ตอนที่ 275 โม่หรูเฟยถูกจับ
ตายแล้ว!
นี่คือตอนที่ประตูโรงแรมถูกบังคับให้เปิด ออก ในใจก็เหลือเพียงแค่สองค่า
สองคํานี้เหมือนยึดเอาลมหายใจของ เธอไป ลมหายใจที่เป็นครั้งสุดท้ายในวัน สุดท้ายของชีวิต
สร่างเมาแล้ว ถึงแม้เรื่องเมื่อคืนจะจำได้ ไม่ชัดนัก แต่คนที่เธอเจอที่ผับ บวกกับเรื่องที เกิดขึ้นวันนี้ทั้งหมด เฉียวซีก็เข้าใจ เธอเข้าใจ เรื่องทั้งหมดแล้ว
จบแล้ว เธอหลบหนีมาสองปี ก็ยังหลบ ไม่พ้น
เพียงแต่เรื่องที่ทำให้เฉียวซีกลัวขึ้นไป อีก ชั่วพริบตาที่ประตูห้องถูกเปิดออก สิ่งที่ ทะลักเข้ามาไม่ได้มีแค่สีเขียวของชุดตำรวจ แถวหนึ่ง ยังมีนักข่าวที่ยกกล้องถ่ายอยู่ด้วย! ด้านหลังค่ารวจเจ็ดแปดคน มีกล้องที่ยก นสูงพร้อมสาดแฟลชชวนแสบตา แสงแฟลช สว่างแวบราวสายฟ้าทิ่มแทงดวงตาจนเจ็บปวด เธอกอดผ้าหมด บดบังร่างกายตัวเองแน่น ตกใจจนนิ่งค้างไปแล้ว!
เฉียว คุณต้องสงสัยว่าเกี่ยวข้องกับ คดีลักพาตัว ตอนนี้ออกหมายจับคุณตาม กฎหมาย คุณมีสิทธิ์ที่จะไม่พูด แต่ที่คุณ พูด….. ตำรวจพูดเกริ่นไปหนึ่งรอบ มองผู้ชาย สามคนที่ยืนปิดส่วนสําคัญอยู่ในห้องนอนด้วย สายตาเย็นเยียบ ใส่ชุดให้เรียบร้อย!
ผู้ชายสามคนเห็นว่าเรื่องร้ายแรงเกิน กว่าที่ตัวเองคาดไว้ ก็รีบโต้เถียงขอร้องให้ยก โทษ “สหายค่ารวจ พวกเราไม่ได้มีส่วน เกี่ยวข้องกับเธอ พวกเราก็แค่…. แต่มา หาเงินเท่านั้น! พวกเราไม่รู้เรื่องที่เธอทำ!”
“พวกเราไม่ใช่ผู้สมรู้ร่วมคิด! คุณตำรวจ! พวกเราไม่ใช่ผู้สมรู้ร่วมคิด!
รวจตำหนิเสยงเด็ดขาด พอแล้ว! รีบ ใส่เสื้อผ้าเร็วๆ!”
พร้อมกันกับ ตำรวจตำหนิเสียงดัง เหล่านักข่าวก็เบียดเข้าห้องอย่างบ้าคลั่ง ราวกับฉลามได้กลิ่นคาวเลือด ยกอาวุธประจํ ตัวหันไปทางคนอัปยศทั้งสี่ในห้อง
“คุณเฉียว เมื่อคืนนี้คุณยอมรับด้วยตัว เองว่าเคยช่วยคุณโม่หรูเฟยลักพาตัวคุณ ลั วหานและเพื่อนสนิทของเธอ ขออนุญาตถาม เรื่องนี้คุณจะอธิบายยังไง?
“สองปีก่อน ๆ คุณก็ออกจากวงการ เป็น เพราะเรื่องลักพาตัวหรือเปล่า?”
“คุณจะอธิบายเรื่องเช้านี้ยังไง?”
