ตอนที่ 157 ค่ำข่มขู่สุดท้ายที่มาจากหลงถึง
คนโง่! เธอก็คือคนโง่คนหนึ่ง เวลาไหนแล้วยังมาถาม ความเป็นความตายของหลงเชียว!
“สถานการณ์ของคุณในตอนนี้อันตรายมาก คุณรู้หรือ เปล่า? พูดผิดประโยคเดียวก็มีโอกาสถูกตัดสินจำคุกใน ความผิดโทษฐานตั้งใจทำร้ายคน คุณเข้าใจไหม?”
ถังจิ้นเหยียนถูกเธอทำให้โมโหจนน้ำเสียงแข็งที่อไปหมด ตอนนี้เขาแทบอยากจะจับเธอออกไปจากที่นี้จริงๆ ให้เธอ ได้สติขึ้นมา!
ลั่วหานกลับไม่สนใจเขา “บาดแผลที่หัวใจของหลงเชียว รุนแรงมาก คราวนั้นฉันมองเห็นอย่างชัดเจน ตอนนี้เขาเป็น ยังไงบ้างคะ? ฉันถามคุณ เขาฟื้นตัวได้เป็นยังไงบ้าง? พันขีด อันตรายแล้วหรือยัง?”
เธอกลัวเขาผ่านห้องICUออกมาไม่ได้
ถังจิ้นเหยียนไม่มีวิธีที่จะเปลี่ยนเธอได้ได้แต่พยักหน้า อย่างสิ้นหวัง “เขาไม่เป็นอะไรแล้ว ฟื้นตัวได้ดีมาก คุณวางใจon เช่นนี้ เลอวางใจแล้วจริงๆ
ตัวเองจะเผชิญหน้ากับโชคชะตาที่เป็นยังไง ก็ช่างมันแล้ว
ถามเรื่องของหลงเชียวเสร็จจู่ลั่วหานถึงได้คิดถึงตัวเอง คราวนี้ถึงได้หัวเราะออกมาที่หนึ่งอย่างกะทันหัน ก่อนหน้าที่ จะตาย ยังได้เดินเล่นอยู่ในคุก ประสบการณ์ชีวิตเฟื่องฟูมาก ยิ่งขึ้นกว่าเดิม”
ยัยคนโง่!
ถังจิ้นเหยียนแทบอยากจะชี้นิ้วออกมาสั่งสอนเธอ ตัวเอง ร้อนรนจะตายอยู่แล้ว เธอกลับมีอารมณ์มาล้อเล่นอยู่ที่นี่ ตระหนักรู้ชีวิตขึ้นมาอย่างกะทันหัน “ฉู่ลั่วหาน นับจากนี้ เป็นต้นไป จำไว้ คุณไม่ได้ตั้งใจทำร้ายโม่หรูเฟย คือเธอเอง ที่ไม่ระวังล้มลงไป คุณไม่ยอมรับความผิด ก็ไม่มีใครทำอะไร คุณได้”
“ถังขึ้นเหยียน”
“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ต่อให้เหลือเวลาเพียงแค่วันเดียว
ก็อย่าใช้ชีวิตอยู่ที่นี่คุณต้องใช้ช่วงเวลาสุดท้ายทำเรื่องที่มีความหมายมากกว่านี้ คุณต้องเห็นหิวทัศน์ที่มากยิ่งขึ้น พบคนที่คุณอยากจะพบ ไม่ใช่มาฆ่าเวลาอยู่ที่นี1 เข้าใจไหม! ”
ถังจิ้นเหยียนที่แทบจะสุภาพอ่อนโยนมาโดยตลอดตอนที่ โมโหนั้นช่างมีพลังความน่าเกรงขามจริงๆ คู่ลั่วหานตกตะลึง ไปชั่วขณะ ละทิ้งความแข็งกร้าวยอมเชื่อฟังขึ้นมาเช่นนี้
“ทนายจะยื่นคำร้องในสถานะไร้ความผิดให้กับคุณ ผมก็ จะช่วยชีวิตคุณออกมาภายในระยะเวลาที่สั้นที่สุด รอคุณ ออกมา ผมก็จะพาคุณไปจากที่นี่ ดีไหม?”
