ตอนที่ 213 ลั่วลั่ว เราถึงบ้านกันแล้วนะ
คอมเพล็กซ์นี้เทียบไม่ได้กับวิลล่าหรูหราที่หลงเชียว อาศัยอยู่ และถือได้ว่าเป็นเพียงที่อยู่อาศัยที่ธรรมดา มากๆ ในเกียวโตซึ่งเป็นเมืองแห่งความมีนเมา
เมื่อเข้าไปในลิฟต์ขนาดเล็ก ทั้งสองก็เดินตรงขึ้นไป ที่ชั้น16 ทันใดนั้น เขาถึงมองลงไปที่แอนน่าและพูดว่า “คุณสงสัยกับเรื่องภรรยาของผมมากไม่ใช่เหรอ? ผม พาคุณมารู้จักกับเธอ”
อะไรนะ? เธอตายไปสองปีแล้วไม่ใช่หรือ? เธอ เข้าใจประโยคนี้ผิดหรือเปล่า? หรือว่า…. คิดมากไป?
เปิดประตูเข้าไปข้างในเป็นบ้านแบบสองห้องนอน พื้นที่รวมไม่ถึง 100 ตารางเมตร แต่จัดระเบียบได้ อย่างดี เห็นได้ชัดว่าบ้านหลังนี้ไม่มีคนอาศัยอยู่มา เป็นเวลานานแล้ว รู้สึกรกร้างเล็กน้อย สิ่งที่แปลกคือเห็นได้ชัด ว่าเป็นบ้านที่ไม่มีใครอยู่ แต่หน้าต่างสว่างและสะอาด มาก และแม้แต่ดอกไม้บนโต๊ะก็เป็นดอกไม้ที่สดใหม่
ต้องมีคนคอยทำความสะอาดแน่ๆ
แอนน่าเดินเข้าไปดูรอบ ๆ โถงทางเดิน ห้องนั่งเล่น และระเบียง จากนั้นสายตาของเธอหยุดอยู่ครู่หนึ่งที่ บนชั้นหนังสือทางขวามือของประตู หนังสือเต็มชั้นไป หมด ซึ่งส่วนใหญ่เป็นหนังสือเกี่ยวกับวิชาชีพทางการ แพทย์ หนังสือหลายเล่มดูเหมือนจะถูกอ่านมาหลาย ครั้งแล้ว สันหนังสือขาดเสียไปหมด
” ที่นี่คือที่ที่ภรรยาของคุณเคยอาศัยอยู่ใช่ไหม ?”
รูปแบบของบ้านและการตกแต่งแตกต่างเล็กน้อย โดยรวมเรียบง่ายมาก แต่รายละเอียดแสดงให้เห็น ถึงความรักสวยรักงามของเจ้าของบ้าน
จะพูดยังไงดี เธอชอบมาก
หลงเชียวสอดมือข้างหนึ่งไว้ในกระเป๋าและพยัก หน้า” พูดอย่างถูกต้องก็คือ นี่คือสถานที่ที่เธอเคย อาศัยอยู่ พูดให้ชัดเจนอีกนิด นี่คือที่ที่เราเคยอาศัย อยู่ด้วยกัน”
เขายิ้มอ่อน ๆ แค่ครั้งเดียว แต่มันมีความหมาย อย่างมาก
ที่นี่มีโซฟาสองที่นั่งในห้องนั่งเล่น และแผงประตู ของห้องนอนล้วนมีร่องรอยของเขาสองคน แต่ตอนนี้ มันเป็นความทรงจำของเขาเพียงคนเดียว
แอนน่าเอามือก่ายหน้าผากไว้ “หลงเชียวคุณต้อง ให้ฉันเน้นอีกกี่ครั้งว่าฉัน ไม่ ใช่ ภรรยา ของคุณ!”
