ตอนที่ 190 ไม่อยากเป็นคนทดแทน
แอนน่าแค่รู้สึกว่ากาแฟอันนี้ยิ่งดื่มรสชาติยิ่งเปลี่ยนไป
ตอนนี้โม่หรูเฟยเป็นคู่หมั้นของหลงเชียว ตามฐานะและ อิทธิพลของหลงเชียว เธอจึงควรเป็นจุดสำคัญที่ทำให้ผู้หญิง มากมายเกลียดและอิจฉาริษยา
แต่วันนี้ที่เจอ โม่หรูเฟยเผยให้เห็นตัวตนว่า กระสับ กระส่ายกระวนกระวายใจ ภายนอกอาจดูปกติธรรมดา ทว่า ในใจหาเป็นเช่นนั้นไม่
“คุณโม่ ฉันเข้าใจจุดประสงค์ของคุณแล้ว คุณวางใจเถอะ ฉันกับคู่หมั้นของคุณไม่ได้คิดอะไรกัน เขาเป็นคนไข้ของฉัน ก็สามารถเป็นแค่คนไข้ของฉันเท่านั้น คุณดูแลร่างกายของ คุณให้ดี ก็ยังสามารถมีลูกได้ ขอให้พวกคุณรักกันตลอดไป”
โม่หรูเฟยไม่เคยคาดคิด แอนน่าจะพูดตรงขนาดนี้ อีกทั้ง เธอจะเห็นทะลุปรุโปร่งขนาดนี้ อ่านใจของเธอได้อย่าง ชัดเจนแจ่มแจ้ง
ฝืนยิ้มออกมาอย่างเป็นมิตร โม่หรูเฟยกล่าว “คุณแอนนา คิดมากไปแล้ว ฉันไม่ได้คิดแบบนี้ ก็แค่อยากจะขอบคุณคุณ ก็เท่านั้น ฉันก็อยากจะเป็นเพื่อนกับเธอจริงๆ”
แอนน่าสองจิตสองใจ ลึกๆ ในใจเธอ เธอก็ยังไม่รู้?
“เพื่อน? ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติก็ได้” แอนน่าละ สายตาจากแก้วกาแฟที่ยกขึ้น มองใบหน้าที่ซาบซึ้งสวยงาม ของโม่หรูเฟย ใบหน้านี้ น่าเสียดายที่ไม่ได้เป็นนักแสดงแล้ว รักหลงเชียวอย่างจริงใจ
เพียงแต่ ในเมื่อเคยโดนภรรยาที่ล่วงลับทำร้ายเธอมา ก่อน ทำให้เธอต้องเสียลูกไป และน้ำเสียงของเธอกับภรรยา ผู้ล่วงลับของหลงเซียวก็คล้ายกัน อยากจะเป็นเพื่อนที่ดีกับ เธอจริงๆหรอ?
คิดว่าแอนน่าเธอเป็นคนจริงใจงั้นหรอ?
โม่หรูเฟยหัวเราะ “นิสัยจริงๆของคุณแอนน่า เหมือนกัน กับที่สังคมภายนอกเล่ากันมาเลย”
แอนน่ารู้สึกโกรธ สังคมภายนอกเล่ากันมา เธอได้ยินมา พอสังเขปเล่าต่อๆกันโดยไร้เหตุผลอย่างมาก
เวลานี้ ของหวานของโม่หรูเฟยก็มาถึงแล้ว เธอนำเครป เค้กชาเขียวชิ้นเล็กหนึ่งชิ้นผลักไปตรงหน้าของแอนน่า “ขนม หวานร้านนี้รสชาติดีมาก คุณลองชิม”
เมื่อก่อนคู่ลั่วหานชอบรสชาเขียวมาก ด้วยจิตใต้สำนึก โม่ หรูเฟยต้องการจะทดสอบเล็กน้อย
แอนน่าขมวดคิ้ว “ต้องขอโทษด้วย ฉันไม่ทานของหวาน มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ยิ่งของที่เป็นรสชาเขียวยิ่งไม่ชอบ เชิญคุณโม่เถอะค่ะ”
ไม่หรูเฟยบีบส้อมในมือนิดๆ ยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วกล่าว ขอโทษ ขอโทษด้วย ฉันคิดว่าคุณจะชอบ”
แอนน่าขมวดคิ้ว โม่หรูเฟย ฉันชื่อแอนน่า ไม่มีความ เกี่ยวข้องกับภรรยาที่เสียไปแล้วของคู่หมั้นคุณ ดังนั้นกรุณา อย่าโยงเข้ากัน OK?”