คู่ลั่วหานแทบจะทำให้ตัวเองพังพินาศอยู่แล้ว แต่ความ พยายามของถังจิ้นเหยียนทำให้เธอตระหนักขึ้นมาอย่าง กะทันหันได้ว่า หากเธอยังจะพยายามที่จะเสื่อมลงไปอย่าง เอาเป็นเอาตาย แม้แต่ความห่วงใยของเขาก็ยังทำให้ผิด หวัง
เธอจึงพยักหน้า ราวกับจะอยู่รอดต่อไปเพื่อคนคนนึงยังไง อย่างงั้น “ค่ะ”
“คุณคือฉู่ สั่วหาน ไม่ว่าคุณจะปฏิบัติต่อตัวเองยังไง แต่ผม ไม่อนุญาตให้ใครหน้าไหนมาทำให้ชื่อทองคูณเสื่อมเสีย คุณต้อเซ็นเที่ ทกาด
สีต่สุดท้ายานเรียนอยู่ที่ข้างหูของเธอตลอด เสียเจ็ด เดือนดังในย่างยาวนาน ดังนั้น ในต์ ให้ย พใยายเที่ยง ซองจู่ล้วพาน กลับไม่ได้ยอมรับความผิด
“คิดไม่ถึงว่าเธอจะไม่ยอมรับความผิด? เศษ ล้วศานนี้ ผู้หญิงสารเลวคนนี้ ความตายมาถึงตัวแล้วคิดไม่ถึงว่ายังจะ ปากแข็ง !
“น้ารอง ใจเย็นก่อนค่ะ มันยอมรับหรือไม่ยอมรับไม่สำคัญ ต่อให้ตำรวจตัดสินชี้ขาดว่ามันไร้ความผิด ต่างก็ไม่สำคัญ ขอเพียงแค่คนของตระกูลหลงตัดสินชี้ขาดแล้วว่ามันคือ ฆาตกร มันก็คือฆาตกร
คำพูดเดียวทำให้คนตื่นขึ้นมาจากความฝัน ฟูเหวินฟาง พยักหน้า “ใช่แล้ว ถึงฉู่ลั่วหานได้รับโทษตามกฎหมายจะดี กว่าก็ตาม แต่ต่อให้มันไม่ได้รับโทษตามกฎหมาย ที่บ้าน ตระกูลหลง มันก็คือโทษประหาร! “
ไม่หรูเฟยมองไปรอบๆห้องผู้ป่วย เอ่ยขึ้นอย่างอ่อนแอให้ เรี่ยวแรง แม่คะ พวกคุณแม่ออกไปก่อน หนูมีเรื่องจะพูดกับพี่”
โม่ล่างตุนเอ่ย “มีเรื่องอะไรพ่อทำแทนลูก ลูกอย่าเปลือง ความคิดเลย”
“มีเรื่องอะไรจะไปรบกวนคุณพ่อหมดได้ยังไงกันคะ
ในห้องผู้ป่วยเหลือเพียงแค่คนสองคน เกาหยิ่งจือเอ่ย “หนามยอกอกของเธอได้ใส่กุญแจมือเข้าคุกไปแล้ว ยังมี อะไรอยากจะทำอีก เธอพูดมาสิ”
โม่หรูเฟยหัวเราะร่าไม่กี่ที นิ้วมือที่เรียวงามจับท้องเอาไว้ จากนั้นลูบที่บนท้องน้อยของตัวเองหยุดลงครู่หนึ่ง “คิดไม่ ถึงว่า ผลกระทบของเด็กคนนี้จะยิ่งใหญ่ขนาดนี้ เมื่อก่อนฉัน พยายามอย่างเต็มที่จะทำให้ฉู่ลั่วหานล้มลงต่างก็ไม่สำเร็จ พอเขาตาย คู่ลั่วหานก็ล้มทันที”
ฝ่ามือของเกาหยิ่งจือปิดปากของโม่หรูเฟยภายในทันที “เธอบ้าไปแล้ว? เวลาแบบนี้พูดอะไร? เธอจำไว้ ที่เธอตั้งท้อง คือลูกของหลงเชียว เด็กคนนี้ก็เป็นได้แต่ของหลงเชียว ตอน นี้เด็กไม่อยู่แล้ว เธอจะต้องโศกเศร้าเสี่ยใจกว่าใครๆเธอต้องใจสลาย สิ้นหวัง จำไว้ ”
