ตอนที่ 219 ผมจะแต่งงานกับผู้หญิงที่ผมรัก
กลางคืน ณ คฤหาสน์
“เป็นเที่ยวบินพรุ่งนี้ตอนบ่าย ตอนคุณอยู่บนเครื่อง บินก็อ่านนิตยสาร กลางคืนก็นอนหลับให้สบาย พอ ตื่นขึ้นมาก็คงนึกนิวยอร์กแล้ว”
หลงเชียวกำลังยืนพิงประตูห้องนอนของแอนน่าอยู่ โดยไม่ได้เข้ามาแทรกแซงอะไรเธอ แต่ยืนมองเธอเอา สิ่งของวางลงในกระเป๋าเดินทางทีละชิ้นทีละชิ้นอย่าง
นิ่งเงียบ
แอนนาเป็นคนละเอียดอ่อน ซึ่งนี่ถือเป็นอุปนิสัยที่ หมอแผนกศัลยกรรมต้องมี นั้นคือต้องจัดของอย่าง เป็นระเบียบ อีกอย่างต้องแยกแยะตามประเภท สิ่งของอย่างชัดเจนด้วย
มือทั้งสองข้างของเธอหยิบจับสิ่งของอย่าง
คล่องแคล่วมาก แถมยังมีเรียวมือที่ยาวและอ่อนช้อย ด้วย ซึ่งตอนที่เธอหยิบจับสิ่งของตูท่าทางละเมียด ละไมมาก
หลงเซียวแทบไม่มองใบหน้าเลย แต่เพียงมองมือทั้งสองข้างของเธอก็เพียงพอทำให้เขารู้สึกหวั่นไหว แล้ว
แอนน่ายังคงจัดกระเป๋าอย่างเพลิดเพลิน จากนั้น เธอก็เงยหน้ามองหลงเชียวขึ้น ยิ้มและพูดว่า “หลง เซียน คุณในตอนนี้ฉันดูผิดแปลกไป จนฉันจำไม่ได้ เลย”
หลงเชียวเปลี่ยนท่วงท่าที่ยิ่งผ่อนคลายพิงประตู มากขึ้น เขาดึงมือที่ล้วงในกระเป๋ากางเกงขึ้นมากอด หน้าอก และพูดกับเธอว่า “อ๋อ? ทำไมถึงพูดแบบนี้ ล่ะ?”
แอนน่าขมวดคิ้วเล็กน้อย ขณะเดียวกันก็กำลังลังเล อยู่ว่า สิ่งของชิ้นเล็กที่อยู่ในมือควรยัดเก็บตรงมุมไหน เธอเงยหน้าพูดว่า “ก็ตอนที่ฉันเพิ่งเจอคุณ คุณเป็นคน บ้าอำนาจ ไม่มีมารยาท ป่าเถื่อน แถมยังกักบริเวณผู้ ช่วยของฉันตามอำเภอใจด้วย คุณเหมือนโจรมากใน ตอนนั้น”
หลงเชียวยักคิ้วเล็กน้อย เขากำลังวิเคราะห์การ วิพากษ์วิจารณ์ของแอนน่าและรู้สึกว่ามันเกินไป คิดไม่ ถึงว่าเธอจะใช้คำว่าโจรคำนี้ด้วย แต่เขาก็ไม่ได้ คิดมากอะไร
“แล้วตอนนี้ล่ะ? ดูเหมือนคุณเหมาว่าผมเป็นคนไม่ ดีชั่วชีวิต จนผมรู้สึกไม่มีที่ทรุดแผ่นดินหนีแล้ว ถ้าหาก ไม่ใช่เพราะผมรักคุณ ผมคงกรีดท้องคุณแล้ว”
เขาคลี่ปากยิ้ม และเผยท่าทางเป็นธรรมชาติที่สง่า งาม เมื่อใครได้เห็นล้วนต้องรู้สึกหวั่นไหวใจ
แอนน่าครุ่นคิดอยู่สักพัก และวิพากษ์วิจารณ์อย่าง เป็นกลางว่า “ตอนนี้คุณเป็นคนอ่อนโยน และเอาใจ ใส่คนอื่นมากด้วย ถึงแม้ฉันไม่รู้ว่าความอ่อนโยนของ คุณมีเจตนาร้ายหรือเปล่า แต่คุณก็เป็นคนอดทน มี น้ำใจ ซึ่งนี้เป็นอุปนิสัยที่เมื่อก่อนคุณไม่เคยแสดงออก มา ขณะเดียวกันฉันก็มองออกว่า ต้องมีอะไรอยู่เบื้อง หลังอย่างแน่นอน”