หลงเซียวยักไหล่”ตอนนี้ไม่ใช่ มันไม่เป็นไร เมื่อ ก่อนเคยเป็น ในอนาคตก็จะเป็น ก็เพียงพอแล้ว”
แอนน่าพูดไม่ค่อยออกกับความหมกมุ่นของเขา
หลังจากเดินไปรอบ ๆ ในห้องนั่งเล่น เธอเห็นกรอบ รูปอยู่บนโต๊ะกระจกยาวหน้าโซฟา แอนน่าก็ถูกดึงดูด เธอนั่งลงแล้วหยิบมันขึ้นมาดู
คนที่อยู่ในรูปคือคู่ลั่วหาน ร่างผอมเพรียวสวมเสื้อ แล็บสีขาว มีเครื่องฟังเสียงคล้องคอไว้ มือข้างหนึ่ง ใส่ ไว้ในกระเป๋าเสื้อใบใหญ่และยิ้มให้กล้อง รอยยิ้มของ เธอไม่ได้จงใจแสร้งทำเป็นน่ารักหรือชื่อๆ และก็ไม่ได้ แสดงออกถึงความเย็นชาของมืออาชีพ แต่กลับเป็น ความมั่นใจและออกห่างที่ออกจากข้างใน
นี่เป็นครั้งแรกที่แอนน่าเห็นรูปถ่ายของฉู่ลั่วหาน เธอบีบหน้าโดยไม่รู้ตัวและเปรียบเทียบแล้วถามว่า “เหมือนหรอ? ไม่เห็นเหมือนกันเลย”
นอกจากนี้เธอยังจงใจยิ้มตามการยิ้มของ ฉู่ลั่วหาน มุมปากของเธอขยายขึ้นข้างบนและดวงตาของเธอ โค้งลงเล็กน้อย แต่เลียนแบบไปหลาย ๆ ครั้ง มันก็ไม่ค่อยเหมือน
หลงเซียวพิงขอบประตูไว้ แล้วมองเธอยิ้มชื่อๆแบบ นี้ ถ้าแยกเธอสองคนด้วยรูปลักษณ์ปัจจุบันนี้ เธอทั้ง สองแทบไม่เกี่ยวกันเลย ” ตอนนี้รูปลักษณ์ของคุณ สองคนแตกต่างกันมาก ฉันต้องยอมรับว่าการทำ ศัลยกรรมของคุณประสบความสำเร็จอย่างมาก ไม่มี ร่องรอยใด ๆ เลย”
แอนน่าวางรูปถ่ายลงและพูดอย่างเคร่งเครียดว่า “หลงเชียว การว่าผู้หญิงคนหนึ่งทำศัลยกรรมเป็นการ ดูถูกเธอ ฉันไม่อยากได้ยินประโยคนี้อีกเป็นครั้งที่ สอง”
ศัลยกรรม? จินตนาการล้นเหลือจริงๆ ทำไมไม่ไป เขียนนิยายแฟนตาซีล่ะ เธอยังเปลี่ยนอวัยวะภายใน ด้วยแหละ!
