ตอนที่ 215 ผมไม่อยากได้เธอแล้ว ผมแค่ได้คุณ
บริษัทMBK ห้องทำงานท่านประธาน
หลงถึงมองดูจดหมายในมือ แล้วหายใจเข้าลึก ๆ ” ข่าวการแต่งงาน? หี”
เหลียงจังซุนยืนประสานมือไว้ข้างหน้า พูดว่า “ท่าน ประธานครับ ตู้หลิงเซวียนนี่เกินไปรึเปล่า?
ครั้งที่แล้วก็โทรหาคุณแล้วถามหาคนตรงๆเลย ตอนนี้กลับส่งข่าวการแต่งงานมาแบบนี้ นี่มันเห็นได้ ชัดเลยว่าจะมาขอคนกับเราไม่ใช่เหรอ?”
หลงถึงหัวเราะเบา ๆ “เขามาขอ? ฉันก็ต้องให้เห รอ? ไอเด็กไม่รู้ที่ต่ำที่สูง ติดต่อแอนน่าทันที ให้เธอมา หาฉันหน่อย”
“ท่านประธานครับ แขนของแอนน่าบาดเจ็บครับ ตอนนี้เธอกำลังพักผ่อนอยู่ในบ้านพักของนายน้อย ต้องการให้ผมไปรับเธอกลับมาไหมครับ?”
” อะ? กำลังพักฟื้นเหรอ?”
“ใช่ครับ ไม่ทราบว่าทางโรงพยาบาลใช้วิธีอะไร พวกเขาเชิญถังจิ้นเหยียนกลับมาได้ เขากำลังทำการ ผ่าตัดครับ ถ้าถังจิ้นเหยียนสามารถอยู่ต่อในโรง พยาบาลได้ มันจะดีมากเลยครับ”
หลงถึงหัวเราะเยาะ สะบัดจดหมายด้วยความไม่ แยแส จากนั้นก็ขย่ามันแล้วโยนลงถังขยะที่อยู่ข้างๆ เท้าของเขา “ถังจิ้นเหยียน?”
เขาพูดชื่อนี้อย่างตระหนัก และเงียบไปครู่หนึ่งก่อน จะพูดว่า “ให้หลงเชียวมาพบฉัน”
หลงเชียวเสร็จสิ้นการประชุมไตรภาคี และได้รับ โทรศัพท์ระหว่างทางกลับไปที่ทำงานและได้รับคำสั่งให้ขึ้นไปชั้นบน
“พ่อครับ มีเรื่องอะไรรึเปล่าครับ” หลงเชียวนั่งตรง ข้ามกับหลงถึง ขาสองข้างของเขาไขว้กัน สีหน้าของดู ปกติ ไม่สิ ดูชิวๆกว่าปกติ คล้ายๆว่าจะเหนื่อยล้า
หลงถึงกล่าวว่า “อาการป่วยของนาย หายดีหรือ ยัง?”
หลงเซียวอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา ” พ่อเริ่มสนใจ อาการของผมตั้งแต่เมื่อไหร่?”
หลงถึงทำเสียงอะแฮ่มและมองไปที่ลูกชายของเขา “หมอส่วนตัวของนาย ฉันเกรงว่าจะไม่สามารถอยู่ เคียงข้างปกป้องนายแล้ว คู่หมั้นของเธอส่งข่าวการ แต่งงานมาแล้ว พวกเขาจะจัดงานแต่งงานในช่วง ปลายเดือนนี้”
ท่านเซียวยังไม่รู้ แต่ปฏิกิริยาของเขาไม่ได้ตกตะลึง และตื่นตระหนกอย่างที่หลงถึงคิดไว้เขาแค่ตอบไป สั้นๆว่า อ๋อ จากนั้นก็พูดว่า “พ่อเรียกผมมาเพราะเรื่องนี้?”
หลังจากฉู่ลั่วหานเสียชีวิตไปกิริยาที่หลงเชียวที่มี ต่อเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก การที่เขานั่งที่นี่และพูดคุย กับเขาแบบตัวต่อตัว ถือว่าให้หน้าเขาอย่างมากแล้ว
“แสดงว่า นายไม่สนใจว่าแอนน่าจะไปหรืออยู่?”
หลงถึงทดสอบเขา
หลงเซียวยิ้มออกมา ยิ้มอย่างมั่นใจและหยิ่งยโส ” ดูเหมือนว่าจะสนใจเรื่องนี้มากกว่าผมนะครับ ถ้าผม เดาไม่ผิด พ่อตั้งใจวางกับดัก เริ่มโครงการช่วยเหลือ หัวใจ ก็เพราะอยากเก็บเธอไว้ ตอนนี้เธอจะไปแล้ว และคนที่ทำใจไม่ได้มากที่สุดก็คือคุณ”
หลงถึงทำเสียงหี!
หลงเซียวกล่าวต่อว่า” นอกจากนี้แล้ว โครงการ ช่วยเหลือหัวใจเป็นแค่หุ่นเชิด เป็นหน้ากากที่หวาเซี่ย ใช้เงินหนึ่งร้อยล้านซื้อมา และปกปิดเรื่องอื้อฉาวที่ เกิดขึ้นในแผนกวิศวกรรมไปด้วย ถ้าเกิดเรื่องแดงขึ้นมา ทั้งสองนี้จะหักล้างกันแล้วรักษาชื่อเสียงของ MBKไว้ ใช่ไหมครับ ?”
ทันใดนั้นการสีหน้าของหลงถึงก็เปลี่ยนไปทันที เขา วางแผนมาอย่างดี แต่เขาไม่คาดคิดว่าหลงเชียวรู้ เรื่องทุกอย่างแล้ว!
“เรื่องอุบัติเหตุในแผนกวิศวกรรม พ่อตรวจสอบ มากแล้ว เป็นเพราะพ่อเปลี่ยนแบบโครงสร้าง กะทันหัน ทำให้เสารับน้ำหนักไม่สมดุล คาดว่ามันคง อยู่ใต้อีกมากสุดแค่หนึ่งเดือน”
เส้นเลือดที่หลังมือของหลงถึงปูดนูนขึ้น!
คำพูดของหลงเชียวก็เป็นเหมือนมีด!
อย่างว่า หลงเชียวยังพูดไม่ทันจบ ” นอกจากนี้ คุณ ยังทำให้แอนน่ามีชื่อเสียง ทำให้เธอเป็นนางฟ้าที่คอย ช่วยชีวิตคนให้ทุกๆคนได้รู้จัก จากนั้นก็ขอให้เธอเป็น พรีเซ็นเตอร์ของโครงการ ประกาศให้คนทั้งประเทศรับรู้ และเมื่อโครงการล่มสลายลง แอนน่าจะกลายเป็นจุดโฟกัสอย่างแน่นอน แล้วความ ขัดแย้งทั้งหมดจะชี้มาที่เธอ”
เสียงของหลงเซียวหนักขึ้นเรื่อย ๆ ดวงตาสีเงาดำ ของเขามองจ้องไปที่หลงถึงอย่างลึกซึ้ง ริมฝีปากของ เขาขยับแล้วยิ้มออกมา ” ไม่ว่าจะเป็นแผนไหน แอน น่าก็เป็นแค่หมากตัวหนึ่งของคุณ คุณจะทำลายเธอ เพื่อปิดปากเธอ ใช่หรือไม่!”
ขณะที่หลงเชียวพูดประโยคสุดท้ายเขาก็ตบฝ่ามือ ลงบนโต๊ะ จากนั้นก็ยืนขึ้น มองพ่อของเขาด้วยสายตา ที่โกรธเป็นไฟ แล้วยิ้มอย่างเดาใจไม่ถูก “แต่ คุณ วางแผนผิดไปก้าว”
ดวงตาของหลงถึงเต็มไปด้วยเส้นเลือด เขาก็ดู เหมือนอยู่ภายใต้รังสีเอกซ์ ความลับทั้งหมดของถูก จับได้ทุกอย่าง อะไรนะ?”
หลงเชียวยิ้มและท่าท่าทีว่าจะต่อต้านเขาจนถึงที่สุด ” ผมจะแต่งงานกับแอนน่าและเธอกำลังจะกลายเป็นภรรยาของผม”
“นายพูดว่าไงนะ?!”
ทันใดนั้นหลงถึงก็ลุกขึ้นและถามอย่างไม่อยากเชื่อ สองพ่อลูกจ้องหน้ากัน แสงเย็นๆสาดส่องและ บรรยากาศก็เกือบจะเกิดเรื่อง
หลงเชียวพูดซ้ำอีกรอบอย่างใจเย็น ผมจะ แต่งงานกับแอนน่า สำหรับข่าวการแต่งงานที่คุณพูด ถึงได้มันมายังไง ก็ให้มันย้อนกลับไปแบบนั้น”
หลังจากพูด ทำนเซียวก็เดินกลับไป ปั้ง กระแทก
ประตู
เขารู้แผนของหลงถึง ตอนแรกเขาหลับตาข้างหนึ่ง และเขาวางแผนทุกอย่างไว้ในใจหมดแล้ว ไม่ว่าจะยัง ไงเขาก็จะปกป้องแอนน่าอย่างเต็มที่ แต่ตอนนี้เมื่อพูด ถึงเรื่องนี้ เขาก็เอ่ยปากพูดซะเลยและมันโล่งอกกว่า
ส่วนตู้หลิงเซวียน?
“ยินดีด้วย! คุณหมอถัง! คุณสร้างปาฏิหาริย์!”
หลังจากการผ่าตัดสำเร็จ ผู้ป่วยถูกเข็นออกจาก ห้องผ่าตัด ถังจิ้นเหยียนถอดหน้ากากออก และยิ้มให้ กับทุกคนในทีม ” ทุกคนทำงานหนักมากครับ ขอบคุณครับ คืนนี้เราไปทานข้าวที่ร้านอาหารร้าน อาหารใดก็ได้ แล้วการใช้จ่ายคิดกับผมนะครับ”
“ว้าว! คุณหมอถังใจป้าจัง!”
เมื่อฝูงชนแยกย้ายกันไปหมด ถังจิ้นเหยียนก็ เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จและเดินออกจากห้องแต่งตัว ทันที ที่เขาออกจากห้องมา เขาเห็นร่างที่คุ้นเคย ชุดเดรสที่ สวยงามและผมยาวประบ่า มีกลิ่นน้ำหอมที่เพิ่งฉีด
ลอยมา
“คุณหมอเกา?”
เกาหยิ่งจือยื่นกาแฟให้เขาหนึ่งแก้ว”คุณไม่เคยคาดคิดใช่ไหมว่าจะได้เจอฉันที่นี่”
ถังจิ้นเหยียนขอบคุณเธอ แต่เขาไม่ได้รับดื่ม “ผม คาดไม่ถึงจริงๆ หลังจากเกิดเรื่องที่โรงพยาบาลกลาง ผมก็คิดว่าคุณไปต่างประเทศแล้วซะอีก”
เกาหยิ่งจือได้ยินเสียงของถังจิ้นเหยียน หัวใจและ มือของเธอสั่นสะท้านไปหมด เธอควบคุมรอยยิ้มของ เธอไม่ได้ “ฉันเชื่อว่าคุณจะกลับมาที่นี่อีกแน่นอน ฉันก็ เลยรอคุณอยู่ที่นี่”
ใบหน้าที่อ่อนโยนของถังจิ้นเหยียนมีรอยยิ้มที่ไม่ เป็นธรรมชาติ เขาจงใจที่จะหลีกเลี่ยงหัวข้อที่ละเอียด อ่อนนี้ “สายแล้วนะ ทำไมคุณยังไม่เลิกงานล่ะ”
รอคุณอยู่ ไปเดินเล่นด้วยกันหน่อย ได้ไหม?” …
สองปีที่ไม่ได้เจอกัน ระหว่างเขาสองยังคงมีอะไรมา กั้นอยู่เยอะแยะ เธอจึงไม่สามารถเข้าใกล้เขาได้สักที
ถังจิ้นเหยียนขมวดคิ้ว แต่ก็พยักหน้าอย่างอารมณ์ดี
“ได้”
เกาหยิ่งจือเล่าเรื่องหลายๆอย่างของสองปีที่ผ่านมา นี้ให้ถังจิ้นเหยียนฟัง เขาถึงตระหนักได้ว่าทุกอย่าง เปลี่ยนไปแล้ว “เวลาผ่านไปไวเนอะ”
เดินไปเรื่อยๆ เขาสองคนก็เดินไปถึงลานกว้างของ โรงพยาบาล สวนดอกไม้เล็ก ๆ ที่ล้อมรอบด้วยแสง ไฟ แผ่นหินตรงกลางสว่างไสวและมีลายมือแกะสลักที่ ชัดเจน เกาหยิ่งจือจิบกาแฟไปใคร “ดูนี่สิ”
ถังจิ้นเหยียนอ่านทีละประโยคทีละคำ กลอนสี่ บรรทัดนี้เขียนได้ซึ้งใจจริงๆ
แต่เมื่อเขาอ่านดีๆ เขาก็พบว่ามีบางอย่างที่ลึกซึ้ง อยู่ในบทกวีนี้
เกาหยิ่งจือยักไหล่ “คาดไม่ถึงใช่ไหม? คนอย่าง หลงเชียว จะเป็นคนที่รักจริงขนาดนี้ เขามอบความ อบอุ่นและความรักทั้งหมดในชีวิตนี้ให้ฉู่สั่วหานหมดแล้วจริงๆ หี่ที น่าอิจฉา จริงๆ”
ถังจิ้นเหยียนเขย่าแก้วกระดาษและยิ้มอย่างขมขื่น
“จริงเหรอ..”
