ตอนที่ 150 ท่านเซียวประสบอุบัติเหตุ บาดเจ็บที่หัวใจ
“ตอนนี้เราจะรบกวนแจ้งข่าวด่วนฉุกเฉิน รถโรลส์รอยซ์สีดำ บังคับขับรถบนถนนที่มีน้ำขังอย่างหนัก ทำให้ตัวรถไถล และ รถพุ่งไปชนต้นไม้ข้างทาง.”
“หลังได้รับการตรวจสอบและยืนยันแล้วว่า เจ้าของรถโรล ส์รอยซ์คือคุณหลงเชียวท่านประธานของบริษัท MBK กรู๊ป คุณหลงเชียวถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลกลางโดยรถพยาบาล
ยังไม่ทราบสถานการณ์เฉพาะชั่วคราว”
หลงเชียวประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์!
ฟางหลิงหยู้และฉู่ชีหรานที่เห็นข่าวเมื่อตอนดึกก็ตกใจ
มาก!
“แม่ คุณว่าตระกูลหลงกำลังจะล่มจมแล้วหรือไม่ เมื่อวาน นี้คู่ลั่วหานยัยตัวแสบคนนั้นและโม่หรูเฟยถูกลักพาตัวไป ทั้งหมด แม้ว่าพวกเขาจะไม่ตาย แต่ได้ยินมาว่าบาดเจ็บหนัก มาก ตอนนี้หลงเชียวก็ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์อีก ตระกูลหลงกำลังจะสิ้นลงแล้ว!”
ฟางหลิงหยู่หัวเราะเยาะ “คู่ลั่วหานไม่ใช่คนดีอะไร และ ตระกูลหลงของพวกเขาไม่มีสิ่งที่ดีใดๆ! ตอนนี้ตระกูลจูไม่ใช่ ของพวกเราแล้ว เราไม่ต้องก้มหัวให้ตระกูลหลงอีกต่อไป ครอบครัวของพวกเขาตายให้หมดยิ่งดี!”
ฉ่ซีหรานกัดฟันกรอด และด่าว่า “แต่ยัยตัวนั้นจู่ลั่วหานยัง ไม่ตาย ความเกลียดชังในใจของฉันยังไม่หาย!”
ตระกูลหลง วิลล่าส่วนตัว
“คุณกำลังพูดอะไรนะ?! เซียวเอ๋อประสบอุบัติเหตุทาง รถยนต์! อยู่ดีๆทำไมถึงเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ได้!”
หยวนชูเฟินรับสายตอนดึก ตัวสั่นด้วยความตกใจ เปิด ผ้าห่มและใส่เสื้อผ้าเตรียมไปที่โรงพยาบาล
หลงถึงยังคงหลับอยู่ในท่าทางเดิมของเขา “รีบร้อนอะไร ไป? เขาโตขนาดนี้แล้ว จะทนไม่ไหวจากอุบัติเหตุทาง รถยนต์แค่ครั้งเดียวเหรอ? นั่งลง พรุ่งนี้ค่อยไป”
หยวนชูเฟินไม่สนใจต่อคำเยาะเย้ยของสามี และดึง กระโปรงตัวหนึ่งมาสวมใส่บนร่างกายของเธอ
“เชียวเอ๋อคือเนื้อที่หลุดออกมาจากร่างกายของฉัน คุณไม่ เป็นห่วง ฉันเป็นห่วง!”
หลงถึงหัวเราะเยาะสองครั้ง “ถ้าคุณเป็นห่วงเขาจริงๆ ก็ ปล่อยให้เขานอนอยู่ในโรงพยาบาลสักสองสามวัน และ ใตร่ตรองดูว่าเขามีคุณสมบัติพอที่จะท้าทายผมตอนนี้หรือไม่
ไอลูกชายที่ไม่รู้ว่าท้องฟ้าสูงแค่ไหน!”
“คุณ ทำไมเวลานี้คุณไม่เป็นห่วงลูกชายเลยล่ะ?”
หยวนซูเฟินเหงื่อออกอย่างกังวล เปิดประตูและสั่งให้รถ ตรงไปที่โรงพยาบาล
หลังจากหลงจื้อเห็นข่าวเขาก็หยิบเสื้อผ้าและขึ้นรถอย่าง รวดเร็ว พี่ชายคนโตประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ในเวลานี้ ช่วงนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!