เป็นผู้หญิงที่ปากร้ายจริงๆ ถึงแม้จะกล่าวชื่นชม แต่ ก็สามารถทำให้เขารู้สึกทิ่มแทงใจบางเป็นบางครั้ง
หลงเชียวลูบคิ้วอย่างเซ็ง ขณะเดียวกันก็กุมขมับ เล็กน้อย “ดูเหมือนว่าต้องใช้เวลาอีกมากถึงจะทำให้ คุณเชื่อใจผมได้”
สุดท้าย แอนน่าก็ตัดสินใจไม่เอาของชิ้นเล็กพาไป ด้วย จากนั้นเธอลุกขึ้นเดินไปวางของชิ้นเล็กบนโต๊ะแต่งหน้า ขณะเดียวกันเธอก็กำลังตั้งค่าถามกับตัวเอง ว่า เธอจะมาที่นี่อีกไหม?
เสื้อของเธอที่วางอยู่บนเตียง บางส่วนพาไป แต่ บางส่วนไม่ได้พาไป และเธอก็ตั้งใจจะทิ้งด้วย แต่….
หลังจากลังเลอยู่สักพัก แอนน่าก็หันหน้ามองหลง เชียว “ฉันไปครั้งนี้ มีสิ่งของบางอย่างไม่สามารถ นำพาไปด้วย…”
หลงเชียวตัดสินใจแทนเธอ เลยพูดแทรกขึ้นว่า “ไม่ ว่าคุณจะกลับมาเมื่อไหร่ ห้องนี้ก็ยังคงเก็บรักษาเป็น ของคุณเสมอ”
แอนน่าขย้ำสิ่งของชิ้นเล็กในมือเล็กน้อย สุดท้าย เธอก็ตัดสินใจพูดอธิบายว่า “หลงเชียว งานแต่งงาน ของฉันกับเควิน ถูกกำหนดเป็นต้นเดือน หากกลับไป ครั้งนี้มีเรื่องขึ้น…ไม่แน่ฉันอาจจะแต่งงานกับเขา ถึง เวลานั้นเกรงว่าฉันคงไม่กลับมาแล้ว”
หลงเชียวพยายามทนฟังเธอพูดจนจบด้วยความ อ่อนโยนอย่างที่สุด จากนั้นก็คิ้วด้านขวาเล็กน้อย และ ยกมือลูบคางด้วยท่าทางลังเลด้วย “ได้ยินคุณพูด แบบนี้ จู่ๆผมก็รู้สึกไม่อยากให้คุณไปแล้วสิ ทำยังไงดี?”
คนไร้เดียงสายังไม่ทันออกจากบ้านของเขาก็บอก เขาแล้วว่า เธออาจจะไม่กลับมา นี่ไม่ใช่ต้องการบีบ บังคับเขาลักพาตัวหรอกหรอ?
แอนน่า: “นี่…ฉันจริงจัง”
หลงเซียวพยักหน้าเล็กน้อย “ผมเองก็ไม่ได้หยอก เล่นเหมือนกัน หากปล่อยให้คุณไปก็ต้องรับความ เสี่ยงที่คุณอาจจะไม่กลับมา งั้นผมยอมเป็นคนเลวดี กว่า”
ถึงแม้ปากจะพูดแบบนี้ แต่หลงเชียวแน่ใจว่า ยังไง แอนน่าก็ต้องกลับมา
แต่ถ้าไม่กลับมาก็ไม่เป็นไร เพราะเขาสามารถไป
ทุกมุมโลกอยู่แล้ว
แอนน่ายักไหล่ “โอเค คุณยังคงมีอุปนิสัยโจรที่แข็ง กล้าไม่ยอมเปลี่ยนแปลงอยู่”
ในที่สุดหลงเชียวก็ขยับเขยื้อนแล้ว เขาเดินมาข้าง หลัง แอนน่าและจ้องมองเสื้อผ้าที่ยังไม่ได้พับบนเตียง “แล้วของเหล่านี้คืออะไรหรอ?”