ไม่ชอบเป็นตัวแทนของใคร! ไม่ชอบมากๆ
“แน่นอน! คุณแอนน่าสวยฉลาดกว่าเธอ เธอจะไปเทียบ กับคุณได้อย่างไรล่ะ?” ปากของโม่หรูเฟยค่อยๆ ยิ้มขึ้นมา ดู เหมือนว่า แอนน่ากับคู่ลั่วหานจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน
“คุณแอนน่า ตอนนี้คุณพักอยู่ที่ไหนล่ะ? ได้ยินมาว่าคุณมา
จากอเมริกานะ”
โอ้? นี่เป็นคำถามสำคัญ
แอนน่าเหลือไปมองสีหน้าเธอ ในเมื่อเธอรู้ว่าเธอเป็นหมอ ของหลงเชียว ก็ต้องรู้ว่าเธออยู่คฤหาสน์ของหลงเชียวอย่าง แน่นอน นี่คือการทดสอบเธอนะ
“ในเมื่อฉันเป็นหมอของหลงเชียว โดยปกติแล้วทุกเรื่อง ของคนไข้เป็นสิ่งสำคัญ หากว่าคุณ โม่ไม่ไว้ใจในตัวคู่หมั้น ของคุณ สามารถไปเยี่ยมเยือนได้ทุกเวลา”
ผู้หญิง ความรู้สึกที่แข็งแกร่งในการปกป้อง ระแวงสงสัยอย่างมาก เสียใจภายหลังว่า มีความสามารถไม่พอ ตำแหน่งฐานะ ก็ไม่ได้สูง หลงเชียวพร้อมที่จะเขี่ยเธอทิ้งได้ ทุกเมื่อ
คิดๆแล้ว น่าเวทนาอย่างมาก
“พี่เซียวอยู่ทางนั้น ก็รบกวนคุณแอนน่าด้วย ตัวฉันเองก็ สุขภาพไม่ค่อยดี คฤหาสน์ก็อยู่ไกล ฉันกับพี่เซียวมักจะมา เจอกันข้างนอก”
นัดกันข้างนอกที่ไหน เห็นได้ชัดว่าหลงเชียวไม่ต้องการพบ เธอเลย ไม่อนุญาตให้เธอเหยียบเข้าไปในคฤหาสน์ เรื่องอัปยศอดสูเช่นนี้ ทำไมเธอจึงอยากให้แอนน่ารู้
“อย่างนี้ คุณโม่ใจกว้างและเอาใจใส่จริงๆ”
“เป็นผู้หญิงของเขา ก็ควรจะทำ”
คุณนี่ยอมทำตามทุกอย่าง อีกคนวางแผนที่จะสลัดคุณทิ้ง โง่เขลาสิ้นดี
บทสนทนาเรียบๆทว่าซ่อนเร้นแผนการเอาไว้แอนน่าขับ
รถออกมา
โม่หรูเฟยมองไปที่รถที่แอนน่าขับออกไป จับส้อมในมือไว้
แน่น
รถของหลงเซียว Global Limited Edition ปกติอย่าพูดว่าจะให้คนอื่นขับเลย ไม่มีคุณสมบัติจะได้นั่งสักนิต แต่เธอ โด้ขับรถbenz โอ้อวดอยู่บนถนน
ผู้หญิงคนนี้ เธอควรจะเตรียมรับมือ หรือควรจะสู้?
แอนน่ากลับไป ก็พบว่ารถติด ติดอย่างยาวเหยียด ไปก็ไม่ ได้ กลับก็ไม่ได้
“คุณแอนน่า? บังเอิญจริงๆ !”
ในขบวนรถข้างๆ หน้าต่างของรถซูเปอร์คาร์ Mercedes Benz สีดำเปิดอยู่ เกาจึงอานกำลังยิ้ม มือจับพวงมาลัยอยู่ หนึ่งข้าง มืออีกข้างวางอยู่บนกรอบกระจกรถ
แอนน่าก้มหัวเล็กน้อย “สวัสดีค่ะ คุณเกา”
เกาจิงอานถามอย่างสุภาพแบบทั่วไปว่า “คุณแอนน่ามา อยู่ที่นี่ได้อย่างไร? ท่านเชียวมีธุระอะไรหรอ?”
