ตอนที่ 118 โครงการมีปัญหา รอฉันกลับมา อาคารMBK ในห้องทำงานประธานบริษัท
จี้ตงหมิงเข้ามาพร้อมกับไปรษณีย์ด่วนพิเศษระหว่าง ประเทศ วางเอกสารลงบนโต๊ะทำงานของหลงเชียวด้วย สีหน้าที่ดูไม่ดีเลย “ท่านประธาน เกิดเรื่องแล้วครับ”
หลงเชียวมองไปยังคนที่พูด จี้ตงหมิงคอยติดตามเขามา เป็นเวลานานหลายปีแล้ว และรู้สไตล์การทำงานของเขาเป็น อย่างดี ไม่ว่าพบเจอกับปัญหาที่ใหญ่แค่ไหน เขาก็ไม่ชอบ เห็นความตื่นตระหนก และสับสนของลูกน้อง
เห็นได้ชัดว่า ปฏิกิริยาของจี้ดงหมิงในตอนนี้ ทำให้ท่าน เชียวไม่พอใจเล็กน้อย
หลงเชียวเลื่อนสายตาจากใบหน้าของเขาลงมาที่ ไปรษณีย์ด่วนพิเศษ พูดด้วยน้ำเสียงที่สงบ “เกิดเรื่องอะไร ขึ้น? ถึงได้ร้อนรนแบบนี้”
จี้ตงหมิงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อปรับอารมณ์ให้เป็นปกติ ถึงจะพูดขึ้น “ทางด้านซีแอตเทิล มีโครงการหนึ่งเกิดปัญหา ขึ้น ได้ถูกเจ้าหน้าที่ยึดแล้ว ไม่รู้เหตุผลที่เฉพาะเจาะจง ตอนนี้ สถานการณ์ร้ายแรงมาก เกรงว่าคุณจำเป็นต้องไปจัดการ ด้วยตนเอง”
หลงเชียวขมวดคิ้วเข้าหากันแน่น “นายหมายถึง โครงการ SKY?”
จี้ตงหมิงพยักหน้า “ใช่ครับ โครงการลงทุนที่ใหญ่ที่สุด ของ MBK ในสหรัฐอเมริกา ถูกสงสัยว่ามีการละเมิดหลาย รายการ ตอนนี้ได้ถูกปิดตัวลงแล้ว คนงานกำลังสร้างปัญหา อยู่ในสถานที่ก่อสร้าง คนที่รับผิดชอบก็หายตัวไปแล้ว ตอน นี้คนที่อยู่ทางนั้นกำลังพยายามแก้ไขอย่างดีที่สุด แต่ กระดาษนั้นไม่สามารถทนไฟได้”
ท่านเซียวเปิดเอกสาร ภายในเป็นหมายเรียกของศาลจาก
ทางการซีแอตเทิล
ช่างเป็นเรื่องที่น่าข่าสิ้นดี!
ท่านเซียวได้รับหมายศาลจากศาลจริงๆ !
โยนหมายศาลลงบนโต๊ะด้วยความโกรธ ความโกรธของ ท่านเชียวนั้นไม่สามารถหยุดยั้งได้ ” ให้ลินดาซื้อตั๋วสำหรับ เที่ยวบินที่เร็วที่สุด แล้วบินไปตอนนี้เลย”
“ตั๋วเครื่องบินได้ซื้อเสร็จแล้วครับ ออกเดินทางตอน
11โมง”
หลงเชียวยกข้อมือขึ้น นาฬิกาข้อมือแสดงเวลา 10 โมง
10นาที
“ดี เอารถออก ไปที่สนามบิน”
หยิบหนังสือเดินทางจากโต๊ะทำงาน หยิบเสื้อคลุมที่แขวน อยู่บนพนักเก้าอี้ด้านหลัง หลงเชียวเดินไปด้วยพลางกด โทรศัพท์ โทรออกไปที่เบอร์โทรศัพท์ของฉู่ ลั่วหาน
คู่ลั่วหานกำลังตั้งแถวเตรียมที่จะเจาะเลือด โทรศัพท์มือ
ถือก็ขึ้น
เป็นหลงเซียว!