“ฉันจะทิ้งค่ะ”
หลงเสียงพยักหน้าเล็กน้อย “สมควรทิ้งแล้ว”
เสื้อผ้าที่เต็มบนเตียง ถ้าไม่ใช่สีดำก็เป็นสีขาว ไม่ก็ สีเทา ซึ่งนี่แทบไม่เหมือนรสนิยมของผู้หญิงเลย!
“ทำไมหรอ? รังเกียจของของฉันหรอ?”
แอนน่าไม่ถือสา ของของเธอ เธอสามารถไม่ชอบ และทิ้งลงในถังขยะได้ แต่กับคนอื่นไม่ได้
“สีค่อนข้างเข้มเกินไป ไม่เหมาะกับคุณเลย ทิ้งนะ ดีแล้ว ค่อยซื้อตัวใหม่” หลงเซียวหยิบเสื้อขึ้นมาดูเล็ก น้อย และพูดแนะนำเสื้อผ้าให้ แอนน่า
“ซื้อตัวใหม่หรอ? คุณหลงนี้พูดฟังดูง่ายจังเลยนะ ค่ะ?”
ครั้งก่อนให้เธอซื้อเสื้อ แทบไม่ให้เงินเลยสักบาท แถมยังทำเหมือนกับเธอเป็นคนร่ำรวยมาก
ท่านหลงก็นึกถึงเหตุการณ์นั้นขึ้นมาเหมือนกัน เขา เผยท่าทางเก้อเขินขึ้นเล็กน้อย “ใช่ ซื้อตัวใหม่ เดียว ผมจ่ายเอง ไม่ว่าคุณจะซื้อกี่ตัวก็ตาม”
ห่ะ?
“งั้นเอาบัตรเครดิตมาหน่อยสิ”
แอนน่ายื่นมืออยากหยอกเล่นกับเขาสักหน่อย
ท่านหลงเหลือบมองที่มืออันขาวเนียนของเธอ “คุณ ไม่คิดจะวางแผนระยะยาวบ้างหรอ?”
“หมายความว่าอะไร?”
ท่านหลงนวดบนบ่าของเธอ ซึ่งท่าทางส่อเหมือนให้ เธอแลกตัวเพื่อเงิน “หากเอาบัตรเครดิตของผมไป สัก วันก็ต้องมีวันรูดจนหมด แต่ถ้าหากพาผมไปด้วย คุณ ก็ไม่ต้องหวงเรื่องเงิน”
แอนน่า: “.หลงตัวเอง!”
ขณะที่ทั้งสองคนกำลังพูดคุยกันนั้น โทรศัพท์ของ
หลงเชียวก็ดังขึ้น
เมื่อเห็นชื่อที่เด้งขึ้นมาบนหน้าจอ สีหน้าแดงระเรื่อ ของหลงเซียวก็เขียวซ้ำทันที
“คุณทำธุระต่อเถอะ ผมไปรับโทรศัพท์แป๊บหนึ่ง”
หลังจากพูดจบ ท่านหลงไม่ได้ออกไปข้างนอก แต่ เดินไประเบียง ซึ่งตรงระเบียงมีผ้าขนหนูสีขาวของแอ นน่าตากอยู่ ขณะเดียวกันบนผ้าขนหนูก็อบอวลไปด้วยกลิ่นตัวของแอนน่าด้วย
หลงเชียวยื่นมือปิดประตูกระจก “พ่อครับ”
“หลงเชียว! นายคิดอยากต่อกรกับฉันหรอ! รีบกลับ มาหาพ่อเดียวนี้!” ท่านหลงหรี่ตาลงเล็กน้อย ดูเหมือนจะเป็นเรื่องงาน
วิศวกรรม “ผมพักอยู่ชานเมือง ไม่สะดวกไปหาครับ” หลงถึงอารมณ์ขึ้นทันที แต่ยังไม่ทันได้ยินเสียงเขา ก็ได้ยินเสียงของแตกดังสนั่นขึ้น หลงเซียวถึงกับเอา
โทรศัพท์ออกห่างหูเล็กน้อย
“นายคิดจะทำลายห้างสรรพสินค้าบนถนนหยาง หลิวหรอ?”