“คุณเฉียว สําหรับเรื่องชีวิตส่วนตัวของ คุณ คุณจะอธิบายยังไง?!
“มีคนแฉว่าชีวิตส่วนตัวของคุณนั้น
ยุ่งเหยิง เคยมีความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิง ที่ไม่เหมาะสมกับผู้ชายสิบกว่าคน ขออนุญาต ถาม คุณจะอธิบายยังไง?” “คุณเฉียว ช่วยตอบด้วยค่ะ!”
“ช่วยตอบด้วยค่ะ!”
“ตอบด้วยค่ะ!”
เฉียวเหมือนกับตกลงไปในหลุมลีกท้ ไร้ศัตรู ข้างๆ มีสัตว์ดุร้ายกำลังอ้าปากที่เต็มไป ด้วยเลือด เตรียมจะฉีกเธอแหลกจนถึงที่สุด ฉีกทิ้ง และกลืนลงคอ!
“ฉันไม่รู้!”
“อ๊า!! ฉันไม่รู้ ! ฉันไม่รู้
เฉียว แทบไม่สนใจดึงผ้าห่มที่ใช้ปิดบัง ร่างกายอยู่ สองมือกุมหัวตัวเองเอาเป็น เอาตาย ผมยาวพันยุ่งเหยิงทั่วตัวอย่างกับผี สาว สีเลือดบนหน้าแทบไม่มี ดวงตาทั้งสอง ข้างว่างเปล่า กรีดร้องตะโกนไม่หยุด “ฉันไม่รู้! ฉันไม่รู้!!
“คุณเฉียว จนถึงตอนนี้คุณ ล้วงานยัง ไม่ได้ประกาศข่าวใดๆ คุณคิดจะจัดการยังไง จะอธิบายยังไง?
“คุณ เป็นภรรยาของหลงเซียว คุณคิด จะเผชิญหน้ายังไง?”
ล้วหานและหลงเขียววิ่งตอนเช้าเสร็จก็ กลับวิลล่า ก็เห็นหนังสือพิมพ์ที่กางออกอยู่บน โต๊ะแทบจะพร้อมกัน
“ชาติ ต้องจบลงอย่างนี้ซะแล้ว จริงๆ แล้วก็น่าเสียดายมาก” ลั่วหานเหลือบมองรูป ข่าวบนหนังสือพิมพ์ ถอนหายใจ
ถึงรูปใจใส่โมเสคให้แล้ว แต่ว่าผู้หญิง คนเดียวอยู่กับผู้ชายสามคนทำเรื่องอะไรอยู่ ในห้องโรงแรม ใครๆ ก็สามารถเดาได้
ยิ่งไปกว่านั้น ระดับความร้ายแรงของ เรื่อง ไม่ใช่แค่เรื่องความสําส่อนคบไม่เลือก
บนหัวของเฉียวซี ยังมีโทษคดีลักพาตัว แปะอยู่ด้วย แถมคนที่ลักพาตัวไปยังเป็นภรรยาของ
หลงเขียว
คนคนนี้ นับได้ว่าจบเห่โดยสิ้นเชิง
หลงเซียวเพียงกวาดตามองผ่านด้วย สายตาเย็นเยียบเท่านั้น “ฟังภรรยาพูดแล้ว เหมือนจะยังรู้สึกเห็นใจอยู่หน่อยๆ นะ
ลัวหานแบะปาก “ก็ไม่ถึงกับเห็นใจหรอก แค่รู้สึกว่าคนบางคนโง่เกินไปแล้ว ฝังตัวเอง ทั้งเป็นด้วยมือตัวเอง แต่ว่า…….” ลั่วหานโยน หนังสือพิมพ์ทั้ง มองหลงเขียว ตอนนี้ฉัน แปลกใจมากกว่า ว่าโม่หรูเฟยจะมีปฏิกิริยายัง ไง”
หลงเขียวพยักหน้า “เธอ…..