ถึงมือของเธอออก โม่หรูเฟยหัวเราะเยาะ “พี่คะ พี่ตื่น ตระหนกอะไร? ที่นี่ก็ไม่ได้มีคนอื่นสักหน่อย ตระกูลหลงดอน นี้วุ่นวายกันไปหมด ยังจะมีเวลามาสนใจที่นี่หรอ? เด็กไม่อยู่ แล้ว ในที่สุดฉันก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกได้สักที หากถูก พวกเขาพบว่าเด็กคนนี้ไม่ใช่ของตระกูลหลง คนที่เดินเข้า ตารางในวันนี้ เกรงว่าจะเป็นฉันแทน”
เกาหยิ่งจือเบิกตาโพลงขึ้นอย่างตื่นตัว “เธอยังพูด! หน้าต่างมีหู”
“ค่ะๆๆ ไม่พูดแล้ว เชื่อฟังพี่”
“ตอนนี้เธอบ่ารุงรักษาร่างกายให้ดีๆ อนาคตต่อไป แต่งงานกับหลงเชียวถึงจะสามารถท้องลูกของเขาได้จริงๆ นั่งอยู่บนบัลลังก์คุณหญิงแห่งบ้านตระกูลหลงได้อย่าง มั่นคง”
ในเวลานี้ นักข่าวจำนวนมากรวมตัวกันอยู่นอกประตูโรง พยาบาลได้ยินข่าวการแท้งของโม่หรูเฟย นักข่าวทั้งหลาย ราวกับปลาฉลามที่ได้กลิ่นคาวเลือด ทั้งหมดรวมตัวเข้ามา ล้อมหน้าประตูใหญ่ของโรงพยาบาลและทางเข้าลานจอดรถ ได้ดินจนน้ำไม่อาจจะไหลผ่าน ไม่ว่าจะเห็นหมอพยาบาลหรือ บอดี้การ์ดคนรับใช้ของตระกูลโม่ตระกูลหลง ก็แทบอยากจะ ฉีกปากของฝ่ายตรงข้ามล้วงเอาความจริงออกมา
แต่ตระกูล โม่กับตระกูลหลงเป็นสถานะระดับไหน มีหรือจะ ยอมให้ข่าวฉาวแบบนี้เผยแพร่ออกไป?
ทั้งข่าวที่ใจกล้าทั้งหลายก็คาดเดาด้วยตัวเองจนเกินความ พอดี “ตามข่าวลือที่ได้ยินมา โม่หรูเฟยกับคู่ลั่วหานเกิด ความขัดแย้ง ภายใต้ความโกรธของฉู่ลั่วหานใจร้ายผลักไม่ หรูเฟยตกบันได ทำให้เธอแท้ง.”
“โม่หรูเฟยคู่ลั่วหานความขัดแย้งยกระดับ ยั่วยุให้เกิดคดี
ฆาตกรรม”
“จากความอับอายกลายเป็นความโกรธทำทุกวิถีทางเพื่อ ให้บรรลุผล ฉู่ลั่วหานเพราะรักจนเกิดความแค้นปรารถนาฆ่า คนปิดปาก”
คำศัพท์ไม่น่าฟังที่โผล่ออกมาอย่างไม่ขาดสายแพร่สะพัด ความคิดเห็นของสังคมรอบใหม่ออกมาอย่างบ้าคลั่ง คน ของทั้ง โรงพยาบาลต่างก็ตกเข้าไปในสงครามทางปาก ฝ่าย ที่สนับสนุนจู่ลั่วหานพยายามต่อสู้ด้วยเหตุผล แฟนคลับของ โม่หรูเฟยถกเถียงค่าทออย่างใจกล้า ไม่ช้าท่าวก็กระจายไปถึง แผนกพักฟื้น
เกรงว่านอกจากหลงเชียวแล้ว คนอื่นๆต่างก็ถูกม้วนเข้าสู่ สงครามทางปากไปหมดแล้ว