เป็นดั่งที่คาดคิดไว้
“ครับ ห้างสรรพสินค้ามีผลกระทบอันตราย แอบแฝงอยู่ หากไม่ทำลาย แล้วเกิดเรื่องขึ้น คงสร้าง ความเสียหายมูลค่ามหาศาลแน่”
หลงถึงกระทืบเท้าอย่างแรงในห้องทำงานหนึ่งที่ จากนั้นก็คว้าจับดินสอไม้ทุบใส่บนผนังกำแพงด้วย ดินสอไม้หักเป็นสองท่อนร่วงตกลงบนพื้น “ไอ้ลูกไม่รักดี! แกไม่ได้อยากทำงานห้างสรรพสินค้าหรอก แต่ แกอยากทำลายฉัน! ฉันไม่สนใจว่าแกอยู่ที่ไหน รีบ กลับมาคฤหาสน์เดียวนี้!”
เมื่อได้ยินพ่อออกค่าสั่งส่วนตัวแบบนี้ หลงเชียวก็รู้ อยู่แล้วว่าเป็นแบบนี้ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าพ่อของเขาจะ ทราบข่าวเร็วขนาดนี้
ท่านหลงเอาโทรศัพท์เก็บใส่กระเป๋ากางเกง และ เงยหน้ามองผ้าขนหนูสีขาวที่ทั้งสะอาดและหอม จน เขาอยากสูบดมสักหน่อย ขณะเดียวกันก็พยายาม บอกกับตัวเองว่า อย่าทำตัวเหลวไหล!
แอนน่าที่อยู่ข้างหลังกระจกได้ยินเพียงน้ำเสียงขุ่น เคือง แต่ไม่ได้ยินเนื้อหาอะไรเลย
“แอนน่าคืนนี้ผมต้องออกไปข้างนอกสักหน่อย คุณ อยู่บ้านก่อนนะ ห้ามออกไปไหน หากมีเรื่องอะไร โทรศัพท์หาผมได้ตลอดเวลา อีกอย่างคฤหาสน์มี เครื่องแจ้งเตือน หากเกิดอะไรขึ้น พนักงานรักษา ความปลอดภัยจะมาถึงภายในสองนาที”
แต่ออกไปข้างนอก ต้องแจ้งอะไรเยอะขนาดนี้ด้วย
หรอ?
“ว่ามา! ตกลงทำไมแกถึงอยากทำลายมันตอนนี้ ด้วย! บริษัทลงทุนสิบกว่าล้าน และตอนนี้ยังเป็นช่วง เวลากอบโกยด้วย อีกอย่างอันตรายแอบแฝงเป็นแค่ ข่าวลือ! ใครบอกแกเรื่องนี้ฉันจะไปจัดการมัน!”
หลงเชียวเพิ่งเข้ามาก็ต้องทนรับอารมณ์ขุ่นเคือง ของหลงถึงแล้ว เขายืนใต้ดวงไฟคริสตัลที่หรูหราของ ตระกูลหลงอย่างสง่างาม ขณะเดียวกันแสงไฟก็ส่อง กระทบบนใบหน้าของเขาครึ่งหนึ่ง จนแทบมองไม่เห็น ความรู้สึกบนใบหน้าเลย
หลงเชียวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่นขึ้นว่า “ต่อ ให้เป็นความเป็นได้ที่เศษเสี้ยว หากเราทราบล่วงหน้า ก็ควรทำลายเพื่อหยุดเรื่องใหญ่นะครับ เราไม่ควรเอา มาเสี่ยงชีวิต”
หากห้างสรรพสินค้าที่ทุ่มเท เกิดปัญหา ความเสีย หายไม่ใช่แค่ค่าก่อสร้าง แต่ชีวิตคนอีกมากมายด้วย
หลงถึงยิ้มและพูดว่า “ทำไมท่านหลงคนที่เลือดเย็น ถึงเปลี่ยนเป็นคนมีเมตตาแล้วล่ะ?”