ปฏิกิริยาแรกก็คือ หรือว่า ในช่วงเวลาสุดท้ายที่จะหมดลง หยวนซูเฟินได้ตรงไปหาเขาเหรอ?
หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแนบหูด้วยความกังวล ฉู่ลั่วหาน
ลดเสียงต่ำ “ฮัลโหล”
ฝีเท้าของหลงเชียวก้าวอย่างรวดเร็ว และรีบมาก น้ำเสียง เริ่มกระวนกระวายเล็กน้อยตามจังหวะฝีเท้า “ผมมีธุระนิด หน่อยต้องเดินทางไปอเมริกาคุณอยู่บ้านก็ดูแลตัวเองด้วย ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ให้รอ ผมกลับมาจัดการ จำไว้ไม่ว่ามันจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น อย่า ถอยออกมา”
คู่ลั่วหานเดินหน้าเข้าแถว พยักหน้าอย่างเข้าใจ “ค่ะ คุณก็ เหมือนกัน อยู่ทางนั้นต้องดูแลตัวเองด้วย”
หลงเชียวขึ้นรถ ทิ้งกระเป๋าเอกสารไว้ที่เบาะหลัง “รับปาก ผม ตอนที่ผมไม่อยู่ อย่าทนต่อความอึดอัต อย่ากดดันตัวเอง ทางด้านของวิลล่าผมจะส่งคนให้ไปเฝ้าระวัง ไม่มีใครทำร้าย คุณได้แน่นอน”
หัวใจของ คู่ลั่วหานเอ่อล้นไปด้วยกระแสความอบอุ่น บน ใบหน้าเผยให้เห็นสีหน้าที่มีความสุขออกมาโดยไม่รู้ตัว ตอบตกลงด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล และอ่อนโยน “ฉันจะรอจน คุณกลับมาอยู่ที่บ้าน”
หลังจากที่ได้ยินประโยคนี้แล้ว ความหยุดหงิตในใจของ ท่านเซียวก็ ดีขึ้นอย่างอธิบายไม่ถูก ใบหน้าที่เมื่อกี้นี้ยังเต็ม ไปด้วยความมืดมนกลับมีความสุขเล็กๆ ปรากฏขึ้นมา “ดี รอผมกลับมานะ”
“คนต่อไป จู่ลั่วหาน”
ในตอนท้าย เสียงแจ้งของพยาบาลก็ดังแทรกขึ้นมา
คู่ลั่วหานขานกลับไป และลดเสียงพูดกับไมโครโฟนว่า
“ฉันกำลังจะตรวจร่างกาย เข้าแถวเพื่อเจาะเลือดอยู่ไว้ค่อย คุยกันนะคะ” ท่านเซียวอมยิ้มอย่างมีความสุข ตอนนี้เวลานี้ ดูเหมือนว่า
กรรยาของเขาจะเริ่มเข้าสู่บทบาทแล้ว ในเรื่องเล็กน้อย ทำให้เขารู้สึกถึงความสัมพันธ์ที่ไม่คุ้นเคยระหว่างสามีและ ภรรยา
ความรู้สึกที่บอบบาง และอบอุ่นมาก