สู่ชงงชวงรู้ข่าวค่อนข้างข้า ถูกพ่อแม่ห้ามใช้โทรศัพท์มือ ถือห้ามดูโทรทัศน์มาโดยตลอด ลู่ชวงซวงรู้ข่าวก็ได้เป็นตอน ค่ำของวันแล้ว
“WTF! นางฟ้าของฉันไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้เป็นอัน ขาด! พ่อคะ แม่คะ หนูต้องช่วยชีวิตเธอ! ลั่วสั่วตอนนี้กอง กำลังไม่เพียงพอ หลงเชียวดันเกิดเรื่องขึ้นอีก นอกจากหนู ไม่มีใครช่วยเธอแล้ว! ”
สู่ชวงชวงตึงปลายเข็มออกก็จะกระโดดลงจากเตียงไป ช่วยชีวิตคน ถูกลู่เฉิงหลินกตเอาไว้ล็อกไว้บนเตียง “แกนอน ให้ฉันดีๆ ! เรื่องใหญ่เท่าฟ้าก็สำคัญไม่เท่าสุขภาพของแก ู่ ลั่วหานคือคุณหญิงของตระกูลหลง คนที่ฟ้องเธอคือตระกูล ไม่ แกจะสามารถช่วยอะไรได้? เพิ่มความวุ่นวายให้มาก ขึ้น! ”
“เพิ่มความวุ่นวายหนูก็จะต้องไป! ข้างกายของลั่วลั่วไม่มี ญาติมิตร สวะตระกูลจู่สองคนนั้นอยากจะให้เธอตายใจจะขาด เธอมีหนูเป็นเพื่อนเพียงแค่ คนเดียว หากหนูไม่ไป เธอแย่แน่ๆ”
แม่ลู่ถึงมือของลูกสาวเอาไว้ให้คำชี้แนะอย่างจริงใจ ชวง ชวง เรื่องแบบนี้พวกเราบ้านเล็กบ้านน้อยแทรกมือเข้าไปไม่ ได้ ลูกรู้ว่าตระกูลหลงและตระกูลโม่คือสถานะอะไรหรือ เปล่า? ประโยคเดียวก็สามารถตัดสินความเป็นความตาย ของตระกูลลู่ได้”
ลู่ซวงซวงยืนกรานไม่ยอม “พ่อแม่คะ ลั่วลั่วคือพี่น้องที่ดี ที่สุดของหนูหนูไม่อาจนั่งดูอยู่เฉยๆไม่สนใจได้!
ในขณะเดียวกัน บริษัทMBK
ปิดบังหลงเชียว ตงหมิงปลุกระดมฝ่ายประชาสัมพันธ์ ของบริษัทหยุดยั้งการเผยแพร่ของข่าว เจรจาต่อรอง โดยตรงกับสื่อใหญ่ต่างๆ ออกคำสั่งเอาข่าวลงภายในระยะ เวลาที่สั้นที่สุด
ตระกูลหลงคือเนื้อชิ้นใหญ่ แบ่งมาได้สักชิ้นก็พอให้สื่อ และบริษัทอินเตอร์เน็ตอิ่มท้องกันไปหนึ่งมื้อ แต่ก็ไม่มีใคร กล้าประลองผมืออย่างจริงๆจังๆกับMBK หลังจากที่ข่าวเผยแพร่ออกไป อย่างบ้าคลั่งสองสามชั่วโมงก็ถูกเอาลงทั้งหมด
มั่นใจว่าแถบการค้นหาต้นคีย์เวิร์ดที่เกี่ยวกับฉู่สั่วหานกับ โม่หรูเฟยใดๆไม่เจอแล้ว จี้ตงหมิงถึงได้ไปที่โรงพยาบาล อย่างกระสับกระส่ายร้อนรน
เป็นอย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ งานเก็บความลับในการปิด ข่าวที่ห้องผู้ป่วยพิเศษทำได้อย่างดีมาก หลงเซียวยังไม่รู้ เรื่องเลยแม้แต่น้อย
“ลั่วหานล่ะ? เธออยู่ที่ไหน?”
เป็นไปตามความคาดหมาย เขาเอ่ยปากก็ถามถึงฉู่ลั่วหา
น
“คุณหญิงตากฝน เป็นไข้ ยังคงกำลังพักผ่อนอยู่ครับ รอ หลังจากที่เธอหายดีก็จะมาพบคุณทันที บอสวางใจ คุณหญิง ไม่มีเรื่องร้ายแรงอะไร”
ดวงตาที่ล้ำลึกจนมองไม่เห็นพื้นของหลงเชียวหรี่ลงเล็ก น้อย ความเยือกเย็นใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ราวกับรังสี อินฟราเรดระยะไกลต้องการมองทะลุใจของคนยังไงอย่างงั้น “อาหมิง คุณรู้ว่าโกหกผมผลลัพธ์ที่ตามมาในภายหลังคืออะไร”
งดงหมิงคอตก “ผมไม่กล้าโกหก บอส คุณหญิงว่างกายไม่ ค่อยสบายจริงๆ กลัวคุณเห็นเข้าจะเสียใจ”
หรงจื่อในเวลานี้ก็เข้ามา กลัวพี่ใหญ่ชักใช้ขึ้นมาลูกน้อง ตอบกลับไม่สะดวก หลงจื่อเข้าประตูมาก็หัวเราะก่อกวน “พี่ ใหญ่ พี่นี่ช่างลำเอียงจริงๆเลยใช่หรือเปล่า? ตั้งแต่เช้าจนค่ำ คิดถึงพี่สะใภ้ใหญ่เพียงแค่คนเดียว พวกเราที่ทั้งเหนื่อยทั้ง ลำบากอยู่เป็นเพื่อนพี่ เข้าไปในธรรมจักษุของพี่ไม่ได้เลย!
หลงเชียวถอนหายใจออกมาเบาๆ สีหน้ายังคงไม่ดีนัก ดีที่ การหายใจกับชีพจรการเต้นของหัวใจต่างก็เป็นปกติแล้ว กำลังกายก็กำลังฟื้นตัว ดังนั้นถึงได้มีอารมณ์เถียงกับหลงจื้อ “เสี่ยวจื่อ แกไม่ได้ไปมหาวิทยาลัย โรงเรียนมากี่วันแล้ว? นี่ คือสภาพของการเป็นนักเรียน/นักศึกษา?”
หลงจื้อถูกจับจุดอ่อน พูดล้อเล่นข่าขันขึ้นมา “เข้าเรียน เสริมวันหลังได้ แต่สุขภาพของพี่ใหญ่หนักยิ่งกว่าภูเขาไท่ ซาน จำเป็นจะต้องดูให้ดีๆ หากดูแลไม่ดี หันหลังกลับพี่ สะใภ้ใหญ่ตำหนิขึ้นมาจะต้องเคาะกะโหลกผมแตกอย่างแน่นอน
“เอาโทรศัพท์มือถือ ให้ฉัน”
พอหลงเชียวพูดว่าจะเอาโทรศัพท์มือถือ บรรยากาศ ภายในห้องก็ดึงเครียดขึ้นมาอย่างกะทันหัน
หลงซื้อกับจี้ตงหมิงส่งสายตาหากันแวบหนึ่ง ผู้ที่อยู่ด้าน หลังผงกศีรษะ หลงจื่อถึงกล้าเอาโทรศัพท์มือถือให้กับเขา ลูบสันจมูกหัวเราะเยาะเขาอย่างไม่จริงจังว่า “พี่ใหญ่ก็เป็น สังคมก้มหน้าเหมือนกัน จังๆ”
หน้าจอโทรศัพท์มือถือสะอาดมาก ไม่มีข่าวคราวใดๆที่มา จากฉู่ ลั่วหาน
สำหรับท่านเซียวแล้ว ไม่มีข่าวของคู่ลั่วหาน ข้อความสาย เรียกเข้าอีกมากแค่ไหนต่างก็เป็นความว่างเปล่า แต่ โทรศัพท์มือถือโทรกลับไป ทางนั้นกลับแจ้งเตือนขึ้นมาว่าไม่ สามารถรับสายใต้ ทำอะไรอยู่กันแน่นะ?
วันถัดมา ทัณฑสถาน
“คู่ลั่วหาน มีคนมาพบคุณ”
จู่สั่วหานที่ถูกกักขังมาหนึ่งคืนขดตัวอยู่ด้านในห้ยงที่เล็ก และแคบ ลืมตาขึ้นมา ปรับตัวไม่ทันกับแสงจ้าที่ย้อนเข้ามา จนต้องยื่นมือขึ้นบัง ปากสั้นขึ้นมาเล็กน้อย “พ่อ?”