สําหรับโม่หรูเฟย หลงเชียวรู้สึกว่าพูด เพิ่มอีกคําเดียวก็ล้วนเป็นเรื่องเปลืองแรงตัว เองเปล่าๆ
ยิ่งไปกว่านั้น ท่านเขียวเตรียมตัวพร้อม ตั้งนานแล้ว “อาบน่าเถอะ กินข้าวเช้าได้แล้ว” หลง เขียวเบี่ยงเบนหัวข้อไปเสียดื้อๆ สําหรับ พฤติกรรมของโม่หรูเฟยไม่ต้องพูดก็เข้าใจดี
ล้วหานไหวไหล่ “โอเค! แต่ว่าวันนี้คงจะ ทําตัวสบายๆ ไม่ได้แล้วนะ”
เป็นอย่างที่พูด ทั้งคู่ยังไม่ทันกินข้าว เสร็จ โทรศัพท์ทั้งสองคนก็ดังขึ้นเกือบจะ พร้อมกัน
หลงเขียวชำเลืองมองหมายเลขด้านบน พลิกโทรศัพท์หนีเอาดื้อๆ แล้วกินข้าวเช้าตอ
แต่ล้วหานรับโทรศัพท์
“จิ้นเหยียม มีเรื่องอะไร?”
สายจากถังจิ้นเหยียน
แววตาของท่านเขียวส่องแสงขึ้น แล้ว กินข้าวเข้าท่าทางเนิบนาบต่อ
ถังจิ้นเหยียนเพิ่งได้ข่าว ก็โทรหาลั่วหา นทันที สําหรับคดีลักพาตัวในปีนั้นที่คาราคา ยังอยู่ ถังจิ้นเหยียนก็ไฟสมยอนอยู่ตลอด เพียงแต่หลังจากนั้นมีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย เกินไป เรื่องนี้ก็เลยถูกทุกคนลืมไปก่อน
ณ ตอนนี้ไม่นึกเลยว่าตะกอนจะลอยขึ้น มาโดยวิธีนี้ อีกทั้งยังกระทบจนเกิดคลื่นสึนามิ สั่นสะเทือนไปทั่วจริงๆ!
“ฉันเห็นข่าวแล้ว คนที่ลักพาตัวตอนนั้น ในที่สุดก็ถูกจับแล้ว ฉันรู้สึกดีใจแทนคุณจริงๆ แต่ปัจจุบันคดียังมีจุดน่าสงสัยอีกมาก คุณได้ เตรียมความพร้อมขั้นต่อไปไหม?”
ตอนนี้ทั้งอยู่ในความดูแลของทนาย ทางตำรวจยังไม่ได้เรียกตัวฉัน คราวๆตอนนี้ยัง ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
พูดขึ้นมาก็แปลก เธอเป็นคู่กรณีทั้งยัง เป็นผู้เสียหาย แด่ตรวจกลับไม่เรียกให้เธอไป บันทึกคําให้การเลย แต่พอคิดอีกที มีหลง เขียวอยู่ด้วย เรื่องหลายเรื่องก็ไม่ได้จัดการ ด้วยวิธีปกติจริงๆ เพราะอย่างนี้ ล้วหานอกเม้มปากยิ้มไม่
ได้
“คนบงการที่อยู่เบื้องหลังคือไม่หรูเฟย พัวพันหลายคน กลัวว่าถ้าจัดการไม่ดี…… ถัง จิ้นเหยียนอยากจะพูดแต่ก็ไม่พูดออกมา พลัน ก็หลุดหัวเราะร่า “ฉันเกือบลืมแน่ะ ตอนนี้ข้างๆ คุณมีเขาอยู่ เขาต้องปกป้องคุณแน่
“อั้ม คุณไม่ต้องกังวล จะต้องแก้ปัญหา ได้แน่ ฉันไม่เป็นไร ขอบคุณ
พูดไปพูดมา ก็ยังให้ความรู้สึกเกรงใจต่อ กันอยู่นิดหน่อย “งั้นก็ดี วันนี้มาทำงานที่โรงพยาบาล
ไหม? อยากพักสักวันหรือเปล่า?