แอนน่านึกถึงค่าที่ลู่ซวงซวงพูด ต้องรักษาระยะห่าง พูด อย่างท่างเหินว่า “ธุระของฉันเอง และก็ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ หลงเลย”
เกาจิงอานยิ้มแล้วกล่าวว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ สักครู่ออก จากเส้นทางนี้ ฉันขอเลี้ยงข้าวคุณ เมื่อคืนละเลยไป วันนี้ผม จะชดเชยให้เอง”
“ไม่จำเป็นหรอก คุณเกามีฐานะมีชื่อเสียง น่าจะยุ่งมาก”
“ไม่ขนาดนั้นหรอก รับประทานอาหารกับหมออัจฉริยะ อย่างคุณแอนน่านี้ เมื่อไหร่ก็มีเวลา” เกาจึงอานมองหน้าทาง ด้านข้างของแอนน่าด้วยความเป็นจริง ใบหน้าด้านข้างของ เธอนุ่มนวลและสง่างาม คางดูประณีต ขนตางอนยาวบน
360องศา ทั้งหมดทำให้สวยงามดูดี
แอนน่าขมวดคิ้ว ถนนแห่งความจงเกลียดจงซังถูกปิดตาย มิเช่นนั้นเธอจะเปิดคันเร่งสลัดเกาจิ่งอานทิ้งไม่ให้เห็นหลัง เธอเลย
“บังเอิญ ฉันไม่มีเวลา คุณเกาทานอาหารกลางวันอย่างมี ความสุขเถอะ”
เธอปฏิเสธ ยิ่งกระตุ้นความต้องการอยากเอาชนะของ
ผู้ชาย
รถของเกาจิงอานเคลื่อนไปข้างหน้าไม่กี่ก้าว ยังเชื้อเชิญ ต่อ “ทำไมคุณแอนน่าต้องปฏิเสธคนภายนอกด้วยล่ะ? ถ้า คุณไม่อยากเป็นหมอของหลงเซียวต่อ ฉันช่วยคุณได้นะ แม้แต่สิ่งที่คุณต้องการ ฉันก็ให้คุณได้หมด เป็นยังไงล่ะ?”
ริมฝีปากนุ่มนวลสีแดงของแอนน่ายกขึ้น หันกลับไปมอง หน้าเกาจึงอาน เผยดวงตาที่สดใสแต่ธาตุแท้เป็นคนใจดำ “โอ้? หากว่าฉันอยากให้คุณเการักษาระยะห่างกับฉันสัก หนึ่งร้อยกิโลเมตรล่ะ?”
“ช่าฮ่า คุณตลกจริงๆเลย ผู้หญิงล้อเล่น น่ารักที่สุด”
“ฉันไม่ได้ล้อเล่น คุณเกา ระหว่างคุณกับฉันไม่จำเป็นต้อง มีอะไรติดต่อกันโดยตรง คุณก็ไม่จำเป็นต้องเสียเวลากับฉัน หรอก”
พูดจบ แอนน่าก็น่ากระจกรถขึ้น เพื่อตัดขาดเกาจิ่งอาน
เกาจิงอานเคาะนิ้วของเขาบนกรอบกระจก ยิ้มมุมปาก หัวเราะออกมา น่าสนใจ น่าสนใจ!
ท้ายที่สุดขบวนรถก็แยกออกไป แอนน่าเลี้ยวตรงทางแยก ทิ้งเกาจิ่งอานไป
หนึ่งปัญหาน่าปวดหัวก็โผล่มา แอนน่าอยากจะด่าจริงๆ!
แหวน หลงจื้อยังเอาแหวนมาหมั้นเธอ
เมืองหลวงมีแต่อะไรแปลกๆ แต่ละคนเหมือนไม่มีอะไรทำ!
เวลานี้ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
ตัวหนังสือกระพริบอยู่บนหน้าจอ หนึ่งชื่อที่ทำให้เธอไม่มี
ความสุข
“คุณหลง”
หลงเชียวนั่งอยู่ในห้องทำงาน มองไปที่นาฬิกาข้อมือ “อยู่
ไหน?”