เปิดประตูห้องนอนไป สีม่วงอ่อนที่เป็นสีหลักแทบ จะทำให้แอนน่าสูดหายใจเข้าไปทั้งห้อง “มุมมอง เกี่ยวกับความสวยของภรรยาของคุณ .. สดชื่นมาก”
มีความสดชื่น ในขณะเดียวกันก็สามารถเห็นได้ว่า เธอมีบุคลิกที่สง่างามและหยิ่งผยอง สีม่วง คนปกติ ที่ไหนจะเอาอยู่
หลงเซียวพยักหน้า” จุดนี้ คุณมีสิ่งที่ต้องเรียนรู้จาก เธออีก สีของเสื้อผ้าของเธอมีสีสันกว่าของคุณ คุณ ลองดูสิ สีสามารถเปลี่ยนอารมณ์ของคน ๆ หนึ่งได้ นะ”
โอ้? แอนน่าในกระจกแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าอยู่บ้าน สี เรียบๆ โอเคเธอใส่ชุดอยู่บ้านนี้ได้คุ้มจริงๆ ร้าน อาหารฝรั่ง ตึกอพาร์ตเมนต์ ใส่ได้คุ้มราคาจริงๆ
“สีเสื้อผ้าเรียบง่ายหน่อย ชีวิตจะได้เรียบง่าย ฉันจะ กล้าเทียบกับภรรยาของคุณได้อย่างไร? ใช้ชีวิตได้ อย่างงดงาม”
หลงเซียวมองไปที่แอนน่า “คุณไม่รู้สึกว่าที่นี่มันคุ้น เคยหรือ? ไม่นึกถึงอะไรเลย? เตียงอันนี้ สามปี คุณจำไม่ได้แล้วเหรอ?” คุณนอนมา
แอนน่าโน้มตัวลงและแตะไปที่ผ้าปูที่นอนใหม่ๆ “สามปี ? คุณบอกว่านี่คือห้องส่วนตัวของ
เธอ ก่อนจะแต่งงาน?”
หลงเชียวขมวดคิ้ว” ไม่ใช่”
* ถ้าอย่างงั้น หลังจากที่แต่งงานกัน คุณสองคนอยู่ ในบ้านหลังเล็ก ๆ หลังนี้หรือ?”
ความน่าเชื่อถือต่ำมาก
หลงเซียวขมวดคิ้วอีกครั้ง” ไม่ใช่เหมือนกัน”
นี่ไม่ใช่ นั่นก็ไม่ใช่ อ๋อ!
“ แสดงว่าคุณแยกกันอยู่หลังแต่งงานงั้นเหรอ? ที่ ทำให้ฉันตาสว่างขึ้นจริงๆ ปากย้ำว่ารักเธอ แต่ไม่คาด คิดว่า แค่เตียงยังไม่เคยนอนเหรอ? หลงเซียว ทำไม ฉันถึงเห็นใจคุณจัง?”
ปฏิกิริยาของหลงเซียวกลับใจเย็นมาก เขามองไป ที่รอยยิ้มที่ยั่วยวนของเธออย่างสบาย ๆ ” นี่ก็ไม่ เป็นไร ผมจะใช้เวลา 30 ปี 50 ปีข้างหน้าเพื่อชดเชย ความเสียใจของคุณ และเพิ่มเป็นสองเท่า”
รอยยิ้มของเขาดูร้ายๆและหยิ่งผยอง เธอเห็นแล้ว รู้สึกตกใจและกลัวเล็กน้อย
ทำไมทุกบรรทัดถึงเหมือนบอกเป็นนัย ๆ ถึงเธอว่า “ฉันจะนอนกับเธอ30ปี 50ปี อีกหลายๆปี”
ไม่พอใจ!
“ชมบ้านเสร็จแล้วถ้าไม่มีอะไรเรากลับกันได้แล้ว”
หากเธออยู่ต่ออีกสักนิด เธอกลัวว่าสัตว์ร้ายตัวน้อย ที่อยู่ในร่างหลงเชียวจะวิ่งออกมา
“โอเค”
ตอบอย่างกระทัดรัด
ดูเหมือนว่าที่นี่ไม่มีอะไรที่กระตุ้นความจำของเธอ ได้ ผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ไม่รู้สึกเฟล เขาเปิดประตูรถ ให้เธอ ให้เธอนั่งตรงที่นั่งข้างคนขับแล้วคาดเข็มขัดนิรภัยให้เธอด้วยตัวเอง
เสียงคลิกแคลกดังขึ้น แอนน่าก็หันไปมองเขา “คุณ หมายความว่าอย่างไร?”