ระหว่างทางหยวนชูเฟินมีความรู้สึกที่หลากหลาย และเธอ ก็เช็ดน้ำตาด้วยความกังวลและความกลัว
หลงถึงโหดร้ายพอกับใคร แม้แต่ลูกชายก็ไม่เว้น หาก หลงเชียวยังคงยืนยันที่จะไปตามทางของตัวเอง เธอก็กลัวว่า วันหนึ่งลูกชายของเธอจะถูกหลงถึงโยนลงจากหน้าผาอย่างรุนแรง
คู่สั่วหาน ทั้งหมดเป็นเพราะู่ลั่วหานคนเดียว!
รถผ่านน้ำผ่านฝนพุ่งไปที่ทางเข้าโรงพยาบาล หยวนซูเฟิน ออกจากรถและวิ่งตรงไปที่ห้องฉุกเฉิน แต่ถูกเจ้าหน้าที่ ทางการแพทย์ขวางไว้ข้างนอกประตู
“ท่านผู้หญิงเราจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยคุณหลง เอง โปรดใจเย็นๆ”
น้ำตาของหยวนชูเฟินเปรอะเปื้อนใบหน้าของเธอโดย ปราศจากแป้งเครื่องสำอาง และดูแก่ลงมากกว่าสิบปีใน เวลาสั้นๆ ริ้วรอยเต็มไปที่มุมดวงตาของเธอ เธอจับแขนของ แพทย์ไว้ในมือทั้งสองข้าง และขอร้องว่า “ได้โปรดช่วย ลูกชายของฉันด้วย!”
ในห้องฉุกเฉิน
“คุณหมอหวัง จิตใจของผู้ป่วยได้รับความเสียหายอย่าง หนัก และมีบาดแผลเก่าที่หัวใจ มันอันตรายมาก!”
“ต้องให้รองคณบดีมาเป็นแพทย์ผ่าตัด เราไม่สามารถดำเนินการการผ่าตัดนี้ให้เสร็จสิ้นได้”
“ความดันโลหิตของผู้ป่วยลดลงอย่างรวดเร็ว หากเป็น เช่นนี้ต่อไปเป็นเรื่องที่อันตรายมากนัก! ตอนนี้จะต้องทำ อย่างไรดี?”
คุณหมอหวังถอดหน้ากากออก “ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว เรียกตัวรองคณบดีมาทันที คนที่นอนอยู่ที่นี่คือหลง เชียว. .
ไม่เพียงแต่ความยากล่าบากในการผ่าตัด แต่ชื่อของหลง เชียวเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะน่ากลัวแล้ว
ปฏิกิริยาแรกของถังจิ้นเหยียนหลังจากรับสายคือตกใจ
มาก!
หลงเชียว? !
ใครๆก็เกิดอุบัติเหตุได้ แต่หลงเชียวเป็นใคร เขาจะไม่ ประมาทขนาดนี้
“เขาอยู่บนถนนหวาเซี่ย รถขับเร็วเกินไป ยางหน้าใถลไป ชนลำต้นของต้นไม้ หัวใจของเขาถูกบีบตัว..ยิ่งไปกว่า นั้น เขามีอาแผลเก่าที่หัวใจอาการบาดเจ็บใหม่และอาการ บาดเจ็บเก่าเกือบจะทับซ้อนกัน ทำให้การผ่าตัดนั้นยากมาก”
ถังจิ้นเหยียนเปลี่ยนชุดผ่าตัดของเขา กางมือและมองไปที่ ชายที่เปื้อนเลือดบนโต๊ะผ่าตัด
ถนนหวาเซี่ย..เป็นทางไปที่บ้านของเขา
เขาไปหาฉู่ลั่วหาน คู่ลั่วหานยังคงสวมนาฬิกาเรือนนั้นอยู่ เขาพบตำแหน่งของเธอ และไปตามหาเธออย่างไม่สนใจ อะไรเลย..
ถังจิ้นเหยียนหลับตาลงอย่างเคร่งขรึม และในใจของถัง จิ้นเหยียนก็สับสนมาก
“เริ่มการผ่าตัด–..”
ตะคอก!
ไฟด้านนอกห้องผ่าตัดสว่างขึ้น และเข้าสู่ระยะเวลาอย่าง เป็นทางการ
หยวนซูเฟินทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ด้วยความโศกเศร้า โดย มีหลงจื่อและลุงโจวคนขับรถเก่าของตระกูลหลง ยืนอยู่ข้างๆ ตัวเธอ
หลงจื้อจับมือของเธอ และหมอบลงกับพื้น “แม่ ไม่ต้อง กลัว พี่ชายจะต้องไม่เป็นไรแน่ๆ”
หยวนซูเฟินหัวเราะเยาะ และปัดมือของหลง จื้ออกไป “อย่ามาแสร้งทำเป็นอยู่ตรงหน้าฉัน คุณอยากให้เขา เกิดเรื่อง โดยไม่ตื่นอีกต่อไป!”