“ไม่ต้อง เจอกันที่โรงพยาบาล”
“ได้ เจอกันที่โรงพยาบาล
ล้วหานตัดสายเงยหน้ามองหลงเขียวที่ กําลังก้มหน้าก้มตากินอยู่ฝั่งตรงข้าม “ไม่มี อะไรอยากถามฉันเหรอ?” ปีนั้น ถังจิ้นเหยียนเป็นศัตรูเบอร์หนึ่ง ของหลงเขียว ตอนนี้เขากลับฟังเขาคุย โทรศัพท์จนจบอย่างนิ่งสงบขนาดนี้ได้ เป็น อย่างที่คิดไว้จริงๆ พอจับมือปรองดองกันได้ ท่าทางก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วนิดหน่อย
“ได้ยินหมดแล้ว ไม่มีข้อสงสัย ภรรยา ฉันมีเพื่อนต่างเพศที่สายงานเดียวกันสักคนก็ ถือเป็นเรื่อง ”
ล้วหานวางโทรศัพท์ลง อ้าปากหัวเราะ เคาะจานด้วยมีดและส้อมในมือ “คุณล่ะ? ทําไมไม่รับสาย?
ตอนที่เธอรับสายโทรศัพท์ โทรศัพท์ ของเขาไม่หยุดดังเลยสักวินาทีเดียว
คนไม่สําคัญอะไร ไม่คุ้มที่จะสละเวลา กินข้าว”
“คนดัง คุณหลง!”
หลงเขียว มเบาๆ “ฉันมาทานข้าวเป็น เพื่อนคุณด้วยตัวเอง ภรรยาไม่ดังกว่าเหรอ?” *ห! เป็นเกียรติมาก!”
คนที่ไม่มีอความสําคัญอะไรที่หลงเขียว พูดถึง ก็คือ นปิงเหวิน
ตอนนี่ นปีงเหวินเหมือนกับมดในหม้อ ร้อน เขาไม่คิดเลยว่าตัวเองจะข้าไปก้าวหนึ่ง ตอนนี้กลายเป็นเนื้อบนเขียงแทน ไร้ทางให้ ถอยกลับ!
โม่หรูเฟยกัดฟันกำหมัด ใช้นิ้วมือสางผม อย่างกระสับกระส่าย “ตอนนี้ทำไงดี? ถอนข่าว ไม่ได้แล้ว ไม่ว่ายัยสารเลวเฉียว นี่จะพูดจริง หรือไม่จริง ถึงแม้จะไม่มีหลักฐาน ฉันก็กลาย เป็นฆาตกรที่ทุกคนยอมรับไปทั่ว! ตอนนี้ข่าว มัน…..ราคาหุ้นของบริษัทโม่ซื่อกรุ๊ปต้องตก ฮวบฮาบแน่ๆ!