แอนนำมองไปที่GPS “ถนนสี่ดี้”
หะ?
ห่างจากMBKเล็กน้อย
“อีกครึ่งชั่วโมง ต้องมาถึงอาคารสำนักงานใหญ่MBK” หลงเชียวเล่นปากกาในมือ หมุนไปมารอบนิ้ว
“ทำไม? คุณป่วยหรอ?”
หมอ แน่นอนว่าต้องอยู่กับผู้ป่วยในเวลาจำเป็น มิเช่นนั้น จะไปทำอะไรล่ะ?
ปากกาในมือของท่านเซียวไม่มั่นคงเล็กน้อย ค่อยๆร่วงลง มาบนพื้น ใบหน้าที่หล่อเหลาแต่รวมเป็นความโมโหอย่าง เฉียบพลัน “ความจำของคุณแย่ขนาดนี้เลยหรอ? คุณแอน น่า”
แย่จริงๆ! คนขับรถ นอกเวลาเธอต้องทำงานเป็นคนขับรถ
ให้เขา
“โอเค อีกครึ่งชั่วโมงเจอกัน!”
วางโทรศัพท์ แอนน่าโมโหมาก เขาป่วยที่ชะไหน เป็น
โรคประสาทต่างหาก!
จี้ตงหมิงเข้ามาพูดใกล้ๆว่า “เจ้านาย คณะผู้แทนของ บริษัทจุนหวารออยู่ในห้องประชุมมานานกว่าชั่วโมงแล้ว ท่านจะไปพบพวกเขาเมื่อไหร่?”
“โครงการโอเคราคาต่อนข้างสูง กดลงมาหน่อย”
จี้ตงหมิงพยักหน้า “ครับ แต่เจ้านาย ท่านผัดผ่อนพวกเขา มาครึ่งเดือนแล้ว อีกทั้ง ในราคาอุตสาหกรรมที่พวกเขา ต้องการไม่นับว่าสูงนะ”
หลงเชียวเหลือบมองปากกาที่ตกลงบนพื้น ขมวดคิ้ว “พวกเขาร่วมมือกับMBK เป็นการโฆษณาให้ตัวเอง ไม่ควร จะจ่ายค่าโฆษณาหน่อยหรอ?”
จี้ตงหมิงเข้าใจทันทีบริษัทจุนหวาต้องการราคาไม่สูง แต่ เมื่อจะร่วมมือกับMBK ให้ประสบความสำเร็จ เพื่อเพิ่มมูลค่า เป็นสองเท่าทุกนาที จากนี้ไปก็จะร่ำรวยขึ้น โดยไม่ต้อง เปลืองแรง
“เจ้านายฉลาดจริงๆ! ฉันจะกดดันต่อ”
ทำนเซียวไม่ได้ตอบกลับ แต่หยิบปากกาขึ้นมา ดวงตา เหมือนสีหมึกมองปากกาที่ใช้มานับครั้งไม่ถ้วน มุมปากขยับ
จี้ตงหมิงเหลือบตามอง เจ้านายนี่เป็นอะไร?
“ไม่ต้องแล้ว ฉันจะไปที่ห้องประชุมก่อน”
หะ? เจ้านายไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ ใช้ไหม?