หลงจื้อรู้อารมณ์ของเธอเป็นอย่างดี และเขาก็ไม่กล้าที่จะ ฝ่าฝืนเธอในตอนนี้ เขาแต่พูดว่า “แม่โปรดวางใจได้ ไม่ว่า จะเกิดอะไรขึ้นกับพี่ชาย ผมก็จะไม่คิดถึงเรื่องที่ไม่ควรคิด”
หยวนชูเฟินสะอื้นพูดอย่างดูถูกเหยียดหยาม และไม่สนใจ เขาอีก
เวลาผ่านไปเรื่อยๆ หยวนซูเฟินเอนตัวลงบนเก้าอี้อย่าง เหนื่อยล้า และมองดูท้องฟ้าเปลี่ยนจากสีดำเป็นสีขาว จาก นั้นจากสีขาวเป็นสีขาวขุ่น
เป็นเวลาห้าชั่วโมงแล้ว การผ่าตัดยังไม่จบ.
“พี่ชายคนโตของคุณประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ไม่เห็น ลั่วหานเลยแม้แต่เงาด้วยซ้ำ นั่นคือการเป็นภรรยาของเขาเห รอ!”
ความโกรธของหยวนซูเฟินที่หายใจไม่ออกมาตลอดคืน ในที่สุดก็ถูกปลดปล่อยออกมาในตอนเช้า คำพูดของเธอ เฉียบคมและไม่ดี
หลงจื้อแอบตะ โกนอย่างไม่ดี พี่สะได้อยู่ที่อื่น และตอนนี้ เธอไม่มีโทรศัพท์มือถือ จึงไม่สามารถติดต่อกับเธอได้
ถังจิ้นเหยียนอยู่ในห้องผ่าตัดอีกครั้ง หากเธอรู้ว่าจู่สั่วหาน ไปที่ไหนเธอก็จบลงแล้ว
“แม่ พี่สะใภ้เพิ่งหนีจากความตายมา..”
“หนีจากความตายเหรอ! ฮ่า! หนีจากความตายมายังออก
ไปจากโรงพยาบาลในตอนกลางคืนใต้? ทำให้พี่ชายของ คุณกระโดดออกจากหน้าต่างไปหาเธอ! บัญชีนี้ฉันจะคิดกับ เธอให้ดีๆ!”
มันจบลงแล้ว ช่องโหว่เริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ และดูเหมือนว่า จะไม่สามารถซ่อมแซมไต้อีกแล้ว
หลงจื้อกัดฟัน “แม่ คุณเหนื่อยมาทั้งคืนแล้ว คุณไปพักสัก ครูก่อน ที่นี่ให้ผมดูแลเอง
เห็นได้ชัดว่าเธอมองเขาด้วยความไม่ไว้วางใจ “ไม่ต้อง” หลงจื้อคิดไม่ออก “ผมจะออกไปซื้อของกินให้คุณ”
โดยไม่รอคำตอบของหยวนซูเฟิน หลงจื่อก็รีบวิ่งไปที่ บันไดด้านบน เขาต้องรีบไปหาจู่ลั่วหาบไม่งิ้วผลที่ตามมาจะไม่กล้าคิด
โชคดีที่ฝนหยุดตกแล้ว และเมื่อคืนที่ผ่านมาน้ำท้วมก็ถูก ระบายจนเกือบหมดจดแล้ว และหลงจือก็บินไปยัง อพาร์ตเมนต์ของถังจิ้นเหยียนอย่างราบรื่น
คู่ลั่วหานตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดหัวมาก แผลพุพอง และเจ็บปวด หัวของเธอท็บและเหมือนจะแตก จำไม่ได้ว่า เมื่อคืนหลับไปได้อย่างไร แต่ต้องเป็นใช้แน่ๆ
เธอจับที่โซฟาและยืนขึ้นมา เธอถึงรู้ว่าเมื่อคืนเธอนอนอยู่ ในห้องนั่งเล่น
ออดประตูดังขึ้นอย่างเร่งรีบ คู่ลั่วหานก็ลูบหน้าผากเธอ เห็นหลงจื่ออยู่นอกประตู เธอตกใจมาก “เช้าขนาดนี้ คุณมา ที่นี่ทำไม?”