“เจาะเลือดเจ็บหน่อย ทว่าไม่ต้องกลัวหรอกนะ” เขาเตือน อย่างใส่ใจชั่วขณะหนึ่งเขาหวังว่าตัวเองจะสามารถอยู่เคียง ข้างเธอ ไม่ว่าจะเป็นในตอนที่เจาะเลือด กินข้าว เดินเล่น รถ ติด เขาหวังจะได้ทำเรื่องเล็กๆ มากมายไปพร้อมกับเธอ
ฉู่ลั่วหานวางสายไป เหมือนว่าประโยคไม่ต้องกลัวของ หลงเชียวนั้นจะมีพลังเวทมนตร์จริงๆ เธอไม่รู้สึกถึงความเจ็บ เลยสักนิด โดยไม่ทันรู้ตัวเลือดบนแขนของเธอก็ถูกดูดไป แล้วกว่าครึ่งหลอดฉีดยา
จี้ตงหมิงรอให้เขาคุยโทรศัพท์จนเสร็จเรียบร้อย ถึงจะพูด ขึ้น “เจ้านาย สถานการณ์ทางซีแอตเทิล ในตอนนี้ เบื้องต้น มันไม่ใช่เรื่องง่ายแล้ว อาจต้องใช้เวลาสักระยะในการ ดำเนินการจัดการ ”
หลงเชียวดึงเน็คไทอย่างหงุดหงิด “ผู้ประกอบการจีนต้อง แบกรับความเสี่ยงต่างๆ อยู่แล้ว เมื่อเข้าไปขยายธุรกิจใน ต่างประเทศ นอกจากนี้ยังเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้อีกด้วย ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ พูดให้ชัดเจน”
“ครับ”
ใช้เวลาขณะที่เดินทางไปยังสนามบิน จี้ตงหมิงได้อธิบาย เรื่องที่เกี่ยวกับโครงการตลอดทาง ยิ่งเขาพูดละเอียดมาก เท่าไหร่ หลงเชียวก็ยิ่งตระหนักได้ว่า เกิดปัญหาใหญ่แล้ว
อันที่จริง เมื่อจัดการขึ้นมามันซับซ้อนมาก
ใกล้จะขึ้นเครื่อง หลงเซียวได้กดโทรหาหยวนซูเฟิน
ยังไม่ทันที่หยวนซูเฟินจะได้เอ่ยปาก หลงเชียวก็พูดขึ้น อย่างเย็นชา “แม่ บริษัทเกิดเรื่องนิดหน่อยผมจะไม่อยู่ที่จีน หลายวัน ในช่วงเวลานี้ทางที่ดีคุณอย่าได้แตะต้องเธอแม้แต่ปลายนิ้ว ไม่ อย่างนั้นไม่ต้องรอให้คุณลงมือ ผมก็จะจัดการเรื่องระหว่าง พวกเราด้วยตัวเอง”
หยวนซูเฟินโกรธจนเขวี่ยงถ้วยกาแฟจนแตก “หลงเชียว! แกพูดกับฉันยังไง!”
“นี่คือจุดยืนของผม คุณก็น่าจะรู้จักนิสัยผมดี ถ้าหลังจากที่ ผมกลับมาแล้วเธอมีการเปลี่ยนแปลง ผมจะไม่เฝ้าดูอย่างนิ่ง ดูดายแน่”
“แก! หลงเชียวแก..”
โทรศัพท์ถูกตัดสายไปแล้ว
หยวนชูเฟินหยิบถ้วยกาแฟถ้วยเปล่าขึ้นมา “เพลง” แตก
ละเอียดไปอีกอัน!
“สู้ฟ้าแล้ว! ถึงกลับกล้าขู่ฉันที่เป็นแม่เลย!”