ซุนปีงเหวินก้าหมัด คลึงหว่างคิ้ว “หลง เขียวไม่รับโทรศัพท์ ส่วนทางสถานีตำรวจ เหมือนว่าคนของฉันจะถูกควบคุมไว้แล้ว เกรง ว่าครั้งนี้ คุณต้อง คดีกับเฉียว “ไม่ได้! ตอนนั้นฉันสั่งให้เฉียว จับตัวซ วงซวง มาสู้คดีตอนนี้ ฉันจะต้องถูกเปิดโปง แน่ๆ! ฉันไปไม่ได้! ในคลิปเฉียว บอกว่าเธอมี หลักฐาน ถ้าเกิดเธอเอาหลักฐานให้ตำรวจชั้น มา ฉันจบเห่แน่
ซุนปังเหวินผลักเก้าอี้ออกแล้วยืนขึ้น หายใจเข้าหนักๆ “ฉันจะไม่ให้เธอต้องล้มลง แบบนี้แน่ ต้องมีวิธี
ขณะนั้น โทรศัพท์ของโม่หรูเฟยก็ดังขึ้น ไม่รู้รอบที่เท่าไหร่ เธอได้ยินเสียงโทรศัพท์ก็ เหมือนกับได้ยินเสียงเรียกของวิญญาณจะเอา ชีวิตอย่างไรอย่างนั้น สีหน้าพลันเปลี่ยนเป็น ขาว ต
“พ่อ……
“เพลง” โม่ล่างๆนขว้างแก้วจนแตก ละเอียด “โม่หรูเฟย บนข่าวนั่นมันเกิดอะไรขึ้น น่ะ? ทําไมคุณถึงมีความผิดฐานฆ่าคน? เกิด อะไรขึ้นกันแน่?” ไม่หรูเฟยอ่อนยวบไปทั้งตัว ล้มนั่งลงบน โซฟา ตอนที่ได้ยินเสียงของพ่อ น้ำตาก็เอ่อ ล้นออกมา ร้องไห้สะอึกสะอื้น “พ่อ คุณต้อง ช่วยฉัน ครั้งนี้ หลงเขียวไม่ปล่อยฉันไปแน่ แล้วก็ฉล้วหาน เธออยากจะฆ่าฉันมาตั้งนาน แล้ว พ่อ พวกเขาจะทำลายฉัน! ทำลายบริษัท โม่ อกรุ๊ป!”
โม่ล่างคนล้มลงบนเก้าอี้ทันที พลันแวว ตาก็ว่างเปล่า “ คุณพูด……นี่เป็นเรื่องจริงเห รอ? ตอนนั้นคุณลักพาตัวเธอจริงๆ?”
“พ่อ ตอนนั้นฉันยังไม่รู้ความ เพราะว่ารัก หลงเซียวมากไป อยากอยู่กับเขามากไป จริงๆ ฉัน……พ่อ คุณต้องช่วยฉันนะ ตอนนี้หนทาง เดียวคือต้องทําให้หลงเซียวถอนฟ้อง ปิดปาก เฉียวซีไว้ ล้างความผิดให้ฉัน! พ่อ……..ออ ฉันเข้าคุกไม่ได้ ถ้าเข้าไป ฉันจบเห่เลย ฉันจะ จบเห่จริงๆ”
ริมฝีปากโมล่างคนสั่นเครือ ไม่ส่งเสียง ใดๆออกมาครู่หนึ่ง “ไม่หรูเฟย คุณจะให้พ่อทำ ยังไง? คุณหาเรื่องใครไม่หา กลับไปหาเรื่อง หลงเขียว……
สายทางโม่หรูเฟยยังไม่ทันตัด เสียงกริ่ง ประตูก็ดังขึ้นถี่ๆ
เงยหน้าด้วยความตะลึง ตาจ้องมองหน้า จอแสดงหลังประตู ตำรวจ
“พ่อ ตำรวจมาแล้ว! คุณต้องคิดหาวิธ ช่วยฉันนะ!”
“ไม่หรูเฟย คุณอย่าเพิ่งกลัว พ่อจะหาวิธี กลบข่าวลงไปก่อน! วิดีโอ……ใช่ พ่อจะรีบ ติดต่อสื่อเดี๋ยวนี้เลย ลบคลิปทิ้งไปให้หมด!
รีบร้อนตัดสายทิ้ง โม่หรูเฟยจับซุนปิงเห วินไว้ “ตำรวจมาแล้ว!”
