีกได้”

“คนไข้ไม่สามารถหายใจ ไม่จัดการให้ทันเวลาก็จะตาย

นะคะ! ”

ท่านเขียวอยากจะจิกเธอให้ตายก่อนตั้งแต่ตอนนี้จริงๆ ความเร็วในการขับรถของเขาก็ขับไปถึงสองร้อยแล้ว เร็วกว่านี้จะอันตรายมาก!

“นั่นแล้วยังไง? ทุกวันต่างก็มีคนเกิดแก่เจ็บตาย”

คนอื่นจะตายยังไงก็ตาย คนของเขา จำเป็นจะต้องมีชีวิต อยู่ดีๆ

ความเร็วไวมากแล้วจริงๆ แต่พอฉู่ลั่วหานได้ยินว่าคนไข้ ไม่สามารถหายใจ หนึ่งวินาทีก็กลายเป็นด่านผ่านของความ เป็นและความตายได้!

“อย่าพูดจาไร้สาระ รีบหน่อยค่ะ! คนไข้ไม่ไหวแล้ว! ”

ฉู่ลั่วหานพอร้อนรน ก็เอาท่านเซียวว่าเป็นใครลืมไปจน หมดสิ้น

ท่านเชียวรู้ว่าเรื่องที่เกี่ยวข้องกับชีวิตคนนั้น ใหญ่และ สำคัญมาก ความเร็วถูกควบคุมอย่างไวมาก เสถียรมาก เขา ขับอย่างเร็วมากได้ แต่เขาจำเป็นต้องรับประกันความ ปลอดภัย

“นั่งให้ดีๆ ! ”

ฟีบดังขึ้น โรลส์รอยซ์ราวกับภาพลวงตาจริงๆ บินฟีบขึ้น มาอย่างกับดาวตก
มองเห็นสองคนที่กำลังยุ่งอยู่ด้านนอกผ่านหน้าต่างกระจก รถยนต์ ระหว่างพวกเขาทำงานร่วมกันได้อย่างไม่ต้องพูดก็ เข้าใจเป็นอย่างมาก ราวกับคุ้นเคยกับสไตล์ของฝ่ายตรง ข้ามเป็นอย่างดี

ในขณะเดียวกัน นี่ก็เป็นครั้งแรกที่หลงเชียวได้เห็นฉู่ลั่วหา นที่จู่โจมทั้งกายและใจเพื่อช่วยชีวิตคน โหมดที่เธอตั้งใจ ช่วยชีวิตผู้ป่วย ต่างก็กลายเป็นภาพทีละภาพๆ ตรึงอยู่บน หัวใจของเขา

ฉู่ ลั่วหาน เสน่ห์ที่บนร่างกายของเธอกระจายออกมา เขา ไม่มีทางที่จะต่อต้านได้จริงๆ

“ภาวะหัวใจห้องล่างเต้นแผ่ว! เตรียมช็อกหัวใจ สามร้อย

จูล ชาร์จ! ”

“ช็อกหัวใจอีกทีหนึ่ง!

ปิ้งๆ สองที คนไข้กลับไม่มีการคืนสติ ฉู่ลั่วหานก้าวขา คร่อมเตียงผู้ป่วย คุกเข่าลงสองมือล็อกเข้าหากันแน่นใช้แรง กดลงไปบนร่างกายผู้ป่วย!

“รองคณบดี การหายใจทั้งสองฝั่งของคนไข้ผิดปกติ รีบ เข้ามาช่วยค่ะ! ”
สองมือของถังจิ้นเหยียนเปื่อนเต็มไปด้วยเลือด เพิ่งจะ จัดการกับคนไข้ที่ได้รับบาดเจ็บหนักคนนึงเสร็จ หันหน้ากลับ มาก็เห็นคู่ลั่วหานกำลังทำCPR เขาก้าวขายาวๆ เดินเข้ามา ใช้นิ้วมือรับรู้ความรู้สึกช่วงท้องของคนไข้

“คือภาวะเลือดสะสมในช่องท้อง! รีบลงมา! ”

เขาเพิ่งจะพูดลงมา คนไข้ก็ “พรวด” พ่นเลือดสดคำใหญ่

ออกมาอย่างกะทันหัน!

“ฟึ่บ..”

ในขณะเดียวกัน สองมือของถังจิ้นเหยียนก็อุ้มฉู่สั่วหาน เอาไว้ อุ้มเจ้าหญิงที่สมบูรณ์แบบนำเธออุ้มลงมาจากบน ร่างกายของผู้ป่วย หมุนตัวไปอีกด้านอย่างสง่างาม..

เธอหลบเลือดสดที่คนไข้พ่นออกมาได้สำเร็จ

ภาพฉากราวกับหยุดลงแล้ว

ฉู่ลั่วหานเป็นใบ้แข็งที่ออยู่ในอ้อมแขนของเขา พยาบาล และหมอที่อยู่รอบด้านนิ่งอึ้งมองดูทั้งสองคน

สองมือของท่านเชียวกำพวงมาลัยรถเอาไว้อย่างแน่นหนา เขาอยากเคลื่อนรถพุ่งเข้าไป เขาอยากฆ่าคน!

ถังจิ้นเหยียนเอ่ยขึ้นด้วยเสียงที่อ่อนโยน “ไม่เป็นไรนะ?”

“ไม่ค่ะ…ปล่อยฉันลง”

“แปะๆๆ ! ” เสียงปรบมือดังขึ้น “ว้าว! สมกับที่เป็นคู่รัก ที่สมบูรณ์ของโรงพยาบาลเรา! เมื่อครู่นี้เท่มากจริงๆ !

ดวงตาที่มืดมนของหลงเชียวหรี่ลง คู่รัก? !

นำตั๋วหนังสองใบที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงขยำจนกลายเป็น ก้อนทิ้งออกไปนอกหน้าต่างด้วยความโมโห ท่านเซียว สตาร์ทรถออกไปจากที่นั่นด้วยความรวดเร็วในทันที!

ประธานหยิ่งยโสของฉัน

ประธานหยิ่งยโสของฉัน

Status: Ongoing

คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป / ประธานหยิ่งยโสของฉัน หมออายุรศาสตร์มือหนึ่งฉู่ ลั่วหาน แต่งงานมาสามปีแล้ว กลับ ไม่มีใครสักคนรู้ว่าสามีเธอเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลหลง ตระกูลร่ำรวยอันดับแรกของเมืองเจียงตู ซึ่งเป็นคุณชาย เซียวที่ใครๆได้ยินชื่อก็ต้องหวาดกลัว ตลอดสามปีมาทั้งสอง ไม่เคยมีอะไรกัน เธอต้องทนดูรูปภาพหวานๆของเขากับเมีย น้อยโชว์บนหน้าจอ เธอหัวเราะ “หลงเซียว เราหย่ากันเถอะ” ” เห้อ หย่าเหรอ คุณผู้หญิง คุณคิดว่าผมเป็นอะไร? ” เธอเซ็น ใบหย่าอย่างไม่ลังเล ทิ้งแหวนแต่งงาน ดีมาก! เธอกล้ามาก คอยดูแล้วกันว่าผมจะจับคุณกลับมายังไง!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท