ตอนที่ 111 ลบล้างอุปสรรค และให้อาหารด้วยตัวเอง
ในเวลาสั้นๆ เพียงหนึ่งวัน ก็มีเสียงสองเสียงดังสนั่นกลางสื่อ พร้อมกัน!
เสียงทั้งสองแบบมีความแตกต่างกัน
“ู่ลั่วหาน และหลงเชียวแต่งงานกันอย่างลับๆ เป็นเวลา สามปีแล้ว เนื่องจากความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยาห่าง เหินกันเกินไปเพราะงานยุ่ง โม่หรูเฟย ใช้โอกาสนี้เข้ามา และ ตั้งท้องลูกของตระกูลหลงได้สำเร็จ…”
“โม่หรูเฟยไม่สนใจข่าวลือ และยังคงสนิทสนมกับคู่ลั่วหา นเหมือนพี่น้อง แถมยังยอมรับอีกว่าตัวเองรักหลงเชียวด้วย ความจริงใจ และไม่ต้องการสถานะใดๆ ทั้งสิ้น เพียงแค่ขอ ร้องคู่ลั่วหานให้เธอได้ตลอดเด็กคนนี้ออกมา อย่าทำร้าย ทารกที่ไร้เดียงสา
“ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา โม่หรูเฟยก็ได้รับความเห็นใจจาก สาธารณชนได้สำเร็จ แม่มีความผิด แต่เด็กไม่เกี่ยวข้องด้วย การที่คู่สังหารบังคับให้โม่หรูเฟยเอาเด็กออกนั้นถือเป็นเรื่องที่น่าอัปยศอดสูมาก!”
“โดยรวมแต่ละกลุ่มฟอรัมใหญ่ๆ ที่พุ่งเป้าไปหาคู่ลั่วหาน แม้ว่าเรื่องสถานะจะเป็นความจริง แต่จิตใจน่าอัปยศอดสูนั้น มันไม่ใช่สิ่งที่คุณผู้หญิงคนหนึ่งควรมีเลยจริงๆ ”
และแน่นอน ทันทีที่เนื้อหาของข่าวดังกล่าวถูกเผยแพร่ ออกไปก็ได้ถูกลบออกจนหมดสิ้น
ยิ่งลบออก ก็ยิ่งกระตุ้น ให้ทุกคนโกรธ และสงสัย น้ำขุ่นบน ตัวของคู่ลั่วหานก็ยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ สถานการณ์เปลี่ยนแปลง ไปมาก ถูกผลักลงเหวอเวจีคุณธรรมจากบน บัลลังก์สูง!
ในห้องทำงานของประธานบริษัทMBK ท่านเซียว “ปัง!” โยนหนังสือพิมพ์ลงบนโต๊ะ “นี่มันเรื่องไร้สาระทั้งเพ!”
จี้ตงหมิงมองดูหลงเชียวที่อยู่ภายใต้ของความโกรธอย่าง กังวล กล่าวอย่างระมัดระวังว่า “เจ้านายครับ ตอนนี้ควรทำ ยังไงดี? ดูเหมือนว่าความคิดเห็นของประชาชนจะเห็นใจ ด้านคุณ ไม่มากกว่าแล้ว”
พวกกลุ่มคนที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไร! มันน่าลากออกไปฆ่าทิ้งให้หมดจริงๆ !
ท่านเขียวขมวดคิ้วของตัวเองลึก ประชุมคณะกรรมการมา เกือบทั้งวัน ในการประชุมเขาก็ปวดหัวมากแล้ว โม่หรูเฟยก ลับกล้าสร้างข่าวแบบนี้ออกมาอีก เธอกำลังท้าทายขีดจำกัด ของเขา!
“ติดต่อโม่หรูเฟย ฉันต้องการพบเธอ”
จี้ตงหมิงตกใจจนกระตุกขา “เจ้านาย ตอนนี้เป็นช่วงเวลา พิเศษ ถ้าคุณไปหาคุณ โม่แล้วนักข่าวมาเห็นเข้า ก็จะถูกเขียน ข่าวมั่วขึ้นมาอีกครั้ง ตอนนี้สื่อกระแสหลัก และนิตยสาร ขนาดเล็กมากมายกำลังรอดูทิศทางของเรื่องที่เกิดขึ้นในที่ รับตาอยู่ พวกเราไม่อาจที่จะจับทั้งหมดในคราวเดียวได้”
ท่านเชียวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และต่อสายไปหาโม่หรูเฟย โดยตรง แต่ท่านเซียวคิดไม่ถึงเลยว่า คนที่รับโทรศัพท์กลับ กลายเป็นแม่ของตัวเอง
หยวนชูเฟินเดินทางจากตระกูลหลงไปที่รีสอร์ทหยีจิ่ง และ ในเวลานี้ก็ได้นั่งเผชิญหน้ากับโม่หรูเฟยอยู่บนโซฟาในห้อง
รับแขก
“เซียวเอ๋อ”
น้ำเสียงที่ไม่หนักไม่เบาของหยวนซูเฟิน กระตุ้นให้ ระหว่างคิ้วของหลงเซียวขมวดเข้าหากันแน่น
“แม่? ทำไมถึงเป็นคุณได้?”
“ถ้าไม่ใช่ฉัน แกก็จะอารมณ์เสียใส่โม่หรูเฟยไปแล้วใช่ ใหม? ท่านเซียวตอนนี้ฉันจะบอกกับแกอย่างชัดเจนไว้นะ ใครก็ตามที่คิดจะทำร้ายหลานของฉัน ฉันจะไม่ทนอยู่เฉย แน่นอน”
ท่านเซียวกำหมัดแน่น กดลงบนโต๊ะอย่างหนักหน่วง “แม่ ครับ เรื่องนี้คุณไม่ต้องเข้ามายุ่ง เอาโทรศัพท์ให้เธอ ผมมี คำถามไม่กี่ข้ออยากจะถามเธอ”
“ถามต่อหน้าฉัน มันจะยิ่งไม่ชัดเจนขึ้นกว่านี้เหรอ? ถาม มาเถอะ” หยวนชูเฟินส่งสายตาในเชิงปลอบใจให้โม่หรูเฟย แสดงให้เธอว่าอย่าตกใจไป
แน่นอนว่าเธอไม่ได้ตกใจ หยวนชูเฟินยืนยันด้วยตัวเอง ไม่มีปัญหาใดที่จัดการไม่ได้
หลงเซียวหลับตาลงด้วยความโกรธ การหายใจลำบาก จนสามารถทำให้ความเข้มข้นของอากาศเปลี่ยนแปลงได้
“ได้! ตอบผมมา เรื่องของเด็ก คุณเป็นคนทำขึ้นมาใช่
ไหม!”
ท่านเซียวไม่คลุมเครือเลยแม้แต่น้อย ไม่สนใจเลยว่าแม่ จะอยู่ในเหตุการณ์ด้วย และตั้งคำถามกับโม่หรูเฟยอย่าง ตรงประเด็นเลย
“ฉัน.. ไม่ได้ทำนะพี่เซียว ฉันเป็นห่วงลูกมาก ฉันเป็นแม่ การที่แม่เป็นห่วงลูกผิดอะไรด้วยเหรอ? ฉันสามารถที่จะไม่ เอาอะไรเลย แต่ว่าฉันต้องแน่ใจก่อนว่าเด็กจะปลอดภัย แบบนี้ก็ผิดด้วยเหรอ?”
ให้ตายสิ! เป็นเธอจริงๆ ด้วย! ท่านเซียวถูกทำให้โกรธ
“เชียวเอ่อ แกคิดว่าเมื่อสถานะของฉู่ลั่วหานถูกเปิดเผย แล้ว ก็จะสามารถอยู่ที่ตระกูลหลงต่อไปได้งั้นเหรอ? หัวใจ ของเธอไม่ได้อยู่ที่แกเลยด้วยซ้ำ”
ท่านเซียวไม่รอฟังคำพูดไร้สาระอีกต่อไป วางสายแล้วสั่งจี้ ตงหมิง “ลบข่าวด้านลบออกให้หมด ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอ ได้รับอันตรายจากความคิดเห็นของสาธารณชน”
ปากของคนหลายคนย่อมสามารถละลายทองได้ หยดน้ำลายของคนพวกนี้สามารถทำให้คนจมน้ำตายได้ นิสัย ของคู่ลั่วหาน ไม่ชอบชี้แจงหรือโต้แย้งให้ตัวเอง จะต้องเสีย เปรียบแน่นอน
“ครับ! ผมจะเลือกยกข่าวที่เหมาะสมของคุณกับภรรยาขึ้น มา หวังว่าเรื่องนี้สามารถเย็นลง”
“ไปเถอะ ให้หยังเซ็นเตรียมรถเลย ฉันจะไปโรงพยาบาล”
ผ่านการพักผ่อนมาได้หนึ่งวัน ในเวลากลางคืน ลั่วหานก็ ฟื้นตัวดีขึ้นแล้วไม่น้อย บาดแผลที่คอไม่ลึกมาก เพียงแค่เสีย เลือดมากเท่านั้น หลังจากได้รับการรักษาแล้วก็ไม่มีอะไรน่า
เป็นห่วง
เพียงแต่ว่า
“คุณจะบอกว่า อาจจะทิ้งรอยแผลเป็นที่คอ?”
คู่ลั่วหานลูบผ้าพันแผลบนคอของตัวเอง หรือว่าอีกหน่อย บนคอของเธอจะต้องทิ้งรอยแผลเป็นที่อัปลักษณ์นี้ไว้เหรอ? เธอรู้สึกถือสาเล็กน้อย
แพทย์ที่รับผิดชอบในการเปลี่ยนยาปิดบังอย่างระมัดระวัง
“ผมเพียงแค่บอกว่า อาจจะ.คุณอย่าเพิ่งกังวลไป บางทีก็ไม่เกิดขึ้น”
“ไม่มีบางที บนร่างกายของเธอจะต้องไม่หลงเหลือรอย แผลเป็นใดๆ ทั้งสิ้น”
ประตูของห้องพักฟื้น VIP ถูกหลงเชียวเปิดออก ร่างที่สูง ใหญ่ก้าวเดินไปที่ริมหน้าต่าง ดวงตาที่แหลมคมกลั่นตัวเป็น หมอกลึกมองไปที่คุณหมอ มองจนอีกฝ่ายแทบจะคุกเข่า
“คุณหลง..
หลงเชียวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “ผมบอกว่า บนคอ ของเธอจะต้องไม่มีรอยแผลเป็นใดๆ หลงเหลือทั้งสิ้น ผู้ เชี่ยวชาญด้านการผ่าตัดที่ทิ้งบาดแผลน้อยที่สุดของเกาหลี จะมาถึงเกียวโตในสองวันนี้ ถึงตอนนั้นพวกเขาจะจัดการเอง
บนหน้าผากของคุณหมอมีเหงื่อผุดออกมาเรื่อยๆ ใน อุณหภูมิห้องที่เหมาะสม 27 องศา “ครับ…ครับ..”
“ออกไป”
กล้าพูดแบบนี้ออกมาต่อหน้าภรรยาของเขา รนหาที่ตาย! คู่ลั่วหานตกใจเล็กน้อย “เขาก็แค่พูดถึงเฉยๆคุณอย่าตื่นตระหนกไปเลย”
ทำเอาคนอื่นหวาดกลัวแล้ว
ความโกรธบนใบหน้าของหลงเซียวหายไป แทนที่ด้วย ความอ่อนโยน “คุณเป็นยังไงบ้าง? ยังเจ็บอยู่ไหม?”
ฉู่ลั่วหานไม่รู้เลยจริงๆ ว่าควรจะรับมือกับความอ่อนโยน ของเขายังไงดี ส่ายหัว “ไม่เจ็บแล้ว คุณยุ่งซะขนาดนั้นไม่ ต้องมาเฝ้าฉันที่โรงพยาบาลแล้วก็ได้นะ ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว”
แขนทั้งสองข้างของหลงเชียวยื่นออกไปโอบไหล่ของเธอ โดยไม่ได้รับการยินยอมจากเธอก่อน กล่าวขึ้นอย่างสงบและ แน่วแน่ “ผมรู้ว่าคุณยังปรับตัวกับสถานะในตอนนี้ไม่ได้ ผม เข้าใจ ถึงยังไงเมื่อก่อน..ในอนาคตคุณจะชินกับมันเอง หิวหรือยัง? ผมได้ให้ห้องครัวเตรียมอาหารไว้”
บอกว่าเป็นห้องครัวแต่ความจริงแล้ว เป็นเซฟใหญ่จาก โรงแรม เพราะว่าท่านเซียวไม่อยากกลับไปที่วิลล่า
อาหารหกอย่างกับซุปหนึ่งอย่าง เป็นของบำรุงทั้งนั้น เพียงแค่มองดูก็บำรุงจนเลือดกำเดาแทบพุ่ง
หยิบช้อนออกมาอยากจะให้เธอ คิดไปคิดมา ก็ตักให้ตัว เองอย่างตามอำเภอใจ ตักพุทราเก่ากี้รังนกขึ้นมาใกล้ๆ ริม ฝีปากหนึ่งซ้อนเป่าให้เย็น “ซิมดูสิ”
คู่ลั่วหานชะงักไปสักพัก ผู้ชายแปลกหน้าและไม่คุ้นเคยที่ อยู่ตรงหน้าทันใดนั้นก็เปลี่ยนเป็นอ่อนโยนขึ้นมา ไม่ใช่การ แสดงครั้งก่อน ดูเหมือนจริงมาก…
แววตาใสใสของเธอมองดูใบหน้าของเขา แล้วมองดู รังนกในซ้อนสีขาว ความรู้สึกที่หลากหลาย
“เป็นอะไรไป? กลัวไม่ถูกปากเหรอ? ตุ่นได้อ่อนมาก ถ้า อย่างนั้น ผมลองชิมดูก่อนเป็นไง?”
คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะใส่ใจที่จะดูแลเธอมากขนาดนี้ คู่ั่ วหานเหมือนเป็นผู้หญิงที่ถูกขังในตำหนักเย็นแล้วจากนั้น ก็ได้รับแต่งตั้งขึ้นไปบนบัลลังก์ราชินี มันกะทันหันมาก เกิน
คาดหมายมาก!
“ฉันดื่มเอง เอาให้ฉันเถอะ”
ไม่ชินกับการถูกเอาใจใส่แบบนี้เลยจริงๆ หรือว่าจะซินกับ การถูกทำร้ายไปแล้ว?
“ให้ผมป้อนดีกว่า คุณยังป่วยอยู่”
“ฉันทำเอง มือของฉันไม่ได้เป็นอะไร อีกอย่างคุณก็ยังไม่
ได้กินข้าว”
คนทั้งสองโต้เถียงกัน แผลที่แขนของท่านเชียวถูกดึง “ซีสต์–” กดเสียงต่ำลง และร้องออกมาอย่าง อู่อี้
คู่ลั่วหานรีบปล่อยมือทันที “เป็นอะไรไป แขน..แขนของ คุณได้รับบาดเจ็บเมื่อวานนี้เหรอ?”