หลงจื้อที่อยู่ในห้องโถงด้านข้างเมื่อได้ยินเสียง โกรธ เกรี้ยวของหยวนซูเฟิน ก็คิดได้เลยว่าคงจะเป็นเพราะพี่ใหญ่ ไปกดดันเธอแน่ ตัวเองจึงถอนหายใจ พูดแบบนี้ แสดงว่าพี่
ใหญ่เริ่มที่จะปกป้องฉู่ลั่วหานแล้ว
ตราบใดที่ คู่ลั่วหานคนโง่ที่ทั้งดื้อรั้น และเข้มแข็งยังสบาย ดี เขาก็วางใจแล้ว
สำหรับหยวนชูเฟินจะสร้างปัญหาอย่างไรก็ปล่อยเธอไป หลงจื้อหยิบกุญแจรถมาหนึ่งคัน โยนไปโยนมาอยู่ในมือ
และไปโรงเรียนอย่างอารมณ์ดี
เมื่อพูดถึงการเข้าเรียน คุณชายรองหลงก็รู้สึกไม่พอใจ เล็กน้อย สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดก็คือการไปโรงเรียน การเข้า เรียนในประเทศจีน ช่างน่าเบื่อ น่าเบื่อ แล้วก็น่าเบื่อ
ดังนั้นคุณชายรองหลงเมื่อต้องเข้าเรียนหลักสูตรภาค บังคับก็จะโดดเรียน สำหรับวิชาเลือกนั้น อะไรคือวิชาเลือก? แต่ว่าวันนี้ เขาอารมณ์ดี จึงตัดสินใจจะไปเดินเล่นรอบๆ
โรงเรียนสักรอบ
หลังจากเจาะเลือดเสร็จ ถัดมาเป็นเนื้อหาการตรวจ สุขภาพบางส่วนที่ถูกล็อกไว้ เมื่ออธิบายเนื้อหาของโครงการ ทั้งหมดจนก็เป็นเวลาเที่ยง 12 โมงแล้ว ก่อนตรวจสุขภาพ ไม่สามารถกินข้าว ฉู่ลั่วหานจึงหิวจนหัวใจด้านหน้าติดกับ
ด้านหลัง
“หมอจู่ เมื่อกี้พวกเราเพิ่งไปเจาะเลือดมา ตอนเที่ยงจะ ต้องบำรุงให้มากๆ ออกไปกินข้างนอกกันเถอะ!”
จี้ชื้อหยู่ท่ำหน้าขมขื่น “ใช่ ดูดเลือดไปเยอะขนาดนั้น จะ ต้องกินข้าวกี่ชามถึงจะทดแทนกลับมาได้ พี่สาวฉันปวดใจ มากเลย!”
คู่ลั่วหานยิ้ม บางทีเธออาจจะรับรู้ความเจ็บปวดได้ช้า จริงๆ นั่นและ ความเจ็บปวดจากการเจาะเลือดระดับนี้ไม่นับ ว่าเป็นอะไร “อยากกินอะไร ฉันเลี้ยงเอง”
จ้าวเหมียนเหมียนหัวเราะเฮอเฮอ “ดีขนาดนี้เลย? อะไร ก็ได้ใช่ไหมคะ?”
ฉู่ลั่วหานพยักหน้า “อะไรก็ได้ทั้งนั้น”
จี้ซื้อหยู่ทั้งสองคนขยิบตาให้กัน “อะแฮ่ม อาหารฝรั่ง อาหารญี่ปุ่น และอาหารฝรั่งเศส อะไรก็ได้ใช่ไหมคะ?”
ฉู่ลั่วหานพยักหน้ายืนยัน “ไช่ อะไรก็ได้ไกลขนาดไหนก็
ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันขับรถพาพวกเธอไปเอง”
“ว้าว! ภรรยาท่านประธานผู้ยิ่งใหญ่! ฉันชอบเพื่อนที่หรูหราแบบนี้ที่สุด! งั้น อาหารญี่ปุ่นฮอกไกโดดีไหม? ซีซี ได้ยินคนอื่นบอกว่าอาหารอร่อยมาก แต่ว่าค่าอาหารแค่
มื้อเดียวก็แพงเท่าค่าครองชีพตลอดทั้งเดือนเลย”
“ไม่มีปัญหา ไปที่ฮอกไกโดนั่นและ”
จี้ซือหยู่อ้าปากกว้าง “พระเจ้า สุดยอดเลย! หมอฉู่ฉันรัก คุณมากเลย!”
ฮอกไกโดอยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาล ขับรถไป 15 นาทีก็ ถึงแล้ว
จ้าวเหมียนเหมียน และจี้ซือหยู่นักอยู่ในรถไมบัค ถอน หายใจอย่างหนักมาตลอดทาง ราวกับได้เห็นชีวิต และความ ตาย
ในระยะสั้น คนทั้งสองคนในชนชั้นพลเรือนกำลังเผชิญ หน้ากับโลกของคนรวย แหงนมองจนคอเกือบหัก
เมื่อเข้าไปในร้าน ทั้งสามคนเลือกที่นั่งริมหน้าด่าง ร้าน อาหารชั้นเลิศมักจะเงียบสงบเสมอ คนเราไม่มีทางแออัด
ตลอดเวลา
“อยากกินอะไรก็สั่งเองนะ ” ลู่ลั่วหานมอบหน้าที่ให้แก่
พวกเธอ
เมื่อคนทั้งสองมองเห็นเมนูอาหารลูกตาก็แทบหลุดออกมา “โห! ซูชิจานนี้แค่จานเดียวก็ร้อยแปดสิบเลยเหรอ มีแค่ไม่กี่ ขึ้นเอง! โห ปล้นกันหรือเปล่า!”
“ซาชิมิอันนี้ก็โอเวอร์มาก ให้ตายเถอะ ทั้งหมดแค่สอง ร้อยกรัม จะเอาตั้งสามร้อยหกสิบหยวนเลย ที่นี่มันอะไรกัน? แค่อยากกินอิ่ม เงินเดือนทั้งเดือนกลับไม่เหลือแล้ว”
คู่ลั่วหานนั่งอยู่ตรงข้าม พูดขึ้นอย่างใจเย็น “ไม่เป็นไร ชอบอะไรก็สั่งเลย ถ้าไม่พอสามารถสั่งสองที่ก็ได้ อย่าใส่ใจ กับราคาเลย”
คนทั้งสองมองไปที่อู่ลั่วหานอย่างชื่นชม ราวกับมอง ภรรยาท่านประธาน “เป็นคนรวยจริงๆ ด้วย ตุตันมาก เฮอ เฮอ หมอฉู่ อีกหน่อยพวกเราอยู่กับคุณดีกว่า”
ฉู่ลั่วหานยิ้ม “พวกเธอค่อยๆ เลือกนะ ฉันจะไปห้องน้ำ” เดินไปถึงห้องน้ำ จู่ลั่วหานปิดประตูห้องน้ำลงได้ยินเสียง ผู้คนพูดคุยกันอยู่ด้านนอก
“คู่ซีหรานยัยโสเภณีคนนั้น ได้ให้คนช่วยเธอนัดหมอสูติ นรีเวชแล่ะ ผู้หญิงคนนี้เล่นใหญ่เกินไปแล้ว
มั่ง?”
ดูซีหราน? เธอเป็นอะไร?
เงี่ยหูตั้งใจฟังต่อ
“เธอไม่รู้เหรอ? เรื่องนี้ได้ถูกเผยแพร่กระจายไปทั่วในกลุ่ม แล้ว ฉู่ชีหรานใต้นัดเซ็กส์กับใครบางคน เหมือนว่าจะถูกเขา ทำจนท้องโต และคิดจะแอบเอาเด็กออกอย่างลับๆ”
อะไรนะ?! คู่ชีหรานท้องเหรอ? และคิดจะเอาเด็กออก ด้วย?
“โห! พูดจริงพูดเล่นเนี่ย? ปกติเธอเป็นคนหยิ่ง และบ้า คลั่งมาก ยังมีเวลาที่ถูกคนอื่นเล่นด้วยเหรอ โห พี่สาวของ เธอเป็นถึงคุณนายหญิงตระกูลหลงเลยนะ ใครกันที่กล้าเล่น เธอ ไม่โดนหยิกตายในทุกๆ นาทีเหรอ?”