เขาเอนตัวลงไปในรถและวางมือข้างหนึ่งไว้ที่เบาะ หลัง แล้วใช้มืออีกข้างหนึ่งจับที่หน้าต่าง “มีสองความ หมาย อย่างแรกปลอดภัยไว้ก่อน อันที่สองผมชอบ”
คำว่าชอบของเขาหยุดทุกคำพูดของแอนน่าไว้ อย่างสมบูรณ์
ทางกลับนั้นค่อนข้างไกล บวกกับทั้งคู่นั่งอยู่ในรถ ถ้าแอนน่าไม่พูด เขาก็ไม่พูด นอกหน้าต่างเป็นทะเลที่ มีแสงไฟยาวสิบไมล์ในเกียวโต และท้องฟ้ามีสีคราม บรรยากาศเงียบสงบเรียกได้ว่าดีจริงๆ
หลงเชียวมือจับพวงมาลัยและถามว่า “คุณอยากฟัง เพลงไหม?”
พูดตรงๆเธอไม่คุ้นเคยกับความอ่อนโยนของเขา เลยจริงๆ!
“ได้สิ!”
หลงเชียวขับรถจริงจังมาก ปฏิบัติตามหลักความ ปลอดภัยมาก่อนอย่างเคร่งครัด เขาไม่เคยขับรถได้ดี ขนาดนี้มาก่อนในชีวิต ” ฉันไม่สะดวก คุณเปิดเครื่อง เล่นเองเลย ชอบฟังอะไรก็ฟังอะไรเลย”
ที่ม?
” โอเค”
ถ้าอย่างงั้นฟังวิทยุของรถยนต์ดีกว่า เวลานี้มีเพลง วิทยุมากมายเลย เปิดช่องมาใช่อง –
“เมียครับเมียครับ ผมรักคุณ อะมิตะพุด ขอให้ พระพุทธคอยปกป้องคุณ ขอให้สุขภาพร่างกายของ คุณแข็งแรงและเสน่ห์”
เอ่อ!
แอนน่ารู้สึกอาย โชคดีที่เธอก้มหน้าไว้เขามองไม่ เห็นสีหน้าของเธอ เธอก็เปลี่ยนช่อง “คนรัก เราไม่ได้ เจอกันมานานแล้ว ลาก่อน คุณดูเศร้าหมองขนาดนี้ อดคิดถึงไหล่ของคุณไม่ได้ จะต้านทานการกลับชาติมาเกิดได้อย่างไร? คนรัก ที่รัก สิ่งที่คุณต้องการผมฉัน จะตั้งใจ .”
เป็นเพลงของสามีภรรยาอีกแล้ว!
แอนน่าทำตาหยีด้วยความเคร่งเครียด อยากจะทุบ สิ่งนี้ออกเพื่อดูว่าหลงเซียวได้ทำอะไรมันไว้รึเปล่า จริงๆ!
หลงเซียวยังคงนั่งและขับรถโดยไม่วุ่นวาย แน่นอน ว่าเขามีความสุขกับความรู้สึกตอนนี้มาก ตอนที่แอน น่ากำลังเลือกช่องสัญญาณหัวของเธอหันมาด้านข้าง เล็กน้อยและเส้นผมของเธอก็สยายอยู่บนตักของเขา ตามการเคลื่อนไหวของเธอ เส้นผมของเธอของปัดไป มาทะลุกางเกงไปบนผิวของเขา
เสียงเพลงเบา ๆ จังหวะสบาย ๆ นานมากแล้วที่ไม่
ได้รู้สึกแบบนี้
ช่างเป็นสุขจริงๆ!
แอนน่าไม่ยอมและยังเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ “พรุ่งนี้ ฉันจะแต่งงานกับคุณ พรุ่งนี้ฉันจะแต่งงานกับคุณ แล้ว!”
ช่างมัน!
แอนน่าปิดวิทยุไปซะเลยและกลับมานั่งที่นั่งข้างคน ขับ จ้องมองไปที่แสงไฟนีออนที่สว่างจ้าโดยไม่เปลี่ยน สีหน้าใดๆ เธอระงับความรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยภายใน ใจ “ฉันนอนสักพัก”
หลงเซียวรู้สึกดีขึ้นมาและพยักหน้า” โอเค”
เธอบอกว่าจะนอน สักพักก็นอนหลับจริงๆ หลง เซียวได้แต่ยิ้ม “ลั่วลั่ว?”
