ตอนที่ 142 คู่แข่งก็สามารถร่วมมือกันต่อสู้ด้วยกันได้ “หลงเขียว ตอนนี้เธอตกอยู่ในอันตราย เราจะต้องทำอะไร
สักอย่าง!”
ถังจิ้นเหยียนขับรถเร็วมาก แต่เขาไม่รู้ว่าถึงจะขับรถเร็วดั้ง เครื่องบินแค่ไหน แล้วจะมีประโยชน์อะไร? อีกฝ่ายไม่ได้ให้ เบาะแสใดๆเลย และการค้นหาอย่างคนตาบอดของพวกเขา นั้น ก็เหมือนกับการค้นหาเข็มตัวเล็กๆอยู่ในมหาสมุทร
“ข้ารู้! ข้าต้องค้นเจอแน่!”
สิ่งที่ท่านเซียวต้องการในตอนนี้ไม่ใช่การตั้งคำถาม แต่ เป็นความช่วยเหลือในทางปฏิบัติที่มีประโยชน์ ดังนั้นท่าน เชียวจึงลุกเป็นไฟ
“ข้าก็รู้ว่าต้องตรวจ คุณต้องการจะตรวจอะไร? ข้าช่วย
คุณ!”
คิดว่าคุณถังไม่มีอารมณ์เหรอ? ความโกรธของเขาใน ตอนนี้ก็เพียงพอที่จะจุดไฟครึ่งหนึ่งของเมืองแล้ว ลูกไฟลูก หนึ่งพบกับลูกไฟอีกลูก และตอนนี้พวกเขาทั้งสองมาพบกัน สามารถถล่มเมืองหลวงได้ โดยตรง
“เธอมีนาฬิกาอยู่บนตัว ซึ่งสามารถวางตำแหน่งได้ทั่วโลก แต่ผมไม่ได้บอกเธอว่ามีฟังก์ชันนี้ ผมไม่รู้ว่าเธอจะสามารถ หาเจอหรือไม่”
ท่านเขียวขมวดคิ้วแน่น หากย้อนเวลากลับไปได้ เขาคงจะ ติดตั้งอุปกรณ์ติดตามบนโทรศัพท์ และนาฬิกาในรถของเธอ แน่นอน!
“คุณจะติดตามเธอหรือ? เธอบอกคุณใช่ไหมว่าเธอกำลัง จะจากที่นี่ไป ดังนั้นคุณจึงเริ่มติดตามเธอ?” ปฏิกิริยาแรก ของถังจิ้นเหยียนที่ไม่รู้เรื่องอะไรก็เป็นเช่นนี้
“ถังจิ้นเหยียน ตอนนี้สิ่งสำคัญที่คุณกังวลคืออะไร?”
“ฉันเป็นห่วงเธอ! แต่คุณหลง คุณติดตั้งอุปกรณ์ระบุ ตำแหน่งไว้ที่ตัวภรรยาของคุณ การกระทำเช่นนี้มันโคตรน่า
รังเกียจเลย!”
เหอะ!
“ถังจิ้นเหยียน โลภภรรยาของผม โดยไม่คำนึงถึงฐานะที่เธอแต่งงานแล้ว พฤติกรรมเช่นนี้จะประเสริฐสักแค่ ไหน?”
“H.”
“ถ้าต้องการคิดบัญชีกัน หลังจากที่เธอปลอดภัยแล้ว ระหว่างเราจะต้องมาคิดบัญชีกันให้ดีแน่ๆ! แต่ตอนนี้ คุณ หุบปากไปเลย!”
ถังจิ้นเหยียน “ปัง” ฟาดลงที่พวงมาลัยด้วยหมัด หลังจา กลัวหานปลอดภัยแล้ว เขาต้องพาเธอออกจากประเทศจีน โดยเร็วที่สุดอย่างแน่นอน ตราบใดที่เธออยู่กับหลงเชียว อันตรายก็สามารถเกิดขึ้นกับเธอได้ทุกเมื่อ และเขาจะต้องพา เธอจากไปให้ได้!