ให้ตายเถอะ! ไม่คิดว่าเธอจะไม่สังเกตเห็น! เมื่อคืนนี้ไม่ได้ มีแค่เธอที่บาดเจ็บ เขาเองก็บาดเจ็บเหมือนกัน
ท่านเซียวคลายคิ้วออก “ผมไม่เป็นไร รีบดื่มซุปเร็ว”
ฉู่ลั่วหานผละออกจากซ้อน “ให้ฉันดูบาดแผลของคุณ ก่อน”
ท่านเซียวขมวดคิ้ว “ไม่ต้องหรอก ก็แค่บาดเจ็บภายนอก ผิวเผินเล็กน้อยเท่านั้น”
เขาคิดว่าเธอได้รับบาดเจ็บ เธอไม่รู้ก็ไม่เป็นไรหรอก เมื่อรู้ แล้วก็ต้องการที่จะต้องตรวจดูให้แน่ชัด ทำความเข้าใจอาการบาดเจ็บของเขา “ถ้าไม่ให้ ด.ฉันก็จะไม่ดื่ม”
ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร คำพูดที่ออกจากปากกลับฟัง ดูงอแงเล็กน้อย เมื่อพูดจบตัวเธอเองก็เป็นฝ่ายหน้าร้อนขึ้น มาก่อน
ท่านเขียวมองดูท่าทางและสีหน้าที่แดงกำขึ้นมาเพราะ ความเขินอายของเธอด้วยรอยยิ้มที่ไม่เชิงเป็นรอยยิ้ม ไม่ทัน ได้สังเกตว่า คู่สังหารจะหน้าแดงได้ง่ายขนาดนี้ แตกต่าง จากเธอที่ปกติจะเย็นชา และสง่างามมาก
เขายิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “ได้ หลังจากดูเสร็จแล้ว ต้องดื่มซุปให้หมดนะ แล้วก็ต้องกินข้าวด้วย”
ฉู่ลั่วหานสำลักเล็กน้อย ระหว่างพวกเขาสามารถใช้คำพูด ในเชิงคู่รักแบบเป็นธรรมชาติขนาดนี้ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
ไม่มีทางไม่มีทาง นี่ไม่ใช่คำพูดในเชิงคู่รัก นี่คือการแลก เปลี่ยน
ท่านเซียวปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ด แขนซ้ายได้รับบาดเจ็บ การปลดกระดุมจึงทำได้ไม่สะดวกนัก การเคลื่อนไหวข้ามาก คู่ลั่วหานทนดูต่อไปไม่ได้แล้ว “ฉันช่วย”
โดยที่ไม่รู้สึกเลยว่ามีอะไรผิดปกติ นิ้วมือที่เรียวเล็กของฉู่ ลั่วหานปลดกระดุมเสื้อของเขาออกที่ละเม็ดอย่างเรียบร้อย
ในระหว่างนั้นท่านเซียวจ้องมองใบหน้าของฝ่ายหญิงอยู่ ตลอด พยายามอดกลั้นความสุขที่เอ่อล้นอยู่ในใจ ู่ลั่วหาน เธอเหมือนกับยาพิษจริงๆ เมื่อติดเชื้อแล้วก็ไม่มีทางรักษา
หายอีกเลย
เสื้อเชิ้ตสีขาวถูกถอดออก แขนซ้ายของเขาถูกพันด้วยผ้า พันแผลสีขาว มองไม่เห็นบาดแผล..
จู่ลั่วหานทำอะไรไม่ถูกแล้ว
บาดแผลนั้นไม่สามารถมองเห็นได้ แต่หน้าอก และกล้าม เนื้อที่แข็งแรงของชายหนุ่มนั้น กลับปรากฏอยู่ตรงหน้าอย่าง ผ่าเผย!
ระยะห่างน้อยกว่า 5 เซนติเมตรออร่าของฮอร์โมนเพศ ชายที่แข็งแกร่งบนตัวเขาพุ่งตรงมาที่ปลายจมูกแทรกลึก เข้าไปภายในสมอง ทรวงอก และหัวใจ!