กาแฟในแก้วกระดาษค่อยๆเย็นลง และกาแฟที่ขม มันเย็นแล้ว ขมกว่าเดิมขมจนปลายลิ้นของเขาชาไป หมด จู่ๆถังจิ้นเหยียนก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เวลาผ่านไปสองปี เขาเคยสงสัย แต่เขาไม่ได้ถาม “คุณหมอเกา มีเรื่องหนึ่งที่ผมอยากจะถามคุณได้ โปรดพูดความจริงกับผม”
เกาหยิ่งจือคิดว่าเขากำลังจะถามเกี่ยวกับปัญหา เรื่องความรัก เธอจึงรีบพยักหน้าและ
“โอเค! คุณถามมาได้เลย”
ภายใต้แสงไฟ แววตาของถังจิ้นเหยียนไม่มีความ อ่อนโยน เฉียบคม มีเหตุผลและลึกซึ้งอีกต่อไป
“ตอนนั้นที่เกิดแผ่นดินไหวที่แอฟริกาหลงเชียวไปเยี่ยมลั่วหาน คุณบอกผมว่าเครื่องบินจะ มาถึงในครึ่งชั่วโมง แต่อันที่จริงเมื่อหลงเชียวมาถึง มันกลับซ้าไปครึ่งชั่วโมง และในช่วงครึ่งชั่วโมงที่ บิดเบือนไปนี้ เธอก็ประสบอุบัติเหตุ คุณบอกผมมา ตรงๆว่า มันเป็นความบังเอิญหรือคุณจงใจ?”
เกาหยิ่งจือบีบแก้วกระดาษอย่างตื่นตระหนก แก้ว กระดาษของเธอแทบจะถูกเธอบีบจนแบน หัวใจของ เธอเต้นเร็วขึ้นอย่างกะทันหัน และสีหน้าที่อยู่ใต้แสง ไฟของเธอก็เปลี่ยนไปมาไม่หยุดนิ่ง “อากาศคืนนั้นไม่ ดี ไม่สามารถระบุเวลาบินของเครื่องบินได้ ข่าวที่ฉัน ได้รับเป็นเวลาคร่าวๆ จะเป็นเวล่าที่แน่ชัดได้ อย่างไร?”
ดวงตาของถังจิ้นเหยียนผิดหวังเล็กน้อย เขาพูดไม่ ได้ว่าเขาผิดหวังหรือดีใจ พูดตรงๆ เขาไม่อยากที่จะ สงสัย การได้มีชีวิตคือความโชคดี เขาไม่ควรหาภาระ ให้แก่ชีวิต
” มั่นดึกแล้ว ผมกลับแล้ว”
“ ถังจิ้นเหยียน .
ทันทีที่เขาหันหลังกลับไป เธอก็เรียกเขาไว้ เธอเดิน ไปตรงหลังเขา และดึงแขนเสื้อของเขา
“สองปีกว่าแล้ว ขนาดหลงเซียวยังหมั้นกับหรูเฟย แล้วเลย คุณไม่เคยคิดจะเริ่มต้นชีวิตของคุณเองเห รอ?”
ถังจิ้นเหยียนถอนหายใจเบา ๆ เสียงของเขากลับ ไปอ่อนโยนเหมือนเดิม และห่างเหินมากขึ้นเช่น กัน” คุณหมอเกา คำเหล่านี้ผมควรพูดกับคุณ คุณอย่า หมกมุ่นอีกต่อไปเลย ระหว่างเราสองคนมันเป็นไปไม่ ได้”
เขาไม่ให้โอกาสเกาหยิ่งจือรั้งเขา ถังจิ้นเหยียนก้าว เดินออกจากลานกว้างไป
แต่ค่าสลักอยู่บนแผ่นหินนั้นยังดังก้องอยู่ในใจ
หวาเซีย..ลั่วหาน
คิดถึงสุดหัวใจ เขียนออกมาได้เพียงความเสียใจ
สำหรับเขา สำหรับหลงเชียวแล้วคู่สั่วหานต่างก็ เป็นที่ตราตรึงในใจของพวกเขา
” หลงเชียว นายเป็นบ้าอะไรอีก?”