ไม่เหมือนว่าเพิ่งตื่น ดูเหมือนว่าไม่ได้นอนเลยทั้งคืน
“ไม่มีเวลาอธิบายมากมาย มากับผม ด่วน!” หลงจื๋อเข้า ประตูแล้วคว้าข้อมือของฉู่ลั่วหานแล้วเดินออกไป
ผู้ลั่วหานมองไปที่เสื้อผ้าของตัวเอง”ฉัน..จะออกไปแบบนี้เหรอ?”
แม่ง ช่างน่าปวดใจ!
หลงจื้อรู้สึกหดหู “พี่สะใภ้ คุณมียังเสื้อผ้าตัวอื่นๆไหม? ตอนนี้คุณต้องไปโรงพยาบาลกับผม”
คู่ลั่วหานขมวดคิ้วแน่น “เกิดอะไรขึ้น? ซวงซวงหรือโม่หรู เฟย?”
หลงจื้อกลัวว่าถ้าบอกเธอตอนนี้ เธอจะทรุดลงโดยตรง เขาจึงไม่กล้าพูด “คุณมากับผม ก็จะรู้เอง”
“โอเค ยังมีเสื้อผ้าของฉันอยู่ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าของโรง พยาบาล รีบตรงไปที่โรงพยาบาล”
ทันทีที่รถมาถึงทางเข้าโรงพยาบาล นอกโรงพยาบาลก็ ถูกปิดกั้นโดยผู้สื่อข่าวเต็มไปหมด และหลงจื๋อก่นด่ำว่า “ดู เหมือนว่าถนนเส้นนี้จะเดินไปไม่ได้แล้ว”
คู่ลั่วหานตระหนักถึงอะไรบางอย่าง สามารถดึงดูดผู้สื่อ ข่าวจำนวนมากขนาดนี้ ไม่ใช่โม่หรูเฟยก็คือคนของตระกูล หลง “ใครเกิดเรื่องขึ้นกันแน่? บอกความจริง”
หลงจื้อไม่กล้าพูด “ก่อนอื่นคุณคิดวิธีเข้าไปและเปลี่ยน เสื้อผ้า จากนั้นเราไปพบกันที่ประตูห้องผ่าตัด พี่สะใภ้ ระวัง ตัวเองมากๆนะ ตอนนี้นักข่าวพวกนี้บ้าไปแล้ว”
คู่ลั่วหานลงจากรถ และสวมหมวกเสื้อโค้ทของหลงจื้อไว้ บนหัว เพื่อหลบหนีความบ้าคลั่งที่ถูกนักข่าวปิดล้อม ขณะที่ เขากำลังจะขึ้นลิฟต์ จู่ๆชายคนหนึ่งที่ถือกล้องก็รีบวิ่งเข้ามา!
“คุณนายหลง! หลงเชียวตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง? พ้นขีด อันตรายหรือยัง?”
หลงเชียว? พ้นขีดอันตราย? คืออะไร?
ฉู่ลั่วหานไม่ตอบคำถาม และเดินเข้าไปในลิฟต์เพื่อเตรียม การหลีกเลี่ยงผู้สื่อข่าว โดยไม่คาดคิดว่าผู้สื่อข่าวไม่กลัว ตาย และเปิดประตูลิฟต์เมื่อเธอติดอยู่ข้างใน และวุ่นวายไป หมด
จากปากของนักข่าวเธอถึงรู้ว่า หลงเชียวประสบอุบัติเหตุ ทางรถยนต์ในตอนกลางคืน และกำลังถูกช่วยเหลืออยู่ใน
ห้องผ่าตัด
“หลีกทาง!
จู่ส่วนตะโกนและผลักผู้สื่อข่าวชายหลายคนออกไป “ออกไป! ฉันบอกว่าออกไป!”
เป็นไปได้อย่างไรกับหลงเชียว เธอต้องการพบเขาทันที
ในที่สุดประตูลิฟต์ก็ปิดลง หลังจากทำใจแล้วเธอก็ไปที่ชั้น 4 เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า จากนั้นก็วิ่งไปที่ห้องผ่าตัดอย่างไม่เสีย เวลา
เพิ่งมาถึงทางเดิน และด้านหน้าก็เต็มไปด้วยผู้คนแล้ว
ตระกูลหลง ตระกูลโม่.ผู้คนนับสิบรายล้อมห้องผ่าตัด โม่หรูเฟยนั่งบนร่างของหยวนซูเฟิน โอบไหล่เธออย่างอ่อน โยน ปลอบโยนเธอ ขณะที่พ่อแม่ของโม่หรูเฟยอยู่ข้างนอก เห็นได้ชัดว่าพวกเขาถือว่าหลงเชียวเป็นลูกชายของพวกเขา ด้วย
ภาพตรงหน้าตูกลมกลืนกันจริงๆ มันเป็นภาพของการ คืนดีระหว่างครอบครัวสามีภรรยาในศตวรรษที่ผ่านมาไม่ ต้องพูดถึงคนที่เดินผ่านไปมา แม้ว่าเธอซึ่งเป็นคุณนายหญิง ตระกูลหลงก็รู้สึกว่าการมีอยู่ของเธอนั้นมันคือส่วนเกินจริงๆ
เธอดูเหมือนคนนอกที่ยีนอยู่ในระยะไกล และเธอไม่กล้าที่จะขยับตัวก้าวเข้าไปอีก
“พี่สะใภ้”
คนที่เห็นจู่ลั่วหานคนแรกคือหลงจื้อ ในบรรดาคนเหล่านี้ก็ มีเพียงแค่หลงจื้อเท่านั้นที่มองว่าเธอเป็นภรรยาของหลง
เชียว?
“อืม แล้วพี่ชายคุณเป็นยังไงบ้าง?” เธอถามอย่างเสียง
เล็กๆ และอ่อนแรง
“ยังไม่รู้เลย แต่ถังจิ้นเหยียนรับหน้าที่เป็นแพทย์ผ่าตัด ส่วนตัว น่าจะไม่เป็นไร พี่สะใภ้ไม่ต้องกังวล”
“พี่ชายของคุณบาดเจ็บที่หัวใจเหรอ?” ให้ถังจิ้นเหยียน เป็นผู้รับผิดชอบเป็นแพทย์ผ่าตัดเอง นั่นก็คืออุบัติเหตุที่เกิด ขึ้นกับหัวใจ
หลงจื้อพยักหน้า เขารู้สึกว่าฉู่ลั่วหานในตอนนี้เป็นเหมือน ตอกไม้ที่อ่อนแอบางๆที่ถูกลมผัดฝนตกทั้งคืน และถ้าหากมี อะไรเกิดขึ้นอีกเล็กน้อยก็จะเหี่ยวเฉาลุง
ขาของฉู่ลั่วหานอ่อนตัวลง และเกือบจะล้มลง โชคดีที่หลง ซื้อพยุงเธอไว้ “พี่สะใภ้ คุณต้องสู้ไว้ ยังมีกลุ่มคนอยู่ข้างหน้า อีกมากมาย….”
กลุ่มคนเหมือนดั่ง เสือดาวกำลังรอที่จะเขมือบเธอ
อู่ลั่วหานพยักหน้า “ฉันรู้”
“จู่ลั่วหาน! อีตัวแสบ!”
ก่อนที่เธอจะก้าวขาออกไป หยวนชูเฟินได้ผลักแขนของโม่ หรูเฟยออกไปและเดินไปข้างหน้าเธอ ด้วยความเร็วนั้น เกิน อายุและความแข็งแกร่งทางกายภาพของเธอ
“แม่..”
“พัฟ!”
เสียงตบที่แรงและไม่ลังเลตบอยู่บนใบหน้าฉู่ลั่วหาน และ แหวนบนมือของหยวนซูเฟินก็ถูใบหน้าของเธอ นอกจาก ภาพพิมพ์ฝ่ามือสีแดงที่ยกขึ้นอย่างรวดเร็วแล้ว ยังมีรอยขีด ข่วนที่ยาวอีกด้วย
ใบหน้าของคู่ลั่วหานด้านขวาเกือบเสียโฉม
“คุณยังมีหน้ามาเหรอ! เชียวเอ๋อประสบอุบัติเหตุทาง รถยนต์เพราะคุณ! คู่ ลั่วหาน คุณเพิ่งได้รับการช่วยเหลือจาก เขายังคงคิดว่าทำลายเขาไม่พอเหรอ แอบหนีออกจากโรงพยาบาลกลางตึก แล้วทำไมไม่ไปหาที่ชนตายหล่ะ! ทำให้ลูกชายฉันฝ่าฝนเพื่อ ไปหาคุณ! ก็เพราะ หลงเซียวถึงเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ ฉัน นจะฆ่าคุณ! จะฆ่าอีตัวแสบอย่างคุณ! ”
คู่ลั่วหานยืนนิ่งอยู่ในความหนาวเย็น และการถูกตบหน้า ของหยวนซูเฟินก็ไม่มีความรู้สึกใดๆ และเสียงของหยวนซู เฟินก็ดังก้องอยู่ในหัวของเธอซ้ำๆ
หลงเชียวประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เพราะตามหาเธอ เพราะเธอเพราะเธอ.๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