จี้ตงหมิงโทรมา “บอส หมายเลขโทรศัพท์สุดท้ายในการ โทรของคุณนายหญิงคือหมายเลขเครือข่าย ไม่สามารถที่จะ ทราบได้ว่าเป็นใคร แต่ตอนนี้กลัวว่าคุณนายหญิงกำลังมี ปัญหาอยู่”
ดวงตาสีดำของท่านเซียวเต็มไปด้วยความโกรธ แทบจะ เป็นเวลาแรกที่นึกถึงโม่หรูเฟย
โม่หรูเฟยเป็นคนที่หนึ่งเลยที่เกลียดลั่วหานมากที่สุด และ จนกระทั่งอยากจะให้เธอตายไปด้วยซ้ำ
หลงเชียวกดหมายเลขของโม่หรูเฟยไป แล้วกริ่งก็ดังขึ้น แต่ไม่มีใครรับสายเลย
เป็นอีกหนึ่งหมายเลขที่ไม่มีใครรับสายเลย! บ้าเอ่ย!
เมื่อรถของหลงเซียวเพิ่งสตาร์ทเครื่อง รถของถังจิ้นเหยีย นก็พุ่งเข้ามา และจอดอยู่ที่ข้างๆรถมายบัดสีขาวของฉู่ลั่วหา น ผลักประตูเปิดออกอย่างแรง ถังจิ้นเหยียนก็ก้าวเดินไปข้าง หน้ารถของหลงเชียวอย่างรวดเร็ว
“ถังจิ้นเหยียน ผมกำลังจะไปสถานที่แห่งหนึ่ง และยังมีอีก สถานที่ที่หนึ่ง คุณไปที่นั่น นี่คือวิธีการติดต่อของแม่เลี้ยงลั่ วาน คุณพยายามตามหาเธอให้เจอ และพยายามหาวิธีบีบ บังคับถามเธอ!”
ฟางหลิงหยู้ ู่ชีหราน โม่หรูเฟย สามคนนี้เป็นผู้ต้องสงสัย ที่สำคัญที่สุด เขารับผิดชอบที่จัดการกับโม่หรูเฟย และส่วน ถังจิ้นเหยียนก็ไปจัดการกับหนอนสองตัวของตระกูลฉ่
ถังจิ้นเหยียนพยักหน้า “โอเค! ปล่อยให้ผมจัดการ หลงเชียวจ้องมองเขาอย่างนกเหยี่ยวอินทรีเป็นเวลาหนึ่งวินาที “คุณไหวไหม?”
น้ำเสียงไม่ได้ดูหมิ่นโดยเจตนา แต่เป็นคำถามที่สงสัย โดยธรรมชาติ ถังจิ้นเหยียนสามารถมองออกใต้อย่าง ง่ายตายว่าเขาเป็นผู้ชายที่ใสชื่อคนหนึ่ง จัดการกับหญิงปาก ร้ายอย่างฟางหลิงหยู เขาจะทำได้จริงหรือ?
ถังจิ้นเหยียนไม่สนใจเขา หยิบนามบัตรของฟางหลิงหยู และเข้าไปในรถของตัวเอง
ปรากฏว่า เขาก็มีอารมณ์เช่นกัน มันเป็นเรื่องดีที่จะมี อารมณ์ ท่านเซียวไม่ชอบลูกพลับอ่อนมากที่สุด
ลูกพลับอ่อนหรืออะไรนั่น เขาไม่มีความสนใจแม้แต่จะ แข่งขันด้วยเลย เพราะถึงจะชนะแล้วมันก็ไม่ได้มีความหมาย อะไรเลย
“ลั่วลั่ว นี่เป็นอาหารมื้อสุดท้ายของพวกเราแล้วใช่หรือ ไม่? ถ้าเป็นมื้อสุดท้าย ฉันจะกินให้เยอะๆ”
ตรงหน้าของฉู่ลั่วหานและลู่ซวงซวงมีคนเอาจานมาวาง สองสามจาน พร้อมกับอาหารที่อยู่ในนั้น รู้สึกเหมือนว่า นักโทษในเรือนจำกินอาหารมื้อสุดท้าย ก่อนที่พวกเขาจะถูกลงโทษประหารชีวิต
คู่ลั่วหานทำปากแบน และหัวเราะ “ทำไมถึงเป็นอาหารมื้อ สุดท้ายที่จะต้องกินเยอะหน่อย? ไม่ใช่เพราะว่าอาหารอร่อย เลยต้องกินเยอะหน่อยเหรอ?”
ดวงตาของลู่ชวงซวงเหลือบไปเห็นชายชุดด่าหกคนที่ พร้อมจะฆ่าพวกเขาในล็อบบี้ของวิลล่า กลัวว่านี้จะเป็น อาหารมื้อสุดท้ายแล้วจริงๆ “ฉันกำลังลดน้ำหนักอยู่ในช่วงนี้ ถ้าฉันกินมากเกินไปฉันจะกลับไปสู่ช่วงก่อนปลดปล่อย ดัง นั้นฉันจะกินให้เยอะขึ้นถ้าเป็นมื้อสุดท้าย ถ้าไม่ใช่ ฉันก็จะ ต้องควบคุม”
คู่ลั่วหานหัวเราะด้วยความโกรธที่ความโง่ของลู่ซวงซวง “รู้สึกกลัวไหม? ซวงซวง”
“ไม่กลัว! สามารถตายพร้อมกับคุณ ฉันไม่กลัว”
ลู่ซวงซวงที่ถูกตีจนฟกซ้ำไปทั้งตัว บีบรอยยิ้มออกมา แต่ เธอยิ้มขึ้นมา บาดแผลบนใบหน้าก็ถูกกระตุก และยิ้มด้วย ความเจ็บปวด
“ซวงซวง ขอบคุณนะ ในชีวิตนี้ได้มีเพื่อนสนิทที่แสนดีอย่างคุณ ถึงฉันจะต้องตายก็รู้สึกคุ้มค่าแล้ว”
หลังจากพูดจบแล้ว จู่ลั่วหานก็ตะโกน “เฉียวซี คุณคิด เสร็จหรือยัง?”
ข้อเลือกที่เสนอแก่เธอไป หวังว่าเธอจะคิดให้ดีว่าควรทำ อย่างไร
เฉียวซีเดินเข้ามาช้าๆ บนใบหน้าของเธอที่เต็มไปด้วยการ แต่งหน้าที่หนักหน่วง หัวเราะอย่างเย่อหยิ่งเพราะความวิตก กังวล “ฉู่ ลั่วหาน คุณตายใจเถอะ ฉันจะไม่มีวันหลงกลของ คุณ ฉันได้ยินมานานแล้วว่าคู่ลั่วหานเป็นอัจฉริยะทางการ แพทย์ และวิธีการเจรจาต่อรองก็ดีมากเช่นกัน แต่ก็น่า เสียดาย ฉ่ลั่วหาน เงื่อนไขของคุณที่เสนอมานั้น ฉันไม่ได้ สนใจเลยสักนิด”
เชี่ย!
“เฉียวซีเจ้าโง่! ถ้าลั่วลั่วกับฉันตายไปแล้ว พวกคุณก็ต้อง ตายด้วยเช่นกัน และถูกหลงเชียวเฉือนเป็นชิ้นๆแล้วเอาให้ สุนัขกิน!”
“พัฟ!”
เฉียวซีตบที่ใบหน้าของลู่ซวงซวง ใบหน้าที่เธอแดงและบวมอยู่แล้ว มองไม่เห็นสีผิวเดิมของเธอ ก็มีรอย แผลเป็นลึกที่เพิ่มขึ้น
“เฉียวซี หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”
คู่สั่วหานกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดใจ ลู่ชวงชวงสาวโง่ คนนี้ ในเวลานี้ จะทำให้เธอโกรธเคืองเพิ่มขึ้นได้อย่างไร?