“ทำความสะอาดขยะที่บ้าน ให้อากาศบริสุทธิ์อยู่
เสมอ”
หลงเชี่ยวดึงดอกกุหลาบในแจกันออกมาทีละดอก แล้วโยนทิ้งลงถังขยะอย่างไม่เสียดาย ไม่นานห้อง รับแขกก็สะอาด!
ดูแล้วสบายใจสักที
จากนั้นท่านเซียวก็ใส่ดอกพุดดิ้งที่ขนส่งมาลงใน แจกันอย่างมีความอดทน ดอกพุดสีขาวเปลี่ยนความ งดงามของดอกกุหลาบสีสดก่อนก่อนหน้านี้ไป กลิ่น หอมอ่อน ๆ และสีที่สบายตา ซึ่งเหมาะกับสไตล์การ ตกแต่งของบ้านมากกว่า
แอนน่าเอามือไปแตะหน้าผากของเขา” หลงเชียว ตอนนี้คุณไม่ได้ป่วยแค่ที่หัวใจเท่านั้น แต่สมองของ คุณก็มีปัญหาด้วยเป็นโรคประสาทชั่วคราว!”
หลงเชียวยอมรับการพูดประชดประชันของเธอได้ อย่างเต็มที่ และเขาก็ยินดีที่จะยอมรับมัน “ผมรู้แค่ว่า คุณเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการผ่าตัดหัวใจ แล้วคุณไป เรียนระบบประสาทมาตั้งแต่เมื่อไหร่?”
แอนน่าโกรธจนหายใจไม่ออก แม่ง แปลกได้กว่านี้ อีกไหม?
” หลงเชียว คุณทิ้งดอกไม้ไปมันก็ไม่มีประโยชน์ อะไร ฉันกับเควินเราจะจดทะเบียนสมรสกันที่นิวยอร์ก สิ้นเดือนนี้แล้ว เรากำลังจะเป็นสามีภรรยากัน รู้ไหม?”
ในมือของหลงเซียวถือดอกพุดสีขาวที่กำลังจะเบิก บาน เอาไปวางไว้ที่ปลายจมูกของเธอ
“หอมไหม?”
แอนน่าสูดหายใจเข้าลึก ๆ ด้วยความโกรธ และ เมื่อเธอสูดลมเข้าไปกลิ่นหอมของดอกพุดก็เข้าปอด เธอไปด้วย เธอรู้สึกหวั่นไหวและอยากดมมันขึ้นมา!
เธอไม่เคยสังเกตเลยว่าตอกไม้ชนิดนี้ที่หายากและ เป็นดอกไม้ที่ไม่ค่อยนิยม ไม่คาดคิดว่ากลิ่นมันจะหอม ขนาดนี้ กลิ่นมันสง่า สบาย ให้ความรู้สึกเหมือน ไวโอลิน
“ฉันบอกว่า สิ้นเดือนนี้ ฉันกำลังจะแต่งงาน!”
นิ้วเรียวของท่านเซียวตัดแต่งกิ่งดอกไม้อย่างมี ความอดทนเหมือนคนทำสวน ” รู้แล้วหน่า เธอไม่ จำเป็นต้องเสียงดังขนาดนี้ แม้ว่าผมจะมีปัญหาด้าน หัวใจและสมองหลังจากการวินิจฉัยของคุณ แต่โชคดี ที่หูของผมไม่เป็นอะไร แต่ว่า สิ้นเดือน . ยังเหลืออีก สิบกว่าวันไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ คุณยังโสด”
แอนน่าไม่รู้ว่าหลงเชียวกำลังคิดอะไรอยู่ แต่เธอ บอกข่าวนี้กับเขาแล้ว “อาการป่วยของคุณ คุณต้องดูแลตัวเองดีๆ ถ้าคุณไม่อยาก ป่วยอีก ทางที่ดีควรลดความทรงจำเกี่ยวกับอดีต ภรรยาของคุณไป ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับเธอ พยายามอย่าไปแตะต้อง”
ในที่สุดหลงเชียวก็ทำเสร็จ แต่มีดอกไม้เหลืออยู่ใน
มือของเขาไดอก
เขามองไปที่แจกัน ก็ไม่สะดวกที่จะใส่ดอกไม้เพิ่ม เขาก็เลยหักก้านของดอกไม้ออก และสอดดอกไม้ไว้ที่ ข้างหูของแอนน่า ” โอเค ผมจะเชื่อฟังคุณ จากนี้ไปผม จะคิดถึงเธอ จะคิดถึงแค่คุณ”