ภายในครึ่งชั่วโมงต่อมารถสปอร์ตสีดำก็มาถึงขั้นล่างของ
อาคาร MBK
เงยหน้าขึ้นไปมอง ตึกสูงใหญ่สูงเสียดฟ้าดูน่าเกรงขาม ทั่วทุกสารทิศ ปกคลุมอาคารโดยรอบทั้งหมด อยู่เหนือกว่า โดยสิ้นเชิง
นายทุนเมืองหลวง ชื่อเสียงสมคำร่ำลือ
เธอกำลังวิจารณ์อยู่ในใจ ผ่านหน้าต่างรถฉันเห็นคนกลุ่ม หนึ่งเดินออกมาจากประตูกระจกหมุนตรงกลางอาคาร เสื่อ สูทรีดเรียบเหมือนกันหมด สีดำขลับ
ปรากฏภาพหลงเชียวรูปร่างสูงใหญ่ยืนอยู่ในกลุ่มวัย กลางคนสิบกว่าคน ชายหนุ่มอยู่ตรงกลาง สีหน้าเย็นชา คิ้ว รูปดาบ สูทสี่เทาเข้ม ทำให้ร่างกายผู้ดูสูงโดดเด่นราวกับ ต้นสน ดูสะดุดตาอยู่ในกลุ่มคน
ผู้บริหารระดับสูงทั้งสองข้างกำลังทำเป็นยิ้มใจดีสู้เสือ เขา พยักหน้าเป็นครั้งคราวเพื่อเป็นการรับรู้ แต่ปฏิกิริยาก็ห่าง ออกไปเรื่อยๆ เหมือนไม่ได้ใส่ใจ
ท่านเซียวก้าวลงบันไดหินอ่อนด้วยขายาว สายตาเห็นรถ สปอร์ตสีดำจอดอยู่ข้างหน้า หันไปบอกกับชายข้างๆว่า “แค่ นี้ก่อน ฉันยังมีธุระ
“โอเคโอเค ประธานหลงทำธุระก่อน รายละเอียดความ ร่วมมือ ท่านติดต่อเรามาได้ทุกเวลา”
หลงเชียวแตะคางเล็กน้อย ก้าวเท้ายาวๆออกมา เขาเดินมายืนอยู่นอกประตูรถราวกับพระเจ้า ฉับพลันก็ยืนอยู่ที่เดิม
อย่างเย่อหยิ่ง
แอนน่าหน้ามุ่ยอวดเก่งจริงๆ!
ท่านเซียวยืนอยู่นอกหน้าต่างรถ มือหนึ่งล้วงกระเป๋า กางเกง ชะโงกเข้ามามองในรถ ยืนนิ่งๆไม่ขยับ
แอนน่าอยากจะฆ่าเขาให้ตายไปเลย!
เปิดประตูลงมาจากรถ แอนน่าก็เปิดประตูรถด้านหลัง
“คุณหลง เชิญขึ้นรถค่ะ”
แม่งเอ้ยยย ไม่เปิดประตูให้เขาก็จะไม่ขึ้นมาแน่ๆงั้นหรอ?
ท่านเซียวเข้าไปในรถ นั่งลงอย่างสงบ ขายาวไขว่ห้าง อย่างชำนาญ หลับตาทันทีที่ขึ้นรถ
“คุณหลง คุณจะไปไหน?” แอนน่าคาดเข็มขัดนิรภัย หันไป
ปรากฏว่าคาดไม่ถึงว่าหลงเชียวจะงีบหลับเหมือนลุง ท่านเขียวไม่ลืมตา ริมฝีปากบางตอบกลับสี่คำอย่างอ่อน ล้า “ตรงไป ถึงเวลาจะเลี้ยวเดี๋ยวฉันจะบอกคุณเอง”
เล่นตลกอะไรเนี่ย! ท่านผู้สูงวัยหลับตายังสามารถบอก ทางได้อีกหรอ?
ได้เขาไม่กลัวตาย เธอจะกลัวอะไร?
รถสปอร์ตสีดำพุ่งออกไป!
ห้องโถงMBK หลงถึงเพิ่งลงจากตึกมาก็เห็นฉากนี้
“เล่าเหลียง หลงเชียวเปลี่ยนคนขับรถตั้งแต่เมื่อไหร่?” เสียงทุ้มดูไม่มีความสุขมากนัก
เหลียงจังซุนกล่าว “เมื่อกี้คนที่ขับรถให้คุณชายเหมือน ไม่ใช่คนขับรถของเขา เป็นแอนน่าหมอประจำตัวของเขา ที่ เข้าร่วมงานเลี้ยงของเกาจึงอานด้วยกันกับคุณชาย ได้ยินมา ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมอย่างมาก”
“ทีม?” เสียงของหลงถึงทุ้มยิ่งกว่าเดิม
เหลียงจังขุนรีบพูดว่า “เธอเป็นคนอเมริกันเชื้อสายจีน เพิ่ง กลับประเทศมา ท่านประธาน จำเป็นต้องตรวจสอบอย่าง ละเอียดใหม?”
สายตาที่ซ่ำซองของหลงถึงค่อยๆเย็นชาขึ้น “ยังต้องให้ ฉันบอกอีกหรอ? ใครก็ตามที่อยู่ใกล้หลงเชียว ต้องตรวจ สอบให้ชัดเจนเหมือนกันหมด”
“ครับ! ฉันจะไปทันที”