คู่สังหารกลืนน้ำลายลงคอโดยไม่รู้ตัวเบือนหน้าหนีราวกับถูกไฟฟ้าช็อต “คุณสวมเสื้อให้ตัวเอง เถอะ!”
ท่านเขียวยิ้มอย่างมีเลศนัย ริมฝีปากบาง และดวงตาที่ดิ่ง ลึก โดยรวมทั้งหมดล้วนมีเล่ห์เหลี่ยม และคลุมเครือ “หมอ ไม่ได้จะตรวจดูบาดแผลหรอกเหรอ? ตรวจเสร็จแล้วเหรอ?”
กลิ่นน้ำลาย และหายใจเข้าลึกๆ “เสร็จแล้ว! เรียบร้อย
แล้ว!”
หลงเชียวกลับไม่รีบสวมมัน “จะกินข้าวได้หรือยัง?”
คู่ลั่วหานตกใจ!
คงจะไม่กินแบบนี้ใช่ไหม!
“คุณสวมเสื้อให้เรียบร้อยแล้วฉันจะกิน” คู่ลั่วหานหน้า แตงจนเลือดฝาด ไม่ใช่ครั้งเดียวแล้วที่เขาเล่นลูกไม้หน้า ด้านๆ แต่ว่าทุกครั้งเธอก็จะพ่ายแพ้ภายใต้ความแข็งแกร่ง
ของเขา
ท่านเซียวค่อยๆ สวมเสื้อเชิ้ตอย่างช้าๆ จากนั้นการกระทำ
ก็หยุดลง “กระดุม..
คู่ลั่วหาน: “.”
เธอกัดริมฝีปากแน่น อดกลั้นใบหน้าที่ร้อนผ่าว และช่วยเขาจดกระดุมจนเสร็จ
โดนของเข้าแล้ว! ทำไมเธอถึงทำได้ราบรื่นขนาดนี้
ดีมาก ท่านเซียวพอใจมาก นี่เป็นจุดเริ่มต้นที่ไม่เลวเลย เขามีความอดทนมากพอที่จะรอให้น้ำค่อยๆไหล และใหลได้ นานไปพร้อมกับเธอ
แต่ในใจของคู่ลั่วหานกลับมีความซับซ้อนมากมายจนอก จะแตกอยู่แล้ว ยังมีเวลาอีกสี่วัน….ความสุขที่ขโมยมานี้ ยัง มีเวลาเหลืออยู่อีกแค่สี่วัน
สามารถเห็นแก่ตัวสักครั้งได้ไหม? ปล่อยให้ตัวเองได้มี ความสุขกับความรักในสี่วันนี้ จากนั้นก็ปล่อยมืออย่างเด็ด ขาด?
“อ้าปาก ถ้ายังไม่กินอีกมันจะเย็นจริงๆ แล้วนะ”
ฉู่ลั่วหานเงยหน้าเล็กน้อย รอยยิ้มแรกหลังจากตื่นนอนถูก เผยให้เห็น เธออ้าปากอย่างว่าง่าย รังนกถูกส่งเข้าไปใน ปาก หวาน และเนียน
ต่อด้วยพุทรา เก๋กี้ ตับหมูนึ่ง.. และยังมีของบำรุงเลือด ชัดดีอีก
ท่านเขียวตักตับหมูเพิ่มหนึ่งชิ้น “อันนี้กินเยอะหน่อย
อู่ลั่วหานค่อยๆ อ้าปาก ดับหมูแสนอร่อยถูกส่งเข้าปาก น้ำตาของเธอกลับหยดลงไปในช้อนอย่างกลั้นไม่อยู่ เธอรีบ เอื้อมมือไปเช็ด
“ขอโทษด้วยค่ะ รับน้ำเกลือเยอะไปหน่อย จนล้นออกมา
แล้ว”
ท่านเขียว: .”