หลงซื้อกับหยวนชูเฟินยืนอยู่ตรงมุมห้องรับแขกโดยไม่กล้าส่งเสียง แต่แอบฟังสถานการณ์เงียบๆ
หลงเชียวพูดประชดเขา และแน่วแน่ไม่เปลี่ยนใจ “สิ่งที่พ่อเสียดายคือเงิน งั้นก็คิดกับผมล่ะกัน งาน ก่อสร้างต้องทำลาย ถ้าหากพ่อเรียกผมเพราะเรื่องแค่ นี้ ผมขอตัวกลับก่อนล่ะกันนะครับ”
หลงถึงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟขึ้น เขาตะโกนร้องพูดว่า “หลงเซียว นี่แกกล้ามากเลย แกคิดว่าแกเก่งมาก ถึง ขนาดไม่เห็นเงินสิบกว่าล้านในสายตาแล้ว!”
เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นแบบนี้ หยวนชูเฟินก็ไม่ทน ดูแล้ว แต่รีบวิ่งไปประคองหลงถึง “งานก่อสร้างไม่ สำคัญ สุขภาพร่างกายสำคัญกว่า ไม่มีโครงการนี้ก็ สร้างโครงการใหม่ได้ แต่ถ้าร่างกายไม่ดี คุณก็จะทำ อะไรไม่ได้เลยนะ”
เมื่อเห็นหลงถึงเริ่มดีขึ้น ก็ด่าทอเซียวหลงว่า “ยืน นิ่งทำอะไรอีกล่ะ? ออกไปสิ อย่ามายั่วโมโหพ่อของ ฉัน”
หลงเชียวแทบไม่อยากอยู่ที่นี่นานกว่านาทีเลย
แต่หลงถึงกลับผลักหยวนชูเฟินออก และเดินเข้ามา จับคอเสื้อของหลงเซียว “แกกล้าพูดว่า แกจะทำลายการก่อสร้าง เพราะแค่เรื่องปัญหาความปลอดภัย หรอ? แกกล้าพูดไหมว่า เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับผู้หญิง ที่ชื่อ แอนน่า!”
แอนน่า?
หลงจื้อสะดุ้งตกใจ เกี่ยวอะไรกับแอนน่าหรอ?
หยวนชูเฟินเองก็รู้สึกสงสัยเหมือนกัน
หลงเชียวดึงมือของหลงถึงออก และจัดระเบียบ เสื้อผ้าอีกครั้ง “พ่อพูดถูกครับ เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับแอน น่าเพื่อไม่ให้แผนการของพ่อสำเร็จ เพื่อไม่ให้พ่อเอา เธอไปตกอยู่ในแผนการสกปรก ผมต้องทำลายมัน”
หรงจื่ออดใจเดินเข้ามาข้างหน้าไม่ไหว แล้วซักถาม ด้วยความแปลกใจว่า “ที่พี่ใหญ่ปกป้อง แอนน่าขนาด นี้ คงไม่ใช่เพราะเธอเป็นแค่หมอของพี่หรอกใช่ไหม?”
เหตุผลไม่แน่นหนามากพอ
หยวนชูเฟินดึงแขนเสื้อของลูกชาย “เซียวเอ๋อ
อย่า”
เขาไม่บุ่มบ่ามถือเป็นเรื่องที่ฉลาด
หลงเชียวพูดขึ้นว่า “เธอไม่เพียงเป็นหมอของผมยังเป็นผู้หญิงที่ผมจะแต่งงานด้วย ต่อไปเธอจะเป็น ภรรยาของผม เป็นคุณนายใหญ่ของตระกูลหลง”
เมื่อเขาพูดจบ ในห้องรับแขกก็เงียบสงบทันที
หลงจื้อกำหมัดไว้อย่างแน่น! จนเส้นเลือดปูดอย่าง เห็นได้ชัดเจน
พี่ใหญ่จะแต่งงานกับแอนน่า!
หยวนชูเฟินอ้าปากพูดว่า “เซียวเอ๋อ ลูก…”
เมื่อหลงเชียวเห็นพ่อของตัวเองกำลังหายใจหอบ ก็ พูดขึ้นว่า “คำอธิบายนี้คงทำให้พ่อพอใจนะครับ”