หญิงสาวพิงเบาะแล้วหลับไป เอียงศีรษะไว้ดูไม่ ค่อยสบายเท่าไหร่ เขาเอื้อมมือไปช่วยเธอและจัดหัว เธอให้ตรง
เขาสัมผัสเส้นผมและใบหน้าของเธออย่างคิดถึง และพยายามเก็บให้มากที่สุด
แสงจันทร์เป็นเหมือนสายน้ำและหัวใจคล้ายบ่อน้ำ ที่หวานชื่น
รถหยุดอยู่ด้านนอกวิลล่า หลงเซียวลงจากรถ แล้ว อุ้มหญิงสาวที่กำลังหลับใหลไว้ในมือทั้งสองข้าง และยกเธอมาไว้ในอ้อมแขนของ เขา พร้อมกับยกแขนของเขาใช้เป็นหมอนสำหรับเธอ เขามองเธอใต้แสงจันทร์และพิมพ์ “ลั่วลั่วเราถึงบ้าน แล้วนะ”
ห้องประธาน บริษัทหลันเทียนนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา
ชายร่างสูงในชุดสูทสีน้ำเงินเข้มยืนอยู่ข้างหน้าต่าง พร้อมกับบุหรี่ที่เผาอย่างช้าๆที่อยู่ระหว่างนิ้วของเขา กลิ่นยาสูบค่อยๆคละคลุ้งจากนิ้วของเขาไปยังห้อง ทำงาน เขม่าสะสมจนจะครึ่งแล้วแต่ก็ยังไม่เคาะออก และไม่ได้สูบเช่นกัน
“ประธานตู้นี่เป็นข้อมูลการเดินทางทั้งหมดของคุณ แอนน่า ตอนนี้เธอกลับไปที่บ้านพักส่วนตัวของ หลง เซียวแล้ว ตอนที่เธอกลับมา…”
” พอแล้ว”
ตู้หลิงเซวียนหยุดจ้าวเหวินจิ๋ว ที่กำลังรายงานอยู่ แล้วพลิกมือไปภาพถ่ายกองนั้นที่ผู้ช่วยยื่นมา
ในภาพแอนน่าแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าอยู่บ้าน ขึ้นรถ Maserati สีขาวไป และต่อด้วยร้านอาหารตะวันตก . ภาพสุดท้าย ที่มีอของตู้หลิงเซวียนหยุด ดวงตาของ เขาก็หยีลง นิ้วของเขาสั่นไปเล็กน้อย และเขม่าก็ กระเด็นลงบนพื้น เลอะพื้นสีขาวจุดเล็ก ๆ จนเป็นสีเทา
หลงเซียวกอดแอนน่าไว้ และยิ้มอย่างลึกซึ้ง
หลายวันที่ผ่านมานี้ เขาเฝ้าติดตามการเคลื่อนไหว ของ แอนน่า ทุกวัน เธอทำงาน ใช้ชีวิต เข้าออกสถาน ที่ต่างๆ เขาเห็นอย่างชัดเจน แต่จนถึงตอนนี้นี่เป็น ภาพเดียวที่ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ
หรือว่า เขาตามใจเธอมากเกินไป? ทำให้เธอรู้สึก ไม่เกรงกลัวและลืมตัวตนที่แท้จริงของเธอ?
“พรีพ!” เขาทิ้งรูปถ่ายทั้งกองไปที่โต๊ะไม้มะฮอกกานี แล้วคืบบุหรี่ไว้สูบเขาเต็มปอดแล้วพ่น ควันสีขาวออกมาเป็นวงกลม “เหวินจั่วราคาหุ้นของ บริษัทเฉียวชื่อ ในช่วงเวลานี้คือ มันไม่นีึ่งเกินไป หน่อยเหรอ?”