สู่ซวงซวง “ถุย” กระอักเลือดในปากออกมา “ฮ่าฮ่า เฉียว ซี ลั่วลั่วพูดถูก ไอคิวอย่างคุณ คุณต้องมีคนช่วยแน่ๆถึงจะ กล้าลักพาตัวเรามา ถึงฉันกลายเป็นผีฉันก็จะติดตามคุณอยู่ คอยดูว่าคุณจะตายอยู่ในมือของคนอื่นยังไง! อีโง่”
“พัฟ!”
ถูกตบอีกครั้ง!
มีความรู้สึกเหมือนการสร้างฉากในคืนนั้นขึ้นมาไหม่อีก
ครั้ง
ลู่ซวงซวงหัวเราะเบาๆ “เฉียวซี คุณสามารถตบตีฉันได้ แต่ถึงคุณจะตบตีฉันจนตายก็ไม่สามารถช่วยเหลือไอคิวของ คุณเพิ่มขึ้นได้!”
“พัฟ!”
เฉียวซียกมือตบเธออีกครั้ง ตบจนโลกตรงหน้าดวงตาของลู่ชวงชวงเริ่มหมุนเวียน ค่อยๆสูญเสียโฟกัสไป เธอพยายามส่ายหัวอย่างแรง และพบว่าโลกกำลังหมุนเวียน อยู่
“พอแล้ว! เฉียวซีหยุดนะ! ฟังนะ ไม่ว่าจะเป็นคุณหรือคน ข้างหลังคุณ สิ่งที่พวกคุณต้องการคือชีวิตของฉันฉู่ลั่วหาน และชวงชวงเป็นเพียงเหยื่อล่อของพวกคุณเท่านั้น ปล่อยเธอ ไป ชีวิตของฉันให้คุณ!”
“อย่าฝันหวานไปเลยฉู่ลั่วหาน พวกคุณทั้งสองก็ต้องตาย! อีกอย่าง พวกคุณมีเวลาเพียงไม่ถึงชั่วโมงแล้ว อย่าเล่นกล
หลังจากที่เฉียวซีพูดจบ เธอก็เดินออกจากวิลล่าด้วยฝ่ามือ ที่สั่นเทา และกดหมายเลขโทรออก
“ฉันได้พาตัวคนมาตามแผนที่วางไว้แล้ว พวกเขาจะเป็น ศพในอีกหนึ่งชั่วโมง สิ่งที่คุณสัญญากับฉันไว้ ถ้าหากคุณทำ ไม่ได้ ฉันก็จะเปิดโปงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ออกมาให้หมด”
“เฉียวซี คุณเป็นคนร้องขอให้ฉันช่วยคุณระบายเองนะ แต่ เติมทีฉันไม่ได้ตั้งใจจะให้พวกเธอตายเลย”
“ข้อเสนอของฉัน คุณก็ฟังแล้วไม่ใช่หรือ? ตอนนี้คุณกับ ฉันเป็นตั๊กแตนที่อยู่บนเชือกเส้นเดียวกัน!”
“คุณเฉียว คุณกลัวอะไร? ฉันจะหลอกคุณได้อย่างไร? เมื่อ พวกเขาตาย ฉันก็จะส่งคุณไปต่างประเทศ เมื่อคุณกลับมา คุณก็จะเป็นดาราภาพยนตร์ต่างประเทศที่ร้อนแรง”
“โอเค! คุณรอฟังข่าวดีเถอะ”
ลู่ชวงซวงตะโกนด่าว่า “เชี่ย เฉียวซีไอ้บ้ากำลังหล้อเล่น กับพวกเราอยู่ใช่มั้ย? ให้พวกเรากินข้าว โดยไม่ปล่อยมือ ของพวกเราเลย! ในสมองมีแต่ขี้ใช่ไหม?”