หลงถึงตอบรับค่าหนึ่งอย่างรังเกียจ ผู้หญิงคนนี้ ให้มอง นานขึ้นแม้แต่แวบเดียวเขาก็ไม่ยินยอม
หลังจากนั้นไม่กี่นาที
“พ่อคะ หนูไม่เข้าใจความหมายของพ่อ”
“ฉันคิดว่าฉันไม่จำเป็นต้องพูดละเอียดมากไปกว่านี้อีก ผลตรวจร่างกายฉบับนี้ เธอคงไม่รู้สึกแปลกหน้ากระมัง?”
ฉู่ลั่วหานตกตะลึงไปชั่วขณะ “ทำไมพ่อถึงได้…”
“นี้ไม่สำคัญ ฉู่ ลั่วหาน ตระกูลหลงไม่มีทางอนุญาตให้มี ข่าวฉาวอย่างโรคเอดส์แบบนี้ปรากฏออกมา ถึงแม้เธอจะอยู่ ในคุก ข่าวแบบนี้ก็จะแพร่กระจายจนทั่วบ้านทั่วเมืองไปหมด ดังนั้น ”
พูดมาถึงตรงนี้ หลงถึงดึงเอาเอกสารฉบับหนึ่งออกมา กระดาษสีขาวอักษรสีดำ ทุกตัวอักษรสวยงามเป็น อย่างยิ่ง
คู่ลั่วหานดูเอกสารจบ เยือกเย็นไปทั่วทั้งร่างกาย ลำตัว แข็งที่อ “พ่อจะเนรเทศหนู?”
หลงถึงคนที่สถานะแบบนี้ สมคบคิดกับเจ้าหน้าที่เป็นเรื่อง ปกติ อยากใช้วิธีการเล็กน้อยให้คนคนนึงหายไปตลอดกาล ก็ไม่ยาก แต่จู่ลั่วหานคิดไม่ถึงว่า เขาจะใช้วิธีการแบบนี้กับ ลูกสะใภ้ของตัวเอง!
เขาจะเนรเทศสู่รั่วหานออกนอกประเทศ อีกทั้งไม่อาจย้อน กลับประเทศจีนได้ตลอดกาล!
ฉู่ลั่วหานกำหมัดแน่น เส้นเลือดฝอยที่อยู่บนใบหน้าเห็น เป็นเส้นๆอย่างชัดเจน “พ่อคะ ทำไมถึงได้เกลียดหนูขนาด นิ้ว”
หลงถึงที่ทั้งตัวสวมชุดสูทงานฝีมือจากประเทศอิตาลีนั่งอยู่ ที่ห้องไต่สวนอย่างสูงศักดิ์ แสงที่หม่นหมองไม่ได้ส่งผลกระ ทบต่อความดูแพงของเขาเลยแม้แต่น้อย ใบหน้าที่บำรุง รักษาดีถึงขั้นสุด บุคลิกประธานคณะกรรมการที่ไม่โมโหก็ยัง ดูน่าเกรงขาม แล้วก็อำนาจที่ผู้ปกครองที่ร่ำรวยมีโดยเฉพาะ
กับความน่าสังเวชของฉู่ลั่วหาน แตกต่างราวกับเป็นคนละ โลก “ตระกูลภู่ตระกูลแบบนี้ เติมทีก็ไม่คู่ควรที่จะเป็นทอง แผ่นเดียวกับตระกูลหลง แมลงที่ปืนขึ้นมาจากชั้นล่างคิดไม่ ถึงว่าจะคิดฝันไต่ขึ้นมาถึงตระกูลหลง ความฝันฉากนี้ตั้งแต่ เริ่มแรกก็ผิดแล้ว คุณจู่ พื้นที่ทางสังคมแบ่งออกเป็นระดับชั้น ต่างๆมากมาย ก็ต้องตักเตือนคนบางกลุ่ม ประพฤติตัวอยู่ใน ขอบเขตหน่อย อย่าเกินกฎจารีตประเพณี ไม่เช่นนั้นก็ต้องมี คนมาทำให้กลับคืนสู่ปกติเป็นธรรมดา”