จ้าวเหวินจั่วรู้สึกกระจ่างขึ้นมาทันที “ประธานตู้ หมายความว่า?”
ตู้หลิงเซวียนหยิบบุหรี่ขึ้นมาแล้วสูบ เขาหันไปด้าน ข้างและพ่นควันบุหรี่ออกมา มันราบรื่นเกินไป จะ หมายความว่าอะไรได้อีก?”
จ้าวเหวินจั่วเข้าใจและพยักหน้า “ผมเข้าใจแล้ว ครับ!”
ท้องฟ้าของนิวยอร์กมีฝุ่นควันตั้งแต่เมื่อไหร่ มันดู ไม่ค่อยสะอาดเท่าไหร่
นิ้วเรียวยาวของตู้หลิงเซวียน หนับกันบุหรี่ไว้แล้ว กดครึ่งที่เหลือของบุหรี่ลงในที่เขี่ยบุหรี่ กตลงอย่าง แรงบุหรี่ก็ถูกบดขยี้จนเละ
วันรุ่งขึ้นหุ้นของบริษัทเฉียวชื่อตกและหยุดตั้งแต่ เปิดตลาด
เฉียวหย่วนฟานที่กำลังนั่งอยู่ในห้องทำงาน คิ้วของ เขาขมวดอย่างเคร่งครีม หยุดได้อย่างไร? ตั้งแต่ บริษัทเฉียวชื่อร่วมมือกับบริษัทหลันเทียนมา ไม่เคยมี สถานการณ์เช่นนี้มาก่อน?
ไม่คิดว่าหุ้นจะล่ม!
นี่เป็นหนึ่งในประสบการณ์ที่น้อยมากในประวัติ ธุรกิจของบริษัทเฉียวชื่อ!
เป็นอย่างที่คิดเลย ทางนี้หุ้นเพิ่งจะตก โทรศัพท์ของ เฉียวหย่วนฟานก็มีคนโทรเข้ามาไม่หยุดเลย กรรมการรีบโทรมาถามว่าเกิดอะไรขึ้น มีคนพูดอย่าง กังวลว่าจะมีวิกฤตล้มละลายอีกหรือไม่?
ในวงการการเงินนั้น เราอาจะร่ำรวยตอนเช้าวัน แล้วตกต่ำตอนค่ำวันก้เป็นไปได้ มีตัวอย่างแบบนี้ เยอะเลย
เฉียวหย่วนฟานค่อยๆตอบที่ละคน และแจ้งประชุมคณะกรรมการฉุกเฉินภายในหนึ่งชั่วโมง
แต่จู่ๆข่าวรายหนึ่งก็พุ่งออกมาจากหน้าจอ คอมพิวเตอร์
” คุณแอนน่าคู่หมั้นของซีอีโอของบริษัทหลันเทียน คุณเควิน ถูกพบว่ามีความสัมพันธ์ที่คลุมเครือกับชาย คนหนึ่งในประเทศจีน เกิดการสงสัยว่าความสัมพันธ์ ระหว่างทั้งสองมีการเปลี่ยนแปลงที่ลึกซึ้งมากขึ้น และ ความร่วมมือระหว่างบริษัทหลันเทียนและบริษัทเฉียว ชื่อจะล่มสลายด้วยหรือไม่นั้น ..”
หลังของ เฉียวหย่วนฟานยืดตรงขึ้นมา! เขาตก ตะลึงเป็นอย่างมาก !
สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจยิ่งกว่านั้นก็คือ ภายใต้ ข้อความนั้นมีภาพถ่ายที่ชัดเจนมาก แอนน่าอยู่ใน อ้อมแขนของชายแปลกหน้า หน้าของชายแปลกหน้า คนนั้นถูกเบลอไม่ให้เห็นนี่.
นี่มันเกิดอะไรขึ้น!