คำด่าพึ่งจบลง ชายในชุดดำสองคนก็เดินเข้ามา และเห็น ว่ามือของพวกเขาถูกคลายอยู่ด้านหลัง “เสียงถูกใส่ กุญแจมือ” อย่าพูดมาก! กินเร็วๆ!”
“แม่งเอ๋ย ผู้ลักพาตัวในสมัยนี้ก็พลิกฟ้าดินแล้วเช่นกัน จริงๆ พวกเขายังจะให้ตั๋วเนื้อได้กินข้าวอีกด้วยเหรอ? ลั่วลั่ว คนพวกนี้สมองถูกประตูหนีบไปใช่หรือไม่?”
จู่ลั่วหานยิ้ม เธอไม่ได้พูดอะไรเลย แต่สามารถจินตนาการได้ว่า คนที่จะฆ่าพวกเขานั้น รู้สึกกลัว มากจริงๆ
แต่ก็สามารถแน่ใจได้ว่า ฆาตกรตัวจริงนั้น ก็คือหนึ่งใน คนที่เธอสงสัยอยู่
สู่ซวงซวงเขย่ากุญแจมือ “ลั่วลั่ว ถ้าเราตายไป เราจะต้อง พบกันอีกในชาติหน้า ในชาติหน้า ฉันจะเป็นผู้ชายคนหนึ่ง และคุณยังคงเป็นผู้หญิงเหมือนเดิม แล้วเราก็จะคบกัน”
“เจ้าโง่ ฉันจะเป็นผู้ชายในชาติหน้า และฉันจะปกป้องคุณ เอง ในชาตินี้…ฉันขอโทษ ที่โชคร้ายจริงๆ ที่ได้รู้จักกับ ฉัน”
ลู่ซวงซวงเช็ดน้ำตาของตัวเองตามอำเภอใจ แล้ว พยายามบีบรอยยิ้มออกมา “ไม่ ฉันรู้สึกมีความสุขมาก! ดัง นั้นฉันหวังว่าจะได้พบกับคุณอีกในชาติหน้า”
ชาติหน้าเหรอ?
คู่ลั่วหานมองไปที่นาฬิกาบนข้อมือ หลงเชียวเป็นคนที่ไม่ เชื่อเรื่องของชาติหน้า เขาต้องการแค่ชาตินี้
จ้องมองไปที่นาฬิกา สิ่งที่หลงเขียวพูดนั้นสดใสเต็มตาไปหมด นับทุกนาที และทุกวินาที…249.
ยังไงก็กำลังจะตายแล้ว ไขลานนาฬิกา และยังจะเดินไต้ อีกหลายๆรอบเมื่ออยู่ในหลุมศพ
คู่ลั่วหานไม่สามารถควบคุมน้ำตาในดวงตาของเธอได้ และหล่นลงที่หลังมือของเธอ เธอหมุนนาฬิกาไปเรื่อยๆ ทีละ รอบ
เมื่อลู่ซวงซวงเห็นเธอร้องให้ ตัวเองก็ร้องให้อย่างดุเดือด ขึ้น “ลั่วลั่ว ถ้าชาติหน้ามีจริง แต่งงานกับผู้ชายอย่างถังจิ้นเห ยียนเถอะ? มีชีวิตที่ดี ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข อย่าได้พบกับหลง เชียวอีกเลย”
ฉู่ลั่วหานเช็ดน้ำตา และเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาของเธอ “ใน ชาติหน้า ถ้าคุณพบกับฉันแล้วค่อยบอกฉันด้วยตัวเอง”
หลงเชียวจอดรถ ฝ่าการกีดขวางของเจ้าหน้าที่รักษา ความปลอดภัยของตระกูลโม่ และบุกเข้าไปในบ้านพักของ ตระกูล โม่
“คุณหลง คุณหนูโตไม่ได้อยู่บ้านจริงๆ และเราก็ไม่ทราบ ว่าเธอไปไหนเหมือนกัน”
ขาของพ่อบ้านอ่อนตัวลงเมื่อดวงตาของหลงเชียวเป็น ประกาย จากนั้นเขาก็คว้าเน็คไทของพ่อบ้าน และเกือบจะ เอาคนนั้นขึ้นจากพื้น “แล้วโม่หรูเฟยล่ะ? ว่ามา!”