“เฮอเฮอเฮอ พี่สาวของเธอ? การแต่งงานที่ร่ำรวยแบบนี้ เธออย่าได้อย่าเพ้อฝันไปเลย วันนี้ถูกจับขึ้นสวรรค์ พรุ่งนี้ก็ อาจจะถูกเหวี่ยงลงนรก”
“ก็จริงนะ! ฉู่ลั่วหานผู้หญิงคนนั้น แค่ดูก็ไม่เหมือนกับคนที่จะสามารถอยู่ในตระกูลที่ร่ำรวยแบบนั้น ได้นานเลย”
“ใช่ไหมล่ะ! เหมือนมีชีวิตอยู่ในละครแค่สองตอน พวกเรา ก็รอดูความสนุกเถอะ”
คนทั้งสองคุยกัน แล้วเดินออกจากห้องน้ำไป จิตใจของฉู่ลั่ วหานไม่สามารถสงบลงได้เป็นเวลานาน
ฝ่ามือกดอยู่บนอ่างล้างมือ ตัวเองที่อยู่ในกระจก โกรธจน หน้าซีดไปมาก
คู่ซีหรานกำลังตั้งท้อง เธอเองก็ไม่สามารถนั่งอยู่บน ตำแหน่งคุณนายหญิงตระกูลหลงได้อย่างมั่นคง
แค่แอบนั่งฟังคำพูดที่สบประมาทแบบนี้อยู่ในนี้ก็รู้สึกแย่ มากแล้ว แล้วโลกภายนอกจะพูดถึงพวกเธออย่างไรกัน?
ไม่สามารถเก็บความโกรธไว้ได้ ฉู่ลั่วหานกดโทรออกไปที่ เบอร์โทรศัพท์ของฉู่ซีหราน
โทรศัพท์ดังอยู่นานถึงจะมีคนรับสาย
“มีอะไร! ถ้าไม่มีธุระอะไรก็ไม่ต้องโทรมาหาฉัน! คู่ชีหรา
นขี้โมโหมาก
อู่ลั่วหานกดนิ้วลงบนอ่างล้างมืออย่างแรง “เกิดอะไรขึ้น กับเธอกันแน่? เด็กเป็นของใคร?”
จู่ชีหรานตกตะลึง ปฏิเสธอย่างกระอักกระอ่วน “อะไร…เด็กอะไร! ฉันไม่เข้าใจว่าเธอพูดอะไร!”
“ยังจะเสแสร้งอยู่อีกเหรอ? ที่เธอจะเอาเด็กออก เป็นเรื่อง จริงหรือเปล่า?”
ฉู่ชี้หรานนั่งอยู่นอกคลินิกนรีเวชวิทยา มือทั้งสองข้างกำ หมัดแน่นด้วยความตกใจ “เหลวไหล! ฉันจะทำเรื่องแบบ นั้น…ได้นั่งไงกัน!”
คู่ลั่วหานอยากจะบีบคอเธอให้ตายจริงๆ !
“เธอฟังฉันนะ ตอนนี้เธอเป็นถึงผู้บริหารระดับสูงของ บริษัทฉู่ซื่อ ชื่อเสียงของเธอจะเกี่ยวข้องโดยตรงกับชะตา กรรมของ บริษัท อย่าได้คิดสร้างปัญหา!”
“เธอพูดหมดหรือยัง! ถ้าพูดหมดแล้วก็วางซะ! แปลกคน!”
วางสายลงอย่างรวดเร็ว ฉู่ชีหรานลูบหน้าอก และหายใจ อย่างรุนแรง เธอ…เธอรู้ได้ยังไง? เธอไม่เคยบอกเรื่องนี้กับ
ใครเลยนะ!
ไม่มีทาง ไม่มีทาง! เธอคงจะเดามั่วไปเอง!
ไม่เป็นไร มันจะต้องไม่เป็นไร
“คุณคะ เข้าไปเถอะ ถึงคิวคุณแล้ว”
คุณหมอในชุดกาวน์คนหนึ่งเดินเข้ามา จู่ชีหรานตกใจจน
ทำโทรศัพท์ตกพื้น “คะ.ค่ะ”
“คุณแน่ใจเหรอว่าจะไม่เอาแล้ว? เด็กมีพัฒนาการที่ดีมาก
เลย”
“ไม่เอา! ไม่ต้องพูดมาก! เร็วๆ หน่อย!”