“จำไว้ ไม่ว่าเฉียวซีจะพูดว่าอะไร คุณก็ อย่ายอมรับ ตอนนี้เธอยังไม่ได้เอาหลักฐาน ออกมา คุณต้องยืนยันว่าตัวเองได้รับความไม่ เป็นธรรม มีแค่บันทึกการโอนไม่ได้ยืนยันว่า คุณคือฆาตกร หาทางแยกความสัมพันธ์ให้ได้ ฉันจะหาทนายที่ดีที่สุดมาแก้ต่างให้คุณ
โมหรูเฟยเย็นเยียบไปทั้งตัว หลับตา หายใจเข้าลึกหนึ่งครั้ง “ถ้าเกิดฉันผ่านเรื่องนี้ ไปได้ หลังจากนี้ไม่ว่าคุณมีความต้องการอะไร ฉันก็จะช่วยคุณโดยไม่มีเงื่อนไข
ซุนปีงเหวินลูบผมของเธอ มองตาเธอ แล้วยิ้มเบาๆ “ฉันจะช่วยคุณอย่างถึงที่สุด”
“ฉันจะรอดูความสามารถของคุณ
ประตูห้องถูกเปิดออก ตำรวจกี่คนเหยียบ เข้ามาในห้องรับแขก
ในมือตำรวจถือหมายจับ ใบหน้าเย็น เยียบเอ่ยประกาศตรงนั้น “ไม่หรูเฟย กรุณาไป กับพวกเราด้วย
โม่หรูเฟยเหม่อลอยมองตำรวจ แววตา ใจลอย “ฉันได้รับความไม่เป็นธรรม ฉันขอยื่น อุทธรณ์ พวกคุณมาคุยกับทนายฉันก่อน
“คุณโม่ มีคนกล่าวหาว่าคุณเป็นผู้ฆาตกร ที่อยู่เบื้องหลังคดีลักพาตัว เชิญไปที่สถานี สํารวจกับเราก่อน ส่วนทนายของคุณ หลังจาก คุณแก้ต่างแล้วค่อยเรียก
“พวกคุณจะพาฉันไปไม่ได้! ปล่อยนะ! พวกคุณไม่รู้เหรอว่าฉันคือใคร? ปล่อยมือ! ปล่อย!”
โม่หรูเฟยดีดดิ้นเอาเป็นเอาตาย แต่ก็ไม่ รอดพ้นจากกุญแจมือที่แสนเย็นเยียบ
เสียง “แกร๊ก” ดังขึ้น กุญแจมอเย็นนั้น รวบมือทั้งสองข้างของเธอแน่น
“คุณโม่ กรุณาให้ความร่วมมือด้วย ไม่งั้น จะเป็นการขัดขวางต่อกฎหมาย
เพิ่มโทษหนึ่งเด้ง
“ปิงเหวิน คุณต้องคิดหาวิธี! คุณต้องช่วย
ฉัน!”
ซุนปิงเหวินเดินตามตำรวจออกมา และ ทำได้แค่ตามองโม่หรูเฟยถูกพาตัวไป
“ฉันจะหาวิธี!” ส่งเสียงดังไล่หลังตำรวจไป ซุนป้งเหวิน ก็ลองโทรหาหลงเขียวอีกครั้ง
ตอนนี้หลงเขียวทานข้าวเช้าแล้ว พอ เห็นเบอร์ของซุนปิงเหวิน ก็ขมวดคิ้ว เลื่อนปุ่ม รับสาย
“ประธานซุน ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไร ทำให้ คุณใจร้อนได้ขนาดนี้
“คุณต้องการอะไร?
นิ้วเรียวของท่านเขียวเหวี่ยงหมุนพวง กุญแจรถ เดินเชิดหน้าไปทางโรงจอดรถ “คำนี้ ฉันฟังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่?”
ซุนปิงเหวินกัดฟัน เหยียดยิ้มออกมา “เราล้วนเป็นคนฉลาด คุณหลงไม่ต้องทำเป็น ไม่รู้เรื่องหรอก คุณพูดมาเถอะ ว่าต้องทำยังไง
คุณถึงจะยอมปล่อยโม่หรูเฟย?”