พ่อบ้านสะดุ้ง “เราไม่ทราบจริงๆ .. โทรศัพท์มือถือ ของคุณหนูโดยังอยู่ที่บ้าน แต่ไม่เห็นคนตั้งแต่ตอนเช้า แล้ว. ผมไม่รู้จริงๆ”
หายตัวไปงั้นเหรอ?
โทรศัพท์มือถือของ โม่หรูเฟยวางอยู่บนโต๊ะในห้องนั่งเล่น
และเขาก็พูดจริง
ในเวลานี้ โทรศัพท์มือถือของหลงเชียวก็ดังขึ้นทันที!
ทันใดนั้นการแสดงออกของท่านเชียวก็กระชับขึ้นอย่าง
เคร่งขรึม!
เสียงนี้ คือเสียงระบบบอกตำแหน่งของนาฬิกาเริ่มต้น ขึ้น! ลั่วหานเปิดใช้งานอุปกรณ์ระบุตำแหน่ง!
หลงเชียวนั่งกลับเข้าในรถ สิบนิ้วของเขาดำเนินการบน หน้าจอโทรศัพท์มือถืออย่างรวดเร็ว แสงไฟกะพริบเป็นสีแดง ตำแหน่งที่ลั่วหานอยู่ใน ตอนนี้ คือในเขตชานเมืองของเมืองหลวง
โทรศัพท์ของถังจิ้นเหยียนโทรเข้ามาพอดีอย่างไม่ช้าไม่ เร็ว “หลงเชียว ฟางหลิงหยู่แม่ลูกสาวไม่รู้เรื่อง ดูเหมือนว่า พวกเขาไม่ได้โกหก”
“ผมรู้ตำแหน่งของเธอแล้ว กำลังจะเริ่มออกเดินทาง!”
รถทั้งสองคันออกเดินทางพร้อมกันจากทิศทางที่ต่างกัน และทั้งสองขึ้นสะพานยกระดับเกือบจะในเวลาเดียวกัน และ พวกเขาก็โทรไปที่สถานีตำรวจในเวลาเดียวกัน
และเกือบจะเวลาเดียวกัน ในขณะที่บีบพวงมาลัยแน่น และพิมพำกับตัวเองต่อถนนข้างหน้าที่ว่างเปล่า
“ลั่วหาน คุณไม่ต้องกลัวนะ ผมมาแล้ว”
“คุณหนูโต รถของหลงเชียวกำลังจะไปที่วิลล่า! ว่าเขาจะพบอะไรบางอย่าง” ดูเหมือน
แก้วกาแฟในมือของโม่หรูเฟยตกแตกเป็นชิ้นๆ
“คุณพูดอะไรนะ! เขาจะรู้ได้อย่างไร? เราไม่ได้ทิ้งร่องรอย ใดๆไว้เลย เขาไม่สามารถรู้ได้!”
“นอกจากหลงเชียวแล้ว ยังมีรถเบนซ์สีดำดันหนึ่ง ตำรวจ ก็ตามมาแล้ว ตอนนี้จะทำอย่างไรดี? ถ้าหากฆ่าพวกเขา เมื่อ หลงเชียวรู้..อีกอย่าง หลงเชียวไปที่บ้านตระกูลโม่เมื่อกี้ นี้ เขาอาจจะเดาอะไรบางอย่างใต้”
โม่หรูเฟยลุกขึ้นยืนทันที “จากที่นี่ไปที่วิลล่าใช้เวลานาน เท่าไหร่?”
“เร็วมาก ประมาณห้านาที”
“ส่งฉันไปที่นั่น! ตอนนี้! เดี๋ยวนี้!”
